Co-Valsacor - dawkowanie
Dawkowanie
Zalecana dawka produktu leczniczego Co-Valsacor to jedna
tabletka powlekana, raz na dobę.
Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki poszczególnych
składników. W każdym przypadku należy kontrolować skutki
stopniowego zwiększania dawki poszczególnych składników w celu
zmniejszenia ryzyka niedociśnienia tętniczego i innych działań
niepożądanych.
Jeśli jest to właściwe ze względów klinicznych, można zalecić
bezpośrednie przejście z monoterapii do leczenia skojarzonego
ustalonymi dawkami, u pacjentów, u których monoterapia za pomocą
walsartanu lub hydrochlorotiazydu nie zapewnia prawidłowej kontroli
ciśnienia tętniczego, pod warunkiem przestrzegania zalecanej
kolejności zwiększania dawki poszczególnych składników.
Kliniczną odpowiedź na produkt leczniczy Co-Valsacor należy
ocenić po rozpoczęciu terapii; jeśli kontrola ciśnienia tętniczego
krwi nie jest dostateczna, dawka produktu leczniczego może być
zwiększona poprzez zwiększenie dawki któregokolwiek ze składników
do maksymalnej dawki walsartanu/hydrochlorotiazydu 320 mg/25
mg.
Działanie obniżające ciśnienie tętnicze ujawnia się w ciągu 2
tygodni.
U większości pacjentów maksymalne działanie obserwuje się w
ciągu 4 tygodni. Jednak, niektórzy pacjenci mogą wymagać 4 do 8
tygodni leczenia. Należy mieć to na uwadze podczas ustalania
odpowiedniej dawki.
Jeśli po 8 tygodniach stosowania produktu Co-Valsacor, 320 mg +
25 mg nie wystąpi istotne działanie lecznicze produktu, należy
rozważyć podanie dodatkowego lub innego leku
przeciwnadciśnieniowego (patrz punkt 5.1).
Sposób podawania
Produkt leczniczy Co-Valsacor można przyjmować z posiłkiem lub
niezależnie od posiłków. Tabletkę należy popić wodą.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności
nerek (klirens kreatyniny ≥ 30 ml/min) zmiana dawkowania nie jest
wymagana. Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu, produkt
leczniczy Co-Valsacor jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi
zaburzeniami czynności nerek (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności
wątroby, bez cholestazy, dawka walsartanu nie powinna przekraczać
80 mg (patrz punkt 4.4). Produkt leczniczy Co-Valsacor jest
przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności
wątroby (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna zmiana
dawkowania.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Co-Valsacor u
dzieci poniżej 18 roku życia ze względu na brak danych dotyczących
bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.
Co-Valsacor - środki ostrożności
Zaburzenia równowagi elektrolitowej
Walsartan
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania preparatów
uzupełniających potas, diuretyków oszczędzających potas,
zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych leków,
które mogą zwiększyć stężenie potasu (heparyna, itp.). Zaleca się
częste oznaczanie stężenia potasu we krwi.
Hydrochlorotiazyd
Podczas leczenia diuretykami tiazydowymi, w tym
hydrochlorotiazydem, obserwowano hipokaliemię.
Zaleca się częste kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.
Leczenie diuretykami tiazydowymi, w tym hydrochlorotiazydem,
może wiązać się z hiponatremią i zasadowicą hipochloremiczną.
Tiazydy, w tym hydrochlorotiazyd, zwiększają wydalanie magnezu z
moczem, co może prowadzić do hipomagnezemii. Diuretyki tiazydowe
zmniejszają wydalanie wapnia, co może prowadzić do
hiperkalcemii.
W przypadku każdego pacjenta leczonego diuretykami należy, w
odpowiednich odstępach czasu, oznaczać stężenie elektrolitów w
surowicy.
Pacjenci z niedoborem sodu i (lub) odwodnieni
Pacjentów przyjmujących diuretyki tiazydowe, w tym
hydrochlorotiazyd, należy obserwować czy nie występują u nich
kliniczne objawy zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.
