Midanium - dawkowanie
Standardowe dawkowanie
Midazolam jest silnie działającym lekiem uspokajającym,
który należy podawać powoli, stopniowo. Zaleca się stopniowe
podawanie midazolamu, aby bezpiecznie osiągnąć pożądany stopień
sedacji w zależności od klinicznych potrzeb, stanu zdrowia i wieku
pacjenta oraz innych jednocześnie podawanych leków. Podczas
określania dawki u osób w wieku 60 lat i powyżej, osłabionych lub
przewlekle chorych oraz dzieci, należy wziąć pod uwagę czynniki
ryzyka specyficzne dla każdego pacjenta. Standardowe dawkowanie
znajduje się w tabeli. Szczegółowe dane zamieszczono poniżej
tabeli.
Wskazanie
|
Dorośli poniżej 60 lat
|
Dorośli 60 lat i
|
Dzieci
|
|
|
powyżej, osłabieni lub
|
|
|
|
przewlekle chorzy
|
|
Sedacja z
|
Dożylnie:
|
Dożylnie:
|
Dożylnie, od 6 miesięcy
|
zachowaniem
|
Dawka początkowa:
|
Dawka początkowa:
|
do 5 lat:
|
świadomości
|
2 - 2,5 mg
|
0,5 - 1 mg
|
Dawka początkowa:
|
|
|
|
0,05 - 0,1 mg/kg mc.
|
|
Dawki dodatkowe:
|
Dawki dodatkowe:
|
Dawka całkowita:
|
|
1 mg
|
0,5 - 1 mg
|
< 6 mg
|
|
Dawka całkowita:
|
Dawka całkowita:
|
Dożylnie,
|
|
3,5 - 7,5 mg
|
< 3,5 mg
|
6 lat - 12 lat:
|
|
|
|
Dawka początkowa:
|
|
|
|
0,025 - 0,05 mg/kg mc.
|
|
|
|
Dawka całkowita:
|
|
|
|
< 10 mg
|
|
|
|
Doodbytniczo, powyżej
|
|
|
|
6 miesięcy:
|
|
|
|
0,3 - 0,5 mg/kg mc.
|
|
|
|
Domięśniowo, 1 - 15
|
|
|
|
lat:
|
|
|
|
0,05 - 0,15 mg/kg mc.
|
Premedykacja przed
|
Domięśniowo:
|
Domięśniowo:
|
Doodbytniczo, powyżej
|
wprowadzeniem do
|
0,07 - 0,1 mg/kg mc.
|
0,025 - 0,05 mg/kg mc.
|
6 miesięcy:
|
znieczulenia
|
|
|
0,3 - 0,5 mg/kg mc.
|
ogólnego
|
Dożylnie:
|
Dożylnie:
|
|
|
1-2 mg; dawkę można
|
Dawka początkowa:
|
Domięśniowo, 1 - 15
|
|
powtórzyć
|
0,5 mg; jeżeli zachodzi
|
lat:
|
|
|
konieczność, dawkę
|
0,08 - 0,2 mg/kg mc.
|
|
|
można powoli
|
|
|
|
zwiększać.
|
|
Wprowadzenie do
|
Dożylnie:
|
Dożylnie:
|
|
znieczulenia
|
0,15 - 0,2 mg/kg mc.
|
0, 05 - 0,15 mg/kg mc.
|
|
ogólnego
|
(0,3 - 0,35 bez
|
(0,15 - 0,3 bez
|
|
|
premedykacji)
|
premedykacji)
|
|
Jako składnik uspokajający w znieczuleniu
złożonym
|
Dożylnie:
Dawki powtarzane: 0,03 - 0,1 mg/kg mc. lub wlew ciągły
0,03 - 0,1 mg/kg mc./godz.
|
Dożylnie:
Dawki mniejsze niż zalecane dorosłym poniżej 60
lat
|
|
Sedacja w oddziałach intensywnej opieki
medycznej
|
Dożylnie: Dawka nasycająca: 0,03 - 0,3 mg/kg mc. podawana
po 1-2,5 mg. Dawka podtrzymująca: 0,03 - 0,2 mg/kg
mc./godz.
|
Dożylnie: Dawka nasycająca: 0,03 - 0,3 mg/kg mc. podawana
po 1-2,5 mg. Dawka podtrzymująca: 0,03 - 0,2 mg/kg
mc./godz.
|
Dożylnie, noworodki poniżej 32 tygodnia wieku płodowego:
0,03 mg/kg mc./godz.
