Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Loper jest wskazany w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki.
U pacjentów z wytworzoną przetoką jelita krętego Loper może być stosowany w celu zmniejszenia liczby i objętości stolców oraz zwiększenia ich konsystencji.
Jedna tabletka zawiera 2 mg loperamidu chlorowodorku (Loperamidi hydrochloridum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 100 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Dorośli i dzieci w wieku powyżej 6 lat
Ostra biegunka: początkowa dawka ? 2 tabletki (4 mg) dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) dla dzieci, a następnie 1 tabletka (2 mg) po każdym kolejnym luźnym stolcu.
Przewlekła biegunka: początkowa dawka - 2 tabletki (4 mg) na dobę dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) na dobę dla dzieci; tę początkową dawkę należy zmodyfikować aż do momentu uzyskania od 1 do 2 normalnych stolców na dobę, co zazwyczaj osiąga się poprzez stosowanie dawki podtrzymującej wynoszącej od 1 do 6 tabletek (od 2 mg do 12 mg) na dobę.
Dawka maksymalna w ostrej i przewlekłej biegunce - 8 tabletek (16 mg) na dobę dla dorosłych i dzieci. U dzieci dawka produktu musi być dostosowana do masy ciała (3 tabletki/20 kg mc./dobę), ale nie więcej niż 8 tabletek na dobę.
Osoby w podeszłym wieku
U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Pomimo braku danych dotyczących farmakokinetyki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tej grupie pacjentów produkt Loper należy stosować ostrożnie z powodu zmniejszenia metabolizmu związanego z efektem pierwszego przejścia przez wątrobę (patrz punkt 4.4).
U pacjentów z biegunką, zwłaszcza u dzieci, może wystąpić odwodnienie i nadmierna utrata elektrolitów. W tych przypadkach postępowaniem z wyboru jest uzupełnienie odpowiednich płynów i elektrolitów. Produktu Loper nie należy podawać dzieciom w wieku poniżej 6 lat.
Ponieważ długotrwała biegunka może być objawem poważniejszych chorób, nie należy stosować loperamidu długotrwale, dopóki przyczyna biegunki nie zostanie ustalona.
Jeżeli po podaniu leku w ostrej biegunce, w ciągu 48 godzin nie obserwuje się poprawy stanu klinicznego pacjenta, podawanie produktu Loper należy przerwać i pacjent powinien skonsultować się z lekarzem.
Pomimo braku danych dotyczących farmakokinetyki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tej grupie pacjentów produkt Loper należy stosować z ostrożnością z powodu zmniejszenia metabolizmu związanego z efektem pierwszego przejścia przez wątrobę. Pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy toksyczności ze strony ośrodkowego układu nerwowego.
U pacjentów z AIDS leczonych loperamidem z powodu biegunki, należy przerwać podawanie produktu przy pierwszych objawach wzdęcia brzucha. Istnieją pojedyncze doniesienia o przypadkach wystąpienia toksycznego rozszerzenia okrężnicy podczas stosowania loperamidu u pacjentów z AIDS z zakaźnym zapaleniem okrężnicy wywołanym zarówno przez bakterie jak i wirusy.
Ponieważ większość leku jest metabolizowana w wątrobie, a metabolity lub lek w postaci niezmienionej są wydalane z kałem, nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Ze względu na zawartość laktozy, produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Objawy
W przypadku przedawkowania (także przedawkowania względnego związanego z zaburzeniem czynności wątroby) mogą wystąpić następujące objawy: zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego (osłupienie, zaburzenie koordynacji ruchowej, senność, zwężenie źrenic, nadmierne napięcie mięśniowe i depresja oddechowa), zatrzymanie moczu i niedrożność jelit. Dzieci mogą być bardziej wrażliwe niż dorośli na toksyczne działanie leku na ośrodkowy układ nerwowy.
Leczenie
W przypadku wystąpienia objawów przedawkowania jako antidotum można podać nalokson. Ponieważ czas działania produktu Loper jest dłuższy niż naloksonu (1 do 3 godzin) może być wskazane powtórne podanie naloksonu. Dlatego też pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską przynajmniej przez 48 godzin w celu wykrycia ewentualnego zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Produktu Loper nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Produktu Loper nie należy stosować jako leczenia zasadniczego:
---- u pacjentów z rzekomobłoniastym zapaleniem jelit, związanym z podawaniem antybiotyków o szerokim zakresie działania.
