Pulveril - dawkowanie
Do podawania wziewnego.
Pulveril należy stosować regularnie. Pełne działanie
terapeutyczne będzie odczuwalne po zastosowaniu kilku dawek
produktu leczniczego. Ponieważ mogą wystąpić działania niepożądane
związane z nadużywaniem produktu leczniczego z tej grupy leków, o
zwiększeniu dawki lub częstości stosowania decyduje tylko
lekarz.
Zalecane dawkowanie :
Astma oskrzelowa
Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat:
Dwie dawki inhalacyjne po 25 mikrogramów salmeterolu dwa razy na
dobę.
U pacjentów z astmą, z cięższą obturacją dróg oddechowych,
korzystne może być zastosowanie do 4 inhalacji po 25 mikrogramów
salmeterolu dwa razy na dobę.
Dzieci:
Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności
produktu Pulveril u dzieci, dlatego nie należy go stosować u dzieci
w wieku 12 lat i młodszych.
POChP
Dorośli:
Dwie dawki inhalacyjne po 25 mikrogramów salmeterolu dwa razy na
dobę.
Dzieci:
Brak istotnych wskazań do stosowania produktu Pulveril u
dzieci.
Szczególne grupy pacjentów:
Dostosowanie dawki nie jest konieczne u osób w podeszłym wieku
lub pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Nie są dostępne dane dotyczące stosowania salmeterolu u
pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
INSTRUKCJA STOSOWANIA
Pacjentom należy udzielić szczegółowej instrukcji, jak
prawidłowo obsługiwać inhalator (patrz Ulotka dla pacjenta).
1.Zdjąć nasadkę ochronną ustnika, naciskając delikatnie jej boki
i sprawdzić, czy wewnętrzna oraz zewnętrzna część ustnika jest
czysta.
2.Przed użyciem wstrząsnąć mocno inhalatorem.
3.Przed pierwszym użyciem należy dwukrotnie rozpylić lek w
powietrze, aby upewnić się, że inhalator działa prawidłowo. Po
oczyszczeniu ustnika lub po tygodniowej przerwie w stosowaniu
inhalatora, należy wykonać jednorazowe rozpylenie leku w
powietrze.
4.Inhalację należy wykonywać na stojąco lub siedząco. Inhalator
należy trzymać w pozycji pionowej między palcami a kciukiem, z
kciukiem umieszczonym na korpusie pojemnika poniżej ustnika.
5.Wykonać możliwie głęboki wydech, a następnie umieścić ustnik w
jamie ustnej między zębami i objąć go wargami. Pacjentów należy
pouczyć, aby nie nagryzali ustnika.
6.Natychmiast po rozpoczęciu wdechu (przez usta) nacisnąć
końcówkę inhalatora w celu uwolnienia dawki salmeterolu.
Kontynuować spokojny, głęboki wdech.
7.Wstrzymać oddech, wyjąć inhalator z ust i zdjąć palec z
końcówki urządzenia. Wstrzymać oddech na tak długo, jak to jest
możliwe.
8.Jeśli konieczna jest ponowna inhalacja leku, należy
przytrzymać inhalator w pozycji pionowej i odczekać około pół
minuty, a następnie powtórzyć czynności opisane w punktach od 2 do
7.
9.Po użyciu należy zawsze założyć nasadkę ochronną na ustnik w
celu ochrony przed kurzem i zanieczyszczeniami.
Nasadkę należy mocno docisnąć w celu szczelnego zamknięcia.
Ważne informacje:
Czynności opisane w punktach 5, 6 i 7 należy wykonywać bez
pośpiechu. Ważne, aby pacjent oddychał możliwie wolno bezpośrednio
przed zastosowaniem inhalatora.
Pierwszych kilka inhalacji należy wykonać przed lustrem. Jeśli
widoczna jest „mgiełka”, która wydobywa się z górnej części
inhalatora lub z kącików ust, inhalację należy rozpocząć ponownie
od punktu 2.
Pacjenci, którym sprawia trudność trzymanie inhalatora jedną
ręką, mogą go ująć obiema rękami. Oba palce wskazujące należy
umieścić na końcówce inhalatora i oba kciuki na jego korpusie,
poniżej ustnika.
