Xylocaine 2% - dawkowanie
Podanie nadtwardówkowe lub okołonerwowe.
Podczas wykonywania wszystkich rodzajów znieczuleń z użyciem
lidokainy należy stosować wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć
niezamierzonego donaczyniowego podania leku. Zaleca się uważną
aspirację przed podaniem i podczas podawania leku w celu uniknięcia
podania donaczyniowego. Jeśli podaje się duże dawki, np. w
blokadzie zewnątrzoponowej, zaleca się zastosowanie dawki próbnej
od 3 do 5 ml roztworu lidokainy z epinefryną. Niezamierzone podanie
donaczyniowe leku można rozpoznać na podstawie przemijającego
przyspieszenia czynności serca. Po podaniu dawki próbnej należy
przez 5 minut uważnie kontrolować czynności fizjologiczne pacjenta
i utrzymywać z nim kontakt słowny. Dawkę główną należy wstrzykiwać
powoli, z szybkością od 25 do 50 mg/min, lub podawać w
dawkach podzielonych. Jednocześnie należy uważnie kontrolować
czynności fizjologiczne pacjenta i utrzymywać z nim kontakt słowny.
W razie wystąpienia nawet łagodnych objawów toksyczności należy
natychmiast przerwać podawanie leku. Zaleca się również podanie
dawki próbnej (3 do 5 ml lidokainy), aby uniknąć nieumyślnej
blokady podpajęczynówkowej. Dawka leku, która ma być podana
pacjentowi, zależy od wielkości obszaru, który ma być znieczulony,
jego unaczynienia, liczby segmentów, które mają być znieczulone,
techniki znieczulenia oraz indywidualnej tolerancji leku przez
pacjenta. Obowiązuje zasada podawania najmniejszej dawki
skutecznej.
W poniższej tabeli przedstawiono zalecenia dotyczące dawkowania
preparatu Xylocaine 2% w najczęściej wykonywanych znieczuleniach u
dorosłego pacjenta i u dzieci starszych niż 12 lat. U dzieci,
pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów w złym stanie ogólnym dawkę
leku należy zmniejszyć.
Typ znieczulenia
|
Stężenie mg/ml
|
Dawka
ml
|
Dawka
mg
|
Początek działania min
|
Czas działania
godziny
|
Znieczulenie chirurgiczne
|
|
|
|
|
|
Znieczulenie zewnątrzoponowe w odcinku
lędźwiowyma
|
20
|
15-25
|
300-500
|
15-20
|
1,5-2
|
Znieczulenie zewnątrzoponowe w odcinku
piersiowyma
|
15
20
|
10-15
10-15
|
150-225
200-300
|
10-20
10-20
|
1-1,5
1,5-2
|
Znieczulenie zewnątrzoponowe w odcinku krzyżowyma
|
10
20
|
20-30
15-25
|
200-300
300-500
|
15-30
15-30
|
1-1,5
1,5-2
|
Odcinkowe znieczulenie dożylne (Bier’a)
|
|
|
|
|
|
a. Kończyna górnab
|
5
|
40
|
200
|
10-15
|
Do zwolnienia opaski
|
b. Kończyna dolnab opaska na udzie
|
5
|
60
|
300
|
10-15
|
Do zwolnienia opaski
|
b. Kończyna dolnab opaska na podudziu
|
5
|
40
|
200
|
10-15
|
Do zwolnienia opaski
|
Blokada dostawowac
|
5
10
|
≤60
≤40
|
≤300
≤400
|
5-10
5-10
|
30-60 minut po wypłukaniu
|
Znieczulenie nerwów obwodowych (znieczulenie małych nerwów i
nasiękowe
|
|
|
|
|
|
Znieczulenie nasiękowe
|
5
10
|
≤80
≤40
|
≤400
≤400
|
1-2
1-2
|
1,5-2
2-3
|
Znieczulenie nerwów palca metodą Obersta
|
10
|
1-5
|
10-50
|
2-5
|
1,5-2
|
Znieczulenie nerwów międzyżebrowych (jeden nerw)
Maksymalna ilość jednocześnie znieczulanych nerwów nie powinna
być większa niż osiem (≤8)
