Pantogen 40 - dawkowanie
Tabletek nie należy żuć ani rozgryzać. Należy je połykać w
całości na godzinę przed posiłkiem i popijać niewielką ilością
wody.
Zalecana dawka
Dorośli i młodzież od 12. roku życia
Refluksowe zapalenie przełyku
1 tabletka Pantogen 40 mg raz na dobę. W indywidualnych
przypadkach dawkę można podwoić (zwiększyć do 2 tabletek Pantogenu
dziennie), szczególnie, jeśli nie ma odpowiedzi na inne leki. W
refluksowym zapaleniu przełyku wymagany jest zwykle okres 4 tygodni
leczenia. Jeśli to nie wystarczy, wyleczenie uzyskuje się zwykle w
ciągu następnych 4 tygodni.
Dorośli
Eradykacja H. pylori w połączeniu z 2 odpowiednimi
antybiotykami
U pacjentów z owrzodzeniami żołądka i dwunastnicy i dodatnim
wynikiem badania w kierunku H.pylori należy uzyskać
eradykację tej bakterii przy pomocy terapii skojarzonej. Należy
wziąć pod uwagę lokalne wytyczne (np. zalecenia krajowe) dotyczące
oporności bakterii i właściwego stosowania i zapisywania leków
przeciwbakteryjnych. W zależności od schematu oporności do
eradykacji H. pylori można zalecić następujące połączenia
lekowe:
a) 1 tabletka Pantogen 40 mg 2 razy dziennie + 100 mg
amoksycyliny 2 razy dziennie
+ 500 mg klarytromycyny 2 razy dziennie
b) 1 tabletka Pantogen 40 mg 2 razy dziennie
+ 400-500 mg metronidazolu (lub 500 mg tynidazolu) 2 razy
dziennie + 250-500 mg klarytromycyny 2 razy dziennie
c) 1 tabletka Pantogen 40 mg 2 razy dziennie
+ 1000 mg amoksycyliny 2 razy dziennie
+ 400-500 mg metronidazolu (lub 500 mg tynidazolu) 2 razy
dziennie
W terapii skojarzonej w celu eradykacji H. pylori drugą tabletkę
leku Pantogen 40 mg nalepy przyjmować na godzinę przed wieczornym
posiłkiem. Generalnie terapię skojarzoną stosuje się przez 7 dni i
można ją przedłużyć na kolejne 7 dni, tak aby długość całej terapii
wyniosła maksymalnie 2 tygodnie. Jeśli wskazane jest dalsze
leczenie pantoprazolem, aby mieć pewność wyleczenia owrzodzenia,
należy przestrzegać zaleceń dawkowania w owrzodzeniach dwunastnicy
i żołądka.
Jeśli nie ma opcji leczenia skojarzonego, np. jeśli pacjent ma
ujemny wynik badania w kierunku H. pylori, monoterapię lekiem
Pantogen 40 mg należy prowadzić według następujących
wytycznych:
Leczenie owrzodzenia żołądka
1 tabletka Pantogen 40 mg raz na dobę. W indywidualnych
przypadkach dawkę można podwoić (zwiększyć do 2 tabletek Pantogenu
40 mg dziennie), szczególnie, jeśli nie ma odpowiedzi na inne leki.
W owrzodzeniu żołądka wymagany jest zwykle okres 4 tygodni
leczenia. Jeśli to nie wystarczy, wyleczenie uzyskuje się zwykle w
ciągu następnych 4 tygodni.
Leczenie owrzodzenia dwunastnicy
1 tabletka Pantogen 40 mg na dobę. W indywidualnych przypadkach
dawkę można podwoić (zwiększyć do 2 tabletek Pantogenu 40 mg
dziennie), szczególnie jeśli nie ma odpowiedzi na inne leki.
Owrzodzenie dwunastnicy goi się zwykle w ciągu 2 tygodni. Jeśli
2-tygodniowy okres leczenia jest niewystarczający, w większości
przypadków wyleczenie uzyskuje się w ciągu następnych 2
tygodni.
.
.
Zespół Zollingera-Ellisona i inne schorzenia przebiegające z
patologicznie zwększonymwydzielaniem kwasu solnego w żołądku.
W długoterminowym leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona i innych
schorzeń przebiegających z patologicznie zwiększonym wydzielaniem
kwasu solnego w żołądku, pacjenci powinni rozpoczynać leczenie od
dawki dobowej 80 mg (2 tabletki Pantogen 40 mg). Następnie dawkę
można zwiększyć lub zmniejszyć w zależności od potrzeby, kierując
się pomiarami wydzielania kwasu żołądkowego. W przypadku dawki
powyżej 80 mg na dobę, dawkę należy podzielić i podawać dwa razy na
dobę. Dopuszcza się czasowe zwiększenie dawki pantoprazolu powyżej
160 mg, ale nie powinno być stosowane dłużej niż to konieczne do
odpowiedniej kontroli wydzielania kwasu.
- Czas trwania leczenia w przypadku zespołu Zollingera-Ellisona
i innych schorzeń przebiegających z patologicznie zwiększonym
wydzielaniem żołądkowym nie jest ograniczony i powinien być
dostosowany do potrzeb klinicznych.
Szczególne populacje
Dzieci poniżej 12. roku życia
Leku Pantogen 40 mg nie należy stosować u dzieci poniżej 12.
roku życia ze względu na ograniczone dane na temat
bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie wiekowej.
Niewydolność wątroby
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy
przekraczać dawki 20 mg pantoprazolu (1 tabletka Pantogen 20 mg) na
dobę. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami
czynności wątroby nie wolno stosować preparatu Pantogen 40 mg w
leczeniu skojarzonym w celu eradykacji H. pylori , gdyż
obecnie nie ma danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa
Pantogenu 40 mg w terapii skojarzonej u tych chorych (patrz punkt
4.4).
