Ibandronat Polpharma - dawkowanie
Dawkowanie
Zalecana dawka to jedna tabletka powlekana 150 mg raz na
miesiąc. Tabletka powinna być przyjmowana tego samego dnia każdego
miesiąca.
Produkt Ibandronic acid Polpharma należy przyjmować po
całonocnym okresie niejedzenia (po co najmniej 6 godzinach od
ostatniego posiłku) i na jedną godzinę przed pierwszym posiłkiem
lub napojem (innym niż woda) w danym dniu (patrz punkt 4.5) lub
jakimkolwiek innym doustnym produktem leczniczym lub preparatem
uzupełniającym (włączając preparaty wapnia).
W przypadku pominięcia dawki, pacjenci powinni być
poinstruowani, żeby przyjąć jedną tabletkę produktu Ibandronic acid
Polpharma następnego dnia rano po dniu, w którym pacjent przypomni
sobie o pominiętej dawce, jeśli do następnej zaplanowanej dawki
zgodnie ze schematem zostało więcej niż 7 dni. Następnie pacjenci
powinni wrócić do przyjmowania produktu leczniczego raz na miesiąc,
zgodnie z dotychczasowym schematem dawkowania.
Jeśli do następnej zaplanowanej dawki zostało mniej niż 7 dni,
pacjenci powinni zaczekać do tej najbliższej dawki i kontynuować
przyjmowanie jednej tabletki raz na miesiąc zgodnie z
dotychczasowym schematem.
Pacjenci nie powinni przyjmować dwóch tabletek w tym samym
tygodniu.
Pacjenci powinni otrzymywać suplementację wapnia i (lub)
witaminy D, jeśli ich zawartość w diecie jest niewystarczająca
(patrz punkt 4.4 i punkt 4.5).
Nie określono optymalnego czasu leczenia osteoporozy
bisfosfonianami. Okresowo należy dokonywać oceny potrzeby
kontynuacji leczenia na podstawie korzyści i potencjalnych zagrożeń
związanych ze stosowaniem kwasu ibandronowego indywidualnie dla
każdego pacjenta, szczególnie po 5-letnim lub dłuższym
stosowaniu.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek
U pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności
nerek nie jest konieczne dostosowywanie dawki produktu, jeśli
klirens kreatyniny jest równy lub większy niż 30 ml/min. Ze względu
na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca się stosowania
produktu Ibandronic acid Polpharma u pacjentów z klirensem
kreatyniny poniżej 30 ml/min (patrz punkt 4.4 i punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby
Dostosowywanie dawki nie jest wymagane (patrz punkt 5.2).
Pacjenci w podeszłym wieku
Dostosowywanie dawki nie jest wymagane (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież
Produkt leczniczy nie ma zastosowania u dzieci, nie badano
stosowania kwasu ibandronowego u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania Podanie doustne.
Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką zwykłej
wody (180 do 240 ml), w pozycji wyprostowanej siedzącej lub
stojącej.
Po przyjęciu produktu Ibandronic acid Polpharma nie należy
przyjmować pozycji leżącej przez 1 godzinę.
Zwykła woda jest jedynym napojem, którym należy popić produkt
Ibandronic acid Polpharma. Należy pamiętać, że niektóre wody
mineralne mogą zawierać większe stężenie wapnia i z tego względu
nie należy ich stosować. Pacjenci nie powinni żuć ani ssać
tabletek, ponieważ produkt leczniczy może powodować owrzodzenia
jamy ustnej i gardła.
Ibandronat Polpharma - środki ostrożności
Hipokalcemia
Przed rozpoczęciem leczenia kwasem ibandronowym należy
koniecznie wyrównać istniejący niedobór wapnia. Inne zaburzenia
metabolizmu kostnego i mineralnego również powinny być skutecznie
leczone. U wszystkich pacjentów ważna jest odpowiednia podaż wapnia
i witaminy D.
