Diovan - dawkowanie
Dawkowanie
Nadciśnienie tętnicze
Zalecana dawka początkowa produktu leczniczego Diovan to 80 mg
raz na dobę. Działanie przeciwnadciśnieniowe jest wyraźnie
zauważalne w ciągu 2 tygodni, a maksymalny efekt osiągany jest w
ciągu 4 tygodni. W przypadku niektórych pacjentów, u których nie
uzyska się odpowiedniej kontroli ciśnienia tętniczego, dawkę można
zwiększyć do 160 mg, a maksymalnie do 320 mg. Produkt leczniczy
Diovan może być stosowany jednocześnie z innymi lekami
przeciwnadciśnieniowymi. Dodatkowe zastosowanie leku moczopędnego,
takiego jak hydrochlorotiazyd, powoduje większe obniżenie ciśnienia
tętniczego u tych pacjentów.
Stan po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego
U pacjentów w stabilnym stanie klinicznym leczenie może być
rozpoczęte już po 12 godzinach od rozpoznania zawału mięśnia
sercowego. Po zastosowaniu dawki początkowej 20 mg dwa razy na
dobę, przez następnych kilka tygodni należy stopniowo zwiększać
dawkę walsartanu do 40 mg, 80 mg i 160 mg, podawanych dwa razy na
dobę. Dawkę początkową zapewnia podzielna tabletka 40 mg.
Maksymalną dawką docelową jest 160 mg podawane dwa razy na dobę.
Zwykle zaleca się, aby po rozpoczęciu leczenia pacjenci przez 2
tygodnie otrzymywali dawkę 80 mg dwa razy na dobę, a maksymalną
dawkę docelową 160 mg podawaną dwa razy na dobę należy wprowadzić w
ciągu 3 miesięcy, w zależności od tolerancji leku przez pacjenta.
Jeśli wystąpi objawowe niedociśnienie tętnicze lub zaburzenie
czynności nerek, należy rozważyć zmniejszenie dawki.
Walsartan może być stosowany u pacjentów przyjmujących inne leki
stosowane w leczeniu zawału mięśnia sercowego, takie jak leki
trombolityczne, kwas acetylosalicylowy, leki blokujące receptory
β-adrenergiczne, statyny i leki moczopędne. Nie zaleca się
jednoczesnego stosowania z inhibitorami ACE (patrz punkty 4.4 i
5.1).
Ocena stanu pacjenta po przebytym zawale mięśnia sercowego
powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek.
Niewydolność serca
Zalecana dawka początkowa produktu leczniczego Diovan to 40 mg
dwa razy na dobę. Zwiększanie dawki kolejno do 80 mg i 160 mg
podawanych dwa razy na dobę powinno być przeprowadzane w odstępach
co najmniej dwutygodniowych, do uzyskania największej dawki
tolerowanej przez pacjenta. W przypadku jednoczesnego stosowania
leku moczopędnego należy rozważyć zmniejszenie jego dawki.
Maksymalna dawka dobowa zastosowana w badaniach klinicznych
wynosiła 320 mg walsartanu w dawkach podzielonych.
Walsartan może być stosowany u pacjentów przyjmujących inne leki
stosowane w leczeniu niewydolności serca. Jednakże jednoczesne
podawanie trzech leków (walsartanu z inhibitorami ACE i lekami
blokującymi receptory β-adrenergiczne) (patrz punkty 4.4 i 5.1) nie
jest zalecane.
Ocena stanu pacjentów z niewydolnością serca powinna zawsze
obejmować ocenę czynności nerek.
Dodatkowe informacje dotyczące szczególnych
populacji
Stosowanie u osób w podeszłym wieku
Nie ma konieczności zmiany dawkowania u osób w podeszłym
wieku.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
Nie ma konieczności dostosowania dawki u dorosłych pacjentów z
klirensem kreatyniny > 10 ml/min (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności
wątroby
Stosowanie produktu leczniczego Diovan jest przeciwwskazane u
pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, żółciową
marskością wątroby oraz u pacjentów z cholestazą (patrz punkty 4.3,
4.4 i 5.2). U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami
czynności wątroby bez cholestazy nie należy stosować dawek
większych niż 80 mg walsartanu na dobę.
