Ossica - dawkowanie
Dawkowanie:
Zalecana dawka to jedna tabletka powlekana 150 mg raz na
miesiąc. Tabletkę należy przyjmować tego samego dnia każdego
miesiąca.
Produkt leczniczy Ossica należy przyjmować po całonocnym okresie
niejedzenia (co najmniej 6 godzin od ostatniego posiłku), na 1
godzinę przed pierwszym posiłkiem lub napojem (innym niż woda) w
danym dniu (patrz punkt 4.5) lub jakimkolwiek innym doustnym
produktem leczniczym lub innym suplementem (włączając wapń).
W przypadku pominięcia dawki, pacjentów należy poinstruować,
żeby przyjęli jedną tabletkę produktu leczniczego Ossica następnego
dnia rano po dniu, w którym pacjent przypomni sobie o pominiętej
dawce, jeśli do następnej zaplanowanej dawki zgodnie ze schematem
zostało więcej niż 7 dni. Następnie pacjenci powinni wrócić do
przyjmowania produktu leczniczego raz na miesiąc zgodnie z
dotychczasowym schematem dawkowania.
Jeśli do następnej zaplanowanej dawki zostało mniej niż 7 dni,
pacjenci powinni zaczekać do tej najbliższej dawki i kontynuować
przyjmowanie jednej tabletki raz na miesiąc zgodnie z
dotychczasowym schematem.
Pacjenci nie powinni przyjmować dwóch tabletek w tym samym
tygodniu.
Pacjenci powinni otrzymywać suplementację wapnia i (lub)
witaminę D, jeśli ich zawartość w diecie jest niewystarczająca
(patrz punkt 4.4 i punkt 4.5).
Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami.
Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia u każdego
pacjenta indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko
związane ze stosowaniem kwasu ibandronowego, zwłaszcza po upływie
co najmniej 5 lat terapii.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek
U pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności
nerek dostosowywanie dawki produktu leczniczego nie jest konieczne,
jeśli klirens kreatyniny jest równy lub większy niż 30 ml/min.
Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca
się stosowania produkt leczniczego Ossica u pacjentów z klirensem
kreatyniny poniżej 30 ml/min (patrz punkt 4.4 i 5.2).
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby
Dostosowanie dawki nie jest wymagane (patrz punkt 5.2).
Osoby w podeszłym wieku
Dostosowanie dawki nie jest wymagane (patrz punkt 5.2).
Populacja dzieci i młodzieży
Ze względu na brak wskazań do stosowania u dzieci nie
przeprowadzono badań produktu leczniczego Ossica w populacji dzieci
i młodzieży.
Sposób podawania:
Produkt leczniczy do podawania doustnego.
Tabletki należy połykać w całości popijając szklanką zwykłej
wody (180 do 240 ml), w pozycji wyprostowanej (siedzącej lub
stojącej). Po przyjęciu produktu leczniczego Ossica nie należy
przyjmować pozycji leżącej przez 1 godzinę.
Zwykła woda jest jedynym napojem, którym należy popić produkt
leczniczy Ossica. Należy pamiętać, że niektóre wody mineralne mogą
zawierać większe stężenie wapnia i z tego względu nie należy ich
stosować.
Pacjenci nie powinni żuć ani ssać tabletek, ze względu na
potencjalne ryzyko owrzodzeń błony śluzowej jamy ustnej i
gardła.
Ossica - środki ostrożności
Hipokalcemia
Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Ossica należy
koniecznie wyrównać istniejący niedobór wapnia. Inne zaburzenia
metabolizmu kostnego i mineralnego również należy skutecznie
leczyć. U wszystkich pacjentów ważna jest odpowiednia podaż wapnia
i witaminy D.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
Doustne podawanie bifosfonianów może powodować miejscowe
podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Z
powodu możliwości działania drażniącego i potencjalnego pogorszenia
choroby podstawowej, produkt leczniczy Ossica powinien być
stosowany z ostrożnością u pacjentów z czynną chorobą górnego
odcinka przewodu pokarmowego (np. przełyk Barreta, dysfagia, inne
choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, dwunastnicy i
owrzodzenie).
U pacjentów otrzymujących doustne leczenie bisfosfonianami
zgłaszano działania niepożądane takie jak zapalenie błony śluzowej
przełyku, owrzodzeniem przełyku i nadżerkami przełyku, w niektórych
przypadkach ciężkimi i wymagającymi hospitalizacji, rzadko z
krwawieniem lub z następowym zwężeniem przełyku lub perforacją.
Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących
przełyku było większe u pacjentów, którzy nie stosowali się do
instrukcji przyjmowania produktu leczniczego i (lub) którzy
kontynuowali przyjmowanie doustnych bisfosfonianów po pojawieniu
się objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Pacjenci powinni
przywiązywać szczególną uwagę do przestrzegania instrukcji
przyjmowania produktu leczniczego (patrz punkt 4.2).
Lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na jakiekolwiek
dolegliwości i objawy mogące dotyczyć przełyku i poinstruować
pacjentów, by przerwali stosowanie produktu Ossica i zgłosili się w
celu uzyskania pomocy medycznej, jeśli rozwinie się dysfagia,
biegunka, ból zamostkowy lub wystąpi zgaga czy też jej
nasilenie.
W kontrolowanych badaniach klinicznych nie obserwowano większego
ryzyka jednakże, to po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano
owrzodzenia żołądka i dwunastnicy po stosowaniu doustnych
bisfosfonianów, czasami o ciężkim przebiegu z komplikacjami.
Stosowanie zarówno niesteroidowych leków przeciwzapalnych
(NLPZ), jak i bisfosfonianów wiąże się z podrażnieniem przewodu
pokarmowego, dlatego w przypadku jednoczesnego podawania tych leków
należy zachować ostrożność.
Martwica kości żuchwy
Donoszono o przypadkach martwicy kościżuchwy, na ogół związanych
z ekstrakcją zęba i (lub) z miejscowym zakażeniem (z zapaleniem
kości i szpiku kostnego włącznie) u pacjentów z rakiem poddawanych
leczeniu schematami z pierwotnym zastosowaniem podawanych dożylnie
bisfosfonianów. Wielu z tych pacjentów otrzymywało także
chemioterapię oraz kortykosteroidy. Donoszono także o przypadkach
martwicy kości żuchwy u pacjentów z osteoporozą otrzymujących
doustne bisfosfoniany.
Przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami u pacjentów, u
których występują równocześnie czynniki ryzyka (np. rak,
chemioterapia, radioterapia, kortykosteroidy, nieprawidłowa higiena
jamy ustnej), należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego
oraz zastosowanie właściwej profilaktyki stomatologicznej.
W tej grupie pacjentów, jeśli to możliwe, należy unikać
inwazyjnych zabiegów stomatologicznych w trakcie leczenia. U
pacjentów, u których wystąpi martwica kości żuchwy w trakcie
leczenia bisfosfonianami, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą
nasilić to powikłanie. W przypadku pacjentów wymagających zabiegów
dentystycznych, brak jest danych sugerujących, czy zakończenie
leczenia bisfosfonianami zmniejsza ryzyko wystąpienia martwicy
kości żuchwy. Postępowanie z każdym pacjentem powinno być oparte na
podstawie klinicznej oceny przeprowadzonej przez lekarza
prowadzącego, w oparciu o indywidualną ocenę stosunku korzyści do
ryzyka.
Nietypowe złamania kości udowej
Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu
kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów
długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub
krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż
całej kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem
mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi
po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają
ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka
tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej
widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują
obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u
których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać
kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się
tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do
ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie
kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu
przeprowadzenia oceny.
Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się
jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny
występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent
zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem
obecności niecałkowitego złamania kości udowej.
Zaburzenie czynności nerek
Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca
się stosowania produktu leczniczego Ossica u pacjentów z klirensem
kreatyniny poniżej 30 ml/min (patrz punkt 5.2).
Nietolerancja galaktozy
Produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z rzadkimi
dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy,
niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania
glukozy – galaktozy.
Ossica - przedawkowanie
Nie ma dostępnych informacji na temat leczenia przedawkowania
produktu leczniczego Ossica. Jednak, na podstawie wiedzy o
związkach z tej grupy, możemy oczekiwać, że przedawkowanie doustnej
postaci produktu leczniczego może spowodować działania niepożądane
dotyczące górnego odcinka przewodu pokarmowego (takie jak
zaburzenia żołądkowe, dyspepsję, zapalenie przełyku, zapalenie albo
owrzodzenie błony śluzowej żołądka) lub hipokalcemię. W celu
związania produktu leczniczego Ossica należy podać mleko lub
preparaty zobojętniające sok żołądkowy, zaś wszelkie działania
niepożądane należy leczyć objawowo. Ze względu na ryzyko
podrażnienia przełyku nie należy prowokować wymiotów, a pacjent
powinien utrzymywać całkowicie wyprostowaną pozycję ciała.
Ossica - przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na kwas ibandronowy lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
- Hipokalcemia (patrz punkt 4.4)
- Nieprawidłowości w obrębie przełyku, prowadzące do
opóźniania jego opróżniania, takie jak zwężenie lub skurcz dolnej
części przełyku,
- Niezdolność do utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej
przez co najmniej 60 minut,
Ossica - działania niepożądane
Bezpieczeństwo doustnego stosowania kwasu ibandronowego w dawce
2,5 mg na dobę oceniano w grupie 1251 pacjentów leczonych w ramach
czterech badań klinicznych, kontrolowanych placebo, z czego znaczną
większość stanowili pacjenci biorący w udział w pilotażowym 3
letnim badaniu oceniającym ryzyko złamań (MF4411). Ogólny profil
bezpieczeństwa kwasu ibandronowego w dawce 2,5 mg na dobę był
podobny do placebo we wszystkich powyższych badaniach.
