Ciprinol - opis
Produkt leczniczy Ciprinol jest wskazany do leczenia
następujących zakażeń (patrz punkt 4.4 i 5.1).
Przed rozpoczęciem terapii należy zwrócić szczególną uwagę na
dostępne informacje dotyczące oporności na cyprofloksacynę.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego
stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Dorośli
• Zakażenia dolnych dróg oddechowych wywołane przez
bakterie Gram-ujemne
- zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc,
- zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy lub
rozstrzenie oskrzeli,
- zapalenie płuc.
• Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego.
• Zakażenie przewlekłego zapalenia zatok, szczególnie
spowodowane przez bakterie Gramujemne.
• Zakażenia układu moczowego.
• Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej lub szyjki
macicy.
• Zapalenie jądra i najądrza, w tym wywołane przez
Neisseria gonorrhoeae.
• Zapalenie narządów miednicy mniejszej, w tym wywołane
przez Neisseria gonorrhoeae. Jeżeli podejrzewa się lub
rozpozna, że wyżej wymienione zakażenia układu płciowego wywołane
są przez Neisseria gonorrhoeae, to szczególnie istotne jest
uzyskanie lokalnych danych na temat rozpowszechnienia oporności na
cyprofloksacynę i potwierdzenie wrażliwości na podstawie badań
laboratoryjnych.
• Zakażenia układu pokarmowego (np. biegunka
podróżnych).
• Zakażenia w obrębie jamy brzusznej.
• Zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez bakterie
Gram-ujemne.
• Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego.
• Zakażenia kości i stawów.
• Leczenie zakażeń u pacjentów z neutropenią.
• Zapobieganie zakażeniom u pacjentów z neutropenią.
• Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez
Neisseria meningitidis.
• Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po
kontakcie z bakteriami i leczenie).
Dzieci i młodzież
• Zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy,
wywołane przez Pseudomonas aeruginosa.
• Powikłane zakażenia układu moczowego oraz odmiedniczkowe
zapalenie nerek.
• Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po
kontakcie z bakteriami i leczenie).
Cyprofloksacynę można także zastosować do leczenia ciężkich
zakażeń u dzieci i młodzieży, jeżeli uzna się to za konieczne.
Leczenie powinni zalecać wyłącznie lekarze, którzy mają
doświadczenie w leczeniu mukowiscydozy i (lub) ciężkich zakażeń u
dzieci i młodzieży (patrz punkty 4.4 i 5.1).
Ciprinol - skład
Każda tabletka powlekana zawiera 250 mg cyprofloksacyny, w
postaci chlorowodorku cyprofloksacyny jednowodnego.
Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg cyprofloksacyny, w
postaci chlorowodorku cyprofloksacyny jednowodnego.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Ciprinol, 250 mg, tabletki powlekane: białe, okrągłe, z rowkiem
podziału z jednej strony. Ciprinol, 500 mg, tabletki powlekane:
białe, owalne, z rowkiem podziału z jednej strony.
Ciprinol - dawkowanie
Dawka zależy od wskazania, ciężkości i miejsca zakażenia,
wrażliwości na cyprofloksacynę drobnoustrojów wywołujących
zakażenia, czynności nerek pacjenta oraz u dzieci i młodzieży, od
masy ciała.
Czas trwania leczenia zależy od ciężkości choroby oraz od jej
przebiegu klinicznego i bakteriologicznego.
Podczas leczenia zakażeń wywołanych przez niektóre bakterie (np.
Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter lub
Staphylococcus spp.) może być konieczne podawanie większych
dawek cyprofloksacyny oraz stosowanie w skojarzeniu z innymi
odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi.
W zależności od drobnoustroju wywołującego zakażenie, podczas
leczenia niektórych zakażeń (np. zapalenie narządów miednicy
mniejszej, zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zakażenia u
pacjentów z neutropenią i zakażenia kości i stawów) może być
konieczne zastosowanie w skojarzeniu z innym odpowiednim lekiem
przeciwbakteryjnym.
