Zoledronic Acid Polpharma - dawkowanie
Produkt leczniczy Zoledronic Acid Polpharma może być
przepisywany i podawany pacjentom wyłącznie przez lekarzy mających
doświadczenie w dożylnym podawaniu leków z grupy
bisfosfonianów.
Dawkowanie
Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanym
procesem nowotworowym z zajęciem kości
Dorośli i osoby w podeszłym wieku
Zalecana dawka w zapobieganiu powikłaniom kostnym u pacjentów z
zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości wynosi 4 mg
kwasu zoledronowego co 3 do 4 tygodni.
Pacjenci powinni także otrzymywać doustną suplementację
preparatami wapnia w ilości 500 mg/dobę oraz witaminą D w ilości
400 j.m./dobę.
Podejmując decyzję o leczeniu pacjentów z przerzutami do kości w
celu zapobiegania powikłaniom kostnym należy uwzględnić, że
początek działania produktu występuje po 2-3 miesiącach.
Leczenie TIH
Dorośli i osoby w podeszłym wieku
Zalecana dawka w leczeniu hiperkalcemii (stężenie wapnia w
surowicy z uwzględnieniem wapnia związanego z albuminami ≥12,0
mg/dl lub ≥3,0 mmol/l) to jednorazowa dawka 4 mg kwasu
zoledronowego.
Zaburzenie czynności nerek TIH:
Zastosowanie produktu leczniczego Zoledronic Acid Polpharma u
pacjentów z TIH oraz z ciężką niewydolnością nerek należy rozważyć
wyłącznie po dokonaniu oceny ryzyka względem korzyści wynikających
z leczenia. W badaniach klinicznych wyłączono z leczenia pacjentów,
u których stężenie kreatyniny w surowicy przekraczało 400 µmol/l
lub 4,5 mg/dl. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z
TIH, u których stężenie kreatyniny w surowicy jest mniejsze niż 400
µmol/l lub 4,5 mg/dl (patrz punkt 4.4).
Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanym
procesem nowotworowym z zajęciem kości:
Rozpoczynając terapię produktem leczniczym Zoledronic Acid
Polpharma u pacjentów ze szpiczakiem mnogim lub z przerzutami guzów
litych do kości, należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy
oraz klirens kreatyniny (CLcr). Klirens kreatyniny oblicza się na
podstawie stężenia kreatyniny w surowicy przy pomocy wzoru
Cockcroft-Gaulta. Produkt leczniczy Zoledronic Acid Polpharma nie
jest wskazany do stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności nerek przed rozpoczęciem terapii, rozumianymi w tej
populacji jako wartość CLcr < 30 ml/min. W badaniach klinicznych
z kwasem zoledronowym wyłączono z leczenia pacjentów, u których
stężenie kreatyniny w surowicy przekraczało 265 µmol/l lub 3,0
mg/dl.
U pacjentów z przerzutami do kości i łagodnymi do umiarkowanych
zaburzeniami czynności nerek przed rozpoczęciem terapii,
definiowanymi w tej populacji na podstawie wartości CLcr od 30 do
60 ml/min, zaleca się następujące dawkowanie produktu leczniczego
Zoledronic Acid Polpharma (patrz także punkt 4.4):
Klirens kreatyniny przed leczeniem (ml/min) Zalecana
dawka produktu leczniczego
Zoledronic Acid Polpharma*
> 60 4,0 mg 50-60 3,5 mg*
40-49 3,3 mg*
30-39 3,0 mg*
* Dawki obliczano przyjmując, że docelowe wartości AUC
wynoszą 0,66 (mg•h/l) (CLcr=75 ml/min). Uważa się, że podanie
mniejszych dawek pacjentom z zaburzeniami czynności nerek pozwoli
osiągnąć takie same wartości AUC, jak u pacjentów z klirensem
kreatyniny 75 ml/min.