Dożylnie, noworodki powyżej 32 tygodnia wieku płodowego i
dzieci do 6 miesięcy: 0,06 mg/kg mc./godz.
Dożylnie, powyżej 6 miesięcy:
Dawka nasycająca: 0,05 - 0,2 mg/kg mc. Dawka
podtrzymująca: 0,06 - 0,12 mg/kg mc./godz.
|
SEDACJA Z ZACHOWANIEM ŚWIADOMOŚCI
Przed zabiegami diagnostycznymi lub drobnymi
chirurgicznymi, midazolam należy podawać dożylnie. Dawkę należy
dostosować do indywidualnego stanu pacjenta i podawać stopniowo.
Nie należy wstrzykiwać szybko lub podawać w pojedynczym
wstrzyknięciu (bolusie). Początek działania uspokajającego zależy
od stanu pacjenta i sposobu podawania leku (np. szybkości
podawania, wielkości dawki). W razie konieczności, jeśli wymaga
tego stan pacjenta, można podać kolejne dawki. Działanie leku
rozpoczyna się po około 2 minutach po podaniu. Najsilniejszy efekt
obserwuje się po 5-10 minutach.
Dorośli
Midazolam należy podawać powoli dożylnie, z szybkością
około 1 mg na 30 sekund. U osób poniżej 60 lat dawka początkowa to
2 mg do 2,5 mg podana od 5 do 10 minut przed rozpoczęciem zabiegu.
W razie konieczności można podać dodatkowe dawki po 1 mg. Dawka
całkowita powinna mieścić się w przedziale od 3,5 mg do 7,5 mg.
Zazwyczaj nie jest konieczne podanie dawki większej niż 5 mg. U
osób powyżej 60 lat, osłabionych lub przewlekle chorych, dawkę
początkową podaną od 5 do 10 minut przed rozpoczęciem zabiegu,
należy zmniejszyć do 0,5-1 mg. W razie potrzeby można podać
dodatkowe dawki po 0,5 mg do 1 mg, ponieważ u tych pacjentów efekt
maksymalny osiągany jest wolniej, dodatkowe dawki midazolamu
powinny być podawane bardzo powoli i z zachowaniem ostrożności.
Zazwyczaj nie jest konieczne podawanie dawki całkowitej większej
niż 3,5 mg.
Dzieci
Dożylnie: midazolam należy podawać
powoli, w małych dawkach do osiągnięcia pożądanego klinicznego
efektu. Dawka początkowa midazolamu powinna być podana w ciągu 2 do
3 minut. Przed powtórzeniem dawki należy odczekać 2 do 5 minut, aby
ocenić działanie uspokajające. Jeśli wymagane jest podtrzymanie
uspokojenia, należy kontynuować podawanie małych dawek, do
osiągnięcia właściwego poziomu uspokojenia.
Niemowlęta i małe dzieci poniżej 5 lat mogą wymagać
znacznie większych dawek (w mg/kg mc.) niż starsze dzieci i
młodzież.
Dzieci poniżej 6 miesięcy - są
szczególnie narażone na niedrożność dróg oddechowych i
hipowentylację. Dlatego nie zaleca się podawania midazolamu w celu
osiągnięcia sedacji u dzieci poniżej 6 miesięcy.
Dzieci od 6 miesięcy do 5 lat: dawka
początkowa 0,05 mg/kg mc. do 0,1 mg/kg mc. Dla uzyskania
zamierzonego efektu może być konieczne podanie do 0,6 mg/kg mc.,
jednak nie należy przekraczać dawki całkowitej 6 mg. Po podaniu
dużych dawek midazolamu wzrasta ryzyko hipowentylacji i
przedłużenia się sedacji.
Dzieci od 6 do 12 lat: dawka
początkowa 0,025 mg/kg mc. do 0,05 mg/kg mc. Można podać do 0,4
mg/kg mc. Dawka maksymalna 10 mg. Po podaniu dużych dawek
midazolamu wzrasta ryzyko hipowentylacji i przedłużenia się
sedacji.
Dzieci od 12 do 16 lat: dawkowanie jak u
dorosłych.
Doodbytniczo: całkowita dawka
midazolamu wynosi zwykle od 0,3 mg/kg mc. do 0,5 mg/kg mc., podana
jednorazowo. Podanie doodbytnicze powinno być wykonane z użyciem
strzykawki z założonym plastikowym aplikatorem. Jeśli objętość
roztworu przeznaczona do podania jest zbyt mała, należy dodać wody
do maksymalnej objętości 10 ml. Nie należy powtarzać podawania
dawki doodbytniczo.
