Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Przyjęcie leku na czczo powoduje szybkie opróżnienie żołądka, co z kolei prowadzi do natychmiastowego wzrostu stężenia leku we krwi. Dzięki temu pacjent zaczyna odczuwać poprawę. Natomiast przyjęcie lekarstwa po posiłku opóźnia opróżnianie żołądka, co wydłuża czas pasażu leku. Dowiedz się więcej o znaczeniu spożywania leków na czczo lub po posiłku.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
• Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu u chorych po przebytym epizodzie niedokrwienia naczyń mózgowych (udar niedokrwienny mózgu, przejściowe ataki niedokrwienne (TIA) w wywiadzie;
• Zapobieganie ciężkim incydentom niedokrwienia (szczególnie w obrębie naczyń wieńcowych) u pacjentów z zarostową miażdżycą tętnic kończyn dolnych w fazie chromania przestankowego;
• Zapobieganie wykrzepianiu w przetoce tętniczo-żylnej u pacjentów poddawanych hemodializom.
Ponieważ stosowanie leku związane jest z ryzykiem wystąpienia ostrej neutropenii i (lub) agranulocytozy, tyklopidyna powinna być zarezerwowana dla pacjentów, którzy wykazują nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy.
1 tabletka zawiera 250 mg chlorowodorku tyklopidyny (Ticlopidini hydrochloridum), co odpowiada 219,6 mg tyklopidyny. Substancje pomocnicze: m.in. laktoza.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz: pkt 6.1
Dorośli:
Zwykle stosuje się, 2 razy na dobę 250 mg doustnie (2 razy na dobę jedną tabletkę). Lek należy przyjmować podczas posiłków.
Dzieci:
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania tyklopidyny u dzieci nie zostały ustalone. Produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci.
Ticlo może spowodować ciężkie, zagrażające życiu hematologiczne działania niepożądane takie, jak: neutropenia lub agranulocytoza, zakrzepowa plamica małopłytkowa i niedokrwistość (patrz: pkt 4.8). Te ciężkie działania niepożądane mogą być związane z:
– nieodpowiednim monitorowaniem, późnym rozpoznaniem i nieodpowiednim postępowaniem terapeutycznym w przypadku wystąpienia działań niepożądanych,
– równoczesnym podawaniem leków przeciwzakrzepowych lub przeciwpłytkowych, takich jak kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Jednak w przypadku założenia stentu metalowego tyklopidynę należy podawać w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (100 mg do 325 mg na dobę) przez około jeden miesiąc po implantacji. Zasadnicze znaczenie ma fakt, aby dokładnie przestrzegać zarejestrowanych wskazań do stosowania produktu leczniczego, środków ostrożności i przeciwwskazań do podawania tyklopidyny.
Monitorowanie wskaźników hematologicznych
Przed rozpoczęciem podawania leku, należy oznaczyć całkowitą liczbę krwinek wraz z rozmazem oraz liczbę płytek krwi. i następnie, co 2 tygodnie w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia oraz w ciągu 15 dni po jego zakończeniu w przypadku konieczności przerwania terapii w ciągu pierwszych trzech miesięcy.
W razie wystąpienia neutropenii lub trombocytopenii (zmniejszenia liczby granulocytów obojętnochłonnych poniżej 1,5 × 109/l lub płytek krwi poniżej 100 × 109/l) leczenie tyklopidyną należy odstawić, a całkowita liczba krwinek wraz z rozmazem oraz liczba płytek krwi powinny być monitorowane do czasu powrotu parametrów do normy.
Monitorownie kliniczne
Wszyscy pacjenci powinni być uważnie obserwowani ze względu na możliwe występowanie działań niepożądanych szczególnie podczas pierwszych 3 miesięcy leczenia.
Przed rozpoczęciem stosowania produktu leczniczego należy opisać pacjentowi objawy mogące świadczyć o wystąpieniu neutropenii (gorączka, ból gardła, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej), trombocytopenii i (lub) zaburzeń hemostazy (wydłużone lub inne niż zazwyczaj krwawienie, łatwość występowania siniaków, plamica, smolisty stolec), i zapalenia wątroby (pojawienie się żółtego zabarwienia skóry lub białkówek, odbarwionego stolca lub ciemnego zabarwienia moczu) w czasie leczenia tyklopidyną.