Dzieci i młodzież
Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży
Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 18 lat
Dawka początkowa wynosi 40 mg raz na dobę w przypadku dzieci o
masie ciała mniejszej niż 35 kg oraz 80 mg raz na dobę w przypadku
dzieci o masie ciała 35 kg lub większej. Dawkę produktu leczniczego
należy dostosować w zależności od uzyskanego działania
przeciwnadciśnieniowego. Maksymalne dawki produktu leczniczego
oceniane w badaniach klinicznych podano w poniższej tabeli.
Dawki większe od wymienionych nie były oceniane w badaniach
klinicznych i z tego względu nie są zalecane.
Masa ciała
|
Maksymalna dawka oceniana w badaniach klinicznych
|
≥18 kg do < 35 kg
|
80 mg
|
≥35 kg do < 80 kg
|
160 mg
|
≥80 kg do ≤160 kg
|
320 mg
|
Dzieci w wieku poniżej 6 lat
Dostępne dane przedstawiono w punktach 4.8, 5.1 oraz 5.2. Jednak
nie ustalono skuteczność i bezpieczeństwa stosowania produktu
leczniczego Diovan u dzieci w wieku od 1. do 6. roku życia.
Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18
lat z zaburzeniami czynności nerek
Nie badano stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży
z klirensem kreatyniny < 30 ml/min oraz tych, u których
stosowana jest dializoterapia, dlatego w tej grupie pacjentów nie
zaleca się stosowania walsartanu. Nie ma konieczności dostosowania
dawki u dzieci i młodzieży z klirensem kreatyniny większym niż 30
ml/min. Należy ściśle kontrolować czynność nerek oraz stężenie
potasu w surowicy (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18
lat z zaburzeniami czynności wątroby
Podobnie jak u dorosłych pacjentów, produkt leczniczy Diovan
jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z ciężkimi
zaburzeniami czynności wątroby, żółciową marskością wątroby oraz u
pacjentów z cholestazą (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2). Doświadczenie
kliniczne dotyczące podawania produktu leczniczego Diovan dzieciom
i młodzieży z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności
wątroby jest ograniczone. U tych pacjentów dawka walsartanu nie
może być większa niż 80 mg.
Niewydolność serca i stan po świeżym zawale mięśnia
sercowego u dzieci i młodzieży
Produkt leczniczy Diovan nie jest zalecany w leczeniu
niewydolności serca lub świeżego zawału mięśnia sercowego u dzieci
i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych
dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.
Sposób podania
Produkt leczniczy Diovan może być przyjmowany niezależnie od
posiłków i powinien być przyjmowany wraz z wodą.
Diovan - środki ostrożności
Hiperkaliemia
Produkt leczniczy nie jest zalecany w przypadku jednoczesnego
stosowania suplementów potasu, leków moczopędnych oszczędzających
potas, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych
leków, które mogą powodować zwiększenie stężenia potasu (heparyna
itp.). Należy zapewnić odpowiednią kontrolę stężenia potasu.
Zaburzenia czynności nerek
Ponieważ jak dotąd brak doświadczeń odnośnie bezpieczństwa
stosowania produktu leczniczego u pacjentów z klirensem kreatyniny
< 10 ml/min i pacjentów dializowanych, dlatego należy zachować
ostrożność stosując walsartan w tej grupie. Nie ma konieczności
dostosowania dawki u dorosłych pacjentów z klirensem kreatyniny
> 10 ml/min (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Produkt leczniczy Diovan należy stosować ostrożnie u pacjentów z
łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby
przebiegającymi bez cholestazy (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Pacjenci z niedoborem sodu i (lub) odwodnieni
W rzadkich przypadkach na początku leczenia produktem leczniczym
Diovan u pacjentów ze znacznym niedoborem sodu i (lub)
odwodnionych, np. z powodu przyjmowania dużych dawek leków
moczopędnych, może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. Przed
rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Diovan należy wyrównać
niedobór sodu i (lub) objętość krwi krążącej, np. zmniejszając
dawkę leku moczopędnego.
Zwężenie tętnicy nerkowej
W przypadku pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej
lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki bezpieczeństwo
stosowania produktu leczniczego Diovan nie zostało ustalone.
Krótkotrwałe podawanie produktu leczniczego Diovan 12 pacjentom z
wtórnym nadciśnieniem nerkowo-naczyniowym spowodowanym
jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej nie wywołało istotnych
zmian hemodynamicznych w nerkach ani nie wpłynęło na stężenie
kreatyniny w surowicy lub azotu mocznikowego (BUN) we krwi.