U pacjentów, którzy mają trudności
ze skoordynowaniem podania aerozolu z wdechem (co często zdarza się
u osób w podeszłym wieku), Pulveril należy stosować z zastosowaniem
komory inhalacyjnej (spejsera) Volumatic.
W celu zapoznania się ze szczegółami dotyczącymi prawidłowego
użycia komory inhalacyjnej Volumatic należy przeczytać ulotkę
informacyjną dołączoną do jej opakowania.
Jeśli inhalator był narażony na niskie temperatury, należy wyjąć
metalowy pojemnik z lekiem z plastikowej obudowy i ogrzać go w
dłoniach przez kilka minut, a następnie rozpylić lek jeden raz w
powietrze przed zastosowaniem.
Czyszczenie inhalatora
Inhalator należy czyścić przynajmniej raz w tygodniu:
1.Zdjąć nasadkę ustnika.
2.Nie wolno wyjmować metalowego pojemnika inhalatora z
plastikowej obudowy.
3.Wytrzeć wnętrze i część zewnętrzną ustnika oraz plastikową
obudowę suchą szmatką lub chusteczką.
4.Rozpylić lek w powietrze jeden raz, aby przygotować inhalator
do następnego użycia.
5.Nałożyć z powrotem nasadkę ustnika.
NIE WOLNO WKŁADAĆ METALOWEGO POJEMNIKA DO WODY.
Pulveril - środki ostrożności
Leczenie astmy jest zwykle prowadzone według schematu leczenia
stopniowanego. Reakcję pacjenta na leczenie trzeba kontrolować na
podstawie stanu klinicznego i badań czynnościowych płuc.
Salmeterolu nie należy stosować (i nie jest on wystarczający) do
rozpoczynania leczenia astmy oskrzelowej.
Salmeterol nie zastępuje doustnych lub wziewnych
kortykosteroidów. Jego stosowanie dopełnia ich działanie. Pacjentów
należy uprzedzić, aby nie przerywali leczenia steroidami ani nie
zmniejszali ich dawki bez zalecenia lekarza, nawet jeśli czują się
lepiej stosując salmeterol.
Salmeterolu nie należy stosować w leczeniu ostrych objawów
astmy. W tym celu konieczne jest zastosowanie szybko i krótko
działającego wziewnego leku rozszerzającego oskrzela. Pacjentom
należy poradzić, aby zawsze mieli przy sobie swój lek stosowany w
celu złagodzenia ostrych objawów astmy.
Zwiększenie częstości stosowania krótko działających leków
rozszerzających oskrzela wskazuje na pogorszenie kontroli objawów
astmy. Pacjenta należy pouczyć, aby zasięgnął porady lekarza, jeśli
zmniejsza się skuteczność leczenia krótko działającym lekiem
rozszerzającym oskrzela lub jeśli potrzebuje więcej niż zwykle
inhalacji. W takiej sytuacji należy ocenić stan pacjenta i rozważyć
zwiększenie dawki leków przeciwzapalnych (np. większe dawki
kortykosteroidów wziewnych lub okresowe podawanie kortykosteroidów
doustnych). Ciężkie zaostrzenia astmy trzeba leczyć zwykle
przyjętymi metodami.
Mimo że salmeterol może być stosowany jako lek wspomagający, gdy
wziewne kortykosteroidy nie zapewniają odpowiedniej kontroli
objawów astmy, nie należy rozpoczynać stosowania salmeterolu w
czasie ciężkiego zaostrzenia astmy ani wtedy, gdy nastąpiło
znaczące lub ostre pogorszenie jej przebiegu.
Podczas stosowania salmeterolu mogą wystąpić związane z astmą
ciężkie działania niepożądane lub zaostrzenia. Pacjentom należy
zalecić kontynuowanie leczenia i zasięgnięcie porady lekarza, gdyby
na początku stosowania salmeterolu nie uzyskali kontroli objawów
astmy lub odczuli pogorszenie jej przebiegu.
Nagłe i postępujące pogorszenie kontroli objawów astmy
oskrzelowej stanowi potencjalne zagrożenie dla życia, dlatego
pacjenta należy pilnie zbadać. Należy rozważyć podanie większych
dawek kortykosteroidów. W takiej sytuacji zalecane może być
codziennie wykonywanie pomiarów szczytowego przepływu wydechowego.
