Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Mimo dużej zawartości cennej witaminy C, cytrusy nie powinny być spożywane jednocześnie z przyjmowaniem leków, zawierają bowiem furanokumaryny. Szczególnie bogaty w nie jest grejpfrut oraz czerwone gorzkie pomarańcze, z których przygotowuje się dżemy. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z cytrusami.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Produkt leczniczy Etoposid Actavis jest wskazany w leczeniu guzów złośliwych jądra oraz drobnokomórkowego raka płuc, w skojarzeniu z innymi cytostatykami.
1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 20 mg etopozydu (Etoposidum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: etanol, bezwodny
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Etopozyd może być stosowany wyłącznie przez lub pod bezpośrednim nadzorem wykwalifikowanego lekarza, posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii.
Kobiety w ciąży nie powinny mieć kontaktu z produktami cytotoksycznymi.
Pacjenci dorośli i pacjenci w podeszłym wieku
Zazwyczaj stosowana dawka etopozydu to 60-100 mg/m2 pc., podawane w powolnym wlewie dożylnym (przez 30 do 60 minut) przez kolejnych 5 dni. Całkowita dawka nie może przekroczyć 400 mg/m2 pc. przez cały cykl leczenia.
Dawka powinna być dostosowana do odpowiedzi klinicznej i hematologicznej oraz tolerancji produktu leczniczego przez pacjenta.
Etopozyd hamuje czynność szpiku kostnego, z tego względu cykl leczenia nie powinien być powtarzany częściej niż w odstępach 21-dniowych. Nowy cykl leczenia nie powinien być rozpoczynany do czasu odzyskania prawidłowej czynności układu krwiotwórczego (patrz punkt 4.4). Aby uniknąć wytrącania się osadu, stężenie etopozydu w roztworze do infuzji nie powinno być większe niż 0,25 mg/ml.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Etopozyd jest wydalany głównie przez nerki, z tego względu pacjenci z zaburzeniami czynności nerek mogą wymagać zmniejszenia dawki.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, początkowa dawka powinna być dostosowana do wartości klirensu kreatyniny, w następujący sposób:
Wartości klirensu kreatyniny Dawka etopozydu
> 50 ml/min 100% dawki
15-50 ml/min 75% dawki
Szczegółowe dane dotyczące pacjentów z klirensem kreatyniny < 15 ml/min nie są dostępne. W takich przypadkach zaleca się dodatkowe zmniejszenie dawki.
Dzieci i młodzież
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania produktu leczniczego u dzieci nie została ustalona, z tego względu nie należy podawać etopozydu dzieciom poniżej 12. roku życia.
Etopozyd powinien być podawany wyłącznie pod ścisłym nadzorem wykwalifikowanego lekarza onkologa, doświadczonego w stosowaniu cytostatyków.
W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej typu anafilaktoidalnego, wlew należy przerwać i niezwłocznie podjąć odpowiednie leczenie. W przypadku wystąpienia wstrząsu, należy wdrożyć standardowe procedury lecznicze.
Zahamowanie czynności szpiku kostnego
Podczas leczenia etopozydem i po jego zakończeniu, konieczne jest częste monitorowanie czynności układu krwiotwórczego poprzez badanie krwi. Morfologię krwi należy wykonywać przed leczeniem, w odpowiednich odstępach czasu (np. dwa razy na tydzień) w trakcie leczenia oraz przed rozpoczęciem nowego cyklu leczenia.
Zmniejszona liczba białych krwinek poniżej wartości 3 000/mm3 lub zmniejszona liczba neutrofili poniżej wartości 500/mm3 może zwiększyć ryzyko zakażeń. Zmniejszona liczba płytek krwi poniżej wartości 50 000/mm3 wskazuje na zwiększone ryzyko krwawienia.
Jeżeli liczba leucytów spadnie poniżej wartości 3 000/mm3 i płytek krwi poniżej wartości 100 000/mm3 należy rozważyć ryzyko mielosupresji spowodowanej stosowaniem etopozydu. Nowy cykl leczenia nie może zostać rozpoczęty do czasu odzyskania prawidłowej czynności układu krwiotwórczego.
