Nidrazid - dawkowanie
Zaleca się podawanie leku raz na dobę na czczo (co najmniej 30
minut przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku). Dawki
terapeutyczne u dorosłych wynoszą 5 mg/kg mc. na dobę, maksymalnie
300 mg na dobę, u dzieci 5 do 10 mg/kg mc. na dobę, maksymalnie 300
mg na dobę. Jeśli lek stosuje się dwa razy w tygodniu, dawkę dobową
u dorosłych i u dzieci należy zwiększyć do 15 mg/kg mc.,
maksymalnie do 900 mg dwa razy w tygodniu. W profilaktyce u
pacjentów dorosłych należy stosować dawkę 300 mg na dobę, u dzieci
5 do l0 mg/kg mc. na dobę, do całkowitej dawki 300 mg. Aby zapobiec
wystąpieniu neuropatii, należy codziennie stosować jednocześnie
pirydoksynę w dawce 10 mg. Jeśli wystąpi zapalenie nerwu, dawkę
pirydoksyny należy zwiększyć do 50 mg na dobę. Nie jest konieczne
zmniejszenie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, o
ile stężenie kreatyniny nie przekracza 530,5 micromol/l.U pacjentów
z klirensem kreatyniny poniżej 10 ml/min oraz w przypadku bezmoczu
podaje się połowę dawki.
Nidrazid - przeciwwskazania
Nie stosować w przypadku: nadwrażliwości na izoniazyd lub
którąkolwiek z substancji pomocniczych produktu leczniczego,
ciężkiej niewydolności wątroby, polekowej niewydolności
wątroby.
Nidrazid - działania niepożądane
Najczęściej występują działania niepożądane dotyczące układu
nerwowego i czynności wątroby. Częstość występowania oraz nasilenie
działań niepożądanych zwiększa się wraz z dawką, przy czym
działania niepożądane występują częściej u pacjentów w złym stanie
ogólnym (np. niedożywionych), z chorobami metabolicznymi (np.
cukrzycą), z nadczynnością tarczycy, niewydolnością nerek
itp.Większa częstość występowania obserwowana jest u pacjentów tzw.
"wolno acetylujących".Poniżej podano działania niepożądane
odnotowane dla izoniazydu, podzielone na grupy zgodnie z częstością
występowania: bardzo często (> lub = 1/10): zwiększenie
aktywności aminotransferaz; często (> lub = 1/100; < 1/10):
niedobór pirydoksyny, zaburzenia psychiczne, psychoza, neuropatia
obwodowa (z parestezjami), ból głowy, zawroty głowy,
nudności,wymioty, niestrawność; niezbyt często (> lub = 1/1 000;
< 1/100): żółtaczka, zapalenie wątroby, zmęczenie, osłabienie,
gorączka ; rzadko (> lub = 1/10 000; < 1/1 000): jadłowstręt,
pelagra, skurcze mięśni, zapalenie nerwu wzrokowego, skórne reakcje
alergiczne, pokrzywka, świąd, wyprysk, wysypka, rumień, zmiany
pelagryczne ; bardzo rzadko (< 1/10 000): agranulocytoza,
niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość syderoblastyczna,
niedokrwistość aplastyczna, trombocytopenia, eozynofilia,
limfadenopatia, zespół toczniopodobny (zapalenie naczyń),
ginekomastia, hiperbilirubinemia, hiperglikemia, kwasica
metaboliczna. Niewydolność wątroby objawia się zwiększeniem
aktywności aminotransferaz w surowicy, hiperbilirubinemią, rozwojem
żółtaczki, rzadko zapaleniem wątroby o różnym nasileniu. Do
najczęściej występujących objawów należą: jadłowstręt, nudności,
zmęczenie i osłabienie. Umiarkowane zwiększenie aktywności
aminotransferaz w surowicy występuje u 10-20% pacjentów
przyjmujących izoniazyd. Zwiększenie to występuje najczęściej w
4.-6. miesiącu leczenia, może jednak wystąpić w dowolnym momencie w
trakcie leczenia. Jest przemijające i ustępuje bez konieczności
przerywania leczenia. Rzadko występuje postępująca niewydolność
wątroby wraz z odpowiadającymi objawami, czasami ze skutkiem
śmiertelnym. W przypadkach jawnego klinicznie zapalenia wątroby,
przebiegającego z takimi objawami, jak nudności, wymioty i
zmęczenie, konieczne jest natychmiastowe przerwanie stosowania
produktu leczniczego. Częstość występowania działania
hepatotoksycznego zwiększa się z wiekiem. Jest ono rzadkie u
pacjentów w wieku poniżej 20 lat i wzrasta do 2,3% u pacjentów w
wieku powyżej 50 lat.
Komentarze