Setinin - dawkowanie
Dawkowanie
Dla każdego wskazania schemat dawkowania jest inny. Należy
dopilnować, aby pacjent otrzymał dokładne informacje dotyczące
dawkowania odpowiedniego dla jego choroby.
Dorośli
Leczenie schizofrenii
W leczeniu schizofrenii lek Setinin należy przyjmować dwa razy
na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze 4 dni leczenia
wynosi 50 mg (dzień 1), 100 mg (dzień 2), 200 mg (dzień 3), 300 mg
(dzień 4).
Od 4. dnia, dawka powinna być stopniowo zwiększana do dawki
zazwyczaj skutecznej w zakresie od 300 do 450 mg na dobę. W
zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na
leczenie, dawka może być zmieniana w zakresie od 150 do 750 mg na
dobę.
Leczenie epizodów maniakalnych o umiarkowanym i ciężkim
nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej
Lek Setinin należy przyjmować dwa razy na dobę. Całkowita dawka
dobowa w trakcie pierwszych czterech dni leczenia wynosi 100 mg
(dzień 1), 200 mg (dzień 2), 300 mg (dzień 3) i 400 mg (dzień 4).
Następnie dawka powinna być stopniowo zwiększana aż do dawki
dobowej 800 mg w 6. dniu leczenia; zwiększenie dawki nie powinno
przekraczać 200 mg na dobę. Zależnie od odpowiedzi klinicznej i
indywidualnej tolerancji pacjenta dawka dobowa w leczeniu
podtrzymującym może wynosić od 200 do 800 mg na dobę. Zwykle dawka
skuteczna mieści się w zakresie od 400 do 800 mg na dobę.
Leczenie epizodów depresji w przebiegu choroby
dwubiegunowej
Setinin należy przyjmować raz na dobę, wieczorem, przed snem.
Przez pierwsze cztery dni leczenia całkowite dawki dobowe wynoszą
odpowiednio: 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień
3.), 300 mg (dzień 4.). Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg.
W badaniach klinicznych nie zaobserwowano dodatkowych korzyści w
grupie pacjentów przyjmujących dawkę 600 mg na dobę w porównaniu do
grupy pacjentów przyjmujących dawkę 300 mg na dobę (patrz punkt
5.1).
Niektórzy pacjenci mogą stosować dawki 600 mg na dobę. Dawki
większe niż 300 mg na dobę powinny być zalecane przez lekarza
doświadczonego w leczeniu choroby dwubiegunowej. W badaniach
klinicznych wykazano, że w indywidualnych przypadkach, w zależności
od tolerancji pacjenta na lek, należy rozważyć zmniejszenie dawki
do minimum 200 mg.
Zapobieganie nawrotom epizodów choroby
dwubiegunowej
W zapobieganiu nawrotom epizodów maniakalnych, mieszanych i
depresyjnych w przebiegu choroby dwubiegunowej u pacjentów, którzy
reagowali na leczenie kwetiapiną w leczeniu ostrej fazy choroby,
należy kontynuować leczenie z zastosowaniem tej samej dawki. Dawkę
należy dostosować w zakresie od 300 do 800 mg dwa razy na dobę,
zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta. Jest
ważne, aby w terapii podtrzymującej stosować najmniejszą skuteczną
dawkę.
Pacjenci w podeszłym wieku
Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne,
kwetiapinę należy stosować z ostrożnością u pacjentów w podeszłym
wieku, szczególnie w początkowym okresie dawkowania. W zależności
od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta, może
być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki kwetiapiny i podawanie
mniejszej dawki dobowej w porównaniu do dawek stosowanych u
pacjentów młodszych.
U pacjentów w podeszłym wieku średni klirens kwetiapiny był
zmniejszony o 30-50% w porównaniu z wartościami u młodszych
pacjentów.
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u pacjentów
powyżej 65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby
dwubiegunowej.
Dzieci i młodzież
Lek Setinin nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży
poniżej 18. roku życia, ze względu na brak danych potwierdzających
stosowanie kwetiapiny w tej grupie wiekowej. Dane dostępne z
kontrolowanych placebo badań klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny
zamieszczono w punktach
4.4, 4.8, 5.1 i 5.2.
Zaburzenia czynności nerek
Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
nie jest konieczne.
Zaburzenia czynności wątroby
Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie.
Dlatego też, kwetiapina powinna być stosowania z ostrożnością u
pacjentów ze znanymi zaburzeniami czynności wątroby, zwłaszcza w
początkowym okresie dawkowania.
