Stadazar HCT

zobacz opinie o produkcie »
Cena
-
Forma
tabletki powlekane
Dawka
0,1g+0,0125g
Ilość
28 tabl.
Typ
Na receptę Rp
Refundacja
Nie
Producent: STADA ARZNEIMITTEL AG

Stadazar HCT - Interakcje

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:

Zobacz wszystkie »

Pytania do farmaceuty

Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:

Stadazar HCT - ulotka preparatu

Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.

Stadazar HCT - opis

Produkt leczniczy STADAZAR HCT wskazany jest w leczeniu nadciśnienia samoistnego u pacjentów, u których ciśnienie tętnicze nie jest odpowiednio kontrolowane podczas stosowania losartanu lub hydrochlorotiazydu w monoterapii.

Stadazar HCT - skład

Każda tabletka powlekana zawiera 100 mg losartanu potasowego, co odpowiada 91,52 mg losartanu oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Każda tabletka zawiera 231,60 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Stadazar HCT - dawkowanie

Produkt leczniczy STADAZAR HCT można stosować jednocześnie z innymi produktami przeciwnadciśnieniowymi.

Tabletki powlekane STADAZAR HCT należy połykać w całości (nie należy ich żuć), raz na dobę, popijając szklanką wody.

Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Nadciśnienie tętnicze

Produkt leczniczy złożony zawierający losaratan i hydrochlorotiazyd nie jest wskazany do stosowania podczas rozpoczynania leczenia. Należy go podawać pacjentom, u których ciśnienie tętnicze nie jest odpowiednio kontrolowane podczas monoterapii losartanem lub hydrochlorotiazydem.

Zaleca się oddzielne dostosowania dawki poszczególnych składników (losartanu i hydrochlorotiazydu).

Jeżeli jest to klinicznie uzasadnione, można rozważyć bezpośrednią zamianę monoterapii na leczenie skojarzone u pacjentów, u których ciśnienie tętnicze nie jest odpowiednio kontrolowane.

Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca to jedna tabletka produktu STADAZAR HCT o mocy 50 mg+12,5 mg (50 mg losartanu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu) raz na dobę. U pacjentów, którzy nie reagują odpowiednio na leczenie produktem STADAZAR HCT o mocy 50 mg+12,5 mg, dawkę można zwiększyć do jednej tabletki produktu STADAZAR HCT o mocy 100 mg+25 mg (100 mg losartanu i 25 mg hydrochlorotiazydu) raz na dobę. Maksymalna dawka wynosi jedną tabletkę produktu STADAZAR HCT o mocy 100 mg+25 mg raz na dobę.

Zazwyczaj maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe występuje w ciągu pierwszych 3 do 4 tygodni po rozpoczęciu leczenia.

STADAZAR HCT o mocy 100 mg+12,5 mg (100 mg losartanu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu) jest wskazany u pacjentów otrzymujących 100 mg losartanu, którzy wymagają dodatkowej kontroli ciśnienia tętniczego.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i pacjentów hemodializowanych Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (tj. klirens kreatyniny 30-50 ml/min). Nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego losartan i hydrochlorotiazyd u pacjentów hemodializowanych. Nie wolno stosować produktu złożonego zawierającego losartan i hydrochlorotiazyd u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (tj. klirens kreatyniny < 30 ml/min) (patrz punkt 4.3).

Stosowanie u pacjentów ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową

Przed podaniem produktu złożonego STADAZAR HCT należy wyrównać niedobór płynów i (lub) sodu.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby

Produkt złożony STADAZAR HCT jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 4.3).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Zazwyczaj nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosowanie u dzieci i młodzieży (< 18 lat)

Brak doświadczenia ze stosowaniem u dzieci i młodzieży. Dlatego nie należy stosować produktu złożonego STADAZAR HCT u dzieci i młodzieży.

Stadazar HCT - środki ostrożności

Losartan

Obrzęk naczynioruchowy

Należy uważnie monitorować pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie (obrzęk twarzy, warg, gardła i (lub) języka) (patrz punkt 4.8).

Niedociśnienie tętnicze i zmniejszona objętość wewnątrznaczyniowa

Objawowe niedociśnienie, występujące zazwyczaj po podaniu pierwszej dawki, może wystąpić u pacjentów z niedoborem płynów i (lub) sodu spowodowanym podawaniem dużych dawek leków moczopędnych, dietą z ograniczeniem soli, biegunką lub wymiotami.