Dorośli
Wskazania
|
Dawka dobowa
|
Całkowity czas trwania
leczenia (w tym ewentualne
wstępne leczenie pozajelitowe cyprofloksacyną)
|
Zakażenia dolnych dróg oddechowych
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
7 do 14 dni
|
Zakażenia górnych dróg oddechowych
|
Ostre nasilenie przewlekłego zapalenia zatok
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
7 do 14 dni
|
Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
7 do 14 dni
|
|
Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego
|
750 mg 2 razy na dobę
|
Od 28 dni do 3 miesięcy
|
Zakażenia układu moczowego
|
Niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego
|
250 mg 2 razy na dobę do 500 mg 2 razy na
dobę
|
3 dni
|
u kobiet przed menopauzą można zastosować 500 mg w pojedynczej
dawce
|
Powikłane zapalenie pęcherza moczowego, niepowikłane
odmiedniczkowe zapalenie nerek
|
500 mg 2 razy na dobę
|
7 dni
|
Powikłane odmiedniczkowe zapalenie nerek
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
co najmniej 10 dni;
w szczególnych przypadkach
(np. ropień) można stosować dłużej niż 21 dni
|
Zapalenie gruczołu krokowego
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
2 do 4 tygodni (ostre) do 4 do
6 tygodni (przewlekłe)
|
Zapalenie narządów rozrodczych
|
Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy
|
500 mg w jednej dawce
|
1 dzień (pojedyncza dawka)
|
Zapalenie jądra i najądrza, zapalenie narządów miednicy
mniejszej
|
500 mg 2 razy na dobę
do 750 mg dwa razy na
dobę
|
co najmniej 14 dni
|
Zakażenia układu pokarmowego
i zakażenia w obrębie jamy brzusznej
|
Biegunka wywołana przez bakterie, w tym przez Shigella
spp. inne niż Shigella dysenteriae typu 1, oraz leczenie
empiryczne biegunki podróżnych
|
500 mg 2 razy na dobę
|
1 dzień
|
Biegunka wywołana przez Shigella dysenteriae typu 1
|
500 mg 2 razy na dobę
|
5 dni
|
Biegunka wywołana przez Vibrio cholerae
|
500 mg 2 razy na dobę
|
3 dni
|
Dur brzuszny
|
500 mg 2 razy na dobę
|
7 dni
|
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej wywołane przez bakterie
Gram-ujemne
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
5 do 14 dni
|
Zakażenia skóry i tkanek miękkich
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
7 do 14 dni
|
Zakażenia kości i stawów
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
maksymalnie 3 miesiące
|
Leczenie zakażeń lub zapobieganie im u pacjentów z neutropenią.
Cyprofloksacynę należy podawać w skojarzeniu z odpowiednimi lekami
przeciwbakteryjnymi, zgodnie z obowiązującymi wytycznymi
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
leczenie należy kontynuować
przez cały okres występowania
neutropenii
|
Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom
|
500 mg w jedynej
|
1 dzień (pojedyncza dawka)
|
wywołanym przez Neisseria meningitidis
|
dawce
|
|
Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie z
bakteriami i leczenie) u pacjentów, którzy mogą przyjmować lek
doustnie i kiedy jest to uzasadnione klinicznie; jeśli podejrzewa
się lub potwierdzi kontakt z laseczką wąglika, należy jak
najszybciej rozpocząć podawanie leku
|
500 mg 2 razy na dobę
|
60 dni od potwierdzenia kontaktu z Bacillus anthracis
|
Dzieci i młodzież
Wskazania
|
Dawka dobowa
|
Całkowity czas trwania
leczenia (w tym ewentualne wstępne leczenie
pozajelitowe)
|
Mukowiscydoza
|
20 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę, maksymalnie 750 mg na jedną
dawkę
|
10 do 14 dni
|
Powikłane zakażenia układu moczowego i odmiedniczkowe zapalenie
nerek
|
10 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę do 20 mg/kg masy ciała 2 razy
na dobę, maksymalnie 750 mg na jedną dawkę
|
10 do 21 dni
|
Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie z
bakteriami i leczenie) u pacjentów, którzy mogą przyjmować lek
doustnie i kiedy jest to uzasadnione klinicznie. Jeśli podejrzewa
się lub potwierdzi kontakt z laseczką wąglika, należy jak
najszybciej rozpocząć podawanie leku
|
10 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę do 15 mg/kg masy ciała 2 razy
na dobę, maksymalnie 500 mg na jedną dawkę
|
60 dni od potwierdzenia kontaktu z Bacillus anthracis
|
Inne ciężkie zakażenia
|
20 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę, maksymalnie 750 mg na jedną
dawkę
|
Zależnie od rodzaju zakażenia
|
Pacjenci w podeszłym wieku
Pacjentom w podeszłym wieku należy podawać dawkę dobraną do
ciężkości zakażenia i klirensu kreatyniny.
