Kangen

Kangen - dawkowanie

Dawkowanie w nadciśnieniu tętniczym

Zalecana dawka początkowa i zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 8 mg raz dziennie. Działanie przeciwnadciśnieniowe zazwyczaj uzyskuje się w ciągu 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia. U pacjentów, u których ciśnienie tętnicze nie jest odpowiednio kontrolowane, dawkę można zwiększyć do 16 mg raz na dobę i maksymalnie do 32 mg raz na dobę. Dawkę należy ustalić w zależności od reakcji ciśnienia tętniczego.

Kandesartan może być podawany jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Jednoczesne stosowanie różnych dawek kandesartanu z tiazydowymi diuretykami, takimi jak hydrochlorotiazyd, wykazało addytywny efekt przeciwnadciśnieniowy.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności zmiany dawki początkowej u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową

U pacjentów z ryzykiem hipotonii, na przykład u pacjentów, którzy mogą mieć zmniejszoną objętość wewnątrznaczyniową, można rozważyć dawkę początkową 4 mg (patrz również punkt 4.4).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w tym również u pacjentów hemodializowanych, dawka początkowa wynosi 4 mg. Dawkę należy stopniowo zwiększać w zależności od odpowiedzi na leczenie. Doświadczenie w stosowaniu kandesartanu u chorych z bardzo ciężką lub schyłkową niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 15 ml/min) jest ograniczone, (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się dawkę początkową 4 mg raz dziennie. Dawkę można modyfikować w zależności od odpowiedzi na leczenie. Kandesartan jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby i (lub) cholestazą (patrz punkty 4.3 i 5.2).

Stosowanie u pacjentów rasy czarnej

Hipotensyjne działanie kandesartanu jest słabsze u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. W związku z tym w celu kontroli ciśnienia krwi u pacjentów rasy czarnej częściej niż u pacjentów innych ras może być konieczne u stopniowe zwiększanie dawki kandesartanu i leków towarzyszących (patrz punkt 5.1.).

Dawkowanie w niewydolności serca

Zwykle zalecana dawka początkowa kandesartanu wynosi 4 mg raz dziennie. Stopniowe zwiększanie dawki do dawki docelowej wynoszącej 32 mg raz dziennie lub największej dawki tolerowanej przeprowadza się podwajając dawkę w odstępach co najmniej 2 tygodni (patrz punkt 4.4). Ocena pacjentów z niewydolnością serca powinna zawsze brać pod uwagę ocenę czynności nerek w tym monitorowanie stężenia kreatyniny i potasu w surowicy krwi, Kandesartan może być stosowany z innymi lekami stosowanymi w niewydolności serca, w tym z: inhibitorami ACE, beta-adrenolitykami, lekami diuretycznymi, glikozydami naparstnicy lub skojarzeniem tych leków. Leczenie skojarzone (inhibitor ACE, diuretyk oszczędzający potas np. spironolakton) w połączeniu z kandesartanem nie jest zalecane i powinno być stosowane jedynie po starannym rozważeniu potencjalnych korzyści i ryzyka (patrz punkty 4.4, 4.8 i 5.1).

konieczności grupy pacjentów

Nie ma potrzeby modyfikowania dawki u osób w podeszłym wieku ani u chorych ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową, zaburzeniami czynności nerek lub łagodnymi bądź umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby.

Dzieci i młodzież

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności kandesartanu u dzieci i młodzieży (poniżej 18 lat) w leczeniu nadciśnienia i niewydolności serca. Brak dostępnych danych.

Sposób podania

Podanie doustne

Kandesartan należy stosować raz na dobę, podczas lub niezależnie od posiłków. Pokarm nie wpływa na biodostępność kandesartanu.

Kangen - środki ostrożności

Zaburzenia czynności nerek

Podobnie jak w przypadku innych leków hamujących układ renina-angiotensyna-aldosteron, u podatnych pacjentów leczonych kandesartanem mogą wystąpić zaburzenia czynności nerek.

W przypadku stosowania kandesartanu u chorych z nadciśnieniem tętniczym i zaburzeaniami czynności nerek zaleca się okresową kontrolę stężenia potasu i kreatyniny w surowicy. Doświadczenie u chorych z bardzo ciężką lub schyłkową niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 15 ml/min) jest ograniczone. U tych pacjentów dawkę kandesartanu należy zwiększać z dużą ostrożnością przy starannej kontroli ciśnienia tętniczego.

Ocena pacjentów z niewydolnością serca powinna obejmować okresową kontrolę czynności nerek, szczególnie w przypadku chorych w wieku 75 lat lub starszych oraz chorych z upośledzoną czynnością nerek. W okresie zwiększania dawki kandesartanu zaleca się kontrolę stężenia kreatyniny i potasu w surowicy. Badania kliniczne dotyczące niewydolności serca nie obejmowały pacjentów ze stężeniem kreatyniny w surowicy > 265 p.mol/1 (> 3 mg/dl).