Powyższe zaburzenia należy wyrównać przed zastosowaniem produktu złożonego STADAZAR HCT (patrz punkty 4.2 i 4.3).

Zaburzenia równowagi elektrolitowej

Zaburzenia równowagi elektrolitowej są częste u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, z cukrzycą lub bez cukrzycy, więc należy zwrócić na to uwagę. Z tego powodu należy uważnie monitorować stężenie potasu w osoczu i klirens kreatyniny, szczególnie u pacjentów z niewydolnością serca i klirensem kreatyniny 30 -50 ml/min.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu i substytutów soli zawierających potas z produktem STADAZAR HCT (patrz punkt 4.5).

Zaburzenie czynności wątroby

Ponieważ dane farmakokinetyczne wskazują na znaczne zwiększenie stężenia losartanu w osoczu u pacjentów z marskością wątroby, należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu STADAZAR HCT u pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby w wywiadzie. Brak doświadczeń terapeutycznych dotyczących stosowania losartanu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Z tego powodu produkt STADAZAR HCT jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).

Zaburzenie czynności nerek

Istnieją doniesienia o występowaniu zaburzeń czynności nerek, w tym niewydolności nerek w następstwie hamowania układu renina-angiotensyma-aldosteron (w szczególności u pacjentów, u których czynność nerek zależy od układu renina-angiotensyna-aldosteron, np. pacjenci z ciężką niewydolnością serca lub istniejącym wcześniej zaburzeniem czynności nerek).

Podobnie jak w przypadku innych leków wpływających na układ renina-angiotensyna-aldosteron, odnotowano także zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki; zmiany czynności nerek mogą być odwracalne po odstawieniu leku. Losartan należy stosować ostrożnie u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki.

Przeszczepienie nerki

Brak doświadczeń u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepieniu nerki.

Pierwotny hiperaldosteronizm

Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem przeważnie nie reagują na leki przeciwnadciśnieniowe działające poprzez hamowanie układu renina-angiotensyna. Z tego powodu nie zaleca się stosowania produktu STADAZAR HCT.

Choroba niedokrwienna serca i choroba naczyniowa mózgu

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych, nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub z chorobą naczyniową mózgu może spowodować zawał serca lub udar.

Niewydolność serca

Podobnie, jak w przypadku innych leków wpływających na układ renina-angiotensyna-aldosteron, u pacjentów z ciężką niewydolnością serca, z lub bez zaburzenia czynności nerek, istnieje ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego i (często ostrych) zaburzeń czynności nerek.

Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej, kardiomiopatia przerostowa

Podobnie jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia krwionośne, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów ze zwężeniem zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej albo z kardiomiopatią przerostową.

Różnice etniczne

Podobnie jak zaobserwowano w przypadku inhibitorów konwertazy angiotensyny, losartan i inni antagoniści angiotensyny są wyraźnie mniej skuteczni w obniżaniu ciśnienia tętniczego u osób rasy czarnej niż u osób innych ras, prawdopodobnie z powodu częstszego występowania małej aktywności reniny w populacji pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać podawania antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) podczas ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia AIIRA, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie AIIRA i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Hydrochlorotiazyd

Niedociśnienie tętnicze i zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych, u niektórych pacjentów może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Należy obserwować, czy u pacjentów nie występują objawy kliniczne zaburzeń wodno-elektrolitowych, np. zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej, hiponatremia, zasadowica hipochloremiczna, hipomagnezemia lub hipokaliemia, które mogą wystąpić w przypadku biegunki lub wymiotów. U pacjentów przyjmujących leki moczopędne należy regularnie oznaczać stężenie elektrolitów w osoczu. Wysoka temperatura otoczenia może powodować wystąpienie hiponatremii z rozcieńczenia u pacjentów z obrzękami.

Wpływ na metabolizm i układ wewnątrzwydzielniczy

Podawanie tiazydu może zaburzać tolerancję glukozy. Może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny (patrz punkt 4.5).Podczas leczenia tiazydem może się ujawnić cukrzyca utajona.

Tiazydy mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, co może spowodować przemijające i niewielkie zwiększenie stężenia wapnia w surowicy. Znaczna hiperkalcemia może być objawem utajonej nadczynności przytarczyc.

Tiazydy należy odstawić przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc.

Podawanie tiazydowych leków moczopędnych może być związane ze zwiększeniem stężenia cholesterolu i trójglicerydów.

