Panglen

Panglen - dawkowanie

Tabletek dojelitowych Panglen, 40 mg nie należy żućani rozgryzać, należy je przyjmować godzinę przed posiłkiem, połykając w całości i popijając wodą.

Zalecane dawkowanie:

Dorośli i młodzież w wieku 12 lat i starsza:

Leczenie umiarkowanej i ciężkiej postaci refluksowego zapalenia przełyku Jedna tabletka Panglen, 40 mg na dobę.

Dorośli:

Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka

Jedna tabletka Panglen, 40 mg na dobę.

W leczeniu skojarzonym w celu eradykacji Helicobacter pylori zalecana dawka to jedna tabletka dwa razy na dobę. Drugą tabletkę produktu leczniczego Panglen, 40 mg należy przyjąć godzinę przed kolacją. Leczenie skojarzone trwa zwykle 7 dni. Po zakończeniu 7 dniowego leczenia skojarzonego, podawanie pantoprazolu można kontynuować, w celu zapewnienia całkowitego wyleczenia owrzodzeń. W przypadku choroby wrzodowej dwunastnicy leczenie może trwać dodatkowo 1 do 3 tygodni.

Bezpieczeństwo długotrwałego stosowania pantoprazolu zostało ustalone. Profil bezpieczeństwa długotrwałego podawania pantoprazolu jest podobny do obserwowanego przy krótkotrwałym leczeniu i jest dobrze tolerowany.

U większości pacjentów ustąpienie objawów następuje szybko. W niewielu przypadkach, w celu uzyskania całkowitego wyleczenia, należy przedłużyć leczenie o ponad 8 tygodni.

Choroba wrzodowa dwunastnicy

W większości przypadków chorobę wrzodową dwunastnicy można wyleczyć w ciągu 2 tygodni. Jeżeli 2 tygodniowe leczenie okaże się nieskuteczne, w większości przypadków wyleczenie można uzyskać w ciągu kolejnych 2 tygodni.

Choroba wrzodowa żołądka

Chorobę wrzodową żołądka można zwykle wyleczyć w ciągu 4 tygodni. Jeżeli 4 tygodniowe leczenie okaże się nieskuteczne, wyleczenie można zwykle uzyskać w ciągu kolejnych 4 tygodni.

Refluks żołądkowo-przełykowy

Refluks żołądkowo-przełykowy można zwykle wyleczyć w ciągu 4 tygodni. Jeżeli 4 tygodniowe leczenie okaże się nieskuteczne, wyleczenie można zwykle uzyskać w ciągu kolejnych 4 tygodni.

Długotrwałe leczenie zespołu Zollingera-Ellisona i innych stanów chorobowych związanych z patologicznie zwiększonym wydzielaniem kwasu solnego

Leczenie należy rozpocząć od dawki dobowej 80 mg (2 tabletki Panglen, 40 mg). Następnie dawkę można dostosować, zarówno zwiększyć, jak i zmniejszyć, według potrzeb na podstawie wyników badań wydzielania kwasu solnego w żołądku. Dawki dobowe większe niż 80 mg należy podawać w dawkach podzielonych dwa razy na dobę. Możliwe jest okresowe zwiększenie dawki pantoprazolu powyżej 160 mg na dobę, ale nie powinna być ona stosowana dłużej, niż to konieczne do uzyskania odpowiedniej kontroli wydzielania kwasu solnego. Czas trwania leczenia zespołu Zollingera-Ellisona i innych chorób związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego nie jest ograniczony i powinien być dostosowany do objawów klinicznych.

Eradykacja Helicobacter pylori (H. pylori)

Zalecana dawka to 40 mg pantoprazolu dwa razy na dobę w skojarzeniu zgodnie z jednym z poniższych schematów leczenia:

a) 1000 mg amoksycyliny dwa razy na dobę + 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę

b) 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę + 500 mg metronidazolu dwa razy na dobę

c) 1000 mg amoksycyliny dwa razy na dobę + 500 mg metronidazolu dwa razy na dobę

Drugą tabletkę produktu leczniczego Panglen, 40 mg należy przyjąć przed kolacją. Leczenie skojarzone trwa zwykle 7 dni. Po zakończeniu 7 dniowego leczenia skojarzonego, podawanie pantoprazolu można kontynuować, w celu zapewnienia całkowitego wyleczenia owrzodzeń.

W przypadku choroby wrzodowej dwunastnicy leczenie może trwać dodatkowo 1 do 3 tygodni. W przypadku choroby wrzodowej żołądka leczenie może trwać dodatkowo 3 do 7 tygodni.

