Losacomb

zobacz opinie o produkcie »
Cena
-
Forma
tabletki powlekane
Dawka
0,05g+0,0125g
Ilość
28 tabl.
Typ
Na receptę Rp
Refundacja
Nie
Producent: MYLAN S.A.S.

Losacomb - Interakcje

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:

Zobacz wszystkie »

Pytania do farmaceuty

Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:

Losacomb - ulotka preparatu

Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.

Losacomb - opis

Nadciśnienie:

Losacomb jest wskazany w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u chorych, u których nie można osiągnąć prawidłowej kontroli ciśnienia przy użyciu losartanu lub hydrochlorotiazydu stosowanych w monoterapii.

Losacomb - skład

Losacomb, 50 mg +12,5 mg, tabletki powlekane

Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg losartanu potasowego oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Losacomb, 100 mg +12,5 mg, tabletki powlekane

Każda tabletka powlekana zawiera 100 mg losartanu potasowego oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Losacomb, 100 mg +25 mg, tabletki powlekane

Każda tabletka powlekana zawiera 100 mg losartanu potasowego oraz 25 mg hydrochlorotiazydu.

Substancje pomocnicze:

Losacomb, 50 mg +12,5 mg, tabletki powlekane

Każda tabletka powlekana zawiera 120 mg laktozy jednowodnej.

Losacomb, 100 mg +12,5 mg, tabletki powlekane

Każda tabletka powlekana zawiera 240 mg laktozy jednowodnej.

Losacomb, 100 mg +25 mg, tabletki powlekane

Każda tabletka powlekana zawiera 240 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Losacomb - dawkowanie

Podanie doustne.

Losacomb można stosować w połączeniu z innymi lekami hipotensyjnymi.

Tabletki należy połykać popijając tabletkę szklanką wody.

Losacomb można przyjmować z posiłkiem lub niezależenie od posiłku.

Nadciśnienie

Losacomb nie służy do rozpoczynania terapii, lecz do leczenia chorych, u których nie można osiągnąć prawidłowej kontroli ciśnienia tętniczego przy pomocy samego losartanu potasowego lub samego hydrochlorotiazydu.

Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki z wykorzystaniem pojedynczych substancji czynnych (losartanu i hydrochlorotiazydu).

W przypadkach uzasadnionych klinicznie, u chorych, u których ciśnienie tętnicze nie jest właściwie kontrolowane, można rozważyć bezpośrednie przejście z monoterapii na preparat złożony.

Zazwyczaj dawka podtrzymująca to 1 tabletka preparatu Losacomb 50mg +12,50mg (50 mg losartanu +12,5 mg hydrochlorotiazydu) raz na dobę. U pacjentów, u których nie uzyskano dostatecznej odpowiedzi na 1 tabletkę leku Losacomb 50 +12,5 mg, dawkę można zwiększyć do 1 tabletki preparatu Losacomb 100 mg + 25 mg (100 mg losartanu +25 mg hydrochlorotiazydu) raz na dobę. Maksymalna dawka preparatu Losacomb to 100 mg +25 mg (100 mg losartanu +25 mg hydrochlorotiazydu) raz na dobę. Na ogół, efekt hipotensyjny obserwuje się w ciągu 3 do 4 tygodni od chwili rozpoczęcia leczenia. Losacomb 100 mg +12,5 mg (100 mg losartanu +25 mg hydrochlorotiazydu) jest przeznaczony dla tych pacjentów, którym zwiększono dawkę do 100 mg losartanu i którzy wymagają dodatkowej kontroli ciśnienia tętniczego krwi

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i pacjentów dializowanych:

U chorych z umiarkowanym upośledzeniem czynności nerek (tj. klirensem kreatyniny 30-50 ml/min) nie ma potrzeby modyfikacji dawki początkowej. Nie zaleca się stosowania produktu Losacomb u pacjentów dializowanych. Nie wolno stosować produktu Losacomb u chorych z ciężkim upośledzeniem czynności nerek (tj. klirensem kreatyniny < 30 ml/min) (patrz punkt 4.3).

Stosowanie u pacjentów ze zmiejszoną objętośią wewnątrznaczyniową:

Przed podaniem produktu Losacomb należy wyrównać niedobór płynów i (lub) sodu.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby:

Stosowanie produktu Losacomb jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby (patrz punkt 4.3).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku:

Zazwyczaj nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosowanie u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia:

Nie ma doświadczenia z lekiem u dzieci i młodziezy. Z tego względu produkt Losacomb nie pownien być stosowany w tej grupie wiekowej.