Jednakże, w związku z tym, że inne leki działające na układ
renina-angiotensyna mogą powodować zwiększenie stężenia mocznika we
krwi i kreatyniny w surowicy, u pacjentów z jednostronnym zwężeniem
tętnicy nerkowej leczonych walsartanem zaleca się, jako środek
ostrożności, regularne kontrole czynności nerek.
Przeszczep nerek
Dotychczas brak jest doświadczeń w zakresie bezpieczeństwa
stosowania produktu leczniczego Diovan u pacjentów, którym niedawno
przeszczepiono nerkę.
Hiperaldosteronizm pierwotny
Produktu leczniczego Diovan nie należy stosować u pacjentów z
pierwotnym
hiperaldosteronizmem z uwagi na zahamowanie aktywności układu
renina-angiotensyna u tych osób.
Zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej,
kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu z
lewej komory
Podobnie jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia,
wskazana jest szczególna ostrożność u pacjentów, u których
występuje zwężenie zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej lub
kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu z lewej
komory (HOCM).
Ciąża
W trakcie ciąży nie należy rozpoczynać leczenia antagonistami
receptora angiotensyny II (AIIRA). Jeśli dalsze leczenie AIIRA nie
jest nieodzowne, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować
alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu
bezpieczeństwa stosowania w trakcie ciąży. W przypadku stwierdzenia
ciąży leczenie AIIRA należy natychmiast przerwać i, jeśli to
właściwe, rozpocząć alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i
4.6).
Stan po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego
Jednoczesne stosowanie kaptoprylu z walsartanem nie wykazało
żadnej dodatkowej korzyści klinicznej, natomiast zwiększyło ryzyko
wystąpienia działań niepożądanych w porównaniu z jednym lub drugim
lekiem stosowanym w monoterapii (patrz punkty 4.2 i 5.1). Z tego
względu jednoczesne stosowanie walsartanu i inhibitora ACE nie jest
zalecane.
Należy zachować ostrożność na początku leczenia u pacjentów po
zawale mięśnia sercowego. Ocena stanu pacjenta po przebytym zawale
mięśnia sercowego powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek
(patrz punkt 4.2).
Stosowanie produktu leczniczego Diovan u pacjentów po zawale
mięśnia sercowego zwykle powoduje pewne obniżenie ciśnienia
tętniczego, ale przerwanie leczenia ze względu na utrzymujące się
objawowe niedociśnienie tętnicze nie jest zwykle konieczne, pod
warunkiem, że pacjent przestrzega zaleceń dawkowania (patrz punkt
4.2).
Niewydolność serca
U pacjentów z niewydolnością serca jednoczesna terapia
inhibitorem ACE, lekiem blokującym receptory β-adrenergiczne i
produktem leczniczym Diovan nie wykazała żadnej klinicznej korzyści
(patrz punkt 5.1). Takie leczenie skojarzone wyraźnie zwiększa
ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i z tego powodu nie jest
zalecane.
Należy zachować ostrożność na początku leczenia u pacjentów z
niewydolnością serca. Ocena stanu pacjenta z niewydolnością serca
powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek (patrz punkt 4.2).
Stosowanie produktu leczniczego Diovan u pacjentów z niewydolnością
serca zwykle powoduje pewne obniżenie ciśnienia tętniczego, ale
przerwanie leczenia ze względu na utrzymujące się objawowe
niedociśnienie tętnicze nie jest zwykle konieczne, pod warunkiem,
że pacjent przestrzega zaleceń dawkowania (patrz punkt 4.2).
U pacjentów, u których czynność nerek może zależeć od aktywności
układu renina-angiotensyna (np. pacjenci z ciężką zastoinową
niewydolnością serca), leczenie inhibitorami konwertazy
angiotensyny związane było z oligurią i (lub) postępującą azotemią
oraz, w rzadkich przypadkach, z ostrą niewydolnością nerek i (lub)
zgonem. Ponieważ walsartan jest antagonistą receptora angiotensyny
II, nie można wykluczyć, że stosowanie produktu leczniczego Diovan
może być związane z zaburzeniami czynności nerek.
Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie
Obrzęk naczynioruchowy, w tym obrzęk krtani i głośni, powodujący
zwężenie dróg oddechowych i (lub) obrzęk twarzy, warg, gardła i
(lub) języka zaobserwowano u pacjentów leczonych walsartanem; u
niektórych z tych pacjentów już wcześniej występował obrzęk
naczynioruchowy po zastosowaniu innych leków, w tym inhibitorów
ACE. Należy natychmiast przerwać leczenie produktem leczniczym
Diovan u pacjentów, u których wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz
nie należy ponownie podawać produktu leczniczego Diovan u tych
pacjentów.
Dzieci i młodzież
Zaburzenia czynności nerek
Nie badano stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży
z klirensem kreatyniny < 30 ml/min oraz tych, u których
stosowana jest dializoterapia, dlatego w tej grupie pacjentów nie
zaleca się stosowania walsartanu. Nie ma konieczności dostosowania
dawki u dzieci i młodzieży z klirensem kreatyniny większym niż 30
ml/min (patrz punkty 4.2 i 5.2). Należy ściśle kontrolować czynność
nerek oraz stężenie potasu w surowicy podczas leczenia walsartanem.
Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy walsartan jest stosowany podczas
występowania innych zaburzeń (gorączka, odwodnienie), które mogą
wpływać na czynności nerek.
Zaburzenia czynności wątroby
Podobnie jak u dorosłych pacjentów, produkt leczniczy Diovan
jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży z ciężkimi
zaburzeniami czynności wątroby, żółciową marskością wątroby oraz u
pacjentów z cholestazą (patrz punkty 4.3 i 5.2). Doświadczenie
kliniczne z podawaniem produktu leczniczego Diovan dzieciom i
młodzieży z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności
wątroby jest ograniczone. U tych pacjentów dawka walsartanu nie
może być większa 80 mg.
Diovan - przedawkowanie
Objawy
Przedawkowanie produktu leczniczego Diovan może spowodować
znaczne niedociśnienie tętnicze, co może doprowadzić do obniżonego
poziomu świadomości, zapaści krążeniowej i (lub) wstrząsu.
Leczenie
Postępowanie po przedawkowaniu zależy od czasu przyjęcia
produktu leczniczego i rodzaju oraz ciężkości objawów;
najistotniejsze jest ustabilizowanie krążenia.
W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego pacjenta
należy ułożyć w pozycji na plecach i skorygować objętość krwi
krążącej.
Zastosowanie hemodializy w celu usunięcia walsartanu z krążenia
jest mało skuteczne.
Diovan - przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą;
- Ciężkie zaburzenia czynności wątroby, marskość żółciowa
wątroby i cholestaza; - Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty
4.4 i 4.6).
Diovan - działania niepożądane
W kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem dorosłych
pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ogólna częstość występowania
działań niepożądanych w grupie leczonej walsartanem była
porównywalna z częstością występującą w grupie otrzymującej placebo
i odpowiadała jego właściwościom farmakologicznym. Wydaje się, że
częstość występowania działań niepożądanych nie była związana z
dawką ani czasem trwania leczenia; nie wykazano również związku z
płcią, wiekiem lub rasą pacjentów.
Działania niepożądane zgłaszane w trakcie badań klinicznych, po
wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu i z badań
laboratoryjnych są wymienione w tabeli poniżej zgodnie z
klasyfikacją układów i narządów.
Działania niepożądane zostały sklasyfikowane według częstości
ich występowania (najczęstsze działania wymieniono w pierwszej
kolejności) w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często
(≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100),
rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), w
tym pojedyncze przypadki. W obrębie każdej grupy o określonej
częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie
ze zmniejszającym się nasileniem.
Nie dla wszystkich działań niepożądanych zgłoszonych po
wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu i w badaniach
laboratoryjnych możliwe jest ustalenie częstości ich występowania,
dlatego wymienione są z określeniem częstości jako „nieznana”.
