Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Mimo dużej zawartości cennej witaminy C, cytrusy nie powinny być spożywane jednocześnie z przyjmowaniem leków, zawierają bowiem furanokumaryny. Szczególnie bogaty w nie jest grejpfrut oraz czerwone gorzkie pomarańcze, z których przygotowuje się dżemy. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z cytrusami.
Oto moje wyniki krwi: WBC: 12.2, RBC: 4.50, HGB: 15,1g/dl, HCT: 44.4%, PLT: 372, PCT: 286%, MCV: 99, MCH: 33.6 H pg, MCHC: 34.1 g/dl, RDW: 13.2%, MPV: 7.7, PDW: 13.6%, LYM:...
Redakcja abcZdrowie
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Leczenie nadciśnienia tętniczego w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Leczenie stabilnej dławicy piersiowej w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi.
Leczenie stwierdzonej na podstawie wyników odpowiednich badań postaci naczynioskurczowej dławicy piersiowej (dławica Prinzmetala) w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi.
Każda tabletka zawiera 5 mg amlodypiny w postaci amlodypiny bezylanu. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Nadciśnienie tętnicze, stabilna dławica piersiowa, postać naczynioskurczowa dławicy piersiowej (dławica Prinzmetala)
Dawka początkowa amlodypiny wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 10 mg raz na dobę. U pacjentów wcześniej leczonych lekami moczopędnymi z grupy tiazydów, lekami Beta-adrenolitycznymi, inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI) nie ma konieczności dostosowania dawki amlodypiny.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dochodzi do wydłużenia okresu półtrwania amlodypiny. Ponieważ nie ustalono dawkowania w tej grupie pacjentów, amlodypinę należy stosować ostrożnie.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie zależą od stopnia zaburzeń czynności nerek, nie ma więc konieczności dostosowania dawki amlodypiny u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Nie ma konieczności modyfikowania dawki amlodypiny u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci
Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u dzieci, dlatego nie zaleca się jej stosowania w tej grupie pacjentów.
Sposób podawania
Pokarm nie wpływa na wchłanianie amlodypiny, produkt Vilpin tabletki 5 mg można podawać niezależnie od posiłku raz na dobę, najlepiej rano.
Pacjenci z zastoinową niewydolnością serca
W czasie leczenia pacjentów z niewydolnością serca należy zachować ostrożność. W długookresowych badaniach z udziałem pacjentów ze znaczną niewydolnością serca (klasa III i IV wg NYHA - Nowojorskie Towarzystwo Chorób Serca) wykazano, że amlodypina powodowała zwiększenie częstości występowania obrzęku płuc w porównaniu z placebo, lecz nie korelowało to z nasileniem niewydolności serca (patrz punkt 5.1 Właściwości farmakodynamiczne).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących kanały wapniowe, które metabolizowane są w wątrobie, okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, a zalecenia odnośnie dawkowania nie zostały określone. U tych chorych amlodypinę należy więc stosować ze szczególną ostrożnością.
Zerwa/ serca
Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u pacjentów z zawałem serca i w ciągu miesiąca od jego wystąpienia.
Przełom nadciśnieniowy
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym nie zostało ustalone.
Hipotonia
Leki blokujące kanały wapniowe rozszerzają obwodowe naczynia krwionośne i mogą powodować hipotonię. Ponieważ przeciwnadciśnieniowe działanie amlodypiny narasta powoli, ryzyko wystąpienia hipotonii jest mniejsze niż w przypadku leków należących do I i II generacji tej grupy farmakoterapeutycznej.
Dostępne dane sugerują, że znaczne przedawkowanie może spowodować nadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych i odruchowe przyspieszenie czynności serca. Donoszono o przypadkach znacznego, a także przedłużającego się spadku ciśnienia, który niekiedy prowadził nawet do wstrząsu ze skutkiem śmiertelnym.
Podanie węgla aktywowanego zdrowym ochotnikom bezpośrednio lub do dwóch godzin po zażyciu dawki 10 mg amlodypiny, spowodowało znaczne zmniejszenie wchłaniania leku. W niektórych przypadkach dobre efekty może dać płukanie żołądka. Klinicznie znaczący spadek ciśnienia wywołany przedawkowaniem amlodypiny wymaga czynnego wspomagania czynności układu krążenia, w tym częstego monitorowania czynności serca i układu oddechowego, uniesienia kończyn oraz kontrolowania objętości krwi krążącej i ilości wydalanego moczu. Podanie środków wywołujących skurcz naczyń może pomóc przywrócić napięcie ścian naczyń krwionośnych i odpowiednie ciśnienie krwi, pod warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do ich zastosowania.
