Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »czy na wynik fibrynogenu mogą mieć wpływ przyjmowane leki ? lozap metokard debridat androcur tabletki antykoncepcyjne-midiana
Lek. Rafał Gryszkiewicz
Witam serdecznie! Od dłuższego czasu pobolewał mnie żołądek, później znów jakiś czas miałam przerwę. Jednak w tym roku nasiliły się objawy zgagi, uczucie wracania jedzenia do przełyku. Pomimo brania leków/ostatnio non stop 5 op. Polprazolu 20/zgaga wracała, a w ustach miałam posmak, jakbym się najadła czegoś pieprznego. Przemogłam się i poszłam do gastrologa, ponieważ moja lekarz rodzinna powiedziała,...
Lek. Joanna Gładczak
Witam serdecznie! Od tygodnia bolą mnie plecy po lewej stronie, na wysokości żeber i ciut niżej. Obrazowo to wygląda w tym miejscu jakbym złapała się pod bok, tylko do tyłu na tej właśnie wysokości i na szerokość dłoni do góry od boku i na szerokość dłoni na dół od boku (od tego przewężenia w pasie). Ból jest tylko w tyle. Dokładnie tydzień temu napracowałam się w ogródku przy zgrabianiu liści i zaraz po przyjściu do domu zaczęło...
Lek. Joanna Gładczak
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
- Leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat.
- Leczenie chorób nerek u dorosłych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem ? 0,5 g/dobę jako składowa leczenia przeciwnadciśnieniowego.
- Leczenie przewlekłej niewydolności serca u dorosłych pacjentów, gdy leczenie inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) nie wydaje się być odpowiednie z powodu niezgodności, zwłaszcza kaszlu, lub przeciwwskazania. U pacjentów z niewydolnością serca, których stan został ustabilizowany inhibitorem ACE, nie należy zmieniać terapii na losartan. Frakcja wyrzutowa lewej komory serca u pacjentów powinna wynosić ? 40%, a ich stan powinien być klinicznie stabilny i na ustalonym schemacie leczenia przewlekłej niewydolności serca.
- W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia udaru mózgu u dorosłych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG.
Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg losartanu potasowego (Losartanum kalicum).
Dawkowanie
Nadciśnienie tętnicze
Zwykle stosowana dawka początkowa i podtrzymująca u większości pacjentów wynosi 50 mg raz na dobę. Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3 do 6 tygodni od rozpoczęcia leczenia. U niektórych pacjentów korzystne może być zwiększenie dawki do 100 mg raz na dobę (rano).
Losartan może być stosowany w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, zwłaszcza z lekami moczopędnymi (np. hydrochlorotiazydem).
Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem ? 0,5 g/dobę
Zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg raz na dobę. Dawkę tę można zwiększyć do 100 mg raz na dobę, w zależności od wartości ciśnienia tętniczego krwi, po pierwszym miesiącu od rozpoczęcia leczenia. Losartan można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. lekami moczopędnymi, lekami blokującymi kanały wapniowe, alfa lub beta-adrenolitykami oraz lekami działającymi ośrodkowo), a także z insuliną i innymi często stosowanymi lekami o działaniu hipoglikemizującym (np. pochodnymi sulfonylomocznika, glitazonami i inhibitorami glukozydazy).
Niewydolność serca
Zwykle stosowana dawka początkowa losartanu u pacjentów z niewydolnością serca wynosi 12,5 mg raz na dobę. Dawkę tę na ogół należy stopniowo zwiększać w odstępach jednotygodniowych (tj. 12,5 mg na dobę, 25 mg na dobę, 50 mg na dobę, 100 mg na dobę, aż do maksymalnej dawki 150 mg na dobę) jeśli jest ona tolerowana przez pacjenta.
Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG
Zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg losartanu raz na dobę. W zależności od zmian ciśnienia tętniczego należy dodać hydrochlorotiazyd w małej dawce i (lub) zwiększyć dawkę losartanu do 100 mg raz na dobę.
Szczególne grupy pacjentów
Stosowanie u pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi krążącej:
W przypadku pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi krążącej (np. leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych) należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej wynoszącej 25 mg raz na dobę.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów hemodializowanych: Nie jest konieczne dostosowanie początkowego dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów hemodializowanych.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby:
Należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie. Brak doświadczeń terapeutycznych dotyczących stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Z tego względu losartan jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży
Istnieją ograniczone dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania losartanu w leczeniu nadciśnienia u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Dostępne są ograniczone dane farmakokinetyczne dotyczące dzieci z nadciśnieniem w wieku powyżej jednego miesiąca życia.
