Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Podczas przyjmowaniu leków nie jest wskazane spożywanie dużych ilości produktów zawierających dużą ilość wapnia (jonów wapniowych). Tego typu produkty właśnie poprzez zawartość jonów wapnia uniemożliwiają, zmniejszają lub zwalniają wchłanianie leków, adsorbując je. Przeczytaj pełny opis interakcji leków z nabiałem (jonami wapniowymi).
Przyjmując leki, należy pamiętać, by zwrócić szczególną uwagę na produkty, które mogą przyczynić się do powstania niebezpiecznych interakcji z medykamentami. Przeczytaj pełny opis interakcji leków z innymi produktami żywnościowymi.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Tavanic 500 jest wskazany do stosowania u osób dorosłych w leczeniu wymienionych niżej zakażeń (patrz punkty 4.4 i 5.1).
? Ostre bakteryjne zapalenie zatok.
? Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli.
? Pozaszpitalne zapalenie płuc.
? Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich.
W wymienionych powyżej zakażeniach Tavanic 500 należy stosować tylko wtedy, gdy użycie leków przeciwbakteryjnych powszechnie zalecanych do leczenia początkowego tych zakażeń uzna się za niewłaściwe.
? Odmiedniczkowe zapalenie nerek i powikłane zakażenia układu moczowego (patrz punkt 4.4).
? Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego.
? Niepowikłane zakażenia układu moczowego (patrz punkt 4.4).
? Płucna postać wąglika: zapobieganie zakażeniom po kontakcie z bakteriami i leczenie (patrz punkt 4.4).
Produkt Tavanic 500 może być również stosowany w celu ukończenia leczenia u pacjentów, u których nastąpiła poprawa po początkowym leczeniu dożylnym lewofloksacyną.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Każda tabletka powlekana produktu Tavanic 500 zawiera 500 mg lewofloksacyny(Levofloxacinum), w postaci lewofloksacyny półwodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletki produktu Tavanic 500 podaje się raz lub dwa razy na dobę. Dawkowanie zależy od rodzaju i stopnia ciężkości zakażenia oraz wrażliwości domniemanego drobnoustroju wywołującego zakażenie.
Produkt Tavanic 500 w postaci tabletek może być również stosowany w celu ukończenia leczenia u pacjentów, u których nastąpiła poprawa po początkowym leczeniu dożylnym lewofloksacyną; ze względu na biorównoważność postaci dożylnej i doustnej, można zastosować takie same dawki.
Dawkowanie
Poniżej przedstawiono zalecane dawkowanie produktu Tavanic 500:
Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny > 50 ml/min)
|
Wskazanie |
Dawka dobowa (w zależności od ciężkości zakażenia) |
Czas trwania leczenia (w zależności od ciężkości zakażenia) |
|
Ostre bakteryjne zapalenie zatok |
500 mg raz na dobę |
10 - 14 dni |
|
Ostre zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli |
500 mg raz na dobę |
7 - 10 dni |
|
Pozaszpitalne zapalenie płuc |
500 mg raz lub dwa razy na dobę |
7 - 14 dni |
|
Odmiedniczkowe zapalenie nerek |
500 mg raz na dobę |
7 - 10 dni |
|
Powikłane zakażenia układu moczowego |
500 mg raz na dobę |
7 - 14 dni |
|
Niepowikłane zakażenia układu moczowego |
250 mg raz na dobę |
3 dni |
|
Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego |
500 mg raz na dobę |
28 dni |
|
Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich |
500 mg raz lub dwa razy na dobę |
7 - 14 dni |
|
Płucna postać wąglika |
500 mg raz na dobę |
8 tygodni |
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤50 ml/min)
|
Schemat dawkowania |
|||
|
250 mg/24 h |
500 mg/24 h |
500 mg/12 h |
|
|
Klirens kreatyniny |
pierwsza dawka: 250 mg |
pierwsza dawka: 500 mg |
pierwsza dawka: 500 mg |
|
50-20 ml/min |
następnie: 125 mg/24 h |
następnie: 250 mg/24 h |
następnie: 250 mg/12 h |
|
19-10 ml/min |
następnie: 125 mg/48 h |
następnie: 125 mg/24 h |
następnie: 125 mg/12 h |
|
< 10 ml/min (w tym pacjencipoddawani hemodializie i CADO)1 |
następnie: 125 mg/48 h |
następnie: 125 mg/24 h |
następnie: 125 mg/24 h |
1
Nie ma konieczności podawania dodatkowych dawek po hemodializie lub ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CADO).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Dostosowanie dawki nie jest konieczne, ponieważ lewofloksacyna nie jest metabolizowana w wątrobie w istotnym stopniu, a wydalana jest głównie przez nerki.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawki z przyczyn innych niż zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.4 ?Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna? oraz
?Wydłużenie odstępu QT?).
