ReoPro - dawkowanie
ReoPro stosuje się dożylnie (iv.) u dorosłych
pacjentów.
ReoPro może być stosowany jedynie pod specjalistyczną kontrolą
lekarską i pielęgniarską. Ponadto, należy zapewnić warunki
umożliwiające przeprowadzenie laboratoryjnych badań układu
krwiotwórczego oraz zastosowanie natychmiastowych przetoczeń krwi
lub leków krwiopochodnych.
Dorośli:
Zaleca się podanie ReoPro w dawce 0,25 mg/kg mc. w szybkim
wstrzyknięciu dożylnym (bolus) a następnie natychmiastowe
rozpoczęcie podawania produktu w ciągłym wlewie dożylnym z
szybkością 0,125 mikrogramów/kg mc./min (nie więcej niż 10
mikrogramów/min).
W celu stabilizacji pacjentów z niestabilną chorobą
niedokrwienną, infuzja ReoPro poprzedzona wstępnym szybkim
wstrzyknięciem (bolusem) powinna być rozpoczęta do 24 godzin przed
możliwą interwencją i zakończona 12 godzin po niej.
Aby zapobiec sercowym powikłaniom niedokrwiennym u pacjentów
poddawanych przezskórnym zabiegom na naczyniach wieńcowych (PCI)
nie otrzymujących ReoPro we wlewie dożylnym, szybkie wstrzyknięcie
dożylne (bolus) powinno być wykonane na 10 do 60 minut przed
interwencją. Następnie należy kontynuować podawanie ReoPro przez 12
godzin we wlewie dożylnym.
Dzieci i młodzież:
ReoPro nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w
wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących
bezpieczeństwa i skuteczności.
Szczegółowe informacje dotyczące sposobu przygotowania produktu
leczniczego do podania, patrz punkt 6.6.
ReoPro - środki ostrożności
Przed podaniem ReoPro należy dokonać dokładnej analizy zagrożeń
i korzyści związanych ze stosowaniem produktu leczniczego. Nie
ustalano korzyści związanych ze stosowaniem produktu u pacjentów z
grupy niskiego ryzyka w wieku powyżej 65 lat.
Jednoczesne stosowanie heparyny i kwasu
acetylosalicylowego:
ReoPro należy stosować jako lek wspomagający działanie heparyny
i kwasu acetylosalicylowego.
Jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego
Kwas acetylosalicylowy należy stosować doustnie w dawce dobowej
nie mniejszej niż 300 mg.
Jednoczesne stosowanie heparyny w przypadku zabiegu
przezskórnej angioplastyki wieńcowej
Szybkie wstrzyknięcie dożylne heparyny przed przezskórną
angioplastyką wieńcową - Bolus przed
PTCA (ang. Percutaneous Transluminal Coronary Angioplasty)
Jeśli czas krzepnięcia po aktywacji (ang. ACT - Activated
clotting time) u pacjenta przed rozpoczęciem zabiegu PTCA jest
krótszy niż 200 sekund, przed wkłuciem do tętnicy należy podać
heparynę w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) w dawce
obliczonej zgodnie z następującymi wytycznymi:
ACT < 150 sekund – 70 j./kg mc.
ACT 150-199 sekund – 50 j./kg mc.
Początkowa dawka heparyny (bolus) nie powinna być większa niż
7000 j.
ACT należy kontrolować po 2 minutach po szybkim wstrzyknięciu
heparyny (bolus). Jeśli ACT jest
< 200 sekund, można podać powtórnie heparynę w szybkim
wstrzyknięciu (bolus) w dawce
20 j./kg mc. Jeśli nadal ACT utrzymuje się < 200 sekund,
należy podawać dodatkowe dawki heparyny 20 j./kg mc aż do uzyskania
wartości ACT równej lub większej niż 200 sekund.
Jeśli sytuacja kliniczna uzasadnia podanie większych dawek
heparyny mimo niebezpieczeństwa wystąpienia krwawienia, zaleca się
podawanie dawek dostosowanych do masy ciała tak, aby ACT nie był
dłuższy niż 300 sekund.
Szybkie wstrzyknięcie dożylne heparyny podczas zabiegu
przezskórnej angioplastyki wieńcowej -
Bolus podczas PTCA
Podczas wykonywania przezskórnej angioplastyki wieńcowej należy
kontrolować ACT co 30 minut.
Jeśli ACT jest < 200 sekund, można podać dodatkowo heparynę w
dawce 20 j./kg mc. Jeśli mimo to ACT utrzymuje się < 200 sekund,
można podawać kolejne dawki heparyny 20 j./kg mc. aż ACT będzie ≥
200 sekund. ACT należy kontrolować przed i co najmniej 2 minuty po
podaniu każdej dawki heparyny.
