Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Przyjęcie leku na czczo powoduje szybkie opróżnienie żołądka, co z kolei prowadzi do natychmiastowego wzrostu stężenia leku we krwi. Dzięki temu pacjent zaczyna odczuwać poprawę. Natomiast przyjęcie lekarstwa po posiłku opóźnia opróżnianie żołądka, co wydłuża czas pasażu leku. Dowiedz się więcej o znaczeniu spożywania leków na czczo lub po posiłku.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Tyklopidyna jako selektywny inhibitor agregacji płytek krwi jest stosowana w leczeniu schorzeń naczyniowych i zapobieganiu ich powikłaniom:
- zapobieganie niedokrwiennym udarom mózgu, zapobieganie przejściowym niedokrwieniom mózgu (TIA),
- zapobieganie reokluzji po zawałach mięśnia sercowego i zapobieganie wtórnym zawałom,
- zapobieganie zakrzepom naczyń obwodowych w przebiegu miażdżycy tętnic kończyn dolnych,
- zapobieganie wtórnej angiopatii miażdżycowej i cukrzycowej.
Ponadto - w chirurgii przed i po zabiegach z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego, przy hemodializie - poprawia efekty dializy, działa ochronnie na płytki, zmniejsza ilość podawanej heparyny.
Leczniczo i zapobiegawczo w zaburzeniach płytkowych.
1 tabletka powl. zawiera 250 mg tyklopidyny chlorowodorku (Ticlopidini hydrochloridum). Substancje pomocnicze, patrz punkt 6.1.
Ściśle według wskazań lekarza.
1 tabletka (250 mg) 2 razy na dobę. Lek należy przyjmować w czasie posiłku.
Pacjenci przyjmujący tyklopidynę powinni być pod obserwacją lekarza, szczególnie w okresie pierwszych 3 miesięcy leczenia.
Tyklopidynę stosuje się u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość lub brak efektu terapeutycznego po stosowaniu kwasu acetylosalicylowego. Przy stosowaniu tyklopidyny może wystąpić ciężka neutropenia i (lub) agranulocytoza, dlatego przed rozpoczęciem podawania leku i następnie co 2 tygodnie przez pierwsze 3 miesiące leczenia należy przeprowadzać kontrolne badania krwi.
Neutropenia lub agranulocytoza
Neutropenia (spadek ilości neutrofili poniżej 1200/mm3) wystąpiła u 2,4% pacjentów w czasie badań klinicznych.
Ciężka neutropenia (poniżej 450 neutrofili/mm3) wystąpiła u 0,8% pacjentów przyjmujących tyklopidynę.
Umiarkowana neutropenia 451-1200 neutrofili/mm3 wystąpiła u 1,6% pacjentów przyjmujących tyklopidynę. Po odstawieniu tyklopidyny liczba neutrofili wróciła do normy w ciągu 1 do 3 tygodni.
Neutropenia zazwyczaj występuje w okresie 3 tygodni do 3 miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Istnieją jednak doniesienia o pojawieniu się ciężkiej neutropeni w innym czasie. Istotne jest zatem przeprowadzanie badania krwi co dwa tygodnie (częściej u pacjentów, u których początkowa ilość neutrofili była obniżona o 30%). Ze względu na długi okres półtrwania tyklopidyny zaleca się kontynuowanie wykonywania analiz przez 14 dni od zaprzestania leczenia lub do czasu powrotu prawidłowych parametrów krwi.
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (Thrombotic Thrombocytopenic Purpura - TTP): Zakrzepowa plamica małopłytkowa występuje rzadko, u około 0,02 % pacjentów, jednak ponieważ może ona objawić się w wieloraki sposób, niezwykle ważne jest jej diagnozowanie, odróżnienie od trombocytopenii i jak najszybsze wdrożenie specjalistycznego leczenia.
Małopłytkowość występuje rzadko, osobno lub razem z neutropenia. W przypadku wystąpienia małopłytkowości (poniżej 80000 płytek/mm3) lek należy odstawić.
Inne wskaźniki hematologiczne
Rzadko występowały przypadki pancytopenii i niedokrwistości aplastycznej.
Wszystkie rodzaje hematologicznych objawów niepożądanych mogą zagrażać życiu.