Dzieci i młodzież
Produkt Tavanic 500 jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (patrz punkt 4.3).
Sposób podawania
Tabletki produktu Tavanic 500 należy połykać bez rozgryzania, popijając odpowiednią ilością płynu.
Tabletki można dzielić wzdłuż linii podziału w celu dostosowania dawki. Tabletki można przyjmować w trakcie posiłku lub między posiłkami. Tabletki produktu Tavanic 500 należy przyjmować przynajmniej dwie godziny przed lub dwie godziny po przyjęciu soli żelaza, soli cynku, leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających magnez lub glin, lub didanozyny (tylko preparaty didanozyny z glinem i magnezem zawierające środki buforujące) i sukralfatu, ponieważ mogą one zmniejszać wchłanianie antybiotyku (patrz punkt 4.5).
Jest bardzo prawdopodobne, że metycylinooporne szczepy Staphylococcus aureus są także oporne na fluorochinolony, w tym lewofloksacynę. Dlatego nie zaleca się stosowania lewofloksacyny w leczeniu zakażeń wywołanych lub prawdopodobnie wywołanych przez MRSA, chyba że wyniki badań laboratoryjnych potwierdziły wrażliwość drobnoustrojów na lewofloksacynę (i zwykle stosowane leki przeciwbakteryjne w leczeniu zakażeń MRSA są uważane za nieodpowiednie).
Lewofloksacynę można stosować w leczeniu ostrego bakteryjnego zapalenie zatok i ostrego zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli, jeśli zakażenia te zostały właściwie zdiagnozowane.
Oporność na fluorochinolony E. coli ? drobnoustroju wywołującego najczęściej zakażenia dróg moczowych ?jest różna w poszczególnych krajach Unii Europejskiej. Lekarze powinni brać pod uwagę lokalne występowanie oporności E. coli na fluorochinolony.
Płucna postać wąglika: Stosowanie u ludzi opiera się na wynikach badań wrażliwości Bacillus anthracis in vitro oraz na wynikach badań na zwierzętach wraz z ograniczonymi danymi dotyczącymi stosowania u ludzi. Lekarze powinni się odnieść do krajowych i (lub) międzynarodowych wytycznych dotyczących leczenia wąglika.
Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna
Zapalenie ścięgna może występować rzadko. Najczęściej obejmuje ono ścięgno Achillesa i może prowadzić do jego zerwania. Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna, czasami obustronne, może występować w ciągu 48 h od rozpoczęcia leczenia lewofloksacyną i notowano je nawet do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia. Ryzyko zapalenia ścięgna i zerwania ścięgna jest większe u pacjentów w wieku powyżej 60 lat, u pacjentów otrzymujących dawki dobowe lewofloksacyny 1000 mg i u pacjentów stosujących kortykosteroidy. U pacjentów w podeszłym wieku należy dostosować dawkę dobową zgodnie z klirensem kreatyniny (patrz punkt 4.2). Dlatego konieczna jest uważna obserwacja tych pacjentów, jeśli przyjmują lewofloksacynę. Każdy pacjent, u którego wystąpią objawy zapalenia ścięgna, powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Jeśli podejrzewa się zapalenie ścięgna, należy natychmiast przerwać stosowanie lewofloksacyny i rozpocząć odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie) chorego ścięgna (patrz punkty 4.3 i 4.8).