Alternatywą do powyższej metody jest osiągnięcie wymaganego
czasu ACT ≥ 200 sekund w wyniku szybkich wstrzyknięć heparyny
(bolus) a następnie kontynuowanie ciągłego wlewu heparyny z
szybkością 7 j./kg mc./h trwającego do końca zabiegu.
Wlew heparyny po wykonaniu zabiegu przezskórnej angioplastyki
wieńcowej (PTCA)
Zdecydowanie zaleca się przerwanie wlewu heparyny
natychmiast po zakończeniu zabiegu i usunięcie koszulki naczyniowej
w ciągu 6 godzin. U niektórych pacjentów, jeśli heparynę podaje się
jeszcze po wykonaniu zabiegu lub gdy koszulka zostaje usunięta
później, zaleca się początkowo podanie heparyny w dawce 7 j./kg
mc./h (patrz punkt 4.4, Krwawienia - środki ostrożności, Miejsce
wkłucia do tętnicy udowej). W każdej sytuacji podawanie
heparyny należy przerwać co najmniej na 2 godziny przed usunięciem
koszulki.
Jednoczesne stosowanie heparyny w celu stabilizacji
niestabilnej choroby niedokrwiennej W celu uzyskania działania
przeciwzakrzepowego, należy rozpocząć podawanie heparyny tak, aby
osiągnąć czas częściowej tromboplastyny po aktywacji (ang. APTT -
Activated Partial Tromboplastin Time) 60-85 sekund. Wlew heparyny
należy utrzymywać podczas podawania ReoPro. Stosowanie heparyny po
zakończeniu angioplastyki, jak w punkcie Jednoczesne stosowanie
heparyny w przypadku zabiegu przezskórnej angioplastyki
wieńcowej.
Krwawienia - środki ostrożności
Potencjalne miejsca krwawienia
Wszystkie możliwe miejsca krwawienia, w tym miejsca wkłucia do
żyły lub tętnicy, miejsca wprowadzenia cewników, nacięcia i miejsca
wkłucia igły należy dokładnie kontrolować.
Miejsce wkłucia do tętnicy udowej
Stosowanie ReoPro jest związane ze zwiększeniem częstości
krwawień, zwłaszcza w miejscu wkłucia koszulki do tętnicy udowej. W
celu zmniejszenia ryzyka krwawienia w miejscu wkłucia zaleca
się:
1. Wprowadzanie koszulki w miejsce wkłucia do tętnicy udowej
1. Jeśli to możliwe, należy dokonywać wyłącznie wkłucia
koszulki do tętnicy (unikać wkłucia do żyły).
2. Wkłucia należy dokonywać wyłącznie przez przednią ścianę
tętnicy lub żyły.
3. Zdecydowanie odradza się stosowanie techniki
“through and through” - przekłucia przez naczynia w celu
identyfikacji.
1. Po wprowadzeniu koszulki w miejsce wkłucia do tętnicy
udowej
1. Kontrolować miejsce wkłucia oraz tętno na dystalnej części
dolnej kończyn(y) co 15 min przez pierwszą godzinę, a następnie co
1 godzinę przez 6 godzin. 2. Utrzymywać pacjenta w pozycji leżącej
z głową uniesioną ≤ 30°.
3. Kończyna(y) dolna powinna być unieruchomiona w pozycji
wyprostowanej.
4. W miarę potrzeby farmakologicznie likwidować ból pleców
lub pachwiny.
5. Poinstruować pacjenta odnośnie pielęgnacji po zabiegu
PTCA.
1. Usuwanie koszulek z miejsca wkłucia do tętnicy udowej
1. Przerwać podawanie heparyny co najmniej 2 godziny przed
usunięciem koszulki
2. Przedusunięciem koszulki naczyniowej należy kontrolować
APTT lub ACT; nie usuwać koszulki, jeśli APTT nie jest ≤ 50
sekund lub ACT nie jest ≤ 175 sekund.
3. Pousunięciu koszulki zastosować ucisk ręczny lub
mechaniczny w miejscu wkłucia przez co najmniej 30 minut.
4. Po osiągnięciu hemostazy należy nałożyć opatrunek
uciskowy.
1. Postępowanie po usunięciu koszulek z miejsca wkłucia do
tętnicy udowej
1. Kontrolować pachwinę na obecność krwiaka lub krwawienia
oraz tętno na dystalnej części kończyny co 15 minut przez pierwszą
godzinę lub do czasu stabilizacji, a następnie co godzinę przez 6
godzin po usunięciu koszulki.
