Atorvastatin Krka - dawkowanie
Dawkowanie
Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Atorvastatin
Billev pacjent powinien stosować standardową dietę
ubogocholesterolową, którą należy utrzymywać podczas leczenia
produktem leczniczym Atorvastatin Billev.
Dawkę należy dostosowywać indywidualnie w zależności od stężenia
cholesterolu LDL (LDL-C) przed rozpoczęciem leczenia, założonego
celu terapeutycznego i reakcji pacjenta na leczenie.
Zwykle stosowana dawka początkowa to 10 mg raz na dobę.
Modyfikacji dawki należy dokonywać co 4 tygodnie lub rzadziej.
Dawka maksymalna wynosi 80 mg raz na dobę.
Pierwotna hipercholesterolemia i złożona (mieszana)
hiperlipidemia
U większości pacjentów wystarczająca jest dawka 10 mg produktu
leczniczego Atorvastatin Billev podawana raz na dobę. Skuteczność
terapeutyczną obserwuje się w ciągu 2 tygodni, a maksymalną
odpowiedź osiąga się zazwyczaj w ciągu 4 tygodni. Utrzymuje się ona
podczas długotrwałego leczenia.
Heterozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna
Leczenie należy rozpoczynać od 10 mg produktu leczniczego
Atorvastatin Billev na dobę. Dawkę należy ustalać indywidualnie, a
zmiany dawki należy dokonywać co 4 tygodnie, do osiągnięcia dawki
40 mg na dobę. Następnie można albo zwiększyć dawkę do maksymalnej
dawki 80 mg na dobę albo podawać atorwastatynę w dawce 40 mg raz na
dobę w skojarzeniu z lekami wiążącymi kwasy żółciowe.
Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna
Dostępne są tylko ograniczone dane (patrz punkt 5.1).
Dawka atorwastatyny u pacjentów z homozygotyczną postacią
hipercholesterolemii rodzinnej wynosi od 10 mg do 80 mg na dobę
(patrz punkt 5.1). Atorwastatynę należy stosować u tych pacjentów
jako leczenie wspomagające inne leczenie hipolipemizujące (np.
aferezę LDL), lub wtedy, gdy taka terapia jest niedostępna.
Zapobieganie chorobom sercowo-naczyniowym
W badaniach zapobiegania pierwotnego stosowana dawka
atorwastatyny wynosiła 10 mg na dobę. Aby uzyskać stężenie LDL-C
odpowiadające aktualnym wytycznym konieczne może być stosowanie
większych dawek produktu leczniczego.
Zaburzenia czynności nerek
Nie jest konieczna modyfikacja dawki (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia czynności wątroby
Atorvastatin Billev należy stosować ostrożnie u pacjentów z
zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.4 i 5.2). Stosowanie
produktu leczniczego Atorvastatin Billev jest przeciwwskazane u
pacjentów z czynną chorobą wątroby (patrz punkt 4.3).
Pacjenci w podeszłym wieku
Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność zalecanych dawek u
pacjentów powyżej 70 roku życia są podobne jak w populacji
ogólnej.
Stosowanie u dzieci i młodzieży
Hipercholesterolemia
Stosowanie produktu leczniczego u dzieci powinno odbywać się
tylko pod kontrolą lekarzy specjalistów doświadczonych w leczeniu
hiperlipidemii u dzieci i młodzieży. Należy regularnie dokonywać
oceny stanu zdrowia pacjentów i skuteczność leczenia.
W populacji pacjentów w wieku 10 lat i starszych, zalecana dawka
początkowa atorwastatyny wynosi
10 mg na dobę. Dawka może być zwiększona do 20 mg na dobę w
zależności od reakcji na leczenie i tolerancji produktu
leczniczego. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania u dzieci i
młodzieży przyjmujących dawki większe niż 20 mg, co odpowiada około
0,5 mg/kg, są ograniczone.
Dane dotyczące stosowania produktu leczniczego u dzieci w wieku
6-10 lat są ograniczone (patrz punkt 5.1). Nie należy stosować
atorwastatyny u dzieci w wieku poniżej 10 lat.
