Erasilton - dawkowanie
Do stosowania doustnego.
Stosowanie u pacjentów dorosłych
Zalecana dawka to 50 mg syldenafilu. Należy ją przyjąć w
zależności od potrzeb na około 1 godzinę przed planowaną
aktywnością seksualną. W zależności od skuteczności i tolerancji
produktu, dawka może być zwiększona do 100 mg lub zmniejszona do 25
mg. Maksymalna zalecana dawka wynosi
100 mg. Nie zaleca się stosowania syldenafilu częściej niż raz
na dobę. Jeżeli produkt leczniczy Erasilton jest zażywany podczas
posiłku, początek działania może być opóźniony w porównaniu do
przyjęcia na czczo (patrz punkt 5.2).
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja
dawki.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
Zalecenia dotyczące dawkowania opisane w punkcie „Stosowanie u
dorosłych” odnoszą się do pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych
zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30 – 80
ml/min).
Ponieważ klirens syldenafilu jest zmniejszony u pacjentów z
ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30
ml/min), należy rozważyć zastosowanie dawki 25 mg. W zależności od
skuteczności i tolerancji produktu, dawka może być zwiększona do 50
mg lub 100 mg.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności
wątroby
Ponieważ klirens syldenafilu jest zmniejszony u pacjentów z
zaburzeniami czynności wątroby
(np. marskość wątroby), należy rozważyć zastosowanie dawki 25
mg. W zależności od skuteczności i tolerancji produktu, dawka może
być zwiększona do 50 mg lub 100 mg.
Stosowanie u dzieci i młodzieży
Produkt leczniczy Erasilton nie jest wskazany do stosowania u
osób w wieku poniżej 18 lat.
Stosowanie u pacjentów przyjmujących inne produkty
lecznicze
U pacjentów stosujących jednocześnie inhibitory CYP3A4 (patrz
punkt 4.5), należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej 25 mg.
Wyjątkiem jest rytonawir, którego nie należy stosować jednocześnie
z syldenafilem (patrz punkt 4.4).
W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niedociśnienia
ortostatycznego, stan pacjenta przyjmującego leki α-adrenolityczne
powinien być stabilny przed rozpoczęciem leczenia syldenafilem.
Ponadto, należy rozważyć rozpoczęcie leczenia syldenafilem od dawki
25 mg (patrz punkty 4.4 oraz 4.5).
Erasilton - środki ostrożności
Przed rozpoczęciem leczenia farmakologicznego należy
przeprowadzić badanie podmiotowe i przedmiotowe, w celu
zdiagnozowania zaburzeń erekcji i określenia potencjalnych przyczyn
choroby. Ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się pewne ryzyko
wystąpienia zaburzeń czynności układu krążenia, przed rozpoczęciem
jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji lekarz powinien ocenić
stan układu sercowo-naczyniowego pacjenta. Syldenafil rozszerza
naczynia krwionośne, co powoduje łagodne i przejściowe zmniejszenie
ciśnienia tętniczego krwi (patrz punkt 5.1). Przed zaleceniem
syldenafilu lekarz powinien starannie ocenić, czy dany pacjent, w
danych warunkach, może być podatny na działanie niepożądane
polegające na rozszerzeniu naczyń, zwłaszcza podczas aktywności
seksualnej. Pacjenci ze zwiększoną wrażliwością na preparaty
rozszerzające naczynia krwionośne to pacjenci ze zwężeniem odpływu
z lewej komory serca (np. ze zwężeniem zastawki aorty,
kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu) lub pacjenci
z rzadkim zespołem atrofii wielonarządowej, charakteryzującym się
znacznym zaburzeniem kontroli ciśnienia krwi przez autonomiczny
układ nerwowy.
Syldenafil nasila działanie hipotensyjne azotanów (patrz punkt
4.3).
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano u pacjentów ciężkie
zdarzenia sercowo–naczyniowe, takie jak: zawał serca, niestabilna
dławica piersiowa, nagły zgon sercowy, komorowe zaburzenia rytmu,
krwotok mózgowo-naczyniowy, przemijający napad niedokrwienny,
nadciśnienie i niedociśnienie, powiązane czasowo ze stosowaniem
syldenafilu.
Większość z pacjentów, u których wystąpiły powyższe zaburzenia,
miała czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych.Wiele
wymienionych działań niepożądanych wystąpiło w czasie stosunku
seksualnego lub wkrótce po jego zakończeniu. W pojedynczych
przypadkach powyższe zaburzenia wystąpiły u pacjentów wkrótce po
zastosowaniu syldenafilu, zanim doszło do aktywności seksualnej.
Jednoznaczne określenie zależności pomiędzy tymi zdarzeniami a
czynnikami, które je mogły wywołać nie jest możliwe.