W okresie pierwszego miesiąca leczenia tyklopidyną wzrasta stężenie cholesterolu i triglicerydów w surowicy o 8 do 10%. Stosunek poszczególnych frakcji lipoprotein pozostaje nie zmieniony. Przed rozpoczęciem leczenia tyklopidyną należy przerwać stosowanie innych leków przeciwzakrzepowych i fibrynolitycznych. Podawanie leku należy również przerwać na 10 do 14 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym lub stomatologicznym. W przypadkach zabiegów chirurgicznych ze wskazań nagłych, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia krwawienia można zastosować drogą dożylną metyloprednizolon lub przetoczyć masę płytkową.
Stosowanie u osób z krwawieniami z przewodu pokarmowego
Tyklopidyna przedłuża czas krwawienia. Należy ją stosować ostrożnie u pacjentów z uszkodzeniami przewodu pokarmowego z tendencją do krwawienia.
Leki powodujące tego rodzaju uszkodzenia należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących tyklopidynę.
Stosowanie u osób z niewydolnością wątroby
Tyklopidyna jest metabolizowana przez wątrobę, dlatego u niektórych pacjentów z niewydolnością wątroby, na początku leczenia może okazać się konieczna modyfikacja dawkowania leku.
Lek należy odstawić w przypadku wystąpienia żółtaczki.
U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby stosowanie leku jest przeciwwskazane. Stosowanie u osób z niewydolnością nerek
Informacje o stosowaniu leku w tej grupie pacjentów są ograniczone. U pacjentów z niewydolnością nerek mogą wystąpić: zmniejszony klirens osoczowy, zwiększone wartości AUC i przedłużony czas krwawienia. W razie wystąpienia krwawień lub zaburzeń hematopoezy, w tej grupie pacjentów może być konieczne zmniejszenie dawki lub odstawienie leku.
Stosowanie u dzieci
Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci w wieku do 18 lat. Stosowanie u osób w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku klirens tyklopidyny jest zmniejszony, a jej stężenie zwiększone. W przeprowadzonych badaniach klinicznych u pacjentów o średniej wieku 64 lata nie obserwowano różnic w skuteczności i bezpieczeństwie stosowania tyklopidyny w
porównaniu z młodszymi pacjentami, nie można jednak wykluczyć większej wrażliwości na tyklopidynę u niektórych pacjentów w podeszłym wieku.
Zaleca się leczenie objawowe. Przedłużony czas krwawienia normalizuje się w ciągu 2 godzin po podaniu dożylnie 20 mg metyloprednizolonu. W celu usunięcia skutków działania tyklopidyny może być zastosowane przetoczenie płytek krwi.
W literaturze opisano przypadek zażycia przez pacjenta 6000 mg tyklopidyny (równoważne 24 tabletkom 250 mg), efektem czego było przedłużenie czasu krwawienia i podwyższona aktywność AlAt. Pacjent wyzdrowiał bez następstw, pomimo że nie zastosowano żadnego leczenia.
Pojedyncze dawki tyklopidyny 1600 mg/kg mc. i 500 mg/kg mc. były śmiertelne dla szczurów i myszy. Objawami ostrej toksyczności były: krwawienia z przewodu pokarmowego, drgawki, hipotermia, duszność, zaburzenia równowagi i nieprawidłowy chód.
Nadwrażliwość na lek. Zaburzenia czynności układu krwiotwórczego z wydłużonym czasem krwawienia, neutropenia, trombocytopenia. Skazy krwotoczne. Schorzenia ze skłonnością do krwawień, np. wrzody żołądka i dwunastnicy, krwawienia wewnątrz czaszkowe. Ciężka niewydolność wątroby.
Bardzo często: > 1/10; Często: > =1/100, < 1/10; Niezbyt często: > =1/1000; < 1/100; Rzadko: > =1/10000; < 1/1000;
Bardzo rzadko: < 1/10000 w tym pojedyncze przypadki.
Ponad 50% pacjentów zgłasza wystąpienie co najmniej jednego objawu niepożądanego. Na ogół występują one we wczesnym okresie leczenia, jednak mogą pojawić się również po kilku miesiącach leczenia. Większość działań niepożądanych ma charakter łagodny, jednak 21% pacjentów (w porównaniu z 14,5% przyjmujących placebo) przerwało leczenie, głównie z powodu wystąpienia biegunki, wysypki, nudności i wymiotów, bólu w obrębie jamy brzusznej i neutropenii.