Jednoczesne stosowanie innych chemioterapeutyków może nasilić mielosupresję, dlatego należy zachować ostrożność w tej kwestii. Jeżeli przed rozpoczęciem leczenia etopozydem stosowana jest radioterapia lub chemioterapia, należy zachować odpowiednią przerwę pomiędzy terapiami, aby umożliwić powrót prawidłowej czynności układu krwiotwórczego.
Przed rozpoczęciem leczenia etopozydem należy wyleczyć wszystkie możliwe zakażenia.
Zahamowanie czynności szpiku związane jest ze zwiększonym ryzykiem posocznicy.
U pacjentów leczonych etopozydem bardzo rzadko donoszono o występowaniu ostrej białaczki.
Wynaczynienie
Produkt jest przeznaczony wyłącznie do podania dożylnego. Należy unikać możliwego wynaczynienia, ponieważ produkt ma silne działanie drażniące na tkanki. W przypadku wynaczynienia, należy niezwłocznie zaprzestać wlewu i pozostałą dawkę podać do innej żyły.
Jeżeli produkt pojawi się poza żyłą, należy zastosować okłady na powierzchnię, gdzie nastąpiło wynaczynienie, wstrzyknąć kortykosteroidy i nanieść na powierzchnię objętą rumieniem produkt leczniczy do stosowania miejscowego zawierający kortykosteroid.
Niewydolność wątroby
Stwierdzono, że niewydolność wątroby zwiększa ryzyko działania mielotoksycznego etopozydu. Ciężka niewydolność wątroby jest przeciwwskazaniem do leczenia etopozydem (patrz punkt 4.3) podczas, gdy łagodny do umiarkowanego stopień niewydolności wątroby wymaga uważnej i dokładnej obserwacji oraz właściwego dostosowania dawki.
Niewydolność nerek
Niewydolność nerek wymaga zmniejszenia dawki podawanego etopozydu (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania produktu leczniczego u dzieci nie zostały ustalone. Dostępne są dane dotyczące zawartej w produkcie substancji pomocniczej, polisorbatu 80, która może powodować zagrażający życiu zespół z zaburzeniami czynności wątroby i nerek, niewydolnością oddechową, trombocytopenią i wodobrzuszem u wcześniaków. Produktu leczniczego nie wolno stosować u dzieci poniżej 12. roku życia.
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie jest konieczne dostosowanie dawki. Wymagane są te same środki ostrożności jak w przypadku pacjentów dorosłych leczonych etopozydem lub innymi chemioterapeutykami. Zalecana jest ścisła obserwacja pacjentów, zwłaszcza tych z zaburzeniami czynności nerek i pacjentów z grupy wysokiego ryzyka, tak jak pacjenci z dużymi guzami.
Zapobiegawcze środki lecznicze zalecane są u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka, u których mogą rozwinąć się tego typu powikłania po zakończeniu leczenia.
Sposób podawania
Pierwsza infuzja dożylna może prowadzić do gwałtownego spadku ciśnienia tętniczego krwi, z tego względu wlew powinien trwać 30 do 60 minut.
Każda dawka zawiera 790 mg bezwodnego etanolu. Taka ilość może być niebezpieczna dla pacjentów z chorobą alkoholową. Należy wziąć to pod uwagę również u pacjentów z chorobą wątroby lub padaczką.
Brak danych dotyczących przedawkowania etopozydu. Przedawkowanie może powodować głównie toksyczne działanie na układ krwiotwórczy i przewód pokarmowy. Leczenie powinno być objawowe i podtrzymujące. Nie ma skutecznego antidotum.
Nadwrażliwość na etopozyd lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Ciężkie zaburzenia czynności wątroby.
Ciężka mielosupresja szpiku kostnego (liczba leukocytów < 2 000/mm3 lub liczba płytek krwi < 75 000/mm3. Ciąża i karmienie piersią.
