Dexdor - dawkowanie
Wyłącznie do stosowania w warunkach szpitalnych. Produkt
leczniczy Dexdor powinien podawać pracownik służby zdrowia
wyspecjalizowany w leczeniu pacjentów wymagających intensywnej
opieki.
Dawkowanie
U pacjentów już zaintubowanych i znieczulonych, można rozpocząć
stosowanie deksmedetomidyny w początkowej dawce dożylnej 0,7
mikrogramów/kg/h i stopniowo ją dostosowywać, w zakresie dawek od
0,2 do 1,4 mikrogramów/kg/h w zależności od reakcji pacjenta na
lek, w celu osiągnięcia pożądanego poziomu sedacji. U pacjentów
osłabionych należy brać pod uwagę mniejszą dawkę początkową.
Deksmedetomidyna jest bardzo silnym lekiem i szybkość infuzji
podano w dawce na godzinę . Po dostosowaniu dawki, uzyskanie
na nowo stabilnego poziomu sedacji u pacjenta może trwać nawet
godzinę.
Nie należy przekraczać dawki 1,4 mikrogramów/kg/h. Pacjentom, u
których nie udało się uzyskać odpowiedniego poziomu sedacji po
podaniu maksymalnej dawki produktu Dexdor, należy podać inny środek
do sedacji.
Nie zaleca się stosowania dawki wysycającej produktu Dexdor,
ponieważ jej stosowanie wiąże się ze zwiększeniem działań
niepożądanych. W razie potrzeby można podać propofol lub midazolam
do czasu, aż produkt Dexdor zacznie działać.
Nie ma doświadczenia w stosowaniu produktu Dexdor dłużej niż 14
dni. Stosowanie produktu Dexdor dłużej niż przez taki okres wymaga
regularnych ponownych ocen.
Specjalne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku: Zazwyczaj nie jest konieczne
dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: U pacjentów z
zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne dostosowanie
dawki.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Produkt
leczniczy Dexdor jest metabolizowany w wątrobie i należy stosować
go ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami jej czynności. Można
rozważać stosowanie zmniejszonej dawki podtrzymującej (patrz punkty
4.4 i 5,2).
Dzieci i młodzież: Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania
i skuteczności produktu Dexdor u dzieci w wieku od 0 do 18 lat.
Obecnie dostępne dane przedstawiono w punktach 4.8, 5.1 i 5.2, ale
nie jest możliwe podanie zaleceń dawkowania.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Dexdor należy podawać wyłącznie jako
rozcieńczona infuzja dożylna za pomocą zestawu do kontrolowanej
infuzji. Instrukcje dotyczące rozcieńczenia leku przed podaniem
podano w punkcie 6.6.
Dexdor - środki ostrożności
Produkt leczniczy Dexdor jest przeznaczony do podawania na
oddziale intensywnej terapii i nie zaleca się stosowania go w
innych warunkach. Podczas infuzji produktu Dexdor u wszystkich
pacjentów należy prowadzić ciągłe monitorowanie pracy serca. U
pacjentów bez zastosowanej intubacji należy monitorować
oddychanie.
Nie należy stosować produktu Dexdor jako środka indukującego
intubację ani w celu osiągnięcia sedaci podczas stosowania środka
zwiotczającego mięśnie.
Dexdor zmniejsza częstość akcji serca i obniża ciśnienie krwi za
pośrednictwem centralnej sympatolizy, ale w większym stężeniu
powoduje zwężenie naczyń obwodowych, co prowadzi do nadciśnienia
(patrz punkt 5.1). Dexdor zwykle nie wywołuje głębokiej sedacji i
pacjentów można łatwo wybudzić. Dlatego Dexdor nie jest odpowiedni
u pacjentów, którzy nie będą tolerować takiego profilu działania,
na przykład u pacjentów wymagających ciągłej głębokiej sedacji lub
z ciężką niestabilnością sercowonaczyniową.
Produktu Dexdor nie powinien być podawany w dawce nasycającej
ani bolusie, dlatego użytkownicy powinni być przygotowani do
wdrożenia innego rodzaju sedacji do kontroli pobudzenia pacjenta w
OIT lub podczas zabiegów, szczególnie przez pierwsze godziny ich
trwania.
Należy zachować ostrożność w przypadku podawania
deksmedetomidyny pacjentom z wcześniej występującą bradykardią.
Dane dotyczące działania produktu Dexdor u pacjentów, których
częstość skurczów serca wynosi < 60, są bardzo ograniczone i
należy zachować szczególną ostrożność w przypadku takich pacjentów.