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, leczenie należy
rozpoczynać od dawki 25 mg na dobę. W zależności od odpowiedzi
klinicznej i indywidualnej tolerancji przez pacjenta, dawkę należy
stopniowo zwiększać od 25 mg do 50 mg na dobę, aż do osiągnięcia
dawki skutecznej.
Sposób podawania
Lek Setinin można przyjmować z jedzeniem lub bez jedzenia.
Setinin - środki ostrożności
Kwetiapina może być stosowana w różnych wskazaniach, dlatego
profil bezpieczeństwa powinien być określony w oparciu o
indywidualne rozpoznanie i dawkę stosowaną u pacjenta.
Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)
Nie zaleca się stosowania leku Setinin u dzieci i młodzieży
poniżej 18. roku życia, ze względu na brak danych potwierdzających
stosowanie kwetiapiny w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne
dotyczące stosowania kwetiapiny wykazały, że w porównaniu do
znanego profilu bezpieczeństwa określonego dla pacjentów dorosłych
(patrz punkt 4.8) niektóre działania niepożądane występowały z
większą częstością u dzieci i młodzieży (wzrost apetytu,
zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy, objawy pozapiramidowe),
a także zaobserwowano działanie niepożądane, nie występujące
wcześniej u pacjentów dorosłych (wzrost ciśnienia tętniczego krwi).
Odnotowano również zmiany w badaniach czynności tarczycy u dzieci i
młodzieży.
Ponadto, nie prowadzono badań powyżej 26 tygodni dotyczących
długotrwałego wpływu leczenia kwetiapiną na wzrost i rozwój. Brak
danych dotyczących wpływu długotrwałego przyjmowania kwetiapiny na
rozwój poznawczy i zachowawczy pacjenta.
Kontrolowane placebo badania kliniczne z udziałem dzieci i
młodzieży stosujących kwetiapinę wykazały w leczeniu schizofrenii i
manii w przebiegu choroby dwubiegunowej wzrost incydentów objawów
pozapiramidowych (ang. extrapyramidal symptoms EPS) podczas
przyjmowania kwetiapiny w porównaniu z pacjentami przyjmującymi
placebo (patrz punkt 4.8).
Samobójstwa/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu
klinicznego
Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania
myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw (zdarzenia związane
z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania
istotnej klinicznie remisji. Poprawa może nie nastąpić przez kilka
pierwszych lub więcej tygodni leczenia i w związku z tym pacjent
powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu
wystąpienia poprawy. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko
samobójstw zwiększa się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.
Dodatkowo, lekarz powinien rozważyć potencjalne ryzyko
wystąpienia zdarzeń związanych z próbami samobójczymi po nagłym
przerwaniu leczenia, z powodu znanych czynników ryzyka związanych z
leczoną chorobą. Inne zaburzenia psychiczne, w których zalecana
jest kwetiapina, mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem
wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą
współistnieć z ciężkimi epizodami depresyjnymi. W związku z tym u
pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy
podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi
epizodami depresyjnymi.
Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci
przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znaczny stopień
skłonności samobójczych, należą do grupy zwiększonego ryzyka
wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich
poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza
kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami
przeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z
zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone w porównaniu z
placebo ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku
poniżej
25 lat stosujących leki przeciwdepresyjne.
W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie
dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie tych z grupy
podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy
uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego
nasilenia choroby, myśli lub zachowania samobójcze oraz nietypowe
zmiany w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności
niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.
W krótkotrwałych kontrolowanych placebo badaniach klinicznych, z
udziałem pacjentów z ciężkimi epizodami depresyjnymi w chorobie
dwubiegunowej stwierdzono zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u
młodych pacjentów (w wieku poniżej 25 lat) leczonych kwetiapiną w
porównaniu z pacjentami leczonymi placebo (odpowiednio 3,0%
vs 0%).
Objawy pozapiramidowe
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z udziałem
dorosłych pacjentów, stosowanie kwetiapiny było związane ze
zwiększoną częstością występowania objawów pozapiramidowych (ang.
extrapyramidal syndrome - EPS), w porównaniu do grupy pacjentów
leczonych z powodu ciężkich epizodów depresji w przebiegu choroby
dwubiegunowej stosującej placebo (patrz punkty 4.8 i 5.1).
Stosowanie kwetiapiny związane było z rozwojem akatyzji,
charakteryzującej się subiektywnie nieprzyjemnym lub przykrym
niepokojem i potrzebą ruchu, które często związane są
z niemożliwością siedzenia lub stania w miejscu. Objawy te są
bardziej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. U
pacjentów, u których rozwiną się te objawy, zwiększenie dawki
może
być szkodliwe.