W tej grupie pacjentów bardziej odpowiednie może być stosowanie
innych mocy i postaci farmaceutycznych atorwastatyny.
Sposób podania
Produkt leczniczy Atorvastatin Billev przeznaczony jest do
stosowania doustnego. Atorwastatynę podaje się w dawce pojedynczej
o dowolnej porze dnia, niezależnie od posiłków.
Atorvastatin Krka - środki ostrożności
Wpływ na wątrobę
Przed rozpoczęciem leczenia, jak również okresowo podczas
trwania leczenia, należy wykonać badanie kontrolne czynności
wątroby. Pacjenci, u których wystąpią objawy przedmiotowe i
podmiotowe uszkodzenia wątroby, powinni być poddani badaniom
czynności wątroby. Pacjenci, u których stwierdzono zwiększone
stężenie aminotransferaz, powinni być monitorowani aż do ustąpienia
zaburzeń. W przypadku utrzymującego się zwiększonego stężenia
aminotransferaz, większego niż trzykrotna wartość górnej granicy
normy (GGN), zalecane jest zmniejszenie dawki lub odstawienie
produktu leczniczego Atorvastatin Billev (patrz punkt 4.8).
Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu
leczniczego Atorvastatin Billev pacjentom spożywającym znaczne
ilości alkoholu i (lub) z chorobami wątroby w wywiadzie.
Zapobieganie Udarom Poprzez Agresywne Obniżenie Stężenia
Cholesterolu (ang. Stroke Prevention by Aggressive Reduction
in Cholesterol Levels, SPARCL)
W dokonanej post-hoc analizie podtypów udaru u pacjentów
bez choroby wieńcowej serca, którzy w ostatnim czasie przebyli udar
mózgu lub przejściowy atak niedokrwienny (ang. TIA), stwierdzono
częstsze występowanie udaru krwotocznego w grupie pacjentów
leczonych atorwastatyną w dawce 80 mg w porównaniu z grupą
otrzymującą placebo. Zwiększenie ryzyka zaobserwowano zwłaszcza u
pacjentów z przebytym przed przystąpieniem do badania udarem
krwotocznym lub zatokowym mózgu. Dla tych pacjentów stosunek
ewentualnego ryzyka do korzyści wynikających z zastosowania
atorwastatyny w dawce 80 mg jest niepewny; przed rozpoczęciem
leczenia należy rozważyć potencjalne ryzyko udaru krwotocznego
(patrz punkt 5.1).
Wpływ na mięśnie szkieletowe
Atorwastatyna, podobnie jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA,
może w rzadko występujących przypadkach wpływać na mięśnie
szkieletowe i powodować bóle mięśniowe, zapalenie mięśni i
miopatię, która może prowadzić do rabdomiolizy, stanu potencjalnie
zagrażającego życiu. Charakteryzuje się on znacznym zwiększeniem
aktywności kinazy kreatynowej (> 10 razy GGN), mioglobinemią i
mioglobinurią, które mogą prowadzić do niewydolności nerek.
Przed leczeniem
Atorwastatyna powinna być stosowana ostrożnie u pacjentów, u
których występują czynniki predysponujące do rabdomiolizy. W
następujących przypadkach należy zbadać aktywność kinazy
kreatynowej (CK) przed rozpoczęciem leczenia statynami:
- zaburzenia czynności nerek,
- niedoczynność tarczycy,
- choroby mięśni lub występowanie dziedzicznych chorób
mięśni w wywiadzie rodzinnym,
- przebyte w przeszłości uszkodzenia mięśni po stosowaniu
statyn lub fibratów,
- choroby wątroby w wywiadzie i (lub) spożywanie dużych
ilości alkoholu,
- u osób w podeszłym wieku (powyżej 70 lat) konieczność
wykonania takich badań powinna być rozpatrywana w kontekście innych
czynników ryzyka predysponujących do rabdomiolizy,
- w sytuacjach, gdy możliwe jest zwiększenie stężenia
statyny w osoczu, np. w przypadku interakcji (patrz punkt 4.5) lub
szczególnych grupach pacjentów, w tym subpopulacji genetycznych
(patrz punkt 5.2).
