Osporil - dawkowanie
Produkt leczniczy Osporil może być przepisywany i podawany
pacjentom wyłącznie przez lekarzy mających doświadczenie w dożylnym
podawaniu leków z grupy bisfosfonianów. Pacjenci
leczeni lekiem Osporil powinni otrzymać ulotkę informacyjną i kartę
przypominającą.
Dawkowanie
Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z
zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem
kości
Dorośli i osoby w podeszłym wieku
Zalecana dawka w zapobieganiu powikłaniom kostnym u
pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości
wynosi 4 mg kwasu zoledronowego co 3 do 4 tygodni.
Pacjenci powinni także otrzymywać doustną suplementację
preparatami wapnia w ilości 500 mg/dobę oraz witaminą D w ilości
400 j.m./dobę.
Podejmując decyzję o leczeniu pacjentów z przerzutami do
kości w celu zapobiegania powikłaniom kostnym należy uwzględnić, że
początek działania produktu występuje po 2-3 miesiącach.
Leczenie TIH
Dorośli i osoby w podeszłym wieku
Zalecana dawka w leczeniu hiperkalcemii (stężenie wapnia w
surowicy z uwzględnieniem wapnia związanego z albuminami ≥12,0
mg/dl lub ≥3,0 mmol/l) to jednorazowa dawka 4 mg kwasu
zoledronowego.
Zaburzenie czynności nerek
TIH:
Terapię kwasem zoledronowym u pacjentów z TIH oraz z
ciężką niewydolnością nerek należy rozważyć wyłącznie po dokonaniu
oceny ryzyka względem korzyści wynikających z leczenia. W badaniach
klinicznych wyłączono z leczenia pacjentów, u których stężenie
kreatyniny w surowicy przekraczało 400 μmol/l lub 4,5 mg/dl. Nie ma
konieczności dostosowania dawki u pacjentów z TIH, u których
stężenie kreatyniny w surowicy jest mniejsze niż 400 μmol/l lub 4,5
mg/dl.
Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z
zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem
kości:
Rozpoczynając terapię kwasem zoledronowym u pacjentów ze
szpiczakiem mnogim lub z przerzutami guzów litych do kości, należy
oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy oraz klirens kreatyniny
(CLcr). Klirens kreatyniny oblicza się na podstawie stężenia
kreatyniny w surowicy przy pomocy wzoru Cockcroft-Gaulta. Kwas
zoledronowy nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z ciężkimi
zaburzeniami czynności nerek przed rozpoczęciem terapii,
rozumianymi w tej populacji jako wartość CLcr < 30 ml/min. W
badaniach klinicznych z kwasem zoledronowym wyłączono z leczenia
pacjentów, u których stężenie kreatyniny w surowicy przekraczało
265 μmol/l lub 3,0 mg/dl.
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek (zdefiniowaną
jako klirens kreatyniny > 60 ml/min) kwas zoledronowy, 4 mg/100
ml, roztwór do infuzji można podawać bezpośrednio, bez dodatkowego
przygotowania. U pacjentów z przerzutami do kości, mających łagodne
lub umiarkowane zaburzenie czynności nerek przed rozpoczęciem
leczenia, które w tej populacji definiuje się jako klirens
kreatyniny 30-60 ml/min, zaleca się zmniejszenie dawek kwasu
zoledronowego.
Klirens kreatyniny przed leczeniem
(ml/min)
|
Zalecana dawka kwasu zoledronowego*
|
> 60
|
4,0 mg kwasu zoledronowego
|
50-60
|
3,5 mg* kwasu zoledronowego
|
40-49
|
3,3 mg* kwasu zoledronowego
|
30-39
|
3,0 mg* kwasu zoledronowego
|
* Dawki obliczano przyjmując, że docelowe wartości AUC
wynoszą 0,66 (mg•h/l) (CLcr=75 ml/min). Uważa się, że podanie
mniejszych dawek pacjentom z zaburzeniami czynności nerek pozwoli
osiągnąć takie same wartości AUC, jak u pacjentów z klirensem
kreatyniny 75 ml/min.
