Ten produkt nie jest już dostępny w sprzedaży.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Objawy z dolnych dróg moczowych (LUTS, ang. lower urinary tract syndroms) związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH, ang, benign prostatic hyperplasia).
Każda kapsułka zawiera 0,4 mg chlorowodorku tamsulosyny (Tamsulosini hydrochloridum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Podanie doustne.
Jedna kapsułka na dobę, przyjmowana po śniadaniu lub po pierwszym posiłku.
Kapsułkę należy połknąć w całości, popijając szklanką wody w pozycji siedzącej lub stojącej (nie w pozycji leżącej). Kapsułki nie należy przegryzać ani żuć, ponieważ zaburza to zdolność do stopniowego uwalniania substancji czynnej. Jeśli pacjent ma trudności z połykaniem (na przykład dysfagia), może otworzyć kapsułkę i połknąć jej zawartość bez żucia.
Dostosowanie dawkowania nie jest konieczne u pacjentów z niewydolnością nerek oraz łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.3 Przeciwwskazania).
Brak wskazań do stosowania produktu u dzieci.
Podobnie jak w przypadku innych antagonistów receptorów adrenergicznych alfa1 w pojedynczych przypadkach podczas leczenia tamsulosyną mogą wystąpić spadki ciśnienia tętniczego i rzadko, w konsekwencji, omdlenia. Po wystąpieniu pierwszych objawów ortostatycznego spadku ciśnienia (zawroty głowy, uczucie osłabienia) pacjent powinien usiąść lub położyć się, pozostając w takiej pozycji aż do czasu ustąpienia objawów.
Przed rozpoczęciem leczenia tamsulosyną należy przebadać pacjenta w celu upewnienia się, że nie ma innych schorzeń mogących powodować objawy zbliżone do występujących w łagodnym rozroście gruczołu krokowego. Przed rozpoczęciem leczenia, a następnie regularnie co pewien czas należy wykonywać badania per rectum oraz, w razie konieczności, oznaczenie swoistego antygenu gruczołu krokowego (PSA).
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min), ponieważ nie przeprowadzono badań produktu u osób z tej grupy.
Rzadko zgłaszano wystąpienie obrzęku naczynioruchowego po zastosowaniu tamsulosyny. Należy wówczas natychmiast przerwać leczenie tamsulosyną, obserwować pacjenta do czasu zniknięcia obrzęku oraz nie należy ponownie podawać tamsulosyny.
U niektórych pacjentów, leczonych tamsulosyną obecnie lub w przeszłości, podczas operowania zaćmy zaobserwowano „śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki” (IFIS, ang. intraoperative floppy iris syndrome - wariant zespołu małej źrenicy). IFIS może powodować zwiększenie występowania powikłań podczas zabiegu operowania zaćmy. Nie zaleca się rozpoczynania leczenia tamsulosyną u pacjentów oczekujących na operację zaćmy.
Zaprzestanie stosowania tamsulosyny na 1-2 tygodnie przed operacją zaćmy może być pomocne, jednak nie stwierdzono dotychczas korzyści z tego wynikających.
W ocenie przedoperacyjnej chirurg okulista wraz z całym zespołem biorącym udział w operacji zaćmy powinien rozważyć czy pacjent zakwalifikowany do operacji zaćmy przyjmuje lub przyjmował w ostatnim czasie tamsulosynę, aby zapewnienić odpowiednie środki bezpieczeństwa w razie wystąpienia „śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki”.
Odnotowano ostre zatrucie po zażyciu 5 mg tamsulosyny. Objawy jakie towarzyszyły zatruciu to ostra hipotensja (ciśnienie skurczowe 70 mm Hg), wymioty oraz biegunka. U pacjenta uzupełniono niedobór płynów i wypisano ze szpitala tego samego dnia.
W przypadku ostrej hipotensji należy zastosować leczenie wspomagające układ sercowo-naczyniowy.
W celu powrotu do prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego i częstości serca należy pacjenta położyć. Jeśli to nie pomoże należy zastosować leki zwiększające objętość krwi krążącej, i w razie konieczności leki zwężające naczynia krwionośne. Należy kontrolować czynności nerek i stosować leczenie objawowe. Dializa nie powinna być skuteczna, gdyż tamsulosyna bardzo silnie wiąże się z białkami osocza.
W celu utrudnienia wchłaniania można wywołać wymioty. W przypadku znacznego przedawkowania zaleca się płukanie żołądka z podaniem węgla aktywowanego oraz stosowanie osmotycznych środków przeczyszczających, takich jak siarczan sodu.
Nadwrażliwość na tamsulosynę, w tym polekowy obrzęk naczynioruchowy, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego krwi w wywiadzie. Ciężka niewydolność wątroby.
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.
Zaburzenia układu nerwowego:
Często (> 1/100, < 1/10): zawroty głowy.
Niezbyt często (> 1/1 000, < 1/100): bóle głowy. Rzadko (> 1/10 000, < 1/1 000): omdlenia.
