Indix SR

Indix SR - dawkowanie

Dawka dobowa podawana raz na dobę, najlepiej rano, niezależnie od stopnia nadciśnienia wynosi 1,5 mg (1 tabletka).

Po zastosowaniu większych dawek indapamidu działanie przeciwnadciśnieniowe nie zwiększa się, a nasila się działanie saluretyczne.

Indix SR - środki ostrożności

W przypadkach zaburzeń czynności wątroby, leki moczopędne mogą powodować encefalopatię wątrobową. Jeżeli wystąpią objawy encefalopatii należy natychmiast odstawić indapamid lub inny lek moczopędny.

Równowaga wodno-elektrolitowa

Stężenie sodu w surowicy

Przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć stężenie sodu w surowicy krwi, a następnie odpowiednio często je kontrolować. Leczenie którymkolwiek lekiem moczopędnym, także indapamidem, może powodować hiponatremię, czasem z poważnymi konsekwencjami. Zmniejszenie stężenia sodu może być początkowo bezobjawowe, dlatego należy prowadzić jego regularną kontrolę, która powinna być częstsza u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z marskością wątroby (patrz punkt 4.8 i 4.9).

Stężenie potasu w surowicy

Stosowanie leków moczopędnych z grupy tiazydów lub innych leków moczopędnych o podobnym działaniu powoduje utratę potasu z moczem i zwiększone ryzyko wystąpienia hipokaliemii. Należy zapobiegać wystąpieniu hipokaliemii szczególnie u pacjentów z grup podwyższonego ryzyka, takich jak pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci niedożywieni lub leczeni wieloma lekami, pacjenci z marskością wątroby, obrzękami i (lub) wodobrzuszem, pacjenci z chorobą wieńcową i niewydolnością serca.

U pacjentów z hipokaliemią występuje zwiększone ryzyko kardiotoksycznego działania glikozydów naparstnicy i związanych z tym zaburzeń rytmu serca. Zwiększone ryzyko wymienionych zaburzeń występuje także u pacjentów z wydłużonym odstępem QT niezależnie od tego, czy wydłużenie odstępu QT jest wrodzone czy jatrogenne.

Hipokaliemia, jak również bradykardia, są czynnikami predysponującymi do wystąpienia ciężkich niemiarowości serca, w szczególności częstoskurczu typu torsade de pointes, bezpośrednio zagrażającego życiu.

Należy regularnie i odpowiednio często kontrolować stężenie potasu w surowicy krwi; zaleca się wykonanie oznaczenia w pierwszym tygodniu leczenia indapamidem.

Stężenie wapnia w surowicy

Leki moczopędne z grupy tiazydów lub inne leki moczopędne o podobnym działaniu mogą zmniejszać wydalanie wapnia przez nerki i powodować nieznaczne oraz przemijające zwiększenie jego stężenia w osoczu krwi. Znaczna hiperkalcemia może być spowodowana nie rozpoznaną wcześniej nadczynnością przytarczyc. Ponieważ indapamid może powodować hiperkalcemię, przed wykonaniem badań czynności przytarczyc należy odpowiednio wcześnie go odstawić.

Stężenie glukozy w surowicy krwi

Należy odpowiednio często kontrolować glikemię u pacjentów z cukrzycą, szczególnie w przypadkach z hipokaliemią.

Kwas moczowy

U pacjentów z hiperurykemią może zwiększyć się skłonność do napadów dny moczanowej.

Wpływ leków moczopędnych na czynność nerek

Leki moczopędne z grupy tiazydów lub inne leki moczopędne o podobnym działaniu są w pełni skuteczne tylko w przypadku prawidłowej lub bardzo nieznacznie zaburzonej czynności nerek (stężenie kreatyniny w osoczu mniejsze niż 25 mg/l, czyli 220 μmol/l u dorosłych). U pacjentów w podeszłym wieku prawidłowość czynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy należy oceniać po uwzględnieniu wieku, masy ciała i płci pacjenta.

Zmniejszenie objętości krwi krążącej (hipowolemia) spowodowane utratą wody i sodu w związku ze stosowaniem leku moczopędnego powoduje zmniejszenie przesączania kłębuszkowego, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy krwi. Te przemijające zaburzenia czynności nerek nie powodują istotnych skutków klinicznych u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, ale mogą nasilać wcześniej istniejącą niewydolność.

Sportowcy

Substancja czynna zawarta w preparacie może dawać dodatni wynik testu antydopingowego.

Indix SR - przedawkowanie

Indapamid jest nietoksyczny w dawkach do 40 mg tj. 27 razy większych od terapeutycznej.

Objawy przedawkowania obejmują: nudności, wymioty, uczucie osłabienia, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty) i zaburzenia równowagi wodno- elektrolitowej (hiponatremia, hipokaliemia).

W ciężkich przypadkach może wystąpić niedociśnienie, przednerkowa niewydolność nerek (związana z hipowolemią), kurcze mięśni, dezorientacja.

Brak specyficznej odtrutki. Wkrótce po przedawkowaniu skuteczne może być opróżnienie żołądka poprzez sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywowanego w celu usunięcia niewchłoniętego leku z żołądka.

W razie konieczności należy zastosować leczenie objawowe.