Zazwyczaj bradykardia nie wymaga leczenia, ale w razie konieczności
reaguje na podanie leków przeciwcholinergicznych lub zmniejszenie
dawki produktu Dexdor. Pacjenci o dużej sprawności fizycznej i
spowolnionej częstości spoczynkowej skurczów serca mogą być
szczególnie wrażliwi na bradykardiogenne działanie agonistów
receptorów alfa 2 i zgłaszano przypadki przemijającego zahamowania
zatokowego.
Działanie produktu Dexdor obniżające ciśnienie krwi może mieć
duże znaczenie u pacjentów z wcześniej występującym niskim
ciśnieniem krwi (szczególnie, jeśli nie ustępuje po podaniu leków
wazopresyjnych), hipowolemią, przewlekłym niedociśnieniem krwi lub
zmniejszoną rezerwą czynnościową serca, jak u pacjentów z ciężką
dysfunkcją komorową i pacjentów w podeszłym wieku; w taki
przypadkach uzasadnione jest zachowanie szczególnej ostrożności
(patrz punkt 4.3). Zazwyczaj niedociśnienie nie wymaga specjalnego
leczenia, ale w razie potrzeby użytkownicy powinni być przygotowani
na interwencję polegającą na zmniejszeniu dawki, podaniu płynów
i/lub leków zwężających naczynia krwionośne.
U pacjentów z zaburzeniami obwodowej aktywności autonomicznej
(np. w związku z urazem rdzenia kręgowego) zmiany hemodynamiczne po
rozpoczęciu podawania produktu Dexdor mogą być bardziej nasilone.
Należy zachować ostrożność w przypadku leczenia takich
pacjentów.
Przemijające nadciśnienie obserwowano głównie podczas podawania
dawki wysycającej w związku z działaniem deksmedetomidyny
zwężającym obwodowe naczynia krwionośne; nie zaleca się stosowania
dawki wysycającej. Leczenie nadciśnienia na ogół nie było
konieczne, ale wskazane może być zmniejszenie szybkości ciągłej
infuzji.
Miejscowe zwężenie naczyń krwionośnych przy większym stężeniu
może mieć szczególne znaczenie u pacjentów z chorobą niedokrwienną
serca lub ciężką chorobą mózgowo-naczyniową. Chorych tych należy
objąć ścisłą obserwacją. Jeśli u pacjentów pojawią się objawy
choroby niedokrwiennej mięśnia sercowego lub mózgu należy rozważyć
zmniejszenie dawki lub przerwanie podawania produktu.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania deksmedetomidyny w
skojarzeniu z innymi substancjami o działaniu uspokajającym lub na
układ krążenia, ponieważ może wystąpić efekt addycyjny.
Zauważono, że niektórzy pacjenci otrzymujący produkt Dexdor po
stymulacji byli pobudzeni i przytomni. Sam ten fakt nie dowodzi
nieskuteczności leku, gdy brak innych klinicznych oznak i
objawów.
Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów z
ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ zwiększenie dawki
może zwiększać ryzyko działań niepożądanych, nadmiernej sedacji lub
przedłużonego działania produktu ze względu na zmniejszony klirens
deksmedetomidyny u takich pacjentów.
Nie wydaje się, aby produkt Dexdor hamował napady drgawkowe i
nie powinien być stosowany jako jedyny lek w stanach
padaczkowych.
Doświadczenie dotyczące stosowania produktu Dexdor w ciężkich
zaburzeniach neurologicznych, takich jak urazy głowy i po operacji
neurochirurgicznej, jest ograniczone. W takich przypadkach produkt
należy stosować ostrożnie, zwłaszcza jeśli wymagana jest głęboka
sedacja. Produkt Dexdor może zmniejszać przepływ krwi w mózgu, co
należy brać pod uwagę podczas wyboru leku.
Po nagłym odstawieniu długotrwale stosowanych agonistów
receptorów alfa 2 rzadko występował zespół odstawienia. Należy brać
taką możliwość pod uwagę, jeśli u pacjenta występuje pobudzenie i
nadciśnienie wkrótce po przerwaniu podawania deksmedetomidyny.
Nie wiadomo, czy stosowanie deksmedetomidyny jest bezpieczne u
pacjentów wrażliwych na hipertermię złośliwą, dlatego nie zaleca
się u nich stosowania tego leku. Należy przerwać stosowanie
produktu Dexdor w razie uporczywej niewyjaśnionej gorączki.