U niektórych pacjentów podawanie tiazydowych leków moczopędnych może przyspieszać wystąpienie hiperurykemii lub dny. Ponieważ losartan zmniejsza stężenie kwasu moczowego we krwi, skojarzenie losatranu z hydrochlorotiazydem zmniejsza hiperurykemię wywołaną diuretykiem.

Zaburzenie czynności wątroby

Należy zachować ostrożność w przypadku podawania tiazydów pacjentom z zaburzeniem czynności wątroby lub z postępującą chorobą wątroby, ponieważ mogą powodować cholestazę wewnątrzwątrobową, a nawet niewielkie zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej mogą przyspieszyć wystąpienie śpiączki wątrobowej.

Produkt STADAZAR HCT jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).

Informacje ogólne

U pacjentów otrzymujących tiazydy mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, zarówno u osób z alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie, jak i bez takiego wywiadu. Istnieją doniesienia o zaostrzeniu lub aktywacji tocznia rumieniowatego układowego podczas stosowania tiazydów.

Substancje pomocnicze

Produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy nie powinni zażywać tego produktu.

Stadazar HCT - przedawkowanie

Brak specyficznych danych dotyczących leczenia przedawkowania produktu złożonego zawierającego losartan i hydrochlorotiazyd. Leczenie jest objawowe i podtrzymujące. Należy przerwać podawanie produktu i uważnie obserwować pacjenta. Sugerowane postępowanie obejmuje wywołanie wymiotów, jeśli przedawkowanie nastąpiło niedawno oraz wyrównanie odwodnienia, zaburzeń elektrolitowych, leczenie śpiączki wątrobowej i niedociśnienia za pomocą standardowego leczenia.

Losartan

Dane dotyczące przedawkowania u ludzi są ograniczone. Najbardziej prawdopodobnymi objawami przedawkowania są niedociśnienie tętnicze i tachykardia; z powodu pobudzenia układu przywspółczulnego (nerwu błędnego) może wystąpić bradykardia. W razie wystąpienia objawowego niedociśnienia należy zastosować leczenie podtrzymujące.

Ani losartanu ani jego czynnego metabolitu nie można usunąć za pomocą hemodializy.

Hydrochlorotiazyd

Najczęściej występują objawy spowodowane niedoborem elektrolitów (hipokaliemia, hipochloremia, hiponatremia) oraz odwodnieniem na skutek nadmiernej diurezy. Jeśli jednocześnie podawane są preparaty naparstnicy, hipokaliemia może powodować zaburzenia rytmu serca.

Nie ustalono, w jakim stopniu hydrochlorotiazyd można usunąć za pomocą hemodializy.

Stadazar HCT - przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na losartan, pochodne sulfonamidów (takie jak hydrochlorotiazyd) lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych.

- Oporna na leczenie hipokaliemia lub hiperkalcemia.

- Ciężkie zaburzenie czynności wątroby; zastój żółci lub niedrożność dróg żółciowych.

- Oporna na leczenie hiponatremia.

- Objawowa hiperurykemia/dna moczanowa.

- 2. i 3. trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).

- Ciężkie zaburzenie czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min).

- Bezmocz.

Stadazar HCT - działania niepożądane

Działania niepożądane zostały przedstawione zgodnie z klasyfikacją układowo-narządową i następującą częstością występowania:

Bardzo często: ≥ 1/10

Często: ≥ 1/100 do < 1/10

Niezbyt często: ≥ 1/1 000 do < 1/100

Rzadko: ≥ 1/10 000 do < 1/1 000

Bardzo rzadko: < 1/10 000

Nie znana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

W badaniach klinicznych z zastosowaniem losartanu potasowego i hydrochlorotiazydu nie stwierdzono występowania działań niepożądanych charakterystycznych dla skojarzenia tych substancji. Występowały jedynie takie działania niepożądane, jakie opisywano wcześniej w odniesieniu do losartanu potasowego i (lub) hydrochlorotiazydu.

W kontrolowanych badaniach klinicznych dotyczących pierwotnego nadciśnienia tętniczego, zawroty głowy były jedynym działaniem niepożądanym, związanym ze stosowaniem leku, występującym z częstością większą niż w grupie placebo, u co najmniej 1% pacjentów leczonych losartanem i hydrochlorotiazydem.

