Ventavis d/inhal. - dawkowanie
Leczenie produktem Ventavis powinien rozpocząć i monitorować
wyłącznie lekarz mający doświadczenie w leczeniu nadciśnienia
płucnego.
Dawkowanie
Dawka na jedną inhalację
Rozpoczynając leczenie produktem Ventavis pierwsza dawka
iloprostu podawana w inhalacji powinna wynosić 2,5 mikrograma
(podawanego przez ustnik nebulizatora). W przypadku dobrej
tolerancji dawkę należy zwiększyć do 5 mikrogramów i utrzymać takie
dawkowanie. W przypadku słabej tolerancji dawki 5 mikrogramów dawka
ta powinna być zmniejszona do 2,5 mikrograma.
Dawka dobowa
Dawkę przeznaczoną na jedną inhalację, należy podawać 6 do 9
razy na dobę, zgodnie z indywidualnymi potrzebami i tolerancją
pacjenta.
Czas trwania leczenia
Czas trwania leczenia zależy od stanu klinicznego pacjenta i
oceny lekarza. W przypadku pogorszenia się stanu zdrowia pacjentów
podczas stosowania tego leczenia, należy rozważyć dożylne leczenie
prostacykliną.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Wydalanie iloprostu z organizmu jest spowolnione u pacjentów z
zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 5.2).
W przypadku takich pacjentów, aby nie dopuścić do niepożądanej
kumulacji leku w ciągu dnia, należy zachować szczególną ostrożność
podczas początkowego dostosowywania dawki leku. Początkowo należy
podawać dawki 2,5 mikrograma, zachowując 3-4-godzinną przerwę
między kolejnymi aplikacjami leku (odpowiada to podawaniu leku
maksymalnie 6 razy na dobę). Następnie przerwy w dawkowaniu można
ostrożnie skracać na podstawie indywidualnej tolerancji leku przez
pacjenta. Jeśli wskazane jest dalsze zwiększenie dawki do 5,0
mikrogramów, ponownie należy zastosować 3-4godzinne przerwy między
dawkami, a następnie skracać je zależnie od indywidualnej
tolerancji leku przez pacjenta. Kumulacja iloprostu w następstwie
kilkudniowego leczenia jest mało prawdopodobna, z uwagi na nocne
przerwy w podawaniu produktu.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów z klirensem
kreatyniny > 30 ml/min (określonym na podstawie stężenia
kreatyniny w surowicy krwi metodą Cockrofta i Gaulta). Pacjentów z
klirensem kreatyniny ≤30 ml/min nie poddawano ocenie w badaniach
klinicznych. Dane dotyczące iloprostu podawanego dożylnie wskazują,
że jego wydalanie jest spowolnione u pacjentów z niewydolnością
nerek wymagającą dializy. Dlatego należy stosować takie same
zalecenia dotyczące dawkowania jak u pacjentów z zaburzeniami
czynności wątroby (patrz powyżej).
Dzieci i młodzież
Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i
skuteczności produktu leczniczego Ventavis u dzieci w wieku do 18
lat. Nie przeprowadzono szczegółowych badań kontrolowanych produktu
Ventavis u dzieci i młodzieży Nie należy stosować produktu Ventavis
w populacji dzieci imłodzieży..
Sposób podawania
Produkt Ventavis jest przeznaczony do podawania wziewnego z
nebulizatora (patrz punkt 6.6).
Wykazano, że do podawania produktu Ventavis dobrze sprawdzają
się dwa systemy nebulizatorów napędzanych sprężonym powietrzem –
HaloLite i Prodose . W przypadku obu tych systemów masowa
mediana aerodynamicznej średnicy (ang. mass median aerodynamic
diameter - MMAD) kropelek aerozolu dla iloprostu mieści się w
zakresie 2,6-2,7 mikrometrów. Przy każdej inhalacji, bezpośrednio
przed użyciem, należy przenieść do komory lekowej nebulizatora
zawartość jednej ampułki zawierającej 2 ml roztworu do inhalacji
Ventavis. HaloLite i Prodose to systemy dozymetryczne. Po podaniu
wcześniej ustawionej dawki ich działanie zostaje wstrzymane. Czas
inhalacji jest uzależniony od parametrów wzorca oddechowego
pacjenta.
Urządzenie
|
Dawka iloprostu w ustniku
|
Szacowany czas inhalacji
(częstość 15 oddechów na minutę)
|
HaloLite i Prodose
|
2,5 mikrograma
5 mikrogramów
|
4 do 5 minut
8 do 10 minut
|
W celu podania 5 mikrogramów iloprostu zaleca się
przeprowadzenie dwóch inhalacji z wcześniej ustawioną dawką 2,5
mikrograma, po napełnieniu zawartością jednej ampułki, zawierającej
2 ml roztworu do inhalacji z nebulizatora Ventavis, oznaczonej
dwoma kolorowymi pierścieniami (biały – różowy).