Dyskinezy późne
Jeśli wystąpią oznaki i objawy późnych dyskinez, należy rozważyć
zmniejszenie dawki lub przerwanie stosowania kwetiapiny. Objawy
dyskinez późnych mogą się pogłębić lub rozwinąć po przerwaniu
terapii (patrz punkt 4.8).
Senność i zawroty głowy
Stosowanie kwetiapiny związane jest z wystąpieniem uczucia
senności i podobnych objawów, takich jak uspokojenie (patrz punkt
4.8). W badaniach klinicznych pacjentów z depresją w przebiegu
choroby dwubiegunowej objawy te występowały zazwyczaj podczas
pierwszych trzech dni leczenia i miały łagodne lub umiarkowane
nasilenie. Pacjenci z depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej, u
których obserwowano silne uczucie senności, mogą wymagać częstszych
wizyt przez okres minimum 2 tygodni od pojawienia się senności lub
do czasu poprawy objawów; konieczne może być rozważenie przerwania
leczenia.
Leczeniu kwetiapiną towarzyszyło niedociśnienie ortostatyczne i
związane z tym zawroty głowy (patrz punkt 4.8), które podobnie jak
senność, występują zwykle w początkowej fazie zwiększania dawki.
Może to zwiększyć częstość przypadkowych urazów (upadki),
szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Dlatego należy poradzić
pacjentom zachowanie ostrożności do czasu, aż zapoznają się z
potencjalnym wpływem produktu.
Układ sercowo-naczyniowy
Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z rozpoznaną
chorobą układu sercowonaczyniowego, chorobą naczyniowo-mózgową, lub
innymi stanami predysponującymi do niskiego ciśnienia
tętniczego.
Kwetiapina może indukować niedociśnienie ortostatyczne,
zwłaszcza w początkowym okresie zwiększania dawki, dlatego też
należy rozważyć zmniejszenie dawki lub wolniejsze zwiększanie
dawki, jeśli wystąpi taka potrzeba. Należy rozważyć wolniejsze
zwiększenie dawki u pacjentów z chorobami układu krążenia.
Napady padaczki
W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy
częstości występowania napadów padaczki u pacjentów leczonych
kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Brak dostępnych danych
dotyczących występowania napadów padaczki u pacjentów z padaczką w
wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków
przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczenia
pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.8).
Złośliwy zespół neuroleptyczny
Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane
ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym również
kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują
hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni,
zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności
kinazy kreatynowej. W razie wystąpienia złośliwego zespołu
neuroleptycznego należy przerwać leczenie kwetiapiną i zastosować
odpowiednie leczenie.
Ciężka neutropenia
W badaniach klinicznych z kwetiapiną niezbyt często obserwowano
ciężką neutropenię (liczba neutrofili < 0,5 x 109/l).
Większość przypadków ciężkiej neutropenii występowało w ciągu paru
miesięcy od rozpoczęcia leczenia kwetiapiną. Nie było to związane z
dawką. Podczas badań po wprowadzeniu produktu na rynek wystąpienie
leukopenii i (lub) neutropenii prowadziło do przerwania leczenia
kwetiapiną. Do możliwych czynników ryzyka neutropenii włączono
uprzednio istniejącą małą liczbę białych krwinek i przyjmowanie
leku wywołującego neutropenię w wywiadzie. Należy przerwać
stosowanie kwetiapiny u pacjentów z liczbą neutrofili < 1,0 x
109/l. Pacjenci powinni być obserwowani pod kątem
wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych zakażeń oraz
liczby neutrofili (aż do przekroczenia liczby 1,5 x
109/l) (patrz punkt 5.1).
Interakcje
Patrz również punkt 4.5.
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z lekami silnie indukującymi
enzymy wątrobowe, takimi jak karbamazepina lub fenytoina,
przyczynia się do wyraźnego zmniejszenia stężenia kwetiapiny, co z
kolei może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną.
U pacjentów, u których stosowane są leki indukujące enzymy
wątrobowe, leczenie kwetiapiną należy rozpoczynać tylko wtedy,
jeżeli lekarz stwierdzi, że korzyści wynikające z takiego leczenia
przewyższają ryzyko wynikające z przerwania leczenia lekami
indukującymi enzymy wątrobowe. Ważne jest, aby każda zmiana w
leczeniu lekiem indukującym enzymy wątrobowe była stopniowa i jeśli
to konieczne, lek ten może zostać zastąpiony lekiem nieindukującym
enzymy wątrobowe (np. sodu walproinian).