Losacomb - środki ostrożności

Losartan

Obrzęk naczynioruchowy:

Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym (obrzęk twarzy, warg, gardła i (lub) języka) w wywiadzie powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją (patrz punkt 4.8).

Niedociśnienie i zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej:

U pacjentów ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową i (lub) niedoborem sodu w wyniku intensywnego leczenia moczopędnego, ograniczenia soli w diecie, biegunki lub wymiotów, może wystąpić objawowa hipotonia, szczególnie po podaniu pierwszej dawki. Takie niedobory należy wyrównać przed podaniem leku Losacomb (patrz punkty: 4.2. i 4.3.).

Zaburzenia równowagi elektrolitowej:

Zaburzenia równowagi elektrolitowej występują często u chorych z upośledzoną czynnością nerek, z lub bez współistniejącej cukrzycy i wymagają uwagi. W związku z tym należy często kontrolować stężenie potasu i kreatyniny w osoczu, a szczególnie starannie należy kontrolować pacjentów z niewydolnością serca i klirensem kreatyniny wynoszącym 30-50 ml/min..

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów diety zawierających potas oraz substytutów soli kuchennej zawierających potas z produktem Losacomb (patrz punkt 4.5).

Zaburzenia czynności wątroby:

W oparciu o dane farmakokinetyczne wykazujące znaczne zwiększenie stężenia losartanu w osoczu u pacjentów z marskością wątroby, należy zachować ostrożność stosując Losacomb u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie. Nie ma doświadczenia klinicznego ze stosowaniem losartanu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dlatego też, u chorych z ciężką niewydolnością wątroby Losacomb jest przeciwwskazany (patrz punkty: 4.2, 4.3 i 5.2).

Zaburzenia czynności nerek:

W wyniku zahamowania układu renina-angiotensyna-aldosteron opisywano zaburzenia czynności nerek z niewydolnością nerek włącznie (szczególnie u osób, u których czynność nerek zależy od układu renina-angiotensyna-aldosteron, jak u pacjenci z ciężką niewydolnością serca lub istniejącym wcześniej zaburzeniami czynności nerek).

Podobnie jak w przypadku innych leków wpływających na układ renina-angiotensyna-aldosteron, wzrost stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy opisywano również u osób z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej nerki; tego rodzaju zaburzenia czynności nerek mogą być odwracalne po odstawieniu leku. Losartan należy stosować ostrożnie u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej nerki.

Przeszczep nerki:

Brak doświadczeń u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepie nerki.

Pierwotny hiperaldosteronizm:

Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem zazwyczaj nie reagują na leki hipotensyjne działające poprzez hamowanie układu renina-angiotensyna. W związku z tym nie zaleca się stosowania preparatu Losacomb.

Choroba wieńcowa i choroba naczyń mózgowych:

Podobnie jak w przypadku każdego innego leku hipotensyjnego, nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego u osób z chorobą niedokrwienną serca lub chorobą naczyń mózgowych może doprowadzić do zawału serca lub udaru mózgu.

Niewydolność serca:

Podobnie jak w przypadku innych leków działających na układ renina-angiotensyna, u pacjentów z niewydolnością serca, ze współistniejącym zaburzeniem czynności nerek lub bez, istnieje ryzyko ciężkiej hipotonii i (często ostrej) niewydolności nerek.

Zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej, kardiomiopatia przerostowa z zawężaniem drogi odpływu: Podobnie jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia, u chorych ze zwężeniem zastawki mitralnej lub aortalnej, lub u chorych z kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu zalecana jest szczególna ostrożność.