Wykazano także, że produkt Ventavis można podawać, stosując
Venta-Neb – ultradźwiękowy przenośny nebulizator o zasilaniu
bateryjnym. Zmierzona wartość MMAD kropelek aerozolu wyniosła 2,6
mikrometrów.
Bezpośrednio przed każdym zabiegiem inhalacji, do komory na lek
w nebulizatorze, należy wprowadzić zawartość jednej ampułki,
zawierającej 2 ml roztworu do inhalacji z nebulizatora Ventavis,
oznaczonej dwoma kolorowymi pierścieniami (biały – różowy).
Można stosować dwa rodzaje programów:
P1 Program 1: 5,0 mikrogramów substancji czynnej w ustniku; 25
inhalacji.
P2 Program 2: 2,5 mikrograma substancji czynnej w ustniku; 10
inhalacji. Wyboru ustalonego programu dokonuje lekarz.
Aparat Venta-Neb wizualnie i akustycznie sygnalizuje moment
inhalacji, działanie nebulizatora zostaje zatrzymane po podaniu
ustalonej dawki.
Aby uzyskać optymalny rozmiar cząstek produktu Ventavis, należy
posłużyć się zielonym deflektorem. Szczegółowe informacje
przedstawiono w instrukcji obsługi nebulizatora Venta-Neb.
Urządzenie
|
Dawka iloprostu w ustniku
|
Szacowany czas inhalacji
|
Venta-Neb
|
2,5 mikrograma
5 mikrogramów
|
4 minuty 8 minut
|
Aparat I-Neb AAD jest przenośnym ręcznym systemem do
nebulizacji z technologią wibrującej siatki. System ten wytwarza
kropelki za pomocą ultradźwięków, które wymuszają przejście
roztworu przez siatkę. Wykazano, że nebulizator I-Neb AAD jest
również odpowiedni do podawania produktu Ventavis. Zmierzona
wartość MMAD kropelek aerozolu wyniosła 2,1 mikrometra.
Nebulizator monitoruje wzorzec oddechowy w celu określenia czasu
rozpylenia, koniecznego do podania wstępnie ustalonej dawki 2,5
mikrograma lub 5 mikrogramów iloprostu.
Ustalona wstępnie dawka w aparacie I-Neb AAD jest kontrolowana
przez komorę przeznaczoną na lek, wraz z dyskiem kontrolnym. Są
dwie różne komory na lek, oznaczone innymi kolorami. Do każdej
komory na lek przyporządkowane są dyski kontrolne oznaczone
odpowiednimi kolorami: Dla dawki 2,5 mikrograma używana jest komora
na lek z czerwoną zasuwką i czerwonym dyskiem kontrolnym.
Dla dawki 5 mikrogramów używana jest komora na lek z purpurową
zasuwką i purpurowym dyskiem kontrolnym.
Podczas każdej inhalacji z użyciem aparatu do nebulizacji I-Neb
AAD, zawartość jednej ampułki 1 ml produktu Ventavis, oznaczonej
dwoma kolorowymi pierścieniami (biały – żółty), zostanie
bezpośrednio przed użyciem przeniesiona do odpowiedniej komory
nebulizatora przeznaczonej na lek.
Urządzenie
|
Dawka iloprostu w ustniku
|
Szacowany czas inhalacji
|
I-Neb AAD
|
2,5 mikrograma
5 mikrogramów
|
3,2 minuty 6,5 minuty
|
Ponieważ wykazano, że nebulizator I-Neb wytwarza aerozol,
którego fizyczne właściwości nieznacznie różnią się od aerozoli
wytwarzanych w urządzeniach typu HaloLite, Prodose i VentaNeb oraz
szybciej przenosi roztwór (patrz punkt 5.2), pacjenci leczeni za
pomocą jednego typu nebulizatora, nie powinni zmieniać jego rodzaju
bez nadzoru lekarza prowadzącego.
Nie określono skuteczności i tolerancji iloprostu podawanego za
pomocą innych systemów nebulizacji z odmienną charakterystyką
nebulizacji roztworu iloprostu.
Ventavis d/inhal. - środki ostrożności
Stosowania produktu Ventavis nie zaleca się pacjentom z
niestabilnym nadciśnieniem płucnym z zaawansowaną prawokomorową
niewydolnością serca. W przypadku pogorszenia się lub zaostrzenia
prawokomorowej niewydolności serca należy rozważyć zastosowanie
innego leczenia.
