Oxytocin -Richter - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Oxytocin -Richter - opis
Położnictwo
Indukcja i stymulacja
porodu.
Zastosowanie przedporodowe: oksytocyna jest stosowana do
zapoczątkowania lub wzmocnienia skurczów macicy w celu
przyspieszenia porodu. Oksytocyna stosowana jest do wywołania akcji
porodowej, gdy zbliża się termin porodu, a jego przyspieszenie jest
wskazane zarówno dla matki, jak i dziecka. Oksytocyna stosowana
jest do indukcji porodu u pacjentek z następującymi lekarskimi
wskazaniami do zakończenia ciąży: stan przedrzucawkowy, rzucawka
lub choroby układu krążenia, zaburzenia czynności nerek,
erytroblastoza płodu (choroba hemolityczna), cukrzyca matki lub
płodu, konflikt Rh, krwawienie przedporodowe lub przedwczesne
pęknięcie pęcherza płodowego.
Przyspieszenie akcji porodowej.
Rutynowe wywoływanie akcji porodowej z zastosowaniem oksytocyny
może być wskazane w ciążach, które trwają ponad 42 tygodnie.
Wywoływanie akcji porodowej może być wskazane w przypadkach śmierci
macicznej płodu, opóźnienia rozwoju płodu.
W czasie pierwszego i drugiego okresu akcji porodowej można
zastosować dożylny wlew oksytocyny w celu zwiększenia skurczów
macicy w przypadku przedłużającego się porodu lub wystąpienia
atonii macicy.
Zastosowanie poporodowe
Kontrola krwawienia
poporodowego i atonii macicy.
Leczenie wspomagające
niepełnego lub dokonanego poronienia.
Diagnostyka: do
oceny płodowo-łożyskowej wydolności oddechowej w ciążach wysokiego
ryzyka (test oksytocynowy).
Oxytocin -Richter - skład
1ampułka 1ml zawiera 5 j.m. oksytocyny (Oxytocinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
Oxytocin -Richter - dawkowanie
Dawkowanie powinno być dostosowane indywidualnie do potrzeb
każdej pacjentki na podstawie reakcji matki oraz płodu. Poniższa
informacja dotycząca dawkowania dotyczy różnych schematów i wskazań
do stosowania.
Indukcja i stymulacja
porodu:
Wlew dożylny podawany metodą kroplową jest jedyną metodą
stosowaną do wywoływania lub stymulowania porodu. Dokładna kontrola
szybkości przepływu wlewu ma bardzo ważne znaczenie w stymulacji
porodu. Do bezpiecznego podawania oksytocyny podczas wywoływania
lub stymulowania akcji porodowej konieczna jest pompa infuzyjna lub
inne podobne urządzenie oraz częste monitorowanie siły skurczów i
częstości akcji serca płodu. Jeżeli skurcze macicy się zbyt silne,
należy natychmiast przerwać podawanie wlewu, w wyniku czego
stymulacja mięśnia macicy słabnie.
Dawka
początkowa
Nie powinna przekraczać 0,5-4 milijednostek na minutę (mU/min.)
Dawkę tę można stopniowo zwiększać o 1 do 2 milijednostek na minutę
(mU/min.) co każde dwadzieścia do czterdziestu minut aż do
ustalenia się prawidłowej siły skurczu macicy (skurcz
przypominający poród naturalny). Szybkość wlewu można zmniejszyć w
podobny sposób, wtedy gdy macica osiągnie odpowiednią częstość
skurczów niezbędną do przeprowadzenia prawidłowej akcji porodowej
bez występującego zagrożenia dla płodu i gdy rozwarcie macicy
osiągnie wartość 4-6 cm.
Podczas porodu można zwiększyć szybkość wlewu zachowując
szczególną ostrożność.
Rzadko zwiększa się szybkość wlewu przekraczającą 8-9
milijednostek na minutę (mU/min), natomiast sporadycznie, przed
ustalonym terminem porodu, może być konieczne zwiększenie szybkości
wlewu do ponad 20 milijednostek na minutę (mU/min).
Należy kontrolować częstość akcji serca płodu, napięcie
spoczynkowe macicy oraz częstotliwość, czas trwania i siłę skurczów
macicy.
Wlew oksytocyny
powinien być natychmiast przerwany w przypadku nadmiernej
czynności skurczowej macicy lub wystąpienia
objawów zagrożenia dla płodu. Rodzącej matce należy
podać tlen. Stan
matki oraz płodu musi być nieustannie monitorowany przez
prowadzącego lekarza.
Kontrola krwawienia
poporodowego:
Dożylny wlew kroplowy: do kontroli krwawienia poporodowego
zazwyczaj podaje się 10-40 j.m. oksytocyny w 1000 ml izotonicznego
rozpuszczalnika z szybkością 20-40 milijednostek na minutę (mU/min)
w celu zapewnienia odpowiedniej kontroli atonii macicy.
Podanie domięśniowe: 1 ml (5 j.m.) oksytocyny można podać po
urodzeniu się łożyska.