Różnice etniczne:

Podobnie jak w przypadku inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę, losartan i inne leki grupy antagonistów angiotensyny są wyraźnie mniej skuteczne w obniżaniu ciśnienia tętniczego u osób rasy czarnej w porównaniu z pacjentami innych ras, prawdopodobnie z powodu częstszego występowania nadciśnienia niskoreninowego w populacji chorych rasy czarnej cierpiących na nadciśnienie tętnicze.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać leczenia antagonistami receptora angiotensyny II (AIIRAs) u pacjentek w ciąży. O ile kontynuacja leczenia za pomocą antagonisty receptora angiotensyny II nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować leki, które mają ustalony profil bezpieczeństwa stosowania w ciąży. Po stwierdzeniu ciąży, leczenie antagonistami receptora angiotensyny II należy natychmiast przerwać i w razie potrzeby rozpocząć inne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Hydrochlorotiazyd

Niedociśnienie i zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej

Tak jak w przypadku innych leków hipotensyjnych, u niektórych pacjentów może wystąpić objawowe niedociśnienie. Należy obserwować, czy u pacjentów nie wystąpią kliniczne obawy zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej, np. zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej, hiponatremia, alkaloza hipochloremiczna, hipomagnezemia lub hipokaliemia, które mogą wystąpić przy współistniejącej biegunce lub wymiotach. U tych pacjentów należy regularnie określać stężenie elektrolitów w surowicy krwi. Podczas upalnej pogody, u pacjentów z obrzękami może wystąpić hiponatremia z rozcieńczenia.

Wpływ na metabolizm i układ wewnątrzwydzielniczy

Leczenie tiazydami może upośledzać tolerancję glukozy. Konieczna może być modyfikacja dawkowania leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny (patrz punkt 4.5). W czasie leczenia tiazydami może ujawnić się utajona cukrzyca.

Tiazydy mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem i powodować przemijający, niewielki wzrost stężenia wapnia w surowicy. Znaczna hiperkalcemia może być objawem utajonej nadczynności przytarczyc. Przed wykonaniem badań oceniających czynność przytarczyc należy odstawić tiazydy.

Stosowanie moczopędnych leków tiazydowych może powodować wzrost stężenia cholesterolu i trójglicerydów.

U niektórych pacjentów leczenie tiazydami może prowadzić do hiperurykemii i (lub) dny. Ponieważ losartan powoduje zmniejszenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zastosowany w skojarzeniu z hydrochlorotiazydem zmniejsza wywołaną nim hiperurykemię

Zaburzenia czynności wątroby:

Tiazydy należy stosować z zachowaniem ostrożności u chorych z zaburzoną czynnością wątroby lub postępującą chorobą wątroby, gdyż nawet niewielkie zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej mogą wywołać śpiączkę wątrobową.

Losacomb przeciwwskazany u pacjentów z ciężkim zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty

4.3 i 5.2).

Inne:

U chorych przyjmujących tiazydy mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, zarówno u tych z wywiadem alergii i astmy oskrzelowej jak i bez takiego wywiadu. Opisywano zaostrzenie lub uaktywnienie się tocznia trzewnego podczas stosowania tiazydów.

Substancje pomocnicze:

Ten produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub nietolerancją glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego (patrz punkt 6.1).

Losacomb - przedawkowanie

Brak szczegółowych informacji na temat sposobów leczenia przypadków przedawkowania produktu Losacomb. Należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Należy przerwać stosowanie produktu Losacomb i uważnie obserwować pacjenta. Sugerowane działania to: wywołanie wymiotów, jeśli lek został przyjęty niedawno oraz nawodnienie pacjenta, wyrównanie zaburzeń elektrolitowych, leczenie śpiączki wątrobowej lub niedociśnienia ustalonymi metodami postępowania.

Losartan

Istnieje ograniczona ilość danych dotyczących przedawkowania produktu u ludzi. Najbardziej prawdopodobnymi objawami przedawkowania jest hipotonia i tachykardia; pobudzenie układu przywspółczulnego (nerwu błędnego) może spowodować bradykardię. W razie wystąpienia objawowego niedociśnienia należy zastosować leczenie podtrzymujące.

Losartan potasowy ani jego aktywny metabolit nie są usuwane podczas hemodializy.

Hydrochlorotiazyd

Do najczęstszych objawów przedawkowania można zaliczyć niedobory elektrolitowe (hiponatremia, hipokaliemia, hipochloremia) i odwodnienie, wynikające ze wzmożonej diurezy. Podczas stosowania glikozydów naparstnicy, hipokaliemia może nasilać zaburzenia rytmu serca.

Nie ustalono, w jakim stopniu hydrochlorotiazyd jest usuwany podczas hemodializy.

