Carbomedac - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Carbomedac - opis
Carbomedac koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji, w
monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi,
jest wskazany w leczeniu następujących nowotworów złośliwych:
- zaawansowany rak jajnika pochodzenia nabłonkowego
a. leczenie pierwszego rzutu
b. leczenie drugiego rzutu, po niepowodzeniu leczenia
innymi lekami.
- drobnokomórkowy rak płuca
Carbomedac - skład
Jeden ml zawiera 10 mg karboplatyny (Carboplatinum).
1 fiolka z 5 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji
zawiera 50 mg karboplatyny.
1 fiolka z 15 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji
zawiera 150 mg karboplatyny.
1 fiolka z 45 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji
zawiera 450 mg karboplatyny.
1 fiolka z 60 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji
zawiera 600 mg karboplatyny.
1 fiolka ze 100 ml koncentratu do sporządzania roztworu do
infuzji zawiera 1 000 mg karboplatyny.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Carbomedac - dawkowanie
Karboplatynę należy stosować wyłącznie dożylnie. Zalecana dawka
karboplatyny u wcześniej nie leczonych pacjentów dorosłych z
prawidłową czynnością nerek wynosi 400 mg/m² pc., jako pojedyncza
dawka podawana w infuzji dożylnej przez 15 - 60 minut.
Alternatywnie, patrz wzór Calverta poniżej:
Dawka (mg) = docelowa wartość AUC (mg/ml x min) x [GFR ml/min +
25]
Docelowa wartość AUC Planowana chemioterapia Status
leczenia pacjenta
5 – 7 mg/ml x min.
|
monoterapia karboplatyną
|
wcześniej nie leczony
|
4 – 6 mg/ml x min.
|
monoterapia karboplatyną
|
wcześniej leczony
|
4 – 6 mg/ml x min.
|
karboplatyna plus cyklofosfamid
|
wcześniej nie leczony
|
Uwaga: Całkowita dawka karboplatyny, za pomocą wzoru
Calverta, obliczona jest w mg, nie w mg/m² pc.
Nie wolno stosować wzoru Calverta u pacjentów, którzy wcześniej
leczeni byli następującymi schematami leczenia: - mitomycyna C,
- nitrozomocznik,
- leczenie skojarzone
doksorubicyną/cyklofosfamidem/cisplatyną,
- leczenie skojarzone 5. lub więcej lekami,
- radioterapia ≥ 4500 radów, zogniskowana w polu o
wymiarach 20 x 20 cm lub więcej niż jednym polu.
Leczenie karboplatyną należy przerwać w przypadku guza nie
odpowiadającego na leczenie, progresji choroby i (lub) wystąpienia
nie tolerowanych działań niepożądanych.
Leczenia nie należy powtarzać przed upływem czterech tygodni od
poprzedniego kursu karboplatyny i (lub) zanim liczba neutrofilów
wyniesie co najmniej 2 000 komórek/mm³, a liczba płytek krwi co
najmniej 100 000 komórek/mm³.
Zaleca się zmniejszenie początkowej dawki o 20 – 25 % w
przypadku tych pacjentów, u których występują czynniki ryzyka,
takie jak wcześniejsze leczenie powodujące mielosupresję i niski
stopień stanu sprawności pacjenta (skala ECOG-Zubrod 2 – 4 lub
Karnofsky’ego poniżej 80).
W celu dostosowania dawki w przyszłości, zaleca się określenie
hematologicznego nadiru za pomocą cotygodniowych badań obrazu krwi
podczas początkowych kursów leczenia karboplatyną.
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z klirensem kreatyniny mniejszym niż 60 ml/min.
istnieje większe ryzyko mielosupresji. Optymalne stosowanie
karboplatyny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wymaga
odpowiedniego dostosowania dawkowania i częstego monitorowania
zarówno nadiru hematologicznego jak i czynności nerek. W przypadku
wskaźnika przesączania kłębuszkowego < 30 ml/min, karboplatyny
nie należy podawać w ogóle.
Leczenie skojarzone
Optymalne stosowanie karboplatyny w skojarzeniu z innymi lekami
o działaniu mielosupresyjnym wymaga dostosowania dawkowania
zależnie od obranych zasad leczenia i schematu leczenia.
