Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Produkt leczniczy Glimepiryd SymPhar przeznaczony jest do stosowania w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy dieta, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne.
Jedna tabletka zawiera 1 mg glimepirydu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 70,81 mg laktozy jednowodnej (patrz punkt 4.4).
Jedna tabletka zawiera 2 mg glimepirydu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 141,08 mg laktozy jednowodnej, 0,11 mg żółcieni pomarańczowej FCF (E110) oraz 0,14 mg tartrazyny (E102) (patrz punkt 4.4).
Jedna tabletka zawiera 3 mg glimepirydu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 140,71 mg laktozy jednowodnej (patrz punkt 4.4).
Jedna tabletka zawiera 4 mg glimepirydu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 139,60 mg laktozy jednowodnej (patrz punkt 4.4).
Jedna tabletka zawiera 6 mg glimepirydu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 137,44 mg laktozy jednowodnej (patrz punkt 4.4). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Podstawą skutecznego leczenia cukrzycy jest właściwa dieta, regularne ćwiczenia fizyczne, jak również regularne badania krwi i moczu. Tabletki lub insulina nie są skuteczne, jeśli pacjent nie przestrzega zaleconej diety.
Dawkowanie
Dawkowanie zależy od wyników badań stężenia glukozy we krwi i w moczu.
Dawka początkowa wynosi 1 mg glimepirydu na dobę. Jeśli taka dawka zapewnia dobrą kontrolę glikemii, należy ją przyjąć jako dawkę podtrzymującą.
Dla innych schematów dawkowania dostępne są produkty o innych mocach.
W przypadku braku zadowalającej kontroli, dawkę należy stopniowo zwiększać kierując się wynikami kontroli glikemii, w odstępach 1-2 tygodniowych między kolejnymi wielkościami dawek, do osiągnięcia dawki dobowej 2, 3 lub 4 mg glimepirydu.
Tylko w wyjątkowych przypadkach dawka glimepirydu większa niż 4 mg na dobę daje lepsze wyniki terapeutyczne.
Maksymalna zalecana dawka wynosi 6 mg glimepirydu na dobę.
U pacjentów, u których po zastosowaniu maksymalnej dawki dobowej metforminy nie uzyskano zadowalającej skuteczności, można zastosować leczenie skojarzone z glimepirydem. Utrzymując dawkę metforminy, podawanie glimepirydu należy rozpocząć od małych dawek, które w zależności od pożądanej kontroli stężenia glukozy zwiększa się, aż do maksymalnej dawki dobowej. Leczenie skojarzone powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
U pacjentów, u których po zastosowaniu maksymalnej dawki dobowej produktu leczniczego Glimepiryd SymPhar nie uzyskano zadowalającej skuteczności, można w razie konieczności zastosować leczenie skojarzone z insuliną. Utrzymując dawkę glimepirydu, podawanie insuliny należy rozpocząć od małych dawek, które stopniowo zwiększa się w zależności od pożądanej kontroli metabolicznej. Leczenie skojarzone powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Zazwyczaj pojedyncza dawka dobowa glimepirydu jest wystarczająca. Zaleca się przyjmowanie leku na krótko przed obfitym śniadaniem lub w trakcie obfitego śniadania, lub - gdy pominięto śniadanie - na krótko przed pierwszym głównym posiłkiem lub w trakcie pierwszego głównego posiłku.
W przypadku pominięcia dawki, nie należy jej korygować zwiększając następną dawkę. Tabletki należy połykać w całości, popijając płynem.
Wystąpienie u pacjenta hipoglikemii po przyjęciu 1 mg produktu glimepirydu na dobę oznacza możliwość kontrolowania glikemii za pomocą samej diety.
W czasie leczenia, gdy na skutek poprawy kontroli cukrzycy wzrasta wrażliwość na insulinę, zapotrzebowanie na glimepiryd może się zmniejszyć. Z tego względu, w celu uniknięcia hipoglikemii, należy rozważyć okresowe zmniejszenie dawki lub całkowite odstawienie produktu. Zmianę dawkowania należy także rozważyć w przypadku wystąpienia zmiany masy ciała lub trybu życia pacjenta lub w razie wystąpienia innych czynników zwiększających ryzyko hipo- lub hiperglikemii.