Należy poinformować pacjentów, że we przypadku wystąpienia jakiegokolwiek z wyżej wymienionych objawów należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza.
W zależności od stanu klinicznego pacjenta i wyników badań laboratoryjnych lekarz może podjąć decyzję o ponownym rozpoczęciu leczenia tyklopidyną.
Wystąpienie trombocytopenii, niedokrwistości hemolitycznej, objawów neurologicznych, zaburzeń czynności nerek i gorączki świadczy o możliwości rozwoju zakrzepowej plamicy małopłytkowej (TTP). TTP może wystąpić nagle. Większość przypadków obserwowano podczas pierwszych 8 tygodni od rozpoczęcia leczenia.
W przypadku podejrzenia zakrzepowej plamicy małopłytkowej pacjent powinien być leczony przez specjalistów hematologów (z powodu ryzyka zgonu).
Zaobserwowano, że przeprowadzenie plazmaferezy poprawia rokowanie.
Hemostaza
Należy zachować szczególną ostrożność stosując tyklopidynę u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia krwawienia.
Tyklopidyny nie należy podawać jednocześnie z heparynami, doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi i lekami przeciwpłytkowymi (patrz punkt 4.4 i punkt 4.5). Jednak w wyjątkowych przypadkach jednoczesnego stosowania tych leków konieczna jest kliniczna kontrola wskaźników laboratoryjnych i kliniczna kontrola pacjenta (patrz punkt 4.5).
U pacjentów poddawanych planowym zabiegom chirurgicznym, o ile to tylko możliwe, należy przerwać stosowanie tyklopidyny co najmniej na 10 dni przed terminem zabiegu.
U pacjentów, którzy są poddawani zabiegom chirurgicznym ze wskazań nagłych, można zastosować trzy rodzaje postępowania pojedynczo lub w skojarzeniu w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia krwawienia i przedłużonego czasu krwawienia:
– podanie 0,5 do 1 mg/kg mc. metylprednizolonu dożylnie, które może być powtórzone;
– zastosowanie desmopresyny w dawce 0,2 do 0,4 μg/kg mc.; – przetoczenie masy płytkowej.
Ponieważ tyklopidyna jest metabolizowana w wątrobie należy zachować ostrożność podczas podawania produktu leczniczego pacjentom z zaburzeniem czynności wątroby. W przypadku wystąpienia zapalenia wątroby i (lub) żółtaczki leczenie należy przerwać i zlecić wykonanie testów czynnościowych wątroby.
Do nadmiernego zahamowania krzepnięcia dochodzi najczęściej u pacjentów przyjmujących jednocześnie z tyklopidyną leki przeciwzakrzepowe, kwas acetylosalicylowy lub inne niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Lekarz musi posiadać informacje o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta, jednocześnie z tyklopidyną, zwłaszcza o lekach wymienionych powyżej. Pacjenta należy poinformować, aby w czasie leczenia tyklopidyną nie stosował bez porozumienia z lekarzem leków przeciwgorączkowych i (lub) przeciwbólowych.
Długotrwałe podawanie tyklopidyny może powodować zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, aminotransferaz oraz podwyższenie w osoczu stężenia bilirubiny, cholesterolu oraz trójglicerydów.
Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy.
W oparciu o badania przeprowadzone na zwierzętach stwierdzono, że przedawkowanie produktu leczniczego powoduje ciężkie objawy niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego. W przypadku przedawkowania tyklopidyny zaleca się wywoływanie wymiotów, płukanie żołądka i leczenie podtrzymujące. Należy monitorować czas krwawienia.
• nadwrażliwość na tyklopidynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą;
• skaza krwotoczna;
• zaburzenia czynności układu krwiotwórczego;
• schorzenia przebiegające z wydłużonym czasem krwawienia;
• przy uszkodzeniach narządowych ze skłonnością do krwawień;
• leukopenia, neutropenia trombocytopenia, agranulocytoza w wywiadzie;
• zmiany chorobowe ze skłonnością do krwawień np. w czynnej chorobie wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwotoczne incydenty naczyniowo-mózgowe w ostrej fazie.