U pacjentów ze znacznym niedoborem sodu i (lub) odwodnionych,
np. z powodu przyjmowania dużych dawek diuretyków, w rzadkich
przypadkach, po rozpoczęciu leczenia walsartanem i
hydrochlorotiazydem może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze.
Przed rozpoczęciem leczenia połączeniem walsartan +
hydrochlorotiazyd należy wyrównać niedobór sodu i (lub) objętość
krwi krążącej.
Pacjenci z ciężką, przewlekłą niewydolnością serca lub innymi
chorobami związanymi ze wzmożoną aktywnością układu
renina-angiotensyna-aldosteron
U pacjentów, u których czynność nerek może zależeć od aktywności
układu renina-angiotensynaaldosteron (np. pacjenci z ciężką
zastoinową niewydolnością serca), leczenie inhibitorami enzymu
konwertującego angiotensynę wiązało się ze skąpomoczem i (lub)
postępującą azotemią oraz, w rzadkich przypadkach, z ciężką
niewydolnością nerek. Brak doświadczeń dotyczących jednoczesnego
leczenia walsartanem i hydrochlorotiazydem pacjentów z ciężką
przewlekłą, niewydolnością serca. Dlatego też, nie można wykluczyć,
że ze względu na hamowanie układu renina-angiotensynaaldosteron
stosowanie walsartanu i hydrochlorotiazydu możne powodować
zaburzenia czynności nerek. Produktu leczniczego Co-Valsacor nie
należy stosować w tej grupie pacjentów.
Zwężenie tętnicy nerkowej
Produktu leczniczego Co-Valsacor nie należy stosować w leczeniu
nadciśnienia tętniczego u pacjentów z jednostronnym lub obustronnym
zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy zaopatrującej
jedyną nerkę, ponieważ może dojść do zwiększenia stężenia mocznika
we krwi i stężenia kreatyniny w surowicy.
Hiperaldosteronizm pierwotny
Produktu leczniczego Co-Valsacor nie należy stosować u pacjentów
z pierwotnym hiperaldosteronizmem z uwagi na zahamowanie aktywności
układu renina-angiotensyna u tych osób.
Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej,
kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu z
lewej komory
Tak jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia,
wskazana jest szczególna ostrożność u pacjentów, u których
występuje zwężenie zastawki aorty, zastawki dwudzielnej, lub
kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu z lewej
komory (ang. HOCM).
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek z klirensem
kreatyniny ≥ 30 ml/min, zmiana dawkowania nie jest konieczna (patrz
punkt 4.2). W czasie stosowania produktu leczniczego Co-
Valsacor u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zaleca się
okresowe kontrolowanie stężenia potasu, kreatyniny i kwasu
moczowego w surowicy.
Przeszczep nerki
Dotychczas brak doświadczeń o bezpieczeństwie stosowania
produktu leczniczego Co-Valsacor u pacjentów, którym niedawno
przeszczepiono nerkę.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności
wątroby, bez cholestazy produkt leczniczy Co-Valsacor należy
stosować ostrożnie (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Układowy toczeń rumieniowaty
Zgłaszano przypadki nasilenia lub uaktywnienia układowego
tocznia rumieniowatego pod wpływem diuretyków tiazydowych, w tym
hydrochlorotiazydu.
Inne zaburzenia metaboliczne
Diuretyki tiazydowe, w tym hydrochlorotiazyd, mogą wpływać na
tolerancję glukozy i zwiększać stężenie cholesterolu,
trójglicerydów i kwasu moczowego w surowicy. U pacjentów z cukrzycą
może być konieczna zmiana dawkowania insuliny lub doustnych leków
hipoglikemicznych. Tiazydy mogą zmniejszać wydalanie wapnia z
moczem, powodując nawracające i nieznacznie zwiększone stężenie
wapnia w surowicy, przy braku innych przyczyn zaburzeń metabolizmu
wapnia. Wyraźna hiperkalcemia może świadczyć o nadczynności
przytarczyc. Przed wykonaniem testów czynnościprzytarczyc należy
odstawić tiazydy.