Po rozpoczęciu terapii, przed podaniem każdej następnej
dawki produktu leczniczego Zoledronic Acid Polpharma, należy
oznaczać stężenie kreatyniny w surowicy, a leczenie należy
przerwać, jeśli czynność nerek ulegnie pogorszeniu. W badaniach
klinicznych pogorszenie czynności nerek definiowano w następujący
sposób:
- Dla pacjentów z prawidłowym
stężeniem kreatyniny w surowicy przed rozpoczęciem leczenia (<
1,4 mg/dl lub < 124 µmol/l), wzrost o 0,5 mg/dl lub 44
µmol/l;
- Dla pacjentów z
nieprawidłowym stężeniem kreatyniny w surowicy przed rozpoczęciem
leczenia (> 1,4 mg/dl lub > 124 µmol/l), wzrost o 1,0 mg/dl
lub 88 µmol/l.
W badaniach klinicznych wznawiano podawanie kwasu
zoledronowego tylko wtedy, gdy stężenie kreatyniny powróciło do
zakresu wartości wyjściowej ±10% (patrz punkt 4.4). Leczenie
produktem leczniczym Zoledronic Acid Polpharma należy wznowić,
podając taką samą dawkę, jaką podawano w chwili przerwania
terapii.
Dzieci i młodzież
Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani
skuteczności kwasu zoledronowego u dzieci w wieku od 1 roku do 17
lat. Aktualne dane przedstawiono w punktach 4.4 i 5.1, ale brak
zaleceń dotyczących dawkowania.
Sposób podawania
Podanie dożylne
Produkt leczniczy Zoledronic Acid Polpharma 4 mg proszek i
rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji, odtworzony i
następnie rozcieńczony w 100 ml (patrz punkt 6.6), należy podawać w
pojedynczej infuzji dożylnej, trwającej nie krócej niż 15
minut.
U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami
czynności nerek zaleca się stosowanie zmniejszonych dawek produktu
leczniczego Zoledronic Acid Polpharma (patrz punkt „Dawkowanie”
powyżej i punkt 6.3).
Sposób przygotowania zmniejszonych dawek produktu
leczniczego Zoledronic Acid Polpharma Pobrać odpowiednią
objętość odtworzonego roztworu (4 mg/5 ml), zgodnie z ustalonym
dawkowaniem:
- 4,4 ml dla dawki 3,5
mg
- 4,1 ml dla dawki 3,3 mg -
3,8 ml dla dawki 3,0 mg.
Informacje o odtwarzaniu i rozcieńczaniu produktu
leczniczego Zoledronic Acid Polpharma, patrz punkt 6.6. Pobraną
ilość odtworzonego roztworu należy rozcieńczyć w 100 ml jałowego
roztworu 0,9% m/v chlorku sodu lub w 5% m/v roztworze glukozy.
Dawka musi być podana w jednorazowej infuzji dożylnej, trwającej
nie krócej niż 15 minut.
Nie wolno mieszać odtworzonego roztworu produktu
leczniczego Zoledronic Acid Polpharma z roztworami do infuzji
zawierającymi wapń lub inne kationy dwuwartościowe, takimi jak
roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu i należy go podawać jako
pojedynczą dawkę dożylną przez oddzielną linię
infuzyjną.
Należy utrzymywać odpowiedni stan nawodnienia pacjentów
przed i po podaniu produktu leczniczego Zoledronic Acid
Polpharma.
Zoledronic Acid Polpharma - środki ostrożności
Ogólne
Pacjenci muszą zostać zbadani przed podaniem kwasu
zoledronowego, aby upewnić się, że są odpowiednio nawodnieni.
Należy unikać przewodnienia u pacjentów z ryzykiem wystąpienia
niewydolności krążenia.
Po rozpoczęciu leczenia kwasem zoledronowym należy dokładnie
monitorować badane standardowo w hiperkalcemii parametry
metaboliczne, takie jak stężenie wapnia, fosforanów i magnezu
w surowicy. W przypadku wystąpienia hipokalcemii, hipofosfatemii
lub hipomagnezemii może być konieczne wprowadzenie krótkotrwałej
terapii uzupełniającej.