Nie zaleca się podawania midazolamu tą drogą dzieciom
poniżej 6 miesięcy.
Domięśniowo: dawki mieszczą się w
zakresie od 0,05 mg/kg mc. do 0,15 mg/kg mc. Całkowita dawka
większa niż 10 mg zwykle nie jest konieczna. Domięśniowe podawanie
leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest
bolesne.
Dzieciom o masie ciała poniżej 15 kg nie zaleca się
podawania roztworu midazolamu w stężeniu wyższym niż 1 mg/ml.
Większe stężenia leku należy rozcieńczać do 1 mg/ml.
ZNIECZULENIE
- Premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia
ogólnego
Premedykacja z użyciem midazolamu podanego na krótko przed
zabiegiem wywołuje sedację (powoduje senność lub wywołuje sen lub
jego podtrzymanie) i niepamięć dotyczącą okresu okołooperacyjnego.
Midazolam może być również podawany z lekami antycholinergicznymi.
W takim przypadku midazolam powinien być podawany głęboko
domięśniowo w duże grupy mięśni od 20 do 60 minut przed
wprowadzeniem do znieczulenia.
U dzieci metodą z wyboru jest podanie doodbytnicze (patrz
poniżej). Po podaniu leku, należy pacjenta obserwować, czy nie
wystąpią objawy nadwrażliwości lub przedawkowania.
Dorośli
W celu osiągnięcia sedacji przedoperacyjnej i niepamięci
dotyczącej okresu okołooperacyjnego, osobom zaliczonym do I i II
grupy według klasyfikacji ASA oraz pacjentom poniżej 60 lat zaleca
się podanie dożylne dawki 1-2 mg, którą można powtórzyć lub
domięśniowe 0,07 mg/kg mc. do 0,1 mg/kg mc. midazolamu. U osób
powyżej 60 lat, osłabionych, przewlekle chorych dawkę należy
zmniejszyć i dostosować do indywidualnego stanu
pacjenta.
- Wstrzyknięcie dożylne: dawka początkowa 0,5 mg;
jeżeli zachodzi konieczność, dawkę można powoli
zwiększać.
- Wstrzyknięcie domięśniowe od 0,025 mg/kg mc. do
0,05 mg/kg mc. Zwykle stosowana dawka to 2 do 3 mg.
W przypadku jednoczesnego podawania leków narkotycznych
dawkę midazolamu należy zmniejszyć. Dzieci
Noworodki i dzieci poniżej 6 miesięcy
Nie zaleca się stosowania produktu u dzieci poniżej 6
miesięcy, ponieważ dane dotyczące stosowania są
ograniczone.
Dzieci powyżej 6 miesięcy
Doodbytniczo: całkowita dawka
midazolamu, zwykle mieszcząca się w zakresie od 0,3 mg/kg mc. do
0,5 mg/kg mc. powinna być podana od 15 do 30 minut przed
wprowadzeniem do znieczulenia. Podanie doodbytnicze powinno być
wykonane z użyciem strzykawki z założonym plastikowym aplikatorem.
Jeśli objętość przeznaczona do podania jest mała, można dodać wody
do całkowitej objętości 10 ml.
Domięśniowo: ponieważ podanie tą drogą
jest bolesne, należy je ograniczyć tylko do sytuacji wyjątkowych.
Zaleca się podawanie doodbytnicze. Dawki podawane domięśniowo,
skuteczne
i bezpieczne mieszczą się w zakresie od 0,08 mg/kg
mc. do 0,2 mg/kg mc.
Dzieci od 1 roku życia do 15 lat wymagają stosunkowo
dużych dawek w porównaniu z dorosłymi, w przeliczeniu na masę
ciała.
Dzieciom o masie ciała poniżej 15 kg nie zaleca się
podawania roztworu midazolamu w stężeniu wyższym niż 1 mg/ml.
Większe stężenia należy rozcieńczać do 1 mg/ml.
