Proxacin 250 - opis
Produkty PROXACIN 250 i PROXACIN 500 tabletki powlekane są
wskazane do leczenia poniżej wymienionych zakażeń (patrz punkt 4.4
i 5.1). Przed rozpoczęciem terapii należy zwrócić szczególną uwagę
na dostępne informacje dotyczące oporności na cyprofloksacynę.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego
stosowania produktów przeciwbakteryjnych.
Dorośli
• Zakażenia dolnych dróg oddechowych wywołane przez
bakterie Gram-ujemne:
- zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc;
- zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy lub
rozstrzenie oskrzeli;
- zapalenie płuc.
• Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego.
• Zaostrzenie przewlekłego zapalenia zatok, szczególnie
spowodowane przez bakterie Gramujemne.
• Zakażenia układu moczowego.
• Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej lub szyjki
macicy.
• Zapalenie jądra i najądrza, w tym wywołane przez
Neisseria gonorrhoeae.
• Zapalenie narządów miednicy mniejszej, w tym wywołane
przez Neisseria gonorrhoeae.
Jeżeli podejrzewa się lub rozpozna, że wyżej wymienione
zakażenia układu płciowego wywołane są przez Neisseria
gonorrhoeae, to szczególnie istotne jest uzyskanie lokalnych
danych na temat rozpowszechnienia oporności na cyprofloksacynę i
potwierdzenie wrażliwości na podstawie badań laboratoryjnych.
• Zakażenia układu pokarmowego (np. biegunka
podróżnych).
• Zakażenia w obrębie jamy brzusznej.
• Zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez bakterie
Gram-ujemne.
• Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego.
• Zakażenia kości i stawów.
• Leczenie zakażeń u pacjentów z neutropenią.
• Zapobieganie zakażeniom u pacjentów z neutropenią.
• Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez
Neisseria meningitidis.
• Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po
kontakcie z bakteriami i leczenie).
Dzieci i
młodzież
• Zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy,
wywołane przez Pseudomonas aeruginosa.
• Powikłane zakażenia układu moczowego oraz odmiedniczkowe
zapalenie nerek.
• Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po
kontakcie z bakteriami i leczenie).
Cyprofloksacynę można także zastosować do leczenia ciężkich
zakażeń u dzieci i młodzieży, jeżeli uzna się to za konieczne.
Leczenie powinni zalecać wyłącznie lekarze, którzy mają
doświadczenie w leczeniu mukowiscydozy i (lub) ciężkich zakażeń u
dzieci i młodzieży (patrz punkty 4.4 i 5.1).
Proxacin 250 - skład
Jedna tabletka powlekana zawiera odpowiednio 250 mg lub 500 mg
cyprofloksacyny (Ciprofloxacinum) w postaci cyprofloksacyny
chlorowodorku.
Pełny wykaz substancji pomocniczych - patrz punkt 6.1.
Proxacin 250 - dawkowanie
Dawka zależy od wskazania, ciężkości i miejsca zakażenia,
wrażliwości na cyprofloksacynę drobnoustrojów wywołujących
zakażenia, czynności nerek pacjenta oraz, u dzieci i młodzieży, od
masy ciała.
Czas trwania leczenia zależy od ciężkości choroby oraz od jej
przebiegu klinicznego i bakteriologicznego.
Podczas leczenia zakażeń wywołanych przez niektóre bakterie (np.
Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter lub
Staphylococcus spp.) może być konieczne podawanie większych
dawek cyprofloksacyny oraz stosowanie w skojarzeniu z innymi
odpowiednimi środkami przeciwbakteryjnymi.
W zależności od drobnoustroju wywołującego zakażenie, podczas
leczenia niektórych zakażeń (np. zapalenie narządów miednicy
mniejszej, zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zakażenia u
pacjentów z neutropenią i zakażenia kości i stawów) może być
konieczne zastosowanie w skojarzeniu z innym odpowiednim lekiem
przeciwbakteryjnym.
