Osseor - dawkowanie
Dawkowanie
Zalecaną dawką jest jedna saszetka 2 g raz na dobę doustnie.
Z uwagi na przebieg leczonej choroby, ranelinian strontu jest
przeznaczony do leczenia
długotrwałego.
Absorpcja ranelinianu strontu może być zmniejszona przez pokarm,
mleko i produkty mleczne, dlatego też OSSEOR powinien być stosowany
pomiędzy posiłkami. Aby zapewnić powolną absorpcję, produkt OSSEOR
powinien być stosowany wieczorem, przed snem, przynajmniej 2
godziny po jedzeniu (patrz punkty 4.5 i 5.2).
Pacjenci leczeni ranelinianem strontu powinni otrzymywać
witaminę D oraz preparaty uzupełniające wapń, jeżeli jego podaż w
diecie jest niewystarczająca.
Leczenie powinno być rozpoczynane tylko przez lekarza z
doświadczeniem w leczeniu osteoporozy.
Pacjenci w podeszłym wieku
Skuteczność i bezpieczeństwo ranelinianu strontu zostało
potwierdzone dla szerokiego przedziału wiekowego (do 100 lat w
momencie włączenia) u kobiet po menopauzie z osteoporozą. Nie jest
wymagana modyfikacja dawki w zależności od wieku.
Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek
Nie zaleca się stosowania ranelinianu strontu u pacjentów z
ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30
ml/min) (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Nie jest wymagana modyfikacja dawki u pacjentów z łagodnym lub
umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 30-70
ml/min) (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby
Ponieważ ranelinian strontu nie jest metabolizowany, nie jest
wymagana modyfikacja dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością
wątroby.
Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu
leczniczego OSSEOR u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych
danych.
Sposób podawania Do podawania doustnego.
Granulat z saszetek musi być przyjmowany jako zawiesina w
szklance zawierającej co najmniej 30 ml (około 1/3 standardowej
szklanki) wody. Pomimo że badania wykazały, że ranelinian strontu
jest stabilny w postaci zawiesiny przez 24 godziny po sporządzeniu,
to zawiesina powinna być wypita natychmiast po sporządzeniu.
Osseor - środki ostrożności
Stosowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek
Z powodu braku danych dotyczących wpływu na kości u pacjentów z
ciężkim zaburzeniem czynności nerek leczonych ranelinianem strontu,
OSSEOR nie jest zalecany u pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej
30 ml/min (patrz punkt 5.2). Biorąc pod uwagę dobrą praktykę
medyczną, należy wykonywać okresowe badania oceniające czynność
nerek u pacjentów z przewlekłym zaburzeniem ich czynności.
Kontynuację leczenia produktem OSSEOR u pacjentów, u których
wystąpiło ciężkie zaburzenie czynności nerek należy rozważać
indywidualnie.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
W kontrolowanych placebo badaniach III fazy, leczenie
ranelinianem strontu było związane ze zwiększeniem występowania
żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w ciągu roku, włączając
zatorowość płucną (patrz punkt 4.8). Przyczyna tych zmian nie jest
znana. OSSEOR jest przeciwwskazany u pacjentów z żylną chorobą
zakrzepowo-zatorową w wywiadzie (patrz punkt 4.3) i należy stosować
go z ostrożnością u pacjentów z ryzykiem VTE.
W przypadku leczenia pacjentów powyżej 80 lat z ryzykiem VTE,
należy ponownie ocenić konieczność kontynuowania terapii produktem
OSSEOR. Stosowanie produktu OSSEOR należy przerwać jak najszybciej
w przypadku choroby lub stanu prowadzącego do unieruchomienia
pacjenta (patrz punkt 4.3) oraz należy podjąć odpowiednie czynności
zapobiegawcze. Terapii nie należy ponownie rozpoczynać, aż do czasu
ustąpienia tego stanu oraz całkowitego uruchomienia pacjenta. Jeśli
wystąpi żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, należy przerwać
stosowanie produktu OSSEOR.