Obserwowano następujące działania niepożądane:
Zahamowanie czynności szpiku kostnego
W leczeniu etopozydem zahamowanie czynności szpiku kostnego jest głównym działaniem niepożądanym ograniczającym dawkę i objawia się leukopenią, trombocytopenią i rzadziej niedokrwistością. Maksymalne zmniejszenie liczby białych krwinek obserwuje się pomiędzy 7 a 14 dniem od rozpoczęcia leczenia, a całkowita normalizacja czynności szpiku kostnego powraca około 20-22 dnia.
Leukopenia i ciężka leukopenia obserwowane są odpowiednio u 60% do 91% i 7% do 17% pacjentów leczonych tym produktem leczniczym w monoterapii. Trombocytopenia i ciężka trombocytopenia (poniżej 50 000/mm3) obserwowana jest odpowiednio u 28% do 41% i 4% do 20% pacjentów. Rzadziej obserwuje
się niedokrwistość. Zahamowanie czynności szpiku kostnego może być cięższe u pacjentów leczonych uprzednio innymi produktami przeciwnowotworowymi i (lub) radioterapią. Istnieją doniesienia o przypadkach ostrej białaczki, która może występować z fazą przedbiałaczkową lub bez niej, u pacjentów jednocześnie leczonych produktami leczniczymi zawierającymi etopozyd i innymi produktami przeciwnowotworowymi.
Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności i wymioty, które zwykle ustępują po lekach przeciwwymiotnych, były najczęściej obserwowanymi objawami u 32% do 43% pacjentów. Jadłowstręt obserwowano u 10% do 13% pacjentów, a zapalenie błony śluzowej jamy ustnej u 1% do 6% pacjentów. Biegunkę obserwowano u 1% do 3% pacjentów. Możliwe jest występowanie zapalenia przełyku.
Łysienie Łysienie, zwykle odwracalne, obserwowano u 8%-66% pacjentów, a jego stopień i intensywność są zależne od dawki.
Niedociśnienie tętnicze krwi
Obniżenie ciśnienia tętniczego krwi obserwowano u 1%-2% pacjentów, kiedy etopozyd był zbyt szybko podawany dożylnie (krócej niż 30 minut).
Inne rzadziej występujące działania niepożądane
Reakcje anafilaktyczne (ważne jest niezwłoczne podanie leków podnoszących ciśnienie krwi, glikokortykosteroidów, leków przeciwhistaminowych, koloidalnych roztworów zastępujących osocze), skurcz oskrzeli i bezdech (donoszono o przypadkach zgonów). Częstość występowania pomiędzy 0,7% a 2% pacjentów.
Zapalenie nerwu (0,7% pacjentów).
Bardzo rzadko: senność, zmęczenie, wysypka skórna, świąd, pigmentacja skóry, zaburzenia połykania, przemijająca ślepota korowa.
Etopozyd osiąga duże stężenia w wątrobie i nerkach, co może prowadzić do kumulacji leku w przypadku zaburzeń czynności wątroby i niewydolności nerek.
Jako miejscowe działanie niepożądane obserwowano występowanie zapalenia żył w żyłach, które były wykorzystywane do wlewu (szczególnie przy wyższych stężeniach podawanego roztworu), w wyniku podrażnienia związanego z wynaczynieniem.
Podobnie jak w przypadku innych cytostatyków, stosowanie etopozydu w leczeniu nowotworów jest przeciwwskazane podczas ciąży i karmienia piersią. W badaniach etopozydu na zwierzętach wykazano działanie embriotoksyczne i teratogenne. Nie ustalono wpływu na rozmnażanie u ludzi.
Podczas ciąży zazwyczaj nie stosuje się etopozydu. Produkt leczniczy jest wskazany dla pacjentek w wieku rozrodczym, gdy potencjalne korzyści z leczenia przewyższają ryzyko a pacjentki stosują skuteczną antykoncepcję podczas leczenia tym produktem leczniczym.
Jeżeli pacjentka zajdzie w ciążę podczas leczenia, powinna zostać poinformowana o potencjalnym ryzyku dla płodu (zaleca się kontrolę genetyczną).
Nie wiadomo, czy etopozyd przenika do mleka kobiecego. Karmienie piersią podczas leczenia etopozydem jest przeciwwskazane.