Choroba związana z Clostridium difficile
Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, uporczywa i (lub) krwawa, występująca podczas leczenia lub po zakończeniu leczenia lewofloksacyną (także kilka tygodni po zakończeniu leczenia), może być objawem choroby związanej z Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium difficile-associated disease). CDAD może mieć różne nasilenie, od lekkiego do zagrażającego życiu, a najcięższą jej postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.8). Dlatego ważne jest, aby rozważyć tę diagnozę u pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka w trakcie leczenia lub po zakończeniu leczenia lewofloksacyną. Jeśli podejrzewa się lub potwierdzono CDAD, należy natychmiast przerwać stosowanie lewofloksacyny i niezwłocznie rozpocząć odpowiednie leczenie. Produkty lecznicze hamujące perystaltykę są w tej sytuacji przeciwwskazane.
Pacjenci ze skłonnością do napadów padaczkowych
Chinolony mogą obniżać próg drgawkowy i wywołać drgawki. Lewofloksacyna jest przeciwwskazana u pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.3) i podobnie jak w przypadku innych chinolonów, należy ją stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów ze skłonnością do napadów padaczkowych lub stosujących jednocześnie substancje czynne obniżające próg drgawkowy, takie jak teofilina (patrz punkt 4.5). W razie wystąpienia napadu drgawkowego (patrz punkt 4.8), należy przerwać leczenie lewofloksacyną.
Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
Pacjenci z utajonym lub rzeczywistym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą być podatni na wystąpienie reakcji hemolitycznej w trakcie leczenia antybiotykami chinolonowymi. Dlatego, jeśli zastosowanie lewofloksacyny u tych pacjentów jest wskazane, należy obserwować, czy nie wystąpi u nich hemoliza.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, dlatego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy zmodyfikować dawkę produktu Tavanic 500 (patrz punkt 4.2).
Reakcje nadwrażliwości
Lewofloksacyna może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości, mogące zakończyć się śmiercią
(np. obrzęk naczynioruchowy aż do wstrząsu anafilaktycznego), niekiedy po podaniu pierwszej dawki (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią takie reakcje, pacjent powinien natychmiast przerwać leczenie
i skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub lekarzem medycyny ratunkowej, który wdroży odpowiednie działania ratujące życie.
Ciężkie reakcje pęcherzowe
Podczas leczenia lewofloksacyną zgłaszano przypadki ciężkich pęcherzowych reakcji skórnych, takich jak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna nekroliza naskórka (patrz punkt 4.8). Należy poinformować pacjentów, że jeśli wystąpią u nich reakcje obejmujące skórę i (lub) błony śluzowe, należy natychmiast ? przed kontynuowaniem leczenia ? skontaktować się z lekarzem prowadzącym.
Dysglikemia
Podobnie jak w przypadku wszystkich chinolonów, zgłaszano zaburzenia stężenia glukozy we krwi, w tym hipoglikemię i hiperglikemię, występujące zwykle u pacjentów z cukrzycą otrzymujących jednocześnie doustne środki hipoglikemizujące (np. glibenklamid) lub insulinę. Odnotowano przypadki śpiączki hipoglikemicznej. U pacjentów z cukrzycą zaleca się dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).
Zapobieganie nadwrażliwości na światło
W trakcie leczenia lewofloksacyną notowano przypadki nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). Aby zapobiec wystąpieniu objawów nadwrażliwości na światło zaleca się, aby pacjent niepotrzebnie nie narażał się na działanie silnego światła słonecznego lub sztucznego promieniowania UV (np. lampy słoneczne, solarium) podczas leczenia i przez 48 godzin po zakończeniu leczenia lewofloksacyną.
Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K
U pacjentów leczonych lewofloksacyną w skojarzeniu z antagonistami witaminy K (np. warfaryną), mogą zwiększyć się wartości parametrów krzepnięcia krwi (PT, INR) i (lub) wystąpić krwawienie. Dlatego u pacjentów przyjmujących jednocześnie te produkty lecznicze należy kontrolować wartości parametrów krzepnięcia krwi (patrz punkt 4.5).
Reakcje psychotyczne
Donoszono o występowaniu reakcji psychotycznych u pacjentów przyjmujących chinolony, w tym lewofloksacynę. Bardzo rzadko następstwem tych reakcji były myśli samobójcze oraz zachowania zagrażające bezpieczeństwu pacjenta, występujące niekiedy po podaniu tylko jednej dawki lewofloksacyny (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią takie reakcje, należy przerwać stosowanie lewofloksacyny i wdrożyć odpowiednie postępowanie. Należy zachować ostrożność podczas stosowania lewofloksacyny u pacjentów z psychozą lub u pacjentów z chorobą psychiczną w wywiadzie.
Wydłużenie odstępu QT
Należy zachować ostrożność stosując fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak np:
- wrodzony zespół długiego odstępu QT;
- jednoczesne stosowanie produktów leczniczych, które wydłużają odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, antybiotyki makrolidowe, leki przeciwpsychotyczne);
- nieskorygowane zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia, hipomagnezemia); - choroba serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, rzadkoskurcz). Pacjenci w podeszłym wieku i kobiety mogą być bardziej wrażliwi na działanie produktów leczniczych wydłużających odstęp QT. Dlatego należy zachować ostrożność u tych pacjentów stosując fluorochinolony, w tym lewofloksacynę.
(Patrz również punkty 4.2 ?Pacjenci w podeszłym wieku?, 4.5, 4.8 i 4.9).
Neuropatia obwodowa
U pacjentów przyjmujących fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, zgłaszano występowanie obwodowej neuropatii czuciowej i obwodowej neuropatii czuciowo-ruchowej, których początek może mieć gwałtowny przebieg (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, należy przerwać stosowanie lewofloksacyny, aby zapobiec wystąpieniu stanu nieodwracalnemu.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Podczas stosowania lewofloksacyny zgłaszano przypadki martwicy wątroby, aż do zakończonej zgonem niewydolności wątroby, głównie u pacjentów z ciężką chorobą zasadniczą, np. posocznicą (patrz punkt 4.8). Pacjenta należy pouczyć , że jeśli wystąpią u niego przedmiotowe i podmiotowe objawy choroby wątroby, takie jak: jadłowstręt, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd lub tkliwy brzuch, konieczne jest przerwanie leczenia i skontaktowanie się z lekarzem.
Zaostrzenie miastenii
Fluorochinolony, w tym lewofloksacyna, blokują przewodnictwo nerwowo-mięśniowe i mogą nasilać osłabienie mięśni u pacjentów z miastenią. Ciężkie działania niepożądane obserwowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, w tym śmiertelne i powodujące konieczność zastosowania oddychania wspomaganego, były związane ze stosowaniem fluorochinolonów u pacjentów z miastenią. Nie zaleca się stosowania lewofloksacyny u pacjentów z miastenią w wywiadzie.
Zaburzenia widzenia
Jeśli u pacjenta wystąpią zaburzenia widzenia lub jakiekolwiek zmiany dotyczące oczu, należy niezwłocznie skonsultować się z okulistą (patrz punkty 4.7 i 4.8).
Nadkażenie
Stosowanie lewofloksacyny, zwłaszcza długotrwałe, może prowadzić do nadmiernego wzrostu niewrażliwych drobnoustrojów. Jeśli podczas leczenia wystąpi nadkażenie, należy podjąć odpowiednie środki.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
U pacjentów leczonych lewofloksacyną wynik testu wykrywającego opioidy w moczu może być fałszywie dodatni. Konieczne może być potwierdzenie dodatniego wyniku za pomocą bardziej swoistej metody.