Leczenie wspomagające
niepełnego lub niedokonanego poronienia (poronienie w toku):
10 j.m. oksytocyny rozpuszczonej w 500 ml roztworu soli
fizjologicznej lub 5% roztworu glukozy, podaje się w dożylnym
wlewie kroplowym z szybkością 20-40 kropli na minutę.
Diagnostyka
niewydolności maciczno-płodowej (test oksytocynowy)
Dożylny wlew kroplowy ? na początku podaje się 0,5 milijednostek
na minutę (mU/min), następnie dawkę tę podwaja się co dwadzieścia
minut, jeśli to konieczne, aż do otrzymania dawki skutecznej
(zwykle 5-6 milijednostek na minutę (mU/min), maksymalnie 20
mU/min). Po wystąpieniu trzech umiarkowanych skurczów macicy
(trwających czterdzieści do sześćdziesięciu sekund) w okresie
dziesięciominutowym, należy przerwać wlew i następnie kontrolować
zmniejszoną częstość akcji serca płodu.
Oxytocin -Richter - środki ostrożności
Poza wyjątkowymi sytuacjami oksytocyny nie powinno się podawać w
następujących przypadkach: poród przedwczesny, graniczna
dysproporcja główkowo-miedniczna, wcześniejszy duży zabieg
chirurgiczny w obrębie macicy lub szyjki macicy, w tym cięcie
cesarskie, nadmierne powiększenie macicy, stan po wielu porodach,
inwazyjny rak szyjki macicy. Nie należy stosować oksytocyny do
wywoływania porodu zanim akcja porodowa nie obejmie głowy płodu
oraz miednicy. Lekarz powinien podjąć ostateczną decyzję po
dokładnym rozważeniu potencjalnych korzyści wynikających z
zastosowania oksytocyny w stosunku do występującego ryzyka -
wzmożonego napięcia lub skurczu tężcowego spowodowanego
zastosowaniem preparatu.
W przypadku indukcji lub stymulacji porodu oksytocyna powinna
być podawana wyłącznie we wlewie dożylnym, w warunkach szpitalnych
pod ścisłą kontrolą lekarską. Wszystkie pacjentki otrzymujące
oksytocynę muszą być nieustannie obserwowane przez przeszkolony
personel, który posiada pełną wiedzę na temat leku i jest
wykwalifikowany w rozpoznawaniu powikłań. Lekarz odpowiedzialny za
rozpoznawanie jakichkolwiek powikłań powinien być do dyspozycji w
trybie natychmiastowym. Aby uniknąć powikłań w czasie podawania
oksytocyny należy w sposób ciągły kontrolować skurcze macicy,
częstość akcji serca płodu i matki oraz ciśnienie krwi matki. W
przypadku nadmiernej czynności macicy należy natychmiast przerwać
podawanie oksytocyny; stymulacja macicy spowodowana oksytocyną
zwykle ustępuje szybko po odstawieniu leku. Odpowiednio podana
oksytocyna zwykle wywołuje skurcze podobne do fizjologicznych
skurczów porodowych. Nadmierna stymulacja macicy spowodowana
niewłaściwym podawaniem może być niebezpieczna zarówno dla matki
jak i płodu. U pacjentek nadwrażliwych na oksytocynę mogą wystąpić
nadmierne skurcze macicy nawet podczas właściwego podawania leku.
Podając lek należy brać pod uwagę możliwość zwiększonej utraty krwi
oraz afibrynogenemii (brak fibrynogenu w osoczu). Opisywano również
śmierć matki z powodu wystąpienia nadciśnienia, krwotoku
podpajęczynówkowego, pęknięcia macicy oraz śmierć płodu w związku z
pozajelitowym zastosowaniem oksytocyny w celu wywołania porodu lub
przyspieszenia akcji porodowej w pierwszym i drugim okresie porodu.
Ponadto oksytocyna wykazuje wewnętrzne działanie antydiuretyczne
poprzez zwiększanie reabsorpcji wody w czasie filtracji kłębkowej.
Należy rozważyć możliwość wodnego zatrucia, szczególnie podczas
podawania oksytocyny we wlewie ciągłym kroplowym u pacjentek
otrzymujących płyny doustnie.
Oxytocin -Richter - przedawkowanie
Przedawkowanie oksytocyny zależy od nadczynności macicy
niezależnie od występującej nadwrażliwości na ten preparat.