Dorośli
Wskazania
|
Dawka dobowa w miligramach
|
Całkowity czas trwania leczenia (w tym ewentualne
wstępne leczenie pozajelitowe)
|
Zakażenia dolnych dróg oddechowych
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
7 do 14 dni
|
Zakażenia górnych dróg oddechowych
|
Ostre nasilenie przewlekłego zapalenia zatok
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
7 do 14 dni
|
Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
7 do 14 dni
|
Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego
|
750 mg 2 razy na dobę
|
28 dni do 3 miesięcy
|
Zakażenia układu moczowego
|
Niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego
|
250 mg 2 razy na dobę do 500 mg 2 razy na
dobę
|
3 dni
|
U kobiet przed menopauzą można zastosować 500 mg w dawce
pojedynczej
|
Powikłane zapalenie pęcherza moczowego, niepowikłane
odmiedniczkowe zapalenie nerek
|
500 mg 2 razy na dobę
|
7 dni
|
Powikłane odmiedniczkowe zapalenie nerek
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
co najmniej 10 dni, w
szczególnych przypadkach
(np. ropnie) leczenie można kontynuować powyżej 21 dni
|
Zapalenie gruczołu krokowego
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
2 do 4 tygodni (ostre) od 4 do
6 tygodni (przewlekłe)
|
Zakażenia narządów płciowych
|
Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej lub szyjki macicy
|
500 mg w jednej dawce
|
1 dzień (pojedyncza dawka)
|
Zapalenie jądra i najądrza oraz zapalenie narządów miednicy
mniejszej
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na dobę
|
co najmniej 14 dni
|
Wskazania
|
Dawka dobowa w miligramach
|
Całkowity czas trwania leczenia (w tym ewentualne
wstępne leczenie pozajelitowe)
|
Zakażenia układu pokarmowego oraz zakażenia w obrębie jamy
brzusznej
|
Biegunka wywołana przez bakterie chorobotwórcze, w tym
Shigella spp. inne niż Shigella dysenteriae typu 1
oraz empiryczne leczenie biegunki podróżnych
|
500 mg 2 razy na dobę
|
1 dzień
|
Biegunka wywołana przez Shigella dysenteriae typu 1
|
500 mg 2 razy na dobę
|
5 dni
|
Biegunka wywołana przez Vibrio cholerae
|
500 mg 2 razy na dobę
|
3 dni
|
Dur brzuszny
|
500 mg 2 razy na dobę
|
7 dni
|
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej wywołane przez bakterie
Gram-ujemne
|
500 mg 2 razy na dobę
750 mg 2 razy na dobę
|
5 do 14 dni
|
Zakażenia skóry i tkanek miękkich
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
7 do 14 dni
|
Zakażenia kości i stawów
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
maksymalnie 3 miesiące
|
Leczenie zakażeń lub zapobieganie im u pacjentów z
neutropenią
(Cyprofloksacynę należy podawać w skojarzeniu z odpowiednimi
lekami przeciwbakteryjnymi, zgodnie z obowiązującymi
wytycznymi.)
|
500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na
dobę
|
Leczenie należy kontynuować przez cały okres
występowania neutropenii.
|
Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez Neisseria
meningitidis
|
500 mg w jednej dawce
|
1 doba (pojedyncza dawka)
|
Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie i
leczenie) u pacjentów, którzy mogą przyjmować lek doustnie i kiedy
jest to uzasadnione klinicznie
(W przypadku podejrzewania lub potwierdzenia kontaktu z laseczką
wąglika należy jak najszybciej rozpocząć podawanie leku.)
|
500 mg 2 razy na dobę
|
60 dni od potwierdzenia kontaktu z Bacillus anthracis
|
Dzieci i
młodzież
Wskazania
|
Dawka dobowa w miligramach
|
Całkowity czas trwania leczenia (w tym ewentualne wstępne
leczenie pozajelitowe)
|
Mukowiscydoza
|
20 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę, maksymalnie 750 mg na jedną
dawkę
|
10 do 14 dni
|
Powikłane zakażenia układu moczowego oraz odmiedniczkowe
zapalenie nerek
|
10 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę do
20 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę, maksymalnie 750 mg na jedną
dawkę
|
10 do 21 dni
|
Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie i
leczenie) u
pacjentów, którzy mogą przyjmować lek doustnie i kiedy jest
to
uzasadnione klinicznie (W przypadku podejrzewania lub
potwierdzenia kontaktu z laseczką wąglika należy jak najszybciej
rozpocząć podawanie leku.)