W leczeniu podtrzymującym astmy salmeterol należy stosować w
skojarzeniu z wziewnymi lub doustnymi kortykosteroidami. W leczeniu
podtrzymującym astmy długo działających leków rozszerzających
oskrzela nie należy stosować jako jedynych lub podstawowych
produktów leczniczych (patrz punkt 4.1).
Po uzyskania kontroli objawów astmy należy rozważyć stopniowe
zmniejszanie dawki salmeterolu. Podczas zmniejszania dawki ważne
jest regularnie kontrolowanie stanu pacjenta. Należy stosować
najmniejszą skuteczną dawkę salmeterolu.
Podobnie, jak w przypadku innych leków wziewnych, może wystąpić
paradoksalny skurcz oskrzeli z nasileniem świszczącego oddechu i
zmniejszeniem szczytowego przepływu wydechowego (ang. peak
expiratory flow rate, PEFR) bezpośrednio po podaniu salmeterolu.
Należy wtedy niezwłocznie zastosować szybko działający wziewny lek
rozszerzający oskrzela. Salmeterol należy natychmiast odstawić,
ocenić stan pacjenta i w razie konieczności wdrożyć inne
leczenie.
Salmeterol należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadczynnością
tarczycy.
Istnieją bardzo rzadkie doniesienia o zwiększeniu stężenia
glukozy we krwi (patrz punkt 4.8), co należy wziąć pod uwagę w
przypadku przepisywania salmeterolu pacjentom z cukrzycą w
wywiadzie.
Podczas stosowania sympatykomimetyków, zwłaszcza w dawkach
większych niż lecznicze, można obserwować działania
sercowo-naczyniowe, takie jak zwiększenie ciśnienia skurczowego
krwi i częstości pracy serca. Z tego względu salmeterol należy
stosować ostrożnie u pacjentów z istniejącymi chorobami układu
krążenia.
Stosowanie beta-2-mimetyków może spowodować potencjalnie ciężką
hipokaliemię. Szczególną ostrożność zaleca się u pacjentów z ostrą,
ciężką astmą, gdyż działanie to może być nasilone przez
niedotlenienie i jednoczesne stosowanie pochodnych ksantyny,
steroidów i leków moczopędnych. W takich przypadkach należy
kontrolować stężenie potasu w surowicy.
Dane z dużego badania klinicznego SMART (ang. Salmeterol
Multi-center Asthma Research Trial) sugerują istnienie u
Afroamerykanów zwiększonego ryzyka ciężkich zdarzeń związanych z
układem oddechowym lub zgonu po zastosowaniu salmeterolu w
porównaniu z placebo (patrz punkt 5.1). Nie wiadomo, czy przyczyną
są względy farmakogenetyczne, czy inne czynniki. Dlatego pacjentom
pochodzenia afrykańskiego lub afrokaraibskiego należy zalecić
kontynuowanie leczenia i zasięgnięcie porady lekarza, gdyby na
początku stosowania salmeterolu nie uzyskali kontroli objawów astmy
lub odczuli pogorszenie jej przebiegu.
Jednoczesne stosowanie ketokonazolu o działaniu ogólnym znacząco
zwiększa ekspozycję ogólnoustrojową na salmeterol. Może to
prowadzić do zwiększenia częstości działań ogólnych (tj. wydłużenie
odstępu QTc i kołatanie serca). Należy więc unikać jednoczesnego
stosowania ketokonazolu lub innych silnych inhibitorów CYP3A4,
chyba że korzyści z leczenia salmeterolem przeważają nad
potencjalnym zwiększeniem ryzyka ogólnoustrojowych działań
niepożądanych (patrz punkt 4.5).
Pacjentów należy poinstruować, jak prawidłowo stosować inhalator
i kontrolować sposób jego użycia przez pacjenta, aby zapewnić
optymalne dostarczenie wdychanego produktu leczniczego do płuc.
Wchłanianie ogólnoustrojowe salmeterolu zachodzi głównie w
płucach, dlatego uwalnianie leku w płucach może być inne w
przypadku stosowania komory inhalacyjnej plus inhalatora z
dozymetrem. Należy mieć na uwadze, że może to prowadzić do
zwiększenia ryzyka ogólnoustrojowych działań niepożądanych i
wymagać dostosowania dawki. Jednak przeprowadzono badanie
farmakokinetyczne, w którym porównywano produkt Pulveril z innym
obecnym na rynku produktem w bezfreonowym inhalatorze z dozymetrem.