Po rozpoczęciu terapii, przed podaniem każdej następnej
dawki produktu leczniczego Osporil, należy oznaczać stężenie
kreatyniny w surowicy, a leczenie należy przerwać, jeśli czynność
nerek ulegnie pogorszeniu. W badaniach klinicznych pogorszenie
czynności nerek definiowano w następujący sposób:
- Dla pacjentów z prawidłowym stężeniem kreatyniny w
surowicy przed rozpoczęciem leczenia (<
1,4 mg/dl lub < 124 μmol/l), wzrost o 0,5 mg/dl lub 44
μmol/l;
- Dla pacjentów z nieprawidłowym stężeniem kreatyniny
w surowicy przed rozpoczęciem leczenia
(> 1,4 mg/dl lub > 124 μmol/l), wzrost o 1,0 mg/dl lub 88
μmol/l.
W badaniach klinicznych leczenie kwasem zoledronowym
wznawiano tylko wtedy, gdy stężenie kreatyniny wracało do poziomu
odbiegającego nie więcej niż 10 % od wartości wyjściowej. Leczenie
kwasem zoledronowym należy wznowić w takiej samej dawce, jak dawka
stosowana przed przerwaniem leczenia.
Dzieci i młodzież
Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani
skuteczności kwasu zoledronowego u dzieci w wieku od 1 roku do 17
lat.
Sposób podawania
Podanie dożylne
Produkt leczniczy Osporil, 4 mg/100 ml, roztwór do
infuzji, należy podawać w pojedynczej infuzji dożylnej, trwającej
nie krócej niż 15 minut. U pacjentów z prawidłową
czynnością nerek, zdefiniowaną jako klirens kreatyniny > 60
ml/min, kwas zoledronowy, 4 mg/100 ml, roztwór do infuzji, nie
powinien być dodatkowo rozcieńczany.
U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami
czynności nerek zaleca się stosowanie zmniejszonych dawek produktu
leczniczego Osporil.
Aby przygotować dawki dla pacjentów z wyjściowym klirensem
kreatyniny ≤60 m l/
m i n należy skorzystać z tabeli 1.
poniżej. Usunąć z butelki wskazaną objętość roztworu Osporil i
zastąpić ją taką samą objętością jałowego roztworu chlorku sodu 9
mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań lub roztworu glukozy 5% do
wstrzykiwań.
T abela 1.
: Przygotowanie mniejszych dawek produktu Osporil
4 m g / 100
m l roztwór do infuzji
Wyjściowy klirens kreatyniny
( m l
/ m i
n)
|
Usunąć następującą ilość roztworu do infuzji
Osporil (
m l
)
|
Zastąpić ją następującą objętością jałowego roztworu do
wstrzyknięć chlorku sodu 9 m
g / m l ( 0,9
% ) lub 5% glukozy
( m
l )
|
Skorygowana dawka (
m g kwasu zoledronowego
w
100 m l
)
|
50 -
60
|
12,0
|
12,0
|
3,5
|
40 -
49
|
18,0
|
18,0
|
3,3
|
30 -
39
|
25,0
|
25,0
|
3,0
|
Produktu leczniczego Osporil roztwór do infuzji 4 mg/100
ml nie wolno mieszać z innymi roztworami do infuzji i należy go
podawać jako pojedynczą dawkę dożylną przez oddzielną linię
infuzyjną.
Należy utrzymywać odpowiedni stan nawodnienia pacjentów
przed i po podaniu produktu leczniczego Osporil.
Osporil - środki ostrożności
Ogólne
Pacjenci muszą zostać zbadani przed podaniem kwasu
zoledronowego, aby upewnić się, że są odpowiednio
nawodnieni. Należy unikać przewodnienia u pacjentów z
ryzykiem wystąpienia niewydolności krążenia. Po
rozpoczęciu leczenia kwasem zoledronowym należy dokładnie
monitorować badane standardowo w hiperkalcemii parametry
metaboliczne, takie jak stężenie wapnia, fosforanów i magnezu w
surowicy. W przypadku wystąpienia hipokalcemii, hipofosfatemii lub
hipomagnezemii może być konieczne wprowadzenie krótkotrwałej
terapii uzupełniającej. Pacjenci z nieleczoną
hiperkalcemią mają zazwyczaj w pewnym stopniu zaburzoną czynność
nerek, dlatego u takich pacjentów należy rozważyć dokładne
monitorowanie czynności nerek. U pacjentów leczonych
kwasem zoledronowym nie wolno jednocześnie stosować innych
produktów zawierających tę samą substancję czynną lub inne
bisfosfoniany, ponieważ łączne efekty działania tych leków są
nieznane.