|
10 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę do
15 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę, maksymalnie 500 mg na jedną
dawkę
|
60 dni od potwierdzenia kontaktu z Bacillus anthracis
|
Inne ciężkie zakażenia
|
20 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę, maksymalnie 750 mg na jedną
dawkę
|
Zależnie od rodzaju zakażenia
|
Pacjenci w
podeszłym wieku
Pacjentom w podeszłym wieku należy podawać dawkę dobraną do
ciężkości zakażenia i klirensu kreatyniny.
Pacjenci z
niewydolnością nerek i wątroby
Zalecana dawka początkowa i podtrzymująca u pacjentów z
zaburzeniem czynności nerek:
Klirens kreatyniny [ml/min/1,73 m²]
|
Stężenie kreatyniny w surowicy
[?mol/l]
|
Dawka doustna [mg]
|
> 60
|
< 124
|
Patrz typowe dawkowanie
|
30?60
|
124 do 168
|
250-500 mg co 12 h
|
< 30
|
> 169
|
250-500 mg co 24 h
|
Pacjenci poddawani hemodializie
|
> 169
|
250-500 mg co 24 h
(po dializie)
|
Pacjenci poddawani dializie otrzewnowej
|
> 169
|
250-500 mg co 24 h
|
U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby nie jest konieczna
korekta dawki.
Nie przeprowadzono badań dotyczących dawkowania u dzieci z
zaburzeniem czynności nerek i (lub) wątroby.
Sposób
podawania
Tabletki należy popijać płynem ? nie rozgryzać. Można je podawać
z posiłkami lub bez. Substancja czynna wchłania się szybciej, jeśli
lek jest przyjmowany na pusty żołądek. Cyprofloksacyny nie należy
podawać z produktami nabiałowymi (np. mleko, jogurt) ani z sokami
owocowymi wzbogacanymi minerałami (np. sok pomarańczowy z dodatkiem
wapnia) (patrz punkt 4.5).
W ciężkich przypadkach lub wówczas, gdy pacjent nie może przyjąć
tabletek (np. pacjenci żywieni dojelitowo) zaleca się leczenie
dożylnymi postaciami cyprofloksacyny do momentu, w którym będzie
można podać doustne postaci leku.
Proxacin 250 - środki ostrożności
Ciężkie zakażenia i
zakażenia o etiologii mieszanej z drobnoustrojami Gram-dodatnimi i
beztlenowymi Monoterapia cyprofloksacyną nie jest
przeznaczona do leczenia ciężkich zakażeń ani zakażeń, które mogą
być wywołane przez bakterie Gram-dodatnie i beztlenowe. W takich
zakażeniach cyprofloksacynę należy podawać w skojarzeniu z innymi
odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi.
Zakażenia
paciorkowcami (w tym Streptococcus pneumoniae)
Cyprofloksacyna nie jest zalecana do leczenia zakażeń układu
oddechowego wywołanych przez paciorkowce, ze względu na
niewystarczającą skuteczność.
Zakażenia układu
płciowego
Zapalenie jądra i najądrza oraz zapalenie narządów miednicy
mniejszej może być wywołane przez oporny na fluorochinolony szczep
Neisseria gonorrhoeae. Cyprofloksacynę należy podawać w
skojarzeniu z innym lekiem przeciwbakteryjnym, chyba że pewne jest,
że zakażenie nie jest wywołane przez Neisseria gonorrhoeae
oporne na cyprofloksacynę. Jeśli po 3 dniach leczenia nie
zaobserwuje się klinicznej poprawy, należy rozważyć inne sposoby
leczenia.
Zakażenia w obrębie
jamy brzusznej
Dane dotyczące skuteczności cyprofloksacyny w leczeniu zakażeń
pooperacyjnych w obrębie jamy brzusznej są ograniczone.