Niedociśnienie
Rozpoczynając podawanie produktu Ventavis należy sprawdzić
ciśnienie tętnicze krwi. Należy zachować ostrożność podczas
podawania leku pacjentom z niskim ciśnieniem tętniczym krwi i u
pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym lub otrzymujących
produkty lecznicze zmniejszające ciśnienie krwi, aby nie dopuścić
do dalszego zmniejszenia ciśnienia - hipotonii. Nie należy
rozpoczynać podawania produktu Ventavis pacjentom ze skurczowym
ciśnieniem tętniczym krwi poniżej 85 mmHg.
Lekarze powinni wziąć pod uwagę współistniejące choroby lub
jednocześnie podawane produkty lecznicze, które mogłyby zwiększać
ryzyko niedociśnienia i omdlenia (patrz punkt 4.5).
Omdlenie
Działanie iloprostu w inhalacji rozszerzające naczynia w płucach
jest krótkotrwałe (1-2 godziny). Omdlenie jest częstym objawem
samej choroby i może również pojawić się w trakcie leczenia.
Pacjenci, u których występuje omdlenie w związku z nadciśnieniem
płucnym, powinni unikać nadmiernego wysiłku, na przykład w trakcie
ćwiczeń fizycznych. Przed wysiłkiem fizycznym korzystna może być
inhalacja leku. Zwiększone występowanie omdleń może świadczyć o
nieprawidłowościach terapeutycznych, niedostatecznej skuteczności i
(lub) nasileniu choroby. Należy wówczas rozważyć dostosowanie i
(lub) zmianę terapii (patrz punkt 4.8).
Pacjenci z chorobami układu oddechowego
Inhalacja produktu Ventavis może pociągać za sobą ryzyko
wystąpienia skurczów oskrzeli u pacjentów z nadwrażliwością
oskrzelową (patrz punkt 4.8). Ponadto, nie ustalono korzyści
stosowania produktu Ventavis u pacjentów ze współistniejącą
przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) oraz ciężką astmą.
Pacjentów ze współistniejącymi ostrymi zakażeniami płuc, POChP i
ciężką astmą należy uważnie obserwować.
Jeśli podczas podawania iloprostu w inhalacji u pacjentów z
nadciśnieniem płucnym wystąpią objawy obrzęku płuc, należy rozważyć
możliwość współistnienia choroby zarostowej żył płucnych. Lek
należy wówczas odstawić.
Przerwanie terapii
W razie przerwania terapii produktem Ventavis podawanym w
inhalacji nie jest wykluczone ryzyko nawrotu choroby. Po
zaprzestaniu terapii, należy bardzo uważnie obserwować pacjenta i
rozważyć alternatywną metodę leczenia u poważnie chorych
pacjentów.
Zaburzenia czynności nerek lub wątroby
Dane dotyczące iloprostu podawanego dożylnie wskazują, że jego
wydalanie jest spowolnione u pacjentów z zaburzeniami czynności
wątroby i u pacjentów z niewydolnością nerek wymagającą dializy
(patrz punkt 5.2). Zaleca się ostrożne dostosowywanie początkowej
dawki z zachowaniem 3-4godzinnych przerw między dawkami (patrz
punkt 4.2).
Stężenie glukozy w surowicy krwi
Podczas długotrwałego, trwającego do roku leczenia psów
klatratem iloprostu podawanym doustnie, wystąpiło niewielkie
zwiększenie stężenia glukozy w surowicy krwi na czczo. Nie można
wykluczyć, że podczas długotrwałego leczenia produktem Ventavis
objaw ten wystąpi także u ludzi.
Ekspozycja na produkt leczniczy Ventavis
Aby zminimalizować możliwość niezamierzonej ekspozycji na lek,
zaleca się podawanie produktu Ventavis w inhalacji za pomocą
nebulizatorów z systemem uwalniania leku wyzwalanym przez wdech
pacjenta (takich jak HaloLite/Prodose, I-Neb) oraz zapewnienie
odpowiedniej wentylacji pomieszczenia.
Noworodki, niemowlęta i kobiety w ciąży nie powinny być
wystawiane na działanie produktu Ventavis rozproszonego w
powietrzu.
Kontakt ze skórą i oczami, spożycie doustne
Ventavis roztwór do inhalacji z nebulizatora nie powinien stykać
się ze skórą i oczami. Należy unikać doustnego spożycia roztworu
Ventavis. W trakcie nebulizacji nie wolno stosować maski na twarz i
należy używać tylko ustnika.
Ventavis zawiera etanol
Ventavis zawiera niewielkie ilości etanolu
(alkohol) (mniej niż 100 mg na dawkę).
Ventavis d/inhal. - przedawkowanie
Objawy
W przypadku przedawkowania można spodziewać się reakcji
hipotensyjnej i (lub) wazowagalnej, a także bólu głowy,
zaczerwienienia twarzy, nudności, wymiotów i biegunki. Możliwe jest
zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, wystąpienie bradykardii lub
tachykardii oraz bólu kończyny lub pleców.