W takich sytuacjach należy rozważyć stosunek ryzyka do korzyści
wynikających z leczenia, zaleca się także kontrolowanie objawów
klinicznych.
Jeśli aktywność CK jest w oznaczeniu początkowym istotnie
podwyższona (> 5 razy GGN) nie należy rozpoczynać leczenia.
Pomiar stężenia kinazy kreatynowej
Aktywności kinazy kreatynowej (CK) nie należy oznaczać po
ciężkim wysiłku fizycznym oraz w przypadku występowania innych
przyczyn podwyższających jej aktywność, ponieważ wówczas właściwa
interpretacja wyników jest trudna. Jeśli podczas pierwszego
oznaczania aktywność CK jest istotnie podwyższona (> 5 razy
GGN), pomiaru należy dokonać ponownie po 5-7 dniach w celu
potwierdzenia wyników.
Podczas leczenia
- Należy nakazać pacjentowi niezwłoczne zgłaszanie
wystąpienia bólów mięśniowych, kurczów lub osłabienia mięśni,
zwłaszcza, jeśli towarzyszy temu ogólne złe samopoczucie lub
gorączka.
- Jeśli objawy te wystąpią u pacjenta przyjmującego
atorwastatynę, należy oznaczyć aktywność CK. Jeśli jest ona
istotnie podwyższona (> 5 razy GGN), produkt leczniczy należy
odstawić.
- Jeśli objawy ze strony mięśni są znacznie nasilone i
wywołują stały dyskomfort u pacjenta, to wówczas, nawet gdy
stężenie CK jest ≤5 razy GGN, należy rozważyć przerwanie
terapii.
- Jeśli objawy kliniczne ustąpią, a aktywność CK powróci do
normy, można rozważyć ponowne włączenie atorwastatyny lub innej
statyny w najmniejszej dawce i przy ścisłej kontroli
klinicznej.
- Leczenie atorwastatyną musi być przerwane, jeśli wystąpi
istotne podwyższenie aktywności CK (> 10 razy GGN) lub, gdy
wystąpi, bądź podejrzewa się wystąpienie rabdomiolizy.
Jednoczesne podawanie z innym lekami
Ryzyko rabdomiolizy wzrasta, gdy atorwastatyna podawana jest
jednocześnie z niektórymi lekami mogącymi zwiększać stężenie
atorwastatyny w osoczu, takimi jak silne inhibitory CYP3A4 lub
białek transportowych (np. cyklosporyna, telitromycyna,
klarytromycyna, delawirdyna, styrypentol, ketokonazol, worykonazol,
itrakonazol, pozakonazol oraz inhibitory proteazy HIV, takie jak:
rytonawir, lopinawir, atazanawir, indynawir, darunawir itp.).
Ryzyko miopatii może również wzrosnąć w przypadku jednoczesnego
podawania gemfibrozylu lub innych pochodnych kwasu fibrynowego,
erytromycyny, niacyny i ezetymibu. W przypadku stosowania tych
leków, należy, w miarę możliwości, rozważyć zastosowanie
alternatywnego leczenia (niewywołującego interakcji).
Jeżeli jednak ich stosowanie jednocześnie z atorwastatyną jest
konieczne, należy dokładnie rozważyć korzyści i ryzyko wynikające z
takiego sposobu leczenia. Jeśli pacjent przyjmuje leki zwiększające
stężenie atorwastatyny w osoczu, zaleca się obniżenie maksymalnej
dawki atorwastatyny. Ponadto, w przypadku leków będących silnymi
inhibitorami CYP3A4, należy rozważyć obniżenie dawki początkowej
atorwastatyny. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji
klinicznej takich pacjentów (patrz punkt 4.5).
Nie zaleca się jednoczesnego podawania atorwastatyny i kwasu
fusydowego, można rozważyć czasowe przerwanie leczenia
atorwastatyną podczas leczenia kwasem fusydowym (patrz punkt
4.5).