Biegunka
podróżnych
Wybierając cyprofloksacynę należy wziąć pod uwagę informacje
dotyczące oporności na cyprofloksacynę drobnoustrojów występujących
w odwiedzanych krajach.
Zakażenia kości i
stawów
Cyprofloksacynę należy stosować w leczeniu skojarzonym z innymi
produktami przeciwbakteryjnymi zgodnie z wynikami badań
mikrobiologicznych.
Płucna postać
wąglika
Stosowanie u ludzi ustalono na podstawie danych dotyczących
wrażliwości in vitro oraz danych z badań przeprowadzonych na
zwierzętach i ograniczonych danych z badań z udziałem ludzi.
Podczas leczenia tych zakażeń lekarze powinni się kierować
narodowymi i (lub) międzynarodowymi zaleceniami dotyczącymi
leczenia wąglika.
Dzieci i
młodzież
Cyprofloksacynę u dzieci i młodzieży należy stosować zgodnie z
dostępnymi oficjalnymi wytycznymi. Leczenie cyprofloksacyną powinni
zalecać wyłącznie lekarze, którzy mają doświadczenie w leczeniu
mukowiscydozy i (lub) ciężkich zakażeń u dzieci i młodzieży.
Udowodniono, że cyprofloksacyna powoduje artropatię obciążonych
stawów u niedojrzałych zwierząt. Dane dotyczące bezpieczeństwa,
pochodzące z zawierającego podwójnie ślepą próbę, randomizowanego
badania, w którym oceniano zastosowanie cyprofloksacyny u
dzieci
(cyprofloksacyna: n = 335, średni wiek = 6,3 roku; leki
porównawcze: n = 349, średni wiek = 6,2 roku; przedział wieku = 1
do 17 lat) wskazały na następującą częstość występowania artropatii
przypuszczalnie związanej ze stosowaniem leku (w odróżnieniu od
objawów przedmiotowych i podmiotowych związanych ze stawami) do 42.
dnia od rozpoczęcia stosowania: 7,2% i 4,6%. Częstość występowania
artropatii związanej z lekiem w ciągu rocznej obserwacji wynosiła
odpowiednio 9,0% i 5,7%. Zwiększenie, wraz z upływem czasu,
częstości występowania artropatii o przypuszczalnym związku z
lekiem nie było istotne statystycznie pomiędzy grupami. Leczenie
można rozpocząć wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do
ryzyka, ze względu na możliwe działania niepożądane związane ze
stawami i (lub) otaczającymi tkankami.
Zakażenia
płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy
Badania kliniczne obejmowały dzieci i młodzież w wieku 5 do 17
lat. Doświadczenie w leczeniu dzieci w wieku od roku do 5 lat jest
ograniczone.
Powikłane zakażenia
układu moczowego oraz odmiedniczkowe zapalenie nerek
W zakażeniach układu moczowego należy rozważyć leczenie
cyprofloksacyną, jeżeli nie można zastosować innych metod leczenia
i decyzję należy oprzeć na wynikach dokumentacji
mikrobiologicznej.
Badania kliniczne obejmowały dzieci i młodzież w wieku od roku
do 17 lat.
Inne specyficzne
ciężkie zakażenia
W innych ciężkich zakażeniach cyprofloksacynę stosuje się
zgodnie z oficjalnymi wytycznymi lub po dokładnej ocenie stosunku
korzyści do ryzyka, jeśli nie można zastosować innego leczenia lub
w przypadku niepowodzenia terapii konwencjonalnej oraz kiedy
dokumentacja mikrobiologiczna uzasadnia użycie cyprofloksacyny.
Nie prowadzono badań klinicznych dotyczących zastosowania
cyprofloksacyny w specyficznych ciężkich zakażeniach innych niż
wymienione powyżej, więc doświadczenie kliniczne jest ograniczone.
Z tego względu zaleca się ostrożność w leczeniu pacjentów z takimi
zakażeniami.
Nadwrażliwość
Po podaniu pojedynczej dawki może wystąpić nadwrażliwość i
reakcje alergiczne, w tym anafilaksja i reakcje anafilaktoidalne,
mogące stanowić zagrożenie życia (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią
takie reakcje, należy przerwać stosowanie cyprofloksacyny i
rozpocząć odpowiednie leczenie.