W dwuletnim badaniu przeprowadzonym u kobiet po menopauzie z
osteoporozą (BM 16549) ogólny profil bezpieczeństwa kwasu
ibandronowego w dawce 150 mg raz na miesiąc i kwasu ibandronowego
2,5 mg na dobę był podobny. Stosunek pacjentów, którzy doświadczyli
działania niepożądanego, tzn.
zdarzenia niepożądanego z możliwym lub prawdopodobnym związkiem
z badanym leczeniem, wynosił 22,7 % i 25,0 % dla kwasu
ibandronowego 150 mg raz na miesiąc odpowiednio po roku i po dwóch
latach. Większość działań niepożądanych miała nasilenie łagodne do
umiarkowanego. Większość przypadków nie prowadziła do przerwania
leczenia.
Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym był ból
stawów.
Reakcje niepożądane uznane przez badaczy jako przyczynowo
związane z przyjmowaniem kwasu ibandronowego zostały wymienione
poniżej z zastosowaniem Klasyfikacji układów i narządów. Częstość
występowania zdarzeń niepożądanych zdefiniowano następująco: często
(≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100)
rzadko (≥1/10000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/ 10,000).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy
niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem.
Tabela 1. Działania niepożądane występujące u kobiet po
menopauzie otrzymujących kwas ibandronowy w dawce 150 mg raz na
miesiąc lub kwas ibandronowy 2,5 mg na dobę w badaniach fazy III
BM16549 i MF4411 oraz w badaniach po wprowadzeniu produktu
leczniczego do obrotu
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
|
Reakcje nadwrażliwości
|
|
Zaburzenia układu
nerwowego
|
Ból głowy
|
Zawroty głowy
|
|
|
Zaburzenia oka
|
|
|
Zapalenie oka*†
|
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Zapalenie błony śluzowej przełyku, zapalenie błony śluzowej
żołądka, refluks żołądkowoprzełykowy, dyspepsja, biegunka, ból
brzucha, nudności
|
Zapalenie błony śluzowej przełyku w tym owrzodzenia i zwężenia
oraz zaburzenia połykania, wymioty, wzdęcia z oddawaniem gazów
|
Zapalenie błony śluzowej dwunastnicy
|
|
Zaburzenia skóry i
tkanki podskórnej
|
Wysypka
|
|
Obrzęk naczynioruchow y, obrzęk
twarzy, pokrzywka
|
|
Zaburzenia mięśniowo-
szkieletowe i tkanki łącznej
|
Ból stawów, ból mięsni, ból mięśniowoszkieletowy, skurcze
mięśni, sztywność mięsniowo- szkieletowa
|
Ból pleców
|
Nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej f
(działanie niepożądane leków należących do klasy bifosfonianów)
|
Martwica kości szczęki * †
|
Zaburzenia niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego
Pacjenci z zaburzeniami żołądka i jelit w wywiadzie z
uwzględnieniem pacjentów z owrzodzeniami żołądka, u których nie
było krwawienia lub hospitalizacji w ostatnim czasie i pacjenci z
objawami niestrawności lub refluksu, leczeni farmakologicznie byli
włączeni do badania w schemacie dawkowania raz na miesiąc. U tych
pacjentów nie zaobserwowano różnicy w częstości występowania
zdarzeń niepożądanych dotyczących układu pokarmowego dla schematu
dawkowania 150 mg raz na miesiąc i schematu dawkowania 2,5 mg na
dobę.
Objawy grypopodobne
Przemijające objawy grypopodobne były zgłaszane u pacjentów
stosujących kwas ibandronowy w dawce 150 mg raz na miesiąc, typowo
związane z pierwszą dawką. Objawy takie zwykle były krótkotrwałe,
nasilenie od łagodnego do umiarkowanego i ustępowały w czasie
kontynuowania leczenia bez konieczności zastosowania zaradczych
środków medycznych. Do objawów grypopodobnych zaliczano zdarzenia
niepożądane zgłaszane jako reakcje ostrej fazy lub objawy, takie
jak bóle mięśni, bóle stawów, gorączka, dreszcze, zmęczenie,
nudności, utrata apetytu lub bóle kości.
Martwica kośći żuchowej
Donoszono o przypadkach martwicy kości żuchwy u pacjentów
leczonych bisfosfonianami.
Większość z tych doniesień dotyczy pacjentów z rakiem, lecz o
takich przypadkach donoszono także u pacjentów leczonych z powodu
osteoporozy. Wystąpienie martwicy kości żuchwy jest na ogół
związane z ekstrakcją zęba i (lub) z miejscowym zakażeniem (z
zapaleniem kości i szpiku kostnego włącznie). Zdiagnozowany rak,
stosowanie chemioterapii, radioterapii, kortykosteroidów,
nieprawidłowa higiena jamy ustnej są także wymieniane jako czynniki
ryzyka (patrz: punkt 4.4).
Zapalenie oka
Zdarzenie takie jak zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie
nadtwardówki i twardówki były raportowane po stosowaniu kwasu
ibandronowego. W niektórych przypadkach zdarzenia te nie ustępują
do czasu zakończenia leczenia kwasem ibandronowym.
Komentarze