Niewydolność nerek
Stan pacjentów z TIH i objawami pogorszenia czynności
nerek należy odpowiednio ocenić, decydując, czy oczekiwana korzyść
wynikająca z podawania kwasu zoledronowego przewyższa możliwe
ryzyko. Podejmując decyzję o leczeniu pacjentów z
przerzutami do kości w celu zapobiegania powikłaniom kostnym należy
pamiętać, że początek działania leczniczego występuje po 2-3
miesiącach. Istnieją doniesienia o pogorszeniu
czynności nerek po zastosowaniu kwasu zoledronowego. Do czynników,
które mogą zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek, należą:
odwodnienie, zaburzenie czynności nerek przed rozpoczęciem
leczenia, podawanie wielu cykli kwasu zoledronowego i innych
bisfosfonianów oraz zastosowanie innych produktów leczniczych o
toksycznym działaniu na nerki. Chociaż ryzyko pogorszenia czynności
nerek jest mniejsze po podaniu kwasu zoledronowego w dawce 4 mg w
czasie 15 minut, nadal może wystąpić. Donoszono o pogorszeniu
czynności nerek do niewydolności nerek i konieczności
przeprowadzenia dializ u pacjentów po dawce początkowej lub
pojedynczej 4 mg kwasu zoledronowego. U niektórych pacjentów
otrzymujących kwas zoledronowy długotrwale w zalecanych dawkach w
celu zapobiegania powikłaniom kostnym może także wystąpić, chociaż
rzadziej, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy.
Przed podaniem każdej kolejnej dawki kwasu zoledronowego
należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy. Rozpoczynając
terapię u pacjentów z przerzutami do kości oraz łagodnymi do
umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek, zaleca się podanie
mniejszych dawek kwasu zoledronowego. U pacjentów z objawami
pogorszenia czynności nerek podczas leczenia, kwas zoledronowy
należy odstawić. Terapię powinno się wznowić jedynie wówczas, gdy
stężenie kreatyniny w surowicy powróci do wartości wyjściowych z
10% odchyleniem. Leczenie kwasem zoledronowym należy wznowić,
podając taką samą dawkę, jaką stosowano przed przerwaniem
leczenia.
Ze względu na potencjalny wpływ kwasu zoledronowego na
czynność nerek, brak szczegółowych danych klinicznych dotyczących
bezpieczeństwa jego stosowania u pacjentów z istniejącą ciężką
niewydolnością nerek (w badaniach klinicznych określoną jako
stężenie kreatyniny w surowicy ≥400 μmol/l lub ≥4,5 mg/dl dla
pacjentów z TIH i ≥265 μmol/l lub ≥3,0 mg/dl dla pacjentów z
nowotworami i przerzutami do kości) oraz tylko ograniczone dane
farmakokinetyczne dotyczące pacjentów z istniejącą ciężką
niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min), nie
zaleca się stosowania kwasu zoledronowego u pacjentów z ciężkim
zaburzeniem czynności nerek.
Niewydolność wątroby
Z uwagi na ograniczone dane kliniczne w grupie pacjentów z
ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, nie można podać specjalnych
zaleceń dla tej grupy pacjentów.
