Lantrea

Lantrea - dawkowanie

Aby uzyskać maksymalne działanie, lansoprazol należy stosować raz na dobę, rano, z wyjątkiem stosowania w eradykacji bakterii H. pylori, kiedy należy przyjmować lansoprazol dwa razy na dobę, rano i wieczorem. Należy go przyjmować co najmniej 30 minut przed posiłkiem (patrz punkt 5.2). Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą.

Kapsułki należy połykać w całości. Nie należy ich rozgryzać ani żuć.

Dawkowanie:

Leczen ie choroby wrzodowej dwunastnicy:

Zalecana dawka wynosi 30 mg lansoprazolu raz na dobę przez 2 tygodnie. Jeśli w tym czasie nie nastąpi pełne wyleczenie, należy kontynuować leczenie taką samą dawką przez kolejne 2 tygodnie.

Leczenie choroby wrzodowej żołądka:

Zalecana dawka wynosi 30 mg lansoprazolu raz na dobę przez 4 tygodnie. U większości pacjentów wyleczenie następuje po czterech tygodniach. Jeśli w tym czasie nie nastąpi pełne wyleczenie, należy kontynuować leczenie taką samą dawką przez kolejne 4 tygodnie.

Refluksowe zapalenie przełyku:

Zalecana dawka wynosi 30 mg lansoprazolu raz na dobę przez 4 tygodnie. Jeśli w tym czasie nie nastąpi pełne wyleczenie, należy kontynuować leczenie taką samą dawką przez kolejne 4 tygodnie.

Zapobieganie refluksowemu zapaleniu przełyku:

Zalecana dawka 15 mg lansoprazolu podawane raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 30 mg dziennie.

Leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku:

Zalecana dawka wynosi 15 mg lub 30 mg lansoprazolu podawane raz na dobę przez 4 tygodnie. Należy rozważyć indywidualne dostosowanie dawki. W razie niepełnego wygojenia się zmian chorobowych w czasie leczenia przez cztery tygodnie dawką 30 mg lansoprazolu raz na dobę zaleca się przeprowadzenie dalszych badań.

Leczenie owrzodzeń żołądka i dwunastnicy oraz łagodzenie objawów u pacjentów wymagających stałego leczenia NLPZ:

Zalecana dawka wynosi 30 mg lansoprazolu raz na dobę przez 4 tygodnie. W razie niepełnego wygojenia się zmian chorobowych leczenie można przedłużyć o kolejne 4 tygodnie.

U pacjentów z grupy szczególnego ryzyka lub w przypadku trudno gojących się owrzodzeń należy zastosować większe dawki i (lub) przedłużenie terapii.

Zapobieganie owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy, spowodowanym stosowaniem NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka (takich jak wiek ≥65 lat lub choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie) wymagających stałego leczenia NLPZ:

Zalecana dawka 15 mg lansoprazolu raz na dobę. W przypadku niepowodzenia leczenia, należy stosować dawkę 30 mg raz na dobę.

Zespół Zollingera-Ellisona :

Zalecana dawka początkowa wynosi 60 mg lansoprazolu raz na dobę. Dawkę należy indywidualnie dostosować i kontynuować leczenie tak długo, jak kliniczne jest to konieczne. Stosowano dawki dobowe 180 mg. Jeśli wymagana dawka dobowa jest większa niż 120 mg, należy ją podzielić i podawać w dwóch na dobę dawkach podzielonych.

Eradykacja bakterii Helicobacter pylori

Ustalając leczenie skojarzone, należy wziąć pod uwagę oficjalne lokalne wytyczne dotyczące oporności bakterii, długości okresu leczenia (najczęściej 7 dni, jednak czasami wydłuża się do 14 dni) oraz odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Zalecana dawka to 30 mg lansoprazolu dwa razy na dobę przez 7 dni w skojarzeniu z jednym z następujących schematów:

A) amoksycylina 1 g dwa razy na dobę + klarytromycyna 250 - 500 mg dwa razy na dobę,

B) klarytromycyna 250 mg dwa razy na dobę + metronidazol 400-500 mg dwa razy na dobę,

C) amoksycylina 1 g dwa razy na dobę + metronidazol 400-500 mg dwa razy na dobę

Wskaźnik eradykacji H. pylori sięga 90% kiedy klarytromycyna stosowana jest z lansoprazolem w skojarzeniu zamoksycyliną lub metronidazolem.

Po upływie sześciu miesięcy od zakończenia skutecznej eradykacji ryzyko ponownego zakażenia jest niewielkie, nawrót choroby jest również mało prawdopodobny.

Zbadano także stosowanie następującego schematu leczenia: lansoprazol 30 mg dwa razy na dobę, amoksycylina 1 g dwa razy na dobę oraz metronidazol 400-500 mg dwa razy na dobę. Obserwowano niższy wskaźnik eradykacji przy zastosowaniu tego skojarzonego sposobu leczenia w porównaniu ze schematem dawkowania zawierającym klarytromycynę. Ten schemat leczenia można zastosować w razie przeciwwskazania do eradykacji przy użyciu klarytromycyny w populacjach o niewielkiej oporności na metronidazol.

Pacjenci w podeszłym wieku

Ponieważ u osób w podeszłym wieku dochodzi do zmniejszenia klirensu lansoprazolu, konieczny może być indywidualny dobór dawkowania. O ile nie istnieją istotne wskazania kliniczne, w leczeniu osób w podeszłym wieku nie należy stosować dawki większej niż 30 mg na dobę.