Zdarzenia niedokrwienne serca
W zbiorczych randomizowanych badaniach kontrolowanych placebo u
pacjentek po menopauzie z osteoporozą, istotnie zwiększoną częstość
zawału serca obserwowano u pacjentek leczonych produktem OSSEOR w
porównaniu do pacjentek otrzymujących placebo (patrz punkt 4.8).
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w regularnych odstępach czasu,
należy oceniać pacjentów w odniesieniu do ryzyka
sercowo-naczyniowego.
Pacjenci z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeń
sercowo-naczyniowych (np. z nadciśnieniem, hiperlipidemią,
cukrzycą, palący tytoń), powinni być leczeni ranelinianem strontu
tylko po dokładnym rozważeniu (patrz punkty 4.3 i 4.8).
Leczenie należy przerwać, jeśli u pacjenta wystąpi choroba
niedokrwienna serca, choroba tętnic obwodowych, choroba naczyń
mózgowych lub jeśli nie można kontrolować nadciśnienia (patrz punkt
4.3).
Reakcje skórne
Po zastosowaniu produktu OSSEOR donoszono o wystąpieniu
zagrażających życiu reakcji skórnych (zespołu Stevensa-Johnsona
(SJS, ang. Stevens-Johnson Syndrome ), toksycznego
martwiczego oddzielania się naskórka (TEN, ang. Toxic Epidermal
Necrolysis) i wysypki polekowej z eozynofilią oraz objawami
ogólnymi (DRESS, ang. Drug Rush with Eosinophilia and Systemic
Symptoms )). Należy poinformować pacjentów o objawach
przedmiotowych i podmiotowych oraz dokładnym monitorowaniu reakcji
skórnych. Największe ryzyko wystąpienia SJS lub TEN pojawia się w
ciągu pierwszych tygodni leczenia, a ryzyko zespołu DRESS występuje
zwykle po około 3 – 6 tygodniach. Jeśli wystąpią objawy
przedmiotowe lub podmiotowe SJS lub TEN (np. postępująca wysypka,
często występująca z pęcherzami lub zmianami w obrębie błon
śluzowych) albo objawy DRESS (np. wysypka, gorączka, eozynofilia z
zajęciem narządów wewnętrznych (np. adenopatia, zapalenie wątroby,
nefropatia śródmiąższowa, śródmiąższowa choroba płuc)), należy
natychmiast przerwać leczenie produktem OSSEOR.
Najlepsze rezultaty leczenia SJS, TEN lub DRESS otrzymuje się
dzięki wczesnej diagnozie oraz niezwłocznemu odstawieniu
jakiegokolwiek podejrzanego leku. Wczesne odstawienie leku jest
związane z lepszym rokowaniem. W większości przypadków po
odstawieniu produktu OSSEOR i rozpoczęciu terapii kortykosteroidami
w razie potrzeby, rokowanie odnośnie zespołu DRESS jest pomyślne.
Donoszono, że powrót do zdrowia był powolny a w niektórych
przypadkach po przerwaniu terapii kortykosteroidami zespół
nawracał.
Jeśli po zastosowaniu produktu OSSEOR u pacjenta wystąpił SJS,
TEN lub DRESS, nie wolno ponownie kiedykolwiek rozpoczynać leczenia
produktem OSSEOR u tego pacjenta.
Większą częstość występowania reakcji nadwrażliwości, w tym
wysypki, SJS lub TEN, chociaż wciąż rzadko, zgłaszano u pacjentów
pochodzenia azjatyckiego.
Interakcje w badaniach laboratoryjnych
Stront zakłóca kolorymetryczne metody pomiaru stężenia wapnia we
krwi i w moczu. Dlatego też w praktyce medycznej powinno się u tych
pacjentów stosować spektrometrię emisji atomowej z indukcyjnie
sprzężoną plazmą lub spektrometrię absorpcji atomowej w celu
zapewnienia precyzyjnej oceny stężenia wapnia we krwi i w
moczu.
Substancje pomocnicze
OSSEOR jest źródłem fenyloalaniny, która może być szkodliwa dla
osób chorych na fenyloketonurię.
Osseor - przedawkowanie
Objawy
Dobra tolerancja została wykazana w badaniach klinicznych
oceniających powtarzalne podawanie 4 g ranelinianu strontu przez 25
dni u zdrowych kobiet po menopauzie. Przyjęcie pojedynczych dawek
do 11 g przez zdrowych ochotników mężczyzn nie spowodowało
wystąpienia jakichkolwiek szczególnych objawów.
