ApoMontessan

ApoMontessan - dawkowanie

Dawka dla pacjentów w wieku 15 lat i starszych z astmą lub z astmą i współistniejącym sezonowym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa to jedna tabletka 10 mg na dobę, przyjmowana wieczorem.

Zalecenia ogólne:

Terapeutyczny wpływ montelukastu na parametry kontroli astmy występuje w pierwszej dobie. Montelukast można stosować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Należy wyjaśnić pacjentom, że przyjmowanie produktu ApoMontessan należy kontynuować zarówno wtedy, gdy objawy astmy są pod kontrolą, jak i w okresach zaostrzenia astmy. Produktu ApoMontessan nie należy stosować jednocześnie z innymi produktami leczniczymi zawierającymi tę samą substancję czynną, montelukast.

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, z niewydolnością nerek lub z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dawkowanie jest takie samo zarówno dla pacjentów płci męskiej, jak i żeńskiej.

Leczenie montelukastem w odniesieniu do innych metod leczenia astmy:

ApoMontessan można dołączyć do dotychczasowego schematu leczenia stosowanego u pacjenta.

Kortykosteroidy wziewne: ApoMontessan można stosować jako produkt pomocniczy u pacjentów, u których stosowanie wziewnych kortykosteroidów i „ doraźnie” podawanych krótko działających ßagonistów nie zapewnia właściwej kontroli astmy. Nie należy zastępować kortykosteroidów podawanych wziewnie produktem ApoMontessan (patrz punkt 4.4).

Dla dzieci w wieku od 6 do 14 lat dostępne są 5 mg tabletki do rozgryzania i żucia.

ApoMontessan - środki ostrożności

Należy poinformować pacjentów, że nigdy nie należy stosować doustnie montelukastu w celu leczenia ostrych napadów astmy, a do tego celu pacjenci powinni mieć przygotowany łatwo dostępny zwykle stosowany przez nich „doraźnie” odpowiedni lek. Jeśli wystąpi ostry napad astmy, należy zastosować wziewnie krótko działającego β-agonistę. Jeśli pacjenci potrzebują większej niż zwykle dawki krótko działającego β-agonisty, pacjenci powinni jak najszybciej zgłosić się po poradę do lekarza. Montelukastem nie należy zastępować wziewnych lub doustnych kortykosteroidów.

Brak danych wskazujących na możliwość zmniejszenia dawki doustnych kortykosteroidów w przypadku, gdy stosuje się je jednocześnie z montelukastem.

U pacjentów stosujących leki przeciwastmatyczne, w tym montelukast, rzadko może wystąpić układowa eozynofilia, niekiedy z objawami klinicznymi zapalenia naczyń, co odpowiada rozpoznaniu zespołu Churga-Strauss, często leczonego kortykosteroidami stosowanymi ogólnie. Przypadki wystąpienia tego zespołu zazwyczaj, lecz nie zawsze były związane ze zmniejszeniem dawki lub odstawieniem terapii kortykosteroidem stosowanym doustnie. Nie można wykluczyć ani potwierdzić, że stosowanie antagonisty receptora leukotrienowego jest związane z występowaniem zespołu Churga-Strauss. Lekarz powinien zwrócić szczególną uwagę, na występujące pacjenta objawy eozynofilii, wysypkę pochodzenia naczyniowego, nasilenie się objawów płucnych, powikłania kardiologiczne i (lub) neuropatię. Pacjentów z takimi objawami należy dokładnie przebadać, oraz ponownie ocenić stosowany u nich schemat leczenia.

U pacjentów z astmą aspirynową i nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy, pomimo leczenia montelukastem, należy unikać stosowania kwasu acetylosalicylowego lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować produktu ApoMontessan, 10 mg, tabletki powlekane.

ApoMontessan - przedawkowanie

Brak szczegółowych danych dotyczących leczenia przedawkowania montelukastu. W badaniach nad przewlekłą astmą, montelukast stosowano u dorosłych pacjentów w dawkach do 200 mg na dobę przez 22 tygodnie, a w badaniach krótkotrwałych w dawkach do 900 mg na dobę przez około tydzień, bez klinicznie istotnych działań niepożądanych.

Po wprowadzeniu montelukastu do obrotu oraz podczas badań klinicznych zgłaszano przypadki ostrego przedawkowania montelukastu. Dotyczyły one dorosłych i dzieci, którzy przyjęli dawkę tak dużą jak 1000 mg (około 61 mg/kg mc. u dziecka w wieku 42 miesięcy). Obserwacje kliniczne i laboratoryjne były zgodne z profilem bezpieczeństwa montelukastu u dorosłych i dzieci. W większości przypadków przedawkowania nie wystąpiły działania niepożądane. Najczęściej występujące działania niepożądane były zgodne z profilem bezpieczeństwa montelukastu i należały do nich: ból brzucha, senność, wzmożone pragnienie, ból głowy, wymioty oraz nadpobudliwość psychoruchową.

Nie wiadomo, czy montelukast jest usuwany z organizmu za pomocą dializy otrzewnowej lub hemodializy.