Zaburzenia czynności nerek i wątroby
Zalecana dawka początkowa i podtrzymująca u pacjentów z
zaburzeniem czynności nerek:
Klirens kreatyniny [ml/min/1,73 m2]
|
Stężenie kreatyniny w surowicy
[µmol/l]
|
Dawka doustna
|
> 60
|
< 124
|
Patrz typowe dawkowanie
|
30-60
|
124-168
|
250-500 mg co 12 h
|
< 30
|
> 169
|
250-500 mg co 24 h
|
Pacjenci poddawani hemodializie
|
> 169
|
250-500 mg co 24 h (po dializie)
|
Pacjenci poddawani dializie otrzewnowej
|
> 169
|
250-500 mg co 24 h
|
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki
nie jest konieczna.
Nie przeprowadzono badań dotyczących dawkowania u dzieci z
zaburzeniem czynności nerek i (lub) wątroby.
Sposób podawania
Tabletki należy popijać płynem, nie rozgryzać. Można je podawać
z posiłkami lub bez. Substancja czynna wchłania się szybciej, jeśli
lek jest przyjmowany na pusty żołądek. Cyprofloksacyny nie należy
podawać z produktami nabiałowymi (np. mleko, jogurt) ani z sokami
owocowymi wzbogacanymi minerałami (np. sok pomarańczowy z dodatkiem
wapnia) (patrz punkt 4.5).
W ciężkich przypadkach lub wówczas, gdy pacjent nie może przyjąć
tabletek (np. pacjenci żywieni dojelitowo) zaleca się leczenie
dożylnymi postaciami cyprofloksacyny do momentu, w którym będzie
można podać doustne postaci leku.
Ciprinol - środki ostrożności
Ciężkie zakażenia i zakażenia o etiologii mieszanej z
drobnoustrojami Gram-dodatnimi i beztlenowymi
Monoterapia cyprofloksacyną nie jest przeznaczona do leczenia
ciężkich zakażeń ani żadnych zakażeń, które mogą być wywołane przez
bakterie Gram-dodatnie i beztlenowe. W takich zakażeniach
cyprofloksacynę należy podawać w skojarzeniu z innymi odpowiednimi
lekami przeciwbakteryjnymi.
Zakażenia paciorkowcami (w tym Streptococcus
pneumoniae)
Cyprofloksacyna nie jest zalecana do leczenia zakażeń układu
oddechowego, wywołanych przez paciorkowce, ze względu na
niewystarczającą skuteczność.
Zakażenia układu płciowego
Zapalenie jądra i najądrza oraz zapalenie narządów miednicy
mniejszej może być wywołane przez oporny na fluorochinolony szczep
Neisseria gonorrhoeae. Cyprofloksacynę należy podawać w
skojarzeniu z innym lekiem przeciwbakteryjnym, chyba że pewne jest,
że zakażenie nie jest wywołane przez Neisseria gonorrhoeae
oporne na cyprofloksacynę. Jeśli po 3 dniach leczenia nie
zaobserwuje się klinicznej poprawy, należy rozważyć inne sposoby
leczenia.
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej
Dane dotyczące skuteczności cyprofloksacyny w leczeniu zakażeń
pooperacyjnych w obrębie jamy brzusznej są ograniczone.
Biegunka podróżnych
Wybierając cyprofloksacynę należy wziąć pod uwagę informacje
dotyczące oporności na cyprofloksacynę drobnoustrojów występujących
w odwiedzanych krajach.
