Rocuronium B. Braun

Rocuronium B. Braun - dawkowanie

Dawkowanie

Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, dawkowanie bromku rokuronium powinno być dostosowane indywidualnie do pacjenta. Przy określaniu dawki należy uwzględnić stosowaną metodę znieczulenia, oczekiwany czas trwania zabiegu, metodę sedacji oraz oczekiwany czas trwania wentylacji mechanicznej, możliwe interakcje z innymi lekami podawanymi równocześnie, a także stan pacjenta. Zaleca się zastosowanie odpowiedniej techniki monitorowania przewodnictwa nerwowo- mięśniowego w celu kontrolowania stopnia blokady nerwowo-mięśniowej oraz powrotu napięcia mięśniowego. Wziewne leki znieczulające nasilają działanie zwiotczające bromku rokuronium. Działanie to nabiera znaczenia klinicznego wraz z trwaniem znieczulenia, gdy stężenie leków wziewnych osiągnie odpowiednią wartość w tkance. W rezultacie, w trakcie długotrwałych znieczuleń wziewnych (dłuższych niż 1 godzina) konieczna jest modyfikacja dawkowania produktu poprzez podawanie mniejszych dawek podtrzymujących w dłuższych odstępach czasowych lub też zmniejszenie szybkości infuzji bromku rokuronium.

Poniższe zalecenia dotyczące dawkowania produktu u dorosłych pacjentów mogą służyć jako ogólne wytyczne dla intubacji dotchawiczej oraz zwiotczenia mięśni podczas krótko- lub długotrwałych zabiegów chirurgicznych, jak również do stosowania na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Produkt przeznaczony jest wyłącznie do jednorazowego zastosowania.

Zabiegi chirurgiczne

Intubacja dotchawicza:

Podczas rutynowego znieczulenia z zastosowaniem standardowej dawki intubacyjnej wynoszącej 0,6 mg bromku rokuronium na kg masy ciała, u prawie wszystkich pacjentów w ciągu 60 sekund uzyskuje się odpowiednie warunki do intubacji. W celu ułatwienia intubacji dotchawiczej podczas szybkiej indukcji sekwencyjnej znieczulenia zaleca się stosowanie bromku rokuronium w dawce 1,0 mg na kg masy ciała, po podaniu której w czasie 60 sekund u prawie wszystkich pacjentów osiągnięte zostają warunki odpowiednie do intubacji. Jeżeli dawka 0,6 mg bromku rokuronium na kg masy ciała jest stosowana w szybkiej indukcji sekwencyjnej znieczulenia, zaleca się intubację pacjenta w ciągu 90 sekund po podaniu bromku rokuronium.

Dawkowanie podtrzymujące:

Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 0,15 mg bromku rokuronium na kg masy ciała. W przypadku długotrwałego znieczulenia wziewnego powinna być zmniejszona do 0,075- 0,1 mg bromku rokuronium na kg masy ciała.

Zalecane jest stosowanie dawek podtrzymujących, gdy reakcja skurczowa mięśni na bodziec powraca do 25% wartości kontrolnej, lub gdy obserwuje się 2 lub 3 odpowiedzi na stymulację ciągiem czterech impulsów.

Ciągła infuzja:

W przypadku podawania bromku rokuronium w postaci ciągłej infuzji zaleca się zastosowanie dawki nasycającej 0,6 mg bromku rokuronium na kg masy ciała oraz rozpoczęcie infuzji, gdy blokada nerwowo- mięśniowa zaczyna ustępować. Szybkość infuzji należy dostosować do utrzymania reakcji skurczowej mięśni na bodziec na poziomie 10% wartości kontrolnej lub utrzymania 1 do 2 odpowiedzi na stymulację ciągiem czterech impulsów.

U dorosłych poddanych znieczuleniu dożylnemu szybkość infuzji wymagana do utrzymania blokady nerwowo - mięśniowej na powyższym poziomie wynosi 0,3- 0,6 mg/kg mc./h. W przypadku znieczulenia wziewnego szybkość infuzji wynosi 0,3- 0,4 mg/kg mc./h.

Ponieważ wymagania dotyczące szybkości infuzji różnią się w zależności od indywidualnych cech pacjenta oraz zastosowanej metody znieczulenia, niezbędne jest ciągłe monitorowanie blokady nerwowo - mięśniowej.

