Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Przyjęcie leku na czczo powoduje szybkie opróżnienie żołądka, co z kolei prowadzi do natychmiastowego wzrostu stężenia leku we krwi. Dzięki temu pacjent zaczyna odczuwać poprawę. Natomiast przyjęcie lekarstwa po posiłku opóźnia opróżnianie żołądka, co wydłuża czas pasażu leku. Dowiedz się więcej o znaczeniu spożywania leków na czczo lub po posiłku.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Ten produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu wymienionych poniżej zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków (od urodzenia) (patrz punkt 4.4 oraz punkt 5.1).
• Pozaszpitalne zapalenie płuc.
• Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli.
• Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek.
• Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran.
• Zakażenia w obrębie jamy brzusznej (patrz punkt 4.4).
• Zapobieganie zakażeniom po operacjach w obrębie przewodu pokarmowego (również przełyku), ortopedycznych, układu sercowo-naczyniowego, ginekologicznych (również po cesarskim cięciu).
W leczeniu i zapobieganiu zakażeniom, w których ryzyko wystąpienia bakterii beztlenowych jest bardzo duże, cefuroksym należy podawać wraz z dodatkowymi, odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Każda fiolka zawiera 263 mg cefuroksymu sodu co odpowiada 250 mg cefuroksymu.
Fiolka zawiera również 0,59 mmol (13,56 mg) sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Dawkowanie
Tabela 1. Dorośli i dzieci > 40 kg
|
Wskazanie |
Dawkowanie |
|
Pozaszpitalne zapalanie płuc i zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli |
750 mg co 8 godzin (dożylnie lub domięśniowo) |
|
Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran |
|
|
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej |
|
|
Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek |
1,5 g co 8 godzin (dożylnie lub domięśniowo) |
|
Ciężkie zakażenia |
750 mg co 6 godzin (dożylnie) 1,5 g co 8 godzin (dożylnie) |
|
Zapobiegawczo w chirurgii przewodu pokarmowego, w operacjach ginekologicznych (również w cesarskim cięciu) i ortopedycznych |
1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia. Dawkę można uzupełnić po 8 i 16 godzinach dwiema dawkami 750 mg (domięśniowo). |
|
Zapobiegawczo w chirurgii układu sercowonaczyniowego i przełyku |
1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia, następnie 750 mg (domięśniowo) co 8 godzin przez następne 24 godziny |
Tabela 2. Dzieci < 40 kg
|
Niemowlęta w wieku > 3 tygodni i dzieci o masie ciała < 40 kg |
Niemowlęta (od urodzenia do 3 tygodni) |
|
|
Pozaszpitalne zapalanie płuc |
30 do 100 mg/kg mc./dobę (dożylnie) podane w 3 lub 4 dawkach dzielonych, dawka 60 mg/kg mc./dobę jest wystarczająca w większości zakażeń |
30 do 100 mg/kg mc./dobę (dożylnie) podane w 2 lub 3 dawkach dzielonych (patrz punkt 5.2) |
|
Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek |
||
|
Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran |
||
|
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej |
Zaburzenia czynności nerek
Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego, tak samo jak podczas leczenia innymi podobnymi antybiotykami, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek zalecane jest zmniejszenie dawki produktu leczniczego, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie.
Tabela 3. Zalecane dawki produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
|
Klirens kreatyniny |
T1/2 [godziny] |
Dawka [mg] |
|
> 20 ml/min/1,73 m2 |
1,7–2,6 |
nie jest konieczne zmniejszenie dawki typowej (750 mg do 1,5 g trzy razy na dobę). |
|
10-20 ml/min/1,73 m2 |
4,3–6,5 |
750 mg dwa razy na dobę |
|
< 10 ml/min/1,73 m2 |
14,8–22,3 |
750 mg raz na dobę |
|
Pacjenci hemodializowani |
3,75 |
kolejną dawkę 750 mg należy podać dożylnie lub domięśniowo po zakończeniu każdej dializy; jako uzupełnienie podawania parenteralnego cefuroksym sodowy może być dodany do płynu do dializy otrzewnowej (zazwyczaj 250 mg na każde 2 litry płynu do dializy) |
|
Pacjenci z niewydolnością nerek poddawani ciągłej tętniczo-żylnej hemodializie (CAVH) lub |
7,9-12,6 (CAVH) 1,6 (HF) |
750 mg dwa razy na dobę; w przypadku niskoprzepływowej hemofiltracji należy stosować dawkowanie zalecane w |
|
wysokoprzepływowej hemofiltracji (HF) na oddziałach intensywnej terapii |
zaburzeniach czynności nerek |
Zaburzenia czynności wątroby
Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynności wątroby nie ma wpływu na farmakokinetykę cefuroksymu.
