Oxytocin -Richter

Oxytocin -Richter - dawkowanie

Dawkowanie powinno być dostosowane indywidualnie do potrzeb każdej pacjentki na podstawie reakcji matki oraz płodu. Poniższa informacja dotycząca dawkowania dotyczy różnych schematów i wskazań do stosowania.

Indukcja i stymulacja porodu:

Wlew dożylny podawany metodą kroplową jest jedyną metodą stosowaną do wywoływania lub stymulowania porodu. Dokładna kontrola szybkości przepływu wlewu ma bardzo ważne znaczenie w stymulacji porodu. Do bezpiecznego podawania oksytocyny podczas wywoływania lub stymulowania akcji porodowej konieczna jest pompa infuzyjna lub inne podobne urządzenie oraz częste monitorowanie siły skurczów i częstości akcji serca płodu. Jeżeli skurcze macicy się zbyt silne, należy natychmiast przerwać podawanie wlewu, w wyniku czego stymulacja mięśnia macicy słabnie.

Dawka początkowa

Nie powinna przekraczać 0,5-4 milijednostek na minutę (mU/min.) Dawkę tę można stopniowo zwiększać o 1 do 2 milijednostek na minutę (mU/min.) co każde dwadzieścia do czterdziestu minut aż do ustalenia się prawidłowej siły skurczu macicy (skurcz przypominający poród naturalny). Szybkość wlewu można zmniejszyć w podobny sposób, wtedy gdy macica osiągnie odpowiednią częstość skurczów niezbędną do przeprowadzenia prawidłowej akcji porodowej bez występującego zagrożenia dla płodu i gdy rozwarcie macicy osiągnie wartość 4-6 cm.

Podczas porodu można zwiększyć szybkość wlewu zachowując szczególną ostrożność.

Rzadko zwiększa się szybkość wlewu przekraczającą 8-9 milijednostek na minutę (mU/min), natomiast sporadycznie, przed ustalonym terminem porodu, może być konieczne zwiększenie szybkości wlewu do ponad 20 milijednostek na minutę (mU/min).

Należy kontrolować częstość akcji serca płodu, napięcie spoczynkowe macicy oraz częstotliwość, czas trwania i siłę skurczów macicy.

Wlew oksytocyny powinien być natychmiast przerwany w przypadku nadmiernej czynności skurczowej macicy lub wystąpienia objawów zagrożenia dla płodu. Rodzącej matce należy podać tlen. Stan matki oraz płodu musi być nieustannie monitorowany przez prowadzącego lekarza.

Kontrola krwawienia poporodowego:

Dożylny wlew kroplowy: do kontroli krwawienia poporodowego zazwyczaj podaje się 10-40 j.m. oksytocyny w 1000 ml izotonicznego rozpuszczalnika z szybkością 20-40 milijednostek na minutę (mU/min) w celu zapewnienia odpowiedniej kontroli atonii macicy.

Podanie domięśniowe: 1 ml (5 j.m.) oksytocyny można podać po urodzeniu się łożyska.

Leczenie wspomagające niepełnego lub niedokonanego poronienia (poronienie w toku): 10 j.m. oksytocyny rozpuszczonej w 500 ml roztworu soli fizjologicznej lub 5% roztworu glukozy, podaje się w dożylnym wlewie kroplowym z szybkością 20-40 kropli na minutę.

Diagnostyka niewydolności maciczno-płodowej (test oksytocynowy)

Dożylny wlew kroplowy ? na początku podaje się 0,5 milijednostek na minutę (mU/min), następnie dawkę tę podwaja się co dwadzieścia minut, jeśli to konieczne, aż do otrzymania dawki skutecznej (zwykle 5-6 milijednostek na minutę (mU/min), maksymalnie 20 mU/min). Po wystąpieniu trzech umiarkowanych skurczów macicy (trwających czterdzieści do sześćdziesięciu sekund) w okresie dziesięciominutowym, należy przerwać wlew i następnie kontrolować zmniejszoną częstość akcji serca płodu.