- Wprowadzenie do znieczulenia ogólnego
Dorośli
Jeśli midazolam jest stosowany w celu wprowadzenia do
znieczulenia, przed podaniem innych środków znieczulających,
indywidualne reakcje pacjentów na lek mogą być różne. Dawkę należy
podawać stopniowo do osiągnięcia zamierzonego efektu, biorąc pod
uwagę wiek i stan pacjenta. Jeśli midazolam jest podawany przed
innymi lekami dożylnymi lub środkami do inhalacji stosowanymi do
wprowadzenia do znieczulenia lub jednocześnie z tymi lekami,
zazwyczaj stosowaną dawkę początkową każdego ze środków należy
znacząco zmniejszyć, niekiedy aż do 25% dawki wstępnej. Pożądany
efekt znieczulenia osiąga się podając lek stopniowo. Dawkę
midazolamu podawaną dożylnie wprowadzającą do znieczulenia ogólnego
należy wstrzykiwać powoli, w sposób frakcjonowany.
Każdą dawkę - nie większą niż 5 mg należy wstrzykiwać w
ciągu 20-30 sekund, zachowując 2- minutową przerwę pomiędzy
kolejnymi dawkami.
Pacjenci poniżej 60 lat poddani
premedykacji: zazwyczaj stosowana dawka dożylna to
0,15 mg/kg mc. do 0,2 mg/kg mc.
Pacjenci w wieku poniżej 60 lat bez
premedykacji - dawka powinna być wyższa (dożylnie
0,3 mg/kg mc. do 0,35 mg/kg mc.). Jeśli to konieczne do pełnej
indukcji, można podawać dodatkowe wstrzyknięcia po ok. 25% dawki
wstępnej. Można również dokończyć wprowadzenie do znieczulenia
ogólnego za pomocą anestetyków wziewnych. W przypadku dużej
tolerancji, można podać w celu osiągnięcia indukcji do 0,6 mg/kg
mc. midazolamu, ale po takich dużych dawkach wybudzanie może być
przedłużone.
Pacjenci powyżej 60 lat poddani premedykacji, osłabieni
lub przewlekle chorzy: dawkę należy znacząco
zmniejszyć, tj. do 0,05 - 0,15 mg/kg mc. podawać dożylnie przez
20-30 sekund i poczekać
2 minuty na efekt.
Pacjenci bez premedykacji w wieku powyżej 60
lat: wymagają zazwyczaj zastosowania większej
dawki midazolamu do wprowadzenia do znieczulenia - zaleca się dawkę
początkową 0,15 mg/kg mc. do 0,3 mg/kg mc. Pacjenci z ciężkimi
chorobami układowymi lub osłabieni, u których nie stosowano
premedykacji, wymagają zazwyczaj zastosowania mniejszej dawki
midazolamu - zwykle wystarcza dawka 0,15 mg/kg mc. do 0,25 mg/kg
mc.
- Jako składnik uspokajający w znieczuleniu
złożonym
Dorośli
Midazolam można podawać jako składnik uspokajający w
złożonym znieczuleniu w postaci powtarzanych małych dawek
podawanych dożylnie (0,03 mg/kg mc. do 0,1 mg/kg mc.) lub wlewu
dożylnego (0,03 mg/kg mc./godz. do 0,1 mg/kg mc./godz.) zazwyczaj w
skojarzeniu z lekami przeciwbólowymi. Dawki i przerwy pomiędzy
podaniem kolejnych dawek zależą od indywidualnej reakcji
pacjenta.
U pacjentów powyżej 60 lat, osłabionych i przewlekle
chorych należy stosować mniejsze dawki podtrzymujące.
SEDACJA W ODDZIAŁACH INTENSYWNEJ OPIEKI
MEDYCZNEJ
Pożądany stopień sedacji jest osiągany poprzez stopniowe
podawanie midazolamu, a następnie ciągły wlew dożylny lub
powtarzane wstrzyknięcia w zależności od potrzeb klinicznych, stanu
i wieku pacjenta oraz ewentualnie innych stosowanych leków (patrz
pkt 4.5).
Dorośli
Dożylna dawka nasycająca: 0,03 mg/kg mc. do 0,3 mg/kg mc.
midazolamu podawana powoli, w kolejnych wstrzyknięciach. Każde
pojedyncze wstrzyknięcie w ilości 1 mg do 2,5 mg powinno zostać
wykonane w ciągu 20 do 30 sekund, z zachowaniem 2 - minutowej
przerwy między kolejnymi wstrzyknięciami.
W przypadku pacjentów z hipowolemią, skurczem naczyń
krwionośnych lub hipotermią dawkę nasycającą należy zmniejszyć lub
pominąć.
Jeśli midazolam jest podawany z silnie działającymi lekami
przeciwbólowymi, leki te powinny być podane w pierwszej kolejności,
aby bezpiecznie dostosować uspokajające działanie midazolamu w
zależności od nasilenia sedacji spowodowanej lekiem przeciwbólowym.