Martwica kości szczęki
U pacjentów otrzymujących kwas zolendronowy, tak w
badaniach klinicznych jak i po wprowadzeniu produktu na rynek
obserwowano nieczęste przypadki martwicy żuchwy. Poza
wyjątkowymi sytuacjami, u pacjentów z niewygojonymi, otwartymi
ranami tkanek miękkich w jamie ustnej początek leczenia lub kolejny
kurs terapii należy opóźnić. U pacjentów ze współistniejącymi
czynnikami ryzyka, przed rozpoczęciem leczenia bifosfonianami
należy przeprowadzić badanie stomatologiczne, przeprowadzić
konieczne leczenie zachowawcze i dokonać indywidualnej analizy
korzyści i ryzyka.
W ocenie indywidualnego ryzyka rozwoju martwicy żuchwy
należy rozważyć następujące czynniki ryzyka:
- siłę bifosfonianu (wyższe ryzyko dla preparatów o
wyższym stężeniu), drogę podania (wyższe ryzyko przy podawaniu
pozajelitowym) i skumulowaną dawkę leku.
- nowotwory, choroby współistniejące (np. anemia,
koagulopatie, zakażenia), palenie tytoniu.
- współistniejące terapie: chemoterapia, inhibitory
angiogenezy, radioterapia głowy i szyi, kortykosteroidy.
- choroby stomatologiczne w wywiadzie, zła higiena jamy
ustnej, parodontoza, inwazyjne procedury stomatologiczne (np.
usunięcie zęba) i źle dopasowane protezy zębowe.
Wszystkich pacjentów należy zachęcać do utrzymywania
właściwej higieny jamy ustnej, przeprowadzania okresowych
przeglądów uzębienia i niezwłocznego zgłaszania wszelkich
niepokojących objawów, takich jak rozchwianie zębów, ból lub
obrzęk, niegojące się nadżerki w jamie ustnej albo wydzielina,
pojawiających się w trakcie leczenia lekiem Osporil. W trakcie
leczenia inwazyjne procedury stomatologiczne powinny być
wykonywane jedynie po szczegółowym rozważeniu i unikane w
bezpośrednim sąsiedztwie miejsca podania kwasu zolendronowego. U
pacjentów, u których w trakcie leczenia bifosfonianami wystąpi
martwica żuchwy, zabiegi stomatologiczne mogą pogorszyć stan
miejscowy. U pacjentów wymagających zabiegów dentystycznych brak
jest danych sugerujących czy przerwanie leczenia bifosfonianami
zmniesza ryzyko schorzenia.
Plan działania u pacjentów, u których rozwinie się
martwica żuchwy powinien być opracowany w ścisłej współpracy między
lekarzem prowadzącym i stomatologiem lub chirurgiem szczękowym
doświadczonym w leczeniu tego schorzenia. Do czasu wyleczenia
martwicy należy rozważyć czasowe przerwanie podawania kwasu
zolendronowego, a tam gdzie to możliwe – zminimalizować czynniki
ryzyka.
Podczas stosowania bisfosfonianów notowano martwicę
kości przewodu słuchowego zewnętrznego, głównie związaną z
długotrwałym leczeniem. Możliwe czynniki ryzyka martwicy kości
przewodu słuchowego zewnętrznego obejmują stosowanie steroidów i
chemioterapii i (lub) czynniki ryzyka miejscowe, takie jak
zakażenie lub uraz. Możliwość wystąpienia martwicy kości przewodu
słuchowego zewnętrznego należy rozważyć u pacjentów przyjmujących
bisfosfoniany, u których występują objawy związane z uchem, w tym
przewlekłe zakażenia ucha.
Ból mięśniowo-szkieletowy
Doświadczenie po wprowadzeniu produktu leczniczego do
obrotu wykazało ciężki i sporadycznie powodujący niesprawność ból
kości, stawów i (lub) mięśni u pacjentów leczonych kwasem
zoledronowym. Jednak takie doniesienia nie były częste. Czas
pojawienia się objawów może być różny, od jednego dnia do kilku
miesięcy po rozpoczęciu leczenia. U większości pacjentów objawy te
ulegają złagodzeniu po zakończeniu leczenia. U części pacjentów
wystąpiły nawroty objawów po powtórnym rozpoczęciu leczenia kwasem
zoledronowym lub innym bisfosfonianem.