Dawkowanie u kobiet w ciąży:

U pacjentek poddanych cesarskiemu cięciu zaleca się stosowanie bromku rokuronium wyłącznie w dawce 0,6 mg na kg masy ciała, ponieważ nie ma danych dotyczących stosowania dawki 1,0 mg/kg mc. w tej grupie pacjentów.

Zniesienie blokady nerwowo- mięśniowej wywołanej przez leki zwiotczające mięśnie może być zahamowane lub niezadowalające u pacjentek przyjmujących sole magnezu podczas leczenia zatrucia ciążowego, ponieważ sole magnezu nasilają blokadę nerwowo- mięśniową. Dlatego u tych pacjentek należy zmniejszyć dawkę bromku rokuronium i miareczkować produkt, aż do uzyskania odpowiedzi w postaci reakcji skurczowej.

Dzieci i młodzież

Dawkowanie u dzieci i młodzieży (w wieku od 28 dni do 17 lat):

U niemowląt i małych dzieci (28 dni- 23 miesiące), dzieci (2-11 lat) oraz młodzieży (12-17 lat) zalecane dawki intubacyjne stosowane podczas standardowego znieczulenia oraz dawki podtrzymujące zbliżone są do stosowanych u dorosłych pacjentów. W przypadku ciągłej infuzji, u dzieci i młodzieżyza wyjątkiem dzieci przeprowadza się infuzję z identyczną szybkością, jak u pacjentów dorosłych. Konieczne może okazać się zwiększenie szybkości infuzji u dzieci. Zaleca się stosowanie u dzieci tej samej początkowej szybkości infuzji, co u dorosłych pacjentów, a następnie modyfikację dawki w celu utrzymania reakcji skurczowej mięśni na bodziec na poziomie 10% wartości kontrolnej lub utrzymania 1 do 2 odpowiedzi na stymulację ciągiem czterech impulsów.

Stosowanie podczas szybkiej indukcji sekwencyjnej u niemowląt i małych dzieci (28 dni – 23 miesiące) / dzieci (2–11 lat) i młodzieży:

Brak jest danych na temat właściwego stosowania bromku rokuronium u dzieci i młodzieży we wskazaniu uzupełnienia znieczulenia ogólnego w celu ułatwienia intubacji dotchawiczej podczas szybkiej indukcji sekwencyjnej. Z tego powodu nie zaleca się stosowania bromku rokuronium u dzieci i młodzieżyw celu ułatwienia intubacji dotchawiczej za pomocą szybkiej indukcji sekwencyjnej.

Noworodki (0–1 miesiąc)

Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności bromku rokuronium u dzieci w wieku 0–1 miesiąca. Brak jest dostępnych danych potwierdzających zalecanie stosowania bromku rokuronium w tej grupie wiekowej.

Pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci ze schorzeniami wątroby i (lub) dróg żółciowych i (lub) niewydolnością nerek:

Standardowa dawka intubacyjna dla pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów ze schorzeniami wątroby i (lub) dróg żółciowych i (lub) niewydolnością nerek podczas rutynowego znieczulenia wynosi 0,6 mg bromku rokuronium na kg masy ciała. Jeżeli u pacjenta przewiduje się wystąpienie przedłużonego działania leku, należy rozważyć zastosowanie dawki 0,6 mg na kg masy ciała do szybkiej indukcji sekwencyjnej znieczulenia. Warunki odpowiednie dla intubacji mogą nie być osiągnięte w ciągu 90 sekund po podaniu bromku rokuronium. Niezależnie od zastosowanej techniki znieczulenia, zalecana dawka podtrzymująca dla tych pacjentów wynosi 0,075- 0,1 mg bromku rokuronium na kg masy ciała, a zalecana szybkość infuzji - 0,3- 0,4 mg/kg mc./h (patrz punkt „Ciągła infuzja”).

Pacjenci z nadwagą i otyli:

W przypadku zastosowania produktu u pacjentów z nadwagą lub otyłych (definiowanych jako pacjenci z masą ciała o 30 lub więcej procent większą niż należna masa ciała), dawki należy obliczyć w oparciu o beztłuszczową masę ciała.

Procedury intensywnej opieki medycznej

Intubacja dotchawicza

W przypadku intubacji dotchawiczej należy zastosować identyczne dawki, jak opisane powyżej dla zabiegów chirurgicznych.