Jednoczesne leczenie inhibitorem ACE w niewydolności serca

Ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza zaburzeń czynności nerek i hiperkaliemii, może się zwiększyć podczas stosowania kandesartanu w skojarzeniu z inhibitorami ACE (patrz punkt 4.8). Należy regularnie i dokładnie kontrolować stan pacjentów leczonych w ten sposób.

Hemodializa

W czasie dializy ciśnienie tętnicze może być szczególnie wrażliwe na blokadę receptora ATj z uwagi na zmniejszenie objętości osocza i aktywację układu renina-angiotensyna-aldosteron. W związku z tym, u chorych poddawanych hemodializom dawkę kandesartanu należy zwiększać z dużą ostrożnością, przy starannej kontroli ciśnienia tętniczego.

Zwężenie tętnicy nerkowej

U pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki, leki wpływające na układ renina-angiotensyna-aldosteron, w tym antagoniści receptora angiotensyny II (AURA), mogą powodować zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy.

Przeszczepienie nerki

Brak doświadczenia w stosowaniu kandesartanu u pacjentów po niedawnym przeszczepieniu nerki. Niedociśnienie tętnicze

W czasie leczenia kandesartanem pacjentów z niewydolnością serca może wystąpić niedociśnienie tętnicze. Niedociśnienie może także wystąpić u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową, np. pacjentów stosujących duże dawki leków moczopędnych. Podczas rozpoczynania leczenia należy zachować ostrożność i wyrównać hipowolemię.

Zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej

V chorych ze zmniejszeniem objętości wewnątrznaczyniowej (na przykład u otrzymujących duże dawki diuretyków) może wystąpić objawowa hipotonia, opisywana w przypadku innych leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron. W związku z tym przed podaniem kandesartanu takie zaburzenia należy wyrównać.

Znieczulenie i zabiegi chirurgiczne

W czasie znieczulenia i operacji chirurgicznej u pacjentów leczonych antagonistami angiotensyny II może dojść do hipotonii z powodu blokady układu renina-angiotensyna. W rzadkich przypadkach hipotonia może być tak głęboka, że konieczne może być zastosowanie płynów dożylnych i (lub) środków wazopresyjnych.

Zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej, kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu Podobnie jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia, szczególną ostrożność zaleca się u pacjentów z istotnym hemodynamicznie zwężeniem zastawki aortalnej lub mitralnej, lub kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu.

Pierwotny hiperaldosteronizm

Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem zazwyczaj nie reagują na leki przeciwnadciśnieniowe działające poprzez hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron. Nie zaleca się więc stosowania kandesartanu.

Hiperkałemia

Jednoczesne stosowanie kandesartanu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, lekami uzupełniających niedobór potasu, zamienników soli kuchennej zawierającymi potas lub innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu (np. heparyna) może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Należy kontrolować stężenie potasu w surowicy.

U pacjentów z niewydolnością serca leczonych kandesartanem może wystąpić hiperkałemia. Zalecana jest okresowa kontrola stężenia potasu w surowicy. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, leków moczopędnych oszczędzających potas (np.spironolaktonu) i kandesartanu nie jest zalecane i może być rozważone jedynie po dokładnej ocenie potencjalnych korzyści i ryzyka.

Uwagi ogólne

U pacjentów, u których napięcie naczyń i czynność nerek zależą głównie od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. u pacjentów z ciężką zastoinową niewydolnością serca lub utajoną chorobą nerek, w tym, ze zwężeniem tętnicy nerkowej), leczeniu innymi preparatami wpływającymi na ten układ może towarzyszyć nagłe obniżenie ciśnienia, azotemia, skąpomocz lub, rzadziej, ostra niewydolność nerek. Nie można wykluczyć wystąpienia podobnych działań w trakcie stosowania leków z grupy AI1RA. Tak jak w przypadku innych leków hipotensyjnych, nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub chorobą naczyniową mózgu może spowodować zawał serca lub udar mózgu.

Działanie przeciwnadciśnieniowe kandesartanu może być nasilone podczas jednoczesnego stosowania z innym lekiem obniżającym ciśnienie niezależnie od tego czy zostały one przepisane w leczeniu nadciśnienia czy też z powodu innych wskazań.

Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać stosowania AIIRA podczas ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia AIIRA, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie AIIRA i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Kangen - przedawkowanie

Objawy

Na podstawie danych farmakologicznych można wnioskować, że główne objawy przedawkowania to niedociśnienie tętnicze i zawroty głowy. W pojedynczych przypadkach przedawkowania (do 672 mg kandesartanu cyleksetylu) powrót pacjentów do zdrowia przebiegał bez powikłań.

Leczenie

W przypadku wystąpienia objawów niedociśnienia tętniczego należy wdrożyć leczenie objawowe oraz kontrolować podstawowe czynności życiowe. Pacjenta należy ułożyć na plecach, z nogami uniesionymi. Jeśli to nie wystarczy, należy zwiększyć objętość wewnątrznaczyniową przez podanie we wlewie, na przykład izotonicznego roztworu soli. Jeśli postępowanie to nie będzie wystarczające, można podać leki sympatykomimetyczne.

Kandesartan nie jest usuwany przez hemodializę.