Masa ciała
U pacjentów przyjmujących kwetiapinę stwierdzano wzrost masy
ciała. Należy monitorować zmianę masę ciała i odpowiednio
postępować, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków
przeciwpsychotycznych (patrz punkty 4.8 i 5.1).
Hiperglikemia
W rzadkich przypadkach podczas leczenia kwetiapiną obserwowano
hiperglikemię i/lub zaostrzenie cukrzycy, której czasem
towarzyszyła kwasica ketonowa lub śpiączka. Znanych jest kilka
przypadków śmiertelnych (patrz punkt 4.8). Niekiedy donoszono o
wcześniejszym zwiększeniu masy ciała, co mogło być czynnikiem
predysponującym. Zaleca się stosowne monitorowanie stanu
klinicznego pacjentów zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania
leków przeciwpsychotycznych. Pacjenci stosujący leki
przeciwpsychotyczne, w tym kwetiapinę, powinni być obserwowani pod
katem
wystąpienia oznak i objawów hiperglikemii (takie jak polidypsja,
poliuria, polifagia i osłabienie). Pacjentów z cukrzycą lub wysokim
ryzykiem wystąpienia cukrzycy należy kontrolować pod kątem
pogorszenia stężenia glukozy. Należy regularnie kontrolować masę
ciała.
Lipidy
W badaniach klinicznych z kwetiapiną obserwowano zwiększenie
stężenia triglicerydów, cholesterolu LDL i cholesterolu całkowitego
oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL (patrz punkt 4.8). W
przypadku wzrostu stężenia lipidów należy postępować zgodnie z
przyjętą praktyką kliniczną.
Ryzyko metaboliczne
Ze względu na obserwowane w badaniach klinicznych zmiany
dotyczące masy ciała, stężenia glukozy (patrz hiperglikemia) i
lipidów we krwi, u pacjentów (włączając pacjentów z prawidłowymi
wartościami wyjściowymi) możliwe jest pogorszenie profilu ryzyka
metabolicznego. Należy wtedy postępować zgodnie z przyjętą praktyką
kliniczną (patrz punkt 4.8).
Wydłużenie odstępu QT
Dane z badań klinicznych i ze stosowania kwetiapiny zgodnie z
Charakterystyką Produktu
Leczniczego nie potwierdziły związku kwetiapiny z trwałym
wydłużeniem całkowitego odstępu QT. Po wprowadzeniu leku do obrotu,
przy podawaniu dawek terapeutycznych (patrz punkt 4.8) i podczas
przedawkowania (patrz punkt 4.9), zgłaszano wydłużenie odstępu
QT.
Podobnie jednak jak w przypadku innych leków
przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina
jest stosowana u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego
lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należy zachować
ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi
lekami wydłużającymi odstęp QT albo z lekami neuroleptycznymi,
zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym
syndromem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca,
przerostem mięśnia serca, hipokaliemią i hipomagnezemią (patrz
punkt 4.5).
Objawy odstawienne
Po nagłym zaprzestaniu podawania kwetiapiny opisywano ostre
objawy odstawienne, takie jak: bezsenność, nudności, bóle głowy,
biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Wskazane jest
stopniowe odstawianie kwetiapiny przez okres przynajmniej jednego
do dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).
Pacjenci w podeszłym wieku z demencją związaną z
psychozą
Kwetiapina nie jest wskazana w leczeniu objawów demencji
związanych z psychozą.
W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych,
z zastosowaniem niektórych atypowych leków przeciwpsychotycznych,
przeprowadzonych z udziałem pacjentów z demencją, obserwowano około
3-krotne zwiększenie występowania powikłań ze strony układu
naczyniowego mózgu.
Mechanizm wpływający na zwiększenie ryzyka nie jest znany.
Zwiększone ryzyko nie może być wykluczone dla innych leków
przeciwpsychotycznych czy innych grup pacjentów. Należy zachować
ostrożność podczas stosowania kwetiapiny u pacjentów z czynnikami
ryzyka wystąpienia udaru.
W metaanalizie atypowych leków przeciwpsychotycznych odnotowano
zwiększone ryzyko zgonu w grupie pacjentów w podeszłym wieku z
demencją związaną z psychozą w porównaniu do grupy placebo.