2. W okresie od 6 do 8 godzin po usunięciu koszulki z
miejsca wkłucia do tętnicy udowej, w okresie od 6 do 8 godzin po
zakończeniu stosowania ReoPro lub 4 godziny po przerwaniu podawania
heparyny (w zależności od tego, co nastąpi później) należy
utrzymywać pacjenta w całkowitym spoczynku z głową uniesioną ≤ 30°
i z odpowiednią kończyną dolną w pozycji wyprostowanej.
3. Przed uruchomieniem pacjenta usunąć opatrunek
uciskowy.
4. Kontynuować usuwanie dolegliwości.
1. Postępowanie w przypadku powstania krwiaka lub krwawienia w
miejscu wkłucia do tętnicy udowej
1. Jeżeli występuje krwawienie z pachwiny z jednoczesnym
powstawaniem krwiaka lub bez powstania krwiaka należy:
2. Obniżyć zagłówek łóżka do 0°.
3. Zastosować ucisk ręczny lub mechaniczny do osiągnięcia
hemostazy.
4. Zmierzyć wielkość krwiaka i sprawdzać czy się nie
powiększa.
5. Zmienić opatrunek uciskowy w miarę potrzeby.
6. Jeżeli podaje się heparynę należy uzyskać wynik badania
APTT i dostosować dawkę heparyny w miarę potrzeby.
7. Jeśli usunięto koszulkę, utrzymywać dostęp do żyły.
Jeśli mimo wykonania wymienionych czynności krwawienie podczas
podawania ReoPro nie ustaje lub krwiak zwiększa się, należy
natychmiast przerwać wlew ReoPro, zaś koszulkę usunąć zgodnie z
wytycznymi podanymi powyżej. Po usunięciu koszulki należy
utrzymywać dostęp do żyły do chwili zatrzymania krwawienia (patrz
punkt Przetoczenia w celu przywrócenia czynności płytek).
Krwawienie zaotrzewnowe
Podanie ReoPro może być przyczyną zwiększenia ryzyka krwawienia
zaotrzewnowego, związanego z naruszeniem ciągłości naczyń udowych.
Należy ograniczać stosowanie koszulek żylnych, zaś w celu wejścia
do światła naczynia należy nakłuwać wyłącznie jego przednią ścianę
(patrz punkt 4.4, Krwawienia - środki ostrożności, Miejsce
wkłucia do tętnicy udowej).
Krwotok płucny (przeważnie z pęcherzyków płucnych)
Podczas stosowania ReoPro rzadko występował krwotok płucny
(przeważnie z pęcherzyków płucnych). Na ten stan może wskazywać
jeden lub wszystkie wymienione objawy: hipoksemia, obecność
nacieków w pęcherzykach płucnych na zdjęciach RTG klatki
piersiowej, krwioplucie lub niewytłumaczalne zmniejszenie stężenia
hemoglobiny. Jeśli fakt ten zostanie potwierdzony, należy
niezwłocznie przerwać stosowanie ReoPro i wszystkich leków
przeciwzakrzepowych lub antyagregacyjnych.
Zapobieganie wystąpieniu krwawienia z przewodu
pokarmowego
Aby zapobiec krwawieniom z przewodu pokarmowego, zaleca się
podanie przed zabiegiem antagonistów receptora H2 lub płynnych
środków neutralizujących sok żołądkowy. W razie potrzeby należy
podać leki przeciwwymiotne.
Ogólna opieka pielęgniarska
Należy unikać dokonywania zbędnych nakłuć żył, tętnic lub
wstrzyknięć domięśniowych, rutynowego cewnikowania pęcherza,
intubacji, zakładania zgłębników nosowo-gardłowych oraz
automatycznych mankietów ciśnieniowych. Podczas zakładania dojścia
dożylnego należy unikać miejsc nie pozwalających na założenie
ucisku (np. żyła podobojczykowa lub szyjna). Powinno się rozważyć
przepłukanie zestawu do parenteralnego podawania leków solą
fizjologiczną lub heparyną przed pobraniem krwi. Każde naruszenie
ciągłości ściany naczynia należy rejestrować i regularnie
kontrolować. Opatrunki należy zdejmować z zachowaniem
ostrożności.