W czasie leczenia tiklopidyną obserwowano następujące działania niepożądane. Zaburzenia krwi i układu chłonnego
U 2,4% pacjentów wystąpiła neutropenia, a u 0,8% ciężka neutropenia (poniżej 450 neutrofilów w 1 mm3). Rzadko mogą wystąpić: małopłytkowość, agranulocytoza, pancytopenia lub niedokrwistość. Obserwowano również zakrzepową plamicę małopłytkową, zahamowanie czynności szpiku, wzmożone krwawienia pourazowe i pooperacyjne, (występowanie siniaków, krwawienia z nosa, krwiomocz). Po odstawieniu leku u większości pacjentów czas krwawienia i czynność płytek krwi powraca do wartości prawidłowych w okresie 2 tygodni.
Zaburzenia żołądka i jelit
Najczęściej obserwowano występowanie zaburzeń żołądkowo-jelitowych takich jak biegunka, nudności i bóle brzucha. Dolegliwości te na ogól występują we wczesnym okresie leczenia, mają charakter łagodny i ustępują po upływie 1 do 2 tygodni bez przerywania leczenia. Bardzo rzadko występuje ostra lub krwawa biegunka i zapalenie jelit.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Wysypka, pokrzywka (często ze świądem) mogą pojawić się w początkowym okresie leczenia. Po przerwaniu leczenia objawy ustępują w ciągu kilku dni. Rzadko notowano występowanie zespołu Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Opisano nieliczne przypadki zapalenia wątroby, żółtaczki zastoinowej, podwyższenia aktywności fosfatazy zasadowej, aminotransferaz, wzrostu stężenia bilirubiny.
Podczas leczenia tyklopidyną. w okresie pierwszego miesiąca leczenia stężenie cholesterolu i triglicerydów w surowicy wzrasta o 8 do 10% i utrzymuje się na zwiększonym poziomie w czasie leczenia. Stosunek poszczególnych frakcji lipoprotein pozostaje nie zmieniony.
W kontrolowanych, wieloośrodkowych badaniach klinicznych określono częstość występowania działań niepożądanych, które obserwowano u 1% lub więcej pacjentów (wartości w nawiasach określają procent pacjentów, którzy przerwali leczenie):
|
Tyklopidyna (n=2048) |
Placebo (n=536) |
|
|
biegunki |
12,5% (6,3) |
4,5% (1,7) |
|
nudności |
7,0% (1,6) |
1,7% (0,9) |
|
niestrawność |
7,0% (1,1) |
0,9% (0,2) |
|
wysypka |
5,1% (3,4) |
0,6% (0,9) |
|
ból w obrębie jamy |
||
|
brzusznej |
3,7% (1,9) |
1,3% (0,4) |
|
neutropenia |
2,4% (1,3) |
1,1% (0,4) |
|
plamica |
2,2% (0,2) |
0,0% (0,0) |
|
wymioty |
1,9% (1,4) |
0,9% (0,4) |
|
wzdęcia |
1,5% (0,1) |
0,0% (0,0) |
|
świąd |
1,3% (0,8) |
0,0% (0,0) |
|
zawroty głowy |
1,1% (0,4) |
0,0% (0,0) |
|
brak łaknienia |
1,0% (0,4) |
0,0% (0,0) |
|
zaburzenia czynności wątroby 1,0% (0,7) |
0,0% (0,0) |
|
Do rzadziej występujących działań niepożądanych (0,5 do 1%), prawdopodobnie związanych ze stosowaniem tyklopidyny należą: uczucie sytości, pokrzywka, ból głowy, astenia, krwawienia z nosa, szumy uszne.