Produkty stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji, w tym
syldenafil, należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi
deformacjami prącia (takimi jak zagięcie, zwłóknienie ciał
jamistych lub choroba Peyroniego) lub u pacjentów ze schorzeniami
predysponującymi do wystąpienia priapizmu
(jak niedokrwistość sierpowata, szpiczak mnogi lub
białaczka).
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności syldenafilu z innymi
sposobami leczenia zaburzeń erekcji. Nie zaleca się stosowania
takich połączeń.
W związku z przyjmowaniem syldenafilu i innych inhibitorów PDE5
zgłaszano przypadki zaburzeń widzenia i nietętniczej przedniej
niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego.
Należy poinformować pacjentów, aby w przypadku nagłych zaburzeń
widzenia przerwali stosowanie produktu leczniczego Erasilton i
natychmiast zgłosili się na konsultację do lekarza (patrz punkt
4.3). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania syldenafilu i
rytonawiru (patrz punkt 4.5).
Zaleca się ostrożność podczas podawania syldenafilu pacjentom
stosującym alfa-blokery, ponieważ u niewielkiej liczby pacjentów
wrażliwych jednoczesne ich podawanie może powodować objawowe
niedociśnienie tętnicze (patrz punkt 4.5). Najczęściej ma to
miejsce w czasie czterech godzin od przyjęcia syldenafilu. W celu
zmniejszenia potencjalnego ryzyka wystąpienia hipotonii
ortostatycznej, pacjenci powinni być stabilni hemodynamicznie
podczas leczenia alfa- blokerami, przed rozpoczęciem leczenia
syldenafilem. Należy rozważyć rozpoczynanie leczenia syldenafilem w
dawce 25 mg (patrz punkt 4.2). Dodatkowo, lekarz powinien
poinformować pacjenta, jak należy postępować w przypadku
wystąpienia objawów hipotonii ortostatycznej.
Badania in vitro przeprowadzone na ludzkich krwinkach
płytkowych wykazały, że syldenafil nasila przeciwagregacyjne
działanie sodu nitroprusydku. Brak informacji dotyczących
bezpieczeństwa stosowania syldenafilu u pacjentów z zaburzeniami
krzepnięcia krwi lub czynną chorobą wrzodową. W związku z tym, u
tych pacjentów syldenafil należy podawać tylko po dokładnym
rozważeniu możliwych korzyści oraz ryzyka.
Produkt leczniczy Erasilton zawieraj laktozę jednowodną. Produkt
leczniczy Erasilton nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko
występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy
typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt leczniczy Erasilton nie jest przeznaczony do stosowania
u kobiet.
Erasilton - przedawkowanie
W badaniach przeprowadzonych u zdrowych ochotników po podaniu
jednorazowych dawek do 800 mg, działania niepożądane były podobne
do działań obserwowanych po podaniu mniejszych dawek, lecz
występowały z większą częstością i większym nasileniem. Dawki 200
mg nie powodowały większej skuteczności, natomiast częstość
występowania działań niepożądanych (ból głowy, uderzenia gorąca,
zawroty głowy, dyspepsja, uczucie zatkanego nosa, zmiany widzenia)
była zwiększona.
W przypadku przedawkowania w zależności od objawów należy
zastosować standardowe leczenie podtrzymujące. Syldenafil jest
silnie wiązany z białkami osocza i nie jest wydalany z moczem,
dlatego nie należy spodziewać się, aby zastosowanie dializy
przyspieszyło klirens syldenafilu.
Erasilton - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
Ze względu na wpływ syldenafilu na przemiany metaboliczne tlenku
azotu i cyklicznego monofosofranu guanozyny (cGMP) (patrz punkt
5.1), nasila on hipotensyjne działanie azotanów. Dlatego,
jednoczesne podawanie syldenafilu z donorami tlenku azotu (np.
azotynem amylu) lub azotanami w innych postaciach jest
przeciwwskazane.
Nie należy stosować preparatów przeznaczonych do leczenia
zaburzeń erekcji u pacjentów, u których aktywność seksualna nie
jest zalecana (np. u pacjentów z ciężkimi schorzeniami układu
sercowonaczyniowego, jak niestabilna dusznica bolesna lub ciężka
niewydolność serca).
Lek Erasilton jest przeciwwskazany u pacjentów, którzy utracili
zdolność widzenia jednym okiem w wyniku nietętniczej przedniej
niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (NAION, ang.
Nonarteritic anterior ischemic optic neuropathy), niezależnie od
tego, czy miało to związek, czy też nie, z wcześniejszą ekspozycją
na inhibitory PDE5 (patrz punkt 4.4).