Zaburzenia żołądka i jelit
Doustne podawanie bisfosfonianów może powodować miejscowe
podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Z
powodu możliwości działania drażniącego i potencjalnego pogorszenia
choroby podstawowej, produkt Ibandronic acid Polpharma należy
stosować z ostrożnością u pacjentów z czynną chorobą górnego
odcinka przewodu pokarmowego (np. przełyk Barreta, dysfagia, inne
choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, dwunastnicy lub
owrzodzenie).
U pacjentów otrzymujących doustne leczenie bisfosfonianami
zgłaszano działania niepożądane, takie jak zapalenie błony śluzowej
przełyku, owrzodzenie przełyku i nadżerki przełyku, w niektórych
przypadkach ciężkie i wymagające hospitalizacji, rzadko z
krwawieniem lub z następowym zwężeniem przełyku lub perforacją.
Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących
przełyku było większe u pacjentów, którzy nie stosowali się do
zaleceń dotyczących przyjmowania produktu i (lub) którzy
kontynuowali przyjmowanie doustnych bisfosfonianów po pojawieniu
się objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Pacjenci powinni
szczególnie zwracać uwagę na zalecenia dotyczące przestrzegania
instrukcji przyjmowania produktu (patrz punkt 4.2).
Lekarze powinni być wyczuleni na wszelkie objawy podmiotowe i
przedmiotowe mogące dotyczyć przełyku i poinstruować pacjentów, by
przerwali stosowanie produktu Ibandronic acid Polpharma i zgłosili
się w celu uzyskania pomocy medycznej, jeśli wystąpią objawy
podrażnienia przełyku, takie jak dysfagia lub nasilenie jej
objawów, bolesne połykanie, ból zamostkowy lub zgaga czy też
nasilenie jej objawów.
Podczas gdy w kontrolowanych badaniach klinicznych nie
obserwowano większego ryzyka, po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano
wystąpienia owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, w niektórych
przypadkach ciężkie i z powikłaniami, po stosowaniu doustnych
bisfosfonianów.
Stosowanie zarówno niesteroidowych leków przeciwzapalnych
(NLPZ), jak i bisfosfonianów wiąże się z podrażnieniem przewodu
pokarmowego, dlatego w przypadku jednoczesnego podawania tych
produktów należy zachować ostrożność.
Martwica kości żuchwy
Donoszono o przypadkach martwicy żuchwy, na ogół związanych z
ekstrakcją zęba i (lub) z miejscowym zakażeniem (w tym z zapaleniem
kości i szpiku kostnego włącznie) u pacjentów z rakiem, poddawanych
leczeniu schematami z pierwotnym zastosowaniem podawanych dożylnie
bisfosfonianów. Wielu z tych pacjentów otrzymywało także
chemioterapię oraz kortykosteroidy. Donoszono także o przypadkach
martwicy żuchwy u pacjentów z osteoporozą, otrzymujących doustne
bisfosfoniany.
Należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego oraz
zastosowanie właściwej profilaktyki stomatologicznej przed
rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami u pacjentów, u których
występują równocześnie czynniki ryzyka (np. rak, chemioterapia,
radioterapia, kortykosteroidy, nieprawidłowa higiena jamy
ustnej).
W tej grupie pacjentów, jeśli to możliwe, należy unikać
inwazyjnych zabiegów stomatologicznych w trakcie leczenia. U
pacjentów, u których wystąpi martwica żuchwy w trakcie leczenia
bisfosfonianami, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą nasilić
to powikłanie. W przypadku pacjentów wymagających zabiegów
dentystycznych, brak jest danych sugerujących, czy zakończenie
leczenia bisfosfonianami zmniejsza ryzyko wystąpienia martwicy
żuchwy. Postępowanie z każdym pacjentem powinno być oparte na
podstawie klinicznej oceny przeprowadzonej przez lekarza
prowadzącego, w oparciu o indywidualną ocenę stosunku korzyści do
ryzyka.
