Capticil

Capticil - dawkowanie

Wyłącznie dla osób dorosłych. Capticil, 20 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji należy rozcieńczyć i podawać w infuzji do żyły obwodowej lub głównej. Zalecane dawkowanie W monoterapii (u pacjentów wcześniej leczonych) Zalecana dawka Capticil wynosi 350 mg/m² pc. podawana w infuzji dożylnej trwającej przez okres 30 do 90 minut co trzy tygodnie (patrz punkt 4.4 oraz 6.6). W leczeniu skojarzonym (u pacjentów wcześniej nieleczonych) Capticilz 5-fluorouracylem i kwasem folinowym Bezpieczeństwo i skuteczność produktu leczniczego Capticilw skojarzeniu z 5-fluorouracylem (5-FU) i kwasem folinowym (FA) zostały ocenione w następującym schemacie (patrz punkt 5.1): Capticil z 5FU/FA w schemacie co dwa tygodnie. Zalecana dawka produktu leczniczego Capticil wynosi 180 mg/m² pc. podawana raz na 2 tygodnie w infuzji dożylnej przez 30 do 90 minut, po czym podaje się w infuzji kwas folinowy i 5-fluorouracyl. Capticil plus cetuksymab Danych dotyczących dawkowania i sposobu jednoczesnego podawania cetuksymabu należy szukać w informacji o produkcie dla cetuksymabu. Zwykle stosuje się tę samą dawkę irynotekanu, jak podawana w ostatnich cyklach poprzedniego schematu zawierającego irynotekan. Produktu Capticil nie wolno podać wcześniej niż 1 godzinę po zakończeniu wlewu cetuksymabu. Capticilplus bewacyzumab Dawkowanie i sposób podawania bewacyzumabu znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego bewacyzumabu. Modyfikacje dawkowania Capticil należy podawać po zmniejszeniu się nasilenia działań niepożądanych do stopnia 0 lub 1 według skali NCI-CTC (ang. National Cancer Institute - Common Toxicity Criteria) i ustąpieniu biegunki związanej z leczeniem. Na początku kolejnego cyklu infuzji, dawkę Capticiloraz 5-FU, gdy ma to zastosowanie, należy zmniejszyć w zależności od największego stopnia nasilenia działań niepożądanych obserwowanego podczas poprzedniego cyklu leczenia. Leczenie można opóźnić o 1 do 2 tygodni, aby umożliwić ustąpienie działań niepożądanych związanych z leczeniem. Dawkę produktu Capticili (lub) 5-FU, gdy ma to zastosowanie, należy zmniejszyć o 15 do 20%, w razie wystąpienia następujących działań niepożądanych: - toksyczność hematologiczna (neutropenia stopnia 4), neutropenia z gorączką (neutropenia stopnia 3-4 i gorączka stopnia 2-4), małopłytkowość i leukopenia (stopnia 4), - toksyczność niehematologiczna (stopień 3-4). Zalecenia dotyczące modyfikacji dawki cetuksymabu, gdy podawany jest w skojarzeniu z irynotekanem, muszą być przestrzegane zgodnie z informacją o produkcie dla cetuksymabu. Należy powołać się na Charakterystykę Produktu Leczniczego bewacyzumabu w celu modyfikacji dawki be wacyzumabu, gdy podawany jest w skojarzeniu z irynotekanem/5 - FU/FA . Czas trwania leczenia Leczenie produktem Capticilnależy kontynuować do wystąpienia obiektywnej progresji choroby lub niedopuszczalnej toksyczności. Specjalne grupy pacjentów: Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Monoterapia U pacjentów ze stanem sprawności 2 według klasyfikacji WHO stężenie bilirubiny we krwi (do trzykrotnej wartości górnej granicy normy (ang. ULN - the upper limit of the normal range) powinno warunkować początkową dawkę Capticil. U tych pacjentów z hiperbilirubinemią i czasem protrombinowym większym niż 50 %, klirens irynotekanu jest zmniejszony (patrz punkt 5.2) i dlatego też ryzyko uszkodzenia układu krwiotwórczego jest większe. A zatem, w tej grupie pacjentów należy wykonywać co tydzień pełne badanie morfologii krwi z rozmazem. - U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest do 1,5 razy większe niż górna granica normy, zalecana dawka Capticil wynosi 350 mg/m² pc. - U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest od 1,5 do 3 razy większe niż górna granica normy, zalecana dawka Capticil wynosi 200 mg/m² pc. - U pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest większe niż trzykrotna wartość górnej granicy normy, nie należy leczyć produktem Capticil (patrz punkt 4.3 i 4.4). Nie są dostępne dane dotyczące pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczonych produktem Capticil w terapii skojarzonej. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie zaleca się stosowania produktu Capticilu pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ nie przeprowadzono badań w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.4 i 5.2). Dzieci Capticil nie powinien być stosowany u dzieci. Pacjenci w podeszłym wieku Nie przeprowadzono szczególnych badań farmakokinetycznych u pacjentów w podeszłym wieku. Jednakże dawkę w tej grupie pacjentów należy ostrożnie dobrać ze względu na częstsze występowanie zaburzeń czynności biologicznych. Grupa ta wymaga intensywniejszego nadzoru (patrz punkt 4.4).