Nie badano bezpieczeństwa syldenafilu w następujących podgrupach
pacjentów: ciężkie zaburzenia czynności wątroby, niedociśnienie
tętnicze krwi (ciśnienie tętnicze krwi < 90/50 mm Hg), niedawno
przebyty zawał serca lub udar mózgu oraz dziedziczne choroby
zwyrodnieniowe siatkówki, takie jak retinitis pigmentosa
(niewielka część tych pacjentów ma genetycznie uwarunkowane
nieprawidłowości fosfodiesterazy siatkówki). Stosowanie syldenafilu
u tych pacjentów jest przeciwwskazane.
Erasilton - działania niepożądane
Profil bezpieczeństwa syldenafilu oparty jest na danych
dotyczących 8691 pacjentów, którzy otrzymywali go w 67 badaniach
klinicznych kontrolowanych placebo. Działania niepożądane
najczęściej zgłaszane przez pacjentów przyjmujących syldenafil w
badaniach klinicznych to ból głowy, uderzenia gorąca, niestrawność,
zaburzenia widzenia, niedrożność nosa, zawroty głowy oraz
zaburzenia widzenia barwnego.
Dane dotyczące działań niepożądanych gromadzone w ramach
monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii po dopuszczeniu leku do
obrotu dotyczą okresu ponad 9 lat. Ponieważ nie wszystkie działania
niepożądane są zgłaszane, nie jest możliwe wiarygodne ustalenie
częstości występowania tych działań.
W poniższej tabeli wymieniono wszystkie istotne z medycznego
punktu widzenia działania niepożądane, których częstość
występowania w badaniach klinicznych przewyższała częstość
występowania analogicznych zdarzeń u pacjentów przyjmujących
placebo. Są one pogrupowane wg klasyfikacji układowo-narządowej, i
częstości ich występowania (bardzo często (≥1/10), często (≥1/100
do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100) i rzadko
(≥1/10000 do < 1/1000). Ponadto istotne z medycznego punktu
widzenia działania niepożądane, które miały miejsce po dopuszczeniu
leku do obrotu, wymieniono jako działania niepożądane o nieznanej
częstości występowania. W obrębie każdej grupy o określonej
częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze
zmniejszającym się nasileniem.
Tabela 1. Istotne z medycznego punktu widzenia działania
niepożądane, których częstość występowania przewyższała częstość
występowania analogicznych zdarzeń u pacjentów przyjmujących
placebo w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo oraz istotne
z medycznego punktu widzenia działania niepożądane, które miały
miejsce po dopuszczeniu leku do obrotu.
Klasyfikacja układów i narządów
|
Działania niepożądane
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
Rzadko: reakcje nadwrażliwości
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Bardzo często: ból głowy
Często: zawroty głowy
Niezbyt często: senność, niedoczulica
Rzadko: udar naczyniowy mózgu, omdlenie
Nieznana: przemijający napad niedokrwienny, drgawki,
nawracające napady drgawek
|
Zaburzenia oka
|
Często: zaburzenia widzenia, zaburzenia widzenia barwnego
Niezbyt często: zaburzenia spojówek, zaburzenia oka,
zaburzenia łzawienia, inne zaburzenia oka
Nieznana: nietętnicza przednia niedokrwienna neuropatia
nerwu wzrokowego (NAION), zamknięcie naczyń siatkówki, ubytki pola
widzenia
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
Niezbyt często: zawroty głowy pochodzenia błędnikowego,
szum w uszach
Rzadko: utrata słuchu*
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Często: uderzenia gorąca
Rzadko: nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie
|
Zaburzenia serca
|
Niezbyt często: kołatania serca, tachykardia
Rzadko: zawał mięśnia sercowego, migotanie
przedsionków
Nieznana: komorowe zaburzenia rytmu, dusznica bolesna
niestabilna, nagły zgon sercowy
|
Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia
|
Często: uczucie zatkanego nosa Rzadko: krwawienie
z nosa
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Często: niestrawność
Niezbyt często: wymioty, nudności, suchość w ustach
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Niezbyt często: wysypka skórna
Nieznana: zespół Stevensa-Johnsona (ang. Steven
Johnson Syndrome, SJS), martwica toksyczna naskórka (TEN,
ang.Toxic Epidermal Necrolysis)
|
Zaburzenia mięśniowo szkieletowe i tkanki łącznej
|
Niezbyt często: ból mięśniowy
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
|
Nieznana: prapizm, przedłużona erekcja
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Niezbyt często: ból w klatce piersiowej, zmęczenie
|
Badania diagnostyczne
|
Niezbyt często: przyspieszona akcja serca
|
* Zaburzenia ucha: Nagła utrata słuchu. Nagłe osłabienie słuchu
lub jego całkowita utrata były zgłaszane w niewielkiej liczbie
przypadków w badaniach klinicznych i porejestracyjnych, w których
stosowano inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (PDE-5), w tym
syldenafil.
Komentarze