Dla pacjentów o masie ciała > 20 kg do < 50 kg, którzy potrafią połykać tabletki, zalecana dawka wynosi 25 mg raz na dobę. (W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć maksymalnie do 50 mg raz na dobę. Dawkowanie należy dostosować do wartości ciśnienia tętniczego krwi). U pacjentów o masie ciała > 50 kg zwykle stosowana dawka wynosi 50 mg raz na dobę.
W wyjątkowych przypadkach dawkę można dostosować maksymalnie do 100 mg raz na dobę. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania dawek powyżej 1,4 mg/kg mc. (lub powyżej 100 mg) na dobę u pacjentów pediatrycznych.
Losartan nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat, ponieważ dostępne dane dotyczące stosowania w tych grupach pacjentów, są ograniczone.
Ze względu na brak danych, losartan nie jest zalecany do stosowania u dzieci z współczynnikiem przesączania kłębkowego < 30 ml/min/1,73 m2 .
Losartan nie jest również zalecany do stosowania u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby.
Stosowanie u pacjentów w wieku podeszłym:
Chociaż u pacjentów w wieku powyżej 75 lat należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 25 mg, dostosowanie dawkowania u osób w wieku podeszłym nie jest zazwyczaj konieczne.
Sposób podawania
Tabletki zawierające losartan należy połykać popijając szklanką wody.
Tabletki zawierające losartan można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.
Nadwrażliwość:
Obrzęk naczynioruchowy. Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie (obrzęk twarzy, warg, gardła i (lub) języka) powinni być pod ścisłą obserwacją.
Niedociśnienie i zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej
Objawowe niedociśnienie, szczególnie po podaniu pierwszej dawki i po zwiększeniu dawki może wystąpić u pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi krążącej i (lub) z niedoborem sodu na skutek intensywnego leczenia moczopędnego, ograniczenia ilości soli w diecie, biegunki lub wymiotów. Takie niedobory należy wyrównać przed podaniem losartanu lub zastosować mniejszą dawkę początkową. Dotyczy to również dzieci w wieku 6 do 18 lat.
Zaburzenia równowagi elektrolitowej
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek ze współistniejącą cukrzycą lub bez cukrzycy, często występują zaburzenia równowagi elektrolitowej, które wymagają wyrównania. W badaniu klinicznym przeprowadzonym z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 i nefropatią częstość występowania hiperkaliemii była większa w grupie pacjentów leczonych losartanem niż w grupie otrzymującej placebo. Dlatego też stężenie potasu jak również wartości klirensu kreatyniny w osoczu należy ściśle kontrolować, szczególnie ściśle obserwować należy pacjentów z niewydolnością serca oraz klirensem kreatyniny od 30 do 50 ml/ min.
Jednoczesne stosowanie losartanu i leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu oraz substytutów soli zawierających potas nie jest zalecane.
Zaburzenia czynności wątroby
W oparciu o dane farmakokinetyczne, które wykazują znaczne zwiększenie stężenia losartanu w osoczu u pacjentów z marskością wątroby, należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie. Brak jest doświadczeń terapeutycznych w leczeniu losartanem pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dlatego też, nie wolno podawać losartanu pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
Losartan nie jest zalecany do stosowania u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby.
Zaburzenia czynności nerek
W następstwie zahamowania aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron obserwowano zaburzenia czynności nerek z niewydolnością nerek włącznie (szczególnie u pacjentów, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, takich jak osoby z ciężką niewydolnością serca lub wcześniej występującymi zaburzeniami czynności nerek). Podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych wpływających na układ renina-angiotensynaaldosteron obserwowano również zwiększenie stężenia mocznika w krwi oraz kreatyniny w surowicy krwi u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy doprowadzającej krew do jedynej nerki; te zmiany czynności nerek mogą ustępować po odstawieniu leku. Losartan należy stosować ostrożnie u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy doprowadzającej krew do jedynej nerki.