Capticil - środki ostrożności

Capticil należy podawać wyłącznie na oddziałach wyspecjalizowanych w stosowaniu chemioterapii cytotoksycznej i tylko pod nadzorem lekarza mającego kwalifikacje w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej. Biorąc pod uwagę rodzaj i częstość zdarzeń niepożądanych, Capticil należy przepisywać jedynie po analizie spodziewanych korzyści i możliwego ryzyka terapeutycznego w następujących przypadkach: - u pacjentów z czynnikiem ryzyka, szczególnie tych ze stanem sprawności = 2 według klasyfikacji WHO; - w nielicznych przypadkach, gdy uważa się, że jest mało prawdopodobne, że pacjenci będą przestrzegać zaleceń dotyczących umiejętnego postępowania z działaniami niepożądanymi (konieczność natychmiastowego i przedłużonego leczenia przeciwbiegunkowego w połączeniu z przyjmowaniem dużej ilości płynów w napadzie opóźnionej biegunki). Zaleca się ścisły nadzór szpitalny tych pacjentów. Gdy produkt Capticil stosuje się w monoterapii, jest on zwykle przepisywany w schemacie leczenia co trzy tygodnie. Jednak u pacjentów, u których konieczna jest dokładniejsza obserwacja lub u szczególnie narażonych na ryzyko ciężkiej neutropenii, można rozważyć podawanie leku w schemacie dawkowania co tydzień (patrz punkt 5). Opóźniona biegunka Należy poinformować pacjentów o ryzyku wystąpienia opóźnionej biegunki po ponad 24 godzinach od podania Capticillub w dowolnym momencie przed rozpoczęciem kolejnego cyklu. W monoterapii, pierwszy płynny stolec występował przeciętnie w 5. dniu po podaniu produktu Capticil. Pacjenci powinni szybko poinformować lekarza o jej wystąpieniu i natychmiast rozpocząć odpowiednie leczenie. Do pacjentów ze zwiększonym ryzykiem biegunki należą pacjenci po uprzedniej radioterapii okolic brzucha/miednicy, z wyjściową hiperleukocytozą, ze stanem sprawności ? 2 według klasyfikacji WHO oraz kobiety. Niewłaściwie leczona biegunka może stanowić zagrożenie życia, zwłaszcza, u pacjentów z jednocześnie występującą neutropenią. Natychmiast po wystąpieniu pierwszego płynnego stolca pacjent powinien zacząć pić duże ilości napojów zawierających elektrolity i natychmiast zastosować odpowiednią terapię przeciwbiegunkową. To leczenie przeciwbiegunkowe winien przepisać oddział, gdzie podawano pacjentowi Capticil. Po wypisaniu ze szpitala pacjenci powinni zaopatrzyć się w przepisane leki, aby móc rozpocząć leczenie biegunki zaraz po jej wystąpieniu. Ponadto pacjenci powinni poinformować swoich lekarzy lub oddział szpitalny podający Capticil, czy i kiedy wystąpiła biegunka. Zalecane obecnie leczenie przeciwbiegunkowe obejmuje podawanie dużych dawek loperamidu (pierwsza dawka 4 mg, a następnie 2 mg co 2 godziny). Leczenie takie należy kontynuować przez 12 godzin po wystąpieniu ostatniego płynnego stolca i nie należy modyfikować. W żadnym przypadku loperamidu nie można stosować dłużej niż przez 48 godzin w tych dawkach, z powodu ryzyka niedrożności porażennej jelit, ani krócej niż przez 12 godzin. W razie biegunki z ciężką neutropenią (liczba neutrofili < 500 komórek/mm³), oprócz leczenia przeciwbiegunkowego należy zastosować profilaktycznie antybiotyki o szerokim zakresie działania. Oprócz antybiotykoterapii, zaleca się leczenie szpitalne w następujących