Lovastin - dawkowanie
Dawka początkowa zazwyczaj wynosi 20 mg (1
tabletka).
W razie potrzeby dawkę można zwiększać o 20 mg (1
tabletka), nie częściej, niż co 4 tygodnie. Maksymalna dawka dobowa
lowastatyny wynosi 80 mg (4 tabletki).
U pacjentów przyjmujących leki immunosupresyjne
jednocześnie z lowastatyna oraz u pacjentów ze schorzeniami dróg
żółciowych i u pacjentów z niewydolnością nerek
początkowa dawka dobowa lowastatyny wynosi 10 mg (1/2
tabletki). Nie należy stosować dawki większej niż 20 mg na
dobę,
Dawkę produktu leczniczego należy zmniejszyć, jeżeli
stężenie LDL-cholesterolu jest mniejsze niż 75 mg/100 ml (1,94
mmol/1) lub stężenie całkowitego cholesterolu jest mniejsze niż 140
mg/100 ml (3,6 mmol/1).
Dawkowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18
lat
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania produktu
leczniczego Lovastin u dzieci i młodzieży nie zostały jeszcze
ustalone. Obecnie dostępne dane przedstawiono w punkcie 4.8 i 5.1.
Jednakże na tej podstawie nie można opracować zaleceń dotyczących
dawkowania.
Produkt przeznaczony do stosowania doustnego.
Lovastin można przyjmować w jednej dawce z posiłkiem
wieczornym lub w dawkach podzielonych z posiłkiem porannym i
wieczornym.
Lovastin - środki ostrożności
Przed rozpoczęciem leczenia lowastatyną należy prowadzić
leczenie niefarmakologiczne z zachowaniem odpowiedniej diety,
zwiększeniem aktywności fizycznej, zmniejszeniem masy ciała. Zaleca
się okresowe przerwanie leczenia lowastatyną w następujących
przypadkach: ciężkie infekcje, niedociśnienie tętnicze, urazy,
poważne zaburzenia metaboliczne, endokrynologiczne lub
elektrolitowe, duże zabiegi chirurgiczne (produkt leczniczy należy
odstawić na kilka dni przed planowanymi dużymi zabiegami
chirurgicznymi), w przypadku wystąpienia ciężkiej choroby o ostrym
przebiegu, w której konieczne jest podjęcie leczenia
internistycznego lub chirurgicznego, a także przy niekontrolowanych
skurczach mięśni.
Wpływ na mięśnie
Zgłoszono bardzo rzadkie przypadki wystąpienia
immunozależnei miopatii martwiczej (ang. Immune-mediated
necrotizing myopathy, IMNM) w trakcie leczenia statynami lub po
jego zakończeniu. Cechy kliniczne IMNM to utrzymujące się
osłabienie mięśni proksymalnych oraz zwiększona aktywność kinazy
kreatynowei w surowicy, utrzymująca się mimo przerwania leczenia
statynami.
Lowastatyna, podobnie jak inne inhibitory reduktazy
HMG-CoA, może niekiedy wywołać miopatię objawiającą się bólami
mięśni, tkliwością lub osłabieniem i obrzękiem, z towarzyszącym
zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej (CPK), nawet
dziesięciokrotnie przekraczającym górną granicę wartości
prawidłowych. Miopatia czasem przekształca się w rabdomiolizę z lub
bez ostrej niewydolności nerek, spowodowanej mioglobinurią.
Odnotowano rzadkie przypadki zejść śmiertelnych. Duża aktywność
inhibitorów reduktazy HMG-CoA w osoczu zwiększa ryzyko wystąpienia
miopatii.
Ryzyko wystąpienia miopatii/rabdomiolizy jest większe,
jeśli lowastatyne stosuje się jednocześnie z następującymi
substancjami:
Silne inhibitory CYP3A4:
cyklosporyna, mibefradil, itrakonazol, ketolconazol,
erytromycyna, klarytromycyna, inhibitory proteazy wirusa HIV lub
nefazodon, zwłaszcza, jeśli są stosowane duże dawki lowastatyny
(patrz punkt 4.5 i 5.1).