Zazwyczaj etopozyd nie wpływa na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwanie maszyn. Niemniej jednak należy rozważyć ryzyko związane ze stanem klinicznym pacjenta i możliwością wystąpienia działań niepożądanych. Ten produkt leczniczy zawiera alkohol.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
proszek do sporządzenia koncentratu roztworu do infuzji - 1 fiol.a 1mg - 1 mg/ml
proszek do sporządzenia koncentratu roztworu do infuzji - 1 fiol.a 1mg - 1 mg
tabletki powlekane - 60 tabl. - 0,1 g
roztwór do wstrzykiwań - 1 amp. - 0,02 g
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Półsyntetyczna pochodna alkaloidu podofilotoksyny, która jest lekiem cytostatycznym. Hamuje podziały komórkowe, działając głównie w późnej fazie S i fazie G2 cyklu komórkowego, w dużych stężeniach rozpuszcza elementy komórek wchodzących w mitozę. Stosuje się w leczeniu I rzutu raka drobnokomórkowego płuca, nowotworów złośliwych jądra, chłoniakach złośliwych i chłoniaku Hodgkina.
Chłoniak jest chorobą nowotworową, atakującą komórki układu chłonnego. Podstawowy podział obejmuje dwa rodzaje chłoniaków: Hodgkina i nie-Hodgkina. Chłoniak daje niespecyficzne objawy, które często w początkowej fazie są ignorowane. Na co zwrócić...
**Zachorowalność na chłoniaki ciągle rośnie, a zagrożone są nim osoby w każdym wieku. Większość nowotworów układu chłonnego diagnozuje się w zaawansowanym stadium, ponieważ ich objawy łatwo jest pomylić z grypą. Wiele takich sytuacji można by uniknąć...
Mężczyzna pracujący jako kierowca ciężarówki przez osiem miesięcy borykał się z niepokojącymi dolegliwościami. Lekarz, z którym się skonsultował, odesłał go do domu z lekami stosowanymi w refluksie. W trakcie drugiej wizyty zasugerował, że młody mężczyzna...
Chłoniak B, zarówno chłoniak rozlany z dużych komórek B, jak i chłoniak z małych limfocytów B, to nowotwór układu chłonnego komórek B. W przypadku obydwóch jednostek chorobowych pierwszym niepokojącym objawem jest bezbolesny obrzęk szyi, pod pachami oraz...
Węzły chłonne są jednym z najważniejszych elementów układu odpornościowego. Warto regularnie sprawdzać, czy wszystko z nimi w porządku. Badajmy je przynajmniej raz w miesiącu podczas kontrolnego samobadania piersi. Zobacz, dlaczego. Węzły chłonne...
20-miesięczny Kubuś z dnia na dzień zaczął być smutny, markotny. Jakby wolniej zaczął stawiać kroczki, częściej chciał na ręce do rodziców. Kolejnego dnia to samo. Przy ubieraniu ciężko było zapiąć spodnie, jakby brzuszek się powiększył. 5 lipca 2014...
Biopsja węzłów chłonnych polega na pobraniu niewielkiego ich wycinka w celu przeprowadzenia na nim badania pod mikroskopem. Węzły chłonne są niewielkimi gruczołami produkującymi białe krwinki (limfocyty). W przypadku raka może dojść do jego przerzutów...
Zdjęcie ziarnicy złośliwej Ziarnica złośliwa, nazywana też chłoniakiem Hodgkina, zajmuje węzły chłonne i pozostałą tkankę limfatyczną. Na zdjęciu widoczny preparat histologiczny węzła zaatakowanego przez ziarnicę.
Chłoniak jest jednym z najczęstszych rodzajów raka krwi. W jego skutecznym leczeniu znacząco pomaga wczesne wykrycie. Ważne, by szybko zareagować na nietypowe objawy. Chłoniak - jedna z najgroźniejszych chorób nowotworowych Chłoniak jest bardzo podstępnym...
Chłonka, inaczej limfa, to płyn tkankowy krążący w układzie limfatycznym. Jej głównym zadaniem jest transport białek oraz limfocytów z tkanek do układu krążenia. Chłonka jest transportowana z tkanek do węzłów chłonnych, a stamtąd do układu krwionośnego....
Komentarze