przypadkach: - Biegunki z jednocześnie występującą gorączką. - Ciężkiej biegunki (wymagającej nawodnienia dożylnego). - Biegunki utrzymującej się po 48 godzinach od rozpoczęcia leczenia dużymi dawkami loperamidu. Nie należy podawać loperamidu profilaktycznie, nawet pacjentom, u których opóźnione biegunki występowały w czasie poprzednich cykli. U pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka, zalecane jest zmniejszenie dawki w kolejnych cyklach (patrz punkt 4.2). Hematologia Podczas leczenia produktem Capticil zaleca się wykonywanie co tydzień badania morfologii krwi z rozmazem. Pacjenci powinni zdawać sobie sprawę z ryzyka neutropenii i znaczenia gorączki. Neutropenię z gorączką (temperatura powyżej 38°C i liczba neutrofili ?1000 komórek/mm3) należy natychmiast leczyć w warunkach szpitalnych stosując dożylnie antybiotyki o szerokim zakresie działania. Pacjentom, u których wystąpiły ciężkie działania niepożądane ze strony układu krwiotwórczego, zaleca się zmniejszenie dawki w następnym podaniu (patrz punkt 4.2). U pacjentów z ciężką biegunką ryzyko zakażeń i toksyczności hematologicznej jest zwiększone. U pacjentów tych należy wykonać pełne badanie morfologii krwi z rozmazem. Zaburzenia czynności wątroby Badania parametrów czynności wątroby należy wykonywać przed rozpoczęciem leczenia i przed każdym cyklem. Należy przeprowadzać cotygodniowe badanie morfologii krwi z rozmazem u pacjentów, u których stężenie bilirubiny jest od 1,5 do 3 razy większe niż górna granica normy, ze względu na zmniejszenie klirensu irynotekanu (patrz punkt 5.2), co zwiększa ryzyko uszkodzenia układu krwiotwórczego w tej grupie. Nie należy podawać irynotekanu pacjentom, u których stężenie bilirubiny jest ponad 3 razy większe od górnej granicy normy (patrz punkt 4.3). Pacjenci, u których występuje zmniejszona aktywność urydynodifosfo-glukuronylotransferazy (UGT) Jednym ze szlaków metabolicznych inaktywujących czynny metabolit irynotekanu SN-38 jest glukuronidacja do nieaktywnego glukuronidu SN-38 (SN-38G) zachodząca pod wpływem enzymu urydynodifosfo-glukuronylotransferazy 1A1 (UGT1A1). Aktywność UGT1A1 zmniejsza się u osób z polimorfizmem UGT1A1*28 lub z wrodzonym niedoborem UGT1A1 (zespół Criglera - Najjara typ 1 i typ 2). Dane z metaanalizy wskazują, że u osób homozygotycznych pod względem alleli UGT1A1*28 występuje zwiększone ryzyko toksyczności hematologicznej (stopień III-IV) ze strony irynotekanu podawanego w umiarkowanych lub dużych dawkach (> 150 mg/m2). Nie można wykluczyć zależności pomiędzy genotypem UGT1A1 i występowaniem biegunki wywołanej stosowaniem irynotekanu. Przy stosowaniu Capticil u pacjentów będących homozygotami pod względem polimorfizmu UGT1A1*28, należy podać rutynową dawkę początkową. Jednak opierając się na zależności pomiędzy genotypem a toksycznością hematologiczną, osoby będące homozygotami pod względem UGT1A1*28 należy dokładnie obserwować czy nie występuje u nich toksyczność hematologiczna. W przypadku wystąpienia niedopuszczalnej toksyczności hematologicznej podczas wcześniejszego leczenia, można rozważyć zmniejszenie dawki u tych pacjentów. Nie wiadomo, o ile dokładnie zmniejszyć dawkę w tej grupie pacjentów i należy rozważyć dalsze modyfikacje