Nadwrażliwość na światło
Zgłaszano przypadki nadwrażliwości na światło po zastosowaniu
diuretyków tiazydowych (patrz punkt 4.8). Jeśli podczas leczenia
wystąpi reakcja nadwrażliwości na światło, zaleca się przerwanie
leczenia. Jeśli konieczne jest wznowienie leczenia diuretykiem,
zaleca się ochronę miejsc narażonych na działanie promieni
słonecznych lub sztucznych promieni UVA.
Ciąża
Leczenia antagonistami receptora angiotensyny II (ang. AIIRAs)
nie należy rozpoczynać w czasie ciąży. O ile kontynuacja leczenia
AIIRAs nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy
zastosować leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi o
ustalonym bezpieczeństwie stosowania w okresie ciąży. W przypadku
stwierdzenia ciąży, AIIRAs należy natychmiast odstawić, i jeśli to
konieczne, zastosować alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i
4.6).
Informacje ogólne
Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których już wcześniej
wystąpiły reakcje nadwrażliwości na inne leki blokujące receptor
angiotensyny II. Reakcje nadwrażliwości na hydrochlorotiazyd są
bardziej prawdopodobne u pacjentów z alergią lub astmą.
Laktoza
Produkt leczniczy Co-Valsacor zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko
występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy
typu Lapp, zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni
przyjmować tego produktu leczniczego.
Co-Valsacor - przedawkowanie
Objawy
Przedawkowanie walsartanu może spowodować znaczne niedociśnienie
tętnicze, co może prowadzić do zaburzeń świadomości, zapaści
krążeniowej i (lub) wstrząsu. Ponadto, z powodu przedawkowania
hydrochlorotiazydu mogą pojawić się takie objawy przedmiotowe i
podmiotowe jak: nudności, senność, hipowolemia oraz zaburzenia
elektrolitowe, którym towarzyszą zaburzenia rytmu serca i skurcze
mięśni.
Leczenie
Postępowanie po przedawkowaniu zależy od czasu przyjęcia leku i
rodzaju oraz ciężkości objawów, najważniejsze jest ustabilizowanie
krążenia.
Jeśli wystąpi niedociśnienie tętnicze, pacjenta należy ułożyć w
pozycji na plecach i niezwłocznie uzupełnić elektrolity i
płyny.
Walsartan nie może być usunięty za pomocą hemodializy z powodu
silnego wiązania z białkami osocza, natomiast hydrochlorotiazyd
można usunąć poprzez dializę.
Co-Valsacor - przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na walsartan, hydrochlorotiazyd, inne
pochodne sulfonamidów lub którąkolwiek z substancji
pomocniczych.
- Drugi i trzeci trymestr ciąży (punkty 4.4 i 4.6).
- Ciężkie zaburzenia czynności wątroby, marskość wątroby
żółciowa i cholestaza.
- Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny
< 30 ml/min), bezmocz.
- Oporna na leczenie hipokaliemia, hiponatremia,
hiperkalcemia i objawowa hiperurykemia.
Co-Valsacor - działania niepożądane
Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych i
wynikach badań diagnostycznych występujące częściej w przypadku
skojarzenia walsartanu z hydrochlorotiazydem niż w grupie z placebo
oraz pojedyncze zgłoszenia po wprowadzeniu leku do obrotu
przedstawiono poniżej według klasyfikacji układów i narządów.
Podczas leczenia skojarzonego walsartanem i hydrochlorotiazydem
mogą wystąpić działania niepożądane związane z każdym ze składników
stosowanych w monoterapii, których nie obserwowano w badaniach
klinicznych.
Działania niepożądane są pogrupowane według częstości
występowania, zaczynając od najczęstszych zgodnie z następującą
definicją:
- Bardzo często (≥1/10)
- Często (≥1/100 do < 1/10)
- Niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100)
- Rzadko (≥1/10000 do < 1/1000) - Bardzo rzadko (<
1/10000)
- Nieznana (częstość nie może być ustalona na podstawie
dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania
działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem.