Leki zmniejszające stężenie lipidów (same mogą spowodować
miopatię): gemfibrozyl i inne fibraty oraz niacyna w dawkach
zmniejszających stężenie lipidów (> lg na dobę) zwłaszcza, jeśli
są stosowane duże dawki lowastatyny (patrz punkt 4.4).
Inne substancje:
Jednoczesne stosowanie amiodaronu lub werapamilu (lecz nie
innych substancji blokujących kanał wapniowy) z dużymi dawkami
leków z grupy inhibitorów reduktazy HGM-CoA zwiększa ryzyko
miopatii (patrz punkt 4.4).
Ryzyko wystąpienia miopatii/rabdomiolizy jest zależne od
dawki. Wnioski:
1. Należy unikać jednoczesnego stosowania
lowastatyny z itrakonazolcm, ketokonazolem, erytromycyna,
klarytromycyna, telitromycyna. inhibitorami proteazy wirusa HIV i
nefazodonem.
Jeśli leczenie itrakonazolem, ketokonazolem, erytromycyną
czy klarytromycynąjest nieuniknione należy przerwać stosowanie
lowastatyny na czas trwania terapii. Jednoczesne stosowanie
mibefradilu i lowastatyny jest przeciwwskazane. Należy
unikać jednoczesnego stosowania lowastatyny z innymi lekami, które
w dawkach terapeutycznych wywierają silny hamujący wpływ na CYP3A4,
chyba, że korzyści z terapii skojarzonej przewyższają ryzyko
wystąpienia miopatii.
2. Nie należy stosować dawki lowastatyny większej
niż 20 mg na dobę u pacjentów stosujących jednocześnie
cyldosporyne, danazol, gemfibrozyl, inne fibraty lub niacynę w
dawkach zmniejszających stężenie lipidów (> 1 g na
dobę).
Należy unikać jednoczesnego stosowania lowastatyny z
fibratami lub niacyną chyba, że spodziewane korzyści z uzyskanych
zmian w stężeniu lipidów przewyższają ryzyko wystąpienia miopatii.
Stosowanie tych leków jednocześnie z lowastatynąpowoduje zwykle
tylko niewielkie dodatkowe zmniejszenie stężenia cholesterolu LDL.
Można natomiast osiągnąć dalsze zmniejszenie stężenia triglicerydów
i zwiększenie stężenia cholesterolu HDL.
W krótkich, ściśle monitorowanych badaniach z małą liczbą
pacjentów stosowano jednocześnie małe dawki lowastatyny z fibratami
lub niacyną. Nie stwierdzono wystąpienia miopatii u leczonych
pacjentów.
3. Nie należy stosować dawki lowastatyny większej
niż 40 mg na dobę u pacjentów otrzymujących jednocześnie amiodaron
lub werapamil.
Należy unikać jednoczesnego stosowania lowastatyny w
dawkach większych niż 40 mg na dobę z amiodaronem lub werapamilem,
chyba, że spodziewane korzyści kliniczne przewyższą ryzyko
wystąpienia miopatii.
4. Przed rozpoczęciem stosowania lowastatyny lub w
przypadku zwiększenia dawki leku należy poinformować pacjenta o
możliwości wystąpienia miopatii i polecić szybkie zgłoszenie się do
lekarza w razie odczuwania trudnych do wyjaśnienia bólów mięśni,
ich nadmiernej wrażliwości na dotyk lub osłabienia. W przypadku
stwierdzenia lub podejrzewania miopatii należy natychmiast przerwać
stosowanie lowastatyny.