Monitorowanie stanu pacjenta
Przed zastosowaniem ReoPro należy określić liczbę płytek krwi,
ACT, czas protrombinowy oraz
APTT w celu identyfikacji ewentualnych zaburzeń krzepnięcia. W
okresie od 2 do 4 godzin oraz po 24 godzinach po szybkim dożylnym
wstrzyknięciu (bolus) należy określić liczbę płytek krwi. Przed
zastosowaniem ReoPro oraz w 12. i 24. godzinie po szybkim
wstrzyknięciu dożylnym (bolus) należy określić stężenie hemoglobiny
i hematokryt. Przed wstrzyknięciem ReoPro należy wykonać
12-odprowadzeniowe EKG; badanie należy powtórzyć po powrocie
pacjenta z pracowni hemodynamicznej na oddział i w 24 godzinie po
szybkim wstrzyknięciu (bolus) ReoPro. Należy kontrolować podstawowe
wskaźniki życiowe pacjenta (w tym ciśnienie tętnicze i tętno) co
godzinę przez pierwsze 4 godziny, a następnie w 6., 12., 18. i 24.
godzinie po szybkim wstrzyknięciu (bolusie) ReoPro.
Trombocytopenia
Podczas podawania ReoPro obserwowano występowanie
trombocytopenii, w tym ciężkiej trombocytopenii (patrz punkt 4.8).
W badaniach klinicznych większość przypadków ciężkiej
trombocytopenii (< 50 000 komórek/µl) wystąpiło w pierwszych 24
godzinach podawania ReoPro. W celu oceny ryzyka wystąpienia
trombocytopenii należy monitorować liczbę płytek krwi przed
podaniem produktu oraz w okresie od 2 do 4 godzin po szybkim
wstrzyknięciu ReoPro i w
24. godzinie po jego podaniu. Jeśli stwierdzono u pacjenta nagłe
zmniejszenie liczby płytek krwi, należy wykonywać dodatkowe
oznaczenia liczby płytek. Krew do badania należy pobrać do 3
oddzielnych probówek, zawierających odpowiednio kwas
etylenodiaminotetraoctowy (EDTA), cytrynian i heparynę. Pozwala to
wykluczyć pseudotrombocytopenię in vitro skutkiem interakcji
leków przeciwzakrzepowych. Jeżeli u pacjenta wystąpiła
trombocytopenia, należy natychmiast przerwać podawanie ReoPro a
pacjenta obserwować i wszcząć odpowiednie postępowanie lecznicze.
Codziennie należy kontrolować liczbę płytek aż do czasu powrotu ich
liczby do wartości prawidłowych. Jeśli liczba płytek krwi jest
mniejsza niż 60 000 komórek/µl należy przerwać podawanie heparyny i
kwasu acetylosalicylowego, jeśli jest natomiast mniejsza niż 50 000
komórek/µl , należy rozważyć przetoczenie płytek krwi, zwłaszcza
gdy u pacjenta występuje krwawienie i (lub) przeprowadzany lub
planowany jest zabieg chirurgiczny. Jeśli liczba płytek krwi jest
mniejsza niż 20 000 komórek/µl , należy przetoczyć płytki krwi.
Decyzję o przetoczeniu płytek krwi należy podjąć indywidualnie na
podstawie oceny stanu klinicznego pacjenta. Częstość występowania
trombocytopenii była większa wśród pacjentów, u których powtórnie
stosowano ReoPro (patrz punkt Powtórne stosowanie produktu
leczniczego).
Przetoczenia w celu przywrócenia czynności płytek
W przypadku ciężkiego, niekontrolowanego krwawienia lub
konieczności nagłego zabiegu chirurgicznego należy przerwać podanie
ReoPro.
U większości pacjentów czas krwawienia powraca do wartości
prawidłowych w ciągu 12 godzin. Jeśli czas krwawienia przedłuża się
i (lub) czynność płytek krwi jest zahamowana, i (lub) wymagane jest
szybkie uzyskanie hemostazy, i (lub) w przypadku(ach), gdy
hemostaza nie jest przywrócona w odpowiednim stopniu, należy
rozważyć konsultację z hematologiem doświadczonym w diagnozowaniu i
leczeniu zaburzeń krzepnięcia. Przetoczenie płytek krwi przywraca
czynność płytek po podaniu ReoPro u zwierząt; było ono stosowane
empirycznie u człowieka.
Rozważając możliwość przetoczenia krwi, należy określić objętość
wewnątrznaczyniową krwi pacjenta. Jeśli wystąpiła hipowolemia,
należy przywrócić objętości płynów krążących stosując krystaloidy.
U pacjentów bez objawów, anemia normowolemiczna (hemoglobina 7-10
g/dl) może być dobrze tolerowana i przetaczanie krwi jest zbędne,
chyba że następuje pogorszenie stanu pacjenta lub pojawią się
objawy niedokrwistości. U pacjentów z objawami (np. omdlenie,
duszność, ortostatyczne niedociśnienie, tachykardia) należy
uzupełnić objętość płynów krążących za pomocą krystaloidów.