Dzieci i młodzież
Nie można podać zaleceń dawkowania ze względu na
niewystarczające doświadczenie dotyczące stosowania karboplatyny u
dzieci.
Pacjenci w podeszłym wieku
Dostosowanie dawkowania na początku lub w późniejszym okresie
leczenia może być konieczne w zależności od stanu fizycznego
pacjenta.
Rozcieńczenie i odtwarzanie Patrz punkt 6.6.
Carbomedac - środki ostrożności
Ostrzeżenia
Karboplatynę powinny podawać osoby mające doświadczenie w
stosowaniu leczenia przeciwnowotworowego.
Mielosupresja spowodowana karboplatyną jest ściśle związana z
klirensem nerkowym leku.U pacjentów z nieprawidłową czynnością
nerek lub otrzymujących jednocześnie inne leki potencjalnie
nefrotoksyczne wystąpienie cięższej i dłużej trwającej
mielotoksyczność jest bardziej prawdopodobne. W związku z tym przed
leczeniem i w trakcie leczenia należy dokładnie ocenić parametry
czynności nerek. W normalnych warunkach nie należy powtarzać kursów
karboplatyny częściej niż co miesiąc. Po podaniu karboplatyny
występuje małopłytkowość, leukopenia i niedokrwistość. Zaleca się
częstą kontrolę morfologii krwi obwodowej podczas leczenia i po
zakończeniu leczenia karboplatyną. Leczenie karboplatyną w
skojarzeniu z innymi lekami mielosupresyjnymi należy bardzo
dokładnie zaplanować w odniesieniu do dawkowania i czasu w celu
zminimalizowania działań addytywnych. U pacjentów z ciężką
mielosupresją może być wymagane wspomagające leczenie transfuzją
krwi.
Karboplatyna może powodować nudności i wymioty. Istnieją
doniesienia o użyteczności premedykacji lekami przeciwwymiotnymi w
zmniejszaniu częstości występowania i nasilenia tych działań.
Karboplatyna może powodować zaburzenia czynności nerek i
wątroby.
Bardzo duże dawki karboplatyny (> 5-krotność dawki zalecanej
w monoterapii) powodowały ciężkie zaburzenia czynności nerek i
wątroby. Chociaż nie zebrano dowodów klinicznych na złożoną
nefrotoksyczność, to jednak zaleca się nie łączyć karboplatyny z
aminoglikozydami lub innymi lekami o działaniu nefrotoksycznym.
Niezbyt często zgłaszano reakcje uczuleniowe na karboplatynę,
np. wysypkę rumieniową, gorączkę bez określonej przyczyny lub
świąd. Rzadko występowała anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy i
reakcje rzekomoanafilaktyczne obejmujące skurcz oskrzeli, pokrzywkę
i obrzęk twarzy. Takie reakcje są podobne do reakcji obserwowanych
po podaniu innych leków zawierających platynę i mogą wystąpić w
ciągu kilku minut. Częstość występowania reakcji alergicznych może
się zwiększyć w przypadku wcześniejszej ekspozycji na lek
zawierający platynę, jednak reakcje uczuleniowe obserwowano także
już po pierwotnej ekspozycji na karboplatynę. Pacjentów należy
objąć ścisłą obserwacją możliwych reakcji uczuleniowych i stosować
odpowiednie leczenie wspomagające.
Nie badano możliwości działania rakotwórczego karboplatyny, ale
zgłaszano działanie rakotwórcze w przypadku związków o podobnym
mechanizmie działania i podobnej mutagenności.
Dzieci i młodzież
Nie udowodniono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności
podawania karboplatyny u dzieci.
Środki ostrożności
Należy ściśle kontrolować morfologię krwi obwodowej oraz
wykonywać badania czynności nerek i wątroby. Zaleca się badania
liczby krwinek na początku leczenia i raz w tygodniu podczas
leczenia, aby ocenić nadir,hematologiczny w celu dostosowania
następnej dawki.
Ponadto należy regularnie dokonywać oceny neurologicznej
pacjenta.