Nietypowe złamania kości udowej
Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i
trzonu kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u
pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne
lub krótkie, skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu
wzdłuż całej kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod
krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu
złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy
pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie, przy czym w
badaniach obrazowych, często na kilka tygodni lub miesięcy przed
całkowitym złamaniem kości udowej, widoczne są cechy złamań z
przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u
leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie
trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie.
Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie
indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u
których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy
rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia
oceny.
Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się
jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny
występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdego
pacjenta zgłaszającego się z takimi objawami należy zbadać pod
kątem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.
Hipokalcemia
U pacjentów leczonych kwasem zoledronowym zgłaszano
występowanie hipokalcemii. Wtórnie do przypadków ciężkiej
hipokalcemii zgłaszano występowanie arytmii serca i neurologicznych
zdarzeń niepożądanych (w tym napadów padaczkowych, drętwienia i
tężyczki). Zgłaszano przypadki ciężkiej hipokalcemii wymagające
hospitalizacji. W niektórych przypadkach hipokalcemia może zagrażać
życiu pacjenta.
Zaleca się ostrożność w razie podawania kwasu
zoledronowego jednocześnie z innymi produktami leczniczymi, o
których wiadomo, że mogą powodować hipokalcemię, gdyż mogą one
wywierać działanie synergiczne prowadząc do ciężkiej hipokalcemii
(patrz punkt 4.5). Przed włączeniem terapii kwasem zoledronowym
należy oznaczyć stężenie wapnia w surowicy i wyrównać
hipokalcemię. Pacjenci powinni otrzymywać odpowiednią
suplementację wapnia i witaminy D.
Osporil zawiera 6,418 mg sodu w 100 ml fiolce, a więc
zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na fiolkę, to
znaczy zasadniczo jest „wolny od sodu”.
Osporil - przedawkowanie
Doświadczenie kliniczne z ostrym przedawkowaniem kwasu
zoledronowego jest ograniczone. Zgłaszano niezamierzone podanie
dawek wynoszących do 48 mg kwasu zoledronowego. Należy dokładnie
monitorować pacjentów, którzy otrzymali dawki większe niż zalecane,
ponieważ obserwowano zaburzenia czynności nerek (w tym niewydolność
nerek) oraz nieprawidłowe stężenia elektrolitów w surowicy (w tym
wapnia, fosforu i magnezu). W przypadku hipokalcemii należy podać
glukonian wapnia w infuzji, zależnie od wskazań
klinicznych.
Osporil - przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną, na inne
bisfosfoniany lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
Osporil - działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
W ciągu trzech dni po podaniu kwasu zoledronowego często
zgłaszano występowanie reakcji ostrej fazy, z takimi objawami, jak
ból kości, gorączka, uczucie zmęczenia, bóle stawów, bóle
mięśni, dreszcze i zapalenie stawów z obrzękiem; objawy te
zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni (patrz opis wybranych działań
niepożądanych). Do ważnych zidentyfikowanych działań
niepożądanych kwasu zoledronowego stosowanego
w zarejestrowanych wskazaniach należą: zaburzenia czynności
nerek, martwica kości szczęki, reakcja ostrej fazy, hipokalcemia,
migotanie przedsionków, afilaksja, śródmiąższowa choroba płuc.
Częstość występowania każdego z tych działań przedstawiono w Tabeli
2.
Tabelaryczne zestawienie działań
niepożądanych
Następujące działania niepożądane, wymienione w Tabeli 2,
zebrano w badaniach klinicznych oraz na podstawie zgłoszeń po
wprowadzeniu do obrotu kwasu zoledronowego w dawce 4 mg,
głównie stosowanego długotrwale.
Działania niepożądane sklasyfikowano zgodnie z częstością
występowania, najczęściej występujące podano jako pierwsze, z
zastosowaniem następującej konwencji: bardzo często (≥1/10), często
(≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <
1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko
(< 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być
określona na podstawie dostępnych danych).