Lewofloksacyna może hamować wzrost Mycobacterium tuberculosis, a zatem może wystąpić fałszywie ujemny wynik w diagnostyce bakteriologicznej gruźlicy.
Na podstawie badań toksyczności na zwierzętach lub klinicznych badań farmakologicznych z zastosowaniem dawek większych niż lecznicze, najważniejszymi objawami przedmiotowymi, których można się spodziewać w następstwie ostrego przedawkowania produktu Tavanic 500 są objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego, takie jak: splątanie, zawroty głowy, zaburzenia świadomości, napady drgawkowe, wydłużenie odstępu QT oraz objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak nudności i nadżerki błon śluzowych.
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego, obejmujące stan splątania, drgawki, omamy i drżenie.
W razie przedawkowania, należy zastosować leczenie objawowe. Z uwagi na możliwość wydłużenia odstępu QT, należy kontrolować zapis EKG. Można zastosować leki zobojętniające w celu ochrony śluzówki żołądka. Hemodializa, w tym dializa otrzewnowa i CADO, są nieskuteczne w usuwaniu lewofloksacyny z organizmu. Nie ma specyficznego antidotum.
Lewofloksacyny w postaci tabletek nie wolno stosować:
? u pacjentów z nadwrażliwością na lewofloksacynę lub inne chinolony, lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,
? u pacjentów z padaczką,
? u pacjentów, u których w przeszłości występowało zapalenie ścięgna, związane ze stosowaniem fluorochinolonów,
? u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu, u kobiet w ciąży,
? u kobiet karmiących piersią.
Informacje podane poniżej opierają się na danych z badań klinicznych, w których uczestniczyło ponad 8300 pacjentów oraz na obszernym doświadczeniu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Częstości występowania działań niepożądanych w poniższej tabeli zostały zdefiniowane następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, < 1/10), niebyt często (≥1/1000, < 1/100), rzadko (≥1/10 000, < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy częstości, działania niepożądane zostały przedstawione według zmniejszającej się ciężkości.
|
Klasyfikacja układów i narządów |
Często (≥1/100 do < 1/10) |
Niebyt często (≥1/1000 do < 1/100) |
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000) |
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) |
|
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze |
zakażenia grzybicze, w tym zakażenia Candida; oporność drobnoustrojów |
|||
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
leukopenia; eozynofilia |
trombocytopenia; neutropenia |
pancytopenia; agranulocytoza; niedokrwistość hemolityczna |
|
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
obrzęk naczynioruchowy; nadwrażliwość (patrz punkt 4.4) |
wstrząs anfilaktycznya; wstrząs rzekomoanafilaktycznya(patrz punkt 4.4) |
||
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
jadłowstręt |
hipoglikemia, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą (patrz punkt 4.4) |
hiperglikemia; śpiączka hipoglikemiczna (patrz punkt 4.4) |
|
|
Zaburzenia psychiczne |
bezsenność |
niepokój; stan splątania; nerwowość |
reakcje psychotyczne (z np.omamami, paranoją); depresja; pobudzenie; Niezwykłe sny; Koszmary senne |
zaburzenia psychotyczne z zachowaniami zagrażającymi bezpieczeństwu pacjenta, w tym myśli lub próby samobójcze (patrz punkt 4.4) |
|
Zaburzenia układu nerwowego |
ból głowy; zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego |
senność; drżenia mięśniowe; zaburzenia smaku |
drgawki (patrz punkty 4.3 i 4.4); parestezja |
obwodowa neuropatia czuciowa (patrz punkt 4.4); obwodowa neuropatia czuciowo-ruchowa (patrz punkt 4.4); zaburzenia węchu, w tym utrata węchu; dyskineza; zaburzenia pozapiramidowe; brak smaku; omdlenie; łagodne nadciśnienie śródczaszkowe |
|
Zaburzenia oka |
zaburzenia widzenia, takie jak nieostre widzenie (patrz punkt 4.4) |
przemijająca utrata widzenia (patrz punkt 4.4) |
||
|
Klasyfikacja układów i narządów |
Często (≥1/100 do < 1/10) |
Niebyt często (≥1/1000 do < 1/100) |