Dożylna dawka podtrzymująca: 0,03 mg/kg mc./godz. do 0,2 mg/kg
mc./godz. W przypadku pacjentów z hipowolemią, skurczem naczyń
krwionośnych lub hipotermią dawkę podtrzymującą należy zmniejszyć.
Poziom sedacji powinien być regularnie oceniany. Podczas
długotrwałej sedacji, może rozwinąć się tolerancja - w takim
przypadku zachodzi potrzeba zwiększenia dawki.
Dzieci
Dzieci powyżej 6 miesięcy
U dzieci powyżej 6 miesięcy, zaintubowanych i sztucznie
wentylowanych, dawkę nasycającą: 0,05 mg/kg mc. do 0,2 mg/kg mc.
należy podawać dożylnie, powoli przez 2 do 3 minut do osiągnięcia
pożądanego klinicznego efektu.
Midazolamu nie należy podawać w szybkim wstrzyknięciu
dożylnym. Po dawce nasycającej, podaje się ciągły wlew dożylny od
0,06 mg/kg mc./godz. do 0,12 mg/kg mc./godz. (1 do 2 mcg/kg
mc./min.). Szybkość wlewu można zwiększać lub zmniejszać w
zależności od potrzeby (zazwyczaj o 25% początkowej lub późniejszej
szybkości) lub podawać dożylnie dawki dodatkowe midazolamu, aby
zwiększyć lub podtrzymać działanie leku na pożądanym poziomie.
Zaleca się obserwację czynności oddechowej i wysycenia krwi
tlenem.
Noworodki i niemowlęta do 6 miesięcy
Midazolam należy podawać w ciągłym wlewie dożylnym,
rozpoczynając od 0,03 mg/kg mc./godz. (0,5 mcg/kg mc./min.) u
noworodków w wieku płodowym poniżej 32 tygodnia lub 0,06 mg/kg
mc./godz. (1 mcg/kg mc./min.) u noworodków w wieku płodowym powyżej
32 tygodnia i niemowląt do 6 miesięcy.
Nie zaleca się stosowania dawek nasycających u
wcześniaków, noworodków i niemowląt do 6 miesiąca życia. Lek należy
podawać we wlewie, przez pierwsze kilka godzin szybszym, w celu
osiągnięcia stężenia terapeutycznego w osoczu. Należy dokładnie i
często kontrolować szybkość wlewu, szczególnie po pierwszej dobie,
aby podać możliwie najmniejsze skuteczne dawki i zapobiec
ewentualnej kumulacji leku.
Rozpoczynając podawanie midazolamu pacjentom z upośledzoną
czynnością układu krążenia należy podawać dawkę leku w niewielkich
kolejnych wstrzyknięciach i obserwować te osoby pod kątem
wystąpienia objawów niestabilności hemodynamicznej, np.
niedociśnienia. Pacjenci ci są również wrażliwi na działanie
midazolamu powodujące wystąpienie depresji oddechowej i wymagają
szczególnej obserwacji czynności oddechowej i wysycenia krwi
tlenem.
Nie zaleca się stosowania roztworu midazolamu w stężeniu
większym niż 1 mg/ml u wcześniaków, noworodków i dzieci o masie
ciała poniżej 15 kg. Większe stężenia należy rozcieńczyć do 1
mg/ml.
Stosowanie w szczególnych populacjach pacjentów
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens
kreatyniny < 10 ml/min.) farmakokinetyka niezwiązanego
midazolamu po podaniu dożylnym jest podobna do odnotowywanej u
zdrowych ochotników. Jednak po zastosowaniu długotrwałego wlewu w
oddziałach intensywnej opieki medycznej działanie sedatywne w
przypadku populacji pacjentów z niewydolnością nerek było bardziej
nasilone ze względu na kumulację glukuronidu
a-hydroksymidazolamu.
Nie ma danych dotyczących pacjentów z ciężką
niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min)
otrzymujących midazolam w celu wprowadzenia do znieczulenia
ogólnego.
Zaburzenia czynności wątroby
Zaburzenia czynności wątroby zmniejszają klirens
midazolamu podanego dożylnie ze zwiększeniem okresu półtrwania.
Dlatego działanie kliniczne może być silniejsze i wydłużone. W
takim przypadku dawkę midazolamu należy zmniejszyć oraz monitorować
stan pacjenta (patrz pkt 4.4).