Stosowanie u pacjentów pediatrycznych z zaburzeniami czynności nerek
Ze względu na brak danych, losartan nie jest zalecany do stosowania u dzieci, u których szybkość przesączania kłębkowego wynosi < 30 ml/min/1,73 m2 . Podczas leczenia losartanem należy regularnie kontrolować czynność nerek ponieważ może się pogarszać. Dotyczy to zwłaszcza przypadków gdy losartan podawany jest przy istniejących innych schorzeniach (gorączka, odwodnienie) mogących wpływać na czynność nerek.
Wykazano, że jednoczesne stosowanie losartanu i inhibitorów ACE zaburzało czynność nerek. Dlatego ich jednoczesne stosowanie nie jest zalecane.
Przeszczep nerki
Brak jest doświadczeń u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepie nerki.
Pierwotny hiperaldosteronizm
Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem przeważnie nie reagują na leki przeciwnadciśnieniowe, działające przez hamowanie aktywności układu renina-angiotensyna. Dlatego nie zaleca się stosowania losartanu.
Choroba niedokrwienna serca i choroby naczyniowo-mózgowe
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych, nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i chorobą naczyń mózgowych może spowodować zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu.
Niewydolność serca
U pacjentów z niewydolnością serca ze współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek lub bez, istnieje - tak jak w przypadku innych produktów leczniczych działających na układ reninaangiotensyna – ryzyko ciężkiego niedociśnienia i (często ostrej) niewydolności nerek.
Brak wystarczających doświadczeń terapeutycznych dotyczących stosowania losartanu u pacjentów z niewydolnością serca i współistniejącymi ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (stopień IV wg NYHA), jak również u pacjentów z niewydolnością serca i objawowymi, zagrażającymi życiu zaburzeniami rytmu serca. Dlatego też losartan należy stosować ostrożnie w tych grupach pacjentów. Skojarzone leczenie losartanem i beta-blokerami należy stosować ostrożnie.
Zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu Tak jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia krwionośne, wskazane jest zachowanie szczególnej ostrożności u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej lub mitralnej lub kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu.
Ciąża
Losartanu nie należy stosować podczas ciąży. U pacjentek planujących zajście w ciążę należy zmienić terapię na alternatywne metody leczenia przeciwnadciśnieniowego, dla których ustalony jest profil bezpieczeństwa stosowania w ciąży, chyba że dalsze leczenie losartanem uważane jest za niezbędne. W przypadku rozpoznania ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie losartanu oraz, jeśli to właściwe, rozpocząć alternatywne leczenie.
Inne ostrzeżenia i środki ostrożności
Jak zaobserwowano w przypadku inhibitorów konwertazy angiotensyny, losartan i inni antagoniści angiotensyny zdecydowanie mniej skutecznie zmniejszają ciśnienie krwi u osób rasy czarnej niż u osób innych ras, prawdopodobnie z powodu większej częstości występowania stanów małego stężenia reniny w populacji osób rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.
Objawy zatrucia
Dane dotyczące przedawkowania u ludzi są ograniczone. Najbardziej prawdopodobnymi objawami przedawkowania mogą być: niedociśnienie i tachykardia. Bradykardia może być wywołana pobudzeniem układu przywspółczulnego (nerwu błędnego).
Leczenie zatrucia
Jeśli wystąpi objawowe niedociśnienie należy zastosować leczenie podtrzymujące. Postępowanie zależy od czasu przyjęcia produktu leczniczego oraz rodzaju nasilenia objawów. Za priorytet należy przyjąć ustabilizowanie układu sercowo-naczyniowego. Po przyjęciu doustnym, wskazane jest podanie wystarczającej dawki węgla aktywowanego. Następnie należy ściśle kontrolować parametry życiowe pacjenta. W razie konieczności parametry życiowe należy wyrównać.
Losartanu ani jego czynnych metabolitów nie można usunąć z organizmu za pomocą hemodializy.
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
- 2. i 3. trymestr ciąży.
- Ciężkie zaburzenia czynności wątroby.
Losartan oceniano w następujących badaniach klinicznych:
- w kontrolowanym badaniu klinicznym z udziałem > 3000 dorosłych pacjentów w wieku 18 lat i starszych z nadciśnieniem pierwotnym
- w kontrolowanym badaniu klinicznym z udziałem 177 pacjentów pediatrycznych w wieku 6 do 16 lat z nadciśnieniem
- w kontrolowanym badaniu klinicznym z udziałem > 9000 pacjentów w wieku 55 do 80 lat z nadciśnieniem z przerostem lewej komory serca.