Śródmiąższowa choroba płuc
Zgłaszano pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc w
czasie stosowania niektórych statyn, zwłaszcza w czasie
długotrwałej terapii (patrz punkt 4.8). Objawy mogą obejmować
duszność, nieproduktywny kaszel i ogólne pogorszenie stanu zdrowia
(zmęczenie, zmniejszenie masy ciała i podwyższona temperatura).
Jeśli istnieje podejrzenie, że u pacjenta rozwinęła się
śródmiąższowa choroba płuc należy przerwać leczenie statynami.
Stosowanie u dzieci i młodzieży
Nie oceniono wpływu atorwastatyny na rozwój dzieci i młodzieży
(patrz punkt 4.8).
Cukrzyca Niektóre wyniki badań sugerują, że statyny jako
grupa leków zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych
pacjentów z grupy wysokiego ryzyka rozwoju cukrzycy w przyszłości,
mogą spowodować hiperglikemię w stopniu wymagającym odpowiedniej
opieki diabetologicznej. Jednakże ryzyko to jest mniejsze niż
korzyści dla układu naczyniowego wynikające ze stosowania statyn,
więc nie powinno być ono powodem zaprzestania leczenia statynami.
Pacjenci z grupy ryzyka (stężenie glukozy na czczo wynosi 5,6 do
6,9 mmol/l, BMI> 30 kg/m2, zwiększone stężenie
triglicerydów, nadciśnienie tętnicze) powinni pozostawać zarówno
pod kontrolą kliniczną jak i biochemiczną zgodnie z krajowymi
wytycznymi.
Atorvastatin Billev zawiera laktozę. Lek nie powinien być
stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną
nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub
zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Atorvastatin Krka - przedawkowanie
Nie jest określone specyficzne leczenie w przypadku
przedawkowania atorwastatyny. W razie przedawkowania należy
zastosować leczenie objawowe i jeśli zachodzi konieczność,
zastosować środki podtrzymujące czynności życiowe. Należy
monitorować czynność wątroby i aktywność kinazy kreatynowej (CK).
Hemodializa nie zwiększy w znaczącym stopniu klirensu
atorwastatyny, gdyż atorwastatyna wiąże się w dużym stopniu z
białkami osocza.
Atorvastatin Krka - przeciwwskazania
Produkt leczniczy Atorvastatin Billev jest przeciwwskazany u
pacjentów:
- z nadwrażliwością na substancję czynną lub na
którąkolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego,
- z czynną chorobą wątroby lub niewyjaśnionym trwałym
zwiększeniem stężenia aminotransferaz w surowicy, przekraczającym
3-krotnie górną granicę normy,
- w ciąży, w okresie karmienia piersią, u kobiet w wieku
rozrodczym niestosujących skutecznych metod antykoncepcji (patrz
punkt 4.6).
Atorvastatin Krka - działania niepożądane
W bazie danych z kontrolowanych placebo badań klinicznych
dotyczących atorwastatyny spośród 16 066 pacjentów leczonych przez
średni okres wynoszący 53 tygodnie (8755 atorwastatyna vs. 7311
placebo), 5,2% pacjentów w grupie leczonej atorwastatyną w
porównaniu do 4,0% w grupie otrzymującej placebo przerwało leczenie
z powodu działań niepożądanych.
Poniższa tabela, opracowana na podstawie danych z badań
klinicznych i bogatego doświadczenia po wprowadzeniu leku do
obrotu, przedstawia profil działań niepożądanych dla
atorwastatyny.
Częstość występowania działań niepożądanych zdefiniowano w
następujący sposób: często (≥1/100, < 1/10); niezbyt często
(≥1/1 000, < 1/100); rzadko (≥1/10 000, < 1/1 000); bardzo
rzadko (≤1/10 000).
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Często: zapalenie błony śluzowej nosa i gardła.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Rzadko:
małopłytkowość.
Zaburzenia układu immunologicznego
Często: reakcje alergiczne. Bardzo rzadko: anafilaksja.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często:
hiperglikemia.