D zieci

Stosowanie lansoprazolu nie jest zalecane u dzieci z powodu ograniczonych danych klinicznych. Należy unikać leczenia małych dzieci poniżej pierwszego roku życia, gdyż dostępne dane nie wykazują korzystnego działania w leczeniu refluksu żołądkowo-przełykowego.

Z aburzenia czynności wątroby i nerek:

U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się regularne kontrole oraz zmniejszenie dawki dobowej lansoprazolu o 50 % (patrz punk 4.4 i 5.2).

Nie ma konieczności zmiany dawkowania lansoprazolu u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby oraz z zaburzeniami czynności nerek.

Lantrea - środki ostrożności

Tak jak w przypadku innych leków stosowanych w chorobie wrzodowej, konieczne jest wcześniejsze wykluczenie podejrzenia nowotworu złośliwego, ponieważ leczenie lansoprazolem może maskować objawy i opóźnić jego rozpoznanie.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania lansoprazolu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2 i 5.2)

Zmniejszenie kwasowości w żołądku spowodowane stosowaniem lansoprazolu może prowadzić do zwiększenia liczby bakterii obecnych fizjologicznie w przewodzie pokarmowym. Leczenie lansoprazolem może powodować niewielkie zwiększenie ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego bakteriami, takimi jak Salmonella i Campylobacter.

U pacjentów z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy należy rozważyć możliwość zakażenia H. pylori jako czynnika etiologicznego. Jeśli lansoprazol jest stosowany w leczeniu skojarzonym z antybiotykami w celu eradykacji H. pylori, należy stosować się do zaleceń dotyczących stosowania tych antybiotyków.

Ze względu na ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania leczenia podtrzymującego dłużej niż 1 rok, u tych pacjentów zaleca się regularną ocenę skuteczności leczenia i dokładną ocenę ryzyka i korzyści wynikających z leczenia.

U pacjentów leczonych lansoprazolem bardzo rzadko zgłaszano przypadki zapalenia okrężnicy. Dlatego też w razie wystąpienia ciężkiej i(lub) utrzymującej się biegunki należy rozważyć przerwanie leczenia.

Podawanie leku w profilaktyce owrzodzeń trawiennych u pacjentów wymagających długotrwałej kuracji NLPZ powinno być ograniczone wyłącznie do grup wysokiego ryzyka (np. wcześniejsze krwawienia z przewodu pokarmowego, perforacja lub owrzodzenie, zaawansowany wiek, jednoczesne stosowanie leków, o których wiadomo, że zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego [np. kortykosteroidy lub antykoagulanty], współwystępowanie ciężkich chorób lub długotrwałe stosowanie NLPZ w największych zalecanych dawkach).

Hipomagnezemia

Ciężką hipomagnezemię obserwowano u pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (PPI), takimi jak lansoprazol przez co najmniej trzy miesiące, a w większości przypadków przez rok. Mogą wystąpić ciężkie objawy hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy i arytmia nadkomorowa. Początek objawów może być utajony i mogą one zostać niezauważone. U najbardziej dotkniętych pacjentów, objawy hipomagnezemii mogą ulec poprawie po uzupełnieniu poziomów magnezu i przerwaniu terapii inhibitorami pompy protonowej.

Pacjenci, u których planuje się terapię długoterminowa lub którzy leczeni są inhibitorami pompy protonowej z digoksyną lub innymi lekami, które mogą powodować wystąpienie hipomagnezemii (tj.

diuretyki), lekarz powinien rozważyć zbadanie poziomów magnezu przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami pompy protonowej i okresowe badanie w trakcie trwania terapii.

Inhibitory pompy protonowej, szczególnie jeśli stosowane są w dużych dawkach i długotrwale (> 1 roku), mogą nieznacznie zwiększać ryzyko złamania biodra, nadgarstka i kręgosłupa, głównie w podeszłym wieku lub w obecności innych uznanych czynników ryzyka. Badania obserwacyjne wskazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększyć ogólne ryzyko wystąpienia złamań od 10 do 40%. Zwiększone ryzyko może być również spowodowane oddziaływaniem innych czynników. Pacjenci z grup ryzyka zachorowania na osteoporozę powinni być objęci opieką zgodnie z obowiązującymi wytycznymi klinicznymi i powinno się u nich zastosować odpowiednią dawkę witaminy D i wapnia.

Ten produkt leczniczy zawiera sacharozę, dlatego pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazyizomaltazy, nie powinni stosować tego leku.

Lantrea - przedawkowanie

Nie są znane objawy przedawkowania lansoprazolu u ludzi (chociaż ostra toksyczność leku jest prawdopodobnie niewielka), dlatego też nie sformułowano jednoznacznych zaleceń dotyczących postępowania po przedawkowaniu. Niemniej jednak, podczas badań klinicznych stosowano dawki do 180 mg lansoprazolu doustnie oraz do 90 mg lansoprazolu dożylnie bez znaczących działań niepożądanych.

W punkcie 4.8 przedstawiono objawy, które mogą wystąpić po przedawkowaniu lansoprazolu.

W razie podejrzenia przedawkowania należy monitorować stan pacjenta. Lanzoprazol nie jest w istotnym stopniu eliminowany podczas hemodializy. Jeśli zachodzi potrzeba, zaleca się płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego i zastosowanie leczenia objawowego.