Zastąpienie innych doustnych leków przeciwcukrzycowych produktem leczniczym Glimepiryd SymPhar Na ogół możliwe jest dokonanie zmiany sposobu leczenia zastępując inne doustne leki przeciwcukrzycowe produktem leczniczym Glimepiryd SymPhar. W razie zmiany leku na produkt leczniczy Glimepiryd SymPhar należy wziąć pod uwagę dawkę oraz okres półtrwania poprzednio stosowanego produktu leczniczego. W przypadku niektórych leków, szczególnie leków przeciwcukrzycowych o długim okresie półtrwania (np. chlorpropamid), zaleca się zachowanie kilkudniowego okresu na wydalenie produktu, w celu zminimalizowania ryzyka hipoglikemii spowodowanego łącznym działaniem.
Zalecana dawka początkowa glimepirydu wynosi 1 mg na dobę. W zależności od reakcji na leczenie, zgodnie z powyższymi zaleceniami, dawka glimepirydu może być stopniowo zwiększana.
Zastąpienie insuliny produktem leczniczym Glimepiryd SymPhar
W wyjątkowych przypadkach, u pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną, wskazana może być zmiana leczenia na produkt leczniczy Glimepiryd SymPhar. Zmiana sposobu leczenia powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Specjalne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby Patrz punkt 4.3.
Dzieci i młodzież
Brak danych dotyczących stosowania glimepirydu u pacjentów w wieku poniżej 8 lat. Dane dotyczące stosowania glimepirydu w monoterapii u dzieci i młodzieży w wieku od 8 do 17 lat są ograniczone (patrz punkty 5.1 i 5.2).
Ponieważ dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży są niewystarczające, nie zaleca się stosowania.
Sposób podawania
Do stosowania doustnego.
Produkt leczniczy Glimepiryd SymPhar należy przyjmować na krótko przed posiłkiem lub w trakcie posiłku.
Gdy posiłki są przyjmowane o nieregularnych porach lub w ogóle pomijane, leczenie produktem leczniczym Glimepiryd SymPhar może prowadzić do hipoglikemii. Objawami hipoglikemii mogą być: bóle głowy, napady głodu, nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokój ruchowy, agresywność, osłabienie koncentracji, czujności i czasu reakcji, depresja, splątanie, zaburzenia mowy i widzenia, afazja, drżenia mięśni, niedowład, zaburzenia czucia, zawroty głowy, uczucie bezradności, utrata samokontroli, delirium, drgawki pochodzenia mózgowego, senność i utrata przytomności aż do stanu śpiączki włącznie, płytki oddech oraz bradykardia. Ponadto, mogą wystąpić objawy zaburzenia regulacji układu adrenergicznego, takie jak: pocenie się, wilgotna skóra, niepokój, tachykardia, nadciśnienie tętnicze, palpitacje, dławica piersiowa oraz zaburzenia rytmu serca.
Obraz kliniczny w ataku ciężkiej hipoglikemii może przypominać udar.
Objawy można zazwyczaj szybko zmniejszyć poprzez natychmiastowe podanie węglowodanów (cukru). Sztuczne środki słodzące są nieskuteczne.
Na przykładzie innych pochodnych sulfonylomocznika wiadomo, że pomimo początkowego osiągnięcia zamierzonej skuteczności środków zaradczych, może wystąpić nawrót hipoglikemii.
Ciężka lub długotrwała hipoglikemia, wyrównywana jedynie doraźnie przez przyjęcie zwykle stosowanych ilości cukru, wymaga natychmiastowego leczenia farmakologicznego, a czasami hospitalizacji.
Do czynników mogących wpłynąć na rozwój hipoglikemii należą:
- niechęć lub (częściej u pacjentów w podeszłym wieku) niezdolność pacjenta do współpracy z lekarzem,
- niedożywienie, nieregularne przyjmowanie posiłków lub pomijanie posiłków, poszczenie,
- zmiany diety,
- brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym a ilością spożywanych węglowodanów,
- spożywanie alkoholu, szczególnie z jednoczesnym pomijaniem posiłków,
- zaburzenia czynności nerek,
- ciężkie zaburzenia czynności wątroby,
- przedawkowanie produktu leczniczego Glimepiryd SymPhar,
- niektóre niewyrównane zaburzenia endokrynologiczne, prowadzące do zaburzeń przemiany węglowodanów lub rozregulowania cukrzycy (jak np. niektóre zaburzenia czynności tarczycy oraz przedniego płata przysadki lub niewydolność kory nadnerczy),
- jednoczesne przyjmowanie niektórych produktów leczniczych (patrz punkt 4.5).