Zakażenia kości i stawów
Cyprofloksacynę należy stosować w leczeniu skojarzonym z innymi
lekami przeciwbakteryjnymi zgodnie z wynikami badań
mikrobiologicznych.
Płucna postać wąglika
Stosowanie u ludzi ustalono na podstawie danych dotyczących
wrażliwości in vitro oraz danych z badań przeprowadzonych na
zwierzętach i ograniczonych danych z badań z udziałem ludzi.
Podczas leczenia tych zakażeń lekarze powinni kierować się
narodowymi i (lub) międzynarodowymi zaleceniami dotyczącymi
leczenia wąglika.
Dzieci i młodzież
Cyprofloksacynę u dzieci i młodzieży należy stosować zgodnie z
dostępnymi oficjalnymi wytycznymi.
Leczenie cyprofloksacyną powinni zalecać wyłącznie lekarze,
którzy mają doświadczenie w leczeniu mukowiscydozy i (lub) ciężkich
zakażeń u dzieci i młodzieży.
Udowodniono, że cyprofloksacyna powoduje artropatię obciążonych
stawów u niedojrzałych zwierząt. Dane dotyczące bezpieczeństwa,
pochodzące z zawierającego podwójnie ślepą próbę, randomizowanego
badania, w którym oceniano zastosowanie cyprofloksacyny u
dzieci
(cyprofloksacyna: n = 335, średni wiek = 6,3 roku; leki
porównawcze: n = 349, średni wiek = 6,2 roku; przedział wieku = 1
do 17 lat) wskazały na następującą częstość występowania artropatii
przypuszczalnie związanej ze stosowaniem leku (w odróżnieniu od
objawów przedmiotowych i podmiotowych związanych ze stawami) do 42.
dnia od rozpoczęcia stosowania: 7,2% i 4,6%. Częstość występowania
artropatii związanej z lekiem w ciągu rocznej obserwacji wynosiła
odpowiednio 9,0% i 5,7%. Zwiększenie, wraz z upływem czasu,
częstości występowania artropatii o przypuszczalnym związku z
lekiem nie było istotne statystycznie pomiędzy grupami. Leczenie
można rozpocząć wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do
ryzyka ze względu na możliwe działania niepożądane związane ze
stawami i (lub) otaczającymi tkankami.
Zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy
Badania kliniczne obejmowały dzieci i młodzież w wieku od 5 do
17 lat. Doświadczenie w leczeniu dzieci w wieku od roku do 5 lat
jest ograniczone.
Powikłane zakażenia układu moczowego oraz odmiedniczkowe
zapalenie nerek
W zakażeniach układu moczowego należy rozważyć leczenie
cyprofloksacyną, jeżeli nie można zastosować innych metod leczenia
i decyzje należy oprzeć na wynikach dokumentacji
mikrobiologicznej.
Badania kliniczne obejmowały dzieci i młodzież w wieku od roku
do 17 lat.
Inne szczególnie ciężkie zakażenia
W innych ciężkich zakażeniach stosuje się, zgodnie z oficjalnymi
wytycznymi lub po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka,
jeśli nie można zastosować innego leczenia lub w przypadku
niepowodzenia terapii konwencjonalnej oraz kiedy dokumentacja
mikrobiologiczna uzasadnia użycie cyprofloksacyny.
Nie prowadzono badań klinicznych dotyczących zastosowania
cyprofloksacyny w szczególnie ciężkich zakażeniach innych niż
wymienione powyżej, więc doświadczenie kliniczne jest ograniczone.
Z tego względu zaleca się ostrożność w leczeniu pacjentów z takimi
zakażeniami.
Nadwrażliwość
Po podaniu pojedynczej dawki może wystąpić nadwrażliwość i
reakcje alergiczne, w tym anafilaksja i reakcje anafilaktoidalne,
mogące stanowić zagrożenie życia (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią
takie reakcje, należy przerwać stosowanie cyprofloksacyny i
rozpocząć odpowiednie leczenie.