Sposób podawania Podanie dożylne

Bromek rokuronium podaje się dożylnie (iv.) w postaci bolusa lub wlewu ciągłego (w celu uzyskania dalszych informacji patrz punkt 6.6)

Rocuronium B. Braun - środki ostrożności

Bromek rokuronium powinien być używany wyłącznie przez doświadczony personel medyczny, wykwalifikowany w stosowaniu leków zwiotczających mięśnie. Niezbędna jest stała dostępność odpowiednich warunków oraz osób posiadających doświadczenie w intubacji dotchawiczej oraz sztucznej wentylacji.

Ponieważ bromek rokuronium powoduje porażenie mięśni oddechowych, niezbędne jest wspomaganie wentylacji u pacjentów leczonych produktem, aż do samoistnego przywrócenia czynności oddechowych. Podobnie jak w przypadku innych leków zwiotczających mięśnie, należy uwzględnić możliwość wystąpienia trudności podczas intubacji, szczególnie w przypadku stosowania techniki szybkiej indukcji sekwencyjnej.

Podobnie jak w przypadku innych leków zwiotczających mięśnie, podczas stosowania bromku rokuronium odnotowano występowanie zjawiska powtórnego zwiotczenia mięśni (rekuraryzacji). W celu uniknięcia powikłań będących skutkiem rekuraryzacji, zaleca się usunięcie rurki intubacyjnej wyłącznie po stwierdzeniu ustąpienia blokady nerwowo-mięśniowej. Należy uwzględnić również inne czynniki mogące wywołać rekuraryzację po ekstubacji w fazie pooperacyjnej (np. interakcje pomiędzy lekami lub stan pacjenta). Jeśli nie jest to element standardowej praktyki klinicznej, należy rozważyć zastosowanie środka znoszącego zwiotczenie mięśni, szczególnie w przypadkach zwiększonego ryzyka wystąpienia rekuraryzacji.

Niezwykle ważne jest upewnienie się, że pacjent oddycha samoistnie, głęboko i regularnie zanim zezwoli się na opuszczenie przez niego sali operacyjnej.

Po podaniu leków zwiotczających mięśnie mogą wystąpić reakcje anafilaktyczne (patrz wyżej). Zawsze należy zastosować odpowiednie środki ostrożności w celu przeciwdziałania tego typu reakcjom. Szczególnie istotne jest to w przypadku zaistniałych uprzednio reakcji anafilaktycznych na leki zwiotczające mięśnie. Z uwagi na odnotowane przypadki wystąpienia alergicznej reakcji krzyżowej należy wówczas zastosować specjalne środki ostrożności.

Dawki większe niż 0,9 mg bromku rokuronium na kg masy ciała mogą przyspieszać czynność serca; to działanie leku może neutralizować bradykardię wywołaną przez inne leki stosowane w znieczuleniu lub przez stymulację nerwu błędnego.

U pacjentów leczonych na oddziałach intensywnej opieki medycznej odnotowywano przedłużone porażenie i (lub) osłabienie mięśni szkieletowych w następstwie długotrwałego stosowania leków zwiotczających mięśnie. W celu wykluczenia przedłużonego czasu trwania blokady nerwowo- mięśniowej i (lub) przedawkowania zaleca się monitorowanie przewodnictwa nerwowo- mięśniowego podczas stosowania leków zwiotczających mięśnie. Oprócz tego, pacjenci powinni być poddani odpowiedniemu znieczuleniu i sedacji. Ponadto, leki zwiotczające mięśnie powinny być miareczkowane do uzyskania pożądanego efektu u poszczególnych pacjentów. Wyżej wymienione procedury powinny być wykonywane pod nadzorem doświadczonego klinicysty znającego skutki stosowania produktu oraz biegłego w technikach monitorowania przewodnictwa nerwowo- mięśniowego.

Z uwagi na stosowanie bromku rokuronium zawsze w połączeniu z innymi lekami oraz możliwość wystąpienia hipertermii złośliwej w trakcie znieczulenia, nawet jeśli nie stosuje się leków o znanym działaniu wywołującym tę reakcję, klinicysta powinien być zaznajomiony z wczesnymi objawami, rozpoznaniem i leczeniem hipertermii złośliwej przed przystąpieniem do znieczulenia. Badania na zwierzętach wykazały, że bromek rokuronium nie należy do czynników wywołujących złośliwą hipertermię.