Niewydolność nerek
Nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania u pacjentów z upośledzoną
czynnością nerek. U pacjentów z upośledzoną czynnością nerek nie
wolno stosować preparatu Pantogen w leczeniu skojarzonym w celu
eradykacji H. pylori , gdyż obecnie nie ma danych na temat
skuteczności i bezpieczeństwa Pantogenu 40 mg w terapii skojarzonej
u tych chorych.
Osoby w podeszłym wieku
Nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania u pacjentów w starszym
wieku
Pantogen 40 - środki ostrożności
Niewydolność wątroby
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy
podczas leczenia pantoprazolem, zwłaszcza długotrwałego, regularnie
kontrolować aktywność enzymów wątrobowych. W przypadku zwiększenia
ich aktywności należy przerwać leczenie (patrz punkt 4.2).
Terapia skojarzona
W przypadku terapii skojarzonej, należy wziąć pod uwagę
charakterystyki produktu leczniczego wszystkich produktów
leczniczych składających się na tę terapię. Obecność objawów
alarmowych
Przy obecności którekolwiek spośród objawów alarmowych (np.
niezamierzona utrata wagi ciała, nawracające wymioty, ból przy
przełykaniu, wymioty krwią, niedokrwistość, smoliste stolce) i przy
obecności lub podejrzeniu wrzodu żołądka należy wykluczyć chorobę
nowotworową, gdyż leczenie pantoprazolem może łagodzić objawy
nowotworu a tym samym opóźniać rozpoznanie.
Jeśli objawy utrzymują się mimo właściwego leczenia należy
rozważyć dalszą diagnostykę.
Stosowanie jednocześnie z atazanawirem
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania atazanawiru z
inhibitorami pompy protonowej (patrz punkt 4.5). Jeśli nie można
uniknąć połączenia atazanawiru i inhibitora pompy protonowej,
zaleca się staranną obserwację kliniczną (np. kontrolę wiremii)
oraz zwiększenie dawki atazanawiru do 400 mg i stosowanie 100 mg
ritonawiru. Nie należy przekraczać dawki pantoprazolu 20 mg na
dobę.
Wpływ na wchłanianie witaminy B12
U pacjentów z zespołem Zollingera-Ellisona i innymi schorzeniami
przebiegającymi z patologicznie zwiększonym wydzielaniem kwasu
solnego, a wymagającymi długotrwałego leczenia, pantoprazol,
podobnie jak wszystkie leki hamujące wydzielanie kwasu solnego może
zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy)
ze względu na wywoływanie hipo- lub achlorhydrii. Należy brać to
pod uwagę przy występowaniu odpowiednich objawów klinicznych.
Długotrwałe leczenie
Przy długotrwałym leczeniu, zwłaszcza dłuższym niż rok, pacjenci
powinni pozostawać pod stałą kontrolą.
Zakażenia przewodu pokarmowego wywoływane przez
bakterie
Można przypuszczać, że pantoprazol, podobnie jak wszystkie
inhibitory pompy protonowej (IPP) zwiększa liczbę bakterii
występujących zwykle w przewodzie pokarmowym. Stosowanie leku
Pantogen może nieznacznie zwiększać ryzyko zakażeń przewodu
pokarmowego wywoływanych przez bakterie takie jak Salmonella
czy Campylobacter.
Hipomagnezemia
Obserwowano ciężkie hipomagnezemie u pacjentów leczonych IPP,
takimi jak pantoprazol, przez co najmniej 3 miesiące, a w
większości przypadków przez rok. Mogą wystąpić poważne objawy
hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki,
zawroty głowy i komorowe zaburzenia rytmu, jednakże mogą mieć
utajony początek, który może zostać przeoczony. U najbardziej
dotkniętych pacjentów, hipomagnezemia może ulec poprawie po
zaprzestaniu stosowania IPP oraz leczeniu uzupełniającym
magnezem.
U pacjentów, u których planowane jest przewlekłe stosowanie IPP
lub jednoczesne stosowanie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi
powodować hipomagnezemię (np. diuretykami) należy rozważyć pomiar
poziomu magnezu w osoczu przed rozpoczęciem stosowania IPP oraz
okresowo w trakcie leczenia.
Zwiększone ryzyko złamań
Inhibitory pompy protonowej, szczególnie gdy stosowane są
długotrwale (> 1 rok) w wysokich dawkach, mogą umiarkowanie
zwiększać ryzyko złamania biodra, nadgarstka i kręgosłupa, głównie
u osób w podeszłym wieku lub w razie współistnienia innych uznanych
czynników ryzyka. Badania obserwacyjne wskazują, że IPP mogą
zwiększać ogólne ryzyko złamań o 10 – 40%. Część tego wzrostu może
być spowodowana innymi czynnikami ryzyka. Pacjenci z grupy ryzyka
powinni być objęci opieką zgodnie z obowiązującymi wytycznymi
klinicznymi oraz otrzymywać odpowiednia dawkę witaminy D i
wapnia
Laktoza
Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą
dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp)
lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Pantogen 40 - przedawkowanie
Objawy przedawkowania u człowieka są nieznane. Ekspozycja
układowa na dawki do 240 mg podawane dożylnie w ciągu 2 minut była
dobrze tolerowana. Ze względu na to, że pantoprazol w dużym stopniu
wiąże się z białkami osocza, nie jest łatwo usuwany za pomocą
dializy.
W przypadku przedawkowania z klinicznymi objawami zatrucia nie
ma żadnych specjalnych zaleceń terapeutycznych poza leczeniem
objawowym i podtrzymującym.
Komentarze