Ogólnie, produktu Loper nie należy stosować w przypadkach, w których należy unikać zwolnienia perystaltyki jelit, z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, rozszerzenia okrężnicy (megacolon) i toksycznego rozszerzenia okrężnicy (megacolon toxicum). Leczenie produktem Loper należy przerwać natychmiast w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit.
Leczenie biegunki produktem Loper jest leczeniem wyłącznie objawowym. W każdym przypadku, w którym możliwe jest ustalenie etiologii, gdy jest to uzasadnione (lub wskazane) należy zastosować leczenie przyczynowe.
Dorośli i dzieci w wieku 12 lat i starsze
Bezpieczeństwo stosowania loperamidu chlorowodorku oceniono u 3076 pacjentów w wieku 12 lat i starszych, którzy uczestniczyli w 31 badaniach klinicznych z grupą kontrolną i zastosowaniem loperamidu chlorowodorku w leczeniu biegunki. 26 badań dotyczyło leczenia ostrej biegunki (N=2755), a 5 leczenia przewlekłej biegunki (N=321).
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (≥1% zdarzeń): wzdęcia (2%), zatwardzenie (2,2 %), nudności (1,2 %) i zawroty głowy (1,2%).
Niepożądane reakcje na lek zgłaszane u ≥ 1/100 do < 1/10)
Niezbyt często (≥ 1/10 000 do < 1/1 000)
|
Wskazanie |
|||
|
Grupa układów i narządów |
Ostra biegunka (N=2755) |
Przewlekła biegunka (N=321) |
Biegunka przewlekła i ostra ? dane uzyskane po wprowadzeniu do obrotu |
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
|||
|
Reakcja nadwrażliwościa, reakcja anafilaktycznaa(w tym wstrząs anafilaktyczny) oraz reakcja anafilaktoidalnaa |
rzadko |
||
|
Zaburzenia układu nerwowego |
|||
|
Bóle głowy |
często |
niezbyt często |
często |
|
Zawroty głowy |
niezbyt często |
często |
często |
|
Bezsennośća |
niezbyt często |
||
|
Utrata świadomościa, otępieniea, obniżony poziom świadomościa, hipertoniaa, nieprawidłowa koordynacjaa |
rzadko |
||
|
Zaburzenia oka |
|||
|
Zwężenie źrenicya |
rzadko |
||
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
|||
|
Zatwardzenie, nudności, wzdęcia |
często |
często |
często |
|
Bóle brzucha, dolegliwości w obrębie brzucha, suchość w jamie ustnej |
niezbyt często |
niezbyt często |
niezbyt często |
|
Ból w nadbrzuszu, wymioty |
niezbyt często |
niezbyt często |
|
|
Niestrawność |
niezbyt często |
niezbyt często |
|
|
Niedrożność jelitaa(w tym niedrożność jelita porażenna), rozszerzenie okrężnicya(w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicyb), glossodyniaa,c(pieczenie języka) |
rzadko |
||
|
Zwiększenie obwodu brzucha |
rzadko |
rzadko |
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
|||
|
Wysypka |
niezbyt często |
niezbyt często |
|
|
Obrzęk naczynioruchowya, wysypka pęcherzowaa(w tym zespół StevensaJohnsona, toksyczna nekroliza naskórka oraz rumień wielopostaciowy), świąda, pokrzywkaa |
rzadko |
||
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
|||
|
Zatrzymanie moczua |
rzadko |
||
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
|||
|
Zmęczeniea |
rzadko |
a: Dane uzyskane po wprowadzeniu do obrotu. Częstość oszacowana na podstawie badań klinicznych dotyczących leczenia biegunki ostrej oraz przewlekłej, obejmujących dorosłych i dzieci poniżej 12 lat (N=3683). b: Patrz część 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania. c: Zgłaszane tylko w przypadku tabletek szybko rozpadających się w jamie ustnej.
Dzieci
Bezpieczeństwo stosowania loperamidu zostało zbadane w 13 kontrolowanych i niekontrolowanych badaniach klinicznych dotyczących leczenia ostrej biegunki. Badanie obejmowało 607 pacjentów w wieku od 10 dnia życia do 13 lat. Ogólnie działania niepożądane występujące u tej grupy osób były podobne do działań niepożądanych opisywanych w przypadku dorosłych i dzieci powyżej 12 lat.
