Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Podczas przyjmowaniu leków nie jest wskazane spożywanie dużych ilości produktów zawierających dużą ilość wapnia (jonów wapniowych). Tego typu produkty właśnie poprzez zawartość jonów wapnia uniemożliwiają, zmniejszają lub zwalniają wchłanianie leków, adsorbując je. Przeczytaj pełny opis interakcji leków z nabiałem (jonami wapniowymi).
Przyjmując leki, należy pamiętać, by zwrócić szczególną uwagę na produkty, które mogą przyczynić się do powstania niebezpiecznych interakcji z medykamentami. Przeczytaj pełny opis interakcji leków z innymi produktami żywnościowymi.
Czy antybiotyki, takie jak levoxa, apotamis czy lek diclac obniżaja ruchliwość plemników?
czy biorac antybiotyk o nazwie Levoxa 500 /5 ty dzien a mam brac 10/moge wziasc tableyki przeciwbólowe Ketonal lub diskoratto
Dr n. med. Krzysztof Gierlotka
Nolicin czy levoxa ? Który z tych antybiotyków jest skuteczniejszy i o mniejszych skutkach ubocznych ?
Lek. Tomasz Budlewski
Witam, chciałabym zapytać czy mogę jednocześnie przyjmować Fluanxol z Levoxa ? Pozdrawiam
Aleksander Ropielewski
Witam. został mi przepisany przez lekarza lek levoxa. Dzis dotarły wyniki z posiewu wskazujące na bakterię Proteus mirabilis. Czy ten antybiotyk będzie skuteczny na tą bakterię?
Dr n. med. Krzysztof Gierlotka
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Levoxa, roztwór do infuzji, jest wskazany do stosowania u osób dorosłych w leczeniu następujących zakażeń (patrz punkty 4.4 i 5.1).
− Pozaszpitalne zapalenie płuc.
− Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich.
W wymienionych powyżej zakażeniach produkt Levoxa należy stosować tylko wtedy, gdy zastosowanie leków przeciwbakteryjnych powszechnie zalecanych do leczenia początkowego tych zakażeń uzna się za niewłaściwe.
− Odmiedniczkowe zapalenie nerek i powikłane zakażenia układu moczowego (patrz punkt 4.4).
− Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego.
− Płucna postać wąglika: zapobieganie zakażeniom po kontakcie z bakteriami i leczenie (patrz punkt 4.4).
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Każdy 1 ml roztworu do infuzji zawiera 5 mg lewofloksacyny (Levofloxacinum) (w postaci lewofloksacyny półwodnej).
Każda fiolka 50 ml roztworu do infuzji zawiera 250 mg lewofloksacyny (w postaci lewofloksacyny półwodnej).
Każda fiolka 100 ml roztworu do infuzji zawiera 500 mg lewofloksacyny (w postaci lewofloksacyny półwodnej).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu
Każdy 1 ml roztworu do infuzji zawiera 0,15 mmola (3,54 mg) sodu (w postaci chlorku).
Każda fiolka 50 ml roztworu do infuzji zawiera 7,7 mmola (177,1 mg) sodu (w postaci chlorku). Każda fiolka 100 ml roztworu do infuzji zawiera 15,4 mmola (354,2 mg) sodu (w postaci chlorku).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Levoxa, roztwór do infuzji, podaje się w powolnej infuzji dożylnej raz lub dwa razy na dobę. Dawkowanie zależy od rodzaju i stopnia ciężkości zakażenia oraz wrażliwości domniemanego drobnoustroju wywołującego zakażenie. Po początkowym podawaniu produktu Levoxa w infuzji, leczenie można kontynuować stosując produkt w odpowiedniej postaci doustnej, zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego tabletek powlekanych i w zależności od stanu pacjenta. Ze względu na biorównoważność postaci dożylnej i doustnej, można zastosować takie same dawki.
Dawkowanie
Poniżej przedstawiono zalecane dawkowanie produktu Levoxa.
Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny > 50 ml/min)
|
Wskazanie |
Dawka dobowa (w zależności od ciężkości zakażenia) |
Całkowity czas trwania 1 leczenia (w zależności od ciężkości zakażenia) |
|
Pozaszpitalne zapalenie płuc |
500 mg raz lub dwa razy na dobę |
7-14 dni |
|
Odmiedniczkowe zapalenie nerek |
500 mg raz na dobę |
7-10 dni |
|
Powikłane zakażenia układu moczowego |
500 mg raz na dobę |
7-14 dni |
|
Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego |
500 mg raz na dobę |
28 dni |
|
Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich |
500 mg raz lub dwa razy na dobę |
7-14 dni |
|
Płucna postać wąglika |
500 mg raz na dobę |
8 tygodni |
1
Czas trwania leczenia obejmuje leczenie dożylne oraz doustne. Czas do zmiany leczenia z dożylnego
na doustne zależy od sytuacji klinicznej, ale zwykle wynosi od 2 do 4 dni.
ml/min)
|
Schemat dawkowania |
|||
|
250 mg/24 h |
500 mg/24 h |
500 mg/12 h |
|
|
Klirens kreatyniny |
pierwsza dawka: 250 mg |
pierwsza dawka: 500 mg |
pierwsza dawka: 500 mg |
|
50-20 ml/min |
następnie: 125 mg/24 h |
następnie: 250 mg/24 h |
następnie: 250 mg/12 h |
|
19-10 ml/min |
następnie: 125 mg/48 h |
następnie: 125 mg/24 h |
następnie: 125 mg/12 h |
|
< 10 ml/min (w tym pacjenci poddawani hemodializie lub CADO)1 |
następnie: 125 mg/48 h |
następnie: 125 mg/24 h |
następnie: 125 mg/24 h |
1
Nie ma konieczności podawania dodatkowych dawek po hemodializie lub ciągłej ambulatoryjnej
dializie otrzewnowej (CADO).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Dostosowanie dawki nie jest konieczne, ponieważ lewofloksacyna nie jest metabolizowana w wątrobie w istotnym stopniu i wydalana jest głównie przez nerki.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne dostosowanie dawki z innych przyczyn niż zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.4 „Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna” oraz „Wydłużenie odstępu QT”).
Dzieci i młodzież
Produkt Levoxa jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (patrz punkt 4.3).
Sposób podawania
Levoxa, roztwór do infuzji, jest przeznaczony do podawania wyłącznie w powolnej infuzji dożylnej; można go podawać raz lub dwa razy na dobę. Infuzję dożylną dawki 250 mg produktu Levoxa należy podawać przez co najmniej 30 minut, a dawki 500 mg przez co najmniej 60 minut (patrz punkt 4.4).
W celu uzyskania informacji o niezgodnościach farmaceutycznych, patrz punkt 6.2 i o zgodności z innymi roztworami do infuzji, patrz punkt 6.6.
Jest bardzo prawdopodobne, że metycylinooporne szczepy Staphylococcus aureus są także oporne na fluorochinolony, w tym lewofloksacynę. Dlatego nie zaleca się stosowania lewofloksacyny w leczeniu zakażeń wywołanych lub prawdopodobnie wywołanych przez MRSA, chyba że wyniki badań laboratoryjnych potwierdziły wrażliwość drobnoustrojów na lewofloksacynę (i zwykle stosowane leki przeciwbakteryjne w leczeniu zakażeń MRSA są uważane za niewłaściwe).
Oporność na fluorochinolony E. coli - drobnoustroju wywołującego najczęściej zakażenia dróg moczowych – jest różna w poszczególnych krajach Unii Europejskiej. Lekarze powinni brać pod uwagę lokalne występowanie oporności E. coli na fluorochinolony.
Płucna postać wąglika. Stosowanie u ludzi opiera się na wynikach badań in vitro wrażliwości Bacillus anthracis oraz na wynikach badań eksperymentalnych na zwierzętach wraz z ograniczonymi danymi dotyczącymi stosowania u ludzi. Lekarze powinni się odnieść do krajowych i (lub) międzynarodowych wytycznych dotyczących leczenia wąglika.
Czas trwania infuzji
Należy kontrolować zalecany czas infuzji produktu Levoxa, roztwór do infuzji: dawkę 250 mg podaje się przez co najmniej 30 minut, a dawkę 500 mg przez co najmniej 60 minut. Wiadomo, że podczas infuzji dożylnej ofloksacyny może wystąpić tachykardia i czasowe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. W rzadkich przypadkach, jako konsekwencja znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, może wystąpić zapaść krążeniowa. Jeśli podczas infuzji lewofloksacyny (l-izomer ofloksacyny) wystąpi znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, infuzja musi być natychmiast przerwana.
Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna
Rzadko może wystąpić zapalenie ścięgna. Najczęściej obejmuje ono ścięgno Achillesa i może prowadzić do jego zerwania. Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna, czasami obustronne, może wystąpić w ciągu 48 godzin po rozpoczęciu leczenia lewofloksacyną i donoszono o jego występowaniu nawet do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia. Ryzyko zapalenia ścięgna i zerwania ścięgna jest większe u pacjentów w wieku powyżej 60 lat, u pacjentów otrzymujących dawki dobowe lewofloksacyny 1000 mg i u pacjentów stosujących kortykosteroidy. U pacjentów w podeszłym wieku należy dostosować dawkę dobową w oparciu o klirens kreatyniny (patrz punkt 4.2). Dlatego konieczna jest uważna obserwacja tych pacjentów, jeśli przyjmują lewofloksacynę. Każdy pacjent, u którego wystąpią objawy zapalenia ścięgna, powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Jeśli podejrzewa się zapalenie ścięgna, stosowanie lewofloksacyny musi być natychmiast przerwane i odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie) chorego ścięgna musi zostać rozpoczęte (patrz punkty 4.3 i 4.8).
Choroba związana z Clostridium difficile
Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, utrzymująca się i (lub) krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu stosowania lewofloksacyny, (także kilka tygodni po zakończeniu leczenia), może być objawem choroby związanej z Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium difficile-associated disease). CDAD może mieć różne nasilenie, od lekkiego do zagrażającego życiu, a najcięższą jej postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.8). Dlatego ważne jest, aby rozważyć tę diagnozę u pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka w trakcie lub po zakończeniu leczenia lewofloksacyną. Jeśli podejrzewa się lub potwierdzono CDAD, należy natychmiast przerwać stosowanie lewofloksacyny i niezwłocznie rozpocząć odpowiednie leczenie. W tej sytuacji klinicznej produkty lecznicze hamujące perystaltykę są przeciwwskazane.
Pacjenci ze skłonnością do napadów padaczkowych
Chinolony mogą obniżać próg drgawkowy i wywołać drgawki. Lewofloksacyna jest przeciwwskazana u pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.3) i, podobnie jak w przypadku innych chinolonów, należy ją stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów ze skłonnością do napadów padaczkowych lub stosujących jednocześnie substancje czynne obniżające próg drgawkowy, takie jak teofilina (patrz punkt 4.5). W przypadku wystąpienia napadu drgawkowego (patrz punkt 4.8), należy przerwać leczenie lewofloksacyną.
Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
Pacjenci z utajonym lub jawnym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą być podatni na wystąpienie reakcji hemolitycznej w trakcie leczenia przeciwbakteryjnymi pochodnymi chinolowymi. Dlatego też, jeśli zastosowanie lewofloksacyny u tych pacjentów jest wskazane, należy obserwować, czy nie wystąpi u nich hemoliza.
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek
Lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, dlatego u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy zmodyfikować dawkę produktu Levoxa (patrz punkt 4.2).
Reakcje nadwrażliwości
Lewofloksacyna może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości, mogące zakończyć się śmiercią
(np. obrzęk naczynioruchowy aż do wstrząsu anafilaktycznego), niekiedy po podaniu pierwszej dawki (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią takie reakcje, pacjent powinien natychmiast przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub lekarzem medycyny ratunkowej, który rozpocznie odpowiednie działania ratujące życie.
Ciężkie reakcje pęcherzowe
Podczas leczenia lewofloksacyną zgłaszano przypadki ciężkich pęcherzowych reakcji skórnych, takich jak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna nekroliza naskórka (patrz punkt 4.8). Należy poinformować pacjentów o konieczności niezwłocznego skontaktowania się z lekarzem prowadzącym, przed kontynuowaniem leczenia, jeśli wystąpią u pacjenta reakcje obejmujące skórę i (lub) błony śluzowe.
Dysglikemia
Podobnie jak w przypadku wszystkich chinolonów, obserwowano zaburzenia stężenia glukozy we krwi, w tym hipoglikemię i hiperglikemię, które występują zwykle u pacjentów z cukrzycą otrzymujących jednocześnie doustne produkty lecznicze o działaniu hipoglikemizującym (np. glibenklamid) lub insulinę. Odnotowano przypadki śpiączki hipoglikemicznej. U pacjentów z cukrzycą zaleca się dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).