Sposób podawania
Ten produkt leczniczy należy podawać we wstrzyknięciach dożylnych trwających od 3 do 5 minut, bezpośrednio do żyły lub w wlewie kroplowym lub w ciągłej infuzji, trwającej od 30 do 60 minut, albo w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Instrukcja przygotowania leku przed podaniem - patrz punkt 6.6.
Reakcje nadwrażliwości
Podobnie jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, notowano występowanie ciężkich reakcji uczuleniowych, sporadycznie kończących się zgonem. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, należy bezzwłocznie przerwać leczenie cefuroksymem i podjąć odpowiednie działania ratunkowe.
Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy u pacjenta nie występowały w przeszłości ciężkie reakcje alergiczne na cefuroksym, inne cefalosporyny lub jakikolwiek inny antybiotyk betalaktamowy. Należy zachować ostrożność, jeśli cefuroksym podaje się pacjentowi, u którego wcześniej występowała lekka lub umiarkowana nadwrażliwość na inne antybiotyki beta-laktamowe.
Jednoczesne stosowanie z silnymi lekami moczopędnymi lub antybiotykami aminoglikozydowymi
Należy zachować ostrożność stosując antybiotyki cefalosporynowe w dużych dawkach jednocześnie z lekami moczopędnymi, takimi jak furosemid, lub z antybiotykami aminoglikozydowymi. Notowano zaburzenia czynności nerek podczas stosowania tych leków w skojarzeniu. U osób w podeszłym wieku, a także u osób, u których w przeszłości występowała niewydolność nerek, należy monitorować czynność nerek (patrz punkt 4.2).
Nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych
Stosowanie cefuroksymu może powodować nadmierny wzrostem Candida. Przedłużone stosowanie cefuroksymu może również powodować nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych (np. Enterococcus i Clostridium difficile), na skutek czego może być konieczne przerwanie leczenia (patrz punkt 4.8).
Podczas leczenia cefuroksymem odnotowano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, związanego ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych. Może ono mieć przebieg od postaci lekkiej do zagrażającej życiu. To rozpoznanie należy wziąć pod uwagę u pacjentów z biegunką, która wystąpiła podczas lub po zakończeniu stosowania cefuroksymu (patrz pkt. 4.8). Należy rozważyć przerwanie leczenia cefuroksymem oraz zastosowanie leczenia właściwego przeciwko Clostridium difficile. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę.
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej
Ze względu na spektrum działania, nie należy stosować cefuroksymu w leczeniu zakażeń wywołanych bakteriami Gram-ujemnymi niefermentującymi (patrz punkt 5.1).
Wpływ na testy diagnostyczne
Wystąpienie dodatniego wyniku testu Coombs’a, związanego ze stosowaniem cefuroksymu, może zaburzać wyniki prób krzyżowych (patrz punkt 4.8).
Można zaobserwować nieznaczne oddziaływanie z metodami opartymi na redukcji związków miedzi (Benedicta, Fehlinga, Clinitest). Jednak nie powinno to prowadzić do fałszywie dodatnich wyników, jakie mogą występować podczas stosowania innych cefalosporyn.
Mogą występować fałszywie ujemne wyniki testu z cyjanożelazianami, dlatego do oznaczania stężenia glukozy w krwi lub surowicy u pacjentów leczonych cefuroksymem sodowym zaleca się stosowanie metod z użyciem oksydazy glukozowej lub z heksokinazy.
Ważne informacje o substancjach pomocniczych
Ten produkt leczniczy zawiera sód. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Przedawkowanie może prowadzić do następstw neurologicznych, w tym do encefalopatii, drgawek i śpiączki. Objawy przedawkowania mogą wystąpić, jeśli dawki nie są odpowiednio zmniejszone u pacjentów z niewydolnością nerek (patrz punkt 4.2 i 4.4).