Tabela 2
Zaburzenia krwi i układu
chłonnego
|
|
Często:
|
Niedokrwistość
|
Niezbyt często:
|
Trombocytopenia, leukopenia
|
Rzadko:
|
Pancytopenia
|
Zaburzenia układu
immunologicznego
|
|
Niezbyt często:
|
Reakcja nadwrażliwości
|
Rzadko:
|
Obrzęk naczynioruchowy
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
Niezbyt często:
|
Niepokój, zaburzenia snu
|
Rzadko:
|
Splątanie
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Często:
|
Ból głowy
|
Niezbyt często:
Bardzo rzadko
|
Zawroty głowy, parestezje, zaburzenia smaku, zmniejszenie
czucia, przeczulica, drżenie, senność
Napady padaczkowe, drętwienie i tężyczka (wtórne do
hipokalcemii)
|
Zaburzenia oka
Często:
Niezbyt często:
Rzadko:
Bardzo rzadko:
|
Zapalenie spojówek
Niewyraźne widzenie, zapalenie twardówki i zapalenie
oczodołu
Zapalenie błony naczyniowej oka
Zapalenie nadtwardówki
|
Zaburzenia serca
Niezbyt często:
Rzadko:
|
Nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, migotanie
przedsionków, niedociśnienie objawiające się omdleniem lub zapaścią
sercową
Bradykardia, arytmia serca (wtórna do
hipokalcemii)
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Niezbyt często:
Rzadko:
|
Duszność, kaszel, skurcz oskrzeli
Śródmiąższowa choroba płuc
|
Zaburzenia żołądka i jelit
Często:
Niezbyt często:
|
Nudności, wymioty, brak łaknienia
Biegunka, zaparcie, bóle brzucha, niestrawność,
zapalenie błony śluzowej jamy ustnej,
suchość błony śluzowej jamy
ustnej
|
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej
Niezbyt często:
|
Świąd, wysypka (w tym wysypka rumieniowata
i grudkowata), wzmożona potliwość
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
łącznej
|
Często:
|
Bóle kości, bóle mięśni, bóle stawów, uogólniony
ból
|
Niezbyt często:
Bardzo rzadko:
|
Kurcze mięśni, martwica kości szczęki
Martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego (działanie
niepożądane związane ze stosowaniem leków z grupy
bisfosfonianów).
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
Często:
|
Zaburzenie czynności nerek
|
Niezbyt często:
|
Ostra niewydolność nerek, krwiomocz, białkomocz
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu
podania
|
|
Często:
|
Gorączka, objawy grypopodobne (w tym zmęczenie, dreszcze,
złe samopoczucie i zaczerwienienie)
|
Niezbyt często:
Rzadko:
|
Osłabienie, obrzęki obwodowe, reakcje w miejscu podania (w
tym ból, podrażnienie, obrzmienie, stwardnienie), bóle w klatce
piersiowej, zwiększenie masy ciała, reakcja anafilaktyczna/wstrząs
anafilaktyczny,
pokrzywka
Zapalenie stawów i obrzęk stawów jako objaw reakcji ostrej
fazy
|
Badania diagnostyczne
|
|
Bardzo często:
|
Hipofosfatemia
|
Często:
|
Zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi,
hipokalcemia
|
Niezbyt często:
|
Hipomagnezemia, hipokaliemia
|
Rzadko:
|
Hiperkaliemia, hipernatremia
|
Opis wybranych działań niepożądanych
Zaburzenia czynności nerek
Stosowanie kwasu zoledronowego było związane ze
zgłoszeniami zaburzeń czynności nerek.
W zbiorczej analizie danych bezpieczeństwa z badań
rejestracyjnych kwasu zoledronowego dotyczących zapobiegania
zdarzeniom związanym z układem kostnym u pacjentów z zaawansowaną
chorobą nowotworową obejmującą kości, częstość występowania
zaburzeń czynności nerek, zdarzeń podejrzewanych o związek z
działaniem kwasu zoledronowego (działań niepożądanych) była
następująca: szpiczak mnogi (3,2%), rak gruczołu krokowego
(3,1%),rak piersi (4,3%), guzy płuc i inne guzy lite (3,2%).