Jeśli objawy utrzymują się, należy przetoczyć masę krwinkową lub
pełną krew. Przetaczanie powinno być dokonywane po jednej jednostce
(ang. unit-by-unit basis); jedna jednostka może być
wystarczająca.
Jeśli wymagane jest szybkie osiągnięcie hemostazy, pacjentowi
można przetoczyć płytki krwi w dawce terapeutycznej (nie mniej niż
5,5 x 1011 płytek krwi). Może wystąpić proces
redystrybucji ReoPro z receptorów płytek endogennych do płytek,
które zostały przetoczone. Jednorazowe przetoczenie płytek krwi
może zredukować stopień wysycenia receptora do 60-70% prowadząc do
przywrócenia czynności płytek. Dla utrzymania hemostazy może być
konieczne kilkakrotne przetoczenie płytek krwi.
Szczegółowe informacje na temat wkłuć w miejsca krwawienia są
podane powyżej w punkcie Krwawienia - środki ostrożności - Miejsce
wkłucia do tętnicy udowej.
Stosowanie leków trombolitycznych, przeciwzakrzepowych oraz
innych leków antyagregacyjnych
Z uwagi na hamowanie agregacji płytek przez ReoPro należy
zachować ostrożność stosując jednocześnie inne leki hamujące
hemostazę, jak heparyna, doustne leki przeciwzakrzepowe jak
warfaryna, leki trombolityczne oraz antyagregacyjne inne niż kwas
acetylosalicylowy, takie jak dipirydamol, tyklopidyna lub dekstrany
niskocząsteczkowe (patrz punkt 4.5).
Dane na temat pacjentów otrzymujących leki trombolityczne
wskazują, że podanie ReoPro zwiększa ryzyko krwawienia u osób
otrzymujących dawki trombolityków wystarczające do zapoczątkowania
fibrynolizy układowej. Dlatego zastosowanie ReoPro w angiopolastyce
ratunkowej u pacjentów, u których wdrożono terapię trombolityczną
należy uwzględnić po dokładnym rozważeniu korzyści i ryzyka
indywidualnie dla każdego pacjenta. Ryzyko wystąpienia krwawienia i
krwotoku wewnątrzczaszkowego wydaje się tym większe, im wcześniej
zastosuje się ReoPro po podaniu leków trombolitycznych (patrz punkt
4.8, Inne zaburzenia naczyniowe).
Jeżeli jest konieczna nagła interwencja z powodu utrzymywania
się opornych na leczenie objawów u pacjentów otrzymujących ReoPro
(lub u tych, którzy go otrzymywali w ciągu ostatnich 48 godzin)
zaleca się najpierw wykonanie PTCA w celu poprawy stanu pacjenta.
Przed planowaną interwencją chirurgiczną należy zmierzyć czas
krwawienia; powinien on wynosić 12 minut lub mniej. Jeśli
angioplastyka lub inne odpowiednie interwencje skończą się
niepowodzeniem, zaś wynik badania angiograficznego wskazuje na
obecność zakrzepu, można rozważyć podanie wspomagającego leku
trombolitycznego do tętnicy wieńcowej. Jeżeli jest to możliwe,
należy unikać układowej fibrynolizy.
Nadwrażliwość
Podanie roztworów substancji białkowych, takich jak ReoPro, może
spowodować reakcje nadwrażliwości. Do natychmiastowego użycia
należy mieć przygotowaną adrenalinę, dopaminę, teofilinę oraz leki
przeciwhistaminowe i kortykosteroidy. Jeśli wystąpią objawy reakcji
alergicznej lub anafilaksji, należy natychmiast przerwać podawanie
produktu, podać podskórnie adrenalinę, 0,3 do 0,5 ml roztworu
(rozcieńczenie 1:1000) oraz kortykosteroidy; w razie konieczności
zastosować wspomaganie wentylacji i inne zabiegi
resuscytacyjne.
Rzadko obserwowano objawy nadwrażliwości lub reakcji
alergicznych po zastosowaniu ReoPro. Bardzo rzadko zgłaszano
występowanie reakcji anafilaktycznych (czasami śmiertelnych), które
potencjalnie mogą pojawić się w dowolnym czasie podczas podawania
produktu.