dawkowania na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta na leczenie. Nudności i wymioty Zaleca się profilaktyczne stosowanie środków przeciwwymiotnych przed każdym podaniem produktu leczniczego Capticil. Nudności i wymioty były często obserwowane. Pacjentów, u których wystąpią wymioty związane z opóźnioną biegunką, należy jak najszybciej hospitalizować w celu leczenia. Ostry zespół cholinergiczny W razie ostrego zespołu cholinergicznego (określanego jako wczesna biegunka oraz różne inne objawy takie, jak: pocenie się, kurczowe bóle brzucha, łzawienie, zwężenie źrenicy i ślinotok) należy, jeśli nie ma klinicznych przeciwwskazań (patrz punkt 4.8), podać podskórnie siarczan atropiny w dawce 0,25 mg. Należy zachować ostrożność podczas podawania siarczanu atropiny pacjentom chorym na astmę. U pacjentów, u których występował wcześniej ostry i ciężki zespół cholinergiczny, zalecane jest profilaktyczne stosowanie siarczanu atropiny podczas podawania kolejnych dawek produktu Capticil. Zaburzenia układu oddechowego Podczas leczenia irynotekanem niezbyt często mogą wystąpić śródmiąższowe nacieki w płucach, choroba może być śmiertelna. Czynniki ryzyka prawdopodobnie związane z rozwojem śródmiąższowej choroby płuc obejmują stosowanie leków pneumotoksycznych, radioterapii oraz czynników stymulujących rozwój kolonii (ang.CSF). Pacjentów z czynnikami ryzyka należy przed oraz podczas leczenia irynotekanem ściśle monitorować, czy nie występują u nich objawy ze strony układu oddechowego. Pacjenci w podeszłym wieku Z uwagi na częstsze występowanie zaburzeń czynności biologicznych, szczególnie czynności wątroby, u pacjentów w podeszłym wieku, należy zachować ostrożność przy doborze wielkości dawki produktu Capticil w tej populacji (patrz punkt 4.2). Pacjenci z niedrożnością jelita Dopóki nie ustąpi niedrożność jelit, nie wolno podawać pacjentom produktu leczniczego Capticil (patrz punkt 4.8). Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie przeprowadzono badań w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.2 i 5.2). Inne Ze względu na zawartość sorbitolu, leku nie należy stosować w przypadku wrodzonej nietolerancji fruktozy. W nieczęstych przypadkach występowały: niewydolność nerek, niedociśnienie lub niewydolność krążenia u pacjentów odwodnionych na skutek biegunki i (lub) wymiotów albo posocznicy. Należy unikać jednoczesnego stosowania irynotekanu z lekami silnie hamującymi (np. ketokonazol) lub indukującymi (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, dziurawiec) cytochrom CYP3A4, gdyż może to zmieniać metabolizm irynotekanu (patrz punkt 4.5). Pacjenci muszą stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia i co najmniej przez 3 miesiące po zakończeniu leczenia (patrz także punkt 4.6).

Capticil - przedawkowanie

Opisano przypadki przedawkowania po dawkach do około 2 razy większych od zalecanej dawki leczniczej, co może być śmiertelne. Najważniejszymi opisywanymi działaniami niepożądanymi były ciężka neutropenia i ciężka biegunka. Nie jest znane antidotum dla irynotekanu. Należy zastosować maksymalne postępowanie podtrzymujące podstawowe czynności życiowe, aby zapobiec odwodnieniu wskutek biegunki oraz leczyć wszelkie powikłania zakaźne.