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000) |
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) |
|
Zaburzenia ucha i błędnika |
zawroty głowy pochodzenia obwodowego (błędnikowego) |
szumy uszne |
utrata słuchu; zaburzenia słuchu |
|
|
Zaburzenia serca |
tachykardia; kołatanie serca |
częstoskurcz komorowy, który może prowadzić do zatrzymania akcji serca; arytmia komorowa i zaburzenia typu torsade de pointes (notowane głównie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkty 4.4 i 4.9) |
||
|
Zaburzenia naczyniowe |
niedociśnienie |
|||
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia |
duszność |
skurcz oskrzeli; alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych |
||
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
biegunka; wymioty; nudności |
ból brzucha; niestrawność; wzdęcia; zaparcia |
biegunka ? krwawa, rzadko może być objawem zapalenia jelit, w tym rzekomobłoniastego zapalenia jelit (patrz punkt 4.4); zapalenie trzustki |
|
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfatazy zasadowej, GGTP) |
zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi |
żółtaczka i ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym przypadki zakończone zgonem z ostrą niewydolnością wątroby, głównie u pacjentów z ciężkimi chorobami podstawowymi (patrz punkt 4.4); zapalenie wątroby |
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnejb |
wysypka; świąd; pokrzywka; nadmierna potliwość |
toksyczna nekroliza naskórka; zespół Stevens-Johnsona; rumień wielopostaciowy; reakcje nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4); leukocytoklastyczne zapalenie naczyń; zapalenie błon śluzowych |
||
|
Klasyfikacja układów i narządów |
Często (≥1/100 do < 1/10) |
Niebyt często (≥1/1000 do < 1/100) |
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000) |
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) |
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej |
ból stawów; ból mięśni |
zaburzenia dotyczące ścięgna (patrz punkty 4.3 i 4.4), w tym zapalenie ścięgna (np. ścięgna Achillesa); osłabienie siły mięśni, co może być szczególne ważne u pacjentów z miastenią (patrz punkt 4.4) |
rabdomioliza; zerwanie ścięgna (np. ścięgna Achillesa) (patrz punkty 4.3 i 4.4); zerwanie więzadła; zerwanie mięśnia; zapalenie stawów |
|
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi |
ostra niewydolność nerek (np. z powodu śródmiąższowego zapalenia nerek) |
||
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
osłabienie |
gorączka |
ból (w tym ból pleców, ból w klatce piersiowej i kończynach) |
a Reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne mogą niekiedy wystąpić już po podaniu pierwszej dawki. b Reakcje dotyczące błon śluzowych mogą niekiedy wystąpić już po podaniu pierwszej dawki.
Inne działania niepożądane związane ze stosowaniem fluorochinolonów obejmują:
napady porfirii u pacjentów z porfirią.
Ciąża
Dane dotyczące stosowania lewofloksacyny u kobiet w ciąży są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Z powodu braku danych dotyczących stosowania u ludzi oraz ze względu na dane doświadczalne, świadczące o ryzyku uszkadzania przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmów w okresie wzrostu, stosowanie lewofloksacyny u kobiet w okresie ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 5.3).
Karmienie piersią
Stosowanie produktu Tavanic 500 jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią. Brak wystarczających danych dotyczących przenikania lewofloksacyny do mleka ludzkiego; jednakże inne fluorochinolony przenikają do mleka ludzkiego. Z powodu braku danych dotyczących stosowania u ludzi oraz ze względu na dane doświadczalne, świadczące o ryzyku uszkadzania przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmów w okresie wzrostu, stosowanie lewofloksacyny u kobiet karmiących piersią jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 5.3).
Płodność
Lewofloksacyna nie spowodowała zaburzeń płodności ani zdolności rozrodczych szczurów.