Powtórne stosowanie produktu leczniczego
Podanie ReoPro może spowodować tworzenie ludzkich przeciwciał
antychimerycznych (HACA), które mogą wywołać reakcję alergiczną lub
reakcję nadwrażliwości (także anafilaksji), trombocytopenię lub
spowodować zmniejszenie korzyści podczas powtórnego zastosowania
produktu (patrz punkt 4.8 Powtórne stosowanie produktu
leczniczego).
Z dostępnych danych wynika, że ludzkie przeciwciała skierowane
przeciw innym przeciwciałom monoklonalnym nie wykazują krzyżowej
reakcji z ReoPro.
Trombocytopenia zgłaszana była częściej po powtórnym
zastosowaniu ReoPro niż w badaniach III fazy, w których produkt
podawany był pacjentom po raz pierwszy. Wskazuje to, że powtórne
podanie produktu może powodować zwiększenie częstości występowania
oraz nasilenia trombocytopenii (patrz punkt 4.8 Powtórne stosowanie
produktu leczniczego).
Choroby nerek
Korzyści wynikające ze stosowania produktu u osób z chorobami
nerek mogą być mniejsze niż oczekiwane. Zastosowanie ReoPro u
pacjentów z ciężką niewydolnością nerek należy rozważyć jedynie po
dokładnej ocenie ryzyka i korzyści z tym związanych. U pacjentów z
ciężką chorobą nerek ryzyko krwawienia jest większe, dlatego należy
częściej monitorować ich w kierunku możliwości wystąpienia
krwawienia. Jeśli wystąpi ciężkie krwawienie, należy rozważyć
przetoczenie płytek krwi (patrz punkt Krwawienia - środki
ostrożności, Przetoczenia w celu przywrócenia czynności płytek).
Ponadto, należy wziąć pod uwagę opisane powyżej środki ostrożności
dotyczące krwawień.
Stosowanie ReoPro jest przeciwwskazane u pacjentów poddawanych
dializie (patrz punkt 4.3).
Dzieci i młodzież lub pacjenci w wieku powyżej 80 lat
Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu u
dzieci i młodzieży oraz u osób w wieku powyżej 80 lat.
ReoPro - przedawkowanie
Brak doświadczenia dotyczącego występowania działań
niepożądanych po przedawkowaniu.
W przypadku ostrej reakcji alergicznej, trombocytopenii lub
niekontrolowanego krwotoku podawanie ReoPro należy natychmiast
przerwać (patrz punkt 4.4, Nadwrażliwość i Trombocytopenia). W
przypadku trombocytopenii lub niekontrolowanego krwawienia zaleca
się przetoczenie płytek krwi (patrz punkt 4.4, Przetoczenia w celu
przywrócenia czynności płytek).
ReoPro - przeciwwskazania
Nie należy stosować ReoPro w przypadku stwierdzonej
nadwrażliwości na abcyksymab, którąkolwiek substancję pomocniczą,
mysie przeciwciała monoklonalne lub papainę. Produkt leczniczy może
zawierać śladowe ilości papainy jako pozostałość po procesie
produkcji.
Zahamowanie agregacji płytek krwi zwiększa ryzyko wystąpienia
krwawienia. Z tego powodu nie należy stosować ReoPro u pacjentów z
czynnym krwawieniem wewnętrznym, przebytym w ciągu ostatnich 2 lat
udarem mózgowym, przebytym w ciągu ostatnich 2 miesięcy urazem albo
zabiegiem chirurgicznym w obrębie czaszki lub rdzenia, lub innym
dużym zabiegiem chirurgicznym, nowotworem wewnątrzczaszkowym,
wadami rozwojowymi układu naczyniowego lub tętniakami, rozpoznaną
skazą krwotoczną, ciężkim nie poddającym się leczeniu nadciśnieniem
tętniczym, trombocytopenią w wywiadach, zapaleniem naczyń,
retinopatią w przebiegu nadciśnienia tętniczego, a także z ciężką
niewydolnością wątroby.
Ze względu na ograniczoną ilość danych, przeciwwskazane jest
stosowanie ReoPro u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, którzy
wymagają hemodializy (patrz punkt 4.4, Choroby nerek).
ReoPro - działania niepożądane
Najczęściej występujące działania niepożądane to: krwawienia,
ból pleców, niedociśnienie tętnicze, nudności, ból w klatce
piersiowej, wymioty, ból głowy, bradykardia, gorączka, ból w
miejscu wkłucia i trombocytopenia. Odnotowano rzadkie przypadki
wystąpienia tamponady serca, krwotoku płucnego (przeważnie z
pęcherzyków płucnych) i zespołu niewydolności oddechowej
dorosłych.