Tabela 1. Częstość występowania działań niepożądanych
związanych ze stosowaniem skojarzenia walsartan +
hydrochlorotiazyd
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Niezbyt często
Zaburzenia układu nerwowego
|
Odwodnienie
|
Bardzo rzadko
|
Zawroty głowy
|
Niezbyt często
|
Parestezje
|
Nieznana
Zaburzenia oka
|
Omdlenia
|
Niezbyt często
Zaburzenia ucha i błędnika
|
Niewyraźne widzenie
|
Niezbyt często
Zaburzenia naczyniowe
|
Szum w uszach
|
Niezbyt często
|
Niedociśnienie
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Niezbyt często Kaszel
Nieznana Niekardiogenny obrzęk płuc
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo rzadko Biegunka
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Niezbyt często Bóle mięśniowe
Bardzo rzadko Bóle stawów
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Nieznana Zaburzenia czynności nerek
Zaburzenia ogólne i zmiany w miejscu podania
Niezbyt często Zmęczenie
Badania diagnostyczne
Nieznana Zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy,
zwiększone stężenie bilirubiny i kreatyniny w surowicy,
hipokaliemia, hiponatremia, zwiększone stężenie azotu mocznikowego
we krwi, neutropenia
Dodatkowe informacje o poszczególnych substancjach
czynnych
Działania niepożądane zgłaszane wcześniej po zastosowaniu
poszczególnych substancji czynnych produktu leczniczego mogą
również występować w przypadku stosowania skojarzenia walsartan +
hydrochlorotiazyd nawet, jeśli nie obserwowano ich w badaniach
klinicznych lub po wprowadzeniu leku do obrotu.
Tabela 2. Częstość występowania działań niepożądanych
związanych ze stosowaniem walsartanu
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Nieznana Zmniejszone stężenie hemoglobiny, obniżony
hematokryt, małopłytkowość Zaburzenia układu
immunologicznego
Nieznana Inne reakcje nadwrażliwości/ alergiczne, w tym
choroba posurowicza
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Nieznana Zwiększone stężenie potasu w surowicy
Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
Zaburzenia naczyń
Nieznane Zapalenie naczyń
Zaburzenia żołądka i jelit
Niezbyt często Bóle brzucha
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Nieznana Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Nieznana Obrzęk naczyniowy, wysypka, świąd
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Nieznana Niewydolność nerek
Tabela 3. Częstość występowania działań niepożądanych
związanych ze stosowaniem hydrochlorotiazydu
Hydrochlorotiazyd przez wiele lat był powszechnie przepisywany,
często w dawkach większych niże te stosowane w produkcie leczniczym
Co-Valsacor. U pacjentów leczonych diuretykami tiazydowymi w
monoterapii, w tym hydrochlorotiazydem, obserwowano następujące
działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko Małopłytkowość, czasami z plamicą Bardzo rzadko
Agranulocytoza, leukopenia, anemia
hemolityczna, zahamowanie czynności szpiku kostnego
Zaburzenia układu immunologicznego
Bardzo rzadko Reakcje nadwrażliwości
Zaburzenia psychiczne
Rzadko
Zaburzenia układu nerwowego
|
Depresja, zaburzenia snu
|
Rzadko
Zaburzenia serca
|
Bóle głowy
|
Rzadko
Zaburzenia naczyń
|
Zaburzenia rytmu serca
|
Często
|
Niedociśnienie ortostatyczne
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Bardzo rzadko
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Niewydolność oddechowa, w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc
|
Często
|
Utrata apetytu, łagodne nudności i wymioty
|
Rzadko
|
Zaparcia, dolegliwości żołądkowo-jelitowe
|
Bardzo rzadko
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
Zapalenie trzustki
|
Rzadko
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Cholestaza wewnątrzwątrobowa lub żółtaczka
|
Często
|
Pokrzywka i inne postacie wysypki
|
Rzadko
|
Nadwrażliwość na światło
|
Bardzo rzadko
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
|
Martwicze zapalenie naczyń i martwica toksyczno-rozpływna
naskórka, reakcje
przypominające toczeń rumieniowaty skóry, ponowne uczynnienie
skórnego tocznia rumieniowatego
|
Często
|
Co-Valsacor - ciąża i karmienie piersią
Ciąża
Walsartan
Nie zaleca się stosowania antagonistów receptora angiotensyny II
(AIIRAs) podczas pierwszego trymestru ciąży (patrz punkt 4.4).