Stwierdzenie objawów ze strony mięśni i (lub) zwiększenia
aktywności CPK co najmniej dziesięciokrotnie ponad górną granicę
wartości uznanej za prawidłową oznacza wystąpienie miopatii. W
większości przypadków, po szybkim odstawieniu lowastatyny objawy ze
strony mięśni ustępowały i zmniejszała się aktywność
CPK.
Można rozważyć przeprowadzanie okresowych badań aktywności
CPIC u pacjentów rozpoczynających leczenie lowastatyną lub u
których zwiększana jest dawka produktu leczniczego. Nie gwarantuje
to jednak uniknięcia wystąpienia miopatii.
5. U pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono
niewydolność nerek, będącą zwykle następstwem długotrwałej
cukrzycy, należy zachować ostrożność podczas leczenia lowastatyną.
U takich pacjentów konieczna jest dokładniejsza kontrola ze względu
na możliwość wystąpienia rabdomiolizy.
Wpływ na wątrobę
Wstępne badania kliniczne wykazały znaczne (trzykrotne
przekroczenie górnej granicy wartości prawidłowych) zwiększenie
aktywności aminotransferaz u niektórych pacjentów. Zaburzenia te
występowały najczęściej po 3-12 miesiącach stosowania lowastatyny.
Nie stwierdzono przy tym żółtaczki, ani innych klinicznych objawów
przedmiotowych i podmiotowych. Nie występowały objawy
nadwrażliwości. U jednego z pacjentów wykonano biopsję wątroby,
która wykazała łagodne ogniskowe zapalenie wątroby. Niektórzy
spośród badanych mieli nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych
wątroby jeszcze przed zastosowaniem lowastatyny i (lub) pili
znaczne ilości alkoholu. W przypadku pacjentów, u których przerwano
podawanie leku z powodu zwiększenia aktywności aminotransferaz, w
tym u pacjenta, u którego wykonano biopsję wątroby, aktywność
aminotransferaz powoli wracała do wartości sprzed
leczenia.
W szeroko zakrojonych badaniach klinicznych lowastatyny,
znaczne (trzykrotne przekroczenie górnej granicy wartości
prawidłowych) zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy
wystąpiło u 0,1% badanych w grupie otrzymującej placebo, u 0,1% w
grupie przyjmującej 20 mg lowastatyny na dobę, u 0,9% w grupie
przyjmującej 40 mg lowastatyny na dobę oraz u 1,5% w grupie
przyjmującej 80 mg lowastatyny na dobę.
Zaleca się oznaczanie aktywności aminotransferaz u
pacjentów przed zastosowaniem lowastatyny oraz okresową kontrolę
ich aktywności w czasie leczenia, zwłaszcza u pacjentów z
nieprawidłowymi wynikami testów czynnościowych wątroby lub pijących
znaczne ilości alkoholu oraz u pacjentów, u których dawka
zwiększona została do 40 mg na dobę lub więcej.
Jeśli aktywność aminotransferaz w surowicy przekroczy
trzykrotnie górną granicę normy, należy rozważyć korzyści z
leczenia w stosunku do ryzyka. Należy szybko ponownie oznaczyć
aktywność aminotransferaz. Jeśli zwiększona aktywność utrzymuje się
lub postępuje, produkt leczniczy należy odstawić. Lowastatyna,
podobnie jak inne leki zmniejszające stężenie lipidów, powodowała
niekiedy umiarkowane zwiększenie aktywności aminotransferaz w
surowicy (poniżej trzykrotnej wartości górnej granicy normy) (patrz
punkt 4.8). Zmiany te występowały wkrótce po rozpoczęciu leczenia
lowastatyną, zwykle były przemijające i nie towarzyszyły im żadne
objawy chorobowe; odstawienie produktu leczniczego nie było
konieczne.
Lowastatynę należy stosować ostrożnie u pacjentów, którzy
przebyli chorobę wątroby. Czynna choroba wątroby jest
przeciwwskazaniem do stosowania produktu leczniczego (patrz punkt
4.3).