Oxytocin -Richter - środki ostrożności

Poza wyjątkowymi sytuacjami oksytocyny nie powinno się podawać w następujących przypadkach: poród przedwczesny, graniczna dysproporcja główkowo-miedniczna, wcześniejszy duży zabieg chirurgiczny w obrębie macicy lub szyjki macicy, w tym cięcie cesarskie, nadmierne powiększenie macicy, stan po wielu porodach, inwazyjny rak szyjki macicy. Nie należy stosować oksytocyny do wywoływania porodu zanim akcja porodowa nie obejmie głowy płodu oraz miednicy. Lekarz powinien podjąć ostateczną decyzję po dokładnym rozważeniu potencjalnych korzyści wynikających z zastosowania oksytocyny w stosunku do występującego ryzyka - wzmożonego napięcia lub skurczu tężcowego spowodowanego zastosowaniem preparatu.

W przypadku indukcji lub stymulacji porodu oksytocyna powinna być podawana wyłącznie we wlewie dożylnym, w warunkach szpitalnych pod ścisłą kontrolą lekarską. Wszystkie pacjentki otrzymujące oksytocynę muszą być nieustannie obserwowane przez przeszkolony personel, który posiada pełną wiedzę na temat leku i jest wykwalifikowany w rozpoznawaniu powikłań. Lekarz odpowiedzialny za rozpoznawanie jakichkolwiek powikłań powinien być do dyspozycji w trybie natychmiastowym. Aby uniknąć powikłań w czasie podawania oksytocyny należy w sposób ciągły kontrolować skurcze macicy, częstość akcji serca płodu i matki oraz ciśnienie krwi matki. W przypadku nadmiernej czynności macicy należy natychmiast przerwać podawanie oksytocyny; stymulacja macicy spowodowana oksytocyną zwykle ustępuje szybko po odstawieniu leku. Odpowiednio podana oksytocyna zwykle wywołuje skurcze podobne do fizjologicznych skurczów porodowych. Nadmierna stymulacja macicy spowodowana niewłaściwym podawaniem może być niebezpieczna zarówno dla matki jak i płodu. U pacjentek nadwrażliwych na oksytocynę mogą wystąpić nadmierne skurcze macicy nawet podczas właściwego podawania leku. Podając lek należy brać pod uwagę możliwość zwiększonej utraty krwi oraz afibrynogenemii (brak fibrynogenu w osoczu). Opisywano również śmierć matki z powodu wystąpienia nadciśnienia, krwotoku podpajęczynówkowego, pęknięcia macicy oraz śmierć płodu w związku z pozajelitowym zastosowaniem oksytocyny w celu wywołania porodu lub przyspieszenia akcji porodowej w pierwszym i drugim okresie porodu. Ponadto oksytocyna wykazuje wewnętrzne działanie antydiuretyczne poprzez zwiększanie reabsorpcji wody w czasie filtracji kłębkowej. Należy rozważyć możliwość wodnego zatrucia, szczególnie podczas podawania oksytocyny we wlewie ciągłym kroplowym u pacjentek otrzymujących płyny doustnie.

Oxytocin -Richter - przedawkowanie

Przedawkowanie oksytocyny zależy od nadczynności macicy niezależnie od występującej nadwrażliwości na ten preparat. Nadmierna stymulacja z silnymi ( hypertonicznymi) lub przedłużonymi ( tężcowymi) skurczami lub napięciem spoczynkowym od 15 do 20 mm H2O i wyższym pomiędzy skurczami może prowadzić do wzmożonej akcji porodowej, pęknięcia macicy, pęknięcia szyjki macicy i pochwy, krwawienia poporodowego, zmniejszonej perfuzji (przepływu) maciczno-łożyskowej, zwolnienia tętna płodu, niedotlenienia płodu, hiperkapni (nadmiar dwutlenku węgla we krwi), zamartwicy lub śmierci. Zatrucie wodne z drgawkami spowodowane nieodłącznym działaniem antydiuretycznym oksytocyny stanowi poważne powikłanie, które może wystąpić podczas podawania dużych dawek leku (40 do 50 ml/min) przez dłuższy czas. Postępowanie w przypadku leczenia zatrucia wodnego polega na leczeniu objawowym i podtrzymaniu podstawowych czynności życiowych: odstawienie oksytocyny, ograniczenie przyjmowania płynów, zastosowanie diurezy, dożylne podawanie hipertonicznego roztworu soli fizjologicznej, zachowanie równowagi elektrolitowej, kontrolowanie drgawek z ostrożnym podaniem barbituranów oraz szczególna opieka medyczna w przypadku wystąpienia śpiączki.