Carbomedac - przedawkowanie
Objawy przedawkowania
Karboplatynę podawano w badaniach I fazy w dawce do 1600 mg/m²
pc. dożylnie na kurs leczenia. Po tych dawkach obserwowano
zagrażające życiu niepożądane działania hematologiczne z
granulocytopenią, małopłytkowością i niedokrwistością. Nadir
granulocytów, trombocytów i hemoglobiny obserwowano pomiędzy 9. –
25. dniem (mediana: 12. – 17. dzień). Granulocyty osiągały wartości
≥ 500/μl po 8 – 14 dniach (mediana: 11), a wartość trombocytów
wynosiła ≥ 25 000/μl po 3 – 8 dniach (mediana: 7). Ponadto
występowały także następujące niehematologiczne działania
niepożądane: zaburzenia czynności nerek z obniżeniem o 50 %
wskaźnika przesączania kłębuszkowego, neuropatia, ototoksyczność,
utrata wzroku, hiperbilirubinemia, zapalenie błon śluzowych,
biegunka, nudności i wymioty z bólem głowy, rumień i ciężkie
zakażenie. W większości przypadków zaburzenia słuchu były
przemijające i odwracalne.
Leczenie przedawkowania
Brak antidotum po przedawkowaniu karboplatyny. Spodziewane
powikłania wskutek przedawkowania powinny być związane z
mielosupresją oraz zaburzeniem czynności wątroby i nerek.
Przeszczep szpiku i przetoczenia (trombocytów, krwi) mogą stanowić
skuteczne metody leczenia niepożądanych działań
hematologicznych.
Carbomedac - przeciwwskazania
Nie wolno stosować karboplatyny:
- u pacjentów z nadwrażliwością na karboplatynę i (lub)
inne związki zawierające platynę
- podczas laktacji (patrz punkt 4.6)
- u pacjentów z istniejącymi wcześniej ciężkimi
zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30
ml/min.)
- u pacjentów z ciężką mielosupresją
- u pacjentów z krwawiącymi guzami
Carbomedac - działania niepożądane
Częstość działań niepożądanych przedstawionych poniżej podano na
podstawie zbiorczych danych uzyskanych w dużej grupie pacjentów z
różnymi czynnikami rokowniczymi przed leczeniem.
Zastosowano następujące częstości:
• Bardzo często (≥ 1/10)
• Często (≥ 1/100, < 1/10)
• Niezbyt często (≥ 1/1 000, < 1/100)
• Rzadko (≥ 1/10 000, < 1/1 000)
• Bardzo rzadko (< 1/10 000), nie znana (częstość nie
może być określona na podstawie dostępnych danych)
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i
polipy)
Niezbyt często: Po podaniu karboplatyny w monoterapii lub w
terapii skojarzonej zgłaszano wtórne nowotwory (nie ustalono
związku przyczynowego).
Bardzo rzadko: Zgłaszano wystąpienie ostrej białaczki
promielocytowej 6 lat po stosowaniu karboplatyny w monoterapii i
wcześniejszej radioterapii.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Bardzo często: Mielosupresja jest działaniem toksycznym
karboplatyny ograniczającym wielkość dawki. Mielosupresja może mieć
cięższą postać i utrzymywać się dłużej u pacjentów z zaburzeniami
czynności nerek, intensywnie wcześniej leczonych, w złym stanie
ogólnym i w wieku ponad 65 lat. Mielosupresja pogarsza się podczas
równoczesnego stosowania karboplatyny z innymi lekami o działaniu
mielosupresyjnym. Mielosupresja jest zwykle odwracalna i nie ulega
kumulacji w przypadku stosowania karboplatyny w monoterapii i w
zalecanej dawce i częstości podawania. Przy podawaniu maksymalnej
tolerowanej dawki karboplatyny w monoterapii, małopłytkowość z
nadirem liczby płytek poniżej 50 x 109/l występuje u
około jednej trzeciej pacjentów. Nadir zwykle występuje pomiędzy
14. i 21. dniem, z poprawą w ciągu 35 dni od rozpoczęcia leczenia.
Leukopenia występuje u około 20 % pacjentów, ale poprawa od dnia
wystąpienia nadiru (14. – 28. dzień) może być wolniejsza i zwykle
występuje w ciągu 42 dni od rozpoczęcia leczenia. Neutropenia z
liczbą granulocytów mniejszą niż 1 x 109/l występuje u
około jednej piątej pacjentów. Wartości hemoglobiny mniejszą niż
9,5 mg/100 ml obserwowano u 48 % pacjentów z prawidłowymi
wartościami przed rozpoczęciem leczenia. Niedokrwistość występuje
często i może się kumulować.