− Nadciśnienie tętnicze
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
Nieznana
|
Zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu,
neutropenia, małopłytkowość
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
Nieznana
|
Nadwrażliwość, w tym choroba posurowicza
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Nieznana
|
Zwiększenie stężenia potasu w surowicy, hiponatremia
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
Niezbyt często
|
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Nieznana
|
Zapalenie naczyń
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Niezbyt często
|
Kaszel
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Niezbyt często
|
Bóle brzucha
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
Nieznana
|
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia
bilirubiny w surowicy
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Nieznana
|
Obrzęk naczynioruchowy, wysypka, świąd
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
|
Nieznana
|
Bóle mięśni
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Nieznana
|
Niewydolność i zaburzenia czynności nerek, zwiększenie stężenia
kreatyniny w surowicy
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Niezbyt często
|
Uczucie zmęczenia
|
Dzieci i młodzież
Nadciśnienie tętnicze
Działanie przeciwnadciśnieniowe walsartanu oceniano w dwóch
randomizowanych, podwójnie zaślepionych badaniach klinicznych z
udziałem 561 pacjentów pediatrycznych w wieku od 6 do 18 lat. Za
wyjątkiem pojedynczych zaburzeń żołądka i jelit (takich jak bóle
brzucha, nudności, wymioty) oraz zawrotów głowy, nie stwierdzono
istotnych różnic w odniesieniu do rodzaju, częstości i nasilenia
działań niepożądanych pomiędzy profilem bezpieczeństwa w populacji
pacjentów pediatrycznych w wieku od 6 do 18 lat, a wcześniej
zgłaszanym profilem bezpieczeństwa u pacjentów dorosłych.
Ocena funkcji neuropoznawczych oraz rozwoju pacjentów
pediatrycznych w wieku od 6 do 16 lat wykazała, że trwające do
jednego roku leczenie produktem leczniczym Diovan nie miało
całościowego, istotnego klinicznie, niekorzystnego wpływu na te
funkcje.
W podwójnie zaślepionym, randomizowanym badaniu z udziałem 90
dzieci w wieku 1-6 lat, kontynuowanym jako 12-miesięczne
przedłużone badanie otwarte odnotowano dwa zgony i pojedyncze
przypadki znacznego zwiększenia aktywności transaminaz wątrobowych.
Zdarzenia te wystąpiły w populacji pacjentów z istotnymi
współistniejącymi chorobami. Związek przyczynowy z leczeniem
produktem leczniczym Diovan nie został ustalony. W drugim badaniu,
do którego włączono 75 dzieci w wieku 1-6 lat nie odnotowano
żadnych przypadków znacznego zwiększenia aktywności transaminaz
wątrobowych ani zgonów związanych z leczeniem walsartanem.
U dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat ze współistniejącą
przewlekłą chorobą nerek częściej obserwowano hiperkaliemię.
Profil bezpieczeństwa obserwowany w kontrolowanych badaniach
klinicznych u dorosłych pacjentów w stanie po zawale mięśnia
sercowego i (lub) z niewydolnością serca różni się od ogólnego
profilu bezpieczeństwa stwierdzanego u pacjentów z nadciśnieniem
tętniczym. Może być to związane z pierwotną chorobą pacjenta.
Działania niepożądane, które wystąpiły u dorosłych pacjentów w
stanie po zawale mięśnia sercowego i (lub) z niewydolnością serca,
są wymienione poniżej:
− Stan po zawale mięśnia sercowego i (lub) niewydolność serca
(badane wyłącznie u dorosłych pacjentów)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
Nieznana
|
Małopłytkowość
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
Nieznana
|
Nadwrażliwość, w tym choroba posurowicza
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Niezbyt często
|
Hiperkaliemia
|
Nieznana
|
Zwiększenie stężenia potasu w surowicy, hiponatremia
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Często
|
Zawroty głowy, zawroty głowy związane z pozycją ciała
|
Niezbyt często
|
Omdlenie, bóle głowy
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
Niezbyt często
|
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
|
Zaburzenia serca
|
Niezbyt często
|
Niewydolność serca
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Często
|
Niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne
|
Nieznana
|
Zapalenie naczyń
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Niezbyt często
|
Kaszel
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Niezbyt często
|
Nudności, biegunka
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
Nieznana
|
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Niezbyt często
|
Obrzęk naczynioruchowy
|
Nieznana
|
Wysypka, świąd
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
|
Nieznana
|
Bóle mięśni
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Często
|
Niewydolność i zaburzenia czynności nerek
|
Niezbyt często
|
Ostra niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny w
surowicy
|
Nieznana
|
Zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Niezbyt często
|
Osłabienie, uczucie zmęczenia
|
Komentarze