Jednakże w dwóch trwających 10 tygodni badaniach dotyczących
kwetiapiny, kontrolowanych placebo z udziałem tej samej grupy
pacjentów (n=710, średni wiek 83 lata, zakres wieku 56-99 lat),
śmiertelność w grupie pacjentów stosujących kwetiapinę wynosiła
5,5% w porównaniu do 3,2% w grupie placebo. Pacjenci uczestniczący
w tym badaniu umierali z różnych przyczyn, zgodnych z
przewidywanymi w tej populacji. Dane te nie pozwalają na określenie
związku przyczynowego pomiędzy leczeniem kwetiapiną i zgonami w
grupie pacjentów w podeszłym wieku z demencją.
Dysfagia
Podczas stosowania kwetiapiny zgłaszano przypadki dysfagii
(patrz punkt 4.8). Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów
z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano
incydenty zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym (ang. venous
thromboembolism, VTE). Ponieważ u pacjentów leczonych lekami
przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka
zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, przed i podczas terapii
kwetiapiną należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka
VTE oraz podjąć działania zapobiegające wystąpieniu żylnej choroby
zakrzepowo-zatorowej.
Zapalenie trzustki
Podczas badań klinicznych oraz w okresie po wprowadzeniu leku do
obrotu odnotowano przypadki zapalenia trzustki. Nie wszystkie
raporty z okresu po wprowadzeniu leku do obrotu były oceniane pod
kątem występujących u wielu pacjentów czynników ryzyka, mających
związek z wystąpieniem zapalenia trzustki, takich jak: zwiększone
stężenie triglicerydów (patrz punkt 4.4 Lipidy), kamica żółciowa i
spożywanie alkoholu.
Informacje dodatkowe
Dane dotyczące jednoczesnego stosowania kwetiapiny z
walproinianem semisodu lub litem w ostrych epizodach manii o
umiarkowanym i ciężkim nasileniu są ograniczone, jednakże
skojarzone leczenie było dobrze tolerowane (patrz punkt 4.8 i 5.1).
Z danych wynika, że w 3. tygodniu występuje działanie
addycyjne.
Laktoza
Lek Setinin zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci, cierpiący na
rzadkie dziedziczne schorzenia, związane z nietolerancją galaktozy,
niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania
glukozo-galaktozy, nie powinni stosować tego leku.
Setinin - przedawkowanie
Przypadki zgonów były odnotowane w badaniach klinicznych po
ostrym przedawkowaniu dawką 13,6 g i w badaniach po wprowadzeniu
produktu na rynek, po przedawkowaniu dawkami tak niskimi jak 6 g
samej kwetiapiny. Jednakże donoszono o przypadkach przeżycia po
ciężkim przedawkowaniu dawką 30 g.
Ponadto, po wprowadzeniu produktu na rynek informowano o
przypadkach przedawkowania samej
kwetiapiny zakończonych śmiercią lub śpiączką. Ponadto zgłaszano
następujące zdarzenia po przedawkowaniu kwetiapiny stosowanej w
monoterapii: wydłużenie odstępu QT, drgawki, stan padaczkowy,
rabdomioliza, depresja oddechowa, zatrzymanie moczu, splątanie,
majaczenie i (lub) pobudzenie.
U pacjentów z uprzednio istniejącymi ciężkimi chorobami
sercowo-naczyniowymi może występować zwiększone ryzyko wystąpienia
objawów przedawkowania (patrz punkt 4.4: Choroby układu
sercowonaczyniowego).
Ogólnie, obserwowane objawy przedmiotowe i podmiotowe
przedawkowania, które wynikają z nasilonych, znanych działań
farmakologicznych substancji czynnej i obejmują zmęczenie i
depresję, częstoskurcz i niedociśnienie.
Postępowanie po przedawkowaniu
Brak jest swoistej odtrutki dla kwetiapiny. W przypadkach
ciężkiego zatrucia, należy uwzględnić możliwość jednoczesnego
zatrucia kilkoma lekami; zalecane jest zastosowanie procedur
intensywnej opieki medycznej, w tym uzyskanie i utrzymanie
drożności dróg oddechowych, zapewnienie odpowiedniego natlenowania
i wentylacji, monitorowanie i podtrzymanie czynności układu
sercowonaczyniowego. Chociaż zapobieganie wchłonięciu leku po
przedawkowaniu nie zostało poddane badaniom, w ciężkich zatruciach
wskazane może być płukanie żołądka przeprowadzone, w miarę
możliwości, w ciągu godziny od przyjęcia produktu. Należy rozważyć
podanie węgla aktywnego.
W przypadku przedawkowania kwetiapiny, w razie niedociśnienia
opornego na leczenie należy zastosować odpowiednie środki, takie
jak płyny dożylne i (lub) środki sympatykomimetyczne. Należy unikać
stosowania epinefryny i dopaminy, ponieważ beta-stymulacja może
nasilić niedociśnienie w przypadku alfa-blokady spowodowanej przez
kwetiapinę.