Ciąża
Mimo że nic nie wskazuje na to, aby loperamid wykazywał działanie teratogenne lub embriotoksyczne, należy dokładnie rozważyć przewidywane korzyści terapeutyczne względem potencjalnego ryzyka związanego z podaniem produktu Loper kobietom w ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze.
Karmienie piersią
Małe ilości loperamidu przenikają do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się stosowania produktu w okresie karmienia piersią.
W zespole objawów w przebiegu biegunki leczonej produktem Loper mogą pojawić się: zmęczenie, zawroty głowy lub senność. Dlatego też wskazane jest zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
tabletki dojelitowe - 50 tabl. (2 blist.po 25szt.) - 0,5 g
tabletki dojelitowe - 50 tabl. - 0,5 g
zawiesina doodbytnicza - 60 ml - 4 g
143,28 zł
substancja - 100 g
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Loperamid to lek zapierający, stosowany w objawowym leczeniu biegunek ostrych i przewlekłych, a także u chorych z przetoką jelita krętego, u których zmniejsza ilość, a przede wszystkim objętość mas kałowych, nadając im bardziej zbitą konsystencję. Jest syntetycznym opioidem, jednak nie przechodzi w większej ilości przez barierę krew-mózg, w związku z czym nie wykazuje typowego dla innych opioidów działania na OUN, dzięki czemu może być stosowany do leczenia biegunek.
Nieswoistym chorobom zapalnym jelit towarzyszą powikłania ze strony innych narządów. Zdarza się, że wyprzedzają one pojawienie się głównych objawów jelitowych. To np. stłuszczona wątroba czy zapalenie spojówek. Właśnie dlatego ważne jest zwracanie uwagi...
Colitis ulcerosa to inaczej wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Ta choroba jest zaliczana do nieswoistych chorób zapalnych jelit. Jest to choroba przewlekła, a okresy remisji są przerywane ostrymi nawrotami. Charakterystyka colitis ulcerosa Objawy...
Na nieswoiste zapalenia jelit chorują miliony ludzi na całym świecie. Do schorzeń zalicza się głównie chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. - Obecnie każdego dnia mam kilku pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit,...
Badania prowadzone przez naukowców w Holandii wskazują, że wirus SARS-CoV-2 może atakować również jelita i jest w stanie namnażać się w obrębie tego organu. To mogłoby wyjaśniać, dlaczego u części chorych pojawiają się dolegliwości ze strony układu pokarmowego....
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to stan zapalny w obrębie jelita, a w szczególności odbytnicy. Owrzodzenia jelita grubego pojawiają się na podłożu zapalnym i mikroropni w błonie śluzowej jelita grubego. Zmiany te krwawią, ulegają wtórnym zakażeniom,...
Pseudopolipy jelita grubego Choroba charakteryzuje się występowaniem zaostrzeń i okresów remisji o różnym okresie trwania. Najczęściej obejmuje końcową (lewą) część jelita grubego - odbytnicę (która zajęta jest w 100% przypadków), esicę, okrężnicę zstępującą...
Amerykańskie Stowarzyszenie Gastroenterologiczne opublikowało nowe wytyczne dotyczące pacjentów cierpiących na przewlekłą zapalną chorobę jelit. Co ważne zdaniem organizacji ta grupa chorych nie należy do grupy szczególnego ryzyka w przypadku zakażenia...
Nieswoiste zapalenie jelit to skomplikowana choroba. Składa się na nią szereg schorzeń autoimmunologicznych. Mimo wielu badań, wciąż nie ustalono przyczyny dolegliwości. Na NZJ cierpi dziennikarka Agata Młynarska. Objawy nieswoistego zapalenia jelit Nieswoiste...
To nadzieja dla pacjentów zmagających się z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i chorobą Leśniowskiego Crohna. Badania na myszach potwierdziły, że suplementy z chlorofiliną redukowały owrzodzenia i nieprawidłowości nabłonka jelit. Zdaniem naukowców...
Clostridium difficile należy do bakterii beztlenowych, która może wywołać chorobę, jaką jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Niewłaściwie leczone zakażenie może powodować groźne dla życia powikłania. U zdrowych osób Clostridium difficile może być składnikiem...
Komentarze