Zapobieganie nadwrażliwości na światło
W trakcie leczenia lewofloksacyną obserwowano przypadki nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). W celu uniknięcia wystąpienia objawów nadwrażliwości na światło zaleca się, aby pacjent bez potrzeby nie narażał się na działanie silnego światła słonecznego lub sztucznego promieniowania UV (np. lampy słoneczne, solarium) podczas leczenia i przez 48 godzin po zakończeniu leczenia lewofloksacyną.
Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K
Z powodu możliwości zwiększenia wartości parametrów krzepnięcia krwi (PT/INR) i (lub) nasilenia krwawień u pacjentów leczonych jednocześnie lewofloksacyną oraz antagonistami witaminy K
(np. warfaryną), dlatego należy regularnie kontrolować wartości parametrów krzepnięcia krwi w trakcie jednoczesnego stosowania tych preparatów (patrz punkt 4.5).
Reakcje psychotyczne Obserwowano reakcje psychotyczne u pacjentów przyjmujących chinolony, w tym lewofloksacynę. Bardzo rzadko następstwem tych reakcji były myśli samobójcze i zachowania zagrażające bezpieczeństwu pacjenta, występujące niekiedy po podaniu tylko jednej dawki lewofloksacyny (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia tych reakcji u pacjenta, należy niezwłocznie przerwać stosowanie lewofloksacyny i zastosować odpowiednie postępowanie. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania lewofloksacyny u pacjentów z psychozą lub z chorobą psychiczną w wywiadzie.
Wydłużenie odstępu QT
Należy zachować ostrożność, stosując fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak np:
− wrodzony zespół długiego odstępu QT
− jednoczesne stosowanie produktów leczniczych, które wydłużają odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, antybiotyki makrolidowe, leki przeciwpsychotyczne)
− nieskorygowane zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia, hipomagnezemia)
− choroba serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, bradykardia)
− pacjenci w podeszłym wieku i kobiety mogą być bardziej wrażliwi na działanie produktów leczniczych wydłużających odstęp QT. Dlatego należy zachować ostrożność, stosując u tych pacjentów fluorochinolony, w tym lewofloksacynę.
(Patrz również punkty: 4.2 „Pacjenci w podeszłym wieku”, 4.5, 4.8 i 4.9).
Neuropatia obwodowa
U pacjentów otrzymujących fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, odnotowano występowanie obwodowej neuropatii czuciowej lub czuciowo-ruchowej, której początek może mieć gwałtowny przebieg (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, należy przerwać stosowanie lewofloksacyny, aby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych zmian.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Podczas stosowania lewofloksacyny odnotowano przypadki martwicy wątroby, aż do zakończonej zgonem niewydolności wątroby, głównie u pacjentów z ciężką chorobą zasadniczą, np. posocznicą (patrz punkt 4.8). Pacjenta należy poinformować, że jeśli wystąpią u niego przedmiotowe i podmiotowe objawy choroby wątroby, takie jak: jadłowstręt, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd lub tkliwy brzuch, konieczne jest przerwanie leczenia i skontaktowanie się z lekarzem.
Zaostrzenie miastenii
Fluorochinolony, w tym lewofloksacyna, blokują przewodnictwo nerwowo-mięśniowe i mogą nasilać osłabienie mięśni u pacjentów z miastenią. Po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano ciężkie działania niepożądane, w tym śmiertelne i powodujące konieczność zastosowania oddychania wspomaganego; były one związane ze stosowaniem fluorochinolonów u pacjentów z miastenią. Nie zaleca się stosowania lewofloksacyny u pacjentów z miastenią w wywiadzie.
Zaburzenia widzenia
Jeśli u pacjenta wystąpią zaburzenia widzenia lub jakiekolwiek zmiany dotyczące oczu, należy niezwłocznie skonsultować się z okulistą (patrz punkty 4.7 i 4.8).
Nadkażenie
Stosowanie lewofloksacyny, zwłaszcza długotrwałe, może prowadzić do nadmiernego wzrostu niewrażliwych drobnoustrojów. Jeśli podczas leczenia wystąpi nadkażenie, należy podjąć odpowiednie środki.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
U pacjentów leczonych lewofloksacyną wynik testu wykrywającego opioidy w moczu może być fałszywie dodatni. Konieczne może być potwierdzenie dodatniego wyniku za pomocą bardziej swoistej metody.
Lewofloksacyna może hamować wzrost Mycobacterium tuberculosis, dlatego też może wystąpić fałszywie ujemny wynik w diagnostyce bakteriologicznej gruźlicy.