Dzieci
Patrz poniżej - pkt 4.4
Midanium - środki ostrożności
Midazolam może być podawany tylko przez specjalistów w
zakresie anestezjologii lub lekarzy wyspecjalizowanych w
intensywnej opiece medycznej oraz przygotowanych do postępowania w
przypadku wystąpienia działań niepożądanych, w tym prowadzenia
resuscytacji krążeniowo-oddechowej.
Odnotowano ciężkie działania niepożądane ze strony układu
krążenia i układu oddechowego. Obejmują one: depresję oddychania,
bezdech, zatrzymanie oddychania i (lub) zatrzymanie akcji serca.
Wystąpienie tych objawów jest bardziej prawdopodobne w przypadku
szybkiego wstrzyknięcia lub podania zbyt dużej dawki leku (patrz
pkt 4.8).
Szczególnej ostrożności wymagają pacjenci z zaburzeniami
oddychania, u których stosuje się produkt w celu wywołania sedacji
z zachowaniem świadomości.
Dzieci poniżej 6 miesięcy są szczególnie podatne na
niedrożność dróg oddechowych i hipowentylację, dlatego też zaleca
się podawanie leku stopniowo, z małymi przerwami, do osiągnięcia
pożądanego efektu oraz obserwację czynności oddechowej i nasycenia
tlenem.
W przypadku, gdy stosuje się midazolam w celu uzyskania
premedykacji, po podaniu leku zaleca się obserwację pacjenta,
ponieważ z powodu zróżnicowanej wrażliwości osobniczej mogą
wystąpić objawy przedawkowania.
Szczególną ostrożność należy zachować, gdy podaje się lek
pacjentom z grupy wysokiego ryzyka:
- osobom powyżej 60 lat;
- przewlekle chorym lub osłabionym np.: z przewlekłą
niewydolnością oddechową, z przewlekłą niewydolnością nerek, z
zaburzeniami czynności wątroby, zaburzeniami czynności
serca;
- dzieciom, zwłaszcza z niestabilnym układem
krążenia.
Pacjentom z grupy wysokiego ryzyka należy podawać mniejsze
dawki leku (patrz pkt 4.2) oraz obserwować pod kątem wystąpienia
wczesnych objawów zmian czynności życiowych.
Podobnie jak w przypadku stosowania innych środków
działających depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy i (lub)
zwiotczających mięśnie, należy zachować szczególną ostrożność u
osób z miastenią
(myasthenia gravis).
Tolerancja
Zgłaszano zmniejszenie skuteczności midazolamu stosowanego
w długotrwałej sedacji w oddziałach intensywnej opieki medycznej
(OIOM).
Uzależnienie
Należy pamiętać, że w przypadkach długotrwałego stosowania
midazolamu w oddziałach intensywnej opieki medycznej (OIOM) może
rozwinąć się uzależnienie fizyczne od tego leku. Ryzyko
uzależnienia wzrasta ze zwiększaniem dawki i wydłużaniem czasu
trwania leczenia; ryzyko to jest także większe u osób z
nadużywaniem alkoholu lub uzależnieniem od leków w wywiadzie (patrz
pkt 4.8).
Objawy odstawienne
Podczas długotrwałego stosowania midazolamu w oddziałach
intensywnej opieki medycznej (OIOM), może rozwinąć się uzależnienie
fizyczne. W przypadku nagłego zaprzestania stosowania, wzrasta
ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych, takich jak: bóle głowy,
ból mięśni, lęk, napięcie, niepokój, drażliwość, nawracająca
bezsenność, zmiany nastroju, omamy, drgawki. Jeżeli planowane jest
odstawienie midazolamu, zaleca się stopniowe zmniejszanie
dawki.
Niepamięć
Midazolam powoduje niepamięć następczą, której czas
trwania zależy od podanej dawki (często działanie to jest pożądane
w takich sytuacjach jak okres przed zabiegiem chirurgicznym,
diagnostycznym lub podczas jego trwania). Przedłużająca się
niepamięć może być problemem w przypadku pacjentów, którzy są
wypisywani ze szpitala po przeprowadzonym zabiegu. Po zastosowaniu
midazolamu, pacjent powinien być wypisany ze szpitala lub gabinetu
zabiegowego, tylko w towarzystwie opiekuna.