Ścisły nadzór medyczny z monitorowaniem pacjenta należy
kontynuować aż do powrotu do zdrowia pacjenta.
Setinin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję
pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie inhibitorów
cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteazy HIV, leki
przeciwgrzybicze z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i
nefazodon (patrz punkt 4.5).
Setinin - działania niepożądane
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi podczas
leczenia kwetiapiną były senność, zawroty głowy, suchość w ustach,
łagodna astenia, zaparcia, tachykardia, niedociśnienie
ortostatyczne i niestrawność.
Tak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych,
stosowanie kwetiapiny może powodować zwiększenie masy ciała,
omdlenia, złośliwy zespół neuroleptyczny, leukopenię, neutropenię i
obrzęki obwodowe.
Częstości występowania działań niepożądanych związanych ze
stosowaniem kwetiapiny zostały podane w formacie zgodnym z
zaleceniami Council for International Organizations of Medicinal
Sciences (CIOMS III Working Group 1995).
Częstość występowania działań niepożądanych została
sklasyfikowana w sposób następujący:
bardzo często (≥l/10), często (≥l/100 do < 1/10), niezbyt
często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥l/10000 do < 1/1000),
bardzo rzadko (< 1/10000), nieznana (nie może być ustalona na
podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
Bardzo często:
Często:
Niezbyt często:
Rzadko:
Nieznana:
|
Zmniejszenie stężenia hemoglobiny23
Leukopenia27, zmniejszenie liczby neutrofili,
zwiększenie liczby eozynofili28
Małopłytkowość, niedokrwistość, zmniejszenie liczby płytek
krwi14
Agranulocytoza29
Neutropenia1
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
Niezbyt często:
Bardzo rzadko:
|
Nadwrażliwość ( w tym skórne reakcje alergiczne)
Reakcje anafilaktyczne6
|
Zaburzenia
|
|
endokrynologiczne Często:
Niezbyt często:
Bardzo rzadko:
|
Hiperprolaktynemia16, zmniejszenie stężenia
całkowitego i wolnego T425, zmniejszenie
stężenia całkowitego T325, wzrost
25 stężenia TSH
Zmniejszenie stężenia wolnego T3, niedoczynność
tarczycy22
Zespół niedostosowanego wydzielania hormonu
antydiuretycznego
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
|
Bardzo często:
Często:
|
Zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi11, 31,
zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (głównie frakcji
LDL)12, 31, zmniejszenie poziomu cholesterolu
HDL18, 31, zwiększenie masy
ciała9, 31
Zwiększenie apetytu, zwiększenie stężenia glukozy we krwi do
|
Niezbyt często:
Rzadko:
|
wartości hiperglikemii
Hiponatremia 20, cukrzyca1,5,6
Zespół metaboliczny30
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
Często:
Rzadko:
|
Przykre sny, koszmary senne, myśli samobójcze, zachowania
samobojcze21
Somnambulizm i podobne rodzaje zachowań takie jak: mówienie we
śnie, zaburzenia odżywiania związane ze snem
|
Zaburzenia układu
|
|
nerwowego Bardzo często:
Często:
Niezbyt często:
|
Zawroty głowy4, 17, senność2, 17, ból
głowy
Omdlenia4, 17, objawy pozapiramidowe1, 22,
dyzartria
Drgawki1, zespół niespokojnych nóg, późne
dyskinezy1, 6
|
Zaburzenia serca Często:
Niezbyt często:
|
Tachykardia4, kołatanie serca24
Wydłużenie odstępu QT1, 13, 19
|
Zaburzenia oka
|
|
Często:
|
Niewyraźne widzenie
|
Zaburzenia naczyniowe Często:
Rzadko:
|
Niedociśnienie ortostatyczne4, 17
Zakrzepica żył głębokich1
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
|
Często:
|
Katar, duszność24
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
|
Bardzo często:
Często:
Niezbyt często:
Rzadko:
|
Suchość w ustach
Zaparcia, niestrawność, wymioty26
Dysfagia8
Zapalenie trzustki
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
|
Często:
Rzadko:
|
Zwiększenie aktywności w surowicy aminotransferaz (AlAT,
AspAT), zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy
(GGT)3
Żółtaczka6, zapalenie wątroby
|
Zaburzenia skóry i tkanki
|
|
podskórnej Bardzo rzadko:
Nieznane:
|
Obrzęk naczynioruchowy6, zespół
Stevens-Johnsona6
Toksyczna martwica naskórka, rumień wielopostaciowy
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
|
Bardzo rzadko:
|
Rabdomioliza
|
7, 31
wraz z kontynuowaniem leczenia kwetiapiną.