|
10
15
|
2-5
2-4
|
20-50
30-60
|
3-5
3-5
|
1-2
2-3
|
Znieczulenie pozagałkowe
|
20
|
4
|
80
|
3-5
|
1,5-2
|
|
10
|
10-15
|
100-150
|
3-5
|
1,5-2
|
Znieczulenie nerwów sromowych (każda strona)
|
10
|
10
|
100
|
5-10
|
1,5-2
|
Blokady dużych nerwów
|
|
|
|
|
|
Znieczulenie nerwów okołoszyjkowych (każda strona)
|
10
|
10
|
100
|
3-5
|
1-1,5
|
Splot ramienny
|
|
|
|
|
|
Blokada pachowa
|
10
15
|
40-50
30-50
|
400-500
450-600
|
15-30
15-30
|
1,5-2
1,5-3
|
Dostęp nadobojczykowy, między mięśniami pochyłymi, blokada
podobojczykowa okołonaczyniowa – Winnie’go
|
10
15
|
30-40
20-30
|
400-500
300-450
|
15-30
15-30
|
1,5-2
1,5-3
|
Nerw kulszowy
|
15
20
|
15-20
15-20
|
225-300
300-400
|
15-30
15-30
|
2-3
2-3
|
3 w 1 – (nerw udowy, zasłonowy i skórny boczny)
|
10
15
|
30-40
30
|
300-400
450
|
15-30
15-30
|
1,5-2
2-3
|
a)
Dawka uwzględnia dawkę testową
b)
Nie należy wypuszczać powietrza z opaski przez 20 minut po
podaniu leku c)
Po dopuszczeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki
chondrolizy u pacjentów otrzymujących ciągłe wlewy dostawowe
miejscowych środków znieczulających w okresie pooperacyjnym.
Xylocaine nie jest zatwierdzone w tym wskazaniu (Patrz punkt
4.4).
Roztwór do wstrzykiwań, Xylocaine 2%, zawierający
metyloparahydroksybenzoesan (metyloparaben) jako środek
konserwujący, to jest: roztwór dostępny w fiolkach wielodawkowych
nie powinien być stosowany w znieczuleniu podawanym dooponowo, do
przestrzeni podpajęczynówkowej, do- lub zagałkowo.
Dzieci w wieku od 1 roku do 12 lat
W poniższej tabeli przedstawiono zalecenia dotyczące dawkowania
preparatu Xylocaine 2% u dzieci. U dzieci z nadwagą należy rozważyć
zmniejszenie dawki do ilości odpowiedniej dla prawidłowej masy
ciała. Należy uwzględnić czynniki mogące wpływać na przebieg
znieczulenia.
Dawka u dzieci powinna być obliczona w oparciu o masę ciała do 5
mg/kg masy ciała.
Typ znieczulenia
|
Stężenie mg/ml
|
Dawka
ml
|
Dawka mg
|
Początek działania min
|
Czas działania
godziny
|
Znieczulenie zewnątrzoponowe w odcinku krzyżowym
a
|
10
|
0,5 ml/kg
|
5 mg/kg
|
10-15
|
1-1,5
|
Roztwór do wstrzykiwań, Xylocaine 2%, zawierający
metyloparahydroksybenzoesan (metyloparaben) jako środek
konserwujący, to jest: roztwór dostępny w fiolkach wielodawkowych
nie powinien być stosowany w znieczuleniu podawanym dooponowo, do
przestrzeni podpajęczynówkowej, do- lub zagałkowo.
Xylocaine 2% - środki ostrożności
Znieczulenia regionalne powinny być wykonywane w ośrodkach
zatrudniających przeszkolony personel, dysponujący wyposażeniem i
lekami koniecznymi do monitorowania i resuscytacji pacjenta.
Podczas wykonywania większości blokad należy przed zabiegiem
zapewnić dostęp do żyły pacjenta. Lekarz prowadzący znieczulenie
powinien być odpowiednio wyszkolony oraz znać metody diagnozowania
działań niepożądanych i (lub) ostrych objawów toksyczności oraz
postępowania w razie ich wystąpienia.
W każdym przypadku przedawkowania preparatu lub niezamierzonego
podania donaczyniowego mogą wystąpić ostre, ogólnoustrojowe objawy
toksyczności.