Nietypowe złamania kości udowej
Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu
kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów
długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub
krótkie, skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż
całej kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem
mniejszym, aż do okolicy nadkłykciowej. Złamania te występowały po
minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwali ból
uda lub pachwiny, którym często towarzyszyły objawy złamania z
przeciążenia w badaniach obrazowych na wiele tygodni lub miesięcy
przed ujawnieniem się pełnego złamania kości udowej. Złamania
często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami
pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej,
należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również
słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny
stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się
nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie
bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny.
Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się
jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub w pachwinie,
występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent
zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem
obecności niecałkowitego złamania kości udowej.
Zaburzenie czynności nerek
Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca
się stosowania kwasu ibandronowego u chorych z klirensem kreatyniny
poniżej 30 ml/min (patrz punkt 5.2).
Nietolerancja galaktozy
Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z
nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub
zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni
przyjmować produktu leczniczego.
Ibandronat Polpharma - przedawkowanie
Nie ma dostępnych informacji na temat leczenia przedawkowania
kwasu ibandronowego. Jednak, na podstawie wiedzy o związkach z tej
grupy, możemy oczekiwać, że przedawkowanie doustnej postaci
produktu może spowodować działania niepożądane ze strony górnego
odcinka przewodu pokarmowego (takie jak niestrawność, dyspepsję,
zapalenie przełyku, zapalenie albo owrzodzenie żołądka) lub
hipokalcemię. W celu związania kwasu ibandronowego powinno się
podać mleko lub leki zobojętniające sok żołądkowy, zaś wszelkie
działania niepożądane należy leczyć objawowo. Ze względu na ryzyko
podrażnienia przełyku nie należy prowokować wymiotów, a pacjent
powinien utrzymywać całkowicie wyprostowaną pozycję ciała.
Ibandronat Polpharma - przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
- Hipokalcemia.
- Nieprawidłowości w obrębie przełyku, prowadzące do
opóźnienia jego opróżniania, takie jak zwężenie lub skurcz dolnej
części przełyku.
- Niezdolność do utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej
przez co najmniej 60 minut.
Ibandronat Polpharma - działania niepożądane
Bezpieczeństwo doustnego stosowania kwasu ibandronowego w dawce
2,5 mg raz na dobę oceniano w grupie 1251 pacjentów leczonych w
ramach czterech badań klinicznych, kontrolowanych placebo; z czego
większość pacjentów brało udział w podstawowym, trwającym 3 lata
badaniu oceniającym ryzyko złamań (MF4411). Ogólny profil
bezpieczeństwa kwasu ibandronowego w dawce 2,5 mg raz na dobę był
podobny do placebo we wszystkich powyższych badaniach.
W dwuletnim badaniu przeprowadzonym u kobiet po menopauzie z
osteoporozą (BM 16549) ogólny profil bezpieczeństwa stosowania
kwasu ibandronowego w dawce 150 mg raz na miesiąc i kwasu
ibandronowego w dawce 2,5 mg raz na dobę był podobny. Stosunek
pacjentów, którzy doświadczyli działania niepożądanego wynosił 22,7
% i 25,0 % dla kwasu ibandronowego w dawce 150 mg raz na miesiąc
odpowiednio po roku i po dwóch latach. Większość działań
niepożądanych miała nasilenie łagodne do umiarkowanego. Większość
przypadków nie prowadziła do przerwania leczenia.
Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym był ból
stawów.
Działania niepożądane uznane przez badaczy jako przyczynowo
związane z przyjmowaniem kwasu ibandronowego zostały wymienione
poniżej z zastosowaniem Klasyfikacji układów i narządów.
Częstość występowania zdarzeń niepożądanych zdefiniowano
następująco: często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1
000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000) i bardzo
rzadko (< 1/10 000).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania
objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem.