Niezbyt często: hipoglikemia, zwiększenie masy ciała,
jadłowstręt.
Zaburzenia psychiczne
Niezbyt często: koszmary senne, bezsenność.
Zaburzenia układu nerwowego
Często: ból głowy.
Niezbyt często: zawroty głowy, parestezje, niedoczulica,
zaburzenia smaku, amnezja.
Rzadko: neuropatia obwodowa.
Zaburzenia oka
Niezbyt często: niewyraźne widzenie. Rzadko: zaburzenia
widzenia.
Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często: szumy uszne.
Bardzo rzadko: utrata słuchu.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia Często: ból gardła i krtani, krwawienie z nosa.
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, dyspepsja,
nudności, biegunka. Niezbyt często: wymioty, ból w nadbrzuszu i
podbrzuszu, odbijanie się, zapalenie trzustki.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: zapalenie wątroby. Rzadko: cholestaza.
Bardzo rzadko: niewydolność wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często:
pokrzywka, wysypka skórna, świąd, łysienie.
Rzadko: obrzęk naczynioruchowy, pęcherzowe zapalenie skóry, w
tym rumień wielopostaciowy, zespól Stevensa-Johnsona i martwica
toksyczno-rozpływna naskórka.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: bóle mięśni, bóle stawów, bóle kończyn, kurcze mięśni,
obrzęk stawów, ból pleców. Niezbyt często: ból szyi, zmęczenie
mięśni.
Rzadko: miopatia, zapalenie mięśni, rabdomioliza, tendinopatia
czasami powikłana zerwaniem ścięgna.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo rzadko:
ginekomastia.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Niezbyt często: złe samopoczucie, osłabienie, ból w klatce
piersiowej, obrzęki obwodowe, zmęczenie, gorączka.
Badania diagnostyczne
Często: nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby,
zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi.
Niezbyt często: obecność białych krwinek w moczu.
Tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA w
trakcie stosowania atorwastatyny
obserwowano zwiększenie stężenia aminotransferaz surowicy.
Zmiany te były przeważnie niewielkie, przemijające i niewymagające
przerwania terapii. Istotne klinicznie (> 3 razy GGN)
zwiększenie stężenia aminotransferaz w surowicy wystąpiło u 0,8%
pacjentów przyjmujących atorwastatynę. Było ono zależne od
wielkości dawki leku i odwracalne u wszystkich pacjentów.
Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (CK) w surowicy
przewyższające 3-krotnie górną granicę normy zanotowano u 2,5%
pacjentów przyjmujących atorwastatynę. Wyniki te są podobne do
otrzymanych w badaniach klinicznych dla innych inhibitorów
reduktazy HMG-CoA. Zwiększenie aktywności CK przewyższające
10-krotnie górną granicę normy wystąpiło u 0,4% pacjentów
otrzymujących atorwastatynę (patrz punkt 4.4).
Działanie niepożądane związane z grupą leków: - Zaburzenia
funkcji seksualnych. - Depresja.
- Pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc,
zwłaszcza w czasie długotrwałego leczenia (patrz punkt 4.4).
- Cukrzyca: częstość występowania będzie zależała od
występowania czynników ryzyka (stężenie glukozy we krwi na czczo
≥5,6 mmol/l, BMI> 30 kg/m2, zwiększone stężenie
triglicerydów, nadciśnienie tętnicze w wywiadzie).
Dzieci i młodzież
Baza danych bezpieczeństwa klinicznego zawiera dane dotyczące
249 dzieci i młodzieży leczonych atorwastatyną, spośród których 7
pacjentów było w wieku poniżej 6 lat, 14 pacjentów w wieku 6-9 lat,
a 228 pacjentów w wieku 10-17 lat.
Zaburzenia układu nerwowego Często: ból głowy.
Zaburzenia żołądka i jelit Często: ból brzucha.
Badania diagnostyczne
Często: zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej,
zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi.
Na podstawie dostępnych danych można spodziewać się, że
częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci będą
takie same jak u pacjentów dorosłych. Dane dotyczące
długoterminowego bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży są
ograniczone.
Komentarze