Wpływ na narząd wzroku
Nawet u osób niestosujących żadnych leków z wiekiem
postępuje zmętnienie soczewki. Wyniki długotrwałych obserwacji
klinicznych nie wskazująna niepożądany wpływ lowastatyny na
soczewki u ludzi.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
W badaniu klinicznym poświęconym stosowaniu lowastatyny u
pacjentów powyżej 60 lat stwierdzono podobną skuteczność produktu
leczniczego jak u pacjentów młodszych oraz nie stwierdzono
zwiększenia częstości występowania objawów niepożądanych ani
odchyleń w wynikach badań laboratoryjnych.
Homozygotyczna hipercholesterolemia
rodzinna
Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna jest chorobą
rzadką. Lowastatyna jest w tych przypadkach mniej skuteczna.
Prawdopodobną przyczyną jest brak aktywnych receptorów LDL. U osób
z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną lowastatyna częściej
powoduje zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (patrz
punkt 4.8).
Hipertriglicerydemia
Lowastatyna jedynie umiarkowanie zmniejsza stężenie
triglicerydów i nie jest zalecana do leczenia zaburzeń, których
głównym objawem jest hipertriglicerydemia (tzn. hiperlipidemia typu
I, IV i V).
Cukrzyca
Niektóre dane wskazują, że wszystkie leki z grupy statyn
zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z
wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości, mogą powodować
hiperglikemię o nasileniu wymagającym odpowiedniej opieki
diabetologicznej. Nad tym ryzykiem przeważa jednak korzyść w
postaci zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób naczyniowych, a zatem
nie powinno się z tego powodu przerywać leczenia statynami.
Pacjentów z grupy ryzyka (pacjentów, u których stężenie glukozy na
czczo wynosi od 5,6 do 6,9 mmol/1, BMI > 30 kg/m2, ze
zwiększonym stężeniem triglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym)
należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z
narodowymi wytycznymi.
Dzieci i młodzież
W ograniczonej liczbie kontrolowanych badań (patrz punkty
4.8 i 5.1) nie stwierdzono wpływu na wzrost i dojrzewanie płciowe u
dorastających chłopców lub na długości cyklu miesiączkowego u
dziewcząt. Dorastające dziewczęta należy poinformować o stosowaniu
odpowiednich metod zapobiegania ciąży w trakcie leczenia
lowastatyną (patrz punkty 4.3 i 4.6). Nie przeprowadzono
odpowiednich badań dotyczących stosowania lowastatyny u dzieci
niedojrzałych płciowo lub u dziewcząt przed wystąpieniem pierwszego
krwawienia miesiączkowego ani u pacjentów w wieku poniżej 10
lat.
Substancje pomocnicze biologicznie
czynne
Lovastin zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien
być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną
nietolerancją galalctozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub
zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Lovastin - przedawkowanie
Zgłoszono kilka przypadków przedawkowania lowastatyny.
Maksymalna przyjęta dawka wynosiła 5 - 6 g. W tych przypadkach nie
stwierdzono żadnych specyficznych objawów przedawkowania. W
przypadku przedawkowania produktu leczniczego Lovastin należy
rozważyć sprowokowanie wymiotów lub płukanie żołądka. Aby
zmniejszyć wchłanianie pozostającego jeszcze w przewodzie
pokarmowym produktu, można podać węgiel aktywny.
W razie konieczności należy zastosować leczenie objawowe i
podtrzymujące.