Każdy z nich podawano z zastosowaniem komory inhalacyjnej
Volumatic. Wyniki potwierdzają, że wchłanianie ogólne i płucne obu
produktów jest porównywalne.
Pulveril - przedawkowanie
Objawami przedmiotowymi i podmiotowymi przedawkowania
salmeterolu są zawroty głowy, zwiększenie ciśnienia skurczowego
krwi, drżenie, ból głowy i tachykardia. Preferowanymi odtrutkami są
kardioselektywne leki beta-adrenolityczne, które należy stosować z
największą ostrożnością u pacjentów ze skurczem oskrzeli w
wywiadzie.
Ponadto może wystąpić hipokaliemia, dlatego należy kontrolować
stężenie potasu w surowicy. Należy rozważyć uzupełnienie niedoboru
potasu.
Pulveril - przeciwwskazania
§ Produkt Pulveril jest przeciwwskazany u pacjentów
z nadwrażliwością na salmeterolu ksynafonian lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą (patrz punkt 6.1).
§ Produkt Pulveril zawiera lecytynę sojową i jest
przeciwwskazany u pacjentów z uczuleniem na orzeszki ziemne lub
soję.
Pulveril - działania niepożądane
Działania niepożądane zostały wymienione zgodnie z klasyfikacją
układów i narządów oraz częstością występowania. Częstości określa
się następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <
1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do
< 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze
przypadki.
Dane dotyczące działań niepożądanych występujących często i
niezbyt często pochodzą z badania klinicznego. Nie uwzględniono
częstości działań po zastosowaniu placebo. Bardzo rzadkie działania
niepożądane zgłaszane były na ogół spontanicznie w okresie po
wprowadzeniu produktu do obrotu.
Wymienione częstości dotyczą zastosowania standardowej dawki 50
µg dwa razy na dobę. Jeśli było to właściwe, uwzględniono również
częstości działań niepożądanych po zastosowaniu większej dawki (100
µg dwa razy na dobę).
Zaburzenia układu immunologicznego:
Reakcje nadwrażliwości:
Niezbyt często: wysypka (świąd i zaczerwienienie)
Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne, w tym obrzęk i obrzęk
naczynioruchowy, skurcz oskrzeli i wstrząs anafilaktyczny
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:
Rzadko: hipokaliemia Bardzo rzadko: hiperglikemia
Zaburzenia psychiczne:
Niezbyt często: nerwowość Rzadko: bezsenność
Zaburzenia układu nerwowego:
Często: drżenie i ból głowy
Rzadko: zawroty głowy
Zaburzenia serca:
Często: kołatanie serca
Niezbyt często: tachykardia
Bardzo rzadko: zaburzenia rytmu serca (w tym migotanie
przedsionków, tachykardia nadkomorowa i skurcze dodatkowe)
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia:
Bardzo rzadko: podrażnienie jamy ustnej i gardła i paradoksalny
skurcz oskrzeli
Zaburzenia żołądka i jelit: Bardzo rzadko: nudności
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:
Często: kurcze mięśni
Bardzo rzadko: ból stawów
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Bardzo rzadko: niespecyficzny ból w klatce piersiowej
Notowano działania niepożądane typowe dla beta-2-mimetyków,
takie jak drżenie, ból głowy i kołatanie serca, ale są one
przemijające i zmniejszają się podczas regularnego stosowania
salmeterolu. Drżenie i tachykardia występują częściej podczas
stosowania dawek większych niż 50 µg dwa razy na dobę.
Podobnie, jak w przypadku innych leków wziewnych, może wystąpić
paradoksalny skurcz oskrzeli z nasileniem świszczącego oddechu i
zmniejszeniem szczytowego przepływu wydechowego (PEFR) bezpośrednio
po podaniu salmeterolu. Należy wtedy niezwłocznie zastosować szybko
działający wziewny lek rozszerzający oskrzela. Leczenie
salmeterolem należy natychmiast przerwać, ocenić stan pacjenta i w
razie konieczności wdrożyć inne leczenie (patrz punkt 4.4).
Komentarze