W tabeli 1 podano działania niepożądane występujące u pacjentów
biorących udział w badaniach klinicznych. Działania niepożądane
uporządkowane według klasyfikacji układów narządowych przedstawiono
zgodnie z oszacowaniem częstości ich występowania: często (≥1/100
do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100), rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1 000).
Tabela 1
Działania niepożądane zgłoszone w badaniach
klinicznych
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Często: trombocytopenia
|
Zaburzenia serca
Często: bradykardia
Rzadko:tamponada serca
|
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: nudności, wymioty
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: ból w klatce piersiowej, gorączka, ból w miejscu
wkłucia, ból brzucha
|
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: nadwrażliwość lub reakcje alergiczne
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: ból pleców
|
Zaburzenia układu nerwowego
Często: ból głowy
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Rzadko: zespół niewydolności oddechowej dorosłych
Rzadko: krwotok płucny
|
Zaburzenia naczyniowe
Często: krwawienia, niedociśnienie, obrzęk obwodowy Niezbyt
często: krwotok wewnątrzczaszkowy
|
Po dopuszczeniu produktu do obrotu:
W uzupełnieniu do wcześniej zamieszczonych danych dotyczących
bezpieczeństwa uzyskanych z badań klinicznych, poniżej wymienione
są działania niepożądane z raportów spontanicznych z całego świata
z okresu po dopuszczeniu do obrotu ReoPro.
Podana częstość występowania jest odzwierciedleniem częstości
zgłaszania raportów spontanicznych działań niepożądanych i nie
stanowi rzeczywistego zakresu ani częstotliwości takich, jakie
obserwowane są w badaniach klinicznych lub w badaniach
epidemiologicznych.
Do działań niepożądanych obserwowanych w okresie po dopuszczeniu
produktu do obrotu, uporządkowanych według klasyfikacji układów
narządowych należą:
Zaburzenia żołądka i jelit: bardzo rzadko – krwotok z
przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4, akapit Krwawienie – środki
ostrożności, Zapobieganie wystąpieniu krwawienia z przewodu
pokarmowego). Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
bardzo rzadko – reakcje anafilaktyczne (patrz punkt 4.4 akapit
Nadwrażliwość).
Krwawienia
W badaniu EPIC, w którym podczas stosowania produktu ReoPro
podawano heparynę w dawkach nie przeliczonych na masę ciała,
najczęstszym powikłaniem było wystąpienie krwawienia w ciągu
pierwszych 36 godzin po podaniu ReoPro. Częstość ciężkich krwawień,
niewielkich krwawień i transfuzji leków krwiopochodnych w grupie
otrzymującej ReoPro była w przybliżeniu dwukrotnie większa niż w
grupie kontrolnej. Wśród pacjentów z ciężkim krwawieniem, 67% miało
krwawienie w miejscu wprowadzenia cewnika do tętnicy udowej.
Określenie ciężkich i niewielkich krwawień:
Ciężkie krwawienie: Zmniejszenie stężenia hemoglobiny > 5
g/dl
Niewielkie krwawienie:spontaniczny krwiomocz makroskopowy lub
wymioty z krwią, utrata krwi ze spadkiem poziomu hemoglobiny > 3
g/dl lub zmniejszenie stężenia hemoglobiny ≥ 4 g/dl bez widocznej
utraty krwi.
W kolejnym badaniu, EPILOG, stosowano heparynę, usuwano koszulkę
oraz pielęgnowano miejsca wkłucia do tętnicy udowej zgodnie z
wytycznymi podanymi w punkcie 4.4, Krwawienia - środki ostrożności,
częstość ciężkich krwawień niezwiązanych z zabiegiem CABG
(wszczepieniem pomostu aortalno-wieńcowego) u osób otrzymujących
ReoPro (1,1%) nie różniła się od częstości w grupie otrzymującej
placebo (1,1%), nie obserwowano też istotnego zwiększenia częstości
krwotoków wewnątrzczaszkowych. Zmniejszeniu częstości ciężkich
powikłań krwotocznych obserwowanemu w badaniu EPILOG nie
towarzyszyło zmniejszenie skuteczności produktu. Podobnie w badaniu
EPISTENT częstość występowania ciężkich krwawień niezwiązanych z
CABG u pacjentów, u których wykonano angioplastykę balonową i
stosowano ReoPro (0,6%) lub wykonano implantację stentu i stosowano
ReoPro (0,8%), nie różniła się znacząco od częstości w grupie
pacjentów, u których wykonano implantację stentu i stosowano
placebo (1,0%). W badaniu CAPTURE, w którym nie przestrzegano
podawania małych dawek heparyny, występowanie dużych krwawień
niezwiązanych z wszczepieniem pomostu aortalno-wieńcowego było
większe u pacjentów otrzymujących ReoPro (3,8%) niż u pacjentów
otrzymujących placebo (1,9%).
