Sanosvit Calcium o sm. banan.

Sanosvit Calcium o sm. banan. - dawkowanie

Do stosowania doustnego.

Dzieci do 6 lat: łyżeczkę do herbaty 2 do 3 razy na dobę.

Dzieci od 6 do 12 lat: 2 łyżeczki do herbaty 2 do 3 razy na dobę. Młodzież i dorośli: łyżkę stołową 2 do 3 razy na dobę.

5 ml syropu (1 łyżeczka do herbaty)zawiera 114 mg jonów wapnia.

Syrop należy podawać w postaci nierozcieńczonej.

Sanosvit Calcium o sm. banan. - środki ostrożności

• Nie należy podawać produktu z dużymi dawkami witaminy D.

• Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu produktu chorym leczonym glikozydami nasercowymi lub epinefryną.

• Ostrożnie podaje się produkt w niewydolności nerek, chorobach serca, sarkoidozie, kamicy nerkowej szczawianowo-wapniowej, dnie moczanowej oraz w czasie stosowania tetracyklin i diuretyków tiazydowych.

• Podczas leczenia preparatami wapnia należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi.

Stosowanie w niewydolności nerek

Chorzy z kamicą nerkową powinni podczas leczenia pić dużo płynów. U chorych z łagodną hiperkalciurią, niewydolnością nerek lub kamicą nerkową należy oznaczać stężenie wapnia w surowicy krwi oraz wydalanie wapnia z moczem.

Stosowanie w niewydolności wątroby

W dostępnym piśmiennictwie nie ma danych na temat stosowania soli wapnia w niewydolności wątroby.

Sanosvit Calcium o sm. banan. - przedawkowanie

Stężenie wapnia w surowicy krwi 2,6 mmol/l jest traktowane jako objaw hiperkalcemii.

W razie przedawkowania soli wapnia stosuje się nawodnienie doustne lub dożylne (w ciężkich stanach przy stężeniu wapnia większym niż 2,9 mmol/l podaje się dożylnie fizjologiczny roztwór chlorku sodowego). Jednocześnie lub tuż po nawodnieniu podaje się furosemid lub inne moczopędne leki pętlowe (nietiazydowe). Jeśli nie ma poprawy stosuje się kalcytoninę, difosforany i glikokortykosteroidy.

Chorym z niskim stężeniem fosforanów we krwi i sprawnymi nerkami można podać doustnie fosforany.

Zaleca się monitorowanie stężenia wapnia w surowicy.

Objawami przedawkowania leku są: brak łaknienia, wzmożone pragnienie, nudności, wymioty, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wielomocz, osłabienie mięśniowe.