Lovastin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1
Czynna choroba wątroby lub zwiększenie aktywności
aminotransferaz w surowicy
Ciąża lub okres karmienia piersią
Ciężka niewydolność nerek
Choroby mięśni szkieletowych (miopatia)
Utrudniony odpływ żółci (cholestaza)
Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów enzymu CYP 3A4
(np. itrakonazolu, ketokonazolu, inhibitorów proteazy wirusa HIV,
erytromycyny, klarytromycyny, telitromycyny i nefazodonu) (patrz
punkt. 4.5)
Jednoczesne stosowanie z mibefradilem, blolcerem kanału
wapniowego z grupy pochodnych tetralolowych (patrz punkt: 4.4 i
4.5)
Lovastin - działania niepożądane
Do ciężkich działań niepożądanych, które zgłaszano w
związku ze stosowaniem lowastatyny w badaniach klinicznych lub
zgłaszano spontanicznie należą: miopatia i rabdomioliza, zapalenie
wątroby, anoreksja, toksyczna martwica naskórka, zespół
Stevensa-Johnsona, anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy. Działania
niepożądane zostały podzielone według częstości występowania (jeśli
jest znana), następnie według grup układowo - narządowych (SOC -
zgodnie z konwencją MedDRA) oraz według ciężkości. W obrębie każdej
grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są
wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Częstość występowania działań niepożądanych podano zgodnie
z następującą klasyfikacją:
Bardzo często (> =1/10)
Często (> =1/100 do < 1/10)
Niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100)
Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000)
Bardzo rzadko (< 1/10 000) (w tym pojedyncze
przypadki)
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych)
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA
|
Często (> =1/100 do < 1/10)
|
Niezbyt często (> =1/1 000 do <
1/100)
|
Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000)
|
Nieznana
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
|
zmniejszenie
popędu
płciowego
|
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
zawroty głowy, bóle głowy
|
bezsenność, zaburzenia snu, parestezje, zaburzenia
smalcu
|
|
|
Zaburzenia oka
|
zaburzenia widzenia
|
podrażnienie oczu
|
|
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
bóle brzucha, zaparcia, biegunka, niestrawność, wzdęcia,
nudności
|
zgaga, wymioty, suchość w jamie ustnej
|
|
|
W pojedynczych przypadkach obserwowano ostre zapalenie
trzustki (nie potwierdzono związku między wystąpieniem tego
działania niepożądanego a stosowaniem lowastatyny).
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
wysypka
|
wypadanie włosów, świąd
|
|
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
łącznej
|
mimowolne skurcze mięśni, bóle mięśniowe
|
bóle kończyn dolnych, bóle ramion, bóle stawów
|
miopatia i rabdomioliza
|
immunozależna miopatia martwicza (patrz punkt
4.4)
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
osłabienie
|
uczucie zmęczenia, bóle w klatce piersiowej
|
|
|
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu stwierdzono
występowanie innych objawów niepożądanych (brak jest danych na
temat częstości ich występowania). Należą do nich:
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna
Zaburzenia psychiczne
anoreksja, inne zaburzenia psychiczne, w tym
lęki
Zaburzenia układu nerwowego neuropatia
obwodowa
Zaburzenia układu immunologicznego
toksyczna martwica naskórka, zespół Stevensa-Johnsona,
rumień wielopostaciowy
W rzadkich przypadkach stwierdzono zespół nadwrażliwości,
w którym występował jeden lub więcej spośród następujących objawów:
anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, zespół toczniopodobny,
wielomięśniowe zapalenie reumatyczne, zapalenie skórno-mięśniowe,
zapalenie okołonaczyniowe, trombocytopenia, leukopenia,
eozynofllia, niedokrwistość hemolityczna, dodatni wynik badania na
przeciwciała przeciwjądrowe, wzrost OB, zapalenie stawów, bóle
stawów, pokrzywka, osłabienie, nadwrażliwość na światło, gorączka,
uderzenia krwi do głowy, dreszcze, duszność i złe
samopoczucie.
Badania diagnostyczne
Rzadko: znaczny i trwały wzrost
aktywności aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej i bilirubiny;
zwykle nieznaczne i przemijające podwyższenie aktywności kinazy
kreatynowej (CPK) w surowicy. Zwiększenie aktywności kinazy
kreatynowej, związane z rozpadem mięśni poprzecznie prążkowanych i
uszkodzeniem nerek, częściej obserwowano u pacjentów po
przeszczepach.