Do czynników mogących zwiększać ryzyko pogorszenia
czynności nerek należy odwodnienie, współistniejące zaburzenia
czynności nerek, wielokrotne cykle leczenia kwasem zoledronowym lub
innymi bisfosfonianami, jak również jednoczesne stosowanie
nefrotoksycznych produktów leczniczych lub krótszego czasu infuzji
niż obecnie zalecany. U pacjentów, którzy przyjęli początkową dawkę
lub pojedynczą dawkę wynoszącą 4 mg kwasu zoledronowego,
zgłaszano pogorszenie czynności nerek, progresję do niewydolności
nerek lub do dializowania.
Martwica kości szczęki
Opisywano przypadki martwicy kości szczęki, przede
wszystkim u chorych z nowotworami, leczonych produktami leczniczymi
hamującymi resorpcję kości, takimi jak kwas zolendronowy. Wielu z
tych chorych otrzymywało również chemioterapię i kortykosteroidy, i
miało objawy miejscowego zakażenia, w tym zapalenia kości.
Większość doniesień odnosi się do chorych nowotworowych po
zabiegach usunięcia zęba lub innych zabiegach
stomatologicznych.
Migotanie przedsionków
W jednym randomizowanym, podwójnie ślepym, kontrolowanym
badaniu trwającym 3 lata oceniano skuteczność i bezpieczeństwo
stosowania kwasu zoledronowego w dawce 5 mg podawanego raz na
rok i porównywano go z placebo w leczeniu osteoporozy
pomenopauzalnej (PMO - ang. postmenopausal osteoporosis); całkowita
częstość występowania migotania przedsionków wyniosła 2,5% (96
spośród 3 862) i 1,9% (75 spośród 3 852) u pacjentów
otrzymujących odpowiednio kwas zoledronowy i placebo. Częstość
ciężkich działań niepożądanych w postaci migotania przedsionków
wyniosła 1,3% (51 spośród 3 862) i 0,6% (22 spośród
3 852) u pacjentów otrzymujących odpowiednio kwas zoledronowy
i placebo. Dysproporcji obserwowanej w tym badaniu nie stwierdzano
w innych badaniach z kwasem zoledronowym, także w badaniach z
kwasem zoledronowym stosowanym w dawce 4 mg podawanym co
3-4 tygodnie pacjentom onkologicznym. Mechanizm odpowiedzialny
za zwiększoną częstość występowania migotania przedsionków w tym
jednym badaniu klinicznym nie jest znany.
Reakcja ostrej fazy
To działanie niepożądane obejmuje występowanie zespołu
objawów takich jak gorączka, bóle mięśni, ból głowy, bóle kończyn,
nudności, wymioty, biegunka, bóle stawów i zapalenie stawów z
obrzękiem. Czas wystąpienia reakcji ostrej fazy wynosi <
3 dni po podaniu infuzji z kwasu zoledronowego, a reakcję tę
określa się również terminem „objawy grypopodobne” lub „objawy po
podaniu dawki”.
Nietypowe złamania kości udowej
W okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano
następujące działania (rzadko): nietypowe złamania podkrętarzowe i
trzonu kości udowej (działanie niepożądane leków należących do
klasy bisfosfonianów).
Działania niepożądane leku związane z
hipokalcemią
Hipokalcemia jest ważnym zidentyfikowanym ryzykiem
związanym ze stosowaniem kwasu zoledronowego w zatwierdzonych
wskazaniach. Przegląd przypadków zgłaszanych podczas badań
klinicznych oraz po wprowadzeniu leku do obrotu dostarczył
wystarczających dowodów na istnienie związku między leczeniem
kwasem zoledronowym, zgłaszanymi zdarzeniami hipokalcemii a wtórnym
rozwojem arytmii serca. Ponadto, zebrano dowody na istnienie
związku między hipokalcemią a wtórnymi zdarzeniami neurologicznymi
zgłaszanymi w tych przypadkach, w tym napadami padaczkowymi,
drętwieniem i tężyczką.
Zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne
jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych.
Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny
zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za
pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail:
ndl@urpl.gov.pl
Komentarze