Leczenie produktem leczniczym Glimepiryd SymPhar wymaga regularnego kontrolowania stężenia glukozy we krwi i w moczu. Ponadto zaleca się oznaczanie stężenia hemoglobiny glikozylowanej.
W trakcie leczenia produktem leczniczym Glimepiryd SymPhar wymagane jest regularne kontrolowanie czynności wątroby oraz obrazu krwi (szczególnie oznaczanie liczby leukocytów i trombocytów).
W sytuacjach stresowych (np. wypadki, operacje z nagłych wskazań, zakażenia ze stanem gorączkowym itp.) może być wskazana czasowa zmiana leku na insulinę.
Brak doświadczeń dotyczących stosowania produktu leczniczego Glimepiryd SymPhar u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów dializowanych. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby wskazana jest zmiana leku na insulinę.
Leczenie pochodnymi sulfonylomocznika pacjentów z niedoborem G6PD może prowadzić do niedokrwistości hemolitycznej. Ponieważ glimepiryd należy do grupy pochodnych sulfonylomocznika, należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z niedoborem G6PD lub rozważyć zastosowanie alternatywnego produktu, który nie należy do tej grupy.
Preparat zawiera laktozę jednowodną. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Dzieci i młodzież
Dostępne dane na temat bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży są niewystarczające, dlatego też nie zaleca się stosowania produktu leczniczego w tej grupie pacjentów.
[Glimepiryd SymPhar 2 mg, tabletki]
Produkt leczniczy Glimepiryd SymPhar zawiera barwniki: żółcień pomarańczową FCF (E110) i tartrazynę (E102), które mogą wywoływać reakcje alergiczne.
Po przedawkowaniu może wystąpić trwająca od 12 do 72 godzin hipoglikemia, która może nawrócić po początkowej poprawie. Objawy mogą wystąpić dopiero po 24 godzinach od przedawkowania. Na ogół zalecana jest obserwacja szpitalna. Mogą wystąpić nudności, wymioty oraz ból nadbrzusza. Hipoglikemii zazwyczaj towarzyszą objawy neurologiczne, takie jak niepokój ruchowy, drżenia mięśni, zaburzenia widzenia, problemy z koordynacją, senność, śpiączka oraz drgawki.
Leczenie zasadniczo polega na ograniczeniu wchłaniania leku przez wywoływanie wymiotów, a następnie przez podanie do picia wody lub lemoniady z aktywowanym węglem (adsorbent) oraz siarczanem sodu (środek przeczyszczający). W przypadku przyjęcia dużej ilości leku, wskazane jest płukanie żołądka, a następnie podanie aktywowanego węgla i siarczanu sodu. W przypadku przedawkowania (o szczególnie ciężkim przebiegu) wskazana jest hospitalizacja na oddziale intensywnej opieki medycznej. Należy możliwie jak najszybciej rozpocząć podawanie glukozy, w razie konieczności w postaci szybkiego wstrzyknięcia dożylnego (bolus) podaje się 50 ml 50% roztworu, a następnie 10% roztwór w postaci wlewu dożylnego, uważnie monitorując stężenie glukozy we krwi. Dalsze leczenie powinno być objawowe.
Dzieci i młodzież
Lecząc hipoglikemię spowodowaną w szczególności przypadkowym przyjęciem produktu leczniczego Glimepiryd SymPhar przez niemowlęta i małe dzieci, dawka podawanej glukozy musi być starannie kontrolowana, aby uniknąć wystąpienia niebezpieczeństwa hiperglikemii. Należy uważnie monitorować stężenie glukozy we krwi.
Nadwrażliwość na substancję czynną, inne pochodne sulfonylomocznika lub sulfonamidy, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Glimepiryd jest przeciwwskazany u pacjentów z następującymi schorzeniami:
- cukrzyca insulinozależna,
- śpiączka cukrzycowa,
- kwasica ketonowa,
- ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby.
W przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek lub wątroby, wymagana jest zamiana leczenia na insulinę.
Poniższe działania niepożądane pochodzące z badań klinicznych opisano na podstawie doświadczenia ze stosowaniem glimepirydu i innych pochodnych sulfonylomocznika.
