Ventiprax

Ventiprax - dawkowanie

Dorośli/osoby w podeszłym wieku:

Czynny wrzód dwunastnicy i czynny łagodny wrzód żołądka:

Zalecana dawka doustna stosowana w leczeniu czynnego wrzodu dwunastnicy oraz w leczeniu

czynnego łagodnego wrzodu żołądka wynosi 20 mg raz na dobę, rano.

U większości pacjentów z czynnym wrzodem dwunastnicy wyleczenie następuje w ciągu czterech tygodni, jednak u niektórych pacjentów może być konieczne kontynuowanie leczenia przez następne cztery tygodnie. U większości pacjentów z czynnym łagodnym wrzodem żołądka wyleczenie następuje w ciągu sześciu tygodni, choć u niektórych pacjentów do całkowitego wyleczenia wrzodu konieczne może być kontynuowanie leczenia przez dodatkowe sześć tygodni.

Choroba refluksowa przełyku z występowaniem nadżerek lub wrzodów:

Zalecana dawka doustna wynosi 20 mg raz na dobę przez cztery do ośmiu tygodni.

Długotrwałe leczenie choroby refleksowej przełyku (leczenie podtrzymujące):

W leczeniu długotrwałym stosuje się dawkę podtrzymującą produktu Ventiprax 20 mg lub 10 mg raz na dobę, w zależności od reakcji pacjenta.

Objawowe leczenie umiarkowanych do bardzo ciężkich postaci choroby refluksowej przełyku: U pacjentów bez zapalenia przełyku 10 mg raz na dobę. Jeśli w ciągu czterech tygodni nie uzyska się kontroli objawów, pacjenta należy poddać dalszym badaniom diagnostycznym. Po ustąpieniu objawów dalszą kontrolę objawów można uzyskać stosując schemat leczenia ,,na żądanie”, polegający na przyjmowaniu w razie konieczności 10 mg raz na dobę.

Zespó_ł Zollingera-Ellisona:

Zalecana dawka początkowa u dorosłych wynosi 60 mg, raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do

120 mg na dobę w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta. Można podawać pojedyncze dawki do 100 mg na dobę. W przypadku dawki 120 mg może być konieczne podawanie jej w dawkach podzielonych, 60 mg dwa razy na dobę. Leczenie należy kontynuować tak długo, jak jest to wskazane klinicznie.

Eradykacja H. pylori:

U pacjentów z zakażeniem H. pylori należy zastosować leczenie eradykacyjne. Zalecane jest następujące, 7-dniowe leczenie skojarzone:

Ventiprax 20 mg dwa razy na dobę + klarytromycyna 500 mg dwa razy na dobę + amoksycylina 1 g dwa razy na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby:

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby zmiana dawkowania nie jest konieczna. Stosowanie produktu Ventiprax w leczeniu pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, patrz punkt 4.4.

Dzieci:

Nie zaleca się stosowania produktu Ventiprax u dzieci ze względu na brak doświadczenia dotyczącego jego stosowania w tej grupie wiekowej.

Sposób podawania

We wskazaniach, w których konieczne jest przyjmowanie produktu Ventiprax raz na dobę, tabletki należy przyjmować rano, przed śniadaniem. Wprawdzie nie wykazano żadnego wpływu ani pory dnia, ani jednoczesnego spożywania posiłków na działanie rabeprazolu sodowego, jednak taki schemat przyjmowania ułatwia dobrą współpracę pacjenta.

Pacjentów należy poinstruować, aby połykali tabletki Ventiprax w całości, bez żucia lub rozgryzania.

Ventiprax - środki ostrożności

Objawowa reakcja organizmu na leczenie rabeprazolem sodowym nie wyklucza istnienia choroby nowotworowej żołądka lub przełyku, dlatego też przed rozpoczęciem leczenia produktem Ventiprax należy wykluczyć możliwość istnienia choroby nowotworowej.

Należy regularnie obserwować pacjentów leczonych długotrwale (zwłaszcza przyjmujących lek przez ponad rok).

Inhibitory pompy protonowej, zwłaszcza stosowane w dużych dawkach i przez długi czas (ponad 1 rok), mogą umiarkowanie zwiększyć ryzyko złamania biodra, nadgarstka i kręgosłupa, głównie u osób w podeszłym wieku lub osób z innymi znanymi czynnikami ryzyka. Badania obserwacyjne wskazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększyć ogólne ryzyko złamania o 10-40%. Przyczyną tego wzrostu mogą być w niektórych przypadkach inne czynniki ryzyka. Pacjentom zagrożonym osteoporozą należy zapewnić opiekę zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi, a także podawać odpowiednie ilości witaminy D i wapnia.

Nie można wykluczyć ryzyka krzyżowej nadwrażliwości z innymi inhibitorami pompy protonowej lub podstawionymi benzoimidazolami.

Pacjentów należy poinformować, że tabletki Ventiprax należy połykać w całości, bez żucia lub rozgryzania.

Nie zaleca się stosowania produktu Ventiprax u dzieci ze względu na brak doświadczenia dotyczącego jego stosowania w tej grupie wiekowej.

Istnieją doniesienia z okresu po wprowadzeniu leku do obrotu o dyskrazji krwi (małopłytkowość i neutropenia). W większości przypadków, w których nie można było znaleźć innej etiologii, zdarzenia te nie miały powikłań i ustępowały po przerwaniu leczenia rabeprazolem.

W badaniach klinicznych i po uzyskaniu pozwolenia na dopuszczenie rabeprazolu do obrotu notowano zaburzenia dotyczące enzymów wątrobowych. W większości przypadków, w których nie można było znaleźć innej etiologii, zdarzenia te nie miały powikłań i ustępowały po przerwaniu leczenia rabeprazolem.

W badaniach z udziałem pacjentów z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby nie stwierdzono istotnych działań niepożądanych w porównaniu z innymi pacjentami w tym samym wieku i tej samej płci. Jednak ze względu na brak danych klinicznych dotyczących stosowania produktu Ventiprax w leczeniu pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się szczególną ostrożność w początkowym okresie leczenia tych pacjentów.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania atazanawiru z produktem Ventiprax (patrz punkt 4.5).

Hipomagnezemia

U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej, takimi jak rabeprazol sodowy, przez co

najmniej trzy miesiące (w większości przypadków przez rok)notowano ciężką hipomagnezemię. Może się ona manifestować ciężkimi objawami (takimi jak uczucie zmęczenia, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy i komorowe zaburzenia rytmu serca), które czasem pojawiają się niepostrzeżenie i które można przeoczyć. U większości pacjentów hipomagnezemia wyrównywała się po podaniu magnezu i przerwaniu stosowania inhibitora pompy protonowej.

U pacjentów, u których przewiduje się długotrwałe leczenie lub którzy otrzymują inhibitory pompy protonowej jednocześnie z digoksyną bądź lekami powodującymi hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), lekarze powinni rozważyć oznaczenie stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem pompy protonowej, a następnie okresowo w trakcie leczenia.

Ventiprax - przedawkowanie

Dotychczasowe doświadczenie dotyczące zamierzonego lub przypadkowego przedawkowania leku jest ograniczone. Maksymalna przyjęta dawka nie przekraczała 60 mg dwa razy na dobę lub 160 mg raz na dobę. Skutki są na ogół minimalne, odpowiadające znanemu profilowi działań niepożądanych i przemijają bez interwencji medycznej. Nie jest znana specyficzna odtrutka. Sól sodowa rabeprazolu jest w znacznym stopniu wiązana z białkami osocza, dlatego nie jest usuwana metodą dializy. Jak w każdym przypadku przedawkowania, należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące.