Olanzapina Mylan - dawkowanie
Dorośli
Schizofrenia: zalecana dawka początkowa olanzapiny wynosi
10 mg na dobę.
Epizod manii: dawka początkowa wynosi 15 mg na dobę
podawana jako dawka pojedyncza w monoterapii lub 10 mg na dobę w
terapii skojarzonej (patrz punkt 5.1).
Zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej:
zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę. U pacjentów
otrzymujących olanzapinę w leczeniu epizodu manii, aby zapobiec
nawrotom, należy kontynuować leczenie tą samą dawką. W przypadku
wystąpienia nowego epizodu manii, epizodu mieszanego lub epizodu
depresji, należy kontynuować leczenie olanzapiną (w razie potrzeby
optymalizując jej dawkę), i jeżeli istnieją wskazania kliniczne -
zastosować dodatkowe leczenie objawów afektywnych.
Podczas leczenia schizofrenii, epizodów manii i w celu
zapobiegania nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej, dawka
dobowa może być ustalana w zależności od stanu klinicznego pacjenta
w zakresie 5 do 20 mg/dobę. Zwiększenie dawki ponad rekomendowaną
dawkę początkową jest zalecane tylko po ponownej ocenie stanu
klinicznego i powinno być dokonywane nie częściej niż co 24
godziny. Olanzapina może być podawana niezależnie od posiłków,
ponieważ pokarm nie wpływa na jej wchłanianie. W przypadku
planowanego zakończenia leczenia olanzapiną należy rozważyć
stopniowe zmniejszanie dawki leku.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania olanzapiny u dzieci i młodzieży
w wieku poniżej 18 lat, z uwagi na brak danych dotyczących
bezpieczeństwa i skuteczności leczenia. Znacznie większy przyrost
masy ciała oraz większe zmiany stężenia lipidów i prolaktyny
zgłaszano podczas krótkotrwałych badań z udziałem młodzieży niż w
badaniach z udziałem dorosłych (patrz punkty 4.4, 4.8, 5.1 i
5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku
Mniejsza dawka początkowa (5 mg/dobę) nie jest rutynowo
zalecana, jednak powinna być rozważana u pacjentów w wieku 65 lat i
powyżej, o ile przemawiają za tym czynniki kliniczne (patrz również
punkt 4.4).
Zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby
U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie mniejszej
dawki początkowej (5 mg). W przypadkach umiarkowanej niewydolności
wątroby (marskość, klasa A lub B w skali Child-Pugh), dawka
początkowa powinna wynosić 5 mg i być ostrożnie
zwiększana.
Dawka początkowa i zakres stosowanych dawek u pacjentów
płci żeńskiej nie wymagają rutynowej korekty w porównaniu z dawkami
stosowanymi u pacjentów płci męskiej.
Osoby palące
Dawka początkowa i zakres stosowanych dawek u pacjentów
niepalących nie wymagają rutynowej korekty w porównaniu z dawkami
stosowanymi u pacjentów palących.
W przypadku istnienia więcej niż jednego czynnika, który
mógłby spowodować spowolnienie metabolizmu (płeć żeńska, podeszły
wiek, niepalenie tytoniu) należy rozważyć zmniejszenie dawki
początkowej. U tych pacjentów zwiększanie dawki, jeżeli wskazane,
powinno być przeprowadzane z zachowaniem ostrożności.
(Patrz punkty 4.5 oraz 5.2)
Olanzapina Mylan - środki ostrożności
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych, poprawa
stanu klinicznego pacjenta może nastąpić po kilku dniach lub
tygodniach. W tym czasie należy dokładnie monitorować stan
pacjentów.
Psychoza i (lub) zaburzenia zachowania spowodowane
otępieniem
Olanzapina nie jest zatwierdzona w leczeniu pacjentów z
objawami psychozy i (lub) zaburzeniami zachowania spowodowanymi
otępieniem. Nie jest zalecana do leczenia tej szczególnej grupy
pacjentów z powodu zwiększonej śmiertelności oraz ryzyka
występowania zdarzeń naczyniowo-mózgowych. W badaniach klinicznych
kontrolowanych placebo (w okresie 6-12 tygodni) obejmujących
pacjentów w podeszłym wieku (średnia wieku 78 lat) z psychozą
spowodowaną otępieniem, i (lub) z zaburzeniami zachowania
spowodowanymi otępieniem, odnotowano dwukrotne zwiększenie
częstości zgonów u pacjentów leczonych olanzapiną w porównaniu do
grupy pacjentów
leczonych placebo (odpowiednio 3,5% wobec 1,5%).
Zwiększona śmiertelność nie była spowodowana dawkowaniem olanzapiny
(średnia dobowa dawka 4,4 mg) lub czasem trwania leczenia.
Czynnikami ryzyka, predysponującymi populację pacjentów do
zwiększonej śmiertelności, był wiek > 65 lat, utrudnienie
połykania, sedacja, niedożywienie i odwodnienie, choroby płuc (np.
zapalenie płuc z aspiracją lub bez aspiracji) lub jednoczesne
stosowanie benzodiazepin. Jednak śmiertelność była większa wśród
pacjentów leczonych olanzapiną niż w grupie pacjentów leczonych
placebo i pozbawionych czynnika ryzyka.
W tych samych badaniach klinicznych odnotowano niepożądane
zdarzenia naczyniowo-mózgowe (np. udar, przemijający napad
niedokrwienny), w tym przypadki śmiertelne. Odnotowano trzykrotne
zwiększenie częstości występowania niepożądanych zdarzeń
naczyniowo-mózgowych w grupie pacjentów leczonych olanzapiną w
porównaniu z grupą pacjentów leczonych placebo (odpowiednio 1,3%
wobec 0,4%). U wszystkich pacjentów leczonych olanzapiną i placebo,
u których wystąpiły zdarzenia naczyniowo-mózgowe, stwierdzono
czynniki zwiększające ryzyko. Wiek > 75 lat, otępienie
naczyniowe lub mieszane były uznane za czynniki ryzyka wystąpienia
niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych w związku z leczeniem
olanzapiną. Skuteczność olanzapiny nie została ustalona w czasie
prowadzenia tych badań.
Choroba Parkinsona
Nie zaleca się stosowania olanzapiny w leczeniu psychozy
wywołanej przyjmowaniem agonistów dopaminy u pacjentów z chorobą
Parkinsona. W badaniach klinicznych bardzo często zgłaszano
nasilenie objawów parkinsonizmu i omamy występujące z większą
częstością niż w przypadku stosowania placebo (patrz punkt 4.8), a
olanzapina nie była bardziej skuteczna niż placebo w leczeniu
objawów psychotycznych. W badaniach tych wymagane było, aby stan
pacjentów był stabilny, kiedy przyjmowali oni najmniejszą skuteczną
dawkę leków przeciw parkinsonizmowi (agonistów dopaminy), oraz aby
przez cały czas badania przyjmowali oni te same leki przeciw
parkinsonizmowi w stałych dawkach. Podawanie olanzapiny rozpoczęto
od dawki 2,5 mg/dobę i następnie zwiększano -w zależności od
decyzji badacza - maksymalnie do 15 mg/dobę.
Złośliwy zespół neuroleptyczny (ZZN)
ZZN jest stanem potencjalnego zagrożenia życia związanym z
przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych. Podczas stosowania
olanzapiny również zgłaszano rzadkie przypadki ZZN. Klinicznymi
objawami ZZN są: bardzo wysoka gorączka, sztywność mięśni,
zaburzenia świadomości oraz objawy niestabilności autonomicznego
układu nerwowego (niemiarowe tętno lub wahania ciśnienia tętniczego
krwi, tachykardia, obfite pocenie się i zaburzenia rytmu serca).
Ponadto, może wystąpić zwiększenie aktywności fosfokinazy
kreatyninowej, mioglobinuria (rabdomioliza) oraz ostra niewydolność
nerek. Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe
wskazujące na ZZN lub wysoka gorączka o nie-wyjaśnionej przyczynie,
bez innych klinicznych objawów ZZN, należy odstawić wszystkie leki
przeciwpsychotyczne, w tym olanzapinę.
Hiperglikemia i cukrzyca
Rzadko zgłaszano wystąpienie hiperglikemii i (lub) rozwój
albo nasilenie objawów cukrzycy z występującą sporadycznie kwasicą
ketonową lub śpiączką, w tym kilka przypadków śmiertelnych (patrz
punkt 4.8). W niektórych przypadkach odnotowano uprzednie
zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym.
Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego, szczególnie
u pacjentów chorych na cukrzycę i pacjentów, u których występują
czynniki ryzyka rozwoju cukrzycy, w przypadku których zalecana jest
regularna kontrola stężenia glukozy.
Zmiany stężenia lipidów
W badaniu klinicznym kontrolowanym placebo, u pacjentów
leczonych olanzapiną obserwowano niepożądane zmiany w stężeniu
lipidów (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia zmian w stężeniu
lipidów należy zastosować odpowiednie leczenie, w szczególności u
pacjentów z zaburzeniami przemiany lipidów i u pacjentów, u których
występują czynniki ryzyka rozwoju takich zaburzeń.
Aktywność antycholinergiczna
Choć wykazano aktywność antycholinergiczną olanzapiny in
vitro, doświadczenia z badań klinicznych ujawniły małą częstość
występowania objawów z nią związanych. Jednakże,
ponieważ
doświadczenie kliniczne związane ze stosowaniem olanzapiny
u pacjentów ze współistniejącymi chorobami jest ograniczone, należy
zachować ostrożność przepisując lek pacjentom z przerostem gruczołu
krokowego, niedrożnością porażenną jelit i podobnymi
schorzeniami.
Czynność wątroby
Często obserwowano przejściowe i bezobjawowe zwiększenie
aktywności aminotransferaz wątrobowych - aminotransferazy
alaninowej (AlAT) i aminotransferazy asparaginianowej (AspAT),
zwłaszcza w początkowym etapie podawania leku. Należy zachować
ostrożność i wykonać badania kontrolne u pacjentów ze zwiększoną
aktywnością AlAT i (lub) AspAT, u pacjentów z objawami podmiotowymi
i przedmiotowymi niewydolności wątroby, u pacjentów z uprzednio
stwierdzoną ograniczoną czynnościową rezerwą wątrobową oraz u
pacjentów stosujących leki o potencjalnym działaniu
hepatotoksycznym. U pacjentów, u których stwierdzono zapalenie
wątroby (w tym wątrobokomórkowe i cholestatyczne uszkodzenie
wątroby oraz mieszaną postać uszkodzenia wątroby), należy przerwać
leczenie olanzapiną.
Neutropenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których
stwierdza się z jakiejkolwiek przyczyny małą liczbę leukocytów i
(lub) granulocytów obojętnochłonnych, u pacjentów przyjmujących
leki mogące wywoływać neutropenię, u pacjentów z zahamowaniem
czynności i (lub) toksycznym uszkodzeniem szpiku indukowanym przez
leki w wywiadzie, u pacjentów z zahamowaniem czynności szpiku
spowodowanym przez współistniejącą chorobę, radioterapię bądź
chemioterapię i u pacjentów z hipereozynofilią lub chorobą
mieloproliferacyjną. U pacjentów leczonych jednocześnie olanzapiną
i walproinianem często zgłaszano neutropenię (patrz punkt
4.8).
Przerwanie leczenia
Bardzo rzadko (< 0,01%), w przypadku nagłego przerwania
stosowania olanzapiny zgłaszano wystąpienie ostrych objawów, takich
jak: pocenie się, bezsenność, drżenie, lęk, nudności lub
wymioty.
Odstęp QT
W badaniach klinicznych istotne klinicznie wydłużenie
odstępu QTc u pacjentów leczonych olanzapiną (skorygowane wg wzoru
Fridericia [QTcF] > = 500 milisekund [ms] w każdym momencie po
rozpoczęciu badania, dla pacjentów z odstępem QTcF< 500 ms przed
rozpoczęciem badania) występowało niezbyt często (0,1% do 1%). W
porównaniu z placebo nie stwierdzono istotnych różnic w częstości
występowania kardiologicznych zdarzeń niepożądanych. Jednakże, jak
w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować
ostrożność zalecając jednoczesne stosowanie olanzapiny i innych
leków powodujących wydłużenie odstępu QTc, zwłaszcza u pacjentów w
podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego
odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia
sercowego, zmniejszonym stężeniem potasu lub magnezu we
krwi.
Zakrzep z zatorami
Podczas leczenia olanzapiną, bardzo rzadko (< 0,01%)
zgłaszano przejściowe występowanie zakrzepu z zatorami w układzie
żylnym. Przyczyny pomiędzy pojawiającymi się zakrzepami z zatorami
w układzie żylnym a leczeniem olanzapiną nie zostały ustalone.
Jednakże ze względu na to, że u pacjentów ze schizofrenią często
występują czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami w układzie żylnym,
wszystkie możliwe czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami, np.
unieruchomienie, należy rozpoznać wcześniej oraz podjąć odpowiednie
działania prewencyjne.
Ogólna aktywność ośrodkowego układu nerwowego
Ze względu na to, że olanzapina działa przede wszystkim na
ośrodkowy układ nerwowy, należy zachować ostrożność stosując ją
jednocześnie z innymi lekami o działaniu ośrodkowym oraz z
alkoholem. Możliwe jest działanie antagonistyczne olanzapiny wobec
bezpośrednich i pośrednich agonistów dopaminy, ponieważ wykazano in
vitro antagonizm olanzapiny z dopaminą.
Napady drgawek
Należy zachować ostrożność stosując olanzapinę u pacjentów
z napadami drgawek w wywiadzie lub poddanych czynnikom obniżającym
próg drgawkowy. Rzadko zgłaszano napady drgawek u
pacjentów
leczonych olanzapiną. W większości tych przypadków
zgłaszano w wywiadzie napady drgawek lub czynniki zwiększające
ryzyko ich wystąpienia.
Późne dyskinezy
W badaniach porównawczych trwających 1 rok lub krócej
późne dyskinezy występowały z istotnie statystycznie mniejszą
częstością w przypadku stosowania olanzapiny. Ryzyko wystąpienia
późnych dyskinez rośnie wraz z czasem trwania leczenia. Dlatego
jeżeli u pacjenta przyjmującego olanzapinę wystąpią objawy
podmiotowe i przedmiotowe późnych dyskinez, należy rozważyć
zmniejszenie dawki lub odstawienie leku. Po odstawieniu leku objawy
te mogą przejściowo ulec zaostrzeniu lub dopiero
wystąpić.
Niedociśnienie ortostatyczne
U pacjentów w wieku podeszłym obserwowano w trakcie badań
klinicznych niezbyt częste przypadki niedociśnienia
ortostatycznego. Jak w przypadku innych leków
przeciwpsychotycznych, zaleca się okresowe pomiary ciśnienia
tętniczego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat.
Nagły zgon sercowy
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano występowanie
nagłych zgonów sercowych u pacjentów stosujących olanzapinę. W
retrospektywnym, obserwacyjnym, kohortowym badaniu ryzyko
wystąpienia zagrożenia nagłym zgonem sercowym u pacjentów leczonych
olanzapiną było około dwa razy większe niż u pacjentów
niestosujących leków przeciwpsychotycznych. W sumarycznej analizie
badaniu tym wykazano, że porównywalne ryzyko wystąpienia nagłego
zgonu sercowego było porównywalne w przypadku stosowania olanzapiny
i innych atypowych leków przeciwpsychotycznych uwzględnionych w
analizie zbiorczej.
Dzieci i młodzież
Olanzapina nie jest wskazana do stosowania w leczeniu
dzieci i młodzieży. W badaniach z udziałem pacjentów w wieku od 13
do 17 lat występowały różne działania niepożądane, w tym
zwiększenie masy ciała, zmiana parametrów metabolicznych i
zwiększenie stężenia prolaktyny. Odległe skutki występowania tych
działań niepożądanych nie były badane i pozostają nieznane (patrz
punkty 4.8 i 5.1).
Laktoza
Tabletki OLANZAPINA MYLAN zawierają laktozę. Pacjenci,
cierpiący na rzadkie dziedziczne schorzenia, związane z
nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub
zaburzeniami wchłaniania glukozo-galaktozy, nie powinni stosować
tego leku. Otoczka tabletki zawiera lecytynę sojową. Pacjentom
uczulonym na orzeszki arachidowe lub soję nie wolno przyjmować tych
tabletek.
Olanzapina Mylan - przedawkowanie
Objawy podmiotowe i przedmiotowe
Bardzo częstymi objawami (częstość > 10%) po
przedawkowaniu są: częstoskurcz, pobudzenie lub agresywność,
dyzartria, różne objawy pozapiramidowe i obniżony poziom
świadomości, od sedacji do śpiączki włącznie.
Innymi znaczącymi klinicznie objawami przedawkowania są:
delirium, drgawki, śpiączka, prawdopodobny złośliwy zespół
neuroleptyczny, depresja oddechowa, zachłyśnięcie, nadciśnienie lub
niedociśnienie, zaburzenia rytmu serca (< 2% przypadków
przedawkowania), zatrzymanie krążenia i oddychania. Odnotowano
przypadki śmierci już po przyjęciu jednorazowej dawki nie większej
niż 450 mg, ale też powrotu do zdrowia po przyjęciu jednorazowej
dawki 1500 mg.
Postępowanie w przypadku przedawkowania
Nie istnieje swoista odtrutka przeciwko olanzapinie. Nie
zaleca się prowokowania wymiotów. Wskazane może być wdrożenie
standardowego postępowania w przedawkowaniu (tzn. płukanie żołądka,
podanie węgla aktywowanego). Wykazano, że jednoczesne podanie węgla
aktywowanego zmniejsza dostępność biologiczną przyjętej doustnie
olanzapiny o 50-60%.
Leczenie objawowe i monitorowanie czynności życiowych
powinno być wdrożone zgodnie ze stanem klinicznym pacjenta i
powinno uwzględniać leczenie niedociśnienia oraz zapaści
krążeniowej oraz podtrzymywanie czynności oddechowych. Nie należy
stosować adrenaliny, dopaminy ani innych środków
sympatykomimetycznych wykazujących aktywność beta-agonistyczną,
ponieważ beta-stymulacja może nasilić niedociśnienie. Konieczne
jest monitorowanie czynności układu sercowo-naczyniowego w celu
wykrycia ewentualnych zaburzeń rytmu serca. Ścisła kontrola
lekarska oraz monitorowanie powinny trwać do całkowitego powrotu
pacjenta do zdrowia.
Olanzapina Mylan - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, orzeszki arachidowe
lub soję lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci ze
stwierdzonym ryzykiem wystąpienia jaskry z wąskim kątem
przesączania.
Olanzapina Mylan - działania niepożądane
Dorośli
Najczęściej (u > = 1% pacjentów) zgłaszanymi
działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem olanzapiny w
badaniach klinicznych były: senność, zwiększenie masy ciała,
eozynofilia, zwiększenie stężenia prolaktyny, cholesterolu, glukozy
i trójglicerydów (patrz punkt 4.4), cukromocz, zwiększenie apetytu,
zawroty głowy, akatyzja, parkinsonizm (patrz punkt 4.4), dyskineza,
niedociśnienie ortostatyczne, działanie antycholinergiczne,
przejściowe, bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz
wątrobowych (patrz punkt 4.4), wysypka, astenia, zmęczenie i
obrzęk.
W poniższej tabeli przedstawiono objawy niepożądane i
wyniki badań diagnostycznych ze zgłoszeń spontanicznych oraz
obserwowane podczas badań klinicznych. W obrębie każdej grupy o
określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Częstości występowania
określono następująco: bardzo często (> =10%), często (> = 1%
i < 10%), niezbyt często (> = 0,1% i < 1%), rzadko (> =
0,01% i < 0.1%), bardzo rzadko (< 0,01%) i częstość nieznana
(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych
danych).
Bardzo często
|
Często
|
Niezbyt często
|
Nieznana
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
Eozynofilia
|
Leukopenia Neutropenia
|
Trombocytopenia
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
Reakcja alergiczna
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Zwiększenie masy ciała1
|
Zwiększenie stężenia cholesterolu2'3 Zwiększenie stężenia
glukozy4
Zwiększenie stężenia trójglicerydów25 Cukromocz
Zwiększenie apetytu
|
Rozwój lub nasilenie cukrzycy sporadycznie związane z
kwasicą ketonową lub śpiączką, w tym przypadki śmiertelne (patrz
punkt 4.4)
Hipotermia
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Senność
|
Zawroty głowy Akatyzja6 Parkinsonizm6
Dyskineza6
|
Napady drgawek w większości przypadków u pacjentów z
drgawkami lub czynnikami ryzyka ich wystąpienia w wywiadzie
Złośliwy zespół neuroleptyczny (ZZN) (patrz punkt 4.4) Dystonia (w
tym rotacja gałek ocznych) Późna dyskineza Objawy
odstawienne7
|
Zaburzenia serca
|
Bardzo często
|
Często
|
Niezbyt często
|
Nieznana
|
Bradykardia Wydłużenie odstępu QTc (patrz punkt
4.4)
|
Częstoskurcz komorowy lub migotanie komór, nagła śmierć
(patrz punkt 4.4)
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Niedociśnienie ortostatyczne
|
Zakrzep z zatorami (w tym zator tętnicy płucnej oraz
zakrzepica żył głębokich)
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Łagodne, przemijające działanie
antycholinergiczne, w tym zaparcia i suchość błony
śluzowej jamy ustnej
|
Zapalenie trzustki
|
Zaburzenia wątroby i c
|
róg żółciowych
|
Przejściowe, bezobjawowe zwiększenie aktywności
aminotransferaz wątrobowych (A1AT, AspAT), zwłaszcza w początkowej
fazie leczenia (patrz punkt 4.4)
|
Zapalenie wątroby ( w tym
wątrobowokomórkowe i cholestatyczne uszkodzenie wątroby
lub mieszana postać uszkodzenia wątroby)
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Wysypka
|
Nadwrażliwość na
światło
Łysienie
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
łącznej
|
Rozpad mięśni
poprzecznie
prążkowanych
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Nietrzymanie moczu
|
Uczucie parcia na pęcherz
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
|
Priapizm
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Astenia
Zmęczenie
Obrzęk
|
Badania diagnostyczne
|
Zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu8
|
Duża aktywność
fosfokinazy
kreatyninowej
Zwiększenie
całkowitego stężenia
bilirubiny
|
Zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej
|
47 dni) Zzwiększenie masy ciała w stosunku do wartości
wyjściowych o > =7% występowało bardzo często (22,2%), a o >
=15% często (4,2%), a o > =25% niezbyt często (0,8%). W
przypadku długotrwałego stosowania produktu (przynajmniej przez 48
tygodni) zwiększenie masy ciała o > = 25% w stosunku do wartości
wyjściowych o > =7%, > =15% i > =25% występowało bardzo
często (odpowiednio u 64,4%, 31,7% i 12,3% pacjentów).
2 Średni wzrost stężenia lipidów na
czczo (cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i trójglicerydów)
był większy u pacjentów, u których nie występowały zaburzenia
przemiany lipidów przed rozpoczęciem leczenia.
3 Obserwowane w przypadku zwiększenia
początkowego stężenia mierzonego na czczo z wartości prawidłowych
(< 5,17 mmol/l) do dużych wartości (> =6,2 mmol/l). Zmiany
początkowego stężenia cholesterolu całkowitego na czczo z wartości
granicznych (> =5,17 do < 6,2 mmol) do dużych wartości (>
=6,2 mmol/l) występowały bardzo często.
4 Obserwowano zwiększenie początkowych
prawidłowych wartości mierzonych na czczo
(< 5,56 mmol/l) do dużych wartości (> =7 mmol/l).
Zmiany początkowego stężenia glukozy na czczo z wartości
granicznych (> =5,56 do < 7 mmol/l) do dużych wartości (>
=7 mmol/l) występowały bardzo często.