Stosowanie AIIRAs jest przeciwwskazane w drugim i trzecim
trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3 i 4.4).
|
Dane epidemiologiczne dotyczące działania teratogennego po
narażeniu na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie
są jednoznaczne; jednakże nie można wykluczyć niewielkiego wzrostu
ryzyka. Chociaż nie ma danych z kontrolowanych badań
epidemiologicznych dotyczących ryzyka związanego z zastosowaniem
antagonistów receptora angiotensyny II, podobne ryzyko może
występować również dla tej klasy leków. O ile kontynuacja leczenia
AIIRAs nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy
zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe o ustalonym
bezpieczeństwie stosowania w okresie ciąży. W przypadku
stwierdzenia ciąży, AIIRAs należy natychmiast odstawić, i jeśli to
konieczne, zastosować leczenie alternatywne.
Wiadomo, że stosowanie AIIRAs podczas drugiego i trzeciego
trymestru ciąży ma toksyczny wpływ na rozwój płodu (pogorszenie
czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraz
noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia)
(patrz także punkt 5.3). W przypadku, gdy narażenie na AIIRAs miało
miejsce od drugiego trymestru ciąży, zaleca się wykonanie
ultrasonograficznego badania czaszki i czynności nerek płodu.
Dzieci, których matki przyjmowały AIIRAs, powinny być poddane
dokładnej obserwacji w związku z możliwością wystąpienia
niedociśnienia (patrz także punkt 4.3 i 4.4).
Hydrochlorotiazyd
Doświadczenie ze stosowaniem hydrochlorotiazydu w czasie ciąży,
zwłaszcza w pierwszym trymestrze, jest ograniczone. Badania na
zwierzętach nie są wystarczające.
Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. W oparciu o
farmakologiczny mechanizm działania hydrochlorotiazydu, stosowanie
go w drugim i trzecim trymestrze może niekorzystnie wpływać na
perfuzję płodowo-łożyskową oraz może powodować takie działania u
płodu i noworodka, jak żółtaczka, zaburzenia równowagi
elektrolitowej i małopłytkowość.
Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w obrzęku ciążowym,
nadciśnieniu ciążowym lub stanie przedrzucawkowym ze względu na
ryzyko zmniejszenia objętości osocza i hipoperfuzję łożyska, przy
braku korzystnego wpływu na przebieg choroby.
Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w nadciśnieniu tętniczym
pierwotnym u kobiet ciężarnych, z wyjątkiem rzadkich sytuacji, gdy
nie można zastosować żadnego innego leku.
Karmienie piersią
Brak danych dotyczących stosowania walsartanu podczas karmienia
piersią. Hydrochlorotiazyd przenika do mleka kobiet karmiących
piersią. Z tego względu stosowanie produktu leczniczego CoValascor
w czasie karmienia piersią nie jest zalecane. Wskazana jest zmiana
leczenia na alternatywne o lepiej ustalonym profilu bezpieczeństwa
podczas karmienia piersią, szczególnie podczas karmienia noworodków
i wcześniaków.
Co-Valsacor - prowadzenie pojazdów
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu skojarzenia
walsartan + hydrochlorotiazyd na zdolność prowadzenia pojazdów
mechanicznych i obsługiwania maszyn. Podczas prowadzenia pojazdów
mechanicznych lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę, że
niekiedy mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia.
Komentarze