Niektóre działania niepożądane [np. zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego i (lub) obwodowego (błędnikowego), senność, zaburzenia widzenia] mogą zaburzać zdolność koncentracji i szybkość reakcji pacjenta, a tym samym mogą stanowić ryzyko w sytuacjach, w których zdolności te mają szczególne znaczenie (np. prowadzenie samochodu lub obsługiwanie maszyn).
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja z grupy fluorochinolonówm enencjomer S(-) ofloksacyny, która jest lekiem przeciwbakteryjnym, wykazującym skuteczność wobec tlenowych bakterii Gram(+) i Gram(-) oraz niektórych bakterii beztlenowych. Stosowana jest głównie miejscowo w leczeniu bakteryjnych zakażeń oka. Stosuje się także w zapaleniu płuc, układu moczowego powikłanego, skóry i tkanek miękkich, ostrym zapaleniu zatok, przewlekłym bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego.
Oczy są nie tylko zwierciadłem duszy. Są organem, który może wiele powiedzieć o naszym zdrowiu. Zmiany ich wyglądu mogą wskazywać na niektóre choroby. Dzięki temu pozwalają na ich rozpoznanie nawet we wczesnym stadium. Daje to wówczas większe szanse...
Inventum to dostępny bez recepty lek na zaburzenia erekcji. Substancją czynną preparatu jest sildenafil należący do grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5. Jakie są wskazania i przeciwwskazania do stosowania leku? Jaki jest skład i zalecane dawkowanie...
Zrób łatwy test i sprawdź swoją spostrzegawczość. Jeśli masz problem ze znalezieniem na planszy brakującej litery alfabetu, nie martw się - nie jesteś sam. To może być jednak sygnał, że najwyższy czas udać się na wizytę kontrolną do okulisty. Test...
Leczenie łagodnego przerostu prostaty realizowane jest różnymi metodami, ponieważ obraz dolegliwości występujących u pacjenta z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego jest bardzo różny. Zdarza się, że u jednego chorego stwierdza się duży gruczolak bez...
Na zorganizowanej w środę konferencji prasowej premier Ewa Kopacz ogłosiła listę zdymisjonowanych ministrów i wiceministrów, związanych z tzw. aferą taśmową. Wśród wielu osób, które zdaniem premier Kopacz „wykazały się szczególną odpowiedzialnością za...
Zespół Alporta jest wrodzoną chorobą nerek, w której pojawiają się także zaburzenia w obrębie narządu słuchu oraz wzroku. Schorzenie prowadzi do postępującej niewydolności nerek i utraty słuchu. To najczęstsza z wrodzonych nefropatii. Jakie są przyczyny...
Zapalenie zatok przynosowych jest jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u lekarza laryngologa. Etiologia tego schorzenia jest różna - wirusowa, bakteryjna, alergiczna. Do zapalenia zatok obocznych nosa dochodzi najczęściej poprzez kontakt bezpośredni z...
Gruczolak gruczołu krokowego (stercza, prostaty), inaczej łagodna hiperplazja gruczołu krokowego, to gruczołowy przerost tego gruczołu. Powoduje ucisk na cewkę moczową, utrudnianie oddawania moczu i jego zaleganie w pęcherzu, co przyczynia się do powstania...
Kolonoskopia Bolesne i wstydliwe - takie najczęściej są badania, które musimy wykonywać przynajmniej raz na jakiś czas podczas kontroli lekarskiej. Kilka chwil zawstydzenia warto jednak przeżyć, ponieważ niektóre z nich mogą uratować nam życie. Kolonoskopię...
Ziarniniak Wegenera nazywany inaczej ziarnicą jest chorobą autoimmunologiczną i dotyka naczyń krwionośnych. Jakie są jej przyczyny i objawy? W jaki sposób lekarze mogą postawić trafną diagnozę? Ziarniniak Wegenera - przyczyny Ziarnininiak Wegenera...
Komentarze