Ten produkt leczniczy zawiera 7,7 mmola (177,1 mg) sodu w 50 ml roztworu i 15,4 mmola
(354,2 mg) sodu w 100 ml roztworu. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Na podstawie badań toksyczności na zwierzętach lub klinicznych badań farmakologicznych z zastosowaniem dawek większych niż lecznicze, najważniejszymi objawami przedmiotowymi, których można się spodziewać w następstwie ostrego przedawkowania produktu Levoxa w postaci roztworu do infuzji, są objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego, takie jak: splątanie, zawroty głowy, zaburzenia świadomości, napady drgawkowe, wydłużenie odstępu QT.
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego, w tym stan splątania, drgawki, omamy i drżenie.
W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe. Z powodu możliwości wydłużenia odstępu QT należy monitorować zapis EKG u pacjenta. Hemodializa, w tym dializa otrzewnowa i ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa, nie są skuteczne w usuwaniu lewofloksacyny z organizmu. Nie istnieje specyficzna odtrutka.
Produktu leczniczego Levoxa w postaci roztworu do infuzji nie wolno stosować:
− u pacjentów z nadwrażliwością na lewofloksacynę lub inne chinolony, lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1
− u pacjentów z padaczką
− u pacjentów z zapaleniem ścięgna w wywiadzie, które związane było ze stosowaniem fluorochinolonów
− u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu − u pacjentek w ciąży
− u kobiet karmiących piersią.
Informacje podane poniżej opierają się na danych z badań klinicznych, w których uczestniczyło ponad
8 300 pacjentów oraz na obszernym doświadczeniu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Częstość występowania działań niepożądanych w poniższej tabeli została zdefiniowana następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000, < 1/100), rzadko (≥1/10 000, < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy częstości, działania niepożądane zostały przedstawione według zmniejszającej się ciężkości.
|
Klasyfikacja układów i narządów |
Często (≥1/100 do < 1/10) |
Niebyt często (≥1/1 000 do < 1/100) |
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) |
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) |
|
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze |
zakażenia grzybicze, w tym zakażenia Candida, oporność drobnoustrojów |
|||
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
leukopenia, eozynofilia |
trombocytopenia, neutropenia |
pancytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna |
|
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość (patrz punkt 4.4) |
wstrząs anafilaktycznya, wstrząs rzekomoanafilaktyczny a (patrz punkt 4.4) |
||
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
jadłowstręt |
hipoglikemia zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą (patrz punkt 4.4) |
hiperglikemia, śpiączka hipoglikemiczna (patrz punkt 4.4) |
|
|
Zaburzenia psychiczne |
bezsenność |
niepokój, stan splątania, nerwowość |
reakcje psychotyczne (z np. omamami, paranoją), depresja, pobudzenie, niezwykłe sny, koszmary senne |
zaburzenia psychotyczne z zachowaniami zagrażającymi bezpieczeństwu pacjenta, w tym myśli lub próby samobójcze (patrz punkt 4.4) |
|
Zaburzenia układu nerwowego |
ból głowy, zawroty głowy |
senność, drżenia mięśniowe, zaburzenia smaku |
drgawki (patrz punkt 4.3 i 4.4), parestezja |
obwodowa neuropatia czuciowa (patrz punkt 4.4), obwodowa neuropatia czuciowo-ruchowa (patrz punkt 4.4), zaburzenia węchu, w tym utrata węchu, dyskineza, zaburzenia pozapiramidowe, brak smaku, omdlenie, łagodne nadciśnienie śródczaszkowe |
|
Zaburzenia oka |
zaburzenia widzenia, takie jak nieostre widzenie (patrz punkt 4.4) |
przemijająca utrata widzenia (patrz punkt 4.4) |
||
|
Klasyfikacja układów i narządów |
Często (≥1/100 do < 1/10) |
Niebyt często (≥1/1 000 do < 1/100) |
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) |
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) |
|
Zaburzenia ucha i błędnika |
zawroty głowy pochodzenia błędnikowego |
szumy uszne |
utrata słuchu, zaburzenia słuchu |
|
|
Zaburzenia serca |
tachykardia, kołatanie serca |
częstoskurcz komorowy, który może prowadzić do zatrzymania akcji serca, arytmia komorowa i zaburzenia typu torsade de pointes (notowane głównie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkt 4.4 i 4.9) |
||
|
Zaburzenia naczyniowe |
odnosi się tylko do |