Układ mięśniowo-szkieletowy
Cyprofloksacyny zwykle nie należy stosować u pacjentów z
chorobami (zaburzeniami) ścięgien, związanymi z wcześniejszym
leczeniem chinolonami. Tym niemniej, bardzo rzadko po
mikrobiologicznym potwierdzeniu czynnika wywołującego zakażenie i
ocenie stosunku korzyści do ryzyka można zalecić tym pacjentom
cyprofloksacynę do leczenia niektórych ciężkich zakażeń,
szczególnie jeśli standardowe leczenie było nieskuteczne lub
występuje oporność bakterii, a dane mikrobiologiczne mogą
uzasadniać zastosowanie cyprofloksacyny.
Już w ciągu pierwszych 48 godzin leczenia cyprofloksacyną może
wystąpić zapalenie ścięgien i zerwanie ścięgna (zwłaszcza ścięgna
Achillesa), niekiedy obustronne. Ryzyko zaburzeń ścięgien może być
podwyższone u pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów leczonych
jednocześnie kortykosteroidami (patrz punkt 4.8).
Jeżeli wystąpią jakiekolwiek objawy zapalenia ścięgien (np.
bolesny obrzęk, stan zapalny), należy przerwać leczenie
cyprofloksacyną. Chorą kończynę należy odciążyć.
Cyprofloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z
miastenią (patrz punkt 4.8).
Nadwrażliwość na światło
Wykazano, że cyprofloksacyna wywołuje reakcje nadwrażliwości na
światło. Pacjentom przyjmującym cyprofloksacynę należy zalecić, aby
podczas leczenia unikali bezpośredniego narażenia na intensywne
światło słoneczne lub promieniowanie UV (patrz punkt 4.8).
Ośrodkowy układ nerwowy
Wiadomo, że chinolony wywołują drgawki lub obniżają próg
drgawkowy. Cyprofloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z
zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego mogącymi predysponować do
wystąpienia drgawek. Jeśli drgawki wystąpią, należy odstawić
cyprofloksacynę (patrz punkt 4.8). Nawet po pierwszym podaniu
cyprofloksacyny mogą wystąpić reakcje psychotyczne. Rzadko depresja
lub psychoza mogą rozwinąć się w zachowania autoagresywne.
W takich sytuacjach należy przerwać leczenie.
U pacjentów otrzymujących cyprofloksacynę występowała
polineuropatia (zgłaszano objawy neurologiczne, takie jak: ból,
uczucie palenia, zaburzenia czucia czy osłabienie mięśni,
występujące pojedynczo lub w połączeniu). Leczenie cyprofloksacyną
należy przerwać u pacjentów, u których wystąpiły objawy neuropatii,
w tym ból, uczucie palenia, mrowienie, drętwienie i (lub)
osłabienie, żeby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych zmian (patrz
punkt 4.8).
Zaburzenia serca
Fluorochinolony, w tym cyprofloksacynę, należy stosować
ostrożnie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT,
takimi jak:
- wrodzony zespół długiego odstępu QT,
- jednoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT (np.
leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki
przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne), -
niewyrównane zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia,
hipomagnezemia),
- podeszły wiek,
- choroba serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia
sercowego, bradykardia).
(Patrz punkt 4.2. Stosowanie u pacjentów w wieku podeszłym oraz
punkty 4.5, 4.8 i 4.9).
Układ pokarmowy
Wystąpienie ciężkiej i uporczywej biegunki w trakcie lub po
zakończeniu leczenia (w tym kilka tygodni po leczeniu) może
wskazywać na związane ze stosowaniem antybiotyków zapalenie
okrężnicy (zagrażające życiu, z możliwym skutkiem śmiertelnym),
wymagające natychmiastowego leczenia (patrz punkt 4.8). W takich
przypadkach należy natychmiast przerwać stosowanie cyprofloksacyny
i rozpocząć odpowiednie leczenie. Przeciwwskazane są wówczas leki
hamujące perystaltykę jelit.