Zaburzenia serca:
Niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100): kołatanie serca
Zaburzenia naczyniowe:
Niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100): hipotonia ortostatyczna
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100): zapalenie błony śluzowej nosa
Zaburzenia żołądkowo żołądka i-jelit:
Niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100): zaparcie, biegunka, nudności, wymioty
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100): wysypka, świąd, pokrzywka
Rzadko (> 1/10 000 do < 1/1 000): obrzęk naczynioruchowy Bardzo rzadko (< 1/10 000): zespół Stevens-Johnsona
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi:
Często (> 1/100 do < 1/10): zaburzenia wytrysku Bardzo rzadko (< 1/10 000): bolesny wzwód
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100): astenia
Po wprowadzeniu tamsulosyny na rynek obserwowano zespół małej źrenicy, zwany
„śródoperacyjnym zespołem wiotkiej tęczówki” (IFIS, ang. intraoperative floppy iris syndrome) przy operowaniu zaćmy, który miał związek z podawaniem tamsulosyny (patrz także punkt 4.4).
Z danych jakie zebrano po wprowadzeniu tamsulosyny na rynek wynika, że po zastosowaniu produktu u pacjentów obserwowano takie zaburzenia jak migotanie przedsionków, arytmia, tachykardia oraz duszność. Ponieważ doniesienia te nie były potwierdzane nie można określić częstotliwości ich występowania ani roli tamsulosyny w ich powstawaniu.
Nie dotyczy, gdyż tamsulosyna jest przeznaczona do stosowania tylko u mężczyzn.
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu tamsulosyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy jednak uprzedzić pacjentów o możliwości wystąpienia zawrotów głowy.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
tabletki o przedłużonym uwalnianiu - 60 tabl. - 0,4 mg
24,62 zł
tabletki o przedłużonym uwalnianiu - 30 tabl. - 0,4 mg
kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu twarde - 10 kaps. - 0,4 mg
kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu - 60 kaps. - 0,4 mg
25,44 złInformacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Antagonista receptorów α1-adrenergicznych, który stosowany jest w objawach dolnych dróg moczowych towarzyszących łagodnemu rozrostowi gruczołu krokowego. Tabletkę stosuje się raz dziennie rano. Jej zażycie może wywoływać spadek ciśnienia i omdlenia.
Ciągotka albo inaczej priapizm to długotrwały wzwód prącia, który nie jest powiązany z pożądaniem seksualnym i nie ustępuje po wytrysku. Wzwód ten dotyczy tylko ciał jamistych prącia, natomiast ciało gąbczaste cewki i żołądź pozostają wiotkie. Nazwa tego...
Wierzchniactwo to wada rozwojowa cewki moczowej występująca głównie u dzieci płci męskiej od urodzenia - dochodzi w niej do rozszczepienia cewki moczowej po grzbietowej stronie prącia. Może dotyczyć jedynie żołędzi lub całego prącia, wtedy dziecko nie...
Schemat budowy pęcherza moczowego Pęcherz moczowy (łac. vesica urinaria) - narząd gromadzący mocz wydalany przez nerki. Mocz spływa do pęcherza moczowego stale, odpływa zaś z niego okresowo przez cewkę moczową. Pojemność pęcherza moczowego wynosi około...
Wziernik Wziernik stosowany do cystoskopii wprowadza się przez cewkę do pęcherza moczowego.
Badanie nasienia-diagnosttyka andrologiczna W ramach diagnostyki andrologicznej wykonuje się komputerowe badanie nasienia. W specjalnym pokoju do oddawania nasienia przyszły tata dostarcza próbkę spermy. Następnie nasienie jest przygotowywane do badania...
Ponad 67% Polaków cierpi na kompleks małego członka. Naukowcy z Uniwersytetu w Oxfordzie znaleźli rozwiązanie tego problemu. Zobacz, na czym polega ich metoda powiększania penisa, uwzględniająca indywidualne parametry każdego mężczyzny. Rozmiar zakodowany...
Wycięcie najądrza to zabieg chirurgiczny wykonywany w przypadku pojawienia się stanu zapalnego w najądrzach i opornego na leczenie farmakologiczne bólu, najczęściej powstałego wskutek zakażenia bakteryjnego. Najądrze to długa, zwinięta w spirale rurka,...
Skręt szypuły jądra, zwany również jako skręt jądra, charakterystyczny jest dla wieku 10-18 lat, a powstaje z powodu nadmiernej długości powrózka nasiennego i nadmiernej ruchomości jądra. Nieleczony skręt szypuły jądra prowadzi do niedokrwienia miąższu...
Zapalenie jądra i najądrza to stan zapalny trwający nie dłużej niż 6 tygodni. Poces zapalny powstaje najpierw w najądrzu, a później rozprzestrzenia się na jądro. Głównie występuje po jednej stronie, rzadko obustronnie. Często spowodowane jest noszeniem...
Libido oznacza popęd płciowy lub pożądanie seksualne. Pojęcie to wprowadził Zygmunt Freud. Uznał on, że libido jest rodzajem energii, która sprawia, że życiowe popędy spełniają swoje zadania. Każdy człowiek ma inny poziom libido, na który mogą mieć wpływ...
Komentarze