- w kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem > 7700 dorosłych pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca.
- w kontrolowanym badaniu klinicznym z udziałem > 1500 pacjentów w wieku 31 lat i starszych z cukrzycą typu 2 z białkomoczem.
W tych badaniach klinicznych najczęstszym działaniem niepożądanym były zawroty głowy.
Częstość występowania działań niepożądanych wymienionych poniżej określono zgodnie z następującym schematem: bardzo często (? 1/10); często (? 1/100 do < 1/10); niezbyt często (? 1/1 000 do < 1/100); rzadko (? 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Tabela 1.Częstość występowania działań niepożądanych określona w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu leku na rynek
|
Działanie niepożądane |
Częstość działania niepożądanego dla danego wskazania |
Inne |
|||
|
Nadciśnienie |
Pacjenci z nadciśnieniem z przerostem lewej komory serca |
Przewlekła niewydolność serca |
Nadciśnienie i cukrzyca typu 2 z chorobą nerek |
Po wprowadzeniu produktu do obrotu |
|
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
|||||
|
anemia |
często |
nieznana |
|||
|
trombocytopenia |
nieznana |
||||
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
|||||
|
reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy*, zapalenie naczyń** |
rzadko |
||||
|
Zaburzenia psychiczne |
|||||
|
depresja |
nieznana |
||||
|
Zaburzenia układu nerwowego |
|||||
|
zawroty głowy |
często |
często |
często |
często |
|
|
senność |
niezbyt często |
||||
|
ból głowy |
niezbyt często |
niezbyt często |
|||
|
zaburzenia snu |
niezbyt często |
||||
|
parestezje |
rzadko |
||||
|
migrena |
nieznana |
||||
|
zaburzenia smaku |
nieznana |
||||
|
Zaburzenia ucha i błędnika |
|||||
|
zawroty głowy |
często |
często |
|||
|
szum w uszach |
nieznana |
||||
|
Zaburzenia serca |
|||||
|
kołatanie serca |
niezbyt często |
||||
|
dusznica bolesna |
niezbyt często |
||||
|
omdlenie |
rzadko |
||||
|
migotanie przedsionków |
rzadko |
||||
|
udar mózgu |
rzadko |
||||
|
Zaburzenia naczyniowe |
|||||
|
niedociśnienie |
|||||
|
(ortostatyczne) (w tym zależne od dawki działanie ortostatyczne) ¦ |
niezbyt często |
często |
często |
||
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia |
|||||
|
duszność |
niezbyt często |
||||
|
kaszel |
niezbyt często |
nieznana |
|||
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
|||||
|
ból brzucha |
niezbyt często |
||||
|
zaparcia |
niezbyt często |
||||
|
biegunka |
niezbyt często |
nieznana |
|||
|
nudności |
niezbyt często |
||||
|
wymioty |
niezbyt często |
||||
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
|||||
|
zapalenie trzustki |
nieznana |
||||
|
zapalenie wątroby |
rzadko |
||||
|
zaburzenia czynności wątroby |
nieznana |
||||
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
|||||
|
pokrzywka |
niezbyt często |
nieznana |
|||
|
świąd |
niezbyt często |
nieznana |
|||
|
wysypka |
niezbyt często |
niezbyt często |
nieznana |
||
|
nadwrażliwość na światło |
nieznana |
||||
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej |
|||||
|
ból mięśni |
nieznana |
||||
|
ból stawów |
nieznana |
||||
|
rabdomioliza |
nieznana |
||||
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
|||||
|
zaburzenia czynności nerek |
często |
||||
|
niewydolność nerek |
często |
||||
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi |
|||||
|
zaburzenia erekcji/impotencja |
nieznana |
||||
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
|||||
|
osłabienie |
niezbyt często |
często |
niezbyt często |
często |
|
|
zmęczenie |
niezbyt często |
często |
niezbyt często |
często |
|
|
obrzęk |
niezbyt często |
||||
|
złe samopoczucie |
nieznana |
||||
|
Badania diagnostyczne |
|||||
|
hiperkaliemia |
często |
niezbyt często† |
często‡ |
||
|
wzrost aminotransferazy alaninowej (ALT) § |
rzadko |
||||
|
zwiększenie stężenia mocznika we krwi, kreatyniny i potasu w surowicy krwi |
często |
||||
|
hiponatremia |
nieznana |
||||
|
hipoglikemia |
często |
||||
* W tym obrzęk krtani, głośni, twarzy, ust, gardła i (lub) języka (powodujący niedrożność dróg oddechowych); u niektórych z ww. pacjentów obrzęk naczynioruchowy zgłaszano w przeszłości w związku z podawaniem innych leków, w tym inhibitorów ACE;
** W tym plamica Henocha-Schonleina
¦ Szczególnie u pacjentów ze zmniejszeniem objętości krwi krążącej, np. pacjenci z ciężką niewydolnością serca lub podczas leczenia wysokimi dawkami diuretyków
† Często u pacjentów otrzymujących 150 mg zamiast 50 mg losartanu
‡ W badaniu klinicznym przeprowadzonym z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 z nefropatią, hiperkaliemia > 5,5 mmol/l rozwinęła się u 9,9% pacjentów leczonych tabletkami Losartan oraz u 3,4% pacjentów otrzymujących placebo.
