Bisocard

Bisocard - dawkowanie

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla każdego chorego. Należy ściśle przestrzegać ustalonego przez lekarza dawkowania leku. Wskazana jest regularna kontrola lekarska w trakcie leczenia. Lek stosuje się doustnie - 5 mg raz na dobę. Jeśli obniżenie ciśnienia tętniczego krwi jest niezadowalające dawkę leku można zwiększyć do 10 mg raz na dobę. Nie należy stosować dawki większej niż 20 mg na dobę. U niektórych chorych, zwłaszcza u chorych ze stanami skurczowymi oskrzeli, początkowa dawka leku powinna wynosić 2,5 mg raz na dobę.U chorych z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 40 ml/min.), a także u chorych z niewydolnością wątroby (zapalenie wątroby lub marskość wątroby) początkowa dawka leku powinna wynosić 2,5 mg raz na dobę. Szczególną ostrożność należy zachować w razie zwiększania dawki leku (nie należy stosować dawki większej niż 10 mg na dobę).Lek może być przyjmowany zarówno w czasie posiłków, jak i przed jedzeniem - zawsze o tej samej godzinie. W przypadku pominięcia dawki przyjąć lek jak najszybciej. Jeśli do następnej dawki pozostało 4 godziny lub mniej, nie brać leku. Nie podwajać dawek leku. Nie należy nagle odstawiać leku. Wskazane jest stopniowe zmniejszanie dawek bisoprololu (zwłaszcza u chorych z dławicą piersiową) ściśle według zaleceń i pod kontrolą lekarza.

Bisocard - środki ostrożności

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Produkt Bisocard należy stosować ostrożnie u pacjentów:

- ze skłonnością do skurczu oskrzeli, np. astmą oskrzelową i chorobami obturacyjnymi dróg oskrzelowych (należy jednocześnie stosować leki rozszerzające oskrzela, a w przypadku zwiększenia oporów w drogach oddechowych, co może okresowo występować u pacjentów z astmą, należy rozważyć zwiększenie dawek beta₂-adrenomimetyków);

- z cukrzycą ze znacznymi wahaniami stężenia glukozy we krwi (bisoprolol może maskować objawy hipoglikemii); - stosujących ścisłą dietę;

- z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia;

- z dławicą Prinzmetala;

- z zarostowymi chorobami tętnic obwodowych (może wystąpić nasilenie dolegliwości, zwłaszcza na początku leczenia);

- podczas leczenia odczulającego (bisoprolol, podobnie jak inne leki beta-adrenolityczne, może zwiększać wrażliwość na alergeny oraz nasilać reakcje alergiczne);

- z nadczynnością tarczycy (bisoprolol może maskować objawy tyreotoksykozy);

- z guzem chromochłonnym nadnerczy (bisoprolol można stosować wyłącznie po podaniu leków alfa-adrenolitycznych);

- z łuszczycą, w tym również z łuszczycą w wywiadzie (bisoprolol można stosować po dokładnym rozważeniu korzyści i ryzyka).

Znieczulenie ogólne

U pacjentów otrzymujących znieczulenie ogólne, leki beta-adrenolityczne zmniejszają ryzyko powstania arytmii i niedotlenienia mięśnia sercowego podczas wprowadzania do znieczulenia, intubacji i w okresie pooperacyjnym. Zgodnie z aktualnymi zaleceniami, nie należy przerywać stosowania leków beta-adrenolitycznych w przypadku, gdy wykonywany ma być zabieg chirurgiczny. Należy jednak poinformować anestezjologa o stosowaniu leków beta-adrenolitycznych, ponieważ mogą wystąpić interakcje z innymi lekami, bradyarytmie, osłabienie odruchowej tachykardii i mechanizmów kompensujących utratę krwi (jako efekt osłabienia reakcji odruchowych). W przypadku podjęcia decyzji o przerwaniu stosowania leku beta-adrenolitycznego przed planowanym zabiegiem operacyjnym, należy stopniowo zmniejszać jego dawkę i zaprzestać całkowicie jego podawania na 48 godzin przed planowanym zabiegiem i znieczuleniem.

Brak doświadczeń ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów z niewydolnością serca w następujących przypadkach:

- niewydolność serca II stopnia wg klasyfikacji NYHA;

- cukrzyca insulinozależna (typ I);

- niewydolność nerek ze stężeniem kreatyniny w surowicy ≥ 300 μmol/l;

- niewydolność wątroby;

- kardiomiopatia restrykcyjna;

- wrodzone wady serca;

- zaburzenia zastawek serca istotne hemodynamicznie;

- zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich 3 miesięcy;

- pacjenci w wieku powyżej 80 lat.

Nagłe odstawienie bisoprololu jest dopuszczalne tylko w przypadku zdecydowanej konieczności (patrz punkt 4.2.).

Na początku leczenia konieczne jest monitorowanie pacjenta (patrz punkt 4.2.).

Produkt Bisocard zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Bisocard - przedawkowanie

Brak danych dotyczących przedawkowania bisoprololu u pacjentów ze stabilną przewlekłą niewydolnością serca.

Do najczęstszych objawów przedawkowania leków beta-adrenolitycznych należą: zwolnienie czynności serca, niedociśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli, ostra niewydolność serca oraz hipoglikemia. Dotychczas odnotowano nieliczne przypadki przedawkowania bisoprololu (maksymalna dawka wynosiła 2000 mg) – w ich przebiegu występowało zwolnienie czynności serca i (lub) niedociśnienie tętnicze. W żadnym z tych przypadków przedawkowania nie stwierdzono trwałych następstw dla zdrowia.

Istnieją duże różnice międzyosobnicze w zakresie reakcji na przyjęcie pojedynczej, dużej dawki bisoprololu, a pacjenci z niewydolnością serca są prawdopodobnie szczególnie wrażliwi (dlatego szczególnie ważne jest stopniowe zwiększanie dawek zgodnie z zaleceniami przedstawionymi w p.

4.2).

Leczenie:

Metodą hemodializy można usunąć z organizmu tylko bardzo niewielką ilość bisoprololu. W przypadku przedawkowania produkt Bisocard należy odstawić i w zależności od potrzeb zastosować leczenie objawowe:

• Bradykardia - należy podać atropinę dożylnie (gdy brak jest reakcji, można ostrożnie podać izoprenalinę lub inny lek o działaniu chronotropowo dodatnim; niekiedy konieczne może okazać się zastosowanie czasowej stymulacji serca);

• Niedociśnienie tętnicze - należy podać dożylnie płyny oraz leki zwiększające ciśnienie tętnicze krwi; niekiedy korzystne może być podanie glukagonu dożylnie;

• Blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia – należy uważnie kontrolować stan pacjenta oraz podać izoprenalinę we wlewie dożylnym, ew. zastosować tymczasowo rozrusznik serca;

• Zaostrzenie zastoinowej niewydolność serca – należy podać dożylnie leki moczopędne, leki o działaniu inotropowym, leki rozszerzające naczynia krwionośne;

• Skurcz oskrzeli – należy podać leki rozszerzające oskrzela, np. izoprenalinę, leki pobudzające receptory beta₂-adrenergiczne i (lub) aminofilinę;

• Hipoglikemia – należy podać dożylnie glukozę.