Obserwowano występowanie miopatii u pacjentów długotrwale przyjmujących niedepolaryzujące leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe równocześnie z kortykosteroidami. Okresy równoczesnego stosowania leków należy ograniczyć do niezbędnego minimum (Patrz punkt 4.5). Rokuronium może być zastosowane jedynie po całkowitym ustąpieniu blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej podaniem suksametonium.

Na farmakokinetykę i (lub) farmakodynamikę bromku rokuronium mogą wpływać następujące stany chorobowe:

Choroby wątroby i (lub) dróg żółciowych oraz niewydolność nerek

Bromek rokuronium jest wydalany z moczem i żółcią. Powinien być więc ostrożnie stosowany u pacjentów z klinicznie istotnymi chorobami wątroby i (lub) dróg żółciowych i (lub) niewydolnością nerek. W tych grupach pacjentów przedłużenie działania produktu obserwowano w przypadku stosowania dawek 0,6 mg bromku rokuronium na kg masy ciała.

Spowolniony przepływ krwi

Stany powiązane z przedłużonym czasem krążenia, jak choroby układu krążenia, zaawansowany wiek lub obrzęki skutkujące zwiększoną objętością dystrybucji mogą stanowić przyczynę opóźnionego rozpoczęcia działania produktu.

Choroby nerwowo-mięśniowe

Podobnie jak w przypadku innych leków zwiotczających mięśnie, bromek rokuronium powinien być stosowany z niezwykłą ostrożnością u pacjentów z chorobami nerwowo- mięśniowymi lub z chorobą Heinego-Medina, ponieważ odpowiedź na leki zwiotczające mięśnie u tych chorych może być odmienna. Nasilenie i charakter zmian mogą być zróżnicowane. U pacjentów z miastenią lub miastenicznym zespołem Eatona - Lamberta, małe dawki bromku rokuronium mogą wykazywać intensywne działanie, należy więc dostosować dawkę bromku rokuronium, aż do uzyskania odpowiedzi.

Hipotermia

Podczas zabiegu chirurgicznego w warunkach hipotermii, działanie blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe wywołane bromkiem rokuronium jest zwiększone, a czas działania - wydłużony.

Otyłość

Podobnie jak w przypadku innych leków zwiotczających mięśnie, bromek rokuronium może wykazywać wydłużony czas działania oraz przedłużony czas samoistnego przywrócenia napięcia mięśniowego u pacjentów z otyłością jeżeli stosuje się dawki obliczone w oparciu o rzeczywistą masę ciała.

Oparzenia

U pacjentów z oparzeniami rozwija się oporność na niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie. Zaleca się dostosowanie dawki produktu do uzyskanego działania terapeutycznego.

Stany mogące być przyczyną zwiększonego działania bromku rokuronium

Hipokaliemia (np. po ciężkich wymiotach, biegunce lub leczeniu diuretykami), hipermagnezemia, hipokalcemia (po rozległych transfuzjach), hipoproteinemia, odwodnienie, kwasica, hiperkapnia i kacheksja.

Istotne zaburzenia stężeń elektrolitów, zmiany pH krwi lub odwodnienie powinny w miarę możliwości zostać ustabilizowane.

Produkt leczniczy zawiera poniżej 1 mmola sodu (23 mg) w pojedynczej dawce, co kwalifikuje go jako „nie zawierający sodu”.

Rocuronium B. Braun - przedawkowanie

W przypadku przedawkowania oraz przedłużonej blokady nerwowo- mięśniowej należy kontynuować wspomaganie wentylacji oraz sedację pacjenta. Aż do pojawienia się samoistnego zniesienia blokady należy podawać inhibitor acetylocholinesterazy (np. neostygmina, edrofonium, pirydostygmina) w odpowiednich dawkach. Jeżeli stosowanie leków hamujących acetylocholinesterazę nie znosi blokady nerwowo- mięśniowej wywołanej przez bromek rokuronium, należy kontynuować sztuczną wentylację aż do pojawienia się samoistnego oddychania. Powtarzanie dawki inhibitorów acetylocholinesterazy może być niebezpieczne dla pacjenta.

W badaniach na zwierzętach, ciężką depresję układu krążenia ostatecznie prowadzącą do zapaści sercowej odnotowano jedynie przy podawaniu dawki kumulacyjnej wynoszącej 750 x ED₉₀ (135 mg na kg masy ciała).