Pacjenci z nieleczoną hiperkalcemią mają zazwyczaj w pewnym
stopniu zaburzoną czynność nerek, dlatego u takich pacjentów należy
rozważyć dokładne monitorowanie czynności nerek.
Pacjenci leczeni kwasem zoledronowym nie powinni jednocześnie
otrzymywać innych bisfosfonianów, ponieważ łączne skutki działania
tych leków nie są znane.
Niewydolność nerek
Stan pacjentów z TIH i objawami pogorszenia czynności nerek
należy odpowiednio ocenić, decydując, czy oczekiwana korzyść
wynikająca z podawania kwasu zoledronowego przewyższa możliwe
ryzyko.
Podejmując decyzję o leczeniu pacjentów z przerzutami do kości w
celu zapobiegania powikłaniom kostnym należy pamiętać, że początek
działania leczniczego występuje po 2-3 miesiącach.
Istnieją doniesienia o pogorszeniu czynności nerek po
zastosowaniu kwasu zoledronowego. Do czynników, które mogą
zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek, należą: odwodnienie,
zaburzenie czynności nerek przed rozpoczęciem leczenia, podawanie
wielu cykli kwasu zoledronowego i innych bisfosfonianów oraz
zastosowanie innych produktów leczniczych o toksycznym działaniu na
nerki. Chociaż ryzyko pogorszenia czynności nerek jest mniejsze po
podaniu kwasu zoledronowego w dawce 4 mg w czasie 15 minut, nadal
może wystąpić. Donoszono o pogorszeniu czynności nerek do
niewydolności nerek i konieczności przeprowadzenia dializ u
pacjentów po dawce początkowej lub pojedynczej 4 mg kwasu
zoledronowego. U niektórych pacjentów otrzymujących kwas
zoledronowy długotrwale w zalecanych dawkach w celu zapobiegania
powikłaniom kostnym może także wystąpić, chociaż rzadziej,
zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy.
Przed podaniem każdej kolejnej dawki kwasu zoledronowego należy
oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy. Rozpoczynając terapię u
pacjentów z przerzutami do kości oraz łagodnymi do umiarkowanych
zaburzeniami czynności nerek, zaleca się podanie mniejszych dawek
kwasu zoledronowego. U pacjentów z objawami pogorszenia czynności
nerek podczas leczenia, kwas zoledronowy należy odstawić. Terapię
powinno się wznowić jedynie wówczas, gdy stężenie kreatyniny w
surowicy powróci do wartości wyjściowych z 10% odchyleniem.
Leczenie kwasem zoledronowym należy wznowić, podając taką samą
dawkę, jaką stosowano przed przerwaniem leczenia.
Ze względu na potencjalny wpływ kwasu zoledronowego na czynność
nerek, brak szczegółowych danych klinicznych dotyczących
bezpieczeństwa jego stosowania u pacjentów z istniejącą ciężką
niewydolnością nerek (w badaniach klinicznych określoną jako
stężenie kreatyniny w surowicy ≥400 µmol/l lub ≥4,5 mg/dl dla
pacjentów z TIH i ≥265 µmol/l lub ≥3,0 mg/dl dla pacjentów z
nowotworami i przerzutami do kości) oraz tylko ograniczone dane
farmakokinetyczne dotyczące pacjentów z istniejącą ciężką
niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min), nie
zaleca się stosowania kwasu zoledronowego u pacjentów z ciężkim
zaburzeniem czynności nerek.
Niewydolność wątroby
Z uwagi na ograniczone dane kliniczne w grupie pacjentów z
ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, nie można podać specjalnych
zaleceń dla tej grupy pacjentów.