niedociśnienie |
||
|
postaci dożylnej: |
||||
|
zapalenie naczyń |
||||
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia |
duszność |
skurcz oskrzeli, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych |
||
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
biegunka, wymioty, nudności |
ból brzucha, niestrawność, wzdęcia, zaparcia |
biegunka – krwawa, bardzo rzadko może być objawem zapalenia jelit, w tym rzekomobłoniastego zapalenia jelit (patrz punkt 4.4), zapalenie trzustki |
|
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfatazy zasadowej, GGT) |
zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi |
żółtaczka i ciężkie uszkodzenie wątroby, włączając przypadki zakończone zgonem z ostrą niewydolnością wątroby, głównie u pacjentów z ciężkimi chorobami podstawowymi (patrz punkt 4.4), zapalenie wątroby |
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnejb |
wysypka, świąd, pokrzywka, nadmierna potliwość |
toksyczna nekroliza naskórka, zespół StevensaJohnsona, rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło (patrz punkt 4.4), leukocytoklastyczne zapalenie naczyń, zapalenie błon śluzowych |
||
|
Klasyfikacja układów i narządów |
Często (≥1/100 do < 1/10) |
Niebyt często (≥1/1 000 do < 1/100) |
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) |
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) |
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej |
ból stawów, ból mięśni |
zaburzenia dotyczące ścięgna (patrz punkty 4.3 i 4.4), w tym zapalenie ścięgna (np. ścięgna Achillesa), osłabienie siły mięśni, co może być szczególnie ważne u pacjentów z miastenią (patrz punkt 4.4) |
rabdomioliza, zerwanie ścięgna (np. ścięgna Achillesa) (patrz punkty 4.3 i 4.4), zerwanie więzadła, zerwanie mięśnia, zapalenie stawów |
|
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi |
ostra niewydolność nerek (np. z powodu śródmiąższowego zapalenia nerek) |
||
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
odnosi się tylko do |
osłabienie |
gorączka |
ból (w tym ból pleców, ból w klatce piersiowej i kończynach) |
|
postaci dożylnej: |
||||
|
reakcje w miejscu wkłucia (ból, zaczerwienienie) |
a Reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne mogą niekiedy wystąpić już po podaniu pierwszej dawki. b Reakcje dotyczące błon śluzowych mogą niekiedy wystąpić już po podaniu pierwszej dawki.
Inne działania niepożądane związane ze stosowaniem fluorochinolonów obejmują:
− napady porfirii u pacjentów z porfirią.
Ciąża Dane dotyczące stosowania lewofloksacyny u kobiet w ciąży są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Z powodu braku danych dotyczących stosowania u ludzi oraz ze względu na dane doświadczalne, świadczące o ryzyku uszkadzania przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmów w okresie wzrostu, stosowanie lewofloksacyny u kobiet w okresie ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3 i 5.3).
Karmienie piersią
Produkt Levoxa jest przeciwwskazany u kobiet karmiących piersią. Dane dotyczące przenikania lewofloksacyny do mleka ludzkiego są niewystarczające; jednakże inne fluorochinolony przenikają do mleka ludzkiego. Z powodu braku danych dotyczących stosowania u ludzi oraz ze względu na dane doświadczalne, świadczące o ryzyku uszkadzania przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmów w okresie wzrostu, stosowanie lewofloksacyny u kobiet karmiących piersią jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3 i 5.3).
Płodność
Lewofloksacyna nie powodowała zaburzeń płodności ani zdolności rozrodczych u szczurów.
Niektóre działania niepożądane (np. zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego lub obwodowego, senność, zaburzenia widzenia) mogą zaburzać zdolność koncentracji i szybkość reakcji pacjenta, dlatego mogą stanowić ryzyko w sytuacjach, w których te zdolności są szczególnie ważne (np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn).
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja z grupy fluorochinolonówm enencjomer S(-) ofloksacyny, która jest lekiem przeciwbakteryjnym, wykazującym skuteczność wobec tlenowych bakterii Gram(+) i Gram(-) oraz niektórych bakterii beztlenowych. Stosowana jest głównie miejscowo w leczeniu bakteryjnych zakażeń oka. Stosuje się także w zapaleniu płuc, układu moczowego powikłanego, skóry i tkanek miękkich, ostrym zapaleniu zatok, przewlekłym bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego.
Komentarze