Działania niepożądane charakterystyczne dla leków z tej
grupy:
• utrata pamięci;
• zaburzenia seksualne;
• cukrzyca: częstość zależy od występowania lub braku
czynników ryzyka (stężenie glukozy we krwi na czczo > = 5,6
mmol/1, BMI > 30 lcg/m2, zwiększone stężenie
triglicerydów, nadciśnienie tętnicze w wywiadzie).
Dzieci i młodzież
Bezpieczeństwo i skuteczność lowastatyny (10, 20 i 40 mg
na dobę) oceniano u 100 dzieci w wieku 10-17 lat z
heterozygotycznąhipercholesterolemią rodzinną w kontrolowanych
badaniach klinicznych trwających 48 tygodni u dorastających
chłopców i 24 tygodni u dziewcząt, u których minął przynajmniej
jeden rok od czasu wystąpienia pierwszej miesiączki. Dawki większe
niż 40 mg nie były badane w tej populacji.
Profil bezpieczeństwa lowastatyny uzyskany podczas
ograniczonej liczby kontrolowanych badań był na ogół podobny do
profilu uzyskanego u pacjentów dorosłych; z wyjątkiem statystycznie
znaczącego obniżenia stężenia LH u dziewcząt leczonych
lowastatyną.
Nie stwierdzono wpływu na wzrost lub dojrzewanie płciowe u
dorastających chłopców lub na długość cyklu miesiączkowego u
dziewcząt (patrz punkty 4.4 i 5.1).
Zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne
jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie
stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego
personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie
podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem
Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów
Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
PL-02 222 Warszawa
Tek:+ 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Lovastin - ciąża i karmienie piersią
Nie określono bezpieczeństwa stosowania lowastatyny u
kobiet w ciąży. Nie przeprowadzano badań klinicznych dotyczących
stosowania lowastatyny u kobiet w ciąży. Stwierdzono rzadkie
przypadki występowania wad wrodzonych u noworodków matek, które w
czasie ciąży przyjmowały inhibitory reduktazy HMG-CoA.
Analiza około 200 obserwowanych przypadków ciąży wśród
kobiet przyjmujących przez pierwszy trymestr ciąży lowastatynę lub
inny inhibitor reduktazy HMG-CoA o podobnej budowie wykazała, że
częstość występowania wad rozwojowych u noworodków jest
porównywalna z obserwowaną w populacji ogólnej.
Nie ma dowodów świadczących o tym, że częstość
występowania wad wrodzonych u potomstwa matek
stosujących lowastatynę lub inne inhibitory reduktazy
HMG-CoA o podobnej budowie różni się w
porównaniu z populacją ogólną. Jednak stosowanie
lowastatyny przez kobiety w ciąży może spowodować
zmniejszenie stężenia mewalonianu (prekursora biosyntezy
cholesterolu) we krwi płodu.
Miażdżyca jest chorobą przewlekłą i odstawienie leków
obniżających stężenie lipidów w okresie ciąży ma
mały wpływ na wyniki długotrwałego leczenia pierwotnej
hipercholesterolemii.
Produkt leczniczy Lovastin jest przeciwwskazany do
stosowania w ciąży (patrz punkt 4.3).
Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną
antykoncepcję w trakcie leczenia.
Nie jest wiadomo czy lowastatyna przenika do mleka
kobiecego. Ponieważ lowastatyna może powodować
poważne działania niepożądane u niemowląt, kobiety
karmiące piersią nie powinny przyjmować produktu
leczniczego Lovastin (patrz punkt 4.3).
Lovastin - prowadzenie pojazdów
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Ponieważ po zastosowaniu lowastatyny mogą wystąpić
działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, należy poinformować
pacjenta o niebezpieczeństwie związanym z prowadzeniem pojazdów i
obsługą maszyn.
Komentarze