Nerki i układ moczowy
W związku ze stosowaniem cyprofloksacyny stwierdzano
występowanie kryształów w moczu (patrz punkt 4.8). Pacjentów
przyjmujących cyprofloksacynę należy dobrze nawodnić i unikać
nadmiernej zasadowości moczu.
Zaburzenia czynności nerek
Cyprofloksacyna jest głównie wydalana w postaci niezmienionej z
moczem. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy więc
dostosować dawkę, tak jak opisano w punkcie 4.2, aby uniknąć
działań niepożądanych związanych z kumulacją cyprofloksacyny.
Wątroba i drogi żółciowe
W związku ze stosowaniem cyprofloksacyny występowała martwica
wątroby i zagrażająca życiu niewydolność wątroby (patrz punkt 4.8).
W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów choroby wątroby
(takich jak: brak łaknienia, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd
lub tkliwość brzucha) leczenie należy przerwać.
Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
U pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
podczas leczenia cyprofloksacyną występowały reakcje hemolityczne.
Należy unikać stosowania cyprofloksacyny u tych pacjentów, chyba że
uzna się, że potencjalna korzyść przeważa nad ryzykiem. Wówczas
należy obserwować, czy u pacjenta nie wystąpi hemoliza.
Oporność
W trakcie lub po zakończeniu leczenia cyprofloksacyną może być
wyizolowany szczep bakteryjny oporny na cyprofloksacynę, mogący nie
powodować objawów nadkażenia. W wyniku długotrwałego leczenia lub
leczenia zakażeń szpitalnych i (lub) zakażeń wywołanych przez
gatunki Staphylococcus i Pseudomonas ryzyko
wyselekcjonowania opornych szczepów bakteryjnych może być
większe.
Cytochrom P450
Cyprofloksacyna hamuje CYP1A2, może więc spowodować zwiększenie
stężenia w osoczu równocześnie przyjmowanych substancji
metabolizowanych przez ten enzym (np. teofilina, klozapina,
olanzapina, ropinirol, tyzanidyna, duloksetyna). Jednoczesne
podawanie cyprofloksacyny i tyzanidyny jest przeciwwskazane.
Dlatego też należy uważnie obserwować czy u pacjentów przyjmujących
te substancje równocześnie z cyprofloksacyną nie występują objawy
kliniczne przedawkowania; może też być konieczne oznaczenie
stężenia tych substancji (np. teofiliny) w osoczu (patrz punkt
4.5).
Metotreksat
Nie zaleca się podawania cyprofloksacyny równocześnie z
metotreksatem (patrz punkt 4.5).
Interakcje z badaniami
Występująca in vitro aktywność cyprofloksacyny przeciw
Mycobacterium tuberculosis może powodować fałszywie ujemne
wyniki testów bakteriologicznych w próbkach pobranych od pacjentów
leczonych aktualnie cyprofloksacyną.
Ciprinol - przedawkowanie
Przedawkowanie po przyjęciu 12 g prowadzi do wystąpienia lekkich
objawów toksyczności. Ostre przedawkowanie po przyjęciu 16 g
wywoływało ostrą niewydolność nerek.
Objawy przedawkowania to: zawroty głowy, drżenie, ból głowy,
zmęczenie, drgawki, omamy, splątanie, dyskomfort w jamie brzusznej,
zaburzenia czynności nerek i wątroby oraz występowanie kryształów w
moczu i krwiomocz. Zgłaszano przemijające działanie toksyczne na
nerki.
Oprócz rutynowych działań ratunkowych zaleca się monitorowanie
czynności nerek, w tym pH moczu i - w razie konieczności -
zakwaszanie moczu, aby zapobiec powstawaniu kryształów w moczu.
Pacjenta należy dobrze nawodnić. Leki zobojętniające sok żołądkowy
zawierające wapń i magnez mogą teoretycznie zmniejszać wchłanianie
cyprofloksacyny po przedawkowaniu.
Tylko niewielka ilość cyprofloksacyny (< 10%) jest
eliminowana podczas hemodializy lub dializy otrzewnowej.
W razie przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe. Ze
względu na możliwe wydłużenie odstępu QT pacjenta należy
monitorować za pomocą EKG.
Komentarze