Stężenie cefuroksymu w surowicy można zmniejszyć stosując hemodializę lub dializę otrzewnową.
Nadwrażliwość na cefuroksym lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie
6.1.
Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe.
Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk beta-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i karbapenemy) w wywiadzie.
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są neutropenia, eozynofilia, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub zwiększenie stężenia bilirubiny, szczególnie u pacjentów z wcześniej zdiagnozowaną chorobą wątroby, jednak nie ma dowodów szkodliwego działania na wątrobę ani reakcji w miejscu wstrzyknięcia.
Kategorie częstości przypisane do poniższych działań niepożądanych są przybliżone, ponieważ dla większości działań niepożądanych nie są dostępne odpowiednie dane do wyliczenia częstości występowania. Ponadto częstość działań niepożądanych kojarzonych z cefuroksymem sodowym może zmieniać się w zależności od wskazania do stosowania.
Dane z badań klinicznych zostały użyte do określenia częstości od bardzo częstych do rzadkich działań niepożądanych. Częstości występowania wszystkich innych działań niepożądanych (tj. tych, które występują rzadziej niż 1/10 000) zostały w większości określone na podstawie danych uzyskanych po wprowadzeniu produktu do obrotu i odzwierciedlają raczej częstość ich zgłaszania niż rzeczywistą częstość występowania.
Działania niepożądane związane z lekiem, wszystkich stopni, są wymienione poniżej według klasyfikacji układów i narządów MedDRA, częstości oraz stopnia ciężkości. Zastosowano następujące zasady przedstawiania częstości występowania: bardzo często ≥1/10; często ≥1/100 do < 1/10; niezbyt często ≥1/1 000 do < 1/100; rzadko ≥1/10 000 do < 1/1 000; bardzo rzadko < 1/10 000 i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
|
Klasyfikacja układów i narządów |
Często |
Niezbyt często |
Nieznana |
|
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze |
nadmierny wzrost Candida, nadmierny wzrost Clostridium difficile |
||
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
neutropenia, eozynofilia, zmniejszone stężenie hemoglobiny |
leukopenia, dodatni odczyn Coombs’a |
małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna |
|
Zaburzenia układu |
gorączka polekowa, |
||
|
immunologicznego |
śródmiąższowe zapalenie nerek, anafilaksja, zapalenie naczyń skóry |
||
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
zaburzenia żołądkowojelitowe |
rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego |
|
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych |
przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny |
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
wysypka skórna, pokrzywka i świąd |
rumień wielopostaciowy, toksyczne martwicze oddzielania się naskórka i zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk naczynioruchowy |
|
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego krwi i zmniejszenie klirensu kreatyniny (patrz pkt. 4.4) |
||
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym ból i zakrzepowe zapalenie żył |
Opis wybranych działań niepożądanych
Cefalosporyny, jako grupa leków, wykazują skłonność do przylegania do powierzchni błon komórkowych krwinek czerwonych i reagowania z przeciwciałami skierowanymi przeciwko lekowi, powodując wystąpienie dodatniego odczynu Coombs’a (który może zaburzać próbę krzyżową krwi) i powodować bardzo rzadko niedokrwistość hemolityczną.
Zaobserwowano przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny.
Ból w miejscu wstrzyknięcia domięśniowego jest bardziej prawdopodobny po podaniu wyższych dawek. Jednak jest mało prawdopodobne, że leczenie będzie przerwanie z tego powodu.
Dzieci i młodzież Profil bezpieczeństwa dla cefuroksymu sodowego u dzieci jest zgodny z profilem u dorosłych.
Ciąża Dane o stosowaniu cefuroksymu u kobiet ciężarnych są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Ten produkt leczniczy można przepisać kobiecie ciężarnej jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści przeważają ryzyko.
Wykazano, że cefuroksym przekracza barierę łożyskową i uzyskuje terapeutyczne stężenia w płynie owodniowym i w krwi pępowinowej po podaniu matce drogą domięśniową lub dożylną.