Często: Ponadto zgłaszano powikłania krwotoczne, zwykle
małe.
Niezbyt często: Czasami zgłaszano infekcyjne powikłania.
Rzadko: Zgłaszano przypadki neutropenii z gorączką. Występowały
pojedyncze przypadki zagrażających życiu zakażeń i krwawień.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Bardzo często: Toksyczne działanie na nerki nie jest zwykle
przyczyną ograniczającą wielkość dawki u pacjentów otrzymujących
karboplatynę, ani nie wymaga działań zapobiegawczych takich jak
nawadnianie dużymi ilościami płynów lub wymuszona diureza. Niemniej
jednak może wystąpić wzrost stężenia mocznika we krwi lub
kreatyniny w surowicy krwi.
Często: Mogą wystąpić zaburzenia czynności nerek objawiające się
spadkiem klirensu kreatyniny poniżej 60 ml/min. Częstość
występowania i nasilenie nefrotoksyczności może zwiększać się u
pacjentów z zaburzeniami czynności nerek przed rozpoczęciem
leczenia karboplatyną. Nie wiadomo, czy odpowiedni program
nawodnienia może wyeliminować takie działanie, ale zmniejszenie
dawki lub przerwanie leczenia jest wymagane w przypadku
umiarkowanych zmian czynności nerek (klirens kreatyniny 30 – 59
ml/min.). Karboplatyna jest przeciwwskazana u pacjentów z klirensem
kreatyniny < 30 ml/min.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często: Obniżenie stężenia elektrolitów w surowicy (sód,
magnez, potas i wapń) zgłaszano po leczeniu karboplatyną. Spadki
stężeń nie były na tyle istotne, aby spowodować wystąpienie objawów
klinicznych.
Rzadko: Zgłaszano przypadki hiponatremii.
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: Nudności bez wymiotów występują u około jednej
czwartej pacjentów otrzymujących karboplatynę, wymioty zgłaszano u
ponad połowy pacjentów, a u około jednej trzeciej występują ciężkie
wymioty. Nudności i wymioty zwykle ustępują w ciągu 24 godzin po
leczeniu i zwykle można je łagodzić (i im przeciwdziałać) stosując
leki przeciwwymiotne. U jednej czwartej pacjentów nie występują
żadne nudności ani wymioty. Wymioty, których nie można kontrolować
za pomocą leków obserwowano tylko u 1 % pacjentów. Wydaje się, że
wymioty występują częściej u pacjentów wcześniej leczonych,
szczególnie u pacjentów wcześniej leczonych cisplatyną. Bolesne
zaburzenia żołądkowo-jelitowe występowały u 17 % pacjentów.
Często: Biegunka (6 %), zaparcie (4 %), zapalenie błon
śluzowych. Rzadko: Zmiany smaku. Zgłaszano przypadki
jadłowstrętu.
Zaburzenia układu immunologicznego
Często: Zgłaszano reakcje uczuleniowe na karboplatynę u mniej
niż 2 % pacjentów np. wysypka skórna, pokrzywka, rumień, gorączka
bez określonej przyczyny lub świąd.
Rzadko: Występowała anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk
naczynioruchowy lub reakcje rzekomoanafilaktyczne obejmujące skurcz
oskrzeli, pokrzywkę i obrzęk twarzy (patrz ostrzeżenia).
Zaburzenia ucha i błędnika
Bardzo często: Podkliniczne obniżenie ostrości słuchu,
obejmujące ubytek słuchu w zakresie wysokich częstotliwości (4000 –
8000 Hz) określony za pomocą audiogramu zgłaszano u 15 % pacjentów
leczonych karboplatyną.
Często: Tylko u 1 % pacjentów obserwowano objawy kliniczne, w
większości jako szumy w uszach. U pacjentów leczonych wcześniej
cisplatyną, u których występował ubytek słuchu związany z tym
leczeniem, zaburzenia słuchu były trwałe lub ulegały pogorszeniu. W
przypadku podawania dawek karboplatyny większych niż zalecane w
skojarzeniu z innymi ototoksycznymi lekami zgłaszano klinicznie
istotną utratę słuchu u pacjentów pediatrycznych.