Leczenie
Epizody przedawkowania obserwowane w badaniach klinicznych (do 4
g/dobę przez maksymalnie 147 dni) nie powodowały wystąpienia
żadnych istotnych objawów klinicznych.
Zastosowanie mleka lub leków zobojętniających sok żołądkowy może
pomóc w zmniejszeniu absorpcji substancji czynnej.
W przypadku znacznego przedawkowania należy rozważyć
sprowokowanie wymiotów w celu usunięcia niewchłoniętej substancji
czynnej.
Osseor - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Czynna lub przebyta żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE, ang.
Venous thromboembolism events ), w tym zakrzepica żył
głębokich i zatorowość płucna.
Tymczasowe lub stałe unieruchomienie pacjenta spowodowane np.
rekonwalescencją po przebytym zabiegu chirurgicznym lub długotrwałe
pozostawanie pacjenta w pozycji leżącej.
Czynna lub w wywiadzie zdiagnozowana choroba niedokrwienna
serca, choroba tętnic obwodowych i
(lub) choroba naczyń mózgowych. Niekontrolowane nadciśnienie
tętnicze.
Osseor - działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
W badaniach klinicznych z produktem OSSEOR wzięło udział prawie
8000 chorych.
W długotrwałych badaniach III fazy oceniono bezpieczeństwo
ranelinianu strontu w grupie kobiet po menopauzie, z osteoporozą,
leczonych ranelinianem strontu w dawce 2 g/dobę do 60 miesięcy
(n=3352) lub placebo (n=3317). Średni wiek badanych wyniósł 75 lat
w momencie włączenia do badania; 23% badanych było w przedziale
wiekowym 80-100 lat.
Nie stwierdzono żadnej różnicy w charakterze działań
niepożądanych niezależnie od tego, czy pacjentki były w wieku
powyżej, czy poniżej 80 lat w momencie włączenia.
Całkowity wskaźnik częstości występowania działań niepożądanych
po stosowaniu ranelinianu strontu nie różnił się w porównaniu do
grupy placebo i były to działania niepożądane zazwyczaj łagodne i
przemijające. Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi
były nudności i biegunka, zazwyczaj zgłaszane na początku leczenia,
bez zauważalnej różnicy między grupami później. Przerwania leczenia
dokonywano głównie z powodu nudności (1,3% i 2,2% odpowiednio w
grupie placebo i grupie otrzymującej ranelinian strontu).
W badaniach III fazy, występowanie żylnej choroby
zakrzepowo-zatorowej (VTE) w ciągu roku wynosiło około 0,7%, ze
względnym ryzykiem 1,4 (95% CI = [1,0; 2,0]) w grupie otrzymującej
ranelinian strontu w porównaniu z grupą otrzymującą placebo podczas
obserwacji 5-letniej (patrz punkt 4.4).
W zbiorczych randomizowanych badaniach kontrolowanych placebo u
pacjentek po menopauzie z osteoporozą, istotnie zwiększoną częstość
zawału serca obserwowano u pacjentek leczonych produktem OSSEOR w
porównaniu do pacjentek otrzymujących placebo (1,7% wobec 1,1%),
przy czym ryzyko względne wynosiło 1,6 (95% CI = [1,07; 2,38]).
Wykaz działań niepożądanych przedstawiony w postaci tabeli
W badaniach klinicznych i (lub) badaniach po wprowadzeniu do
obrotu ranelinianu strontu zaraportowano następujące działania
niepożądane.