Poza tymi działaniami, po wprowadzeniu produktu leczniczego od obrotu zgłaszano następujące działania niepożądane:

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko: zapalenie wątroby

Badania diagnostyczne

Rzadko: hiperkaliemia, zwiększenie aktywności AlAT

Podczas stosowania produktu STADAZAR HCT mogą wystąpić następujące działania niepożądane, charakterystyczne dla poszczególnych substancji czynnych:

Losartan

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Niezbyt często: niedokrwistość, plamica Schönleina-Henocha, wybroczyny, hemoliza

Zaburzenia układu immunologicznego:

Rzadko: reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Niezbyt często: anoreksja, dna

Zaburzenia psychiczne

Często: bezsenność

Niezbyt często: niepokój, zaburzenia lękowe, zaburzenia paniczne, dezorientacja, depresja, niezwykłe sny, zaburzenia snu, senność, zaburzenia pamięci

Zaburzenia układu nerwowego:

Często: ból głowy, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego

Niezbyt często: nerwowość, parestezje, neuropatia obwodowa, drżenie, migrena, omdlenie

Zaburzenia oka

Niezbyt często: niewyraźne widzenie, pieczenie/kłucie w oku, zapalenie spojówek, zmniejszenie ostrości widzenia

Zaburzenia ucha i błędnika

Niezbyt często: zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, szumy uszne

Zaburzenia serca:

Niezbyt często: niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, ból zamostkowy, dławica piersiowa, blok AV stopnia II, incydent naczyniowo-mózgowy, zawał mięśnie sercowego, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca (migotanie przedsionków, bradykardia zatokowa, tachykardia, tachykardia komorowa, migotanie komór)

Zaburzenia naczyniowe:

Niezbyt często: zapalenie naczyń krwionośnych

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często: kaszel, zakażenie górnych dróg oddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, zaburzenia dotyczące zatok

Niezbyt często: zaburzenia dotyczące gardła, zapalenie gardła, zapalenie krtani, duszność, zapalenie oskrzeli, krwawienie z nosa, nieżyt błony śluzowej nosa, przekrwienie dróg oddechowych

Zaburzenia żołądka i jelit:

Często: ból brzucha, nudności, biegunka, niestrawność

Niezbyt często: zaparcie, ból zębów, suchość błony śluzowej jamy ustnej, wzdęcie, zapalenie żołądka, wymioty

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Nie znana: zaburzenia czynności wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Niezbyt często: łysienie, zapalenie skóry, suchość skóry, rumień, uderzenia gorąca z zaczerwienieniem, nadwrażliwość na światło, świąd, wysypka, pokrzywka, pocenie się

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

Często: kurcze mięśni, ból pleców, ból nóg, ból mięsni

Niezbyt często: ból ramion, obrzęk stawów, ból kolana, ból mięśniowo-szkieletowy, ból barku, sztywność, ból stawów, zapalenie stawów, ból biodra, fibromialgia, osłabienie mięśni Nie znana: rabdomioliza

Zaburzenia nerek i dróg moczowych:

Niezbyt często: oddawanie moczu w nocy, częste oddawanie moczu, zakażenie dróg moczowych

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Niezbyt często: osłabienie popędu płciowego, impotencja

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

Często: osłabienie, zmęczenie, ból w klatce piersiowej

Niezbyt często: obrzęk twarzy, gorączka

Badania diagnostyczne

Często: hiperkaliemia, nieznaczne zmniejszenie wartości hematokrytu i stężenia hemoglobiny Niezbyt często: nieznaczne zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy krwi Bardzo rzadko: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny.

Hydrochlorotiazyd

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Niezbyt często: agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, plamica, małopłytkowość

Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Niezbyt często: anoreksja, hiperglikemia, hiperurykemia, hipokaliemia, hiponatremia

Zaburzenia psychiczne

Niezbyt często: bezsenność

Zaburzenia układu nerwowego:

Często: ból głowy

Zaburzenia oka

Niezbyt często: przemijające niewyraźne widzenie, widzenie na żółto

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często: martwicze zapalenie naczyń krwionośnych (zapalenie naczyń, zapalenie naczyń skóry)

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często: zespół zaburzeń oddechowych, w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc

Zaburzenia żołądka i jelit

Niezbyt często: zapalenie ślinianek, skurcze, podrażnienie żołądka, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Niezbyt często: żółtaczka (cholestaza wewnątrzątrobowa), zapalenie trzustki

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często: nadwrażliwość na światło, pokrzywka, toksyczna martwica naskórka

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Niezbyt często: kurcze mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często: cukromocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często: gorączka, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego

Stadazar HCT - ciąża i karmienie piersią

Ciąża

Ze względu na działanie poszczególnych składników produktu złożonego na ciążę, nie zaleca się stosowania antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRAs)podczas pierwszego trymestru ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie AIIRAsjest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Dane epidemiologiczne odnoszące się do ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; jednakże nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Chociaż brak kontrolowanych danych

epidemiologicznych odnośnie ryzyka podczas stosowania antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA), podobne ryzyko może dotyczyć tej grupy leków. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia AIIRA, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie AIIRA i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne.