§ Zazwyczaj ustępowało po zakończeniu leczenia
Następujące dodatkowe działania niepożądane pojawiły się częściej u pacjentów otrzymujących losartan zamiast placebo (częstość nieznana): ból pleców, zakażenie dróg moczowych oraz objawy grypopodobne.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
W następstwie hamowania aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron obserwowano zaburzenia czynności nerek, w tym niewydolność nerek u pacjentów z grupy ryzyka; te zmiany czynności nerek mogą ustępować po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.4)
Dzieci i młodzież
Profil działań niepożądanych u dzieci wydaje się być podobny do profilu obserwowanego u dorosłych pacjentów. Dane dotyczące populacji pediatrycznej są ograniczone.
Ciąża
Stosowanie losartanu nie jest zalecane podczas pierwszego trymestru ciąży. Stosowanie losartanu jest przeciwwskazane podczas 2. i 3. trymestru ciąży.
Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka wpływu teratogennego po zastosowaniu inhibitorów ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; jednak nie można wykluczyć nieznacznego zwiększenia ryzyka. Chociaż brak kontrolowanych danych epidemiologicznych dotyczących ryzyka w odniesieniu do inhibitorów receptora angiotensyny II (ang. AIIRAs), podobne ryzyko może być związane z tą grupą produktów leczniczych. U pacjentek planujących zajście w ciążę należy zmienić terapię na alternatywne metody leczenia przeciwnadciśnieniowego, dla których ustalony jest profil bezpieczeństwa stosowania w czasie ciąży, chyba że dalsze leczenie lekiem blokującym receptor angiotensyny uważane jest za niezbędne. W przypadku rozpoznania ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie losartanu oraz, jeśli to właściwe, rozpocząć alternatywne leczenie.
Ekspozycja na leczenie antagonistą receptora angiotensyny II podczas drugiego i trzeciego trymestru ciąży powoduje u człowieka wystąpienie toksyczności dla płodu (zmniejszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraz toksyczności u noworodków (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia) (patrz też punkt 5.3).
W przypadku wystąpienia ekspozycji na losartan od drugiego trymestru ciąży, zalecana jest ultradźwiękowa kontrola czynności nerek oraz czaszki.
Niemowlęta, których matki stosowały losartan należy ściśle obserwować w celu sprawdzenia czy nie wystąpiło niedociśnienie.
Karmienie piersią
Nie zaleca się stosowania losartanu z powodu braku danych dotyczących stosowania losartanu podczas karmienia piersią. Zaleca się stosowanie innego leczenia, o lepiej ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania podczas karmienia piersią, szczególnie w przypadku karmienia noworodka lub wcześniaka.
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, należy pamiętać o możliwości wystąpienia zawrotów głowy lub senności w trakcie leczenia przeciwnadciśnieniowego, zwłaszcza na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja ta obniża ciśnienie tętnicze krwi, należy do grupy antagonistów, receptora angitensyny II. Stosowana jest w nadciśnieniu tętniczym zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym. Zmniejsza ryzyko udaru u pacjentów z nadciśnieniem i przerostem lewej komory. Stosowana jest także w ochronie nerek u pacjentów z cukrzycą typu II i nefropatią cukrzycową.
Komentarze