Należy zachować szczególne środki ostrożności, stosując
znieczulenie zewnątrzoponowe u pacjentów z niewydolnością układu
krążenia, ze względu na mniejsze możliwości kompensowania zmian
związanych z wydłużonym czasem przewodzenia
przedsionkowo-komorowego, które mogą wystąpić po zastosowaniu leków
miejscowo znieczulających.
Lidokaina jest metabolizowana w wątrobie. Dlatego lidokainę
należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby
lub ze zmniejszonym przepływem wątrobowym. Lidokainę należy
stosować ostrożnie u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek.
Podczas znieczulenia zewnątrzoponowego, bez względu na rodzaj
stosowanego leku, może wystąpić hipotensja oraz bradykardia. Ryzyko
wystąpienia tych objawów można zmniejszyć przez podanie przed
znieczuleniem roztworów elektrolitów lub koloidów dożylnie. W razie
wystąpienia hipotensji należy podać dożylnie efedrynę w dawce 5 do
10 mg. W razie potrzeby dawkę tę można powtórzyć. U pacjentów z
hipowolemią o różnej etiologii (krwawienia, odwodnienie) lub u
pacjentów z zaburzonym powrotem żylnym, spowodowanym np. przez
znaczne wodobrzusze, duży guz w jamie brzusznej lub zaawansowaną
ciążę, może dojść do znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego. U
pacjentów z niewydolnością krążenia należy unikać istotnej
klinicznie hipotensji, ze względu na zaburzone mechanizmy
kompensacyjne.
U pacjentów z hipowolemią podczas znieczulenia zewnątrzoponowego
może dojść do nagłego i znacznego obniżenia ciśnienia
tętniczego.
Podczas znieczulenia zewnątrzoponowego może dojść do porażenia
mięśni międzyżebrowych, co u pacjentów z wysiękiem opłucnowym może
doprowadzić do zaburzeń oddechowych. Jeżeli znieczulenie
zewnątrzoponowe jest wykonywane u pacjenta z posocznicą, zwiększa
się ryzyko wystąpienia ropnia wewnątrz kanału kręgowego w okresie
pooperacyjnym.
Znieczulenie okołoszyjkowe wykonywane u kobiet w ciąży może
doprowadzić do wystąpienia u płodu działań niepożądanych
(tachykardia lub bradykardia) częściej niż po stosowaniu innych
technik znieczulenia.
Znieczulenia regionalne wykonywane w okolicy głowy i szyi
(włącznie ze znieczuleniem pozagałkowym, znieczuleniami
stomatologicznymi i znieczuleniem zwoju gwiaździstego) są związane
z większym ryzykiem dotętniczego podania leku. W tych przypadkach
nawet po małych dawkach środków miejscowo znieczulających mogą
wystąpić ogólnoustrojowe objawy toksyczności. W rzadkich
przypadkach, w trakcie znieczulenia pozagałkowego może dojść do
przedostania się preparatu do przestrzeni podpajęczynówkowej, co
może doprowadzić do przemijającej ślepoty, zatrzymania krążenia,
bezdechu i drgawek. Dlatego podczas wykonywania znieczulenia
pozagałkowego, podobnie jak w przypadku innych znieczuleń
regionalnych, powinien być obecny przeszkolony personel dysponujący
niezbędnym sprzętem i lekami. Stosowanie środków miejscowo
znieczulających do znieczuleń okołogałkowych i pozagałkowych może
powodować także trwałą dysfunkcję mięśni ocznych.
Należy zachować ostrożność, stosując lidokainę u pacjentów z
blokiem przedsionkowo-komorowym II lub III stopnia, ponieważ środki
miejscowo znieczulające mogą hamować czynność układu przewodzącego
serca.
Pacjenci zażywający leki przeciwarytmiczne klasy III (np.
amiodaron), u których stosowany jest preparat Xylocaine 2%, powinni
znajdować się pod ścisłą obserwacją i należy rozważyć u nich
monitorowanie zapisu EKG. Działania lidokainy i leków
przeciwarytmicznych klasy III mogą się sumować.