Odtrutka nie jest znana. Podany dożylnie glukonian wapnia może znieść efekt blokady kanałów wapniowych. Ponieważ amlodypina w znacznej części wiąże się z białkami, dializa nie wydaje się być skutecznym sposobem jej usunięcia z osocza.
Nadwrażliwość na amlodypinę, inne dihydropirydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Wstrząs kardiogenny.
Istotne hemodynamicznie zwężenie aorty.
Niestabilna dławica piersiowa z wyjątkiem postaci naczynioskurczowej (dławica Prinzmetala).
Działania niepożądane wywoływane przez amlodypinę przedstawiono poniżej uwzględniając miejsce i częstość występowania.
Częstość występowania działań niepożądanych uszeregowano następująco: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100 do < 1/10), niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100), rzadko (> =1/10 000 do < 1/ 1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki, nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Bardzo rzadko: małopłytkowość.
Zaburzenia układu immunologicznego:
Bardzo rzadko: reakcje alergiczne.
Zaburzenia endokrynologiczne:
Niezbyt często: ginekomastia.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:
Bardzo rzadko: hiperglikemia.
Zaburzenia psychiczne:
Niezbyt często: bezsenność, zmiany nastroju.
Zaburzenia układu nerwowego:
Często: senność, bóle głowy, zawroty głowy.
Niezbyt często: drżenia, zaburzenia smaku, omdlenie, parestezje.
Bardzo rzadko: neuropatia obwodowa.
Zaburzenia oka:
Niezbyt często: zaburzenia widzenia.
Zaburzenia ucha i błędnika:
Niezbyt często: szumy uszne.
Zaburzenia serca:
Często: kołatanie serca.
Bardzo rzadko: zawał mięśnia sercowego, arytmia, częstoskurcz komorowy, migotanie przedsionków.
Zaburzenia naczyń:
Często: zaczerwienienie. Niezbyt często: niedociśnienie tętnicze. Bardzo rzadko: zapalenie naczyń.
Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia:
Niezbyt często: duszność, nieżyt nosa.
Bardzo rzadkie: kaszel.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe:
Często: bóle brzucha, mdłości.
Niezbyt często: wymioty, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Bardzo rzadko: zapalenie trzustki, nieżyt żołądka, rozrost dziąseł.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Niezbyt często: łysienie, plamica, odbarwienia skóry, nadmierne pocenie się, świąd, wysypka. Bardzo rzadko: obrzęk naczyniowy, rumień wielopostaciowy, pokrzywka.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości:
Niezbyt często: kurcze mięśniowe, bóle mięśni, bóle stawów, bóle pleców.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Niezbyt często: trudności w oddawaniu moczu, oddawanie moczu w nocy, częste oddawanie moczu.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi:
Niezbyt często: impotencja, ginekomastia.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Często: obrzęk, zmęczenie.
Niezbyt często: bóle w klatce piersiowej, osłabienie, ból, złe samopoczucie.
Badania diagnostyczne:
Niezbyt często: zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała.
Brak badań klinicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią. W związku z tym, nie należy podawać amlodypiny kobietom w ciąży, karmiącym piersią oraz kobietom w okresie rozrodczym o ile nie stosują skutecznej antykoncepcji.
Amlodypina zwykle nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W rzadkich przypadkach, szczególnie na początku leczenia mogą wystąpić objawy związane z obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi (np. zawroty głowy, uczucie nadmiernego zmęczenia), które mogą upośledzić zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja o działaniu obniżającym ciśnienie tętnicze krwi. Blokuje napływ jonów wapnia do komórek mięśni gładkich naczyń krwionośnych i mięśnia sercowego, zmniejszając napięcie wspomnianych mięśni, dzięki czemu dochodzi do obniżenia ciśnienia krwi. Stosowana jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych i dzieci od 6. roku życia, a także w leczeniu dławicy naczynioskurczowej, tzw. dławicy Prinzmetala (odmiana choroby niedokrwiennej serca).
Komentarze