5 Obserwowane w przypadku zwiększenia
początkowego stężenia mierzonego na czczo z wartości prawidłowych
(< 1,69 mmol/l) do dużych wartości (> =2,26 mmol/l). Zmiany
stężenia trójglicerydów mierzonego na czczo z wartości granicznych
(> =1,69 do < 2,26 mmol) do dużych wartości
(> =2,26 mmol/l) występowały bardzo często.
6 W badaniach klinicznych częstość
występowania parkinsonizmu i dystonii u pacjentów leczonych
olanzapiną liczbowo była większa, jednak nie była statystycznie
istotna w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. U pacjentów
leczonych olanzapiną rzadziej stwierdzano parkinsonizm, akatyzję i
dystonię niż u pacjentów leczonych stopniowo zwiększanymi dawkami
haloperydolu. Z powodu braku dokładnych informacji dotyczących
wcześniejszego występowania u tych pacjentów ostrych lub
przewlekłych ruchowych zaburzeń pozapiramidowych w chwili obecnej
nie można jednoznacznie stwierdzić, że olanzapina wywołuje mniej
późnych dyskinez i (lub) innych późnych zaburzeń
pozapiramidowych.
7 W przypadku nagłego przerwania
stosowania olanzapiny zgłaszano wystąpienie ostrych objawów, takich
jak: pocenie się, bezsenność, drżenie, lęk, nudności lub
wymioty.
8 W badaniach klinicznych trwających do
12 tygodni, stężenie prolaktyny w osoczu przekroczyło górną granicę
normy u około 30% pacjentów leczonych olanzapiną, u których
stężenie prolaktyny na początku badania było w normie. U większości
tych pacjentów zwiększenie stężenia prolaktyny było na ogół łagodne
i nie przekraczało dwukrotnej górnej granicy normy. U pacjentów
leczonych olanzapiną towarzyszące objawy kliniczne związane z
piersiami i menstruacją (np. brak miesiączki, powiększenie piersi,
wydzielanie mleka poza okresem karmienia, ginekomastia-
powiększenie piersi u mężczyzn) występowały niezbyt często.
Potencjalnie towarzyszące działania niepożądane związane z
funkcjami seksualnymi (np. zaburzenia erekcji u mężczyzn i
zmniejszenie libido u obu płci) występowały często.
Długotrwałe stosowanie produktu (przez co najmniej 48
tygodni)
Odsetek pacjentów, u których występowały istotne
klinicznie zmiany związane ze zwiększeniem masy ciała, stężenia
glukozy, cholesterolu całkowitego, LDL, HDL lub trójglicerydów,
zwiększał się z czasem. U dorosłych pacjentów po 9-12 miesiącach
leczenia, tempo wzrostu średniego stężenia glukozy we krwi
zmniejszało się po około 6 miesiącach.
Dodatkowe informacje dotyczące szczególnych grup
pacjentów
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów w podeszłym
wieku z rozpoznaniem otępienia, obserwowano zwiększoną częstość
występowania zgonów oraz niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych
u pacjentów przyjmujących olanzapinę w porównaniu z grupą placebo
(patrz
punkt 4.4). Bardzo częstymi działaniami niepożądanymi
związanymi ze stosowaniem olanzapiny w tej grupie pacjentów były:
nieprawidłowy chód i upadki. Często obserwowano zapalenie płuc,
podwyższoną temperaturę ciała, letarg, rumień, omamy wzrokowe i
nietrzymanie moczu.
W trakcie badań klinicznych u pacjentów z chorobą
Parkinsona, u których wystąpiła psychoza polekowa (agoniści
dopaminy), bardzo często stwierdzano nasilenie objawów
parkinsonizmu i omamy. Występowały one częściej w porównaniu z
placebo.