Leki zmniejszające klirens lidokainy (np. cymetydyna lub
betaadrenolityki) mogą powodować potencjalnie toksyczne stężenie
lidokainy w osoczu, szczególnie gdy jest ona podawana w dużych
dawkach powtarzanych, przez długi czas. Interakcja ta wydaje się
nie mieć znaczenia klinicznego, kiedy lidokaina jest podawana
krótkotrwale w zalecanych dawkach.
U pacjentów z ostrą porfirią należy zastosować odpowiednie
środki ostrożności. Jest prawdopodobne, że Xylocaine 2% może
nasilać objawy porfirii, dlatego należy ją stosować u pacjentów z
ostrą porfirią tylko w przypadku poważnych wskazań.
Po dopuszczeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki
chondrolizy u pacjentów otrzymujących w okresie pooperacyjnym
miejscowe środki znieczulające poprzez ciągły wlew dostawowy.
Większość zgłaszanych przypadków chondrolizy dotyczyło stawu
ramiennego. Ciągły wlew dostawowy nie jest zatwierdzonym wskazaniem
dla leku Xylocaine 2%.
Roztwór do wstrzykiwań, Xylocaine 2%, zawierający
metyloparahydroksybenzoesan (metyloparaben) jako środek
konserwujący, to jest: roztwór dostępny w fiolkach wielodawkowych,
nie powinien być stosowany w znieczuleniu podawanym dooponowo, do
przestrzeni podpajęczynówkowej, do- lub zagałkowo.
Xylocaine 2% - przedawkowanie
Objawy
Objawy przedawkowania dotyczą przede wszystkim układu krążenia
oraz ośrodkowego układu nerwowego. Wystąpienie działań toksycznych
wiąże się z dużym stężeniem lidokainy w osoczu, co może być
spowodowane podaniem bardzo dużej dawki leku, szybkim wchłonięciem
się leku do krążenia ogólnoustrojowego lub niezamierzonym podaniem
donaczyniowym (patrz punkt 4.4). Objawy ze strony układu nerwowego
są podobne dla wszystkich środków miejscowo znieczulających o
budowie amidowej, przy czym zależnie od zastosowanego leku różne
jest nasilenie objawów (zarówno ilościowe, jak i jakościowe) ze
strony układu krążenia.
Przypadkowe podanie donaczyniowe może wywołać natychmiastowe
wystąpienie objawów zatrucia (w ciągu kilku sekund do kilku minut
od podania). W razie przedawkowania leku objawy zatrucia występują
później (15 do 60 minut od podania), gdyż w takiej sytuacji
stężenie leku we krwi zwiększa się wolniej.
Objawy zatrucia ze strony ośrodkowego układu nerwowego narastają
stopniowo. Początkowo obserwuje się takie objawy, jak drętwienie
ust i wokół ust, drętwienie języka, zawroty głowy, szumy w uszach i
przeczulica słuchowa, zaburzenia widzenia. Następnie występują
zaburzenia artykulacji i skurcze mięśni, które mogą poprzedzać
wystąpienie uogólnionych drgawek. Do kolejnych objawów należą:
utrata przytomności i drgawki typu grand mal, które trwają
od kilku sekund do kilku minut. Ze względu na zwiększoną aktywność
mięśniową oraz zaburzenia oddychania podczas drgawek szybko
dochodzi do hipoksji i hiperkapnii. W ciężkich przypadkach może
nawet dojść do zatrzymania oddechu. Kwasica nasila działanie
toksyczne środków miejscowo znieczulających. Objawy zatrucia ze
strony układu sercowo-naczyniowego występują w razie dużego
ogólnoustrojowego stężenia lidokainy. Do objawów tych należą:
znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego, bradykardia, zaburzenia
rytmu serca (blok przedsionkowo-komorowy, częstoskurcz komorowy,
migotanie przedsionków) oraz zatrzymanie czynności serca.
Jeśli pacjent nie otrzymuje leków znieczulających ogólnie lub
dużych dawek leków uspokajających, np. pochodnych benzodiazepiny
lub barbituranów, to objawy zatrucia ze strony układu
sercowo-naczyniowego są zwykle poprzedzone wystąpieniem objawów
zatrucia ze strony ośrodkowego układu nerwowego.
