Lactulose Fresenius

Lactulose Fresenius - dawkowanie

Dawkowanie

Dawkowanie należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Dawkę początkową można dostosować indywidualnie po uzyskaniu odpowiedniego działania terapeutycznego (dawka podtrzymująca). U niektórych chorych do uzyskania odpowiedniego działania terapeutycznego leczenie należy prowadzić przez kilka dni (2 - 3 dni). W przypadku stosowania pojedynczej dawki dobowej należy ją przyjmować o tej samej porze, np. podczas śniadania. Zaleca się, aby podczas stosowania leków przeczyszczających pić odpowiednią ilość płynów (1,5 - 2 l na dobę, czyli 6 - 8 szklanek).

Zaparcia:

Dzieci i młodzież

W razie wystąpienia biegunki należy zmniejszyć dawkę.

Leczenie encefalopatii wątrobowej – wyłącznie dorośli:

Początkowo 30-50 ml 3 razy na dobę (co odpowiada 60-100 g laktulozy)

Dawkowanie należy dostosować, tak by uzyskać 2-3 miękkie stolce na dobę; pH kału powinno wynosić 5,0 do 5,5.

Nie ma szczególnych zaleceń odnośnie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego Lactulose Fresenius u dzieci w wieku 0-18 lat. Brak dostępnych danych.

Sposób podawania

Roztwór laktulozy można podawać rozcieńczony lub nierozcieńczony. Dawkę należy dostosować do odpowiedzi klinicznej. Laktulozę można podawać w jednorazowej dawce raz na dobę lub maksymalnie w trzech dawkach na dobę, podzielonych za pomocą miarki,.

Pojedynczą dawkę laktulozy należy od razu połknąć. Nie wolno przetrzymywać jej w ustach. Czas trwania leczenia należy dostosować do objawów.

Lactulose Fresenius - środki ostrożności

W przypadku niewystarczającego działania terapeutycznego po kilku dniach zaleca się konsultację lekarską.

Ze względu na metodę syntezy lek Lactulose Fresenius może zawierać śladowe ilości cukrów (nie więcej niż 67 mg/ml laktozy, 100 mg/ml galaktozy, 67 mg/ml epilaktozy, 27 mg/ml tagatozy i

7 mg/ml fruktozy). Laktulozę należy stosować ostrożnie u pacjentów z nietolerancją laktozy.

Dawka stosowana zazwyczaj w przypadku zaparć nie powinna stwarzać problemu dla diabetyków. Konieczne może być jednak uwzględnienie u diabetyków wyższych dawek, które są stosowane w leczeniu encefalopatii wątrobowej. 15 ml laktulozy zawiera 42,7 KJ (10,2 kcal) = 0,21 bu (jednostek chlebowych).

Odruch wypróżniania może ulec zaburzeniu podczas stosowania laktulozy.

Pacjentom z rzadkimi problemami dziedzicznymi związanymi z nietolerancją galaktozy lub fruktozy, niedoborem laktazy lub obniżonym wchłanianiem glukozy-galaktozy nie należy podawać tego produktu leczniczego.

Pacjenci z zespołem sercowo-żołądkowym (zespół Roemhelda) mogą przyjmować laktulozę wyłącznie po konsultacji lekarskiej. Jeśli u takich pacjentów po przyjęciu laktulozy występują objawy, takie jak bębnica lub wzdęcia, należy zmniejszyć dawkę lub odstawić lek.

Długotrwałe stosowanie źle dobranych dawek i nadużywanie leku może prowadzić do biegunki i zaburzeń równowagi elektrolitowej.

W przypadku pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów w złym stanie ogólnym przyjmujących laktulozę przez ponad 6 miesięcy wskazana jest regularna kontrola stężenia elektrolitów we krwi.

Pacjenci z encefalopatią wątrobową powinni unikać jednoczesnego przyjmowania innych leków przeczyszczających, ponieważ utrudniają one indywidualne dostosowanie dawki. Ponadto u tych pacjentów należy uwzględnić możliwość wystąpienia zaburzeń równowagi elektrolitowej (głównie hipokaliemii), które mogą spowodować zaostrzenie encefalopatii.

Zaleca się, aby podczas stosowania leków przeczyszczających pić odpowiednią ilość płynów (1,5-2 l na dobę, czyli 6-8 szklanek).

Dzieci i młodzież

Stosowanie leków przeczyszczających u dzieci powinno mieć charakter wyjątkowy i przebiegać pod kontrolą lekarza.

Laktulozę należy podawać ostrożnie u niemowląt i małych dzieci z nietolerancją fruktozy dziedziczoną autosomalnie recesywnie.

Lactulose Fresenius - przedawkowanie

W przypadku zbyt dużej dawki mogą wystąpić:

Objawy: biegunka i ból brzucha

Leczenie: odstawienie leku lub zmniejszenie dawki. Nadmierna utrata płynów wskutek biegunki lub wymiotów może wymagać przywrócenia równowagi elektrolitowej.