Reakcje paradoksalne
Odnotowano występowanie reakcji paradoksalnych, takich jak
pobudzenie, ruchy mimowolne (w tym toniczno-kloniczne, drgawki i
drżenie mięśniowe), nadmierna aktywność, wrogie nastawienie, furia,
agresywność, napady pobudzenia i napaść. Reakcje te mogą wystąpić
po zastosowaniu dużych dawek midazolamu lub po szybkim
wstrzyknięciu. Najwięcej tego typu reakcji odnotowano wśród dzieci
i osób w podeszłym wieku.
Opóźniona eliminacja midazolamu
Eliminacja midazolamu zmienia się u pacjentów
otrzymujących środki, które hamują lub indukują CYP 3A4 i może być
wymagane odpowiednie dostosowanie dawki midazolamu (patrz pkt 4.5).
Proces eliminacji midazolamu może być opóźniony u pacjentów z
zaburzeniami czynności wątroby, niską pojemnością minutową serca
oraz u noworodków (patrz pkt 5.2).
Wcześniaki i noworodki
Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia bezdechu,
należy zachować daleko posuniętą ostrożność podczas podawania leku
w celu osiągnięcia sedacji u wcześniaków i noworodków. Należy
ściśle monitorować częstość oddychania oraz wysycenie
tlenem.
Należy unikać podawania noworodkom midazolamu w szybkim
wstrzyknięciu.
Noworodki mają zmniejszoną i (lub) niedojrzałą czynność
narządów wewnętrznych i są również podatne na głęboki i (lub)
przedłużony wpływ midazolamu na czynność układu
oddechowego.
Odnotowano niepożądane zaburzenia hemodynamiki u dzieci z
niestabilnością układu sercowo-naczyniowego; należy unikać
szybkiego wstrzykiwania dożylnego midazolamu u tych
pacjentów.
Dzieci poniżej 6 miesięcy
U tych pacjentów midazolam jest wskazany do stosowania
tylko w oddziałach intensywnej opieki medycznej. Pacjenci ci są
szczególnie podatni na niedrożność dróg oddechowych i
hipowentylację, dlatego też w celu osiągnięcia właściwego efektu
klinicznego zaleca się podawanie produktu w dawkach
frakcjonowanych, a ponadto monitorowanie czynności oddechowej i
wysycenia krwi tlenem (patrz także podpunkt dotyczący wcześniaków i
noworodków).
Jednoczesne picie alkoholu / stosowanie leków
działających depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy
Należy unikać jednoczesnego picia alkoholu i (lub)
stosowania leków działających depresyjnie na ośrodkowy układ
nerwowy, ponieważ może to potencjalnie nasilić działanie
midazolamu, w tym wywołać ciężką sedację lub ciężką depresję
oddechową.
Uzależnienie od alkoholu lub leków w
wywiadzie
Należy unikać stosowania midazolamu, podobnie jak innych
benzodiazepin u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu lub leków w
wywiadzie.
Kryteria wypisu
Po otrzymaniu midazolamu, pacjent powinien być wypisany ze
szpitala lub gabinetu zabiegowego tylko za zgodą lekarza. Zaleca
się, aby pacjentowi po wypisaniu towarzyszył opiekun.
Produkt zawiera 0,137 mmol/ml (3,15 mg/ml) sodu. 1 ml
produkt leczniczego zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu, tj. lek
uznaje się za „wolny od sodu".
Midanium - przedawkowanie
Objawy
Podobnie jak w przypadku innych benzodiazepin, midazolam
często wywołuje senność, ataksję, upośledzenie wymowy i oczopląs.
Przedawkowanie midazolamem rzadko stanowi zagrożenie życia, jeżeli
lek jest stosowany jako jedyny, ale może wystąpić brak odruchów,
bezdech, niedociśnienie tętnicze, depresja sercowo-oddechowa i w
rzadkich przypadkach - śpiączka. Jeżeli wystąpi śpiączka, zwykle
trwa kilka godzin, ale może trwać dłużej i cyklicznie, zwłaszcza u
pacjentów podeszłym wieku.
Działanie depresyjne benzodiazepin na oddychanie jest
bardziej nasilone u pacjentów z zaburzeniami oddychania.
Benzodiazepiny zwiększają działanie innych środków
działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy, w tym
alkoholu.
Leczenie
W większości przypadków należy tylko obserwować czynności
fizjologiczne pacjenta. Należy zwrócić szczególną uwagę na
oddychanie i czynność układu krążenia oraz ośrodkowego układu
nerwowego pacjenta.