Osoby w podeszłym wieku

Nie należy stosować dawki dobowej większej niż 40 mg pantoprazolu. Wyjątkiem jest leczenie skojarzone w celu eradykacji Helicobacter pylori, podczas którego pacjenci w podeszłym wieku powinni przyjmować zalecaną dawkę pantoprazolu (40 mg dwa razy na dobę) przez 1 tydzień.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Nie należy stosować dawki dobowej większej niż 40 mg pantoprazolu. W związku z tym, terapia trójlekowa Helicobacter pylori nie jest wskazana u tych pacjentów (patrz punkt 4.3).

Pacjenci z marskością wątroby

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby dawkę 40 mg pantoprazolu należy podawać co drugi dzień (patrz punkt 4.3 i 4.4). Ponadto, u tych pacjentów podczas leczenia należy kontrolować aktywność enzymów wątrobowych. W przypadku zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych należy przerwać leczenie. W związku z tym terapia trójlekowa Helicobacter pylori nie jest wskazana u tych pacjentów.

Dzieci

Brak danych dotyczących stosowania pantoprazolu u dzieci. W związku z tym nie należy stosować pantoprazolu u dzieci.

Panglen - środki ostrożności

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, w okresie leczenia pantoprazolem należy regularnie kontrolować aktywność enzymów wątrobowych, zwłaszcza w przypadku długotrwałego stosowania. W przypadku zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych należy przerwać leczenie.

Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego, niezależnie od przyczyny, w tym również wywołana przez leki z grupy inhibitorów pompy protonowej, zwiększa w żołądku liczbę bakterii normalnie obecnych w układzie pokarmowym. Stosowanie leków zmniejszających kwaśność soku żołądkowego może w niewielkim stopniu nasilać ryzyko infekcji przewodu pokarmowego, wywołanej przez takie bakterie jak Salmonella i Campylobacter.

U pacjentów z zespołem Zollingera-Ellisona i innymi chorobami związanymi z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego wymagających długotrwałego leczenia, pantoprazol, tak jak i inne leki hamujące wydzielanie kwasu solnego, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy). Jest to spowodowane niedoborem kwasu solnego w soku żołądkowym lub bezkwaśnością soku żołądkowego. Należy to uwzględnić, jeśli wystąpią objawy kliniczne.

Przed rozpoczęciem leczenia choroby wrzodowej żołądka należy wykluczyć możliwość nowotworowego charakteru owrzodzeń, gdyż leczenie pantoprazolem może złagodzić objawy choroby nowotworowej i opóźnić jej rozpoznanie.

U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej – IPP, jak pantoprazol, przez co najmniej trzy miesiące oraz u większości pacjentów przyjmujących leki z grupy IPP przez rok, odnotowano przypadki wstępowania ciężkiej hipomagnezemii. Mogą występować ciężkie objawy hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy oraz arytmie komorowe, jednakże mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać niezauważone. U większości pacjentów, u których wystąpiła hipomagnezemia objawy zmniejszyły się po uzupełnieniu niedoboru magnezu i odstawieniu leku z grupy IPP.

U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących leki z grupy IPP łącznie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi wywołać hipomagnezemię (np.

diuretyki), należy rozważyć pomiar stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem przyjmowania leków z grupy IPP oraz okresowe pomiary w trakcie leczenia.

Leki z grupy IPP, szczególnie stosowane w dużych dawkach oraz w długotrwałej terapii (powyżej 1 roku), mogą nieznacznie zwiększać ryzyko złamań kości biodrowej, kości nadgarstka i kręgosłupa, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub u pacjentów z innymi rozpoznanymi czynnikami ryzyka. Wyniki przeprowadzonych badań obserwacyjnych wskazują, że leki z grupy IPP mogą zwiększać ogólne ryzyko złamań na poziomie 10-40%. Może być to również spowodowane innymi czynnikami ryzyka. Pacjenci z ryzykiem osteoporozy powinni otrzymać opiekę zgodnie z obecnymi wytycznymi klinicznymi oraz powinni przyjmować odpowiednią dawkę witaminy D oraz wapnia.

Dotychczas nie ma doświadczenia klinicznego w leczeniu dzieci.

W razie długotrwałego leczenia, szczególnie gdy trwa ponad rok, pacjenci powinni być regularnie kontrolowani przez lekarza.

Panglen - przedawkowanie

Nie są znane objawy przedawkowania u ludzi. Dawki do 240 mg podawane dożylnie przez 2 minuty były dobrze tolerowane.

W przypadku przedawkowania z klinicznymi objawami zatrucia, należy zastosować rutynowe postępowanie w zatruciach.

Ponieważ pantoprazol w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza, trudno poddaje się dializie.