Nadmierna stymulacja z silnymi ( hypertonicznymi) lub przedłużonymi
( tężcowymi) skurczami lub napięciem spoczynkowym od 15 do 20 mm
H2O i wyższym pomiędzy skurczami może prowadzić do wzmożonej akcji
porodowej, pęknięcia macicy, pęknięcia szyjki macicy i pochwy,
krwawienia poporodowego, zmniejszonej perfuzji (przepływu)
maciczno-łożyskowej, zwolnienia tętna płodu, niedotlenienia płodu,
hiperkapni (nadmiar dwutlenku węgla we krwi), zamartwicy lub
śmierci. Zatrucie wodne z drgawkami spowodowane nieodłącznym
działaniem antydiuretycznym oksytocyny stanowi poważne powikłanie,
które może wystąpić podczas podawania dużych dawek leku (40 do 50
ml/min) przez dłuższy czas. Postępowanie w przypadku leczenia
zatrucia wodnego polega na leczeniu objawowym i podtrzymaniu
podstawowych czynności życiowych: odstawienie oksytocyny,
ograniczenie przyjmowania płynów, zastosowanie diurezy, dożylne
podawanie hipertonicznego roztworu soli fizjologicznej, zachowanie
równowagi elektrolitowej, kontrolowanie drgawek z ostrożnym
podaniem barbituranów oraz szczególna opieka medyczna w przypadku
wystąpienia śpiączki.
Oxytocin -Richter - przeciwwskazania
Oksytocyna przeciwwskazana jest w następujących przypadkach:
nadwrażliwość na lek, znaczna dysproporcja między główką płodu a
miednicą matki, poprzeczne lub ukośne położenie płodu wymagające
obrotu przed porodem, we wszystkich stanach zagrożenia
położniczego, kiedy ocena korzyści i ryzyka zarówno dla matki, jak
i dla płodu wskazuje na konieczność interwencji chirurgicznej,
groźba pęknięcia macicy i stany ze wzmożonym napięciem mięśnia
macicy, łożysko przodujące, dłuższe stosowanie w przypadku atonii
macicy oraz toksemii (zatrucie z obecnością toksyn we krwi),
zaburzenia sercowonaczyniowe, wywoływanie lub przyspieszanie akcji
porodowej w przypadkach gdy przeciwwskazany jest poród naturalny,
jak przodowanie lub wypadnięcie pępowiny.
Oxytocin -Richter - działania niepożądane
Działania niepożądane
występujące u matki:
Zbyt duża dawka leku lub nadmierna reaktywność macicy na lek
mogą powodować wzmożone napięcie macicy, kurcz, skurcz tężycowy lub
pęknięcie macicy.
Krwotok poporodowy może się zwiększyć po podaniu oksytocyny;
działanie to może być związane z występowaniem trombocytopenii
(niedobór płytek krwi), afibrynogenemii (brak fibrynogenu w osoczu)
oraz hypoprotrombinemii (niedobór protrombiny-II czynnnika
krzepnięcia krwi) wywołanych przez zastosowanie oksytocynę.
Wystąpienie krwawienia poporodowego można znacznie zmniejszyć przez
staranne kontrolowanie akcji porodowej.
Opisywano rzadkie przypadki krwiaka w obrębie miednicy
mniejszej. Po podaniu dużych ilości oksytocyny może wystąpić
arytmia serca z przedwczesnymi skurczami komorowymi; obniżenie
ciśnienia krwi, a następnie podwyższenie ciśnienia krwi oraz
odruchowa tachykardia (częstokurcz). Zaobserwowano również nudności
i wymioty.
Z powodu nieznacznego działania antydiuretycznego, przedłużone
dożylne podawanie oksytocyny (zwykle 40 do 50 mU/min) w dużych
objętościach płynów może powodować ciężkie zatrucie wodne. Poważne
zatrucie wodne z drgawkami i śpiączką występuje podczas powolnego
wlewu oksytocyny w czasie 24 godzin. Opisano również przypadki
śmierci matki z powodu zatrucia wodnego wywołanego oksytocyną.
Zaobserwowano wystąpienie reakcji anafilaktycznych lub innych
reakcji alergicznych u pacjentek otrzymujących oksytocynę, które w
rzadkich przypadkach mogą być śmiertelne.
Działania niepożądane
występujące u płodu lub noworodka:
W wyniku indukowania skurczów macicy:
Bradykardia zatokowa (rzadkoskurcz), tachykardia (częstoskurcz),
przedwczesne skurcze komorowe oraz inne zaburzenia rytmu, trwale
uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego lub mózgu oraz śmierć
płodu z powodu niedotlenienia (zamartwica).
W wyniku zastosowania oksytocyny u matki:
Niskie wartości punktowe w skali Apgar w ciągu pierwszych 5
minut, żółtaczka noworodków, krwawienia do siatkówki
noworodków.
Oxytocin -Richter - ciąża i karmienie piersią
W ciąży należy stosować oksytocynę zgodnie ze wskazaniami.
Nie znane są wskazania do stosowania w czasie pierwszego
trymestru ciąży poza spontanicznym lub wywołanym poronieniem.
Preparat stosowany zgodnie ze wskazaniami nie wywołuje działania
szkodliwego na płód.
Niewielkie ilości leku przenikają do mleka matki, dlatego należy
rozpocząć karmienie piersią następnego dnia po przerwaniu podawania
oksytocyny.
Oxytocin -Richter - prowadzenie pojazdów
Oksytocyna nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów
mechanicznych i obsługiwanie urządzeń mechanicznych w ruchu.
Komentarze