(3) Bezobjawowe zwiększenie aktywności (zmiany od wartości
prawidłowych do ˃3 razy górnej granicy normy (ang. Upper Limit of
Normal, ULN w dowolnym momencie) w surowicy enzymów wątrobowych
(AlAT, AspAT) lub gamma-glutamylotransferazy obserwowano u
niektórych pacjentów otrzymujących kwetiapinę. Zwiększona aktywność
zwykle powracała do normy podczas dalszego leczenia
kwetiapiną.
(4) Tak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych,
blokujących receptory alfa-1 adrenergiczne, kwetiapina może często
indukować niedociśnienie ortostatyczne z zawrotami głowy,
częstoskurcz i u niektórych pacjentów omdlenia, zwłaszcza w
początkowym okresie ustalania dawki (patrz punkt 4.4).
(5) W bardzo rzadkich przypadkach obserwowano zaostrzenie
istniejącej cukrzycy.
(6) Wyliczenia przypadków tych działań niepożądanych
dokonano na podstawie danych po wprowadzeniu leku do obrotu.
(7) Stężenie glukozy we krwi na czczo ≥126 mg/dl (≥7,0
mmol/l) lub stężenie glukozy we krwi po posiłku ≥200 mg/dl (≥11,1
mmol/l), co najmniej w jednym przypadku.
(8) Zwiększenie częstości występowania dysfagii po
zastosowaniu kwetiapiny, w porównaniu do placebo obserwowano tylko
w badaniach klinicznych dotyczących epizodów depresji w przebiegu
choroby dwubiegunowej.
(9) Na podstawie > 7% wzrostu masy ciała w porównaniu do
punktu wyjściowego. Występuje głównie u dorosłych podczas
pierwszych tygodni leczenia..
(10) Najczęściej występującymi objawami odstawiennnymi
obserwowanymi w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z
zastosowaniem kwetiapiny w monoterapii, których celem była
obserwacja objawów odstawiennych, były: bezsenność, nudności, bóle
głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Częstość tych
reakcji zmniejszała się znacząco po tygodniu od przerwania
terapii.
(11) Stężenie triglicerydów ≥200 mg/dl (≥2,258 mmol/l)
(pacjenci ≥18 lat) lub ≥150 mg/dl (≥1,694 mmol/l) (pacjenci < 18
lat), przynajmniej w jednym badaniu.
(12) Stężenie cholesterolu ≥240 mg/dl (≥6,2064 mmol/l)
(pacjenci ≥18 lat) lub ≥200 mg/dl (≥5,172 mmol/l) (pacjenci < 18
lat), przynajmniej w jednym badaniu. Bardzo często obserwowano
wzrost stężenia cholesterolu LDL o ≥ 30 mg/dl (≥0,769 mmol/l).
Średnia zmiana stężenia u pacjentów, u których odnotowano ten
wzrost wynosiła 41,7 mg/dl (≥1,07 mmol/l).
(13) Patrz tekst poniżej.
(14) Liczba płytek ≤100 x 109/l przynajmniej w
jednym badaniu.
(15) Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej
zgłaszane w badaniach klinicznych, niezwiązane z występowaniem
złośliwego zespołu neuroleptycznego.
(16) Stężenie prolaktyny (pacjenci > 18 lat): > 20
μg/l (> 869,56 pmol/l) u mężczyzn; > 30 μg/l (> 1304,34
pmol/l) u kobiet, w dowolnym czasie.
(17) Może prowadzić do upadków.
(18) Cholesterol HDL: < 40 mg/dl (1,025 mmol/l) u
mężczyzn; < 50 mg/dl (1,282 mmol/l) u kobiet, w dowolnym
czasie.
(19) Odsetek pacjentów, u których występuje przesuniecie
odstępu QTc od < 450 milisekund do ≥ 450 milisekund ze wzrostem
≥ 30 milisekund. W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych
dotyczących stosowania kwetiapiny, średnia zmiana i odsetek
pacjentów, u których wystąpiło przesunięcie wartości do poziomu
znamiennego klinicznie, są podobne dla kwetiapiny i placebo.
(20) Przejście od > 132 mmol/l do ≤132 mmol/l
przynajmniej w jednym badaniu.
(21) Podczas terapii kwetiapiną lub zaraz po przerwaniu
stosowania leku obserwowano przypadki myśli i zachowań samobójczych
(patrz punkty 4.4 i 5.1).