Objawy ustępują po redystrybucji leku z ośrodkowego układu
nerwowego oraz w wyniku jego metabolizmu i wydalania. Powrót do
stanu sprzed podania leku następuje szybko, o ile nie podano bardzo
dużych dawek leku.
Postępowanie w razie wystąpienia ostrych objawów
toksyczności
Leczenie pacjentów, u których wystąpiły ostre objawy
toksyczności, ma na celu przede wszystkim przerwanie napadu drgawek
oraz zapewnienie odpowiedniego natlenowania pacjenta. Jeśli jest to
konieczne, należy zastosować wentylację wspomaganą lub
kontrolowaną. W razie wystąpienia drgawek należy podać dożylnie lek
przeciwdrgawkowy, np. tiopental w dawce od 100 do 200 mg lub
diazepam w dawce od 5 do 10 mg. Można również podać dożylnie
sukcynylocholinę w dawce od 50 do 100 mg, jednak w tym przypadku
należy pacjenta zaintubować dotchawiczo i wdrożyć pełne
postępowanie jak u pacjenta po zwiotczeniu mięśni.
Po ustąpieniu drgawek i zapewnieniu prawidłowej wentylacji płuc
nie jest konieczne wdrożenie innego leczenia. W razie wystąpienia
hipotensji należy zastosować leki obkurczające naczynia, najlepiej
o działaniu inotropowym dodatnim, np. efedrynę w dawce od 5 do 10
mg dożylnie. W razie zatrzymania czynności serca po zastosowaniu
lidokainy należy rozpocząć resuscytację. Jeśli jest to konieczne,
należy zastosować również defibrylację elektryczną. Aby uzyskać
powrót hemodynamicznie wydolnej czynności serca, może być konieczne
prowadzenie resuscytacji przez długi czas. Należy także rozpocząć
leczenie kwasicy.
Xylocaine 2% - przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na środki miejscowo znieczulające z grupy
amidów lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Nadwrażliwość na metylo- i (lub)
propyloparahydroksybenzoesan (metylo- i(lub) propyloparaben) lub na
ich metabolit, kwas paraaminobenzoesowy (PABA). Należy unikać
stosowania roztworu lidokainy zawierającego parabeny u pacjentów z
nadwrażliwością na estry miejscowo działających środków
znieczulających i ich metabolit, PABA.
• Ogólne przeciwwskazania do stosowania poszczególnych
rodzajów znieczulenia miejscowego.
• Lidokainy nie należy stosować do znieczulenia
zewnątrzoponowego u pacjentów ze znaczną hipotensją (np. we
wstrząsie kardiogennym lub hipowolemicznym).
Xylocaine 2% - działania niepożądane
Działania niepożądane wywołane bezpośrednio przez lek są
niekiedy trudne do odróżnienia od fizjologicznych skutków blokady
nerwów (np. spadek ciśnienia tętniczego, bradykardia),
bezpośredniego skutku nakłucia igłą (np. uszkodzenie nerwu) lub
stanowią pośredni skutek nakłucia (np. krwiak podtwardówkowy).
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstość
występowania ((bardzo często ≥10, często ≥1/100, < 1/10; niezbyt
często ≥1/1000, < 1/100; rzadko ≥1/10 000, < 1/1000; bardzo
rzadko < 1/10 000).
Zaburzenia naczyń
Bardzo często : niedociśnienie
Często: nadciśnienie
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: nudności
Często: wymioty.
Zaburzenia układu nerwowego
Często: parestezje, zawroty głowy.
Niezbyt często: objawy toksyczności ze strony ośrodkowego układu
nerwowego (drgawki, uczucie drętwienia wokół ust, drętwienie
języka, przeczulica słuchowa, zaburzenia widzenia, utrata
przytomności, drżenia mięśniowe, zawroty głowy, szum w uszach,
zaburzenia wymowy). Rzadko: neuropatia, uszkodzenia nerwów
obwodowych, zapalenie pajęczynówki.
Zaburzenia serca
Często: bradykardia
Rzadko: zatrzymanie krążenia, zaburzenia rytmu serca.
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje alergiczne (w najcięższych przypadkach wstrząs
anafilaktyczny).
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia Rzadko: depresja oddechowa.
Zaburzenia oka
Rzadko: podwójne widzenie.
Komentarze