Narażenie na leczenie AIIRA w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3).

Jeśli narażenie na AIIRA wystąpiło od drugiego trymestru ciąży zaleca się badanie ultrasonograficzne czynności nerek i czaszki.

Noworodki, których matki przyjmowały AIIRA należy ściśle obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Doświadczenia dotyczące stosowania hydrochlorotiazydu podczas ciąży, zwłaszcza podczas pierwszego trymestru ciąży, są ograniczone. Badania na zwierzętach są niewystarczające.

Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. Na podstawie farmakologicznego mechanizmu działania hydrochlorotiazydu wiadomo, że jego stosowanie w drugim i trzecim trymestrze ciąży może zaburzać przepływ płodowo-łożyskowy i powodować u płodu lub noworodka objawy, takie jak żółtaczka, zaburzenia elektrolitowe i małopłytkowość.

Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w leczeniu obrzęków u kobiet w ciąży, nadciśnienia tętniczego wywołanego ciążą lub stanu przedrzucawkowego z powodu możliwości zmniejszenia objętości osocza i przepływu łożyskowego, bez korzystnego wpływu na przebieg choroby. Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u kobiet w ciąży, w wyjątkiem rzadkich przypadków, gdy nie można zastosować innego leczenia.

Karmienie piersią

Brak danych dotyczących stosowania produktu Stadazar HCT podczas karmienia piersią.

Hydrochlorotiazyd przenika do mleka u ludzi. Z tego względu stosowanie produktu Stadazar HCT w okresie karmienia piersią nie jest zalecane. Preferuje się alternatywne leki o lepiej ustalonym profilu bezpieczeństwa w okresie karmienia piersią, szczególnie podczas karmienia noworodków lub wcześniaków.

Stadazar HCT - prowadzenie pojazdów

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Należy jednak mieć na uwadze, że w czasie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, podczas leczenia nadciśnienia tętniczego mogą czasami wystąpić zawroty głowy i senność. W szczególności dotyczy to początkowego okresu leczenia, zwiększania dawki lub zmiany leku, jak również interakcji z alkoholem.

Kategorie preparatu

Ten preparat należy do kategorii:

Stadazar HCT - Zamienniki

Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:

Komentarze

Wysyłając opinię akceptujesz regulamin zamieszczania opinii w serwisie. Grupa Wirtualna Polska Media SA z siedzibą w Warszawie jest administratorem twoich danych osobowych dla celów związanych z korzystaniem z serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania.
    Podziel się na Facebooku
    Zapytaj o lek

    za darmo

    • Odpowiedź w 24 godziny
    • Bez żadnych opłat
    • Wykwalifikowani farmaceuci

    farmaceutów jest teraz online

    0/500
    Uzupełnij treść pytania o ewentualne dodatkowe szczegóły i kliknij "Wyślij pytanie".

    Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.

    Substancja czynna

    Losartanum kalic., Hydrochlorothiazidum

    Jest to złożony lek zawierający antagonistę receptora AT1 angiotensyny II i tiazydowy diuretyk. Stosowany jest w terapii nadciśnienia tętniczego pierwotnego, kiedy zastosowanie monoterapii każdym ze składników osobno nie przynosi wystarczającej kontroli ciśnienia. Substancje czynne preparatu wykazują efekt addycyjny, czyli działają, zmniejszając ciśnienie tętnicze mocniej niż każdy ze składników osobno. Dawkę ustala się za pomocą preparatów pojedynczych.

    Dostępne opakowania
    Stadazar HCT

    Stadazar HCT

    tabletki powlekane - 28 tabl. - 0,1g+0,0125g
    STADA ARZNEIMITTEL AG
    Stadazar HCT

    Stadazar HCT

    tabletki powlekane - 28 tabl. (4 blist.po 7 szt.) - 0,05g+0,0125g
    STADA ARZNEIMITTEL AG
    Stadazar HCT

    Stadazar HCT

    tabletki powlekane - 28 tabl. (4 blist.po 7 szt.) - 0,1g+0,025g
    STADA ARZNEIMITTEL AG