Działania niepożądane definiowane jako zdarzenia niepożądane
mające przynajmniej możliwy związek z ranelinianem strontu
obserwowane w badaniach III fazy są wymienione poniżej z
zastosowaniem następującej konwencji (częstości versus
placebo): bardzo często (> 1/10); często (> 1/100,< 1/10);
niezbyt często (> 1/1 000,< 1/100); rzadko (> 1/10
000,< 1/1 000); bardzo rzadko
(< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na
podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów narządowych
(SOC - System Organ Class)
Kategorie częstości
Działanie niepożądane
|
Odsetek pacjentów, u których
wystąpiło działanie niepożądane
|
Leczenie
|
Strontu ranelinian
(n=3352)
|
Placebo (n=3317)
|
Zaburzenia psychiczne Częstość nieznana:
a
Dezorientacja
Bezsenność
|
-
-
|
-
-
|
Zaburzenia układu nerwowego Często:
Bóle głowy
|
3,3%
|
2,7%
|
Zaburzenia świadomości
|
2,6%
|
2,1%
|
Utrata pamięci
|
2,5%
|
2,0%
|
Niezbyt często: Napady drgawkowe
Częstość nieznana: a
Parestezje
Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
|
0,4%
-
-
-
|
0,1%
-
-
-
|
Zaburzenia serca d :
Często
Zawał mięśnia sercowego
|
1,7%
|
1,1%
|
Zaburzenia naczyniowe
Często:
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE)
|
2,7%
|
1,9%
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Częstość nieznana: a
Nadreaktywność oskrzeli
|
-
|
-
|
Zaburzenia żołądka i jelit
Często:
Nudności
|
7,1%
|
4,6%
|
Biegunka
|
7,0%
|
5,0%
|
Luźne stolce Częstość nieznana: a
|
1,0%
|
0,2%
|
Wymioty
|
-
|
-
|
Bóle brzucha
|
-
|
-
|
Podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej (zapalenie jamy ustnej i
(lub) owrzodzenie jamy ustnej)
Refluks żołądkowo-jelitowy
Niestrawność
Zaparcia
Wzdęcia z oddawaniem gazów
Suchość błony śluzowej jamy ustnej
|
-
-
-
-
-
-
|
-
-
-
-
-
-
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Częstość nieznana: a
Zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (w powiązaniu
ze skórnymi reakcjami nadwrażliwości) Zapalenie wątroby
|
- -
|
- -
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często:
Zapalenie skóry
|
2,3%
|
2,0%
|
Egzema Rzadko:
DRESS (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko:
Ciężkie skórne reakcje niepożądane: zespół Stevensa-Johnsona,
toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka c (patrz
punkt 4.4)
Częstość nieznana: a
|
1,8%
-
|
1,4%
-
|
Skórne reakcje nadwrażliwości (wysypka, świąd, pokrzywka, obrzęk
naczynioruchowy)
|
-
|
-
|
Łysienie
|
-
|
-
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
a
Częstość nieznana:
Ból mięśniowo-szkieletowy (skurcz mięśni, bóle mięśni i kości,
bóle stawów i kończyn)
|
-
|
-
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
: a
Częstość nieznana
Obrzęk obwodowy
|
-
|
-
|
Gorączka (w powiązaniu ze skórnymi reakcjami nadwrażliwości)
Złe samopoczucie
|
-
-
|
-
-
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Częstość nieznana: a
Niewydolność szpiku kostnego
Eozynofilia (w powiązaniu ze skórnymi reakcjami
nadwrażliwości)
Uogólnione powiększenie węzłów chłonnych (w powiązaniu ze
skórnymi reakcjami nadwrażliwości)
|
-
-
-
|
-
-
-
|
Badania diagnostyczne Często: Zwiększenie
aktywności fosfokinazy kreatynowej (CPK) we krwi. b
|
1,4%
|
0,6%
|
a
Obserwacje po wprowadzeniu do obrotu
.
b Frakcja mięśniowo-szkieletowa 3-krotnie
powyżej górnego zakresu wartości prawidłowych. W większości
przypadków wartości te samoistnie wracały do normy bez zmian w
leczeniu. c W krajach azjatyckich zgłaszane jako
rzadko.
d W zbiorczych
badaniach kontrolowanych placebo u pacjentek po menopauzie z
osteoporozą, pacjentki leczone ranelinianem strontu (N=3803, 11270
pacjentolat leczenia) w porównaniu z placebo (N=3769, 11250
pacjentolat leczenia).
Zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do
obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku
korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące
do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie
podejrzewane działania niepożądane poprzez krajowy system
zgłaszania wymieniony w załączniku V .
Komentarze