Martwica kości szczęki
O występowaniu martwicy kości szczęki donoszono przede wszystkim
u pacjentów z rozpoznaniem raka, leczonych produktami leczniczymi
hamującymi resorpcję kości, takimi jak kwas zoledronowy. Wielu z
tych pacjentów otrzymywało także chemioterapię i kortykosteroidy. W
większości przypadków występowanie martwicy kości wiązało się z
wykonanym wcześniej zabiegiem z zakresu chirurgii szczękowej, np.
ekstrakcji zęba. U wielu pacjentów stwierdzono oznaki miejscowego
zakażenia, w tym zapalenia szpiku.
U pacjentów ze współistniejącymi czynnikami ryzyka (np. z
rozpoznaniem raka, u pacjentów leczonych chemioterapią,
kortykosteroidami lub u osób, które nie zachowują prawidłowej
higieny jamy ustnej) przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami
należy przeprowadzić badanie stomatologiczne i zastosować
odpowiednie środki zapobiegawcze.
W trakcie leczenia pacjenci z tej grupy powinni w miarę
możliwości unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. Jeśli
podczas terapii bisfosfonianami wystąpi martwica kości szczęki,
przeprowadzenie zabiegów z zakresu chirurgii szczękowej może
przyczynić się do nasilenia tego stanu. W przypadku pacjentów
wymagających przeprowadzenia zabiegów stomatologicznych nie
istnieją dane, które potwierdziłyby, że przerwanie leczenia
bisfosfonianem zmniejsza ryzyko wystąpienia martwicy kości szczęki.
W każdym przypadku lekarz musi dokonać oceny stanu klinicznego
pacjenta i rozważyć stosunek ryzyka do korzyści.
Ból mięśniowo-szkieletowy
Doświadczenie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu
wykazało ciężki i sporadycznie powodujący niesprawność ból kości,
stawów i (lub) mięśni u pacjentów leczonych kwasem zoledronowym.
Jednak takie doniesienia nie były częste. Czas pojawienia się
objawów może być różny, od jednego dnia do kilku miesięcy po
rozpoczęciu leczenia. U większości pacjentów objawy te ulegają
złagodzeniu po zakończeniu leczenia. U części pacjentów wystąpiły
nawroty objawów po powtórnym rozpoczęciu leczenia kwasem
zoledronowym lub innym bisfosfonianem.
Nietypowe złamania kości udowej
Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu
kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów
długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub
krótkie, skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż
całej kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem
mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi
po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają
ból uda lub ból w pachwinie, przy czym w badaniach obrazowych,
często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem
kości udowej, widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania
często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami
pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej,
należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również
słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny
stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się
nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie
bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny.
Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się
jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny
występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdego
pacjenta zgłaszającego się z takimi objawami należy zbadać pod
kątem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.
Sód
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na
dawkę, to znaczy zasadniczo jest „wolny od sodu”.
Zoledronic Acid Polpharma - przedawkowanie
Doświadczenie kliniczne z ostrym przedawkowaniem kwasu
zoledronowego jest ograniczone. Zgłaszano niezamierzone podanie
dawek wynoszących do 48 mg kwasu zoledronowego. Należy dokładnie
monitorować pacjentów, którzy otrzymali dawki większe niż zalecane
(patrz punkt 4.2), ponieważ obserwowano zaburzenia czynności nerek
(w tym niewydolność nerek) oraz nieprawidłowe stężenia elektrolitów
w surowicy (w tym wapnia, fosforu i magnezu). W przypadku
hipokalcemii należy podać glukonian wapnia w infuzji, zależnie od
wskazań klinicznych.
Zoledronic Acid Polpharma - przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną,
na inne bisfosfoniany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
wymienioną w punkcie 6.1
• Karmienie
piersią (patrz punkt 4.6)
Zoledronic Acid Polpharma - działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
W ciągu trzech dni po podaniu kwasu zoledronowego często
zgłaszano występowanie reakcji ostrej fazy, z takimi objawami, jak
ból kości, gorączka, uczucie zmęczenia, bóle stawów, bóle mięśni i
dreszcze; objawy te zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni (patrz
opis wybranych działań niepożądanych).