W jednym badaniu klinicznym z udziałem pacjentów z
rozpoznaniem epizodu manii w przebiegu choroby afektywnej
dwubiegunowej, skojarzone stosowanie olanzapiny z walproinianem
wywołało neutropenię u 4,1% osób; duże stężenie walproinianu w
osoczu mogło być czynnikiem wpływającym na jej wystąpienie. W
trakcie stosowania olanzapiny z litem lub walproinianem
zaobserwowano częstsze (> 10%) występowanie drżenia, suchości
błony śluzowej jamy ustnej, zwiększonego apetytu i zwiększenia masy
ciała. Często stwierdzano również zaburzenia mowy. W trakcie
podawania olanzapiny w skojarzeniu z litem lub walproinianem
podczas aktywnej fazy leczenia (do 6 tygodni), u 17,4% pacjentów
zaobserwowano zwiększenie masy ciała o > =7% w stosunku do
początkowej masy ciała. Długotrwałe (do 12 miesięcy) stosowanie
olanzapiny w celu zapobiegania nawrotom u pacjentów z chorobą
afektywną dwubiegunową było związane ze zwiększeniem masy ciała o
> =7% w stosunku do początkowej masy ciała u 39,9%
pacjentów.
Dzieci i młodzież
Olanzapina nie jest wskazana w leczeniu dzieci i młodzieży
w wieku poniżej 18 lat. Nie przeprowadzono badań klinicznych
porównujących wpływ leku na młodzież i na dorosłych. Jednak
porównano dane z badań z udziałem młodzieży z wynikami badań z
udziałem dorosłych.
Poniższa tabela zawiera działania niepożądane zgłaszane z
większą częstością u młodzieży (w wieku od 13 do 17 lat) niż u
pacjentów dorosłych lub działania niepożądane zgłaszane tylko
podczas krótkotrwałych badań klinicznych z udziałem młodzieży.
Istotnie klinicznie zwiększenie masy ciała (> =7%) występuje
znacznie częściej w populacji młodzieży, niż u pacjentów dorosłych,
podczas podobnej ekspozycji. Wielkość wzrostu masy ciała i odsetek
pacjentów w wieku młodzieńczym, u których wystąpiło istotne
klinicznie zwiększenie masy ciała, były większe podczas
długotrwałego stosowania produktu (co najmniej 24 tygodnie) w
porównaniu z obserwowanymi podczas krótkotrwałego
leczenia.
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania
objawy niepożądane są przedstawione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem. Częstości występowania określono następująco: bardzo
często (> = 10%) i często (> = 1% i < 10%).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często: zwiększenie masy ciała9, zwiększenie
stężenia trójglicerydów10, zwiększenie apetytu.
Często: zwiększenie stężenia cholesterolu11_
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: uspokojenie polekowe (w tym: nadmierna
potrzeba normalnego snu, letarg, senność).
Zaburzenie żołądka i jelit
Często: suchość błony śluzowej jamy ustnej._
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo często: zwiększenie aktywności aminotransferaz
wątrobowych (A1AT, AspAT; patrz punkt
4.4)._
Badania diagnostyczne
Bardzo często: zmniejszenie całkowitego stężenia
bilirubiny, zwiększenie aktywności gamma-glutamylo transferazy,
zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu12._ 89,4% pacjentów, o
> =15% u 55,3% i o > =25% u 29,1% pacjentów. Średnie
zwiększenie masy ciała było największe u tych pacjentów w wieku
młodzieńczym, u których występowała nadwaga lub otyłość przed
rozpoczęciem leczenia.
10 Obserwowane w przypadku zwiększenia
początkowego stężenia mierzonego na czczo z wartości prawidłowych
(< 1,016 mmol/l) do dużych wartości (> =1,467 mmol/l). Zmiany
stężenia trójglicerydów mierzonego na czczo z wartości granicznych
(> =1,016 do < 1,467 mmol) do dużych wartości (> =1,467
mmol/l).
11 Często obserwowano zmiany
początkowego stężenia cholesterolu całkowitego mierzonego na czczo
z wartości prawidłowych (< 4,39 mmol/l) do dużych wartości (>
=5,17 mmol/l). Zmiany początkowego stężenia cholesterolu
całkowitego mierzonego na czczo z wartości granicznych (> =4,39
do
< 5,17 mmol) do dużych wartości (> =5,17 mmol/l)
występowały bardzo często.
12 Zwiększenie stężenia prolaktyny w
osoczu było zgłaszane u 47,4% młodzieży.
Komentarze