(22) Patrz punkt 5.1
(23) U 11% pacjentów biorących udział we wszystkich,
włączając otwarte, badaniach nad kwetiapiną, zaobserwowano
przynajmniej jeden przypadek zmniejszenia stężenia hemoglobiny do
≤13 g/dl (8,07 mmol/l) u mężczyzn i ≤12 g/dl (7,45 mmol/l) u
kobiet. U tych pacjentów średnie maksymalne zmniejszenie stężenia
hemoglobiny za każdym razem wynosiło -1,50 g/dl.
(24) Działania niepożądane często występowały w postaci:
tachykardii, zawrotów głowy, niedociśnienia ortostatycznego i (lub)
zaburzenia serca/układu oddechowego.
(25) Na podstawie zmian od wartości prawidłowych do
wartości potencjalnie istotnych klinicznie w dowolnym momencie po
rozpoczęciu badania, we wszystkich badaniach. Zmiany stężeń
całkowitej i wolnej tyroksyny T4, całkowitej i wolnej
T3 (trójjodotyroniny) były zdefiniowane jako < 0,8 x
limit dolnej granicy normy (ang. Lower Limit of Normal, LLN)
(pmol/l) oraz zmiany stężenia TSH zdefiniowane jako > 5 mIU/l w
dowolnym czasie.
(26) Na podstawie zwiększonej częstości występowania
wymiotów u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat)
(27) Na podstawie zmian od wartości prawidłowych do
wartości potencjalnie istotnych klinicznie, w dowolnym momencie po
rozpoczęciu badania i we wszystkich badaniach. Zmiany w liczbie
białych krwinek (ang. white blood cell, WBC) zdefiniowane jako ≤3 x
10 9 komórek/l w dowolnym momencie badania.
(28) Na podstawie zmian od wartości prawidłowych do
wartości potencjalnie istotnych klinicznie w dowolnym momencie w
trakcie badania, we wszystkich badaniach. Zmiany w liczbie
eozynofili zdefiniowane jako ˃1 x 109 komórek/l w
dowolnym momencie badania.
(29) Zmiany w liczbie neutrofili od wartości prawidłowych
≥1,5x109/l do < 0,5x109/l w dowolnym
momencie leczenia.
(30) W oparciu o zgłoszenia zespołu metabolicznego jako
działania niepożądanego we wszystkich badaniach klinicznych z
zastosowaniem kwetiapiny.
(31) U niektórych pacjentów w badaniach klinicznych
zaobserwowano pogorszenie więcej niż jednego z czynników
metabolicznych: masy ciała, poziomu glukozy i lipidów we krwi
(patrz punkt 4.4).
Przypadki wydłużenia odstępu QT, arytmii komorowej, zespołu
nagłej śmierci, zatrzymania krążenia i częstoskurczu komorowego
typu torsades de pointes odnotowano przy jednoczesnym
stosowaniu neuroleptyków i są one uważane za efekty klasy.
Dzieci i młodzież (od 10 do 17 lat)
Częstość występowania działań niepożądanych u dzieci i młodzieży
określono na podstawie częstości działań niepożądanych u dorosłych.
W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane występujące
z większą częstością u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat)
niż u pacjentów dorosłych lub działania niepożądane nie występujące
wcześniej u pacjentów dorosłych.
Częstość występowania działań niepożądanych: bardzo często
(≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do
< 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko
(< 1/10 000), częstość nie znana (nie może być określona na
podstawie dostępnych danych).
(1) Stężenie prolaktyny (pacjenci w wieku < 18 lat):
> 20 μg/l (> 869,56 pmol/l) u mężczyzn; > 26 μg/l
(1130,428 pmol/l) u kobiet, w dowolnym czasie. U mniej niż 1%
pacjentów występowało zwiększenie stężenia prolaktyny > 100
μg/l.
(2) Na podstawie przekroczenia istotnych klinicznie
wartości progowych (wg kryteriów stosowanych przez Narodowy
Instytut Zdrowia) lub zwiększenia o > 20 mmHg skurczowego lub o
> 10 mmHg rozkurczowego ciśnienia krwi w dowolnym momencie, w
czasie trwania dwóch klinicznych (3 –
6 tygodni) kontrolowanych placebo badań u dzieci i
młodzieży.
(3) Patrz punkt 5.1
(4) Uwaga: częstość występowania odpowiada częstości
obserwowanej u dorosłych, jednak drażliwość może być związana z
różnymi implikacjami klinicznymi u dzieci i młodzieży niż u osób
dorosłych.
Komentarze