Do ważnych zidentyfikowanych działań niepożądanych kwasu
zoledronowego stosowanego w zarejestrowanych wskazaniach należą:
zaburzenia czynności nerek, martwica kości szczęki, reakcja ostrej
fazy, hipokalcemia, zdarzenia niepożądane w obrębie oczu, migotanie
przedsionków, anafilaksja. Częstość występowania każdego z tych
działań przedstawiono w Tabeli 1.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Następujące działania niepożądane, wymienione w Tabeli 1,
zebrano w badaniach klinicznych oraz na podstawie zgłoszeń po
wprowadzeniu do obrotu kwasu zoledronowego w dawce 4 mg, głównie
stosowanego długookresowo.
Tabela 1
Działania niepożądane sklasyfikowano zgodnie z częstością
występowania, najczęściej występujące podano jako pierwsze, z
zastosowaniem następującej konwencji: bardzo często (≥1/10), często
(≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100),
rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000),
częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
Często:
|
Niedokrwistość
|
Niezbyt często:
|
Trombocytopenia, leukopenia
|
Rzadko:
|
Pancytopenia
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
Niezbyt często:
|
Reakcja nadwrażliwości
|
Rzadko:
|
Obrzęk naczynioruchowy
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
Niezbyt często:
|
Niepokój, zaburzenia snu
|
Rzadko:
|
Splątanie
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Często:
|
Ból głowy
|
Niezbyt często:
|
Zawroty głowy, parestezje, zaburzenia smaku, zmniejszenie
czucia, przeczulica, drżenie, senność
|
Zaburzenia oka
Często:
Niezbyt często:
Bardzo rzadko:
|
Zapalenie spojówek
Niewyraźne widzenie, zapalenie twardówki i zapalenie
oczodołu
Zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie nadtwardówki
|
Zaburzenia serca
Niezbyt często:
Rzadko:
|
Nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, migotanie
przedsionków, niedociśnienie objawiające się omdleniem lub zapaścią
sercową
|
Bradykardia
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Niezbyt często:
|
Duszność, kaszel, skurcz oskrzeli
|
Zaburzenia żołądka i jelit Często:
Niezbyt często:
|
Nudności, wymioty, brak łaknienia Biegunka, zaparcie, bóle
brzucha,
niestrawność, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, suchość
błony śluzowej jamy ustnej
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt
często:
|
Świąd, wysypka (w tym wysypka
|
rumieniowata i grudkowata), wzmożona
potliwość
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
łącznej
Często: Bóle kości, bóle mięśni, bóle stawów,
uogólniony ból
Niezbyt często: Kurcze mięśni, martwica kości
szczęki*
Zaburzenia nerek i dróg
moczowych
Często: Zaburzenie czynności nerek
Niezbyt często: Ostra niewydolność nerek, krwiomocz,
białkomocz
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu
podania
Często: Gorączka, objawy grypopodobne (w
tym
zmęczenie, dreszcze, złe samopoczucie
i zaczerwienienie)
Niezbyt często:
|
Osłabienie, obrzęki obwodowe, reakcje w miejscu podania (w tym
ból, podrażnienie, obrzmienie, stwardnienie), bóle w klatce
piersiowej, zwiększenie masy ciała, reakcja
anafilaktyczna/ wstrząs anafilaktyczny, pokrzywka
|
Badania diagnostyczne
|
|
Bardzo często:
|
Hipofosfatemia
|
Często:
|
Zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi,
hipokalcemia
|
Niezbyt często:
|
Hipomagnezemia, hipokaliemia
|
Rzadko:
|
Hiperkaliemia, hipernatremia
|
* Na podstawie badań klinicznych z oceną możliwych
przypadków martwicy kości szczęki. Ponieważ zgłoszenia te podlegają
wpływowi innych czynników, rzetelna ocena związku przyczynowego z
ekspozycją na produkt leczniczy nie jest możliwa.
