Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.
Przyjęcie leku na czczo powoduje szybkie opróżnienie żołądka, co z kolei prowadzi do natychmiastowego wzrostu stężenia leku we krwi. Dzięki temu pacjent zaczyna odczuwać poprawę. Natomiast przyjęcie lekarstwa po posiłku opóźnia opróżnianie żołądka, co wydłuża czas pasażu leku. Dowiedz się więcej o znaczeniu spożywania leków na czczo lub po posiłku.
Przyjmując leki, należy pamiętać, by zwrócić szczególną uwagę na produkty, które mogą przyczynić się do powstania niebezpiecznych interakcji z medykamentami. Przeczytaj pełny opis interakcji leków z innymi produktami żywnościowymi.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Leczenie cukrzycy typu 2 (insulinoniezależnej) u pacjentów, u których stosowanie tylko diety lub diety w połączeniu z leczeniem metforminą i (lub) pochodnymi sulfonylomocznika jest nieskuteczne.
Jedna tabletka zawiera 50 mg akarbozy (Acarbosum). Jedna tabletka zawiera 100 mg akarbozy (Acarbosum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Akarboza w tabletkach jest stosowana doustnie; należy ją połykać w całości z niewielką ilością płynu bezpośrednio przed posiłkiem lub żuć z pierwszą porcją jedzenia. Z powodu znacznych różnic osobniczych aktywności glukozydazy w śluzówce jelit nie ustalono stałego schematu dawkowania, a leczenie pacjentów należy dostosować do odpowiedzi klinicznej i tolerancji jelitowych działań niepożądanych.
Dorośli
Zalecana dawka początkowa wynosi 50 mg trzy razy na dobę. Jednak u niektórych pacjentów korzystne może być stopniowe zwiększanie dawki początkowej, aby zmniejszyć działania niepożądane ze strony układu pokarmowego. W tym celu można rozpocząć leczenie od 50 mg raz lub dwa razy na dobę, a następnie przejść do dawkowania trzy razy na dobę.
Jeśli po sześciu do ośmiu tygodniach leczenia odpowiedź kliniczna będzie niewystarczająca, można zwiększyć dawkowanie do 100 mg trzy razy na dobę. Niekiedy konieczne może być dalsze zwiększenie dawkowania maksymalnie do 200 mg trzy razy na dobę.
Akarboza jest przeznaczona do stałego, długotrwałego stosowania.
Jeśli uciążliwe objawy niepożądane utrzymują się mimo przestrzegania przez pacjenta diety cukrzycowej, dawki nie należy zwiększać, a jeśli to konieczne, należy ją zmniejszyć (patrz punkt 4.8).
Pacjenci w wieku podeszłym
Nie jest konieczna modyfikacja schematu dawkowania zwykle stosowanego dla dorosłych.
Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat
Nie określono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania akarbozy u dzieci i młodzieży. Akarboza nie jest zalecana u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby
Patrz punkt 4.3.
Hipoglikemia: Akarboza stosowana w monoterapii nie powoduje hipoglikemii. Może jednak nasilać działanie obniżające stężenie glukozy pochodnych insuliny i sulfonylomocznika, w związku z tym należy odpowiednio zmienić dawkowanie tych leków. W pojedynczych przypadkach może wystąpić wstrząs hipoglikemiczny (następstwa kliniczne stężenia glukozy < 1 mmol/l, takie jak zaburzenia świadomości, stany splątania lub drgawki).
Epizody hipoglikemii występujące podczas stosowania akarbozy należy leczyć podając glukozę, a nie sacharozę, dlatego, że akarboza opóźnia trawienie i wchłanianie disacharydów, ale nie monosacharydów.
Aminotransferazy: U pacjentów leczonych akarbozą może w rzadkich wypadkach wystąpić reakcja idiosynkratyczna z objawowym lub bezobjawowym zaburzeniem czynności wątroby. W większości przypadków zaburzenie to ustępuje po odstawieniu akarbozy. Zaleca się kontrolę enzymów wątrobowych
w ciągu pierwszych sześciu do dwunastu miesięcy leczenia. W przypadku stwierdzenia podwyższonej aktywności aminotransferaz konieczne może być odstawienie leku w szczególności, jeśli taki stan się utrzymuje. W takim wypadku należy prowadzić badania kontrolne u pacjenta w odstępach tygodniowych do powrotu wartości prawidłowych.
Stwierdzono, że podawanie preparatów zobojętniających kwasy zawierających sole magnezu i glinu, np. hydrotalcytu, nie łagodzi ostrych objawów ze strony układu pokarmowego po podaniu akarbozy w większych dawkach, dlatego nie jest zalecane ich podawanie w takich przypadkach.