Karmienie piersią
Cefuroksym jest wydzielany w niewielkich ilościach w pokarmie kobiecym. Nie jest spodziewane wystąpienie działań niepożądanych podczas stosowania dawek terapeutycznych, jednak nie można wykluczyć ryzyka biegunki i zakażenia grzybiczego błon śluzowych. W związku z tym należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać (wstrzymać) leczenie cefuroksymem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki.
Płodność
Brak danych na temat wpływu cefuroksymu sodu na płodność u ludzi. Badania nad rozrodczością u zwierząt wykazały brak wpływu na płodność.
Nie przeprowadzono badań nad wpływem cefuroksymu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Jednak, biorąc pod uwagę znane działania niepożądane, jest mało prawdopodobne, aby cefuroksym miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Jest to antybiotyk betalaktamowy, cefalosporyna II generacji. Stosowana jest w zakażeniach dolnych dróg oddechowych (w tym zapalenie płuc), zakażeniach dróg moczowych, zakażeniach kości i stawów, posocznicy, bakteriemii, zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, zakażeniach ginekologicznych (w tym rzeżączce), w chirurgii w profilaktyce zakażeń pooperacyjnych.
Przebieg cystoskopii Cystoskopia to rodzaj badania diagnostycznego pęcherza moczowego, które polega na wprowadzeniu wziernika poprzez cewkę moczową do narządu. Po wprowadzeniu cystoskopu ma miejsce ocena błony śluzowej wnętrza pęcherza moczowego. Następnie...
Nietrzymanie moczu jest to stan mimowolnego wyciekania moczu, który może być obiektywnie stwierdzony i stanowi problem socjologiczny i higieniczny. W okresie menopauzy nawet do 60% kobiet cierpi na tę przypadłość, może jednak pojawić się u osób w każdym...
Przypadłość nietrzymania moczu Osoba cierpiąca na przypadłość nietrzymania moczu, powinna czym prędzej zdiagnozować swoją przypadłość. Nie tylko ze względu na psychiczne i społeczne aspekty problemu - wstyd, problemy z funkcjonowaniem na co dzień, poczucie...
Świeża żurawina Żurawina jest cennym środkiem na zapalenie pęcherza. Jej spożycie nie doprowadza do niszczenia mikroorganizmów, z których część może być pożyteczna dla organizmu. Poza tym kapsułki żurawinowe nie doprowadzają do rozwoju odporności na...
79-letni Japończyk trafił do szpitala ze skakanką w pęcherzu. Mężczyzna sam ją tam włożył dla osiągnięcia satysfakcji seksualnej. Choć nie są to wcale takie rzadkie praktyki, ten przypadek był szokujący nawet dla doświadczonych lekarzy. Miał w pęcherzu...
Czasami okazuje się, że najprostsze rzeczy mają ogromny wpływ na nasze zdrowie. Naukowcy z Wielkiej Brytanii dowiedli, że mieszanina miodu z wodą jest bardzo skutecznym rozwiązaniem w zapobieganiu zakażeniom układu moczowego u pacjentów szpitalnych, u...
Cystoureterografia mikcyjna to badanie cewki moczowej, pęcherza moczowego oraz moczowodów za pomocą promieni rentgenowskich. Wykonuje się je na zlecenie lekarza u osób, u których występuje zwężenie cewki moczowej, wady wrodzone cewki moczowej, urazy pęcherza...
Problem sporadycznego nietrzymania moczu Badania wykazują, że problem nietrzymania moczu dotyczy aż 10 proc. kobiet w grupie wiekowej 15-25 lat. Przypadłość taka może pojawić się w takich przypadkach jak: choroby nowotworowe, urazy, dolegliwości ginekologiczne,...
Główny Inspektorat Farmaceutyczny informuje o wycofaniu z aptek w całym kraju leku Nitroxolin forte w trybie natychmiastowym. Jakie są przyczyny decyzji GIF i co mają zrobić pacjenci, którzy go przyjmowali? Nitroxolin forte znika z aptek - decyzja...
Nietrzymanie moczu to dolegliwość wstydliwa, utrudniająca codzienne funkcjonowanie. Nowatorska metoda stosowana przez specjalistów z Krakowa daje nadzieje dla pacjentów z uszkodzeniami rdzenia. Neuromodulator usprawnia pracę pęcherza i wypróżnianie Nietrzymanie...
Komentarze