Opis wybranych działań niepożądanych
Zaburzenia czynności nerek
Stosowanie kwasu zoledronowego było związane ze
zgłoszeniami zaburzeń czynności nerek. Do czynników mogących
zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek należy odwodnienie,
współistniejące zaburzenia czynności nerek, wielokrotne cykle
leczenia kwasem zoledronowym lub innymi bisfosfonianami, jak
również jednoczesne stosowanie nefrotoksycznych produktów
leczniczych lub krótszego czasu infuzji niż obecnie zalecany. U
pacjentów, którzy przyjęli początkową dawkę lub pojedynczą dawkę
wynoszącą 4 mg kwasu zoledronowego, zgłaszano pogorszenie czynności
nerek, progresję do niewydolności nerek lub do dializowania (patrz
punkt 4.4).
Martwica kości szczęki
Donoszono o przypadkach martwicy kości (obejmującej
głównie szczękę i żuchwę), przede wszystkim u pacjentów z
rozpoznaniem raka, leczonych produktami leczniczymi hamującymi
resorpcję kości, takimi jak kwas zoledronowy. U wielu z tych
pacjentów stwierdzono objawy miejscowego zakażenia, w tym zapalenia
szpiku, i większość tych doniesień dotyczy pacjentów z rozpoznaniem
raka, po ekstrakcji zębów lub innych chirurgicznych zabiegach
stomatologicznych. Do udokumentowanych czynników ryzyka martwicy
kości szczęki i żuchwy należą rozpoznanie raka, jednoczesne
stosowanie innych terapii (np. chemioterapii, radioterapii,
kortykosteroidów) oraz obecność współistniejących chorób (takich
jak niedokrwistość, koagulopatie, zakażenia, istniejąca wcześniej
choroba jamy ustnej). Mimo że związek przyczynowy nie został
potwierdzony, zaleca się, aby unikać zabiegów z zakresu chirurgii
szczękowej, ponieważ proces gojenia się ran może być wydłużony
(patrz punkt 4.4).
Migotanie przedsionków
W jednym randomizowanym, podwójnie ślepym, kontrolowanym
badaniu trwającym 3 lata oceniano skuteczność i bezpieczeństwo
stosowania kwasu zoledronowego w dawce 5 mg podawanego raz na rok i
porównywano go z placebo w leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej
(PMO - ang.
postmenopausal osteoporosis); całkowita częstość
występowania migotania przedsionków wyniosła 2,5% (96 spośród 3
862) i 1,9% (75 spośród 3 852) u pacjentów otrzymujących
odpowiednio kwas zoledronowy i placebo. Częstość ciężkich działań
niepożądanych w postaci migotania przedsionków wyniosła 1,3% (51
spośród 3 862) i 0,6% (22 spośród 3 852) u pacjentów otrzymujących
odpowiednio kwas zoledronowy i placebo. Dysproporcji obserwowanej w
tym badaniu nie stwierdzano w innych badaniach z kwasem
zoledronowym, także w badaniach z kwasem zoledronowym stosowanym w
dawce 4 mg podawanym co 3-4 tygodnie pacjentom onkologicznym.
Mechanizm odpowiedzialny za zwiększoną częstość występowania
migotania przedsionków w tym jednym badaniu klinicznym nie jest
znany.
Reakcja ostrej fazy
To działanie niepożądane obejmuje występowanie zespołu
objawów takich jak gorączka, bóle mięśni, ból głowy, bóle kończyn,
nudności, wymioty, biegunka i bóle stawów. Czas wystąpienia reakcji
ostrej fazy wynosi < 3 dni po podaniu infuzji z kwasu
zoledronowego, a reakcję tę określa się również terminem „objawy
grypopodobne” lub „objawy po podaniu dawki”.
Nietypowe złamania kości udowej
W okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano
następujące działania (rzadko): nietypowe złamania podkrętarzowe i
trzonu kości udowej (działanie niepożądane leków należących do
klasy bisfosfonianów).
Komentarze