Układ
mięśniowo-szkieletowy
Cyprofloksacyny zwykle nie należy stosować u pacjentów z
chorobami (zaburzeniami) ścięgien, związanymi z wcześniejszym
leczeniem chinolonami. Tym niemniej bardzo rzadko po
mikrobiologicznym potwierdzeniu czynnika wywołującego zakażenie i
ocenie stosunku korzyści do ryzyka można zalecić tym pacjentom
cyprofloksacynę do leczenia niektórych ciężkich zakażeń,
szczególnie jeśli standardowe leczenie było nieskuteczne lub
występuje oporność bakterii, a dane mikrobiologiczne mogą
uzasadniać zastosowanie cyprofloksacyny.
Już w ciągu pierwszych 48 godzin leczenia cyprofloksacyną może
wystąpić zapalenie ścięgien i zerwanie ścięgna (zwłaszcza ścięgna
Achillesa), niekiedy obustronne. Ryzyko zaburzeń ścięgien może być
podwyższone u pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów leczonych
jednocześnie kortykosteroidami (patrz punkt 4.8).
Jeżeli wystąpią jakiekolwiek objawy zapalenia ścięgien (np.
bolesny obrzęk, stan zapalny), należy przerwać leczenie
cyprofloksacyną. Chorą kończynę należy oszczędzać. Cyprofloksacynę
należy stosować ostrożnie u pacjentów z miastenią (patrz punkt
4.8).
Wrażliwość na
światło
Wykazano, że cyprofloksacyna wywołuje reakcje o typie
fotowrażliwości. Pacjentom przyjmującym cyprofloksacynę należy
zalecić, aby podczas leczenia unikali bezpośredniego narażenia na
intensywne światło słoneczne lub promieniowanie UV (patrz punkt
4.8).
Ośrodkowy układ
nerwowy
Wiadomo, że chinolony wywołują drgawki lub obniżają próg
drgawkowy. Cyprofloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z
zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego mogącymi predysponować do
wystąpienia drgawek. Jeśli drgawki wystąpią, należy odstawić
cyprofloksacynę
(patrz punkt 4.8). Nawet po pierwszym podaniu cyprofloksacyny
mogą wystąpić reakcje
psychotyczne. Rzadko depresja lub psychoza mogą rozwinąć się w
zachowania autoagresywne. W takich sytuacjach należy przerwać
leczenie.
U pacjentów otrzymujących cyprofloksacynę występowała
polineuropatia (notowano objawy neurologiczne, takie jak: ból,
uczucie palenia, zaburzenia czucia czy osłabienie mięśni,
występujące pojedynczo lub w połączeniu). Leczenie cyprofloksacyną
należy przerwać u pacjentów, u których wystąpiły objawy neuropatii,
w tym ból, uczucie palenia, mrowienie, drętwienie i (lub)
osłabienie, żeby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych zmian (patrz
punkt 4.8).
Zaburzenia
serca
Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów,
w tym cyprofloksacyny u pacjentów, u których występują czynniki
ryzyka wydłużenia odstępu QT, np. u pacjentów:
- z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT,
- jednocześnie stosujących leki wpływające na wydłużenie
odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III,
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki
przeciwpsychotyczne),
- z zaburzoną równowagą elektrolitową (np. hipokaliemia,
hipomagnezemia), - z chorobami serca (np. niewydolność serca, zawał
serca, bradykardia).
Pacjenci w podeszłym wieku oraz kobiety mogą być bardziej
wrażliwi na leki wydłużające odstęp QT. W związku z tym należy
zachować ostrożność stosując fluorochinolony, w tym
cyprofloksacynę, w powyższej populacji.