Częstość występowania określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100, < 1/10); niezbyt często (≥1/1 000, < 1/100); rzadko (≥1/10 000, < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki, częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Wskaźniki morfologii krwi były dokładnie monitorowane w dwóch dużych badaniach klinicznych przeprowadzonych u 2048 pacjentów z przemijającymi napadami niedokrwiennymi (TIA) i udarem mózgu leczonych tyklopidyną (wieloośrodkowe kontrolowane badania kliniczne CATS i TASS). Donoszono, że u 2,4% pacjentów wystąpiła neutropenia, w tym u 0,8% ciężka neutropenia (poniżej 450 leukocytów obojętnochłonnych w 1 mm3 krwi). W tych badaniach klinicznych, a zwłaszcza w badaniach po wprowadzeniu produktu leczniczego do lecznictwa większość przypadków ciężkiej neutropenii lub agranulocytozy (< 300 neutrofili/mm3) występowała w pierwszych trzech miesiącach leczenia tyklopidyną i nie towarzyszyły im objawy kliniczne (konieczność monitorowania wskaźników morfologii krwi). W takich przypadkach stwierdzono zahamowanie czynności szpiku.
Często: neutropenia, w tym ciężka neutropenia.
Niezbyt często: izolowana trombocytopenia < 80 000/mm3 oraz rzadkie przypadki trombocytopenii połączonej z niedokrwistością hemolityczną.
Rzadko: aplazja szpiku kostnego lub pancytopenia, zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP) (patrz punkt 4.4.).
Zaburzenia naczyniowe:
Częstość nieznana: podczas leczenia często mogą wystąpić powikłania krwotoczne, głównie siniaki lub wybroczyny, krwawienia z nosa. Donoszono o występowaniu krwawień śród- i pooperacyjnych (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia żołądka i jelit:
Bardzo często: biegunka, nudności. Biegunka jest zwykle łagodna i przemijająca, występuje głownie podczas pierwszych trzech miesięcy leczenia. Zaburzenia żołądka i jelit zwykle przemijają po 1 do 2 tygodniu leczenia bez konieczności przerywania terapii.
Bardzo rzadko: ciężka biegunka z zapaleniem okrężnicy (włącznie z limfocytowym zapaleniem okrężnicy). Jeżeli te działania niepożądane są ciężkie i nie przemijają leczenie tyklopidyną należy przerwać.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Często: wysypka, zwłaszcza grudkowo-plamkowa lub o charakterze pokrzywki ze świądem. Zazwyczaj wysypka skórna występuje w ciągu pierwszych trzech miesięcy leczenia, średnio po 11 dniach. W przypadku przerwania leczenia wysypka przemija w ciągu kilku dni. Reakcje skórne mogą być uogólnione.
Bardzo rzadko: rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona i zespół Lyella.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
Rzadko: zapalenie wątroby (cytolityczne i cholestatyczne) podczas pierwszych miesięcy leczenia. Po przerwaniu leczenia rokowanie jest zazwyczaj pomyślne. Opisano jednak bardzo rzadkie przypadki zaburzeń mających skutek śmiertelny. Zaobserwowano przypadki piorunującego zapalenia wątroby.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Bardzo rzadko: reakcje immunologiczne o różnej postaci np.: reakcje alergiczne, anafilaksja, obrzęk Quinckego, zapalenie stawów, zapalenie naczyń, toczeń, zaburzenia czynności nerek spowodowane nadwrażliwością, alergiczne zmiany w płucach, eozynofilia, izolowana gorączka.
Badania diagnostyczne:
Często: w obydwu grupach pacjentów (otrzymujących tyklopidynę lub placebo) obserwowano zwiększenie (izolowane lub nie) aktywności fosfatazy zasadowej i aminotransferaz (dwukrotnie powyżej górnej granicy normy).