Losacomb - przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na losartan, pochodne sulfonamidów (takie jak hydrochlorotiazyd) lub którykolwiek, z pozostałych składników preparatu

• Oporna na leczenie hipokaliemia lub hiperkalcemia

• Ciężkie zaburzenia czynności wątroby; zastój żółci oraz obturacja dróg żółciowych

• Oporna na leczenie hiponatremia • Objawowa hiperurykemia/dna moczanowa.

• Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.4 i 4.6)

• Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny < 30ml/min).

• Bezmocz

Losacomb - działania niepożądane

Poniższe działania niepożądane podano według klasyfikacji układowo-narządowej i częstości występowania zdefiniowanej w następujący sposób:

Bardzo częste: ≥ 1/10

Częste: ≥ 1/100, < 1/10

Niezbyt częste: ≥ 1/1 000, ≤ 1/100

Rzadkie: ≥ 1/10 000, ≤ 1/1000

Bardzo rzadkie: ≤ 1/10 000

Częstość występowania nieznana: nie można do oszacować na podstawie dostępnych danych)

W badaniach klinicznych dotyczących skojarzonego leczenia solą potasową losartanu i hydrochlorotiazydem nie obserwowano żadnych działań niepożądanych specyficznych dla tego połączenia leków. Występujące działania niepożądane ograniczały się do działań obserwowanych wcześniej w przypadku soli potasowej losartanu i (lub) hydrochlorotiazydu.

W kontrolowanych badaniach klinicznych w pierwotnym nadciśnieniu tętniczym zawroty głowy były jedynym objawem niepożądanym opisywanym jako działanie zależne od leku i występującym częściej niż w czasie stosowania placebo, u 1% lub większego odsetka pacjentów leczonych losartanem i hydrochlorotiazydem.

Po wprowadzeniu leku na rynek opisywano dodatkowe objawy niepożądane, takie jak:

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadkie: zapalenie wątroby

Badania diagnostyczne

Rzadkie: hiperkaliemia, wzrost aktywności ALAT

Do innych działań niepożądanych, jakie obserwowano w przypadku poszczególnych składników leku i jakie mogą wystąpić jako potencjalne działania niepożądane losartanu potasowego i (lub) hydrochlorotiazydu, należą następujące objawy:

Losartan

Zaburzenia krwi i układu limfatycznego

Niezbyt częste: niedokrwistość, plamica Henocha-Schönleina, wybroczyny, hemoliza

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadkie: reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Niezbyt częste: brak apetytu, dna moczanowa

Zaburzenia psychiczne

Częste: bezsenność

Niezbyt częste: lęk, zaburzenia lękowe, napady paniki, splątanie, depresja, niezwykłe sny, zaburzenia snu, senność, zaburzenia pamięci

Zaburzenia układu nerwowego

Częste: bóle głowy, zawroty głowy

Niezbyt częste: nerwowość, parestezje, neuropatia obwodowa, drżenie, migrena, omdlenia

Zaburzenia oka

Niezbyt częste: nieostre widzenie, pieczenie/kłucie oczu, zapalenie spojówek, pogorszenie ostrości wzroku

Zaburzenia ucha i błędnika

Niezbyt częste: zawroty głowy pochodzenia obwodowego, szumy uszne

Zaburzenia serca

Niezbyt częste: hipotonia, hipotonia ortostatyczna, ból za mostkiem, dławica piersiowa, blok przedsionkowo-komorowy II stopnia, zdarzenia mózgowo-naczyniowe, zawał serca, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca (migotanie przedsionków, bradykardia zatokowa, tachykardia, częstoskurcz komorowy, migotanie komór)

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt częste: zapalenie naczyń

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Częste: kaszel, infekcje górnych dróg oddechowych, uczucie zatkania nosa, zapalenie zatok, choroby zatok

Niezbyt częste: pieczenie w gardle, zapalenie gardła, zapalenie krtani, duszność, zapalenie oskrzeli, krwawienie z nosa, nieżyt błony śluzowej nosa, przekrwienie dróg oddechowych

Zaburzenia żołądka i jelit

Częste: bóle brzucha, nudności, biegunka, niestrawność

Niezbyt częste: zaparcia, bóle zębów, suchość w jamie ustnej, wzdęcia, zapalenie błony śluzowej żołądka, wymioty