Jeżeli przyjęto lek doustnie, należy ograniczyć dalsze
jego wchłanianie, stosując odpowiednie metody, np. podając w ciągu
1-2 godzin węgiel aktywowany. Należy zabezpieczyć drogi oddechowe,
jeżeli zastosowano węgiel u sennych pacjentów. Można rozważyć
zastosowanie płukania żołądka, jednak nie jest to rutynowe
postępowanie.
W przypadku ciężkiej depresji ośrodkowego układu nerwowego
należy zastosować flumazenil, który jest antagonistą benzodiazepin.
Podczas podawania flumazenilu należy zachować szczególną
ostrożność. Ponieważ charakteryzuje się on krótkim okresem
półtrwania (około godziny), pacjenci, którym podano flumazenil
wymagają dłuższej obserwacji, nawet po zaprzestaniu działania leku.
Szczególnie ostrożnie należy stosować flumazenil u osób w przypadku
zatrucia lekami przeciwdrgawkowymi (np. trójpierścieniowymi lekami
przeciwdepresyjnymi). Należy zapoznać się z informacją dołączoną do
opakowania flumazenilu, aby właściwie zastosować ten
produkt.
Midanium - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na benzodiazepiny lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1
Stosowanie leku w sedacji z zachowaniem świadomości u
pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową lub ciężką depresją
oddechową
Midanium - działania niepożądane
Po podaniu midazolamu w postaci wstrzyknięcia bardzo
rzadko odnotowano następujące działania niepożądane:
[bardzo rzadko (< 1/10 000)].
Zaburzenia układu immunologicznego
- uogólnione reakcje nadwrażliwości (skórne,
sercowo-naczyniowe, skurcz oskrzeli),
- wstrząs anafilaktyczny.
Zaburzenia psychiczne
- stan splątania, euforia, omamy.
Odnotowano, szczególnie u dzieci i osób w podeszłym wieku
reakcje paradoksalne, takie jak pobudzenie, ruchy mimowolne (w tym
kloniczno-toniczne drgawki i drżenie mięśniowe), nadmierną
aktywność, reakcje wrogości, reakcje wściekłości, agresywność,
napady pobudzenia.
Uzależnienie: długotrwałe dożylne podawanie midazolamu,
nawet w dawkach terapeutycznych, może prowadzić do rozwoju
fizycznego uzależnienia, a nagłemu odstawieniu leku mogą
towarzyszyć objawy odstawienne, w tym drgawki (patrz pkt
4.4).
Zaburzenia układu nerwowego
Przedłużająca się sedacja, zaburzenia czuwania, senność,
ból głowy, zawroty głowy, ataksja, pooperacyjna sedacja, niepamięć
następcza. Czas utrzymywania się tych działań niepożądanych zależy
od zastosowanej dawki. Niepamięć następcza może utrzymać się do
końca zabiegu i w pojedynczych przypadkach trwać dłużej.
U wcześniaków i noworodków odnotowano drgawki.
Zaburzenia serca
Ciężkie działania niepożądane: zatrzymanie akcji serca,
niedociśnienie tętnicze, bradykardia, rozszerzenie naczyń
krwionośnych. Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych,
zagrażających życiu jest większe u pacjentów powyżej 60 lat oraz
osób z niewydolnością oddechową lub zaburzeniem czynności serca,
szczególnie gdy midazolam jest podawany w zbyt szybkim
wstrzyknięciu lub w dużej dawce (patrz pkt 4.4).
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Ciężkie działania niepożądane: depresja oddechowa,
bezdech, zatrzymanie oddychania, duszność, kurcz krtani.
Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych, zagrażających
życiu jest większe u pacjentów powyżej 60 lat oraz osób z
niewydolnością oddechową lub zaburzeniem czynności serca,
szczególnie gdy midazolam jest podawany w zbyt szybkim
wstrzyknięciu lub w dużej dawce (patrz pkt 4.4).
Czkawka.
Zaburzenia żołądka i jelit
- nudności, wymioty,
- zaparcia,
- suchość błony śluzowej jamy ustnej.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
- wysypka skórna, pokrzywka, świąd.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu
podania
- zmęczenie,
- rumień i ból w miejscu podania,
- zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica.
Urazy, zatrucia i powikłania po
zabiegach
Odnotowano zwiększone ryzyko upadków i złamań u pacjentów
w podeszłym wieku stosujących benzodiazepiny.
Zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne
jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie
stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego
personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za
pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
ul. Al. Jerozolimskie 181 C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail:
ndl@urpl.gov.pl
Komentarze