Częstość nieznana: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, niewielkie zwiększenie stężenia bilirubiny. Podczas długotrwałego leczenia tyklopidyną może wystąpić zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów w surowicy krwi. Stężenie w surowicy krwi frakcji HDL, LDL, VLDL cholesterolu i triglicerydów może zwiększyć się o 8% do 10% po jednym do czterech miesiący leczenia. Nie obserwowano dalszego zwiększenia stężenia lipidów we krwi w przypadku kontynuacji leczenia. Stosunek poszczególnych frakcji lipoprotein, zwłaszcza HDL do LDL pozostaje niezmieniony. Dane z badań klinicznych wykazały, że działanie na lipidy we krwi nie zależy od wieku pacjenta, płci, jednoczesnego spożywania alkoholu lub występowania cukrzycy i nie ma wpływu na ryzyko wystąpienia powikłań sercowonaczyniowych.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania tyklopidyny u kobiet w ciąży i kobiet karmiących piersią. W badaniach na szczurach wykazano, że tyklopidyna przenika do mleka karmiących samic. Z wyjątkiem umotywowanych przypadków, gdzie zastosowanie tyklopidyny jest bezwzględnie wskazane, produktu leczniczego nie należy stosować u kobiet w ciąży i u kobiet karmiących piersią.
Produkt leczniczy Ticlo nie wpływa na zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Czy wiesz czym jest blaszka miażdżycowa i jakie powoduje konsekwencje? Zapytaliśmy o to profesora Tomasza Pasierskiego. Z miejscem maksymalnego rozwoju miażdżycy, czyli choroby zapalnej naczyń tętniczych. W tym miejscu dochodzi do największego zawężenia...
Poziom cholesterolu to ważna informacja, która pomaga nam w dbaniu o nasze zdrowie. Zbyt wysoki poziom cholesterolu we krwi jest bardzo niebezpieczny, gdyż może prowadzić do wielu chorób serca oraz udaru. Podczas badania cholesterolu mierzy się zarówno...
TIA jest tymczasową przerwą dopływu tlenu do mózgu. Niedobór tlenu w tkance mózgowej sprawia, że komórki mózgowe nie mogą funkcjonować, co powoduje różne objawy. TIA a udar mózgu TIA (przemijający atak niedokrwienny) to odwracalny deficyt neurologiczny....
Najwyższa Izba Kontroli ujawniła, które województwo boryka się z największym problemem związanym ze zgonami z powodu udaru. W tym regionie brakuje łóżek w szpitalach, a także specjalistów, zajmujących się leczeniem chorych. Sytuacja jest coraz gorsza. Najwyższy...
Brytyjscy naukowcy dokonali przełomowego odkrycia w badaniach nad leczeniem pacjentów cierpiących na nadciśnienie. Zgodnie z wynikami badań, podawanie dwóch leków zamiast jednego szybciej daje lepsze rezultaty, a jednocześnie wywołuje mniej efektów ubocznych. Tradycyjne...
Głębokie bruzdy na czole mogą być sygnałem ostrzegawczym, jeśli chodzi o potencjalne problemy zdrowotne, takie jak choroby serca lub udary - ostrzegają francuscy naukowcy. ## O czym świadczą zmarszczki? - Osoby z licznymi głębokimi zmarszczkami...
Chore serce może dawać wiele objawów, ale nie wszystkie muszą być charakterystyczne. Nietypowy symptom może pojawić się nawet na uchu. W takim przypadku ryzyko poważnych dolegliwości należy sprawdzić u specjalisty. Nietypowy sygnał problemów z sercem Znak...
Na udar mózgu najbardziej narażone są osoby z migotaniem przedsionków. To właśnie dla nich przeznaczony jest nowy lek przeciwzakrzepowy, którego dotyczą wyniki badań przedstawione ostatnio na kongresie American Heart Association w Chicago. Leczenie...
Nowe badania przeglądowe, obejmujące dane medyczne dotyczące 6 000 pacjentów, wykazały, że osoby, które przyjmują leki przeciwzakrzepowe w związku z migotaniem przedsionków, obarczone są wyższym ryzykiem wystąpienia demencji niż ludzie, którzy biorą środki...
Miażdżyca to przewlekła choroba zapalna naczyń tętniczych. W jej przebiegu dochodzi do zmian w strukturze ścian naczynia, powstania stanu zapalnego, gromadzenia lipidów i włóknienia. Procesy te prowadzą do powstawania tzw. blaszek miażdżycowych, które...
Komentarze