Działania niepożądane przedstawiono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem (bardzo często: > =1/10; często: > =1/100 do < 1/10; niezbyt często: > =1/1000 do < 1/100; rzadko: > =1/10 000 do < 1/1000; bardzo rzadko: < 1/10 000; nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)).
|
Klasyfikacja układów i narządów |
Częstość występowania |
Działanie niepożądane |
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
Rzadko |
Trombocytopenia, leukopenia, granulocytopenia, agranulocytoza, erytropenia, anemia hemolityczna i pancytopenia 1) |
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
Bardzo rzadko |
Leukocytoklastyczne zapalenie naczyń, łagodne reakcje nadwrażliwości, które mogą przybrać ciężką postać z dusznością, obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi i czasem wstrząsem |
|
Nieznana |
Możliwe jest wystąpienie nadwrażliwości krzyżowej na pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy lub substancje pokrewne |
|
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
Rzadko |
Hipoglikemia 2) |
|
Zaburzenia oka |
Nieznana |
Zaburzenia widzenia 3) |
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
Bardzo rzadko |
Nudności, wymioty, biegunka, ucisk lub uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, ból brzucha 4) |
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
Bardzo rzadko |
Zaburzenia czynności wątroby (np. łącznie z cholestazą i żółtaczką), zapalenie wątroby i niewydolność wątroby |
|
Nieznana |
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych |
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
Nieznana |
Alergiczne reakcje skórne mogą objawiać się świądem, wysypką, pokrzywką i nadwrażliwością na światło |
|
Badania diagnostyczne |
Bardzo rzadko |
Zmniejszenie stężenia sodu we krwi |
1)1 Zmiany na ogół ustępują po odstawieniu leczenia.
2) Reakcje hipoglikemiczne występują zazwyczaj nagle, mogą mieć ciężki przebieg i nie zawsze łatwo je wyleczyć. Podobnie jak w przypadku innych leków hipoglikemizujących, występowanie tego typu reakcji zależy od czynników indywidualnych, takich jak nawyki żywieniowe oraz dawkowanie (patrz dalej w punkcie 4.4).
3) Zaburzenia te są przemijające, występują w szczególności po rozpoczęciu leczenia i są spowodowane zmianami stężenia cukru we krwi.
4) Reakcje te rzadko prowadzą do odstawienia leczenia.
Dzieci i młodzież Brak dostępnych danych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie
podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V*.
Ciąża
Ryzyko związane z cukrzycą
Nieprawidłowe stężenia glukozy we krwi w czasie ciąży wiążą się ze zwiększeniem częstości występowania wad wrodzonych i umieralności okołoporodowej. Dlatego też, w celu uniknięcia ryzyka teratogenności, w okresie ciąży należy starannie monitorować stężenie glukozy we krwi. W takich przypadkach zaleca się stosowanie insuliny. Pacjentki planujące ciążę powinny poinformować o tym lekarza.
Ryzyko związane ze stosowaniem glimepirydu
Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania glimepirydu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, związany prawdopodobnie z działaniem farmakologicznym (hipoglikemia) glimepirydu (patrz punkt 5.3).
Stosowanie glimepirydu jest przeciwwskazane w całym okresie ciąży. Jeżeli pacjentka leczona glimepirydem planuje ciążę lub zajdzie w ciążę, leczenie należy jak najszybciej zmienić na terapię insulinową.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy glimepiryd jest wydzielany do mleka matki. Glimepiryd przenika do mleka szczurów. Ponieważ inne pochodne sulfonylomocznika przenikają do mleka matek karmiących, istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii u karmionych piersią noworodków. Produktu leczniczego Glimepiryd SymPhar nie należy stosować w okresie karmienia piersią.
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
Zdolność pacjenta do koncentracji i reagowania może być ograniczona w wyniku hipoglikemii lub hiperglikemii lub na przykład na skutek zaburzeń widzenia. Może to stwarzać ryzyko w sytuacjach, w których zdolność ta ma szczególne znaczenie (np. podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu).
Pacjentom należy zalecić zachowanie środków ostrożności, aby nie dopuścić do hipoglikemii w trakcie prowadzenia pojazdów mechanicznych. Jest to szczególnie ważne u pacjentów z obniżonym poziomem lub brakiem świadomości sygnałów ostrzegawczych hipoglikemii lub z częstymi epizodami hipoglikemii. Należy rozważyć, czy w tych okolicznościach zalecane jest prowadzenie pojazdów mechanicznych i obsługa urządzeń w ruchu.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
fix - 20 toreb. - 2 g
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja o działaniu przeciwcukrzycowym do stosowania doustnego. Powoduje zwiększenie uwalniania insuliny przez komórki trzustki oraz zmniejszenie zlepiania się płytek krwi, przez co hamuje tworzenie blaszek miażdżycowych. Stosuje się ją w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy terapia niefarmakologiczna okazała się nieskuteczna.
Komentarze