Tabela 1. Działania niepożądane występujące u kobiet po
menopauzie otrzymujących kwas ibandronowy w dawce 150 mg co miesiąc
lub kwas ibandronowy w dawce 2,5 mg na dobę w badaniach fazy III
BM16549 i MF4411 oraz po wprowadzeniu produktu leczniczego do
obrotu.
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia układu immunologicz ne-go
|
|
|
Reakcje nadwrażliwości
|
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Bóle głowy
|
Zawroty głowy
|
|
|
Zaburzenia oka
|
|
|
Zapalenie gałki ocznej*†
|
|
Zaburzenia żołądka i
jelit
*
|
Zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, choroba
refluksowa żołądkowoprzełykowa, niestrawność, biegunka, ból
brzucha, nudności
|
Zapalenie przełyku, w tym owrzodzenie lub zwężenie przełyku i
dysfagia, wymioty, wzdęcia
|
Zapalenie dwunastnicy
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Wysypka
|
|
Obrzęk naczynioruchowy
, obrzęk twarzy, pokrzywka
|
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe, tkanki łącznej i kości
|
Bóle stawów, bóle mięśni, bóle mięśniowoszkieletowe, bolesne
skurcze mięśni, sztywność mięśni i stawów
|
Bóle pleców
|
Nietypowe podkrętarzowe i trzonowe złamania kości udowej
(działanie niepożądane klasy bisfosfonianów)†
|
Martwica kości szczęki*†
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Zespół grypopodob ny*
|
Zmęczenie
|
|
|
*Więcej informacji patrz poniżej
† Zidentyfikowano po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Zdarzenia niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego
Pacjenci z chorobą żołądkowo-jelitową w wywiadzie z
uwzględnieniem pacjentów z wrzodem trawiennym, u których nie było
krwawienia lub hospitalizacji w ostatnim czasie i pacjenci z
objawami niestrawności lub refluksu, leczeni farmakologicznie byli
włączeni do badania w schemacie dawkowania raz na miesiąc. U tych
pacjentów nie zaobserwowano różnicy w częstości występowania
zdarzeń niepożądanych ze strony układu żołądkowo-jelitowego dla
schematu dawkowania 150 mg raz na miesiąc i schematu dawkowania 2,5
mg raz na dobę.
Objawy grypopodobne
Przemijające objawy grypopodobne były zgłaszane u pacjentów
stosujących produkt Bonviva 150 mg raz na miesiąc, typowo związane
z pierwszą dawką. Objawy takie przeważnie miały krótki okres
trwania i nasilenie od łagodnego do umiarkowanego i ustępowały w
czasie kontynuowania leczenia bez konieczności zastosowania
zaradczych środków medycznych. Do objawów grypopodobnych zaliczano
zdarzenia niepożądane zgłaszane jako reakcje ostrej fazy lub objawy
takie jak bóle mięśni, bóle stawów, gorączka, dreszcze, zmęczenie,
nudności, utrata apetytu, lub bóle kości.
Martwica kości żuchwy
Donoszono o przypadkach martwicy żuchwy u pacjentów leczonych
bisfosfonianami. Większość z tych doniesień dotyczy pacjentów z
rakiem, lecz o takich przypadkach donoszono także u chorych
leczonych z powodu osteoporozy. Wystąpienie martwicy żuchwy jest na
ogół związane z ekstrakcją zęba i (lub) z miejscowym zakażeniem (z
zapaleniem kości i szpiku kostnego włącznie).
Zdiagnozowany rak, stosowanie chemioterapii, radioterapii,
kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej są także
wymieniane jako czynniki ryzyka (patrz: punkt 4.4).
Zapalenie gałki ocznej
W okresie podawania kwasu ibandronowego stwierdzano przypadki
zapalenia gałki ocznej, na przykład zapalenie błony naczyniowej
oka, zapalenie nadtwardówki i zapalenie twardówki. W niektórych
przypadkach zdarzenia ustępowały dopiero po odstawieniu kwasu
ibandronowego.
Komentarze