Zaburzenia układu nerwowego
Często: Częstość występowania neuropatii obwodowych po leczeniu
karboplatyną wynosi 6 %. U większości pacjentów neurotoksyczność
jest ograniczona do parestezji i zmniejszenia głębokich odruchów
ścięgnistych. Częstość i nasilenie tych działań niepożądanych
wzrasta u pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów leczonych
wcześniej cisplatyną. Parestezje występujące przed rozpoczęciem
leczenia karboplatyną, szczególnie, jeśli związane są z
wcześniejszym leczeniem cisplatyną, mogą utrzymywać się lub nasilać
podczas leczenia karboplatyną.
Niezbyt często: Zgłaszano objawy ze strony ośrodkowego układu
nerwowego, jednak często wydają się one związane z jednoczesnym
leczeniem przeciwwymiotnym.
Zaburzenia oka
Rzadko: Zgłaszano przemijające zaburzenia wzroku, czasami
obejmujące przemijającą utratę wzroku, w związku z leczeniem
platyną. Zwykle wiąże się to z dużą dawką leku u pacjentów z
zaburzeniami czynności nerek.
Zaburzenia serca
Bardzo rzadko: Zdarzenia sercowo-naczyniowe (niewydolność serca,
zatorowość) oraz zdarzenia mózgowo-naczyniowe (udar mózgu)
zgłaszano w pojedynczych przypadkach (nie ustalono związku
przyczynowo-skutkowego z karboplatyną). Zgłaszano pojedyncze
przypadki nadciśnienia.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo często: Nieprawidłowości w badaniach czynności wątroby
(zwykle łagodne lub umiarkowane) zgłaszano w związku z karboplatyną
u około jednej trzeciej pacjentów z prawidłowymi wartościami przed
rozpoczęciem leczenia. Częściej zwiększona jest aktywność fosfatazy
alkalicznej niż AlAT, AspT lub stężenie całkowitej bilirubiny.
Większość takich nieprawidłowości ustępuje samoistnie podczas kursu
leczenia.
Rzadko: Ciężką niewydolność wątroby (w tym ostrą martwicę
wątroby) zgłaszano po podaniu większych niż zalecane dawek
karboplatyny.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często:
Łysienie.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często: Hiperurikemia jest obserwowana u około jednej
czwartej pacjentów. Stężenia kwasu moczowego w surowicy mogą być
obniżone przez allopurynol. Astenia.
Często: Zmęczenie.
Niezbyt często: Gorączka i dreszcze bez stwierdzonego zakażenia;
reakcje w miejscu podania, takie jak: ból, rumień, obrzęk,
pokrzywka i martwica. Rzadko: Zespół hemolityczno-mocznicowy.
Carbomedac - ciąża i karmienie piersią
Ciąża
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania karboplatyny w okresie
ciąży: wykazano embriotoksyczne i teratogenne działanie
karboplatyny u szczurów. Jeśli karboplatyna jest stosowana w
okresie ciąży, należy uprzedzić pacjentkę o potencjalnym zagrożeniu
dla płodu. Należy zalecić kobietom w wieku rozrodczym stosowanie
środków antykoncepcyjnych w celu uniknięcia ciąży.
Wykazano mutagenne działanie karboplatyny in vivo i in
vitro. W przypadku kobiet, które są w ciąży lub zaszły w ciążę
podczas leczenia, należy zapewnić konsultacje genetyczne.
Laktacja
Nie wiadomo, czy karboplatyna jest wydzielana do mleka kobiet
karmiących. Należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia
karboplatyną.
Płodność
Karboplatyna jest genotoksyczna. Dlatego też wskazane jest, aby
mężczyźni leczeni karboplatyną wstrzymali się z prokreacją podczas
leczenia i do 6 miesięcy po zakończeniu leczenia oraz zwrócili się
o poradę w sprawie zamrożenia spermy, w związku z możliwością
nieodwracalnej bezpłodności związanej z leczeniem karboplatyną.
Carbomedac - prowadzenie pojazdów
Karboplatyna może powodować nudności i wymioty pośrednio
zaburzając zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Komentarze