Ograniczone dane wskazują, że stosowanie ReoPro u pacjentów,
poddanych zabiegowi wszczepienia pomostów aortalno-wieńcowych nie
prowadzi do zwiększenia częstości ciężkich krwawień. Niektórym
pacjentom z przedłużonym czasem krwawienia przetoczono płytki krwi
przed zabiegiem chirurgicznym w celu skrócenia czasu krwawienia
(Patrz punkt 4.4, Przetoczenia w celu przywrócenia czynności
płytek).
Inne zaburzenia naczyniowe
Wyniki badań klinicznych wskazują, że przestrzeganie zalecanych
obecnie schematów dawkowania heparyny dostosowanych do masy ciała
pacjenta powoduje zmniejszenie ryzyka wystąpienia krwotoków
wewnątrzczaszkowych, w porównaniu z wcześniej stosowanymi
schematami (większa dawka, nie dostosowana do masy ciała). Częstość
występowania krwotoków wewnątrzczaszkowych i udarów niedokrwiennych
we wszystkich czterech głównych badaniach klinicznych była
zbliżona; dla grupy placebo wynosiła ona 9/3023 (0,30%) i 15/4680
(0,32%) dla grupy otrzymującej ReoPro. Krwotoki wewnątrzczaszkowe
wystąpiły u 0,10% pacjentów otrzymujących placebo i u 0,15%
pacjentów leczonych ReoPro.
W badaniu GUSTO V wzięło udział 16 588 pacjentów z ostrym
zawałem mięśnia sercowego. Pacjentów randomizowano do grupy
otrzymującej ReoPro w połączeniu z reteplazą w dawce stanowiącej
połowę dawki terapeutycznej lub do grupy leczonej wyłącznie
reteplazą w pełnej dawce terapeutycznej. Częstość występowania
umiarkowanego lub ciężkiego krwawienia, z wyjątkiem krwawienia
wewnątrzczaszkowego, u pacjentów, u których zastosowano ReoPro w
połączeniu z reteplazą w dawce stanowiącej połowę dawki
terapeutycznej była większa w porównaniu z grupą pacjentów
otrzymujących wyłącznie reteplazę (odpowiednio: 4,6% w porównaniu z
2,3%).
Trombocytopenia
U pacjentów, u których stosowano ReoPro ryzyko wystąpienia
trombocytopenii (liczba płytek krwi mniejsza niż 100 000 komórek/µl
) było większe niż u pacjentów, którym podawano placebo. Częstość
występowania trombocytopenii w badaniach EPILOG i EPISTENT, w
których stosowano ReoPro i heparynę w małych zalecanych dawkach
przeliczonych na masę ciała, wynosiła 2,8%, a w grupie placebo
1,1%.Częstość występowania trombocytopenii była większa wśród
pacjentów, którzy poddawani byli terapii ReoPro po raz kolejny
(patrz punkt poniżej Powtórne stosowanie produktu leczniczego).
Powtórne stosowanie produktu leczniczego
U 5-6% pacjentów, którzy otrzymali ReoPro stwierdzano
przeciwciała skierowane przeciw przeciwciałom chimerycznym (HACA).
Pojawiały się one zwykle w okresie od 2 do 4 tygodni po pierwszym
podaniu ReoPro w badaniach III fazy a ich miano było zwykle
niskie.
Ponowne podanie ReoPro pacjentom po zabiegu PTCA było oceniane
na podstawie rejestru obejmującego 1342 zastosowania produktu u
1286 pacjentów. U większości pacjentów było to drugie podanie
ReoPro; u 15% - trzecie lub kolejne podanie. Częstość występowania
dodatniego miana HACA przed powtórnym podaniem produktu wynosiła 6%
i zwiększyła się do 27% po kolejnym zastosowaniu ReoPro.
W badaniu, w którym rejestrowano pacjentów poddanych drugiej lub
kolejnej terapii ReoPro, częstość występowania trombocytopenii
(niezależnie od jej stopnia) wynosiła 5%, a częstość występowania
ciężkiej trombocytopenii (< 20 000 komórek/µl ) wynosiła 2%.
Czynniki powodujące zwiększenie ryzyka wystąpienia trombocytopenii
to: wystąpienie trombocytopenii po poprzednim podaniu ReoPro,
powtórne podanie produktu w ciągu 30 dni i dodatnie miano HACA
(przeciwciał skierowanych przeciw przeciwciałom chimerycznym) przed
ponownym podaniem produktu.
Komentarze