Milocardin

Milocardin - dawkowanie

Zwykle początkowo 5-10 kropli 2-3 razy na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 20-25 kropli 3 razy na dobę.

W napadzie tachykardii emocjonalnej 30-40 kropli jednorazowo. Produkt przyjmuje się z niewielką ilością wody lub na cukrze.

Milocardin - środki ostrożności

Nie zaleca się stosowania produktu u pacjentów z niewydolnością oddechową, miastenią, chorobą Parkinsona, porfirią, obrzękiem śluzowatym, rozedmą płuc, niewydolnością nerek, ciężką niewydolnością serca oraz w ciężkich zatruciach lekami wpływającymi depresyjnie na OUN.

Reakcje skórne

Po zastosowaniu fenobarbitalu występowały zagrażające życiu reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona - SJS) oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN). Należy dokładnie obserwować, czy u pacjenta nie pojawiają się zmiany na skórze i poinformować go o oznakach i objawach tych zmian. Największe ryzyko wystąpienia zmian skórnych związanych z zespołem

Stevensa-Johnsona oraz toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka występuje w pierwszych tygodniach stosowania produktu.

Jeśli pojawią się objawy SJS lub TEN (np. postępująca wysypka, często z pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych) należy zaprzestać stosowania produktu. Wczesna diagnoza wiąże się z lepszą prognozą. Jeśli powikłanie rozpoznano wcześnie i natychmiast zaprzestano stosowania jakiegokolwiek podejrzanego produktu, to wyniki w postępowaniu będą najlepsze.

Jeśli u pacjenta zdiagnozowano SJS lub TEN, nie można nigdy ponownie przyjmować fenobarbitalu.

Produkt zawiera 54% v/v etanolu (alkoholu), tzn. do 280 mg na dawkę (40 kropli). Produkt jest szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową.

Milocardin - przedawkowanie

Produkt w dużych dawkach działa porażająco na OUN z możliwością porażenia oddechu (synergistyczne działanie depresyjne fenobarbitalu i estru etylowego kwasu alfa-bromoizowalerianowego).

Objawy przedawkowania

Ostre zatrucia dużą dawką zdarzają się rzadko, a objawy są następujące: drgawki, ataksja, stupor, śpiączka, porażenie układu oddechowego.

Zatrucie małymi dawkami leku powoduje nudności, wymioty, bóle głowy, odczyny alergiczne spowodowane bromkami.

Leczenie przedawkowania

W razie zatrucia, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

W ciężkich zaburzeniach oddychania i śpiączce należy zastosować intubację i oddech wspomagany lub zastępczy.

Płukanie żołądka wodą z węglem aktywnym. W przypadku drgawek zastosować i.v. diazepam lub fenytoinę.

Alkalizacja moczu może zwiększać wydalanie fenobarbitalu przez nerki.

W ciężkich zatruciach, ze względu na zawartość fenobarbitalu, najskuteczniejszą metodą eliminacji jest hemoperfuzja z żywicami jonowymiennymi. Mniej skuteczna jest hemoperfuzja z węglem aktywnym, a także hemodializa.