Dexdor - przedawkowanie
Zarówno w badaniach klinicznych, jak i w danych po wprowadzeniu
produktu do obrotu, zgłaszano kilka przypadków przedawkowania
deksmedetomidyny. Największa szybkość infuzji
deksmedetomidyny zgłaszana w takich przypadkach osiągała 60
µg/kg/h przez 36 minut i 30 µg/kg/h przez 15 minut odpowiednio u
20-miesięcznego dziecka i u dorosłego pacjenta. Do najczęściej
występujących działań niepożądanych związanych z przedawkowaniem
należała bradykardia, niedociśnienie, nadmierne uspokojenie,
senność i zatrzymanie akcji serca.
W razie przedawkowania z objawami klinicznymi należy zmniejszyć
lub przerwać infuzję deksmedetomidyny. Spodziewane działania
dotyczą głównie układu krążenia i należy je leczyć zgodnie ze
wskazaniem klinicznym (patrz punkt 4.4). Po zastosowaniu większego
stężenia leku nadciśnienie może być bardziej widoczne niż
niedociśnienie. W badaniach klinicznych przypadki zahamowania
zatokowego ustępowały samoistnie lub po zastosowaniu atropiny i
glikopirolanu. W pojedynczych przypadkach znacznego przedawkowania
powodującego zatrzymanie akcji serca wymagana była resuscytacja.
Żaden przypadek przedawkowania nie spowodował zgonu pacjenta.
Dexdor - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
Zaawansowany blok serca (2 lub 3 stopnia), jeśli nie jest
stosowana stymulacja serca.
Niekontrolowane niedociśnienie tętnicze.
Ostre choroby naczyniowo-mózgowe.
Dexdor - działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych po podaniu
deksmedetomidyny należą niedociśnienie, nadciśnienie i bradykardia,
występujące odpowiednio u 25%, 15% i 13% pacjentów. Niedociśnienie
i bradykardia są również najczęstszymi ciężkimi działaniami
związanymi z deksmedetomidyną występującymi odpowiednio u 1,7% i
0,9% losowo wybranych pacjentów Oddziału Intensywnej Terapii
(OIT).
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Działania niepożądane wymienione w Tabeli 1 pochodzą z zebranych
danych z badań klinicznych przeprowadzonych w oddziałach
intensywnej terapii i obejmujących 3 137 losowo wybranych pacjentów
(u 1 879 pacjentów stosowano deksmedetomidynę, u 864 – preparat
aktywny, a u 394 pacjentów - placebo).
Działania niepożądane podano zgodnie z częstością występowania,
od najczęstszych, zgodnie z następującą klasyfikacją: bardzo często
( > 1/10); często ( > 1/100 do < 1/10);
niezbyt często ( > 1/1000 do < 1/100), rzadko (
> 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10
000).
Tabela 1. Działania niepożądane
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: Hiperglikemia, hipoglikemia
Niezbyt często: Kwasica metaboliczna, hipoalbuminemia
Zaburzenia psychiczne
Często: Pobudzenie
Niezbyt często: Omamy
Zaburzenia serca
Bardzo często: Bradykardia*
Często: Choroba niedokrwienna serca lub zawał, tachykardia
Niezbyt często: Blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia,
zmniejszenie pojemności minutowej serca
Zaburzenia naczyniowe:
Bardzo często: Niedociśnienie*, nadciśnienie*
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Niezbyt często: Duszność
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: Nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej
Niezbyt często: Wzdęcie brzucha
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: Zespół odstawienia, hipertermia
Niezbyt często: Nieskuteczność leku, pragnienie
* Patrz punkt „Opis wybranych działań niepożądanych”
Opis wybranych działań niepożądanych
Niedociśnienie lub bradykardia o znaczeniu klinicznym powinny
być leczone zgodnie z opisem w punkcie 4.4.
U stosunkowo zdrowych uczestników badania nieleczonych na OIT,
którym podawano deksmedetomidynę, bradykardia rzadko prowadziła do
zahamowania zatokowego lub pauzy. Objawy ustępowały po podniesieniu
kończyn dolnych lub podaniu leków przeciwcholinergicznych, takich
jak atropina lub glikopirolan. W odosobnionych przypadkach, u
pacjentów z wcześniejszą bradykardią, nastąpiła progresja
bradykardii do okresów asystolii.
Nadciśnienie było związane ze stosowaniem dawki wysycającej i
takie działanie można zminimalizować, unikając podawania takiej
dawki lub zmniejszając szybkości infuzji lub wielkość dawki
wysycającej.
Dzieci i młodzież
Doświadczenie ze stosowaniem produktu u dzieci jest ograniczone,
a większość danych pochodzi z krótkotrwałej ekspozycji na produkt.
W piśmiennictwie omówiono pojedynczy przypadek bradykardii
hipotermicznej u noworodka.
Komentarze