(Patrz punkt 4.2 Pacjenci w podeszłym wieku, punkt 4.5, punkt
4.8, punkt 4.9)
Układ
pokarmowy
Wystąpienie ciężkiej i uporczywej biegunki w trakcie lub po
zakończeniu leczenia (w tym kilka tygodni po leczeniu) może
wskazywać na związane ze stosowaniem antybiotyków zapalenie
okrężnicy (zagrażające życiu, z możliwym skutkiem śmiertelnym),
wymagające natychmiastowego leczenia (patrz punkt 4.8). W takich
przypadkach należy natychmiast przerwać stosowanie cyprofloksacyny
i rozpocząć odpowiednie leczenie. Przeciwwskazane są wówczas leki
hamujące perystaltykę jelit.
Nerki i układ
moczowy
W związku ze stosowaniem cyprofloksacyny stwierdzano
występowanie kryształów w moczu (patrz punkt 4.8). Pacjentów
przyjmujących cyprofloksacynę należy dobrze nawodnić i unikać
nadmiernej zasadowości moczu.
Wątroba i drogi
żółciowe
W związku ze stosowaniem cyprofloksacyny występowała martwica
wątroby i zagrażająca życiu niewydolność wątroby (patrz punkt 4.8).
W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów choroby wątroby
(takich jak: brak łaknienia, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd
lub tkliwość brzucha) leczenie należy przerwać.
Niedobór
dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
U pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
podczas leczenia cyprofloksacyną występowały reakcje hemolityczne.
Należy unikać stosowania cyprofloksacyny u tych pacjentów chyba, że
uzna się, że potencjalna korzyść przeważa nad potencjalnym
ryzykiem. Wówczas należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia
hemolizy.
Oporność
W trakcie lub po zakończeniu leczenia cyprofloksacyną może być
wyizolowany szczep bakteryjny oporny na cyprofloksacynę, mogący nie
powodować objawów nadkażenia.
W wyniku długotrwałego leczenia lub leczenia zakażeń szpitalnych
i (lub) zakażeń wywołanych przez gatunki Staphylococcus i
Pseudomonas ryzyko wyselekcjonowania opornych szczepów
bakteryjnych może być większe.
Cytochrom
P450
Cyprofloksacyna hamuje CYP1A2, może więc spowodować zwiększenie
stężenia w osoczu równocześnie przyjmowanych substancji
metabolizowanych przez ten enzym (np. teofilina, klozapina,
ropinirol, tyzanidyna). Jednoczesne podawanie cyprofloksacyny i
tyzanidyny jest przeciwwskazane.
Dlatego też należy uważnie obserwować czy u pacjentów
przyjmujących te substancje równocześnie z cyprofloksacyną nie
występują objawy kliniczne przedawkowania; może też być konieczne
oznaczenie stężenia tych substancji (np. teofiliny) w osoczu (patrz
punkt 4.5).
Metotreksat
Nie zaleca się podawania cyprofloksacyny równocześnie z
metotreksatem (patrz punkt 4.5).
Wpływ na wyniki
testów laboratoryjnych
Występująca in vitro aktywność cyprofloksacyny przeciw
Mycobacterium tuberculosis może powodować fałszywie ujemne
wyniki testów bakteriologicznych w próbach pobranych od pacjentów
leczonych aktualnie cyprofloksacyną.
Proxacin 250 - przedawkowanie
Przedawkowanie po przyjęciu 12 g prowadzi do wystąpienia lekkich
objawów toksyczności. Ostre przedawkowanie po przyjęciu 16 g
wywoływało ostrą niewydolność nerek.
Objawy przedawkowania to: zawroty głowy, drżenie, ból głowy,
zmęczenie, drgawki, omamy, splątanie, dyskomfort w jamie brzusznej,
zaburzenie czynności nerek i wątroby oraz występowanie kryształów w
moczu i krwiomocz. Notowano przemijające działanie toksyczne na
nerki. W razie przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe.
Należy monitorować zapis EKG, gdyż może wystąpić wydłużenie odstępu
QT.
Oprócz rutynowych działań ratunkowych zaleca się monitorowanie
czynności nerek, w tym pH moczu i ? w razie konieczności ?
zakwaszanie moczu, aby zapobiec powstawaniu kryształów w moczu.
Pacjenta należy dobrze nawodnić.
Tylko niewielka ilość cyprofloksacyny (< 10%) jest
eliminowana podczas hemodializy lub dializy otrzewnowej.
Komentarze