Postępowanie
Nie jest znane specyficzne antidotum. Zaleca się przerwanie
inhalacji, monitorowanie pacjenta i leczenie objawowe.
Ventavis d/inhal. - przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję
czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w
punkcie 6.1.
- Stany, w których
wpływ produktu Ventavis na płytki krwi może zwiększyć ryzyko
krwotoku (np. aktywne wrzody trawienne, uraz, krwotok
wewnątrzczaszkowy).
- Ciężka choroba
niedokrwienna serca lub niestabilna dławica
piersiowa.
- Zawał mięśnia
sercowego przebyty w ciągu ostatnich 6
miesięcy.
- Niewyrównana
niewydolność serca niekontrolowana przez
lekarza.
- Ciężkie zaburzenia
rytmu serca.
- Zaburzenia
naczyniowo-mózgowe (np. przejściowe niedokrwienie mózgu, udar)
przebyte w ciągu ostatnich 3 miesięcy.
- Nadciśnienie płucne
spowodowane chorobą zarostową żył.
- Wrodzone lub nabyte
wady zastawkowe z istotnymi klinicznie zaburzeniami czynności
mięśnia sercowego nie związane z nadciśnieniem
płucnym.
Ventavis d/inhal. - działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Po podaniu iloprostu, poza miejscowymi działaniami niepożądanymi
wynikającymi z jego podania za pomocą inhalacji, takimi jak kaszel,
występują działania niepożądane związane z właściwościami
farmakologicznymi prostacyklin.
Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi (
20%) w trakcie badań klinicznych były:
rozszerzenie naczyń (w tym niedociśnienie), ból głowy i
kaszel. Najcięższymi działaniami niepożądanymi były:
niedociśnienie, przypadki krwawień i skurcz oskrzeli.
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych
Działania niepożądane przedstawione poniżej określono na
podstawie danych zebranych z badań klinicznych fazy II i III z
udziałem 131 pacjentów przyjmujących lek oraz danych z nadzoru po
wprowadzeniu leku do obrotu. Częstość występowania działań
niepożądanych określono następująco: bardzo często (≥1/10) i często
(≥1/100 do < 1/10). Działania niepożądane, które były zgłaszane
tylko w ramach monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii po
wprowadzeniu produktu do obrotu i dla których na podstawie danych z
badań klinicznych nie mogła być określona częstość występowania, są
wymienione w kolumnie „Częstość nieznana”.
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania
objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się
ciężkością.
Klasyfikacja układów i narządów (MedDRA)
|
Bardzo często ( 1/10)
|
Często
( 1/100 do < 1/10)
|
Częstość nieznana
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
Przypadki krwawień* §
|
|
Małopłytkowość
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
|
Nadwrażliwość
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Ból głowy
|
Zawroty głowy
|
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Rozszerzenie naczyń
|
Omdlenie§ (patrz punkt 4.4) Niedociśnienie*
|
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki
piersiowej i śródpiersia
|
Uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej / ból w klatce
piersiowej Kaszel
|
Duszność
Ból gardła i krtani
Podrażnienie gardła
|
Skurcz oskrzeli* (patrz punkt 4.4)/ świszczący oddech
|
Zaburzenia żołądka
i jelit
|
Nudności
|
Biegunka
Wymioty
Podrażnienie jamy ustnej i języka, w tym ból
|
Zaburzenia smaku
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
|
Wysypka
|
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
Ból szczęki
/szczękościsk
|
| |
* Zgłaszano przypadki zagrażające życiu i (lub) zakończone
zgonem. § patrz punkt „Opis wybranych działań
niepożądanych”
Opis wybranych działań niepożądanych
W populacji pacjentów, w której wysoki odsetek stanowiły
osoby przyjmujące jednocześnie leki przeciwzakrzepowe, przypadki
krwawień (przeważnie krwawienia z nosa i krwioplucie) zgodnie z
oczekiwaniami były bardzo częste (patrz punkt 4.5). Przypadki
zakończone zgonem obejmowały krwotok mózgowy i
wewnątrzczaszkowy.
Omdlenie jest częstym objawem samej choroby, ale może
również wystąpić w trakcie terapii. Większa częstość występowania
omdleń może być związana z zaostrzeniem się choroby lub
niedostateczną skutecznością produktu (patrz punkt 4.4).
Obrzęk obwodowy jest bardzo częstym objawem samej choroby,
ale może również wystąpić w trakcie terapii. Wystąpienie obrzęku
może być związane z zaostrzeniem przebiegu choroby lub
niedostateczną skutecznością produktu leczniczego.
Zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne
jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to
nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu
medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania
niepożądane, za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania
wymienionego w załączniku V .
Komentarze