Jeśli podejrzewa się niedrożność jelit lub częściową niedrożność jelit, należy natychmiast przerwać leczenie akarbozą (patrz punkt 4.8). Podczas leczenia akarbozą jest bardzo ważne ścisłe przestrzeganie diety cukrzycowej.
Pacjenci stosujący regularnie akarbozę nie powinni przerywać jej stosowania bez zalecenia lekarza, ponieważ może to spowodować zwiększenie stężenia glukozy we krwi.
Z uwagi na wciąż niewystarczające dane dotyczące skuteczności działania i tolerancji akarbozy u dzieci i młodzieży nie należy jej stosować u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.
Jeśli akarbozę w tabletkach przyjmuje się z jedzeniem i (lub) napojami zawierającym węglowodany, przedawkowanie może prowadzić do bębnicy, wzdęcia i biegunki. Jeśli akarbozę w tabletkach przyjmuje się poza posiłkami, nie powinny wystąpić nadmierne objawy ze strony jelit. Nie jest znane specyficzne antidotum dla akarbozy.
W przypadku przedawkowania, przez kolejne 4-6 godzin nie należy spożywać jedzenia lub napojów zawierających węglowodany. Biegunkę należy leczyć typowymi metodami zachowawczymi.
Nadwrażliwość na akarbozę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Akarboza jest także przeciwwskazana u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit, owrzodzeniem jelita grubego, częściową niedrożnością jelit lub ze skłonnością do niedrożności jelit. Ponadto nie należy jej stosować u pacjentów z przewlekłymi chorobami jelit, którym towarzyszą znaczne zaburzenia trawienia lub wchłaniania, i u pacjentów, których dolegliwości mogą się nasilić wskutek zwiększonego wytwarzania gazów w jelicie, np. z dużą przepukliną.
Akarboza jest przeciwwskazana u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby.
Ponieważ stosowania akarbozy nie badano u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, nie należy jej podawać pacjentom z klirensem kreatyniny < 25 ml/min/1,73 m2
Ciąża i karmienie piersią.
Niepożądane działania leku (ADR) na podstawie badań akarbozy kontrolowanych placebo z podziałem na kategorie częstości według CIOMS III (badania kontrolowane placebo w bazie danych badań klinicznych: akarboza N = 8595; placebo N = 7278; stan na 10 lutego 2006 r.) podano poniżej.
Częstość działań niepożądanych klasyfikowana jest w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego częstość nieznana: małopłytkowość*.
Zaburzenia układu immunologicznego
częstość nieznana: reakcja uczuleniowa (wysypka, rumień, wykwity, pokrzywka)*.
Zaburzenia naczyniowe rzadko: obrzęk.
Zaburzenia żołądka i jelit
bardzo często: wzdęcia;
często: biegunka, ból brzucha;
niezbyt często: nudności, wymioty, niestrawność;
częstość nieznana: częściowa niedrożność jelit/ niedrożność jelit, odma pęcherzykowa jelit. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
niezbyt często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; rzadko: żółtaczka;
częstość nieznana: zapalenie wątroby*.
* Działania niepożądane określone na podstawie doniesień po wprowadzeniu do obrotu (stan na 31 grudnia 2005 r.)
Jeśli podejrzewa się całkowitą lub częściową niedrożność jelit, należy natychmiast przerwać leczenie.
W Japonii odnotowano pojedyncze przypadki niewydolności wątroby o piorunującym przebiegu zakończone zgonem, jednak ich związek ze stosowaniem akarbozy nie został wyjaśniony.
Jeśli pacjent nie przestrzega zalecanej diety cukrzycowej, działania niepożądane ze strony układu pokarmowego mogą się nasilić.
Jeśli mimo przestrzegania przez pacjenta zalecanej diety cukrzycowej nadal występują uciążliwe objawy niepożądane, konieczna jest porada lekarza oraz tymczasowe lub stałe zmniejszenie dawki leku.
W przypadku pacjentów otrzymujących zalecaną dawkę dobową 150 do 300 mg akarbozy rzadko stwierdzano istotne klinicznie nieprawidłowe wyniki badania czynności wątroby (przekraczające trzykrotnie górną granicę normy). Wartości nieprawidłowe mogą występować czasowo w okresie podawania akarbozy (patrz punkt 4.4).
Płodność
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania tego produktu leczniczego u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na rozrodczość, rozwój zarodka lub płodu, przebieg ciąży, poród lub rozwój po urodzeniu.
Ciąża
Nie zaleca się stosowania akarbozy u kobiet podczas ciąży.
Cukrzycę, u pacjentek planujących ciążę lub w okresie ciąży, należy leczyć insuliną w celu utrzymania stężenia glukozy we krwi możliwie bliskiego prawidłowemu, aby zmniejszyć ryzyko wad rozwojowych płodu związanych z nieprawidłowym stężeniem glukozy we krwi.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy akarboza jest wydzielana do mleka kobiecego. W doświadczeniach na zwierzętach stwierdzono, że akarboza przenika do mleka samic. Dlatego akarbozy nie należy stosować w okresie laktacji.
Akarboza w monoterapii nie powoduje hipoglikemii, dlatego nie powinna mieć wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Należy jednak ostrzec pacjentów o ryzyku hipoglikemii w przypadku stosowania akarbozy w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. sulfonylomocznik, metformina).
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
fix - 20 toreb. - 2 g
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Akarboza to doustny lek przeciwcukrzycowy. Stosowany jest w cukrzycy typu drugiego u pacjentów, u których niefarmakologiczne metody normowania poziomu cukru nie przyniosły efektu. Podczas leczenia akarbozą należy jednocześnie stosować wspomniane metody niefarmakologiczne, w tym przede wszystkim dietę i aktywność ruchową.
Pompy insulinowe są ułatwieniem życia dla cukrzyków, przede wszystkim chorych na cukrzycę typu 1. Dzięki nim leczenie nie jest tak uciążliwe, jak przy zastrzykach czy penach. Umożliwiają ciągły, czyli bardziej naturalny, dostęp organizmu do insuliny....
W leczeniu cukrzycy, oprócz insuliny ludzkiej, wykorzystywane są również insuliny analogowe. Analogi ludzkiej insuliny otrzymuje się na drodze modyfikacji genetycznej. Rekombinowane są komórki drożdży lub Escherichii coli. Od ludzkiej insuliny analogi...
Insulina to "złoty środek" na cukrzycę, która w szybkim tempie staje się chorobą cywilizacyjną XXI wieku. W krajach rozwiniętych choruje na nią 3-4% mieszkańców. Niestety, o rozwoju choroby większość z nas dowiaduje się dopiero wtedy, gdy jej stadium...
Pompa insulinowa u chorego na cukrzycę - podłączenie urządzenia To dyskretne urządzenie pozwoli cukrzykowi zachować ciągłość podawania dawek insuliny. Pompa insulinowa u chorego na cukrzycę - glukometr Glukometr to urządzenie pozwalające na dokonywanie...
Osobista pompa insulinowa Pompa insulinowa to niewielkie urządzenie służące do ciągłego podawania choremu insuliny podskórnie. Jak działa takie urządzenie? Czy jest bezpieczne do stosowania? Na te pytania odpowiada prof. dr hab. Jan Tatoń. Osobista...
Samokontrola cukrzycy pomaga zapanować nad chorobą. Dzięki temu możesz kontrolować rozwój cukrzycy i stan swojego zdrowia na bieżąco. Samokontrola pozwala widzieć efekty diety i leczenia. Jeżeli efekty leczenia cukrzycy nie są zadowalające, wówczas możliwa...
Mieszanki insulinowe to przygotowane fabrycznie preparaty zawierające w sobie dwa typy insulin. Wyróżniamy dwa rodzaje mieszanek: pierwszy, będący połączeniem analogu insuliny szybko działającego i zawiesiny protaminowej tego analogu (protamina wydłuża...
Frederick Banting - kanadyjski lekarz, fizjolog, malarz. Laureat Nagrody Nobla. Otrzymał ją w 1923 roku w dziedzinie fizjologii lub medycyny za odkrycie insuliny. Zawdzięczamy mu możliwość leczenia i polepszenie jakości życia osób chorujących na cukrzycę....
Insulinoterapia jest nieodłączną metodą leczenia przede wszystkim cukrzycy typu I. Prawidłowe kontrola stężenia glukozy jest podstawowym warunkiem zapobiegnięcia lub opóźnienia wystąpienia powikłań, co jest szczególnie ważne w tym typie, ponieważ cierpią...
Korzyści wynikające ze stosowania mieszanek insulinowych Mieszanki insulinowe, czyli insuliny złożone lub dwufazowe, to połączenia dwóch rodzajów insuliny lub analogów insuliny z innymi substancjami. Takie mieszanki stosowane są u osób, u których nie...
Komentarze