Stosunkowo rzadko notowano następujące objawy: niedokrwistość hemolityczna z retikulocytozą niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość immunologiczna, zakrzepowa plamica małopłytkowa, zapalenie wątroby, żółtaczka, wrzód żołądka, niewydolność nerek, zespół nerczycowy, hiponatremia, zapalenie naczyń, alergiczne zapalenie płuc, liszaj rumieniowaty, neuropatia obwodowa, choroba posurowicza, zapalenie stawów i mięśni.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Leczenie tyklopidyną wiąże się ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej i aminotransferaz, która pojawia się w ciągu 1 do 4 miesięcy po rozpoczęciu leczenia. W badaniach klinicznych zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej wystąpiła u 7,6% pacjentów, a AspAt u 3,1% pacjentów. W nielicznych przypadkach obserwowano niewielkie zwiększenie stężenia bilirubiny. W przypadku podejrzenia niewydolności wątroby należy wykonać badania czynnościowe wątroby.
W badaniach na zwierzętach, po podaniu tyklopidyny w dawkach: 200 mg/kg mc. u myszy, 400 mg/kg mc. u szczurów i 100 mg/kg mc. u królików obserwowano toksyczne działanie leku zarówno u matek jak i u płodów, nie wykazano jednak działania teratogennego. Stwierdzono przenikanie tyklopidyny do mleka.
Nie wykonano odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych obserwacji u kobiet ciężarnych. Lek może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.
Nie stwierdzono wpływu tyklopidyny na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Czy wiesz czym jest blaszka miażdżycowa i jakie powoduje konsekwencje? Zapytaliśmy o to profesora Tomasza Pasierskiego. Z miejscem maksymalnego rozwoju miażdżycy, czyli choroby zapalnej naczyń tętniczych. W tym miejscu dochodzi do największego zawężenia...
TIA jest tymczasową przerwą dopływu tlenu do mózgu. Niedobór tlenu w tkance mózgowej sprawia, że komórki mózgowe nie mogą funkcjonować, co powoduje różne objawy. TIA a udar mózgu TIA (przemijający atak niedokrwienny) to odwracalny deficyt neurologiczny....
Miażdżyca to przewlekła choroba zapalna naczyń tętniczych. W jej przebiegu dochodzi do zmian w strukturze ścian naczynia, powstania stanu zapalnego, gromadzenia lipidów i włóknienia. Procesy te prowadzą do powstawania tzw. blaszek miażdżycowych, które...
Poziom cholesterolu to ważna informacja, która pomaga nam w dbaniu o nasze zdrowie. Zbyt wysoki poziom cholesterolu we krwi jest bardzo niebezpieczny, gdyż może prowadzić do wielu chorób serca oraz udaru. Podczas badania cholesterolu mierzy się zarówno...
Dzisiaj bardzo dużo mówimy o chorobach ze strony układu krążenia. Mamy na myśli przede wszystkim zawał, chorobę niedokrwienną serca, miażdżycę czy arytmie. Udar mózgu kojarzy nam się z chorobą ośrodkowego układu nerwowego. Tak jest i nie. Bo sam udar...
Najwyższa Izba Kontroli ujawniła, które województwo boryka się z największym problemem związanym ze zgonami z powodu udaru. W tym regionie brakuje łóżek w szpitalach, a także specjalistów, zajmujących się leczeniem chorych. Sytuacja jest coraz gorsza. Najwyższy...
Brytyjscy naukowcy dokonali przełomowego odkrycia w badaniach nad leczeniem pacjentów cierpiących na nadciśnienie. Zgodnie z wynikami badań, podawanie dwóch leków zamiast jednego szybciej daje lepsze rezultaty, a jednocześnie wywołuje mniej efektów ubocznych. Tradycyjne...
Zawał i udar mózgu to dwie groźne choroby, które mogą doprowadzić do ciężkiego kalectwa, nawet śmierci. Pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego - jedna dotyczy serca i układu krążenia, zaś druga - mózgu i tkanki nerwowej. Jednak poza tym, że obie w sposób...
Głębokie bruzdy na czole mogą być sygnałem ostrzegawczym, jeśli chodzi o potencjalne problemy zdrowotne, takie jak choroby serca lub udary - ostrzegają francuscy naukowcy. ## O czym świadczą zmarszczki? - Osoby z licznymi głębokimi zmarszczkami...
Choć jest niezwykle groźny i może doprowadzić do trwałych uszkodzeń mózgu, wciąż wielu pacjentów nie wie, że go przeszło. Cichy udar, bo o nim mowa, diagnozowany jest coraz częściej. Nie wiedzą, że tak manifestuje się cichy udar Niewidoczne, utajone...
Komentarze