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Częstość występowania nieznana:zaburzenia czynności wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt częste: łysienie, zapalenie skóry, suchość skóry, rumień, uderzenia gorąca, nadwrażliwość na światło, świąd skóry, wysypka, pokrzywka, poty

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej

Częste: kurcze mięśni, bóle pleców, bóle nóg, bóle mięśni

Niezbyt częste: bóle rąk, obrzęk stawów, bóle kolan, bóle mięśni i kości, bóle ramion, sztywność, bóle

stawów, zapalenie stawów, bóle biodra, fibromialgia, osłabienie mięśni Częstość występowania nieznana: rabdomioliza

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt częste: oddawanie moczu w nocy, częste oddawanie moczu, zakażenia układu moczowego

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Niezbyt częste: osłabienie libido, impotencja

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Częste: osłabienie, zmęczenie, bóle w klatce piersiowej

Niezbyt częste: obrzęk twarzy, gorączka

Badania diagnostyczne

Częste: hiperkaliemia, niewielkie obniżenie hematokrytu i hemoglobiny

Niezbyt częste: umiarkowany wzrost stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy

Bardzo rzadkie: wzrost aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny

Hydrochlorotiazyd

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Niezbyt częste: agranulocytoza, anemia aplastyczna, anemia hemolityczna, leukopenia, plamica, trombocytopenia

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadkie: reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Niezbyt częste: brak apetytu, hiperglikemia, hiperurykemia, hipokaliemia, hiponatremia

Zaburzenia psychiczne

Niezbyt częste: bezsenność

Zaburzenia układu nerwowego

Częste: bóle głowy

Zaburzenia oka

Niezbyt częste: przejściowe, nieostre widzenie, widzenie na żółto

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt częste: martwicze zapalenie naczyń (zapalenie naczyń, zapalenie naczyń skórnych)

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt częste: niewydolność oddechowa, w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc

Zaburzenia żołądka i jelit

Niezbyt częste: zapalenie ślinianek, kurcze, podrażnienie żołądka, nudności wymioty, biegunka, zaparcia

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Niezbyt częste: żółtaczka (cholestaza wewnątrzwątrobowa), zapalenie trzustki

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt częste: nadwrażliwość na światło, pokrzywka, martwica toksyczno-rozpływna naskórka

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej

Niezbyt częste: kurcze mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt częste: cukromocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt częste: gorączka, zawroty głowy

Losacomb - ciąża i karmienie piersią

Ciąża

Antagoniści receptora angiotensyny II (AIIRAs)

Nie zaleca się stosowania antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRAs) w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4).

Stosowanie antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRAs) jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży ( patrz punkt 4.3 i 4.4).

Wyniki badań epidemiologicznych dotyczących ryzyka działania teratogennego po narażeniu na działanie inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży nie są jednoznaczne,; nie można jednak wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Jakkolwiek brak odpowiednich danych epidemiologicznych dotyczących ryzyka związanego ze stosowaniem antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRAs), istnieje możliwość podobnego ryzyka dla tej klasy leków. W przypadku, gdy dalsze leczenie antagonistą receptora angiotensyny II nie jest bezwzględnie wymagane, u kobiet planujących ciążę konieczna jest zamiana na inne leczenie przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania podczas ciąży. W razie stwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać leczenie lekiem Losacomb i jeżeli to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne.

Stwierdzono toksyczne działanie antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) na płód w drugim i trzecim trymestrze ciąży (zaburzona funkcja nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki), i toksyczność dla noworodków (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia) ( patrz punkt 5.3 ).

W przypadku stosowania antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) w drugim trymestrze ciąży, zaleca się ultrasonograficzne badanie czaszki oraz nerek.

W związku z możliwością wystąpienia niedociśnienia tętniczego należy uważnie obserwować noworodki matek, które w okresie ciąży stosowały antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) (patrz też punkt 4.3 i 4.4).

Hydrochlorotiazyd:

Istnieje ograniczona ilość danych dotyczących stosowania hydrochlorotiazydu podczas ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze ciąży. Badania na zwierzętach nie są wystarczające.

Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. Na podstawie mechanizmu działania farmakologicznego hydrochlorotiazydu można przypuszczać, że jego stosowanie w drugim i trzecim trymestrze ciąży może niekorzystnie wpływać na perfuzję płodowo-łożyskową oraz może powodować takie działania u płodu i noworodka, jak żółtaczka, zaburzenia równowagi elektrolitowej i trombocytopenia.

Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w obrzękach ciążowych, nadciśnieniu ciążowym lub stanie przedrzucawkowym, z powodu ryzyka zmniejszenia objętości osocza i hipoperfuzji łożyska, przy braku korzystnego wpływu na przebieg choroby.

Hydrochlorotiazyd nie powinien być stosowany w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u kobiet ciężarnych, z wyjątkiem sytuacji, w których nie można zastosować żadnego innego leku

Laktacja

Antagoniści receptora angiotensyny II (AIIRAs):

Ze względu na brak informacji dotyczących stosowania produktu Losacomb w trakcie karmienia piersią, nie zaleca się stosowania tego produktu. Zaleca się podawanie innych preparatów o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania podczas karmienia piersią, szczególnie podczas karmienia noworodka lub wcześniaka.

Hydrochlorotiazyd:

Hydrochlorotiazyd w niewielkich ilościach przenika do mleka kobiecego. Tiazydy w dużych dawkach powodują intensywną diurezę co może hamować produkcję mleka. Jeśli Losacomb jest stosowany w okresie karmienia piersią, dawki powinny być tak niskie, jak to możliwe.

Losacomb - prowadzenie pojazdów

Nie przeprowadzono żadnych badań nad wpływem leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych. Prowadząc samochód lub obsługując urządzenia mechaniczne należy jednak pamiętać, że w czasie przyjmowania leków hipotensyjnych mogą czasami występować zawroty głowy i senność, szczególnie na początku leczenia lub w okresie zwiększania dawki.

Kategorie preparatu

Ten preparat należy do kategorii:

Losacomb - Zamienniki

Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:

Komentarze

Wysyłając opinię akceptujesz regulamin zamieszczania opinii w serwisie. Grupa Wirtualna Polska Media SA z siedzibą w Warszawie jest administratorem twoich danych osobowych dla celów związanych z korzystaniem z serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania.
    Podziel się na Facebooku
    Zapytaj o lek

    za darmo

    • Odpowiedź w 24 godziny
    • Bez żadnych opłat
    • Wykwalifikowani farmaceuci

    farmaceutów jest teraz online

    0/500
    Uzupełnij treść pytania o ewentualne dodatkowe szczegóły i kliknij "Wyślij pytanie".

    Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.

    Substancja czynna

    Losartanum kalic., Hydrochlorothiazidum

    Jest to złożony lek zawierający antagonistę receptora AT1 angiotensyny II i tiazydowy diuretyk. Stosowany jest w terapii nadciśnienia tętniczego pierwotnego, kiedy zastosowanie monoterapii każdym ze składników osobno nie przynosi wystarczającej kontroli ciśnienia. Substancje czynne preparatu wykazują efekt addycyjny, czyli działają, zmniejszając ciśnienie tętnicze mocniej niż każdy ze składników osobno. Dawkę ustala się za pomocą preparatów pojedynczych.

    Dostępne opakowania
    Losacomb

    Losacomb

    tabletki powlekane - 28 tabl. - 0,05g+0,0125g
    MYLAN S.A.S.
    Losacomb

    Losacomb

    tabletki powlekane - 30 tabl. - 0,05g+0,0125g
    MYLAN S.A.S.
    Losacomb

    Losacomb

    tabletki powlekane - 56 tabl. - 0,05g+0,0125g
    MYLAN S.A.S.
    Losacomb

    Losacomb

    tabletki powlekane - 60 tabl. - 0,05g+0,0125g
    MYLAN S.A.S.
    Losacomb

    Losacomb

    tabletki powlekane - 100 tabl. - 0,05g+0,0125g
    MYLAN S.A.S.
    Losacomb

    Losacomb

    tabletki powlekane - 28 tabl. - 0,01g+0,0125g
    MYLAN S.A.S.
    Losacomb

    Losacomb

    tabletki powlekane - 30 tabl. - 0,01g+0,0125g
    MYLAN S.A.S.
    Losacomb

    Losacomb

    tabletki powlekane - 56 tabl. - 0,01g+0,0125g
    MYLAN S.A.S.
    Losacomb

    Losacomb

    tabletki powlekane - 60 tabl. - 0,01g+0,0125g
    MYLAN S.A.S.